💞 പെയ്‌തൊഴിയാതെ💞 : ഭാഗം 21

രചന: RAFEENA MUJEEB

അവൻ അവളെ ചേർത്തു നിർത്തി നെറുകയിൽ അമർത്തി ചുംബിച്ചു, ഇവർ തന്ന വിലപിടിപ്പുള്ള ആഭരണങ്ങളേക്കാൾ വിലയുണ്ട് എന്റെ ഈ സ്നേഹചുംബനത്തിന് അവൻ അവളെ ചേർത്തുനിർത്തി കൊണ്ട് പറഞ്ഞു എന്റെ കൃപ കുട്ടിക്ക് ചെറിയച്ഛന് തരാൻ പറ്റുന്ന ഏറ്റവും വിലപ്പെട്ട സമ്മാനം ദത്തൻ പുഞ്ചിരിയോടെ അവളെ നോക്കി. എല്ലാവരും നിറഞ്ഞ പുഞ്ചിരിയോടെ അവരെ രണ്ടാളെയും നോക്കി നിന്നു അവന് അവളോടുള്ള സ്നേഹം കണ്ട് നല്ലേടത്തമ്മ പോലും അവരെ വാത്സല്യത്തോടെ നോക്കി. വേലിയിറക്കല്ലേ... എല്ലാവരും അവരുടെ സ്നേഹം കണ്ടു മതിമറന്നു നിൽക്കുമ്പോഴാണ് കൃപ അവനെ നോക്കിയത് പറഞ്ഞത്, ഉടായിപ്പ് കാണിച്ചാൽ പിടിച്ച് ഞാൻ കൂമ്പുവാട്ടും ഓർത്തോ, മര്യാദയ്ക്ക് എന്റെ ഗിഫ്റ്റെടുത്തോ..? ഇല്ലെങ്കിൽ കൃപ ആരാണെന്ന് ചെറിയച്ഛനറിയും, കൃപ ഉണ്ടക്കണ്ണുരുട്ടി അവനെ നോക്കി പറഞ്ഞു. എന്തൊക്കെയാ ഇവളീ പറയുന്നത് എന്നോർത്ത് എല്ലാവരും അവളെ മിഴിച്ച് നോക്കി. ഞാൻ തന്ന സമ്മാനം അപ്പോൾ മോൾക്ക് ഇഷ്ടമായില്ലേ..?

ദത്തൻ സങ്കടത്തോടെ അവളോട് ചോദിച്ചു. എന്റെ ബർത്ത് ഡേ മറന്നതും പോരാ പിന്നെ ഇവിടെ വന്നു നാടകം കളിക്കുന്നോ...? ഉമ്മയൊക്കെ എനിക്ക് എല്ലാവരും തന്നു, അതിനേക്കാൾ വലുതൊന്നുമല്ല ഈ തന്ന ഒണക്കയുമ്മ അവൾ മുഖം വീർപ്പിച്ച് കൊണ്ട് പറഞ്ഞു. നാടകം കളിക്കുകയോ.. ,? നീ എന്തൊക്കെയാ കൃപൂ ഈ പറയുന്നത്..? ദത്തൻ അവളെ നോക്കി വേദനയോടെ ചോദിച്ചു അതേയ് ഞാൻ ജനിച്ചത് മുതൽ ചെറിയച്ഛന്റെ കയ്യിൽ തൂങ്ങിയാണ് എന്റെ നടപ്പ്, ചെറിയച്ഛന്റെ കൂടെ കൂടിയാണ് ഞാൻ സകല ഉഡായിപ്പും പഠിച്ചത് എന്ന് ഇവിടെ പലരും പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്, അതുകൊണ്ട് തന്നെ ചെറിയച്ഛൻ മരത്തിൽ കാണുമ്പോൾ ഈ കൃപ മാനത്ത് കാണും, എന്നോട് വേലയിറക്കണ്ട, മര്യാദയ്ക്ക് ഇന്ന് നേരം ഇരുട്ടുന്നതിനു മുമ്പ് ഇതിനുള്ള പ്രായശ്ചിത്തം ചെയ്തില്ലെങ്കിൽ പിന്നെ എന്നോട് മിണ്ടാൻ വരണ്ട കൃപ ദത്തനെ നോക്കിയതും പറഞ്ഞ് മുഖം വീർപ്പിച്ചു ചാടിത്തുള്ളി അവിടെ നിന്നും പോയി. അവനിറക്കിയ സ്നേഹ നാടകം പൊളിഞ്ഞ ചമ്മലിൽ ദത്തൻ എല്ലാവരെയും നോക്കി ഒന്ന് പുഞ്ചിരിച്ചു.

സത്യത്തിൽ കുറച്ചു ദിവസമായിട്ട് വൈഷുവിന്റെ പുറകെയാണ് മനസ്സ് അതുകൊണ്ട് കൃപയുടെ പിറന്നാൾ ഇന്നാണ് അറിയുന്നത്, സമ്മാനം വാങ്ങിക്കാൻ സമയമില്ലാത്തത് കൊണ്ടാണ് ഇങ്ങനെ ഒരു നാടകം കളിച്ചത്, മറന്നെന്നു പറഞ്ഞാൽ അവൾക്ക് വിഷമമാവും എന്നറിയാവുന്നത് കൊണ്ടാണ് കള്ളം പറയേണ്ടി വന്നത്, അതു കൃത്യമായിട്ടവൾ പൊക്കുകയും ചെയ്തു. എല്ലാവരും അവനെ നോക്കി ഊറിച്ചിരിക്കുകയാണ്, ആകെ ചമ്മി നാറിയെന്ന് മനസ്സിലായപ്പോൾ അവൻ വേഗം അവിടെ നിന്നും മുങ്ങി. നല്ലേടത്തെ കുടുംബാംഗങ്ങളെല്ലാം അന്ന് കൃപയുടെ ആയുരാരോഗ്യത്തിന് വേണ്ടി മനമുരുകി പ്രാർത്ഥിച്ചു. അവൾക്ക് വേണ്ടി പ്രത്യേക പൂജയും അന്നദാനവും ക്ഷേത്രത്തിൽ ഏർപ്പാടാക്കിയിരുന്നു നല്ലേടത്തമ്മ. ക്ഷേത്ര ദർശനം കഴിഞ്ഞു കുടുംബാംഗങ്ങൾ വീട്ടിലെത്തുമ്പോഴേക്കും ഉച്ചയൂണിന് സമയമായിരുന്നു. എല്ലാവരും ഒരുമിച്ചിരുന്ന് തന്നെ സദ്യ കഴിച്ചു. ഭക്ഷണം കഴിച്ചു കഴിഞ്ഞാണ് കൃപ റൂമിലേക്ക് പോയത്,

അവിടെ ചെന്ന് ഫോൺ എടുത്തു നോക്കിയപ്പോൾ ഒരുപാട് മിസ്കോൾ ഉണ്ട്, സൈനുവും ലച്ചുവും ആതുവും നവീനും റഹീമും സച്ചുവും എല്ലാം മാറി മാറി വിളിച്ചിരിക്കുന്നു. ഫോണെടുത്തു തിരികെ വിളിക്കാനായി ഒരുങ്ങിയപ്പോഴേക്കും സൈനുവിന്റെ കോൾ ഇങ്ങോട്ട് വന്നത് . ആദ്യം കണ്ണ് പൊട്ടുന്ന ചീത്തയാണ് സൈനുവിന്റെ വക അവൾക്ക് കിട്ടിയത് ഇത്ര നേരമായിട്ടും ഫോൺ എടുക്കാത്തതിന് , പിന്നെ വളരെ മനോഹരമായി തന്നെ വിഷ് ചെയ്തു ശേഷം അവരുടെ ആവശ്യം പറഞ്ഞു എന്തായാലും ഇന്ന് അവർക്ക് ബർത്ത് ഡേ പാർട്ടി വേണമെന്ന്. അവരുടെ ആവശ്യം ന്യായമായതുകൊണ്ട് അത് തള്ളിക്കളയാൻ അവൾക്ക് തോന്നിയില്ല അവളോട് എല്ലാവരെയും വിളിച്ച് ടൗണിലേക്ക് വരാൻ പറഞ്ഞ് അവൾ കോൾ കട്ട് ചെയ്തു. ബർത്ത്ഡേ ആയതുകൊണ്ട് താൻ എന്ത് ആവശ്യം പറഞ്ഞാലും ആരും എതിർത്തു പറയില്ല എന്നുള്ളത് കൊണ്ട് പുറത്തുപോകാൻ അനുവാദം ചോദിച്ചപ്പോൾ ഇഷ്ടമില്ലെങ്കിൽ കൂടി സമ്മതം നൽകി. അവൾ അവിടെ നിന്നും ഇറങ്ങി നേരെ പോയത് മദർ കെയർ ഹോസ്പിറ്റലിലേക്കാണ്,

ഉച്ചസമയം കഴിഞ്ഞതുകൊണ്ട് അധികം തിരക്കില്ല ഋഷി ഡോക്ടറുടെ ക്യാബിനിൽ മുൻപിൽ , അവൾ അപ്പോയ്ന്റ്മെന്റ് എടുത്ത് ഡോക്ടറെ കാണാനായി തന്റെ ഊഴവും കാത്തിരുന്നു. രണ്ടു മൂന്നു മൂന്നുപേർ ഡോക്ടറെ കണ്ടു മടങ്ങിയപ്പോൾ അകത്തുനിന്ന് കൃപയുടെ പേരു വിളിച്ചു. കൃപ സർവ്വ ഈശ്വരന്മാരെ യും മനസ്സിൽ ധ്യാനിച്ച് അയാളുടെ കൺസൾട്ടിംഗ് റൂമിലേക്ക് കേറി. അവിടെ ഋഷിയും പരിചയമില്ലാത്ത മറ്റൊരു നഴ്സും ഉണ്ടായിരുന്നു, അന്ന് വന്നപ്പോൾ ഈ നഴ്സ് അല്ലായിരുന്നു. "വൃന്ദ " കൃപ അവരുടെ ഐഡി കാർഡിൽ നോക്കി പേര് വായിച്ചു. ഋഷി അവളെക്കണ്ട് അന്തം വിട്ട് നോക്കുകയാണ്, സാരിയിൽ അവളെ ആദ്യമായിട്ടല്ലേ കാണുന്നത്. ഇതെന്താ നീ അമ്പലമാണെന്ന് കരുതി ഹോസ്പിറ്റലിലാണോ കയറിയത്, ഋഷി അവളെ നോക്കി അത്ഭുതത്തോടെ ചോദിച്ചു. ഞാൻ ആരാധിക്കുന്ന ചില മൂർത്തികൾ ഈ ഹോസ്പിറ്റലിലുണ്ട് നേരിട്ട് കണ്ട് ഒന്നു തൊഴാൻ വന്നതാ അവൾ ഉടനടി മറുപടി കൊടുത്തു. അതേതു മൂർത്തികൾ..? ഋഷി സംശയത്തോടെ ചോദിച്ചു.

അതൊക്കെ പറയാം, വൃന്ദ കൊച്ച് ഒരു പത്തുമിനുട്ട് ഒന്ന് പുറത്തു നിൽക്കാമോ...? എനിക്കീ ഡോക്ടറോട് കുറച്ച് പേർസണലായിട്ട് സംസാരിക്കണം എന്നുണ്ട് , അവൾ വൃന്ദയെ നോക്കി ചോദിച്ചു. വൃന്ദ രണ്ടുപേരെയുമൊന്ന് അടിമുടി നോക്കിയിട്ട് ചുണ്ടിൽ വിരിഞ്ഞ പുഞ്ചിരിയുമായി പുറത്തേക്ക് പോയി. നീ എന്തിനാ ആ കുട്ടിയോട് പുറത്തു നിൽക്കാൻ പറഞ്ഞത്, അവൾ എന്തു ധരിച്ചുകാണുമോ ആവോ...? ഋഷി കൃപയെ നോക്കി ചോദിച്ചു. അവരെന്തു ധരിച്ചാലും എനിക്കെന്താ, എനിക്കൊരു കുഴപ്പവുമില്ല. നിനക്ക് കാണില്ല, എനിക്ക് പ്രശ്നമുണ്ട് അവരൊക്കെ എന്റെ കീഴിൽ ജോലി ചെയ്യുന്ന സ്റ്റാഫുകളാണ് , എന്നെക്കുറിച്ച് തെറ്റായ വല്ല ധാരണയുമുണ്ടായാൽ അതന്റെ റപ്പ്യുട്ടേഷനെ ബാധിക്കും ഋഷി കുറച്ച് ഗൗരവത്തിൽ പറയൂ. എന്നാൽ ആ ധാരണ ശരിയാക്കിയാൽ പോരെ, കൃപ ഋഷിയെ നോക്കി പുരികം പൊക്കിക്കൊണ്ട് ചോദിച്ചു. എന്ത് എനിക്ക് മനസ്സിലായില്ല ഋഷി സംശയത്തോടെ അവളെ നോക്കി . അതൊക്കെ പറയാം, ഡോക്ടർ ആദ്യം ഇത് പിടിക്ക് എന്നുപറഞ്ഞ് അവൾ ബാഗിൽ നിന്നും ഒരു ചോക്ലേറ്റ് എടുത്ത് ഡോക്ടർക്ക് നേരെ നീട്ടി.

അവൻ സംശയത്തോടെ അവളെയും ചോക്ലേറ്റിനെയും മാറിമാറി നോക്കി. ഹാ!! വാങ്ങിക്ക് മാഷേ, എന്റെ പിറന്നാൾ ആണിന്ന് അതിന്റെ ചോക്ലേറ്റ് ആണിത് അവളെ സൂക്ഷിച്ചു നോക്കുന്ന ഋഷിയോട് പുഞ്ചിരിയോടെയവൾ പറഞ്ഞു. ഓ ഐ സീ മെനി മോർ ഹാപ്പി റിട്ടേൺസ് ഓഫ് ദി ഡേ അവളുടെ കയ്യിൽ നിന്ന് ചോക്ലേറ്റ് വാങ്ങി ഋഷി അവളെ വിഷ് ചെയ്തു. താങ്ക് യു അവൾ നിറഞ്ഞ പുഞ്ചിരിയോടെ പറഞ്ഞു. അതിരിക്കട്ടെ ഈ ചോക്ലേറ്റ് തരാനാണോ നീ ഇങ്ങോട്ടു വന്നത്..? അതോ അന്നത്തെ പോലെ വല്ല കള്ള അസുഖവുമുണ്ടോ..? ഋഷി കള്ളച്ചിരിയോടെ ചോദിച്ചു. ഹാ പറയട്ടെ, ഞാൻ മാറ്ററിലേക്ക് വരുന്നതല്ലെയുള്ളൂ ഇങ്ങനെ തോക്കിൽ കയറി വെടി വെക്കണോ..? കൃപ അല്പം ഗൗരവത്തോടെ ചോദിച്ചു. ഓ,എന്നാൽ മേടം പറ ഞാൻ കേൾക്കട്ടെ അവൻ അവൾ പറയുന്നത് കേൾക്കാനായി ഇരുകൈകളും കോർത്ത് ടേബിളിനു മുകളിൽ വച്ച് തല അതിലേക്ക് താങ്ങി വെച്ച് അവളെ തന്നെ ഉറ്റു നോക്കിയിരുന്നു. ഇന്നെന്താ ഡോക്ടർക്ക് പതിവുള്ള തിരക്കില്ലല്ലോ..,?

ഇവിടെ വന്നപ്പോൾ അധികം പേഷ്യൻസ് ഒന്നും കണ്ടില്ല..,? അവൾ സംശയത്തോടെ ചോദിച്ചു. ഇന്ന് പേഷ്യൻസ് കുറവാണ് ഓപ്പി ദിവസങ്ങളിൽ കൺസൾട്ടിംഗ് കുറവായിരിക്കും. ശരിക്കും ഡോക്ടറുടെ ജോലി ഏറ്റവും ഭാഗ്യമുള്ള ജോലിയാണല്ലേ...? എത്ര കുഞ്ഞുങ്ങളാ ഈ കൈകളിലൂടെ ഭൂമി കാണുന്നത്, കൃപ പുഞ്ചിരിയോടെ പറഞ്ഞു. ഇവളുടെ തലയ്ക്ക് വല്ല കുഴപ്പവുമുണ്ടോ,...?ഒരു ലോജിക്കും ഇല്ലാത്ത കാര്യങ്ങളാണല്ലോ ദൈവമേ സംസാരിക്കുന്നത്..? അവനവളെ സംശയത്തോടെ നോക്കി ഓരോന്ന് ചിന്തിച്ചിരുന്നു പോയി. അല്ല ഞാൻ ആലോചിക്കുകയായിരുന്നു എന്ത് മാത്രം വേദന സഹിച്ചാണ്‌ ഓരോ പെൺകുട്ടിയും അമ്മയാകുന്നത് ഭർത്താക്കന്മാർ ഇത് വല്ലതും അറിയുന്നുണ്ടോ...,? അവന്റെ നോട്ടം കണ്ടു അവളൊരു ചമ്മിയചിരിയോടൊപ്പം തുടർന്നു. എന്റെ അച്ഛമ്മ പറയുന്നത് കേട്ടിട്ടുണ്ട്, അച്ഛമ്മ പ്രസവിച്ചിരുന്ന സമയത്ത് അന്ന് ഡോക്ടറും ഹോസ്പിറ്റലും ഒന്നുമുണ്ടായിരുന്നില്ല പ്രസവമെടുക്കുന്നത് വയറ്റാട്ടിയായിരിക്കും, പുറത്ത് ഗൗരവത്തോടെ മുത്തശ്ശൻ ഇരിപ്പുണ്ടാവും,

അച്ഛമ്മ വേദനകൊണ്ട് പുളയും പോഴും അങ്ങേർക്ക് ഒരു കുലുക്കവുമുണ്ടാവാറില്ല, പ്രസവം കഴിഞ്ഞ് പതിനഞ്ചു ദിവസം കഴിയാതെ കുഞ്ഞിനെ പോലും കാണാറില്ല എന്നാണ് അച്ഛമ്മ പറയാറ്, അച്ഛമ്മ പറയുന്നത് കേട്ട അന്ന് തന്നെ ഞാൻ ഒരു തീരുമാനം എടുത്തു. അവൾ ഋഷിയെ ഒന്നു നോക്കി വീണ്ടും പറഞ്ഞു തുടങ്ങി. എന്റെ പ്രസവം എന്റെ ഭർത്താവ് തന്നെ എടുക്കണം, വ്യക്തമായി പറഞ്ഞാൽ ഉണ്ടാക്കിയിട്ട് അങ്ങനെ സുഖിക്കാൻ നിൽക്കണ്ട ഞാൻ അനുഭവിക്കുന്ന എല്ലാ വേദനയും അദ്ദേഹവും കാണണം,അതേ വേദന അയാളും മനസ്സിലാക്കണം എന്റെ കുഞ്ഞുങ്ങളെ അയാൾ തന്നെ ഏറ്റു വാങ്ങണം, ചുരുക്കി പറഞ്ഞാൽ എന്റെ വയറ്റാട്ടി എന്റെ ഭർത്താവ് തന്നെ ആവണം, ഇന്നത്തെ കാലത്ത് വയറ്റാട്ടി ഇല്ലാത്തതുക്കൊണ്ട് അതൊരു ഡോക്ടറാകുന്നതിന് എനിക്ക് വിരോധമൊന്നുമില്ല,

അവളൊന്ന് നിർത്തി ഋഷിയെ ഒന്നു നോക്കി. അവൾ പറയുന്നതൊന്നും മനസ്സിലാവാതെ ഉള്ള കിളികൾ എല്ലാം പോയി ഏതോ അത്ഭുത ലോകത്തിലെന്നതുപോലെ തന്റെ മുൻപിലിരിക്കുന്ന അയാളെ കണ്ടപ്പോൾ അവൾക്ക് ചിരി വന്നു. ഞാൻ പറഞ്ഞുവരുന്നത് ഇത്രയേ ഉള്ളൂ, എന്റെ പ്രസവം എടുക്കാൻ ഡോക്ടർ തയ്യാറാണെങ്കിൽ ഓരു ലോറി കുട്ടികളെ പ്രസവിക്കാൻ ഞാൻ റെഡിയാണ്, അവൾ പുഞ്ചിരിയോടെ അത് പറഞ്ഞ് അവിടെ നിന്നും എഴുന്നേറ്റു. ഒന്നും മനസ്സിലാകാതെ ഋഷി അപ്പോഴും അവളെ നോക്കി കൊണ്ടിരിക്കുകയാണ്. പുറത്തേക്കിറങ്ങാനായി ഡോർ തുറക്കുമ്പോൾ അവൾ വീണ്ടും അയാളെ ഒന്ന് നോക്കി, പറഞ്ഞത് ഒന്നു മനസ്സിരുത്തി ആലോജിച്ച് സാവകാശം എനിക്കൊരു റിപ്ലൈ തരണം ഞാൻ രാത്രി വിളിക്കാം അവൾ ഒരു ചിരിയോടെ പറഞ്ഞു അവിടെ നിന്നും ധൃതിയിൽ പോയി. ഋഷി അവൾ പോയവഴിയും നോക്കി വാ പൊളിച്ചിരിന്നു..... തുടരും..

മുന്നത്തെ പാർട്ടുകൾ വായിക്കാൻ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക...