നിഴലായ് നിൻകൂടെ: ഭാഗം 11

എഴുത്തുകാരി: ജിച്ചന്റെ കാവു

മുറിയിലേക്ക് കൊണ്ട് കിടത്തിയതും ലച്ചു ചുറ്റുമുള്ളവരെയെല്ലാം ഒന്ന് നോക്കി പുഞ്ചിരിച്ചു.. എല്ലാ മുഖങ്ങളിലും നിറഞ്ഞ സന്തോഷമായിരുന്നു.. ദേവിയുടെ കൈയ്കളിൽ കിടന്നുകൊണ്ട് കുട്ടികുറുമ്പി സുഖമായുറങ്ങുകയാണ്.. " കുഞ്ഞാവയെ കണ്ടില്ലേ ലച്ചൂട്ടി?? " ലച്ചുവിന്റെ കട്ടിലിൽ തല ഭാഗത്തായി വന്നിരുന്നുകൊണ്ട് അവളുടെ കവിളിൽ തലോടിക്കൊണ്ട് ശങ്കരൻ ചോദിച്ചു.. അവളവയാളെ നോക്കിയൊന്നു പുഞ്ചിരിച്ചുകൊണ്ട് കണ്ണുചിമ്മി.. " നല്ല ഒറക്കാ.. ഈ ടർക്കിയിൽ പൊതിഞ്ഞുകിടത്തിയതോണ്ടാവും.. ചൂട് കിട്ടുന്നുണ്ടാവേ.. അതാ.. സുഗമായി ഉറങ്ങനെ.. " ദേവിയുടെ അടുത്തായി വന്നുനിന്ന് കുഞ്ഞിന്റെ തലയിൽ തലോടിക്കൊണ്ട് ലച്ചൂനോടായി പ്രകാശൻ പറഞ്ഞു.. " ലച്ചൂന്റെ അതെ ഉണ്ടക്കണ്ണാണ് വാവക്ക്.. പക്ഷെ ആള് ജിച്ചേട്ടനെപോലെയാ.. ഗുണ്ടൂസ്.. " കുഞ്ഞിന്റെ കാലിൽ കവിളിൽ ചേർത്തുകൊണ്ട് വേദ് പറയുമ്പോൾ പ്രകാശൻ അവന്റെ തലയിൽ കൊട്ടിയിരുന്നു.. " ഇപ്പോഴേ നിനക്കെങ്ങാനാടാ അതൊക്കെ മനസിലായെ... വെറുതെ ഓരോന്ന് പറഞ്ഞു വരും.. കേട്ടോ മോളെ... കുഞ്ഞിനെ കൊണ്ടന്നപ്പോ തൊട്ട് എടുത്തുനടക്കുന്നവരുടെ പിന്നാലെ നടക്കലാ ഇവന്റെ പണി.. രുദ്രന്റെ കൂടെയൊന്നു വീടുവരെ പോയി നിങ്ങൾടെ ഡ്രെസ്സെടുക്കൽ പറഞ്ഞിട്ട് കേട്ടാ ഭാവമുണ്ടോന്ന് നോക്കിയേ.. ആ ചെക്കനെന്നിട്ട് തന്നെയാ പോയത്.. " വേദിനെ നോക്കി നന്നായൊന്നു പുച്ഛിച്ചുകൊണ്ട് പ്രകാശൻ ലച്ചൂനോടായി പറഞ്ഞിരുന്നു..

" ന്റെ മോളെ.. ചെറിയച്ഛനായെന്നും പറഞ്ഞു ഇവനും മാമനായെന്നു പറഞ്ഞു രുദ്രനും ഇവിടെ കാറ്റിക്കൂട്ടിയ കോലാഹളങ്ങൾ കാണേണ്ടതായിരുന്നു.. ഇവിടെ ഇനി ലഡ്ഡു തിന്നാത്ത ഒരൊറ്റ മനുഷ്യൻ പോലും കാണില്ല.." ചിരിച്ചുകൊണ്ട് ദേവിയും അവർക്കൊപ്പം കൂടുമ്പോൾ ശങ്കരൻ ലച്ചുവിന്റെ തലയിൽ തഴുക്കൊണ്ട് തന്നെ ഇരിക്കുകയായിരുന്നു.. " ദേ അമ്മേ.. വേണേൽ നോക്കിയേ.. ജിച്ചേട്ടനെ പോലെ തന്നല്ലേ വാവ?? ഗുണ്ടൂസല്ലേ?? പിന്നെ നോക്കിയേ... ചെറിയ നുണക്കുഴിയും കാണാനില്ലേ.. " കുഞ്ഞിന്റെ കവിളിൽ തലോടിക്കൊണ്ട് വേദ് പിന്നെയും പറയുന്നുണ്ട്.. " പോടാ ചെക്കാ.. ആരെപോലെയൊക്കെയാണെന്ന് പറയാൻ ഇനിയും കുറേനാൾ കഴിയണം.. ഇപ്പോ ഒന്നും അറിയാൻ പറ്റില്ല.. " " ഓഹ്.. അതിനു കണ്ണിനു കാഴ്ചവേണം.. നല്ല ആൾക്കാരോടാ ഞാനീ പറയുന്നത്.. " ദേവിയുടെ വാക്കുകൾ കേട്ടതും വേദ് അവരെയും പ്രകാശനേയും മാറി മാറി നോക്കി കളിയാക്കി പറഞ്ഞുകൊണ്ട് ഉറക്കത്തിലായ കുഞ്ഞാവയെ ഉണർത്താൻ ശ്രമിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു.. അവന്റെ ശ്രമങ്ങൾ കണ്ട് ദേവിയും പ്രകാശനും അവനെ ഓടിക്കാൻ നോക്കുന്നത് നോക്കി ചിരിച്ചുകൊണ്ട് ലച്ചുവും ശങ്കരനുമിരുന്നു... എല്ലാവരുടെയും സന്തോഷം നോക്കികാണുമ്പോഴും ലച്ചുവിന്റെ കണ്ണുകൾ പിന്നെയും ആർക്കോ വേണ്ടി അലഞ്ഞിരുന്നു .. കണ്ണുകളുടെ പാതക്കൊപ്പം മനസ്സും അവനെ തന്നെ തേടുകയായിരുന്നു.. വല്ലാത്തൊരു കൊതിയോടെ..

ഒടുവിൽ കൈയ് നിറയെ കവറുകളും കൊതുകുവലയോടുകൂടിയ ബേബിബെഡും കൊണ്ട് മുറിക്കകത്തേക്ക് കയറുന്ന ജീവയിൽ കണ്ണുകൾ ഉടക്കുമ്പോൾ അവ വിടരുന്നുണ്ടായിരുന്നു.. " ഇതെന്തുവാടാ.. രണ്ട് ബക്കറ്റും തൊട്ടിയും വാങ്ങാൻ പോയ നീയിത് കട മുഴുവനും വാങ്ങിക്കൊണ്ട് വന്നോ??. " വാതിലും കടന്ന് കയറി വരുന്ന ജീവയുടെ കയ്യിലുള്ള കവറുകളുടെ വലുപ്പവും എണ്ണവും കണ്ട് അന്തംവിട്ടുകൊണ്ട് ദേവി ചോദിക്കുമ്പോഴാണ് എല്ലാവരുടെയും കണ്ണുകൾ അവനിലേക്കെത്തിയത്.. അമ്മയെ നോക്കിയൊന്നു കണ്ണുചിമ്മി കാണിച്ചുകൊണ്ടവൻ കൊണ്ടുവന്ന കവറുകൾ ഒതുക്കിവച്ചു തിരിയുമ്പോഴാണ് തന്നെ തന്നെ നോക്കി കിടക്കുന്ന ലച്ചുവിനെ കാണുന്നത്.. ഒരു നിമിഷം ഇരുവരുടെയും കണ്ണുകൾ ഇടഞ്ഞതും പരസ്പരം നോക്കികൊണ്ടങ്ങനെ നിന്നുപോയി.. വേർപെടുത്താനാവാത്ത കാന്തിക ശക്തിലായവ പുണർന്നുകൊണ്ടിരുന്നു... ആ പെണ്ണിന്റെ ചുണ്ടിൽ അവനായൊരു പുഞ്ചിരി വിരിഞ്ഞു.. ഇതുവരെ ഉണ്ടായിരുന്നതിലും മനോഹരമായ പുഞ്ചിരി.. അവനും പുഞ്ചിരിച്ചു.. കുഞ്ഞിപ്പെണ്ണിനെ തന്ന അമ്മയോടുള്ള നന്ദിയോടെ... " കുഞ്ഞിപ്പെണ്ണ് എണീറ്റില്ലേ അമ്മേ?? " കുഞ്ഞാവയുടെ തലമുടികളിൽ തലോടിക്കൊണ്ട് ജീവ ചോദിച്ചു.. " നല്ല ഒറക്കാ.. " അമ്മ പറഞ്ഞു തീരുന്നതിനു മുന്നേ അവളൊന്നു ചിണുങ്ങി.. മുഖം ചുളിച്ചു.. ഉറക്കെ കരഞ്ഞു.. വാക്കിലും നോക്കിലും വാത്സല്യം നിറച്ചുകൊണ്ടോരച്ഛൻ അവളെ വാരിപൊതിഞ്ഞു..

നെഞ്ചോട് ചേർത്തു.. ലച്ചൂ നോക്കിക്കാണുക്കയായിരുന്നു ആ മനുഷ്യനെ.. സ്വന്തമല്ല എന്നറിഞ്ഞിട്ടും എല്ലാർക്കും മുന്നിൽ പിഴച്ചുപോയവൾ ആവേണ്ട തനിക്കൊരു ഭർത്താവായും ഉദരത്തിലെ തുടിപ്പിനൊരു അച്ഛനായും മാറിയവൻ.. ശ്വാസം പോലും നിലയ്ക്കും വേദനയിൽ കരയുമ്പോൾ നെഞ്ചിൽ ചേർത്തുപിടിച്ചവൻ.. ഉദരത്തെ തഴുകിതലോടിയവൻ... അവളൊന്നു പുഞ്ചിരിച്ചുകൊണ്ട് തന്നെ ആ അച്ഛനെയും മകളെയും നോക്കി.. ഇതുവരെ അറിയാതൊരു വികാരം അവനായി മാത്രം മുളപൊട്ടും പോലെ... " ജീവാ.. കുഞ്ഞിനെ ലച്ചൂന് കൊടുക്ക്‌ മോനെ.. വിശന്നിട്ടാവും.. ഞങ്ങൾ പുറത്ത് നിൽക്കാം.. " ജീവയോടായി പറഞ്ഞുകൊണ്ട് ദേവി പുറത്തിറങ്ങുമ്പോഴേക്കും പ്രകാശനും ശങ്കരനും പുറത്തേക്ക് നടന്നു കഴിഞ്ഞിരുന്നു.. ജീവയൊന്നു നിശ്ചലനായി.. കരയുന്ന കുഞ്ഞിനെ നോക്കി.. കട്ടിലിന്റെ സൈഡ് പിടിച്ചുകൊണ്ടു എഴുനേറ്റിരിക്കാൻ ശ്രമിക്കുന്ന പെണ്ണിനെ നോക്കി.. എന്തുചെയ്യണമെന്നറിയാതെ ഒരു നിമിഷം നിന്നുപോയി.. ഒരു വിധനെ എഴുനേറ്റിരുന്നുകൊണ്ട് ലച്ചൂ അവന്റെ ഭാവമാറ്റങ്ങൾ നോക്കികണ്ടു.. ചെറുതായി വിറയ്ക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു അവൻ... ആ വിറയൽ അധരങ്ങളിലും പ്രകടമായിരുന്നു.. മണിക്കൂറുകൾക്കുമുൻപ് തന്റെ നെറ്റിയിൽ പതിഞ്ഞ ചുണ്ടുകളുടെ ഭാവത്തിൽ സ്നേഹത്തിനും വാത്സല്യത്തിനുമപ്പുറം മറ്റെന്തോ വികാരങ്ങൾ കൂടെ ഉണ്ടായിരുന്നോ എന്ന് തിരയുകയായിരുന്നവൾ...

തന്നെ തന്നെ നോക്കി പുഞ്ചിരിയാലിരിക്കുന്ന ലച്ചുവിനെ അവനു അപരിചിതമായിരുന്നു.. അവളുടെ പുഞ്ചിരിയിൽ പതിവ് കുസൃതിയായിരുന്നില്ല...മറ്റെന്തോ നിറഞ്ഞിരിക്കും പോലെ.. ഒറു പക്ഷെ നന്ദിയോ കടപ്പാടോ ആയിരിക്കുമോ?? ആ ചിന്ത പോലും അവനെ നോവിക്കുന്നു.. ഉള്ളിനുള്ളിൽ കുഞ്ഞിനോടുള്ള സ്നേഹത്തോടൊപ്പം വളർന്നുവന്നിരുന്ന ലച്ചുവിനോടുള്ള സ്നേഹം മറ്റുതലങ്ങളിലേക്ക് ഒഴുകുമോ എന്നുള്ള ഭയമവനിൽ നിറഞ്ഞിരുന്നു.. എഴുനേറ്റിരിക്കുന്ന പെണ്ണിനടുത്തേക്ക് നടന്നു അവളിലേക്ക് കുനിഞ്ഞു നിന്നുകൊണ്ട് തന്നെ നെഞ്ചോരം ചേർത്തിരുന്ന കുഞ്ഞിനെ കൈയ്മാറുമ്പോൾ അവളെയൊന്നു മുഖമുയർത്തി നോക്കാൻ അവനുള്ളം വെമ്പി.. കുഞ്ഞിനെ കയ്യിലേൽപ്പിച്ചുകൊണ്ടവൻ മുറിവിട്ടിറങ്ങുമ്പോൾ ക്രമാതീതമായി മിടിക്കുന്ന ഹൃദയതാളം അവനുള്ളിലെ ഭയവും വർധിപ്പിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.. കുഞ്ഞിനെ മടിയിൽ വച്ചുകൊണ്ട് പുഞ്ചിരിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന ലച്ചുവിന്റെ മുഖം മാത്രമായിരുന്നവന്റെ ഉള്ളാകെ.. അവളുടെ പുഞ്ചിരി എന്നും നിലനിൽക്കണമേയെന്നുള്ള പ്രാർത്ഥനയിലായിരുന്നു അവൻ അപ്പോഴും... ദേവി വിളിച്ചുപറഞ്ഞിട്ട് ലച്ചുവിനും ദേവിക്കുംവേണ്ട വസ്ത്രങ്ങളും കുഞ്ഞിനുവേണ്ട തുണികളും മറ്റ് പാത്രങ്ങളുമെല്ലാം കൊട്ടയിലായിവയ്ക്കുകയായിരുന്നു നിവി.. രാത്രിയായതുകൊണ്ട് തന്നെ ഹോസ്പിറ്റലിൽ നിന്നും ആരേലും വന്ന് നിവിയെയും ഒപ്പം അതെല്ലാതും കൊണ്ടുപോവാമെന്ന് പറഞ്ഞതുകൊണ്ട് വേഗത്തിൽ വേണ്ടതെല്ലാം എടുത്തുവയ്ക്കുമ്പോഴാണ് പുറകിൽ നിന്നാരോ അവളെ വാരി പുണർന്നത്..

പെട്ടന്നൊന്നു ഞെട്ടിയെങ്കിലും അവന്റെ സാമീപ്യം തിരിച്ചറിഞ്ഞുകൊണ്ടവൾ കുതറി മാറി നീങ്ങി നിന്നിരുന്നു.. " മ്മ്.. എന്താ.. എന്തിനാ ഇപ്പൊ വന്നേ??.. രാവിലെ വന്നാമതിയാരുന്നല്ലോ..." ഉള്ളിലുള്ള ചെറിയ പരിഭവം ആ പെണ്ണ് കാണിക്കുമ്പോൾ മീശയും പിരിച്ചുകൊണ്ട് അവളെത്തന്നെ നോക്കിനിൽക്കുകയായിരുന്നു രുദ്രൻ.. " ഞാനെത്ര പേടിച്ചെന്നറിയോ നിങ്ങൾക്ക്??.. വിളിച്ചാലും എടുക്കില്ല ആരും... ലച്ചൂന്റെ അവസ്ഥ കണ്ട് എത്ര പേടിച്ചുപോയെന്നോ??.. അതും കഴിഞ്ഞ് ഈ നേരായില്ലേ??.. ഞാനൊരു പെൺകൊച്ചു ഒറ്റക്ക ഇവിടെ ഈ രാത്രി.. ആ ബോധം വല്ലോർക്കും ഉണ്ടായോ??.. " നിറഞ്ഞുവരുന്ന കണ്ണുകൾ തുടച്ചുകൊണ്ടവൾ പിന്നെയും പണികളിൽ മുഴുകുമ്പോൾ അവളുടെ മുഖത്തെ ഓരോ ചലനങ്ങളും നോക്കികാണുകയായിരുന്നു രുദ്രൻ.. പുറകിലൂടെ ചെന്നു അരയിലൂടെ ചുറ്റിപ്പിടിച്ചുകൊണ്ടവളെ പൊക്കിയെടുത്തു അവളുമായി സോഫയിലേക്കിരിക്കുമ്പോൾ ആ പെണ്ണവന്റെ കഴുത്തിൽ മുഖം പൂഴ്ത്തിയിരുന്നു.. " കരയാതെടി പെണ്ണെ.. നീ രുദ്രന്റെ പെണ്ണല്ലേ.. പഴയ പുലിക്കുട്ടി ആയെ.. അതന്നെയാ ന്റെ നിവിപെണ്ണിന് ചേരാ.. " മുറുക്കെ ചുറ്റിവരിഞ്ഞുകൊണ്ടവളെ ദേഹത്തേക്ക് ചേർത്തുപിടിച്ചുകൊണ്ട് രുദ്രൻ പറയുമ്പോൾ നിവി മുഖമുയർത്തി അവനെ നോക്കിയിരുന്നു.. ചുണ്ട് കൂർപ്പിചുകൊണ്ട് നോക്കുന്ന പെണ്ണിന്റെ കീഴ്ച്ചുണ്ടിൽ അമർത്തി കടിച്ചുകൊണ്ടവൻ കൈയ്കളാൽ അരയിൽ പരതുമ്പോൾ നെഞ്ചിൽ അള്ളിപിടിച്ചുകൊണ്ട് അവനു വിധേയയായിയിരിക്കുകയായിരുന്നവൾ...

അവന്റെ ചുംബനത്തിന്റെ ശക്തിയിൽ അവളുടെ അധരങ്ങളും അവന്റേതിനെ പ്രണയത്തോടെ എപ്പോഴോ പുണർന്നിരുന്നു.. അരയിലെ കൈ വിരലുകളുടെ ചലനത്തോടൊപ്പം അവളിൽ നിന്നുതിർന്നിരുന്ന ശീത്കാരങ്ങൾ രുദ്രന്റെ സിരകളെ ചൂടാക്കുമ്പോൾ സോഫയിലായി അവളെ കിടത്തിക്കൊണ്ടവൻ അവളിലേക്കമർന്നിരുന്നു.. കരിമഷി പടർന്ന ഉണ്ടക്കണ്ണുകളാൽ അവനെ ഉറ്റുനോക്കുന്ന പെണ്ണിന്റെ നെറ്റിയിൽ അമർത്തിമുത്തിക്കൊണ്ടവൻ എന്തോ ഓർമയിൽ പിന്മാറുമ്പോൾ രുദ്രന്റെ ഷർട്ടിന്റെ കോളറിൽ പിടിച്ചുവലിച്ചുകൊണ്ടവൾ ചുണ്ടിൽ അമർത്തി മുത്തിയിരുന്നു.. " വിട്ടെടി പെണ്ണെ.. അല്ലേൽ തന്നെ കണ്ട്രോൾ ഇല്ലാതിരിക്കാ.. ഇനിയൊരു രണ്ട് മാസം കൂടെ കാത്തിരിക്കാൻ നിക്ക് പറ്റിന്ന് വരില്ലട്ടോ.. " കളിയായി അവളുടെ തലയിൽ തട്ടി പറഞ്ഞുകൊണ്ട് രുദ്രൻ അവളിൽ നിന്നും പിന്മാറുമ്പോൾ കുറുമ്പോടെ നിവിപെണ്ണ് പൊട്ടിച്ചിരിക്കുകയായിരുന്നു... " ജിച്ചേട്ടനെന്തേ അമ്മേ??.. പുറത്തിരിപ്പുണ്ടോ??.. " കുഞ്ഞിനെ ഉറക്കി കിടത്തിക്കൊണ്ട് കട്ടിലിൽ കിടക്കുന്ന ലച്ചൂ ദേവിയോട് ചോദിക്കുമ്പോഴും കണ്ണുകൾ വാതിലിലേക്കായിരുന്നു.. " അവൻ മോൾക്ക്‌ കഞ്ഞി വാങ്ങാൻ പോയേക്കാ.. ചൂടോടെ കിട്ടുന്നത് എവിടെയാണ് നോക്കി നടക്കുന്നുണ്ടാവും.. " പുഞ്ചിരിച്ചുകൊണ്ട് ആ അമ്മ പറയുമ്പോൾ അവളിലും നിറഞ്ഞ പുഞ്ചിരിയായിരുന്നു.. തൊട്ടടുത്തായി അവളെ ഒട്ടിച്ചേർന്നു കിടക്കുന്ന കുഞ്ഞിനെയൊന്നുനോക്കി.. പതിയെ ആ കുരുന്നു വിരലുകളിൽ തലോടി.. കണ്ണുകളടച്ചുകൊണ്ട് നെറ്റിയിൽ ചുണ്ട് ചേർത്തു.. എന്റെ കുഞ്ഞ്.. ന്റെ ജിച്ചേട്ടന്റെ കുഞ്ഞ്.. ഞങ്ങളുടെ ലോകം..

ഉള്ളിൽ ആ പെണ്ണ് പറഞ്ഞുകൊണ്ടിരുന്നു.. കഞ്ഞിയുമായി മുറിയിലേക്ക് നടക്കുമ്പോൾ തന്നെ പുറത്തെ വരാന്തയിൽ നിൽക്കുന്ന അമ്മയെ കണ്ടതും ജീവ അടുത്തേക്ക് ചെന്നിരുന്നു.. " ന്തേ.. ന്തേ.. അമ്മേ ഇവിടെ നിൽക്കുന്നെ?? " " ആഹ്.. നീ വന്നോ??.. ദേ ഇപ്പോ പ്രകാശേട്ടനും ശങ്കരേട്ടനും വേദിനൊപ്പം വീട്ടിലേക്കിറങ്ങിയുള്ളൂ.. ഈ നേരായില്ലേ.. ഇനിയിവിടെ എല്ലാരും കൂടെ നിൽക്കണ്ടല്ലോ.. അതാ.." ജീവയോട് പറഞ്ഞുകൊണ്ട് ദേവി ഒന്ന് നിർത്തി.. " ജീവാ.. ആ ഫോൺ ഇങ്ങു തന്നെ.. നിവിയോട് രുദ്രന്റെ കൂടെ ഇങ്ങു പോന്നോളാൻ പറഞ്ഞിരുന്നതാ ഞാൻ.. ഇനിപ്പോ വേണ്ടാ.. അച്ഛനൊക്കെ അങ്ങു ചെല്ലുന്നുണ്ടല്ലോ.. അവരവിടെ നിന്നോട്ടെ.. രാവിലെ വന്ന മതിയെന്ന് പറയാം.. " ദേവി പറഞ്ഞതും ജീവാ അവന്റെ പോക്കറ്റിൽ നിന്നും ഫോൺ എടുത്ത് നിവിയുടെ നമ്പറിലേക്ക് വിളിച്ചുകൊണ്ടു അമ്മയ്ക്ക് നൽകിയിരുന്നു... അവരാ ഫോണുമായി വരാന്തയുടെ അറ്റത്തേക്ക് നടന്നതും കഞ്ഞിയുമായി ജീവ മുറിക്കുള്ളിൽ കയറിയിരുന്നു.. ലച്ചൂ കെട്ടിപിടിച്ചുകൊണ്ട് നെറ്റിൽ ചുണ്ട് ചേർത്ത് കിടത്തിയിരിക്കുന്ന കുഞ്ഞിപെണ്ണിനെ തന്നെ അവനൊരു നിമിഷം നോക്കിനിന്നു.. ഇടയ്ക്കിടെ ചുണ്ട് വെറുതെ ഞുണഞ്ഞുകൊണ്ടവൾ അമ്മയുടെ ചൂടിൽ മയങ്ങുകയാണ്.. അവളെ കണ്ടതും വല്ലാത്തൊരു ഉണർവ് തോന്നുന്നുണ്ടായിരുന്നു അവനു.. കണ്ണുകൾ കുഞ്ഞിനെടുത്തായി കിടക്കുന്ന ലച്ചുവിൽ പതിഞ്ഞതും ഒരു നിമിഷം സ്വയം മറന്നു നോക്കി നിന്നുപോയവൻ..

കയ്യിലോ കഴുത്തിലോ കാതിലോ യാതൊരു ആഭരണങ്ങളുമില്ലാതെ വലുപ്പമാർന്നൊരു നൈറ്റിയും അണിഞ്ഞു യാതൊരു ചമയങ്ങളുമില്ലാതെ കിടക്കുന്ന അവളെ കൺചിമ്മാതെ നോക്കി നിന്നവൻ.. ന്റെ കുഞ്ഞിപ്പെണ്ണിന്റെ അമ്മ.. ന്റെ ലച്ചുട്ടൻ.. അവനൊന്നു കണ്ണുകളടച്ചുകൊണ്ട് പുഞ്ചിരിച്ചു.. അവൾക്കടുത്തു കിടക്കുന്ന കുഞ്ഞിപ്പെണ്ണിന്റെ താടി തുമ്പിലായി കൊതിയോടെ മുത്തി.. അവളിൽ നിറഞ്ഞു നിൽക്കുന്ന മുലപാൽ ഗന്ധം അവനിലേക്കും പടർന്നിരുന്നു.. കാറ്റിൽ പാറുന്ന അവന്റെ മുടിയിഴകൾ ലച്ചുവിന്റെ കവിളിനെ ചുംബിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു.. " ജിച്ചേട്ടാ.. " കണ്ണുകൾ തുറന്നു അവനായൊരു പുഞ്ചിരിയുമായവൾ വിളിക്കുമ്പോൾ ജീവ മുഖമുയർത്തി അവളെ നോക്കിയിരുന്നു... പുഞ്ചിരിക്കുമ്പോൾ ചെറുതാവുന്ന അവളുടെ കണ്ണുകളെ നോക്കികൊണ്ട് തന്നെ പതിയെ തലയിൽ തലോടി.. " താങ്ക്സ്... " അത്രയും മൃതുവായിരുന്നു അവന്റെ സ്വരം.. മറുപടിയേതും പറയാതെ പെണ്ണ് അവനെ തന്നെ നോക്കിക്കൊണ്ട് കിടന്നു... ഇരുവരുടെയും മിഴികൾ നിറഞ്ഞു വന്നിരുന്നു.. പതിയെ വലതുകരമുയർത്തി പെണ്ണ് അവന്റെ കവിളിലൂടൊഴുകുന്ന മിഴിനീർക്കണത്തെ തടയുമ്പോൾ അവളുടെ കണ്ണുകളിലെ ഭാവത്തിൽ പെട്ടുഴറുകയായിരുന്നു അവന്റെ ഉള്ളം.. അപ്പോഴും അച്ഛനും അമ്മയ്ക്കുമിടയിൽ കിടന്നുറങ്ങുന്ന കുഞ്ഞിപ്പെണ്ണിന്റെ ചുണ്ടിൽ പുഞ്ചിരിയായിരുന്നു................................................തുടരും…………

മുന്നത്തെ പാർട്ടുകൾ വായിക്കാൻ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക...