💞 പെയ്‌തൊഴിയാതെ💞 : ഭാഗം 5

രചന: RAFEENA MUJEEB

 " മനോഹരമായ കൊച്ചു ഗെയ്റ്റിനു മുൻപിൽ ഋഷിയുടെ കാർ നിന്നതും അകത്തു നിന്നൊരാളോടി വന്ന് അവനു ഗെയ്റ്റ് തുറന്നു കൊടുത്തു അവനെ നോക്കി ഒന്ന് പുഞ്ചിരിച്ചു. തന്നെ നോക്കി നിൽക്കുന്നയാൾക്കൊരു പുഞ്ചിരി നൽകി ഋഷി കാർ അകത്തേക്കെടുത്തു. ഇരു സൈറഡിലും മനോഹരമായ പൂന്തോട്ടമുള്ള ഒരു കൊച്ചു വഴി ചെന്നവസാനിക്കുന്നത് വളരെ മനോഹരമായ ഒരു കുഞ്ഞു വീടിനു മുമ്പിൽ. മുറ്റത്തുള്ള കൊച്ചു പൂന്തോട്ടത്തിൽ പലനിറത്തിലുള്ള പൂക്കൾ വിടർന്നു നിൽക്കുന്നുണ്ട്. ആ കൊച്ചു പൂന്തോട്ടം വീടിന്റെ ഭംഗി ഒന്നുകൂടി കൂട്ടുന്നുണ്ട് കാർ പാർക്കിംഗ് ഷെഡ്ഡിൽ പാർക്ക് ചെയ്തു വരുമ്പോഴേക്കും ഗേറ്റ് തുറന്ന് കൊടുത്ത ആൾ പുഞ്ചിരിയോടെ അവനരികിലേക്ക് വന്നു. എന്റെ ബാലൻ മാഷേ.. ഞാൻ രാവിലെ പോകുമ്പോൾ ഇറങ്ങിയതല്ലേ തോട്ടത്തിലേക്ക്...? ഇതുവരെ അവിടെനിന്നും ഇങ്ങു കേറി വരാനായില്ലേ...? അതൊക്കെ ചെയ്യാൻ പണിക്കാരില്ലേ...?

അച്ഛനെന്തിനാ ഈ വെയിലുക്കൊണ്ട് അതിനിടയിൽ കിടന്നു കഷ്ടപ്പെടുന്നത്.വെറുതെ ഓരോ അസുഖം വരുത്തി വെയ്ക്കാൻ ഋഷി ഇത്തിരി ദേഷ്യത്തോടെ പറഞ്ഞു. നീ ഒന്ന് പോയേ, എനിക്കൊരു അസുഖവും വരില്ല, ചുമ്മാ ഇരിക്കാൻ വയ്യാത്തൊണ്ടല്ലേ ടാ, നിനക്കതു വല്ലോം പറഞ്ഞാൽ മനസ്സിലാവോ..,? എത്ര കാലം ഒത്തിരി പിള്ളേരുടെ ബഹളത്തിൽ ജീവിച്ചതാ ഞാനും നിന്റെ അമ്മയും, നീ പഠിത്തം എന്നൊക്കെ പറഞ്ഞ് ഹോസ്റ്റലിലായിരുന്ന അന്ന് ഞങ്ങൾക്ക് മക്കളായിട്ട് ഒരുപാട് കുഞ്ഞുങ്ങളുണ്ടായിരുന്നു നീ അടുത്തില്ലാത്ത വിഷമം മാറ്റാൻ, ഇപ്പോൾ നീ ഹോസ്പിറ്റൽഎന്നും പറഞ്ഞു കാലത്തിറങ്ങിപ്പോയാൽ വന്നു കേറുന്നത് അർദ്ധരാത്രിയാണ്..ഞങ്ങൾ രണ്ടാളും എത്രെയെന്നു വെച്ചാ മുഖത്തോടു മുഖം നോക്കിയിരിക്കുന്നെ, ആ ഒറ്റപ്പെടലിൽ നിന്നുള്ള ഒരുമോചനമല്ലേ ഇതൊക്കെ, വെറുതെ ഒന്നുമല്ലല്ലോ മക്കളെപ്പോലെ സ്നേഹിക്കുന്നതുകൊണ്ട് ഈ മണ്ണ് നൂറുമേനിയാ തിരിച്ചു തരുന്നത്,

അയാൾ വിടർന്ന കണ്ണുകളോടെ പറഞ്ഞു. ഓ ശരിയെന്റെ പൊന്നു മാഷേ ഞാൻ ഒന്നും പറഞ്ഞിട്ടില്ലേ അവൻ പുഞ്ചിരിയോടെ മാഷെ തോളിൽ കയ്യിട്ട് പറഞ്ഞു. നീ ഇതെന്താ ഇത്ര നേരത്തെ ഋഷികുട്ടാ..മകനെ കണ്ടു അമ്മയും അവിടേക്കെത്തി. സിദ്ധാർഥ് വന്നിട്ടുണ്ട് ബാംഗ്ലൂരിൽ നിന്ന് അവനെ കാണാൻ വേണ്ടി റോയലിൽ പോയതാ പിന്നെ ഹോസ്പിറ്റലിലേക്ക് പോകാൻ തോന്നിയില്ല ഷൂ ഇട്ടിട്ടാണെന്നു തോന്നുന്നു കാലിനു നല്ല വേദന, അവൻ അമ്മയെ നോക്കി പറഞ്ഞു. ഷൂവും ഷോക്‌സും ഇട്ടതുകൊണ്ടാ ആ മുറിക്കിത്തിരി കാറ്റു കിട്ടണ്ടേ, അതുള്ളിലിരുന്നു വിങ്ങുന്നുണ്ടാവും ഒരു ഡോക്ടർ ആയിട്ടുപോലും നിനക്കിതൊന്നും അറിയില്ലെന്റെ ഋഷിയെ, അമ്മ അവനെ നോക്കി ചോദിച്ചു. എത്ര വലിയ ഡോക്ടറാണെങ്കിലും എന്റെ ടീച്ചറമ്മയുടെയത്ര വിവരം എനിക്കുണ്ടാവുമോ എന്റെ അമ്മക്കിളിയേ... അവൻ ടീച്ചറെ ചേർത്തുപിടിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു.

എന്തായാലും ആ കൊച്ചിനോടിത്തിരി ബഹുമാനം തോന്നുന്നു, എത്ര കാലായി നിന്നെ ഒന്നടുത്തു കിട്ടിയിട്ട്, മിടുക്കി അതിനു നൊന്തപ്പോൾ അതു പകരം ചോദിച്ചു. അല്ലേലും മാഷ് ഇങ്ങനെയേ പറയു എനിക്കറിയാ, അറിയാതെ കാലിൽ ചവിട്ടിയതിനു പകരം വീട്ടിയത് അഹങ്കാരമായിട്ടേ എനിക്ക് തോന്നുന്നുള്ളൂ, എന്റെ കുഞ്ഞിന്റെ കാല് അത്രയ്ക്ക് മുറിയണമെങ്കിൽ അവനു എന്തോരം വേദനിച്ചു കാണും, ടീച്ചർ സങ്കടത്തോടെ പറഞ്ഞു. അയ്യോ എന്റെ പൊന്നമ്മേ എനിക്ക് വേദനിച്ചിട്ടൊന്നും ഇല്ല, അവൾക്കിട്ട് നല്ലൊരു പണി കൊടുത്തിട്ടുള്ള വരവാ ഞാൻ അവൻ ചിരിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു. രണ്ടുപേരും കാര്യം മനസ്സിലാവാതെ അവനെ തന്നെ നോക്കി നിന്നു. അവൻ റസ്റ്റോറന്റിലുണ്ടായ എല്ലാ കാര്യങ്ങളും അവരോട് രണ്ടാളോടും പറഞ്ഞു. എല്ലാം കേട്ട് കഴിഞ്ഞപ്പോൾ ആദ്യം അവനോട് ദേഷ്യപ്പെട്ടത് ടീച്ചറാണ്. നീ എന്തു പണിയാ ഋഷി ഈ കാണിച്ചത്..?

ഒരു പെൺകുട്ടിയെ അത്രയ്ക്കും അയാൾ അപമാനിക്കാൻ നീയാണ് കാരണം,നീ ഈ ചെയ്തതിനോട് ഞാൻ ഒരിക്കലും യോജിക്കില്ല, ടീച്ചർ ദേഷ്യത്തോടെ അവനോട് പറഞ്ഞു. എന്റെ അമ്മേ അതിനു ഞാൻ ഒന്നും ചെയ്തിട്ടില്ല, അയാൾ അവളെ പറഞ്ഞതിന് അയാളോട് മാപ്പു പറയിപ്പിച്ചിട്ടാ ഞാൻ അവിടെ നിന്നും വിട്ടത്, പിന്നെന്താ പ്രശ്നം.. നീ ഒന്നും പറയണ്ട ഋഷി, ഒരു പെണ്ണിന്റെ മാനത്തിനു വില പറയുന്നത് ഏറ്റവും മോശമായ കാര്യമാണ്, അത് നീ കാരണം വേണ്ടിയിരുന്നില്ല മോനേ... ഇതാപ്പോ നന്നായേ, ഇതുവരെ ആ കുട്ടിയെ കുറ്റപ്പെടുത്തി കൊണ്ടിരുന്ന ആളാ, നീ ഇത്ര വിഷയമാക്കാൻ ഒന്നുമില്ല കുട്ടികൾ ചെറിയ ഒരു തമാശ കാണിച്ചു അതങ്ങനെ കണ്ടാൽ മതി, മാഷ് ടീച്ചറെ പറഞ്ഞു സമാധാനിപ്പിച്ചു. ടീച്ചർ അതിനു മറുപടിയൊന്നും പറയാതെ രണ്ടുപേരെയും ഒന്നു നോക്കി അകത്തേക്ക് പോയി. അമ്മത്തമ്പുരാട്ടി പിണങ്ങിയോ...?

ടീച്ചർ പോയ വഴിയേ നോക്കി ഋഷി അച്ഛനോട് ചോദിച്ചു. ഹേയ്, അതു കുറച്ചു കഴിയുമ്പോൾ മാറിക്കോളും നീ പോയി ആ മുറിവൊന്നു ചൂടുവെള്ളം ഒഴിച്ച് കഴുക്, മാഷ് അവനെ നോക്കി പുഞ്ചിരിയോടെ പറഞ്ഞു. അവൻ മാഷേ ഒന്ന് നോക്കി അകത്തേക്ക് പോയി. റിട്ടയേർഡ് അധ്യാപകൻ ബാലൻ മാഷിന്റെയും നന്ദിനി ടീച്ചറുടെയും ഒരേഒരു മകനാണ് ഋഷികേശ്, വിവാഹം കഴിഞ്ഞ് ഒരുപാട് നേർച്ച കൊണ്ടും വഴിപാട് കൊണ്ടും കിട്ടിയ ഒരേയൊരു സന്താനം. അടുത്തുള്ള സിറ്റി ഹോസ്പിറ്റൽ ഗൈനക്കോളജിസ്റ്റായി ജോലി ചെയ്യുന്നു. നല്ല പ്രശസ്തനായ തിരക്കുള്ള ഒരു ഡോക്ടറാണ്ഋഷി. ആഹ്ഹ്.... കാലിൽ നിന്നും ഷോക്‌സ് വലിച്ചൂരിയപ്പോൾ അവനു ചെറുതായി ഒന്ന് വേദനിച്ചു, അറിയാതെ ശബ്ദം പുറത്തേക്ക് വന്നു. ആ മുറിവിൽ പതുക്കെ തലോടുമ്പോൾ അവന്റെയുള്ളിലേക്ക് കൃപയുടെ മുഖം വന്നു. ചെയ്തത് കുറച്ചു കൂടി പോയോ...? അവൻ സ്വയം ആലോചിച്ചു.

ഹേയ് അവളുടെ അഹങ്കാരത്തിനു ഇതൊന്നും കൊടുത്താൽ പോരാ, അടുത്ത പണിയുമായി വരും എന്നല്ലേ പറഞ്ഞത് നോക്കാം എവിടെ വരെ പോകുമെന്ന്, അവൻ സ്വയം പറഞ്ഞു. കാലിൽ മരുന്നും പുരട്ടി അവൻ ഓരോന്നാലോചിച്ചു കിടന്നു. ടീച്ചറുടെ പിണക്കം മാറ്റലായിരുന്നു പിന്നീട് അവന്റെ ജോലി. ഓരോരോ കോപ്രായങ്ങൾ അമ്മയ്ക്ക് മുൻപിൽ കാണിച്ചവൻ അമ്മയെ ചിരിപ്പിച്ചു, എല്ലാത്തിനും മകന്റെ കൂടെ ബാലൻ മാഷും കൂടി. ***************** ടാ ദത്താ.... അന്ന് നിന്റെ തലയ്ക്കടിച്ചു മുങ്ങിയ ആ പ്രവീൺ നാട്ടിലെത്തിയിട്ടുണ്ട്. അവനാ കവലയിലെ ചായക്കടയിലേക്ക് പോകുന്നത് കണ്ടിട്ടാ ഞാൻ ഇങ്ങോട്ട് വന്നേ, ആൽത്തറയിലിരുന്ന് അനന്ദുവിനോടും ദാസനോടും സംസാരിക്കുകായായിരുന്ന ദത്തന്റെയടുക്കലേക്ക് സുധി അതും പറഞ്ഞോടി വന്നു. അതുകേട്ടതും ദത്തൻ അവിടെ നിന്നും ചാടിയിറങ്ങി. സത്യമാണോ നീ പറയുന്നത്...? ശരിക്കും നീ അവനെ തന്നെയാണോ കണ്ടത്...?

അവൻ തന്നെയാണ് എന്റെ ഈ രണ്ടു കണ്ണുകൾ കൊണ്ടാണ് ഞാൻ കണ്ടത്, സുധി പറഞ്ഞു. വിടില്ലയവനെ അന്നവൻ പിന്നിൽ നിന്നും അടിച്ചു വീഴ്ത്തി കടന്നു കളഞ്ഞതല്ലേ..? ദത്തനാരാണെന്നു ഞാൻ ശരിക്കും മനസ്സിലാക്കികൊടുക്കുന്നുണ്ട്, ദത്തൻ ദേഷ്യത്തോടെ പറഞ്ഞു. വേണ്ട ദത്താ ഇനി ഒരു വഴക്കിനും പോകണ്ട, കഴിഞ്ഞതൊക്കെ കഴിഞ്ഞു, അറിയാലോ അന്നത്തെ കേസൊതുക്കാൻ നിന്റെ അളിയന്മാരും ചേട്ടന്മാരും ഒരുപാട് ക്യാഷ് പൊട്ടിച്ചതാ, ഇനി ഒരു പ്രശ്നം ഉണ്ടായാൽ അവർ നമ്മളെ കയ്യൊഴിയും, ദാസൻ ദത്തനെ തടഞ്ഞുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു. എന്തു പ്രശ്നമുണ്ടായാലും അതു ഞാൻ ഏറ്റോളാം നിങ്ങൾ പേടിക്കണ്ട അവനെ ഞാൻ വെറുതെ വിടില്ല, നിങ്ങൾ വരുന്നുണ്ടെങ്കിൽ കൂടെ വാ അല്ലേൽ ഞാൻ പോകുവാ എന്നും പറഞ്ഞു ദത്തൻ ബൈക്ക് സ്റ്റാർട്ട്‌ ചെയ്തു. അനന്ദുവും ദാസനും അവന്റെ പുറകിൽ കേറി, ബാക്കി വാലുകൾ മറ്റുവണ്ടികളിലായി അവർക്ക് പുറകെ വെച്ച് പിടിച്ചു. ചായകുടിച്ച കാശും കൊടുത്തിറങ്ങുമ്പോഴാണ് മുന്നിൽ പകയോടെ നിൽക്കുന്ന ദത്തനെ പ്രവീൺ കണ്ടത്. ദത്താ കഴിഞ്ഞതൊക്കെ കഴിഞ്ഞു,

ഇനിയതിന്റെ പേരിൽ ഒരു വഴക്കിനെനിക്ക് താല്പര്യമില്ല, പ്രവീൺ അവനെ കണ്ടതും ഉടനെ പറഞ്ഞു. നിനക്കു താല്പര്യമില്ലായിരിക്കും എന്നാൽ എനിക്ക് നല്ല താല്പര്യമുണ്ട്, അന്ന് ഇരുട്ടിന്റെ മറവിൽ എന്റെ തലയ്ക്കടിച്ചു ഓടിയൊളിച്ചവനല്ലേ...? ഒരു ഭീരുവിനെ പോലെ, നീ എവിടെയുണ്ടോ അവിടെ വന്നു നിന്നെ തല്ലാനെനിക്കറിയാഞ്ഞിട്ടല്ല, എനിക്കിവിടെ കിട്ടണമായിരുന്നു നിന്നെ, അതിനു വേണ്ടി തന്നാ ദത്തൻ ഇത്രനാളും കാത്തിരുന്നത്. ദത്താ ഞാൻ പറയുന്നതൊന്നു കേൾക്ക് അന്ന് നീ എന്റെ കൂട്ടുകാരനെ തല്ലി, അതിനു പകരം ഞാൻ നിന്റെ കൂട്ടുകാരനെയും തല്ലി... അതുകണ്ട് നിനക്കു ദേഷ്യംവന്നു നീ എന്റെ കൂട്ടുകാരെഎല്ലാവരെയും തല്ലി ഹോസ്പിറ്റലിലാക്കി, എന്നെ കയ്യിൽ കിട്ടിയാൽ വെറുതെ വിടില്ലെന്ന് ഭീഷണിയും, അതുകൊണ്ടാണ് ഞാൻ അന്നങ്ങനെയൊക്കെ ചെയ്തത്, അതിൽ എനിക്ക് കുറ്റബോധമുണ്ട് നീ അത് ക്ഷമിക്കണം, പ്രവീൺ അത് പറഞ്ഞു തീരും മുമ്പ് ദത്തന്റെ ആദ്യത്തെയടി അവന്റെ കരണക്കുറ്റി നോക്കി വീണു കഴിഞ്ഞു. ആ അടിയിൽ പ്രവീണിനു ചുറ്റും നക്ഷത്രങ്ങൾ പറക്കുന്നത് പോലെ തോന്നി.

നീ അടിച്ചത് എന്റെ വെറും സുഹൃത്തിനെയല്ല ദത്തന്റെ ചങ്കിനെയാ ജീവനെയാ ദാസനെ പിടിച്ചു ദത്തൻ തുടർന്നു. നീ എന്നെയടിച്ചാൽ ചിലപ്പോൾ ഞാൻ ക്ഷമിക്കും, ഇവരിൽ ആരെയെങ്കിലും തൊട്ടാൽ ഞാൻ ക്ഷമിക്കില്ല, നിന്റെ സുഹൃത്തിനെ ഞാൻ തല്ലിയിട്ടുണ്ടെങ്കിൽ അതവൻ പൂരപ്പറമ്പിൽ വന്നു കുടിച്ചു കൂത്താടി സ്ത്രീകളോട് അസഭ്യം പറഞ്ഞിട്ടാണ്, അതിനു നീ ഇവനെ തല്ലേണ്ട എന്ത് കാര്യമാണുള്ളത്, എന്നിട്ട് ഇരുട്ടിന്റെ മറവിൽ എന്നെയും അടിച്ചുവീഴ്ത്തി. ആണുങ്ങളായാൽ നേർക്കുനേർ നിന്നിട്ടാണ് അടിക്കേണ്ടത്, അല്ലാതെ പുറകെ നിന്ന് അടിച്ചു വീഴ്ത്തലല്ല, ഇനി നീ അടിക്ക് ഇപ്പോൾ, നമുക്ക് നേർക്കുനേർ തീർക്കാം എന്നും പറഞ്ഞു വീണ്ടും അവന്റെ വയറിനിട്ട് കാല് മടക്കി ഒന്ന് കൊടുത്തു. അടി കണ്ടു പ്രവീൺ പുളഞ്ഞു പോയി, വേദന സഹിക്കാതെ അവൻ കുനിഞ്ഞിരുന്നു. അപ്പോഴേക്കും ദത്തൻ വീണ്ടും അവനെ അടിക്കാനായി വന്നു, ഇത് കണ്ടതും പ്രവീൺ അവന്റെ കാലു വലിച്ച് നിലത്തിട്ടു. വീണുകിടക്കുന്ന ദത്തന്റെ വയറിനിട്ട് അവൻ ആഞ്ഞു ചവിട്ടി.

വീണ്ടും ചവിട്ടാനായി കാലുപൊക്കിയ അവനെ ദത്തൻ കാലിൽപിടിച്ചു വലിച്ചിട്ടു. ഞൊടിയിടയിൽ എഴുന്നേറ്റ് അവന്റെ അടിനാഭി തകർക്കുമാറ് ദത്തൻ ആഞ്ഞു ചവിട്ടി. ചെറുത്ത് നിൽക്കാൻ പ്രവീണും ശ്രമിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു. പ്രവീണിനെയടിക്കുന്നത് കണ്ട അവന്റെ സുഹൃത്തുക്കൾ ദത്തനെ തടയാനായി കളത്തിലേക്കിറങ്ങിയപ്പോൾ അതിനെ എതിർത്തുകൊണ്ട് ദാസനുംസുഹൃത്തുക്കളും ഇറങ്ങി. പിന്നെ അവിടെ നടന്നത് പൊരിഞ്ഞ അടിയായിരുന്നു. കുറച്ചു സമയം കൊണ്ട് തന്നെ എല്ലാവരും നന്നായിട്ട് ക്ഷീണിച്ചു. കവല നിറച്ചും ആൾക്കൂട്ടം വന്നു പൊതിഞ്ഞു. നാട്ടുകാർക്ക് ഇത് പുതിയ അറിവല്ല, നല്ലേടത്തെ ദത്തൻ അടിയുണ്ടാകാത്ത ദിവസങ്ങളാണ് കുറവ്. ആ തറവാടിന്റെ പേര് കളയാനുണ്ടായ തലതെറിച്ച സന്തതി അതാണ് അവനെ കുറിച്ച് നാട്ടുകാർക്കുള്ള അഭിപ്രായം. ദത്തൻ പ്രവീണിനെ ദേഷ്യം തീരുന്നതുവരെ തല്ലി,

അവന്റെ തല്ലിൽ മുഖമാകെ ക്തം ഒഴുകി നന്നേ ക്ഷീണിച്ചു പ്രവീൺ. അവനെ നേർക്കു നേർനിർത്തി മുഖമടച്ച് ഒരടി കൊടുത്തു നേരെ മുൻപിലേക്ക് തള്ളി. ചെന്നുവീണത് ആരുടെയോ കാൽചുവട്ടിലേക്ക്. ആരാണെന്നറിയാൻ പ്രവീൺ തല പൊക്കി നോക്കി. പ്രവീൺ നോക്കുന്നത് കണ്ടു ദത്തനും അവിടേക്ക് നോക്കി " വൈഷു" പ്രവീണിന്റെ മുൻപിൽ നിൽക്കുന്ന ആളെ കണ്ട് ദത്തന്റെ ചുണ്ടുകളും മന്ത്രിച്ചു. ദത്തനെ രൂക്ഷമായി നോക്കി ദേഷ്യത്തോടെ വൈഷ്ണവി നിന്നു. രണ്ടുപേരും നേർക്കു നേർ നിൽക്കുന്നത് കണ്ടു മറ്റുള്ളവരെല്ലാം അവരെ തന്നെ ഉറ്റു നോക്കി.... തുടരും..

മുന്നത്തെ പാർട്ടുകൾ വായിക്കാൻ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക...