💓സഖാവ് 💓: ഭാഗം 1

രചന: റഫീന മുജീബ്

കൗസല്ല്യ സുപ്രജാ രാമാപൂർവ്വ സന്ധ്യാ പ്രവർതതേ... ഉദ്ധിഷ്ഠനാ രാഷാ പൂർവ്വ കർത്താവ്വ്യം ദൈവമാനി തെം ".. അമ്പലത്തിൽ നിന്നും ഉയർന്ന് വരുന്ന എംഎസ് സുബ്ബലക്ഷ്മിയുടെ നാദ മനോഹാരിതമാസ്സ്വദിച്ചാണ് ആനാട് ഉണരാറുള്ളത്. പട്ടണത്തിൽ നിന്നും തെല്ലു മാറി ഗ്രാമ പ്രദേശത്തിന്റെ എല്ലാ പച്ചപ്പും കോർത്തിണക്കിയ ഒരു പ്രദേശം. പുലർകാലേ നടക്കാനിറങ്ങിയവർക്ക് നയനങ്ങളെ കുളിരണിയിക്കാനുതകുന്ന ഒരുപാട് കാര്യങ്ങൾ ഉണ്ട് ഇവിടെ. നേരം പുലർന്നു വരുന്നതേയുള്ളൂ എങ്കിലും ശ്രീ നിലയത്തിനു മുൻപിൽ ആളുകൾ കൂടിയിട്ടുണ്ട്, അവിടുത്തെ പതിവുകാഴ്ചയാണ് ഇത്. ശ്രീ നിലയത്തിലെ ഇളയ സന്തതി കലക്ടറായി ചാർജ് എടുത്തിട്ട് ഇപ്പോൾ രണ്ടു മാസം തികയാൻ ആയി. അന്നുമുതൽ ആ നാട്ടിലെ എല്ലാവരും ഓരോ പരാതിയും ആയി പുലർച്ചെ അവളെ കാണാനെത്തും,

വൈകിയാൽ അവൾ കളക്ടർ ഓഫീസിലേക്ക് പോകും അതാണ് എല്ലാവരും ഇത്ര നേരത്തെ തന്നെ എത്തുന്നത്. എല്ലാവരുടെ പരാതിയും അവള് ക്ഷമയോടെ കേട്ട് അതിനൊരു തീർപ്പ് കൽപ്പിക്കും എന്ന ഉറപ്പ് അവർക്കുണ്ട്. അവർക്കൊക്കെ നാടിന്റെ കലക്ടറെ പറ്റി പറയാൻ നൂറുനാവാണ്. മിടുക്കി പഠിച്ച സ്വന്തം നാട്ടിൽ തന്നെ ജോലി വാങ്ങി, ന്യായമായ ഏതൊരു ആവശ്യം വന്നു പറഞ്ഞാലും ആരും നിരാശയോടെ മടങ്ങി പോകേണ്ടി വന്നിട്ടില്ല. അവരോരോരുത്തരും തന്റെ ഊഴവും കാത്ത് ആ വീടിന്റെ വരാന്തയിൽ ക്ഷമയോടെ ഇരുന്നു. മെയിൻ ഗേറ്റിന്റെ അവിടെ ഒരു കാർ നിർത്താതെ ഹോൺ അടിക്കുന്നത് കേട്ട് എല്ലാവരുടെയും ശ്രദ്ധ അങ്ങോട്ടേക്ക് തിരിഞ്ഞു. സെക്യൂരിറ്റി ഓടിച്ചെന്ന് ഗേറ്റ് തുറന്നു ആരാ.....? വന്നിരിക്കുന്ന ആൾക്കാരോട് അയാൾ സംശയത്തോടെ ചോദിച്ചു. ഞങ്ങൾ എസ്എൻ കോളേജിൽ നിന്നും വരികയാണ് മേഡത്തെ ഒന്ന് കാണണം, അവർ വിനയത്തോടെ മറുപടി പറഞ്ഞു. ഓ നേരത്തെ വിളിച്ചു പറഞ്ഞവർ, അകത്തേക്ക് പൊയ്ക്കോളൂ മേഡം വിളിച്ചോളും അയാൾ അവരോട് പറഞ്ഞു. അവർ പാർക്കിംഗ് ഏരിയയിൽ കാർ പാർക്ക് ചെയ്തു രജിസ്റ്ററിൽ പേര് ചേർത്ത് വരാന്തയിൽ ക്ഷമയോടെ കാത്തിരുന്നു. * * * *

തന്നെ കാണാൻ വന്നവരുടെ പരാതികൾ ക്ഷമയോടെ കേൾക്കുകയാണ് അവൾ" ശിവപാർവ്വതി" കൂടെ തന്റെ പി എ തോമസ്സ് ചേട്ടനും ഉണ്ട്. തിരക്ക് ഒരുവിധം കഴിഞ്ഞെന്ന് തോന്നിയപ്പോഴാണ് സെക്യൂരിറ്റി ഗോപാലേട്ടൻ രണ്ട് എഴുത്തുമായി വന്നു അത് അവൾക്ക് നേരെ നീട്ടി. അവൾ ഒരു പുഞ്ചിരിയോടെ അത് വാങ്ങി. മേഡം എസ് എൻ കോളേജിൽ നിന്നും അവർ വന്നിട്ടുണ്ട് വരാൻ പറയട്ടെ അയാൾ ഭവ്യതയോടെ പറഞ്ഞു. എസ് എൻ കോളേജ് എന്ന് കേട്ടതും അവളുടെ ഉള്ളിലൂടെ ഒരു കൊള്ളിയാൻ മിന്നി. വരാൻ പറയൂ, അവൾ മുഖത്തെ പരിഭ്രമം മറച്ചുവെച്ച് പുഞ്ചിരിയോടെ പറഞ്ഞു. അയാൾ പോകാൻ തുനിഞ്ഞതും ഒരു നിമിഷം അവൾ കയ്യിലെ ലെറ്ററിലേക്ക് ഒന്നുനോക്കി. അത് കണ്ടതും അവളുടെ കണ്ണുകളിൽ ഒരേസമയം സന്തോഷവും സങ്കടവും മിന്നിമറഞ്ഞു. ഗോപാലേട്ടാ ഒരു നിമിഷം.. പോകാൻ നിന്നnഅയാളെ അവൾ പിറകിൽ നിന്നും വിളിച്ചു. അവരോട് കുറച്ചുസമയം കൂടെ വെയിറ്റ് ചെയ്യാൻ പറയൂ ഞാൻ വിളിക്കാം..

ഓക്കേ മേഡം അയാൾ അനുസരണയോടെ പുറത്തേക്ക് പോയി. എനിക്ക് കുറച്ചു സമയം ഒറ്റയ്ക്ക് ഇരിക്കണം തോമസേട്ടാ.. അവൾ അയാളെ നോക്കി വിനയത്തോടെ പറഞ്ഞു. ശരി മോളെ ഞാൻ പുറത്തുണ്ടാവും അയാൾ പുഞ്ചിരിയോടെ പുറത്തേക്ക് പോയി. അവൾ ആ കവറിലേക്ക് തന്നെ നോക്കിക്കൊണ്ടിരുന്നു. അതിൽ നിന്ന് ഒരു ഇൻവിറ്റേഷൻ കാർഡ് എടുത്തു വിറയ്ക്കുന്ന കൈകളോടെ തുറന്നു. അതിലെ ഓരോ വരികളിലും കണ്ണോടിക്കുമ്പോൾ അവളുടെ കണ്ണുകളിൽ നിന്നും കണ്ണുനീർ ഒഴുകി. " ഞങ്ങളുടെ സഹപാഠി മൺമറഞ്ഞുപോയ സഖാവ്*" അശ്വിൻ രാഘവിന്റെ " ഓർമ്മക്കായി സഹപാഠികൾ പണിത ലൈബ്രറി കോളേജിലെ വിദ്യാർത്ഥികൾക്കായി നമ്മുടെ ബഹുമാന്യയായ സബ്കളക്ടർ ശിവപാർവ്വതി ഐഎഎസ് തുറന്നുകൊടുക്കുന്നു. " അത്രയും വായിച്ചപ്പോൾ തന്നെ അവളുടെ മിഴികളിൽ മിഴിനീർ ധാരധാരയായി ഒഴുകി കൊണ്ടിരുന്നു. അതിലെ ഓരോ വരികളിലേക്കും വീണ്ടും വീണ്ടും അവളുടെ മിഴികൾ ഓടിനടന്നു. തന്റെ സഖാവിന്റെ പേരിലേക്ക് നോക്കുന്തോറും വല്ലാത്ത ഒരു നഷ്ടബോധം അവളെ വന്നു പൊതിഞ്ഞു. സഖാവ് ഇന്നില്ല ആറു വർഷത്തിനിടക്ക് തനിക്ക് ഇന്നും അംഗീകരിക്കാൻ കഴിയാത്ത സത്യം. അവൾ ഇരുകൈകൾകൊണ്ടും തന്റെ മിഴികളെ അമർത്തി തുടച്ചു.

തന്റെ മുന്നിലിരിക്കുന്ന ആ ലെറ്റർ എടുത്തു പൊട്ടിച്ചു. എന്റെ ശിവ കുട്ടിക്ക്, കാർത്തിയേട്ടനാടാ നീ ഞങ്ങളെയൊക്കെ മറന്നിട്ടില്ല എന്ന് എനിക്ക് നന്നായിട്ടറിയാം. അച്ചു അവൻ ഞങ്ങളിൽ തീർത്ത നഷ്ടത്തേക്കാൾ നിന്നിൽ തീർത്ത നഷ്ടമായിരുന്നു വലുത്. എത്ര കാലം മുൻപ് അവൻ ഓടി മറഞ്ഞാലും അന്ന് ജീവിച്ച അതേ പ്രൗഢിയോടെ അവൻ നമ്മളോരോരുത്തരുടെയും മനസ്സിൽ ജീവിക്കുന്നുണ്ട്. നാളെ നമ്മൾ മരിച്ചാലും ആ ലൈബ്രറി ഉള്ളിടത്തോളം കാലം അവന്റെ നാമം എല്ലാവരും ഓർക്കും. അതിനുവേണ്ടി നീ ഒരുപാട് പരിശ്രമിച്ചന്നെനിക്കറിയാം, ഇൻവിറ്റേഷൻ കാർഡ് ഇതിനോടകം തന്നെ നീ കണ്ടുകാണുമല്ലോ....? ഇനി ഒരു സന്തോഷവാർത്ത കൂടി, ഞാൻ വരുന്നു നിങ്ങളുടെ അടുത്തേക്ക് എന്റെ അച്ചുവിന്റെ പേരിലുള്ള ലൈബ്രറി ഉദ്ഘാടന കർമ്മത്തിന് അന്ന് ഞാൻ വരും, അച്ചായനോടും ശ്യാമിനോടും പറഞ്ഞേക്ക്. അച്ചു ഇല്ലാതെ അവന്റെ വലങ്കൈ മാത്രം ആ മണ്ണിൽ വീണ്ടും കാലു കുത്തുകയാണ്,

അവൻ രക്തത്താൽ കുളിച്ചു കിടന്ന ആ മണ്ണിലേക്ക് ഒരിക്കലും വരില്ല എന്ന് തീരുമാനിച്ചതാണ്, എന്നാൽ എന്റെ അച്ചു മരിച്ചിട്ടില്ല അവന്റെ ഓർമ്മകൾ ഉറങ്ങുന്ന ആ മണ്ണിലേക്ക് ഞാൻ വരുന്നു. ഇനിയെല്ലാം നേരിൽ കാണുമ്പോൾ പറയാം, നിർത്തുന്നു എന്ന് സ്വന്തം കാർത്തിയേട്ടൻ. ആ എഴുത്ത് അവൾ മാറോടടക്കി പിടിച്ചു. അച്ചുവേട്ടന്റെ തോളിലും കയ്യിട്ടു ചിരിച്ചു കളിച്ചു വരുന്ന കാർത്തിയേട്ടന്റെ മുഖം അവളുടെ മുന്നിലേക്ക് ഓടി വന്നു. ഒടുവിൽ എല്ലാം നഷ്ടപ്പെട്ടു ഒരു ഭ്രാന്തനെപ്പോലെ എങ്ങോട്ടോ ഓടി ഒളിച്ച ഏട്ടന്റെ മുഖം ഓർമ്മയിൽ വന്നതും അവളുടെ മിഴികൾ ഈറനണിഞ്ഞു. എവിടെയാണെങ്കിലും മുടങ്ങാതെ തന്നെ തേടിയെത്തിയിരുന്നു ഏട്ടന്റെ എഴുത്തുകൾ, അകലെയാണെങ്കിലും തളരാതെ പിടിച്ചു നിൽക്കാൻ അവക്ക് കഴിയുമായിരുന്നു. അവൾ തന്റെ മിഴികളെ പുറത്തേക്ക് പായിച് ജനലോരം ചേർന്നുനിന്നു. മേഡം എന്നുള്ള തോമസ് ഏട്ടന്റെ വിളിയാണ് ചിന്തയിൽ നിന്നും ഉണർത്തിയത്. അവർ അയാളെ സംശയത്തോടെ നോക്കി. അവർ കുറച്ചധികം സമയം ആയി പുറത്ത്... അയാൾ തന്റെ വാക്കുകളെ പൂർണമാക്കാതെ അവളെ നോക്കി. വരാൻ പറഞ്ഞേക്ക് തോമസേട്ടാ അവൾ അയാളോട് അതും പറഞ്ഞു തന്റെ ഇരിപ്പിടം ലക്ഷ്യമാക്കി നീങ്ങി. * * * *

മെയ്‌ കമിങ് മാഡം പുറത്തുനിന്ന് അവർ വിനയത്തോടെ ചോദിച്ചു. അവരെ കണ്ടതും അവൾ വിനയത്തോടെ എഴുന്നേറ്റുനിന്നു. അവരോട് ഇരിക്കാൻ പറഞ്ഞു അവളും കസേരയിലേക്ക് ഇരുന്നു. കൺമുന്നിൽ തന്റെ വിദ്യാർത്ഥിനി തന്നെക്കാൾ ഉയരങ്ങളിൽ ഇരിക്കുന്നത് കണ്ടിട്ടാവും ആ മാഷിന്റെ കണ്ണുകൾ തിളങ്ങി. ഇത് നമ്മുടെ കോളേജിലെ പുതുതായി ചാർജെടുത്ത ആളാണ്, തൊട്ടടുത്ത ആളെ പരിചയപ്പെടുത്തിക്കൊണ്ട് വിനയൻ മാഷ് പറഞ്ഞു. അവൾ അയാളെ നോക്കി ഒന്ന് ചിരിച്ചു. ഞങ്ങൾ വന്ന കാര്യം അറിയാലോ..? ഔദ്യോഗികമായി ക്ഷണിക്കേണ്ടത് ഞങ്ങളുടെ കടമയാണ്, അയാൾ അത് പറഞ്ഞു ഇൻവിറ്റേഷൻ കാർഡ് അവൾക്ക് നേരെ നീട്ടി. അവൾ അത് വാങ്ങി അവരോട് ബാക്കി കാര്യങ്ങളെ കുറിച്ച് സംസാരിച്ചു. കുറച്ചുനേരം സംസാരിച്ചു അവർ അവിടെ നിന്നും പോയി. അവൾ ആ കാർഡ് ഒന്നു കൂടി എടുത്തു അതിലൂടെ തന്റെ മിഴികൾ പായിച്ചു. സബ്കളക്ടർ ശിവപാർവ്വതി എന്നപേരിൽ അവളുടെ കണ്ണുകൾ ഉടക്കി.

തന്റെ ജനനത്തോടെ മരിച്ച അമ്മയുടെ ഓർമ്മയ്ക്ക് വേണ്ടി അച്ഛൻ പാർവ്വതി എന്ന് വിളിച്ചപ്പോൾ മുത്തശ്ശിയാണ് അച്ഛന്റെ പേര് കൂടി ചേർത്ത് ശിവപാർവതി എന്ന് വിളിച്ചത്. പ്രണയത്തിന് ഇതിലും വലിയ ഒരു ഉദാഹരണം ഇല്ലത്രെ.. അമ്മയില്ലാതെ തന്നെ സ്വന്തം മോളെ നോക്കുന്നതു പോലെയാണ് ചേച്ചി ലക്ഷ്മിപ്രിയ നോക്കിയത്, എന്തിനും ഏതിനും ചേച്ചി മതിയായിരുന്നു തനിക്ക്. അച്ഛന്റെ ലാളനയിലും മുത്തശ്ശിയുടെയും ചേച്ചിയുടെയും സ്നേഹത്തിലും താൻ സന്തോഷത്തോടെ തന്നെയാണ് വളർന്നത്. അവരുടെ പാറുക്കുട്ടിയെ അവർക്ക് ജീവനായിരുന്നു. ആകെ ഉണ്ടായിരുന്നത് തന്റെ അച്ഛൻ പെങ്ങളുടെ കുത്തുവാക്കുകൾ മാത്രമായിരുന്നു. ജനനത്തോടെ തള്ളയെ കൊന്നവൾ ദോഷം ജാതക കാരി എന്നൊക്കെ ഓപ്പോൾ പറയും മനു ചേട്ടന്റെ കൂടെയോ അനി മോളുടെ കൂടെയോ ഒന്ന് സംസാരിക്കാൻ പോലും ഓപ്പോൾ സമ്മതിക്കില്ലായിരുന്നു. അതിന്റെ പേരിൽ മുത്തശ്ശിയും ഓപ്പോളും എന്നും വഴക്കായിരുന്നു. പത്താംക്ലാസും പ്ലസ്ടുവും നല്ല മാർക്കോടെ തന്നെ പാസ്സായി.

സിവിൽ സർവീസ് ഒരു മോഹമായിരുന്നു എങ്കിലും അത് ആരെയും അറിയിക്കാതെ ഉള്ളിലൊതുക്കി. അച്ഛനെ കൊണ്ട് തന്നെ അത്രയൊന്നും പഠിപ്പിക്കാൻ ആവില്ല എന്ന് അവൾക്ക് അറിയാമായിരുന്നു. നല്ല മാർക്ക് ഉണ്ടായതു കൊണ്ട് തന്നെയാണ് അവൾക്ക് എസ്എൻ കോളേജിൽ അഡ്മിഷൻ കിട്ടിയത്. അവിടം മുതലാണ് തന്റെ ജീവിതം മാറ്റിമറിക്കാൻ തുടങ്ങിയത്, ആ സമയത്ത് ചേച്ചി പിജിക്ക് പഠിക്കുകയായിരുന്നു. വളരെ പ്രതീക്ഷയോടെയാണ് ആ കോളേജിലെ തിരുമുറ്റത്ത് താൻ കാലുകുത്തിയത്. എസ്ക്യൂസ് മീ മേഡം തന്റെ ചിന്തകളെ ഭേദിച്ചു കൊണ്ടാണ് ആ വിളി അവളെ തേടിയെത്തിയത്. മുന്നിലിരിക്കുന്ന ആളെ കണ്ടതും അവൾ ഒന്ന് ചിരിച്ചു എന്ന് വരുത്തി. അവളെ നോക്കി അയാൾ ഒരു പവർഫുൾ സല്യൂട്ട് വെച്ചുകൊടുത്തു. അയാളോട് ഇരിക്കാൻ പറഞ്ഞു അവൾ കാർത്തി അയച്ച കത്ത് അയാൾക്ക് നേരെ നീട്ടി. അത് വായിച്ചതും അയാളുടെ കണ്ണുകൾ വിടർന്നു. സത്യമാണോ ശിവാ അവൻ വരുന്നോ നമ്മുടെ കാർത്തി വരുന്നോ അയാൾ സന്തോഷത്തോടെ ചോദിച്ചു. അവൾ അതെ എന്ന അർത്ഥത്തിൽ തലയാട്ടി. അവൻ കൂടി വന്നിട്ട് വേണം ചില കാര്യങ്ങൾ നമുക്ക് പൂർത്തിയാക്കാൻ അതു പറഞ്ഞപ്പോൾ അയാളുടെ സ്വരം ഉറച്ചതായിരുന്നു. തുടരും... ✍️..