Love for Unexpected💜: ഭാഗം 43

രചന: Ansiya shery

"കുഞ്ഞീ" മുറിയിലേക്ക് കയറാൻ നേരത്താണ് ഇച്ചുവിന്റെ വിളി നിഹയുടെ കാതിലെത്തിയത്. കുറേ ദിവസത്തിൻ ശേഷം അ പേര് കേട്ടതും അവളുടെ കണ്ണുകൾ വിടർന്നു. തിരിഞ്ഞവനെ നോക്കി. "എന്താ?" "നമുക്ക് കല്യാണം കഴിക്കണ്ടേ?" "എന്ത്?"അവളൊന്ന് ഞെട്ടി. "നമുക്ക് കല്യാണം കഴിക്കണ്ടേ എന്ന്. ഞാൻ വീട്ടിൽ പറയട്ടെ.നിനക്കും എനിക്കും വേറെ ആലോചന വീട്ടുകാർ നോക്കുന്നുണ്ട്" "അതെപ്പോ?"അവളുടെ കണ്ണുകൾ മിഴിഞ്ഞു. "നമ്മൾ എറണാകുളം പോയപ്പോ.പാച്ചുക്ക ഇപ്പോ പറഞ്ഞതാണ്. ഇങ്ങനെയാണ് പോക്കെങ്കിൽ മിക്കവാറും നമ്മുടെ രണ്ട് പേരുടേയും കല്യാണം വേറെ വേറെ നടക്കും. അതും ഒരു ദിവസം" അവളൊന്നും മറുപടി പറഞ്ഞില്ല. "ഞാൻ പറയട്ടേ എല്ലാവരോടും" "വേണ്ട" "അതെന്താ?" "നിങ്ങൾക്ക് ചേർന്ന ആളല്ല ഞാൻ"അതും പറഞ്ഞവൾ തല താഴ്ത്തിയതും ഇച്ചു പെട്ടെന്നവളെ പിടിച്ച് ചുമരോട് ചേർത്ത് അവൾക്ക് മുന്നിൽ കൈ കുത്തി.നിഹ ഞെട്ടി അവനെ നോക്കിയതിൻ ശേഷം ചുറ്റും നോക്കി. പിന്നെ അവന്റെ കൈ മാറ്റി പോകാൻ ശ്രമിച്ചു. "അടങ്ങി നിൽക്കെടി"അവൻ ഒച്ചവെച്ചതും അവൾ ഞെട്ടി അടങ്ങി നിന്നു. "നിന്നോട് ഞാൻ പല തവണ പറഞ്ഞതാണ് കുഞ്ഞീ മേലാൽ എന്നോട് ഇനി ഇങ്ങനെ പറയരുതെന്ന്.

പിന്നെയും പിന്നെയും ഇത് തന്നെ ആവർത്തിച്ചാൽ പൊന്ന് മോളെന്റെ സ്വഭാവം ശെരിക്കറിയും. കേട്ടല്ലോ" അവളതിന് തലയാട്ടിയതും അവൻ ഒന്ന് രൂക്ഷമായി നോക്കിയതിനു ശേഷം അവളിൽ നിന്നും അകന്നു മാറി തിരിഞ്ഞ് തന്റെ മുറിയിലേക്ക് നടന്നു. 🌸🌸🌸🌸 "ഇച്ചു ജാനി മോൾടെ കാര്യം എന്തായി" പുറത്തേക്കിറങ്ങാൻ നിൽകുമ്പോഴാണ് പിറകിൽ നിന്നും ഉമ്മയുടെ ചോദ്യം അവൻ കേട്ടത്. "അന്വേഷിക്കുന്നുണ്ടുമ്മാ. ഇത് വരെ ഒരു വിവരവും കിട്ടിയിട്ടില്ല. ആരാ എന്താ എന്ന് പോലും അറിയില്ലല്ലോ" നെറ്റിയൊന്ന് ഉഴിഞ്ഞു കൊണ്ട് പറഞ്ഞവൻ പുറത്തേക്കിറങ്ങി.ബൈക്കിൽ കയറി സ്റ്റാർട്ട്‌ ആക്കാൻ നിൽക്കുമ്പോഴാണ് ആരുടേയോ വിളി അവൻ കേട്ടത്. "ഇച്ചൂ" ശബ്ദം കേട്ട ഇടത്തേക്ക് നോക്കിയതും അടുത്ത വീട്ടിലെ മതിലിനരികെ നിന്ന് അവനെ നോക്കുന്ന രാധികയേ കണ്ട് ബൈക്കിൽ നിന്നും എഴുനേറ്റ് അങ്ങോട്ട് നടന്നു. "ഹാ ആരിത്. രാധികേച്ചിയോ? കുറേ ആയല്ലോ കണ്ടിട്ട്" "കാണാത്തത് എന്നെ അല്ലല്ലോ നിന്നെ അല്ലെ.

നിങ്ങൾ ഫുൾ കറക്കം അല്ലായിരുന്നോ" അവൻ തലയൊന്ന് ചൊറിഞ്ഞു കൊണ്ട് അവരെ നോക്കി ചിരിച്ചു. "ഒരു കേസിന്റെ പിറകെ ആയിട്ട് തിരക്കിലായിരുന്നു. അതാ" "ഹാ അല്ല ഇച്ചു. നിങ്ങടെ വീട്ടിലുള്ള ആ കുട്ടികൾ ഏതാ. ഇന്നലെ നിഹയോടൊപ്പം കളിക്കുന്നത് കണ്ടായിരുന്നു" ഇച്ചുവെല്ലാം പറഞ്ഞു കൊടുത്തപ്പോൾ അവരുടെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞു. "ഇവന്മാരൊക്കെ മനുഷ്യർ തന്നെയല്ലേ. ഒരു കുഞ്ഞിന് വേണ്ടി പല ഹോസ്പിറ്റലുകളും കയറി ഇറങ്ങി.ഉണ്ടായിരുന്ന ഒന്നിനെ ദൈവം കൊണ്ട് പോകുകയും ചെയ്തു.അപ്പോ ഇവന്മാരെ പോലുള്ളവരുടെ കയ്യിൽ ഈ കുഞ്ഞുങ്ങളെ ദൈവം കൊടുത്തത്" ഇച്ചുവൊന്നും മിണ്ടിയില്ല. "ഇച്ചുക്കാ"പിറകിൽ നിന്നും മനുവിന്റെ ശബ്ദം കേട്ടതും അവൻ തിരിഞ്ഞു നോക്കി. ഒപ്പം രാധികയും അവനെ നോക്കി. "ഇച്ചുക്കാ. നിഹത്ത ഇങ്ങളെ വിളിക്കുന്നുണ്ട്" പറഞ്ഞതിന് ശേഷമാണ് അവൻ അവിടെ നിൽക്കുന്ന രാധികയേ കണ്ടത്. ഞെട്ടിക്കൊണ്ട് ഒരടി പിറകോട്ട് മാറിയിട്ട് ഇച്ചുവിന്റെ കയ്യിൽ മുറുകെ പിടിച്ചു.

"ഞാനെന്നാ പോകാട്ടോ" രാധികയെ നോക്കി പറഞ്ഞതിന് ശേഷം തിരിഞ്ഞു നടക്കാൻ തുടങ്ങിയതും മനു അവന്റെ കയ്യിൽ പിടിച്ചു വലിച്ചു. "എന്താ മനൂ" ഇച്ചു അവനെ സംശയത്തോടെ നോക്കിയതും മനു രാധികക്ക് നേരെ വിരൽ ചൂണ്ടി. "ജാ. ജാനിടെ അമ്മ" അവന്റെ കുഞ്ഞു അധരങ്ങൾ മന്ത്രിച്ചതും ഇച്ചുവും രാധികയും ഒരുപോലെ ഞെട്ടി. "എ.. എന്താ പറഞ്ഞത്?" ഇടർച്ചയോടെ രാധിക ചോദിച്ചതും മനു അതേ എന്ന നിലക്ക് തലയാട്ടി. "ജാ.. ജാനി മോൾടെ അമ്മയാ ഇത്. എനിക്കറിയാം. ഞാൻ കണ്ടതാ ഫോട്ടോ" ഇച്ചു അവനിൽ നിന്നും കൈകൾ വേർപെടുത്തിക്കൊണ്ട് അവനരികിൽ മുട്ട് കുത്തി ഇരുന്നു. "നിനക്കെങ്ങനെ രാധികേച്ചിയെ അറിയാം. പറ മനൂ" അവനൊന്ന് ഇറുകെ കണ്ണടച്ച് തുറന്നു.....തുടരും………..........

മുന്നത്തെ പാർട്ടുകൾ വായിക്കാൻ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക...