💞 പെയ്‌തൊഴിയാതെ💞 : ഭാഗം 29

രചന: RAFEENA MUJEEB

കൃപ അന്നത്തെ ദിവസം ഋഷിയുടെ കൂടെയാണ് കോളേജിലേക്ക് പോയത്, വൈകീട്ട് ദത്തൻ വന്നവളെ കൂട്ടിക്കൊണ്ടു പോന്നു . വീട്ടിലെത്തിയതും അവൾ റൂമിൽ കേറി ഫോണെടുത്ത് കൃതിയെ വിളിച്ചു. ചേച്ചി എന്തായി ഞാൻ പറഞ്ഞ കാര്യങ്ങൾ പറഞ്ഞതുപോലെ ചെയ്തോ....? കൃതി ഫോണെടുത്തതും കൃപ ആകാംക്ഷയോടെ ചോദിച്ചു. എനിക്കെന്തോ പേടിയാകുന്നു മോളെ.. ഇങ്ങനെയൊക്കെ പറയാനും ചെയ്യാനുമുള്ള ധൈര്യം ഒന്നും നിന്റെ ചേച്ചിക്കില്ല. ഇങ്ങനെ പേടിച്ചിരുന്നിട്ട് ഒരു കാര്യവുമില്ല ചേച്ചി, എന്തായാലും വിഷ്ണുവേട്ടന്റെ ഉള്ളിലിരിപ്പ് നമുക്ക് അറിഞ്ഞേ മതിയാവൂ, ചേച്ചി ധൈര്യമായിട്ടിരിക്ക്, ചേച്ചിക്ക് അവിടെ കാവലായിട്ട് ചെറിയച്ഛന്റെ എല്ലാ ഫ്രണ്ട്സുമുണ്ട് ചെറിയച്ഛൻ അവരെ പറഞ്ഞു റെഡിയാക്കി വെച്ചിട്ടുണ്ട് എന്തെങ്കിലും അപകടം മണത്താൽ അപ്പോൾ അവരെ വിവരമറിയിക്കണം, നമ്പർ ഒക്കെ ഞാൻ തന്നതല്ലേ അതൊക്കെ സൂക്ഷിച്ചു വെക്കണം, ഇന്ന് ഏട്ടൻ വരുമ്പോൾ നമ്മൾ പ്ലാൻ ചെയ്ത പോലെ കാര്യങ്ങൾ നടക്കണം.

ഒന്നും വൈകിപ്പിക്കരുത്, പേടിക്കാതെ ധൈര്യമായിട്ടിരിക്കണം, ചേച്ചിക്ക് ഒന്നും വരാതെ ഞങ്ങളെല്ലാം കൂടെ തന്നെയുണ്ട് അവൾ കൃതിക്ക് ധൈര്യം പകർന്നു കൊടുത്തു. ആ ഫോൺ കട്ടാക്കിയപ്പോൾ അതുവരെയില്ലാത്ത ഒരു ധൈര്യം കൃതിക്കുമുണ്ടായി, തങ്ങൾ പ്ലാൻ ചെയ്തത് പോലെ തന്നെ കാര്യങ്ങൾ നടത്താമെന്ന് അവളും മനസ്സുകൊണ്ട് ഉറപ്പിച്ചു. അതിനു വേണ്ട തയ്യാറെടുപ്പുകളെല്ലാം ചെയ്ത ശേഷം അവൾ വിഷ്ണു വരാനായി കാത്തിരുന്നു. ************* പതിവിലും വൈകിയാണ് അന്ന് വിഷ്ണു വന്നത്. കോളിംഗ് ബെൽ എത്ര അമർത്തിയിട്ടും അവൾ അതൊന്നും കേൾക്കാത്തത് പോലെ തന്റെ ജോലിയിൽ ശ്രദ്ധിച്ചു. അവസാനം ദേഷ്യം വന്നവൻ കതക് തള്ളിത്തുറന്നകത്തു കയറിയപ്പോൾ കണ്ട കാഴ്ച്ച അവനെ വല്ലാതെ നടുക്കി. കൃതി ഒരു ബാഗിൽ അവളുടെ ഡ്രസ്സെല്ലാം പാക്ക് ചെയ്യുന്ന തിരക്കിലാണ്. അവനകത്ത് കയറിയിട്ട് പോലും അവനെയൊന്നു ശ്രദ്ധിക്കാതെ അവൾ സ്വന്തം ഡ്രസ്സെല്ലാം എടുത്തു വെയ്ക്കുന്ന തിരക്കിലാണ്. നീ ഇത് എവിടെ പോകാൻ തയ്യാറെടുക്കുകയാണ്...?

അവൻ ഗൗരവം വിടാതെ അവളോട് ചോദിച്ചു. അവൾ അവനെയൊന്ന് നോക്കിയതല്ലാതെ ചോദിച്ചതിന് മറുപടിയൊന്നും കൊടുത്തില്ല. നിന്നോടല്ലേ കൃതി ഞാൻ ചോദിച്ചത് നീ എവിടെ പോവുകയാണെന്ന്...? അവൻ വീണ്ടും ദേഷ്യത്തോടെ അവളോട് ചോദിച്ചു. ഓ.... അപ്പോൾ നിങ്ങൾക്ക് എന്റെ പേരൊക്കെ അറിയാമല്ലേ....? ഞാൻ വിചാരിച്ചു അതൊന്നും ഓർമ്മയുണ്ടാവില്ലായെന്ന്, ഇത്രയും കാലത്തിനിടയ്ക്ക് അത് വിളിച്ചു ഞാനും കേട്ടിട്ടില്ലല്ലോ...? അവൾ പരിഹാസത്തോടെ അവനെ നോക്കി പറഞ്ഞു. അവൻ അതിനു മറുപടിയൊന്നും കൊടുത്തില്ല, അവൻ വീണ്ടും തന്റെ ചോദ്യം ആവർത്തിച്ചു. ഞാൻ എന്റെ വീട്ടിലേക്ക് പോകുന്നു, നിങ്ങൾക്ക് കാശ് കൊടുക്കാതെ ഒരു വേലക്കാരിയാണ് ആവശ്യമെങ്കിൽ വേറെ ആളെ നോക്കണം ഈ ജോലി ഞാൻ എന്നെന്നേക്കുമായി ഉപേക്ഷിക്കുകയാണ്, അവൾ പറയുന്നത് കേട്ട് വിഷ്ണു ഒന്നും മനസ്സിലാകാതെ അവളെ നോക്കി നിന്നു. എല്ലാ പെൺകുട്ടികളെപ്പോലെ തന്നെയായിരുന്നു എനിക്കും വിവാഹജീവിതത്തെക്കുറിച്ച് ഒരുപാട് പ്രതീക്ഷയുണ്ടായിരുന്നു.

ആ പ്രതീക്ഷകളോടെ തന്നെയാണ് നിങ്ങളുടെ ജീവിതത്തിലേക്ക് ഞാൻ കടന്നു വന്നതും , ജീവിതമാവുമ്പോൾ പൊരുത്തക്കേടുകളുണ്ടാകും അതൊക്കെ ക്ഷമിച്ചും സഹിച്ചും ജീവിക്കാനും ഞാൻ തയ്യാറായിരുന്നു, പക്ഷേ ഞാനൊരു മനുഷ്യനാണെന്ന പരിഗണനപോലും നിങ്ങളെനിക്ക് തരാറില്ല, എന്നോടൊന്നു മനസ്സ് തുറന്ന് നിങ്ങൾ സംസാരിച്ചിട്ടുണ്ടോ...?, ഒപ്പമിരുത്തി ആഹാരം കഴിച്ചിട്ടുണ്ടോ,....? ഇത്രയും കാലത്തിനിടയ്ക്ക് എങ്ങോട്ടെങ്കിലും എന്നെ കൊണ്ടു പോയിട്ടുണ്ടോ, ഒരു ഭാര്യ എന്ന നിലയ്ക്ക് എന്റെ അവകാശങ്ങളാണ് അതൊക്കെ, ആഗ്രഹങ്ങളാണ്, അതൊക്കെ എനിക്ക് നിഷേധിച്ചപ്പോൾ എന്തെങ്കിലും പരാതിയുമായി ഞാൻ വന്നിട്ടുണ്ടോ..? എല്ലാം ഉള്ളിലൊതുക്കി ജീവിച്ചതല്ലാതെ, ഇന്ന് നിങ്ങളുടെ കുഞ്ഞെന്റെ വയറ്റിൽ തുടിക്കുന്നുണ്ട്, അതിന്റെ എന്തെങ്കിലും സന്തോഷം നിങ്ങൾക്കുണ്ടോ, ആ പരിഗണനയെങ്കിലും എനിക്ക് നിങ്ങൾ തന്നിട്ടുണ്ടോ..? വയ്യ എനിക്ക് ഇനി ഇതെല്ലാം സഹിക്കാൻ, മടുത്തു പോയി, പൊട്ടിച്ചെറിയുകയാ ഞാനീ ബന്ധം,

ഇനിയും എല്ലാം സഹിച്ച് ഇവിടെ തുടർന്നാൽ നാളെ നമുക്കുണ്ടാകുന്ന കുഞ്ഞുങ്ങളും നിങ്ങളെ കണ്ടു പഠിക്കും, അത് പാടില്ല, എന്റെ ജീവിതമോ നശിച്ചു ഇനി ആരുടെയും ജീവിതം നശിപ്പിക്കാൻ ഞാൻ സമ്മതിക്കില്ല,ഇന്ന് രാത്രി മാത്രമേ ഞാനിവിടെ കാണൂ ,നാളെ രാവിലെ ഞാൻ എന്റെ വീട്ടിലേക്ക് പോകും, വീട്ടിൽ ചെന്ന് ഞാൻ നിങ്ങൾക്ക് ഡിവോഴ്സ് നോട്ടീസ് അയക്കാം. ഈ ബന്ധനത്തിൽ നിന്ന് എന്നെ മോചിപ്പിച്ചു തരണം, എനിക്കും ജീവിക്കണം മുടങ്ങിപ്പോയ എന്റെ പഠനം പൂർത്തിയാക്കണം, ഒരു ജോലി നേടണം എന്റെ കുഞ്ഞിനെ പൊന്നുപോലെ നോക്കണം, ഇനിയുള്ള എന്റെ ജീവിതം ആ കുഞ്ഞിനുവേണ്ടി ജീവിച്ചു തീർക്കണം, അവൾ അത്രയും പറഞ്ഞു വിഷ്ണുവിനെ ഒന്നു നോക്കുക പോലും ചെയ്യാതെ മുറിയിലേക്ക് കയറിപ്പോയി. വിഷ്ണു ഒന്നും മിണ്ടാതെ അവൾ പോയ വഴിയെ നോക്കിനിന്നു. അവൾ ആദ്യമായിട്ടാണ് ഇത്രയൊക്കെ സംസാരിച്ചു താൻ കാണുന്നത്, അതൊന്നും ഉൾക്കൊള്ളാനാവാതെ അവൻ ആ നിൽപ്പ് തുടർന്നു. കൃതി അതുവരെയുണ്ടായ കാര്യങ്ങളൊക്കെ കൃപയെ വിളിച്ചറിയിച്ചു.

വിഷ്ണുവിനുള്ള ഭക്ഷണം ടേബിളിൽ എടുത്തു വെച്ച് അവൾ നേരത്തെ പോയി കിടന്നു. ക്ഷീണം കാരണം അവൾ കിടന്നത്തേ ഓർമ്മയുള്ളൂ അപ്പോഴേക്കും ഉറങ്ങിപ്പോയി. രാവിലെ കാലിൽ നനവ് പടരുന്നതു പോലെ തോന്നിയപ്പോൾ ഞെട്ടിപ്പിടഞ്ഞെഴുന്നേറ്റു നോക്കിയപ്പോൾ തന്റെ കാല് പിടിച്ച് കരയുന്ന വിഷ്ണുവിനെയാണവൾ കണ്ടത്. പെട്ടെന്ന് അവന്റെ കയ്യിൽ നിന്നും തന്റെ കാലു വലിച്ചവൾ എഴുന്നേറ്റുനിന്നു. അവൻ അവളുടെ മുൻപിൽ മുട്ട് കുത്തി നിന്നു ആ കയ്യിൽ പിടിച്ചു. എന്നെ വിട്ടു പോകല്ലേ കൃതി, പോയാൽ ഞാൻ ഒറ്റയ്ക്കാവും,നീ എന്നെ വിട്ടു പോവാതിരിക്കാനാണ് ഞാൻ ഇങ്ങനെയൊക്കെ പെരുമാറിയത് എന്നൊക്കെ പറഞ്ഞ് അവൻ കുഞ്ഞുങ്ങളെപ്പോലെ പൊട്ടിക്കരഞ്ഞു. കൃതി ഒന്നും മനസ്സിലാവാതെ അവനെ നോക്കി നിന്നു. നിനക്കറിയാത്ത ഒരു പാസ്റ്റ് എനിക്കുണ്ട്, നിങ്ങളോടൊക്കെ പറഞ്ഞത് പോലെ ശരിക്കും എന്റെ അമ്മ മരിച്ചിട്ടില്ല, ഇപ്പോൾ എവിടെയുണ്ടെന്നും എനിക്കറിയില്ല ഇനിയൊരുപക്ഷെ മരിച്ചു പോയോന്ന് പോലും നിശ്ചയമില്ല,

വിഷ്ണു പറയുന്നത് കേട്ട് കൃതി അവനെത്തന്നെ നോക്കി നിന്നു. എനിക്ക് അഞ്ചു വയസ്സുള്ളപ്പോഴാണ് അച്ഛന് നാട്ടിൽ നിന്നും ജോലിസംബന്ധമായി ഡൽഹിയിലേക്ക് ട്രാൻസ്ഫർ കിട്ടുന്നത്, ഒന്നുകൂടി ഉയർന്ന പോസ്റ്റ് ആയതിനാൽ ആ ജോലി കളയാൻ അച്ഛന് മനസ്സ് വന്നില്ല, എന്നെയും അമ്മയെയും നാട്ടിൽ തനിച്ചാക്കി പോകാനും അച്ഛന് കഴിയുമായിരുന്നില്ല, ഞങ്ങളെ പിരിഞ്ഞു ഒരു നിമിഷം പോലും അച്ഛനും നിൽക്കാൻ കഴിയില്ല, അങ്ങനെ ഏറെ ബുദ്ധിമുട്ടിയിട്ടാണെങ്കിലും ഞങ്ങളെയും കൊണ്ടാണ് അച്ഛൻ ഡൽഹിയിലേക്ക് പോയത്. എന്നെ അവിടെ നല്ല സ്കൂളിലും ചേർത്തു, അവിടെ മലയാളികൾ മാത്രം താമസിക്കുന്ന ഏരിയ ആയിരുന്നു, എല്ലാവരോടും നല്ല സൗഹൃദമായിരുന്നു ഞങ്ങൾക്ക്. അച്ഛനെഅമ്മയെ കഴിഞ്ഞിട്ടേ ഞാൻ പോലും ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ, അത്രയ്ക്കും സ്നേഹമായിരുന്നു. ഒരുദിവസം ഉറക്കമുണർന്ന ഞാൻ കാണുന്നത് ഒരു കത്തും കയ്യിൽ പിടിച്ചു പൊട്ടിക്കരയുന്ന അച്ഛനെയാണ്, അമ്മയെ ചോദിച്ച എന്നെ നെഞ്ചോടടക്കി പിടിച്ച് അന്ന് അച്ഛൻ കരഞ്ഞു,

അന്നാ അഞ്ചുവയസുകാരന് പലതും മനസ്സിലായില്ലെങ്കിലും അച്ഛൻ പറഞ്ഞിരുന്ന കാര്യങ്ങൾ എല്ലാം മനസ്സ് കോറിയിട്ടാണ് പിന്നീട് വളർന്നത്, അമ്മ എന്നെയും അച്ഛനെയും കളഞ്ഞു വേറൊരുത്തന്റെ കൂടെ പോയെന്നറിയാം അത് എന്തിന് പോയി എന്ന് അന്ന് അറിയില്ലായിരുന്നു, അമ്മയില്ലാതെ ഞാൻ ഒരുപാട് ബുദ്ധിമുട്ട് സഹിച്ചിട്ടുണ്ട്, ഒരുപാട് സങ്കടം വന്നിട്ടുണ്ട് അമ്മയെ കാണാതെയുള്ള രാത്രികളിൽ , അന്നൊക്കെ അച്ഛൻ എന്നെ നെഞ്ചോടടക്കി പറയുമായിരുന്നു ഒരിക്കലും നമ്മൾ സ്ത്രീകളെ അമിതമായി സ്നേഹിക്കാൻ പാടില്ല അവർക്ക് ആവശ്യത്തിൽ കൂടുതൽ ശ്രദ്ധ കൊടുക്കാൻ പാടില്ല, അങ്ങനെ ചെയ്താൽ അവർക്ക് നമ്മളെ വിലയില്ലാതാവും, എന്റെ അച്ഛന്റെ നിഴല് പോലും കാണുന്നത് അമ്മയ്ക്ക് പേടിയായിരുന്നു, അങ്ങനെ അച്ഛൻ പെരുമാറിയത് കൊണ്ടാണ് ഇന്നും അമ്മ അച്ഛന്റെ കൂടെ ജീവിക്കുന്നത്, അങ്ങനെ മതിയായിരുന്നു ഒരിക്കലും അവളുടെ മുമ്പിൽ ഞാൻ എന്റെ സ്നേഹം കാണിക്കരുതായിരുന്നു, പിന്നീട് എല്ലാ ദിവസങ്ങളിലും അച്ഛൻ ഇതുതന്നെ ആവർത്തിച്ചുക്കൊണ്ടിരുന്നു,

എനിക്ക് പറ്റിയ തെറ്റ് എന്റെ മോന് പറ്റരുതെന്ന് എപ്പോഴും ഉപദേശിക്കും , അവിടെ നിൽക്കുന്നത് അത്രയും വേദനയുണ്ടാക്കുമെന്നറിഞ്ഞതും ഞങ്ങൾ നാട്ടിലേക്ക് മടങ്ങി, ആരുടെ മുമ്പിലും ഒരു പരാജയപ്പെട്ട ഭർത്താവ് ആവണ്ടായെന്ന് വിജാരിച്ചാവും ഭാര്യ മരിച്ചുപോയി എന്നാണ് പിന്നീട് എല്ലാവരും അറിയുന്നത്, അമ്മയില്ലാതെ ഒരുപാട് ബുദ്ധിമുട്ടിയെങ്കിലും പിന്നീട് ഒരു വിവാഹം കഴിക്കാൻ അച്ഛന് ധൈര്യമുണ്ടായിരുന്നില്ല, അമ്മയെ നഷ്ടപ്പെട്ട അഞ്ചുവയസ്സുകാരൻ ഇന്നും ആ ദിവസങ്ങൾ എല്ലാം വേദനയോടെ ഓർക്കുന്നു, അത് കണ്ടു വളർന്ന ഞാൻ പിന്നെ എങ്ങനെ പെരുമാറണം നിന്നോട്, പേടിയാ നിന്നെ സ്നേഹിക്കാൻ, നീ എന്നെ വിട്ടു പോയാൽ പിന്നെ ഞാൻ തനിച്ചാകും, പലപ്പോഴും ഞാൻ ആഗ്രഹിക്കാറുണ്ട് നിന്നെ ഒന്നു കെട്ടിപ്പിടിക്കാൻ സ്നേഹത്തോടെ തലോടാൻ നെഞ്ചോട് ചേർത്ത് വെച്ച് ഉറക്കാൻ പക്ഷെ അപ്പോഴെല്ലാം എന്റെ അച്ഛന്റെ വാക്കുകളാണ് ഓർമ്മ വരിക, എന്നും നീ ഉറങ്ങി കഴിഞ്ഞു നിന്നെ സ്നേഹിക്കാനായിരുന്നു എനിക്ക് വിധി, സ്നേഹം ഇല്ലാഞ്ഞിട്ടല്ല പേടിച്ചിട്ടാണ് നിന്നെ എനിക്ക് നഷ്ടപ്പെടുമോയെന്ന് പേടിച്ചിട്ട്, എന്നിട്ട് ഇപ്പോഴും നീ കൈവിട്ടു പോകാൻ നിൽക്കുന്നു, എന്നെ വിട്ട് പോകല്ലേ കൃതി അവൻ വീണ്ടും അവളോട് കെഞ്ചിക്കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.

അവൻ പറയുന്നതെല്ലാം കേട്ട് കരഞ്ഞു കൊണ്ട് നിൽക്കുകയാണ് കൃതി. അവൾ അവനെ കുഞ്ഞിനെപ്പോലെ നെഞ്ചോട് ചേർത്തു കെട്ടിപ്പിടിച്ചു, എല്ലാ സ്ത്രീകളും ഒരുപോലെയല്ല വിഷ്ണുവേട്ടാ, കിട്ടിയ സൗഭാഗ്യം വലിച്ചെറിയുന്ന സ്ത്രീകൾ അപൂർവ്വമേയുള്ളൂ, ഈ കൃതി അങ്ങനെയുള്ള ആളല്ല, ഇത്രയൊക്കെ ദ്രോഹിച്ചിട്ടും വിട്ടു പോകാത്തത് അതുകൊണ്ടാ ഉള്ളിന്റെയുള്ളിൽ ഇപ്പോഴും വിഷ്ണുവേട്ടൻ തന്നെയാണ്, ഇഷ്ടമുണ്ടായിട്ടല്ല ഇപ്പോഴിതൊക്കെ ചെയ്തുകൂട്ടിയത്, ഏട്ടന്റെ സ്നേഹത്തിന് വേണ്ടിയാണ് ഞാൻ കൊതിക്കുന്നത്, എന്റെ വയറ്റിലുള്ളത് നമ്മുടെ കുഞ്ഞാണ്, അമ്മയുടെ കഷ്ടപ്പാട് കണ്ടല്ല അവൻ വളരേണ്ടത്, അവളവനെ ചേർത്ത് പിടിച്ചു കൊണ്ട് പറഞ്ഞു. എന്നോട് ക്ഷമിക്ക് മോളേ ഇനിയൊരിക്കലും ഞാൻ അങ്ങനെയൊന്നും പെരുമാറില്ല, നിനക്ക് വാക്ക് തരുന്നു, നീ ഊഹിക്കുന്നതിനേക്കാൾ നല്ലൊരു ഭർത്താവായി ഞാൻ മാറും അവൻ അവളെ നെറ്റിയിൽ ചുംബിച്ചു കൊണ്ട് പറഞ്ഞു. രണ്ടുപേരും മനസ്സറിഞ്ഞു സ്നേഹിച്ച നിമിഷങ്ങളായിരുന്നു അത്, ഒരുപാട് പരിഭവങ്ങളും പരാതികളും പറഞ്ഞു

അവളവന്റെ നെഞ്ചിൽ തന്നെ തലചായ്ച്ച് കിടന്നുറങ്ങി. രാവിലെ കൃപയുടെ ഫോണിന്റെ ശബ്ദം കേട്ടാണ് കൃതി ഉറക്കത്തിൽ നിന്നും ഉണർന്നത്. തൊട്ടടുത്ത് കിടന്നിരുന്ന വിഷ്ണുവിനെ കാണാതെ അവൾ ചുറ്റും നോക്കി, ഫോൺ എടുത്തപ്പോൾ കൃപയാണ് അവൾ സന്തോഷത്തോടെ ഫോൺ അറ്റൻഡ് ചെയ്തതും ഹലോ എന്താ ചേച്ചി ഫോൺ എടുക്കാത്തത് ആ കാലൻ ചേച്ചിയെഎന്തെങ്കിലും ചെയ്തോ...? എന്ന് കൃപ ഒറ്റശ്വാസത്തിൽ ചോദിച്ചു . കാലനോ..? നിന്റെ ചേട്ടനാണത് ചേട്ടനെ അങ്ങനെയൊക്കെയാണോ വിളിക്കുന്നത്, മര്യാദയ്ക്ക് ഏട്ടാ എന്ന് വിളിച്ചാൽ മതി അല്ലെങ്കിൽ നല്ല അടി മേടിക്കും നീ, കൃതി അവളോട് ദേഷ്യത്തോടെ പറഞ്ഞു. ങ്ങെ!! ഇതൊക്കെ എപ്പോൾ...? ഒന്നും മനസ്സിലാകാതെ മിഴിച്ചുനിന്നു. അപ്പോഴേക്കും വിഷ്ണു കൃതിക്കുള്ള ചായയുമായി റൂമിലേക്ക് വന്നിരുന്നു, അവളുടെ കയ്യിലേക്ക് ചായ കപ്പ് നീട്ടി അവൻ അവളുടെ കയ്യിൽ നിന്ന് ആ ഫോൺ മേടിച്ചു. ഹലോ കൃപ, ഞങ്ങളെ പിരിക്കാനുള്ള മാസ്റ്റർ ബ്രെയിൻ ആ തലയിൽ നിന്നാണല്ലേ വീണത്..?

നിനക്കുള്ള പണി ഞാൻ വൈകാതെ തരാട്ടോ, ഞങ്ങൾ രണ്ടുപേരും വരുന്നുണ്ട് നാട്ടിലേക്ക് നിങ്ങളെ എല്ലാവരെയും കാണാൻ , എന്റെ പെണ്ണിനെ ഞാൻ ഒരിക്കലും എന്നിൽ നിന്നും അകറ്റില്ല, എനിക്ക് വേണമിവളെ അവളെ നെഞ്ചോട് ചേർത്ത് നിർത്തി വിഷ്ണു പറഞ്ഞു. കൃപ ഒന്നും മനസ്സിലാകാതെ നിൽക്കുകയാണ്, നിനക്ക് ഒന്നും മനസ്സിലായിട്ടില്ല എന്ന് എനിക്ക് മനസ്സിലായി, ഞാൻ നി ന്റെ ചേച്ചിയുടെയടുത്ത് ഫോൺ കൊടുക്കാം അവൾ വിശദമായി കാര്യങ്ങൾ പറഞ്ഞു തരും എന്നും പറഞ്ഞ് വിഷ്ണു കൃതിയുടെ കയ്യിലേക്ക് ഫോൺ കൊടുത്ത് അവിടെ നിന്നും പോയി. നടന്ന സംഭവമെല്ലാം കൃപയോട് പറഞ്ഞപ്പോൾ അവളാണ് ഏറ്റവും കൂടുതൽ സന്തോഷിച്ചത്, ഒരുപാട് സന്തോഷത്തോടെയാണ് ആ സംഭാഷണം അവസാനിപ്പിച്ചത്. കൃപയ്ക്ക് ഒരുപാട് സന്തോഷം തോന്നി ചേച്ചിയുടെ കാര്യങ്ങൾ കേട്ടപ്പോൾ. സംഭവിച്ചതെല്ലാം ഋഷിയുടെ ബുദ്ധിയാണ്, എല്ലാം നല്ലതിനായിരുന്നു എന്നു തോന്നി. അവൾക്ക് ആ നിമിഷം ഋഷിയെ കാണണമെന്ന് തോന്നി, നേരത്തെ ക്ലാസ് ഉണ്ടെന്നും പറഞ്ഞ് അവൾ ഋഷിയെക്കാണാനായി വീട്ടിൽ നിന്നും ഇറങ്ങി..... തുടരും..

മുന്നത്തെ പാർട്ടുകൾ വായിക്കാൻ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക...