💞 പെയ്‌തൊഴിയാതെ💞 : ഭാഗം 8

രചന: RAFEENA MUJEEB

അയാളിപ്പോഴും ജീവനോടെയുണ്ടോ ചെറിയച്ഛാ... കൃപ ദത്തനരികിലെത്തിയതും അവനോട് ചോദിച്ചു.. അതിനു ഞാൻ അയാളെ ഒന്നും ചെയ്തില്ലല്ലോ.., വിളിച്ചിരുത്തിയൊന്ന് കാര്യമായി ഉപദേശിച്ചു. മ്മ്... ചെറിയച്ഛന്റെ ഉപദേശം ഏതു ലെവലിലാണെന്ന് എനിക്കറിയാം... ഒരു കാര്യം അറിഞ്ഞാൽ മതി, അച്ഛമ്മ ചൂരൽ കൊണ്ട് എപ്പോ വരും എന്നെ അടിക്കാൻ... പേടിക്കണ്ട തൽക്കാലം ഈ വിഷയമാരുമറിയില്ല അതിനുള്ള വഴിയൊക്കെ ഞാൻ ചെയ്തു വച്ചിട്ടുണ്ട്, ഇവിടെ നിന്ന് കുശു കുശുക്കാതെ മോള് തൽക്കാലം അകത്തേക്ക് പോ... ആർക്കും ഒരു സംശയത്തിനിട വരുത്തേണ്ട.. ദത്തനത് പറഞ്ഞതും കൃപ പെട്ടെന്ന് അകത്തേക്ക് വലിയാൻ നോക്കി.. ഒന്നവിടെ നിന്നെ... ഉള്ളിലേക്ക് പോകാൻ തുടങ്ങിയ അവൾ സ്വിച്ചിട്ട പോലെ നിന്നു ദത്തന്റെ ആ വിളിയിൽ. അവൾ പതിയെ പുറകിലേക്ക് തിരിഞ്ഞു നോക്കി എന്താ എന്നുള്ള അർത്ഥത്തിൽ ദത്തനെ ഒന്ന് നോക്കി .

പൊന്നുമോൾ ഇങ്ങു വന്നേ ... ചെറിയച്ഛനൊരു കാര്യം ചോദിക്കട്ടെ. അതു കേട്ടതും കൃപ മടിച്ചുമടിച്ചവന്റെയടുത്തേക്ക് നടന്നു. അവൾ അടുത്തെത്തിയതും അവൻ അവളുടെ ചെവിയിൽ കേറി പിടിച്ചു. നീ ഇവിടെ നിന്ന് പഠിക്കാനെന്നും പറഞ്ഞു ഒരുങ്ങി കെട്ടി എങ്ങോട്ടാ ടീ പോകുന്നത്...? ആാാഹ്... വിട് ചെറിയച്ഛാ വേദനിക്കുന്നു... കൃപ കരഞ്ഞുകൊണ്ട് ഞെളിപിരി കൊണ്ടു.. വേദനിക്കട്ടെ... വേദനിക്കാൻ വേണ്ടി തന്നെയാ പിടിച്ചത്... നീ ഇവിടെ നിന്നും കോളേജിലേക്കെന്നും പറഞ്ഞു പോയിട്ട് ഫ്രണ്ട്സിന്റെ കൂടെ കറങ്ങി നടക്കലാണോ പണി സത്യം പറഞ്ഞോ...? ദത്തൻ ദേഷ്യത്തോടെ ചോദിച്ചു. അയ്യോ അല്ല ചെറിയച്ഛ ഇതാദ്യമായിട്ടാണ്, ഇനി ഞാൻ അങ്ങനെയൊന്നും ചെയ്യില്ല വിട് ചെറിയച്ഛാ വേദനിക്കുന്നു.. ഹും തൽക്കാലത്തേക്ക് ക്ഷമിച്ചിരിക്കുന്നു, മേലിൽ ഇതുപോലെ വല്ലതും കണ്ടാൽ നീയെന്റെ തനിസ്വഭാവമറിയും, മര്യാദക്ക് പോയി രണ്ടക്ഷരം പഠിച്ചോ.. അവളെ ദേഷ്യത്തോടെ നോക്കി കൊണ്ടവൻ പറഞ്ഞു. കൃപ ഒന്നും മിണ്ടാതെ തല കുനിച്ചു നിന്നു. ഇവിടെനിന്ന് താളം ചവിട്ടാതെ അകത്തെക്ക് പോ കുട്ടീ..

ഞാനിപ്പോൾ വരാം എന്ന് പറഞ്ഞു ദത്തൻ ബൈക്ക് സ്റ്റാർട്ടാക്കി. മ്മ് മോന്തനല്ലേ പോകുന്നത് എനിക്കറിയാം കൃപ ഒരു കള്ളച്ചിരിയോടെ പറഞ്ഞു. എന്ത്....? ദത്തൻ അറിയാത്ത ഭാവത്തിൽ അവളോട് ചോദിച്ചു. മത്തായി ചേട്ടന്റെ ഷാപ്പിലെ കള്ളി നോടും ബീഫിനോടുമുള്ള ചെറിയച്ഛന്റെ പ്രിയം ഞാനും കേട്ടിട്ടുണ്ട്. കഷ്ടം തന്നെ സസ്യാഹാരം മാത്രം കഴിക്കുന്ന ഒരു തറവാട്ടിലെ കുട്ടി മാംസം സേവിക്ക്യേ.. നോം ഇത് അമ്മ തമ്പ്രാട്ടിയോട് ഉണർത്തിക്കും നോക്കിക്കോ മ്ലേച്ചൻ കൃപ ഗൗരവത്തോടെ പറഞ്ഞു. സസ്യാഹാരം മാത്രം കഴിക്കുന്ന ഇല്ലത്തെ തമ്പ്രാട്ടിക്കുട്ടിയുടെ മെനു ഇന്ന് ഞാൻ കണ്ടു, അതിന്റെ ഒരു പകർപ്പും എന്റെ കയ്യിലുണ്ട് തമ്പുരാട്ടിക്ക് കാണണാച്ചാൽ നോം അത് കാണിക്കാം, വേണമെങ്കിൽ ബാക്കിയുള്ളവർക്കും ഓരോ പകർപ്പും കൊടുക്കാം എന്താ വേണ്ടത് എന്ന് പറഞ്ഞാൽ മതി അടിയൻ അതുപോലെ പ്രവർത്തിക്കാം... ദത്തൻ പുരികം പൊക്കി അവളോട് ചോദിച്ച.

അത് കേട്ടതും അവൾ ഒരു അളിഞ്ഞ ചിരി പാസാക്കി. ഈ ചെറിയച്ഛന്റെ ഒരു കാര്യം ഞാൻ ഒരു തമാശ പറഞ്ഞപ്പോഴേക്കും അതങ്ങ് കാര്യത്തിലെടുത്തോ ...? അവൾ തമാശരൂപേണ പറഞ്ഞു. ഞാനും ഒരു തമാശ പറഞ്ഞതാ.. തമാശ കേട്ട് കഴിഞ്ഞെങ്കിൽ തമ്പ്രാട്ടിക്കുട്ടി അങ്ങ് ചെല്ല്, ചെറിയച്ഛന് പോയിട്ട് പണിയുണ്ട്. എന്റെ ചെറിയച്ഛാ, ചെറിയച്ഛനും തുടങ്ങിയോ അങ്ങനെ വിളിക്കാൻ, ഇതാ അമൂൽ ബേബി വിളിക്കുന്നതല്ലേ.. ആയാളുടെ കൂടെ കൂടിയോ ചെറിയച്ഛനും, കൃപ പരിഭവത്തോടെ പറഞ്ഞു. ദേ പെണ്ണേ എന്റെ ചെക്കനെ വല്ലതും പറഞ്ഞാലുണ്ടല്ലോ..? നിന്നെപ്പോലെയല്ലവൻ നല്ല കുട്ടിയാണ്, നീയൊക്കെ അവനെ കണ്ടു പഠിക്കണം. ഓ... തുടങ്ങി., അയാളുടെ എവിടെ കണ്ടുപഠിക്കണമെന്നാ ചെറിയച്ഛൻ പറയുന്നത്...?കൃപ ദേഷ്യത്തോടെ ചോദിച്ചു. നീ അവന്റെ എല്ലാം കണ്ടു പഠിക്കണം.. വൃത്തികേട് പറയുന്നോ...? അയ്യേ ചെറിയച്ഛനൊരു നാണവുമില്ല കൃപ ചിരിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു.

ദേ പെണ്ണേ നീ എന്റെ കയ്യിൽ നിന്നും മേടിക്കും... ഓ പിന്നെ തരാൻ ഇങ്ങുവാ.. കൃപ മുഖം ചുളിച്ചു കൊണ്ട് പറഞ്ഞു. ആഹാ അത്രയ്ക്കായോ എന്നും പറഞ്ഞവൻ കൈ ഉയർത്തിയപ്പോഴേക്കും കൃപ ചിരിച്ചു കൊണ്ട് ഓടി.. അവൾ പോയ വഴിയേ ചിരിയോടെ നോക്കി ദത്തനും അവിടെ നിന്നും പോയി. കൃപ ചിരിച്ചുകൊണ്ട് ഓടിവന്ന് എതിരെ ധൃതിയിൽ വരികയായിരുന്നു ധ്രുവിനെ ഇടിച്ചു നിന്നു. ബെല്ലും ബ്രേക്കുമില്ലാതെ ഓടുകയാ പെണ്ണ്... തമ്പ്രാട്ടിക്കുട്ടിയുടെ മുഖത്ത് കണ്ണില്ലേ..?ഒന്ന് നേരെ നോക്കി നടന്നാലെന്താ..? ധ്രുവ് ഇത്തിരി ഈർഷ്യയോടെ പറഞ്ഞു. ഇല്ലെങ്കിൽ താൻ എന്തോ ചെയ്യും...? കൃപയും വിട്ടുകൊടുത്തില്ല. ഞാൻ പലതും ചെയ്യും, എനിക്ക് തോന്നിയതൊക്കെ... ധ്രുവും വിട്ടുകൊടുത്തില്ല. എങ്കിൽനിന്റെ കരണം പുകയും, കൃപയുടെ ദേഷ്യം ഇരട്ടിച്ചു. എങ്കിലതൊന്നു കാണണമല്ലോ...?ചുണയുണ്ടെങ്കിൽ അടിക്കടീ... അടിക്കാൻ ... ധ്രുവ് ദേഷ്യത്തോടെ പറഞ്ഞതും കൃപ ഒന്നു ഞെട്ടി.

അവനിൽ അങ്ങനെയൊരു ഭാവം അവളാദ്യമായിട്ടാണ് കാണുന്നത്. അവൾ ഒന്നും മിണ്ടാതെ നിന്നതും ധ്രുവ് അവളുടെ അടുത്തേക്ക് വന്നു. അത് കണ്ടതും അവൾ അവളുടെ ചുവടുകൾ പുറകോട്ട് വച്ചു. അവൾ പുറകോട്ട് പോകുന്തോറും അവൻ അവളിലേക്ക് അടുത്ത് കൊണ്ടിരുന്നു. അവസാനം ചുമരിൽ തട്ടി കൃപ നിന്നു. അവൻ അവളുടെ തൊട്ടടുത്തെത്തിയതും അവൾ കണ്ണുകൾ ഇറുകെ അടച്ചു. അവന്റെ ചുടു ശ്വാസം മുഖത്തേക്കടിക്കുന്നുണ്ട്. അവളുടെ ചുണ്ടുകൾ വിറക്കാൻ തുടങ്ങി. കുറച്ചുസമയം കഴിഞ്ഞിട്ടും ശബ്ദമൊന്നും കേൾക്കാതായപ്പോൾ കൃപ മെല്ലെ കണ്ണുകൾ തുറന്നു. തന്നെ നോക്കി ചിരിതൂകി തൊട്ടപ്പുറത്തുനിൽക്കുന്ന ധ്രുവനെ കണ്ടതും അവളുടെ ദേഷ്യം ഇരട്ടിച്ചു. അവൾ അവനെ ദേഷ്യത്തോടെ ഒന്ന് നോക്കി.

നീയൊക്കെ ഇത്രയേ ഉള്ളൂ.. ഒരു പുരുഷൻ അടുത്ത് വന്നാൽ തീരാവുന്ന ധൈര്യമേ നിനക്കൊക്കെയുള്ളൂ, ചാടിത്തുള്ളി നടക്കുന്നത് കണ്ടാൽ തോന്നും ജാൻസിറാണി ആണെന്ന് ധ്രുവ് ചിരിയോടെ പറഞ്ഞു. അവൾ അവനെ ദേഷ്യത്തോടെ ഒന്നു നോക്കി ഒന്നും മിണ്ടാതെ അകത്തേക്ക് കയറിപ്പോയി. പോകുന്ന പോക്കിൽ സകല തെറിയും പറയുന്നുണ്ട്. അവൾ പോകുന്നത് ഒരു പുഞ്ചിരിയോടെ ധ്രുവ് നോക്കി നിന്നു. ******************** മത്തായിച്ചേട്ടന്റെ ഷാപ്പിനോട് ചേർന്നുള്ള തെങ്ങിൻതോപ്പിലാണ് ദത്തനും സുഹൃത്തുക്കളും.. നല്ല അന്തിക്കള്ളും ബീഫ് വരട്ടും കരിമീൻ പൊള്ളിച്ചതുമൊക്കെയുണ്ട് അവർക്ക് ആഘോഷിക്കാൻ. രണ്ടെണ്ണമടിച്ചപ്പോഴേക്കും ദാസനും അനന്ദുവും ഫിറ്റായിട്ടുണ്ട്. പകൽ നടന്ന സംഭവങ്ങൾ ഓരോന്നായി അയവിറക്കുമ്പോഴാണ് വൈഷ്ണവി അവരുടെ സംസാരത്തിലേക്ക് കയറിവന്നത്. എന്നാലും അവൾക്ക് എന്ത് മാറ്റാ ദാസാ, ആ പഴയ വൈഷ്ണവിയേ അല്ല, അനന്ദു സങ്കടത്തോടെ പറഞ്ഞു. അതെ അവൾ ആ പഴയ വൈഷ്ണവി അല്ല രൂപത്തിലും ഭാവത്തിലും ഒരുപാട് മാറിയിരിക്കുന്നു,

വലുതായപ്പോൾ കൂടുതൽ സുന്ദരിയായിരിക്കുന്നു. ദത്തൻ അവളുടെ മുഖം ഓർത്തുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു. പ്ഫാ... അവളുടെ സൗന്ദര്യത്തെക്കുറിച്ച് ആരു പറഞ്ഞു, അഹങ്കാരി, ഞാൻ ഒരു കാര്യം പറഞ്ഞേക്കാം. പണ്ടത്തെ പ്രേമമെങ്ങാനും നിന്റെ മനസ്സിലുണ്ടെങ്കിൽ മുളയിലെ നുള്ളിക്കോ , അതുപോലൊരു അഹങ്കാരിയെ നിനക്ക് വേണ്ട, നന്നായി അന്ന് നീ അവളോട് ഇഷ്ടം പറയാഞ്ഞത്, വലുതാവുമ്പോൾ ഇത്ര അഹങ്കാരം ഉണ്ടാവുമെന്ന് അന്ന് ആരും ഓർത്തില്ലല്ലോ...?ദാസൻ ദേഷ്യത്തോടെ പറഞ്ഞു. ദത്തൻ അവനു മറുപടിയൊന്നും കൊടുത്തില്ല. ഞാൻ നിന്നെ വിഷമിപ്പിക്കാൻ പറഞ്ഞതല്ല, ഇപ്പോൾ അവൾക്ക് നമ്മളോട് മിണ്ടുന്നതൊക്കെ കുറച്ചിലാണ്, നീ ഇഷ്ടം പറഞ്ഞാൽ അവൾക്കത് മനസ്സിലാകണമെന്നില്ല, അവളുടെ കണ്ണിൽ നമ്മളൊക്കെ വെറും ഏഴാം കൂലികളാണ്, വെറുതെ എന്തിനാ ഓരോന്ന് ആഗ്രഹിക്കുന്നത് ദാസൻ അവനെ നോക്കി പറഞ്ഞു. അവനൊരു പുഞ്ചിരി നൽകി ദത്തൻ അവിടെ നിന്നും എഴുന്നേറ്റു പുഴക്കരയിലേക്ക് നടന്നു. രാത്രിയിൽ പുഴ കാണാൻ നല്ല ഭംഗിയാണ്, ശാന്തമായി ഒഴുകുന്നു.

കല്ലിൽ തട്ടി കിലുകിലാ ശബ്ദമുണ്ടാക്കുന്നുണ്ട്. ചന്ദ്രന്റെ നിലാവിൽ പുഴ കൂടുതൽ സുന്ദരിയായിട്ടുണ്ട്. അവൻ പുഴയിലേക്ക് നോക്കിനിന്നു. അവന്റെ മനസ്സും ശാന്തമാണ് ഈ പുഴ പോലെ, അവന്റെ ഓർമ്മകളിലേക്ക് പഴയആ കളിക്കൂട്ടുകാരി വീണ്ടും വന്നു. പണ്ടത്തെ ആ കുഞ്ഞു വൈഷുവും ദത്തനും അവന്റെ മുൻപിൽ ചിരിയോടെ നിൽക്കുന്നത് പോലെ തോന്നി അവന്. അവന്റെ ഓർമ്മകൾ വീണ്ടും പുറകോട്ട് സഞ്ചരിക്കാൻ തുടങ്ങി. ആ പഴയ ആ കളിക്കൂട്ടുകാരിയുടെയടുത്തേക്ക്. അന്നവളെ ആ തൊട്ടിലേക്ക് തള്ളിയിട്ട് വിജയിയെ പോലെ നടന്നു നീങ്ങുന്ന തിനിടയിൽ നനഞ്ഞു വരുന്ന അവളെയൊന്നു കാണാനാണ് താൻ പുറകിലോട്ട് തിരിഞ്ഞു നോക്കിയത്. കൈകാലിട്ടടിച്ച് വെള്ളത്തിലേക്ക് താഴ്ന്നു പോകുന്ന വൈഷ്ണവിയെ ഉള്ളൊന്നു കാളി. ഡാ ദാസാ അവൾക്ക് നീന്തനറിയില്ലടാ എന്നും പറഞ്ഞു താൻ ഓടി തൊട്ടിലേക്കെടുത്തുച്ചാടി.

മുങ്ങിത്താഴുന്ന അവളുടെ മുടിയിൽ പിടിച്ചുവലിച്ച് എങ്ങനെയൊക്കെയോ കരയ്ക്കെത്തിച്ചു. കരയ്ക്കെത്തിയപ്പോഴേക്കും അവളുടെ ബോധം പൂർണ്ണമായിട്ടും പോയിട്ടുണ്ടായിരുന്നു. ദാസൻ അവളുടെ വയറിലമർത്തിപ്പിടിച്ച് അവൾ കുടിച്ച വെള്ളം പുറത്തേക്ക് തുപ്പിച്ചു. എത്ര ശ്രമിച്ചിട്ടും അവൾക്ക് ബോധം വരാതായതോടെ ഞങ്ങളുടെ ഉള്ള ധൈര്യം ചോർന്നു പോയി. മൂന്നുപേരും പേടിച്ചിട്ട് കിടു കിടാ വിറക്കാൻ തുടങ്ങി. അപ്പോഴേക്കും ആളുകളോടിക്കൂടി. എന്തൊക്കെയോ ചെയ്തപ്പോൾ അവൾ പതിയെ കണ്ണു തുറന്നു. എന്താ... എന്താണുണ്ടായത്...? നീ എങ്ങനെയാണ് വെള്ളത്തിൽ വീണത് ഓടിക്കൂടിയവരെല്ലാം ഒരേ സ്വരത്തിൽ ചോദിച്ചു. അവൾ ഞങ്ങൾ മൂന്നുപേരെയും നോക്കിയപ്പോൾ ഞങ്ങൾ പതുക്കെ അവിടെ നിന്നും വലിയാൻ തുടങ്ങി...... തുടരും..

മുന്നത്തെ പാർട്ടുകൾ വായിക്കാൻ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക...