💓സഖാവ് 💓: ഭാഗം 18

രചന: റഫീന മുജീബ്

രാവിലെ പ്രാതൽ കഴിച്ചപ്പോഴും അവളുടെ മുഖത്ത് നല്ല ടെൻഷനുണ്ടായിരുന്നു. എന്തൊക്കെയോ കഴിച്ചെന്നു വരുത്തി അവൾ എഴുന്നേറ്റ് റെഡി ആവാൻ പോയി. അവൾ പോകുന്നതുകൊണ്ട് അശ്വിനി യുടെ മുഖത്തും അനാമികയുടെ മുഖത്തും നല്ല സങ്കടം നിഴലിച്ചു കാണാനുണ്ട്. അമ്മയ്ക്കും അവൾ പോകുന്നത് സങ്കടം തന്നെയാണ്. റെഡിയായി അവൾ ഒരു പുഞ്ചിരിയോടെ അവർക്കരികിലേക്ക് വന്നു. കൈയ്യിൽ തലേദിവസം ഉടുത്ത സാരിയും ഉണ്ട്. ഇത് ഞാനെടുത്തോട്ടെ അമ്മേ.. അവൾ ആ സാരി യിലേക്ക് നോക്കി അമ്മയോട് ചോദിച്ചു. ഇതു മോൾക്ക് എന്റെ മോൻ വാങ്ങിയ പിറന്നാൾ സമ്മാനമാണ്. അത് മോൾക്ക് തരാനുള്ള ഭാഗ്യം അവനുണ്ടായില്ല. ഇത് മോൾക്ക് ഉള്ളതാണ് അതെടുക്കാൻ എന്നോട് ചോദിക്കേണ്ട ആവശ്യമില്ല മോളെ... അവർ അവളുടെ കൈകളിൽ പിടിച്ചു കൊണ്ട് പറഞ്ഞു. അവൾ ഒരു പുഞ്ചിരിയാലെ ആ അമ്മയെ ചേർത്തുപിടിച്ചു.

അപ്പോഴേക്കും അവരുടെ കണ്ണുകളും നിറഞ്ഞു വന്നിരുന്നു. അവർ അവളെ ചേർത്തു പിടിച്ചു മൂർദ്ധാവിൽ ഒന്നു ചുംബിച്ചു. എനിക്കു ഭാഗ്യമില്ലാതായിപ്പോയി മോളെ... നിന്റെ കയ്യിൽ ഒരു നിലവിളക്ക് തന്നു എന്റെ അച്ചുവിന്റെ കരം പിടിച്ച് വലതുകാൽ വെച്ച് നീ എന്റെ മരുമകളായി ഇവിടെ വന്നു കയറുന്നത് കാണാനുള്ള ഭാഗ്യം പോലും ഇല്ലാതായിപ്പോയി.. അവർ വിതുമ്പിക്കൊണ്ട് പറഞ്ഞു. അശ്വിനി ക്കും അനാമിക ക്കും കരച്ചിൽ പിടിച്ചു നിർത്താനായില്ല. അവരും തേങ്ങി കൊണ്ട് അവരുടെ അടുത്തേക്ക് വന്നു. നാലുപേരും അതു വരെ പിടിച്ചു നിർത്തിയ സങ്കടങ്ങളെല്ലാം അണപൊട്ടി ഒഴുകി. കുറച്ചു സമയം അവർ പരസ്പരം ഒന്നും സംസാരിച്ചില്ല. മോളോട് ഒരു കാര്യം അമ്മ പറയട്ടെ...

ഏറെ നേരത്തെ നിശബ്ദതയ്ക്കു ശേഷം അമ്മ സംസാരിച്ചു തുടങ്ങി. അച്ചു, ശ്യാം, കാർത്തിക് അച്ചായൻ ഇണപിരിയാത്ത കൂട്ടുകാരായിരുന്നു. നാലുപേരും തമ്മിലുള്ള സ്നേഹം അതാർക്കും പറഞ്ഞറിയിക്കാൻ പോലും പറ്റില്ലായിരുന്നു. മൂന്നാളും അച്ചുവിനു പ്രിയപ്പെട്ടതായിരുന്നുവെങ്കിലും അവനു ഒന്നുകൂടി പ്രിയപ്പെട്ടത് അച്ചായനെ ആയിരുന്നു. അച്ചായനും അങ്ങനെ തന്നെ ആയിരുന്നു. അതുകൊണ്ടാണല്ലോ അവൻ ഏറെ സ്നേഹിച്ച അവന്റെ പെണ്ണിനെ എന്റെ മോന് വിട്ടുകൊടുത്തത്. ഒരിക്കലും അച്ചു ഇതറിയുകയാണെങ്കിൽ അവൻ സമ്മതിക്കുമായിരുന്നില്ല. മറ്റാരെക്കാളും പ്രിയപ്പെട്ടത് അവന് അവന്റെ കൂട്ടുകാരൻ തന്നെ ആണ്. ഇന്ന് അവനില്ല മോള് അവന്റെ ഓർമ്മകളിൽ ജീവിതം നശിപ്പിക്കുന്നത് എന്റെ മോനു ഒരിക്കലും സഹിക്കില്ല മോളെ...

അതിലേറെ പ്രിയപ്പെട്ടവനായ അവന്റെ കൂട്ടുകാരന്റെ അവസ്ഥയും അവനു വേദന തന്നെയാവും നൽകുക. എന്റെ പൊന്നു മോളു അമ്മ പറയുന്നത് കേൾക്കണം അവനും എന്റെ മോൻ തന്നെയാണ്, അവന്റെ ഭാര്യയായിട്ടെങ്കിലും എന്റെ മോളെ എനിക്ക് ഒന്ന് കാണണം.. നീ സുമംഗലിയായി കണ്ടിട്ട് വേണം ഈ അമ്മയ്ക്ക് കണ്ണടക്കാൻ... എന്റെ മോള് അവനെ സ്വീകരിക്കണം നിനക്ക് ചുറ്റുമുള്ളവരുടെ വലിയ ഒരാഗ്രഹമാണിത്.. എന്റെ മോൾ ഇനി ആരെയും വിഷമിപ്പിക്കരുത് ഇത് ഈ അമ്മയുടെ അപേക്ഷയാണ്. അവർ യാചനയോടെ അവളുടെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി. അമ്മ പോലും എന്നോട് ഇങ്ങനെ ആണോ അമ്മേ സംസാരിക്കുന്നത്.. അവളൊരു വിതുമ്പലോടെ പറഞ്ഞു നിർത്തി. ആരും എന്റെ ഭാഗം ചിന്തിക്കുന്നില്ല ല്ലോ...?

ഒന്നിനു പകരം മറ്റൊന്ന് സ്വീകരിക്കാൻ എനിക്ക് കഴിയില്ല അമ്മേ.. എന്റെ അച്ചുവേട്ടനെ അങ്ങനെയൊന്നും മറന്നുകളയാൻ എനിക്ക് സാധിക്കില്ല എന്ന് എല്ലാവർക്കുമറിയാം... എന്നിട്ടും എന്നോട് ഇങ്ങനെയൊക്കെ സംസാരിക്കാൻ നിങ്ങൾക്ക് കഴിയുന്നുണ്ടല്ലോ....? ഇച്ചായൻ അച്ചുവേട്ടനു പകരമാവില്ല.... ഇച്ചായനോട്‌ എനിക്കൊരു ഇഷ്ട കുറവുമില്ല. പക്ഷേ അത് നിങ്ങളൊക്കെ വിചാരിക്കുന്നതുപോലെ ഒരു ഇഷ്ടമല്ല. അങ്ങനെ കാണാൻ എനിക്ക് ഈ ജന്മത്തിൽ സാധിക്കുകയുമില്ല. എന്റെ പ്രണയം എന്നും *സഖാവ് അശ്വിൻ രാഗവിനോടായിരുന്നു അന്നും ഇന്നും എന്നും.... ആ പ്രണയമില്ലാതെയാകുന്ന അന്ന് ഒരു കാര്യം ഉറപ്പിച്ചോളൂ ഈ ശിവ മരണപ്പെട്ടു എന്ന്. , എനിക്ക് കഴിയില്ലമ്മേ എന്റെ അച്ചുവേട്ടനെ അല്ലാതെ വേറൊരാളെ എന്റെ ജീവിതത്തിലേക്ക് ക്ഷണിക്കാൻ.

ജീവിതത്തിൽ ഞാൻ അത്രയേറെ ഇഷ്ടപ്പെട്ട വേറൊന്നുമില്ല. എന്റെ അച്ചുവേട്ടനോളം പ്രിയപ്പെട്ടതോന്നും ഇന്നുവരെ എനിക്ക് ഉണ്ടായിട്ടുമില്ല. അത്രമാത്രം സ്നേഹിച്ചതല്ലേ ഞാൻ... എന്റെ ജീവനും ജീവിതവും ഏട്ടൻ ആയിരുന്നില്ലേ..? ഒരുമിച്ചുള്ള എത്ര സ്വപ്നങ്ങളായിരുന്നു ഞങ്ങൾ കണ്ടത്... ഒരുപാട് മോഹങ്ങൾ ഉണ്ടായിരുന്നു എന്റെ അച്ചുവേട്ടന് തട്ടിത്തെറിപ്പിച്ചില്ലേ എല്ലാം... എന്റെ കയ്യിൽ നിന്ന് എന്റെ ജീവനെയും പറിച്ചെടുത്തു ദൈവങ്ങൾ എന്നോട് വീണ്ടും ക്രൂരത കാട്ടിയില്ലേ..? ഓപ്പോള് പറയുന്നത് ശരിയാണ് ഭാഗ്യം കെട്ടവളാണ് ഞാൻ, ദോഷം ജാതക കാരി അതുകൊണ്ടല്ലേ എനിക്കെന്റെ അച്ചുവേട്ടനെ നഷ്ടപ്പെട്ടത്.. ഒരിക്കലും ആർക്കും എന്റെ അവസ്ഥ പറഞ്ഞാൽ മനസ്സിലാകില്ല, പ്രാണൻ പിടയുന്ന വേദനയുണ്ട് എന്റെ അച്ചുവേട്ടൻ ഇല്ലാത്ത ഈ ലോകത്ത് ജീവിക്കാൻ, മ രണത്തെ ആഗ്രഹിക്കാത്ത നിമിഷങ്ങൾ ഇല്ല,

ഞാൻ കൂടി ഇല്ലാതായാൽ എന്റെ അച്ഛനു പിന്നെ ആരാണുള്ളത് എന്ന ചിന്ത ഉള്ളതുകൊണ്ട് മാത്രം ജീവിച്ചിരിക്കുന്ന ഒരു ശരീരം മാത്രമാണിന്നു ശിവ..... ഞാനിവിടെ ജീവിച്ചോട്ടെ അമ്മേ എന്റെ അച്ചുവേട്ടന്റെ ഓർമ്മകളിൽ ഞാൻ ജീവിച്ചോട്ടെ... അതല്ലാതെ എനിക്കൊന്നും വേണ്ട, ആ ഓർമ്മകൾ മാത്രം മതി എന്റെ ജീവിതത്തിൽ വേറെ ഒന്നിനും എന്നെ ആരും നിർബന്ധിക്കരുത് അവൾ കരഞ്ഞു കൊണ്ട് അമ്മയുടെ കാലിലേക്ക് വീണു. ഒരു നിമിഷം എല്ലാവരും അവളുടെ സങ്കടത്തിൽ നെഞ്ചു പൊട്ടി കരഞ്ഞു പോയി. നിറഞ്ഞ മിഴികളോടെ ആ അമ്മ അവളെ ചേർത്തുപിടിച്ചു പൊട്ടിക്കരഞ്ഞു. ഇതെല്ലാം നോക്കിക്കൊണ്ട് പുറത്ത് നിൽക്കുകയാണ് അച്ചായൻ. ശിവയുടെ ഓരോ വാക്കുകളും തുളഞ്ഞു കേറുന്നത് തന്റെ ഹൃദയത്തിലേക്കാണെന്ന് അവൻ വേദനയോടെ ഓർത്തു. അവൻ അവിടെ നിന്നും തന്റെ പ്രിയ സുഹൃത്ത് അന്ത്യ വിശ്രമം കൊള്ളുന്നിടത്തേക്ക് പോയി.

ഒരുപാട് നേരം അവിടെ മൗനമായി നിന്നു. ആ മൗനം അവർക്ക് രണ്ടാൾക്കും ഇടയിൽ ഒരുപാട് സംസാരിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. അച്ചുവിനോളം അവനെ മനസ്സിലാക്കിയ വേറൊരാൾ ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. അവൻ നിശബ്ദമായി തന്റെ കൂട്ടുകാരന്റെ അസ്ഥിത്തറ യിലേക്ക് നോക്കിക്കൊണ്ടിരുന്നു. ഒരു കടലോളം ദുഃഖം ഉള്ളിലുണ്ട് പക്ഷേ ഇന്നുവരെ താൻ ആരെയും അതൊന്നും അറിയിച്ചിട്ടില്ല. വിധി എന്നെ നോക്കി പരിഹസിക്കുന്നത് പോലെ തോന്നുന്നു. സ്വന്തമാക്കുന്നതിലെ പ്രണയത്തേക്കാൾ വലുതല്ലേ വിട്ടു കൊടുക്കുന്ന പ്രണയം.... അതിന്നു ഞാൻ എന്റെ ജീവിതത്തിലൂടെ തെളിയിച്ചു. ഒരിക്കലും സ്വന്തമാകില്ല എന്നറിഞ്ഞിട്ടും എന്റെ മനസ്സ് എന്താ അവളെ വീണ്ടും വീണ്ടും ആഗ്രഹിക്കുന്നത്... ഒരു നിമിഷംപോലും അവളെക്കുറിച്ച് ഓർക്കാത്ത ഒരു ദിവസവും എന്നിലൂടെ കടന്നു പോയിട്ടില്ല.

പ്രണയത്തിന് ഇത്രമാത്രം നോവുണ്ട് എന്ന് ഞാൻ എന്റെ ജീവിതത്തിലൂടെ പഠിച്ചു. ചേട്ടായി ഇവിടെ വന്നു നിൽക്കുകയാണോ.....? പുറകിൽ നിന്നുള്ള അനുവിന്റെ ( അനാമിക)ശബ്ദമാണ് അവനെ ചിന്തകളിൽ നിന്നും ഉണർത്തിയത്. നിറഞ്ഞു വന്ന മിഴികൾ അവൻ അവൾ കാണാതെ തുടച്ചു. അവൾക്കൊപ്പം അകത്തേക്ക് ചെല്ലുമ്പോൾ ശിവ അവരോടൊക്കെ യാത്ര പറഞ്ഞു ഇറങ്ങാൻ ഒരുങ്ങി നിൽക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. അശ്വിനിയേയും അനാമികയെയും ചേർത്ത് പിടിച്ച് ചുംബിച്ചു. എനിക്കൊരു ആഗ്രഹമുണ്ട് എന്റെ അനിയത്തി കുട്ടികൾ അതൊന്ന് സാധിച്ചു തരുമോ...? അവൾ ഒരു അപേക്ഷയോടെ അവരോട് ചോദിച്ചു. അവർ എന്താ എന്നർത്ഥത്തിൽ അവളെ ഒന്നു നോക്കി. നിങ്ങൾ രണ്ടുപേരും എന്നെ ഒന്ന് ഏട്ടത്തിയമ്മ എന്നൊന്ന് വിളിക്കാമോ...? അവൾ ഇടറുന്ന ശബ്ദത്തോടെ അവരെ നോക്കി ചോദിച്ചു.

ഏട്ടത്തി അമ്മ തന്നെയാണ് എന്നും ഞങ്ങളുടെ സ്വന്തം ഏട്ടത്തിയമ്മയാണ് ഏട്ടനെ ഇല്ലാതായിട്ടുള്ളു ഞങ്ങൾക്ക് ഞങ്ങളുടെ ഏടത്തി അമ്മ ഇല്ലേ അശ്വിനി അതും പറഞ്ഞു അവളെ കെട്ടിപ്പിടിച്ചു കരഞ്ഞു. അനുവും ഏട്ടത്തിയമ്മ എന്ന് വിളിച്ച് കരഞ്ഞുകൊണ്ട് അവളെ ഇറുകെ പുണർന്നു. ആ രംഗം കണ്ടു നിൽക്കാനാവാതെ അച്ചായൻ താഴേക്കിറങ്ങി. അവരോട് യാത്ര പറഞ്ഞിറങ്ങുമ്പോൾ ജീവിതത്തിൽ എന്തൊക്കെയോ നഷ്ടപ്പെട്ടത് അവളെ വീണ്ടും നോവിക്കാൻ തുടങ്ങി. അവൾ നേരെ പോയത് അശ്വിൻ ഉറങ്ങുന്ന സ്ഥലത്തേക്കാണ്. എന്തുകൊണ്ടോ അവൾക്ക് അവളുടെ കണ്ണുനീരിനെ നിയന്ത്രിക്കാനായില്ല. അവൾ മണ്ണിൽ ഇരുന്നുകൊണ്ട് ഒരുപാട് നേരം തേങ്ങിക്കരഞ്ഞു. എനിക്ക് നഷ്ടപ്പെട്ടതൊന്നും തിരിച്ചുകിട്ടില്ലല്ലോ ഈശ്വരാ...

എന്തിനു നീ എന്റെ സ്വപ്നങ്ങളെ തട്ടിയെടുത്തു, ഞാൻ ഒന്നും നിന്നോട് ആവശ്യപ്പെട്ടിട്ടില്ല ല്ലോ...? എന്റെ ജീവിനെ നീ കൊണ്ടു പോയില്ലേ...? ഒരുപാട് സ്വപ്നങ്ങൾ ബാക്കിവെച്ച് ഇന്ന് എന്റെ ജീവൻ ഇവിടെ കിടന്നുറങ്ങുകയാണ്.... ഒരിക്കലും ഉണരാത്ത ഉറക്കം.. അവൾ വിതുമ്പിക്കൊണ്ട് പറഞ്ഞു. എന്താ മോളെ ഇത് നീ അവനെ കൂടി വിഷമിപ്പിക്കല്ലേ...? അശ്വിന്റെ അമ്മ വന്നു അവളെ പിടിച്ചെഴുന്നേൽപ്പിച്ചു കൊണ്ട് പറഞ്ഞു. ജീവിതത്തിൽ ഒരു സുഖവും അനുഭവിച്ചിട്ടില്ല എന്റെ കുഞ്ഞ് മരിച്ചതിനു ശേഷവും അവന് ഈ ഗതി തന്നെയാണോ ഈശ്വരാ അവർ വേദനയോടെ പറഞ്ഞു. ഇല്ല അമ്മേ എന്റെ അച്ചുവേട്ടനെ ഞാൻ ഒരിക്കലുംവിഷമിപ്പിക്കുകയില്ല ഇവിടെ നിന്ന് ഇനി ഞാൻ കരയില്ല, അവൾ ധൃതിപ്പെട്ട് തന്റെ മുഖം തുടച്ചു കൊണ്ട് പറഞ്ഞു. ,

എന്റെ കുഞ്ഞുങ്ങളുടെ ഈ സന്തോഷം ഇല്ലാതാക്കിയത് ആരായാലും അവരെ വെറുതെ വിടരുത് ഈശ്വരാ അമ്മ വേദനയോടെ പറഞ്ഞു. ആരാണെങ്കിലും വെറുതെ വിടില്ല അമ്മേ.. ഇനി ഞാൻ ഇവിടേക്ക് വരുമ്പോൾ അച്ചുവേട്ടനെ ഇല്ലാതാക്കിയവർക്ക് തക്കതായ ശിക്ഷ വാങ്ങിച്ചു കൊടുത്തതിനു ശേഷം ആയിരിക്കും. അത് പറയുമ്പോൾ അവളുടെ വാക്കുകൾ ദൃഢമായിരുന്നു. അവരോടെല്ലാം യാത്ര പറഞ്ഞു ഇറങ്ങിയ ശിവ എന്തോ ഒന്ന് ഓർത്തിട്ടെന്നപോലെ വീണ്ടും അമ്മയ്ക്കരികിൽ ഓടിയെത്തി. എന്റെ ഒരു ആഗ്രഹം കൂടി ഞാനൊന്ന് പറഞ്ഞോട്ടെ എന്റെ മരണം ഉറപ്പിച്ചാൽ എന്റെ അച്ചുവേട്ടന്റെ അരികിൽ തന്നെ എന്നെ അടക്കം ചെയ്യണേ ഇത് എന്റെ ഒരു അപേക്ഷയാണ് അവൾ അമ്മയുടെ കരം പിടിച്ചു അപേക്ഷയോടെ പറഞ്ഞു. ഇങ്ങനെയൊക്കെ പറഞ്ഞാണോ പോകുന്നത് ഓരോന്ന് പറഞ്ഞു അമ്മയെ കൂടി വിഷമിപ്പിക്കല്ലേ എന്റെ മോള് അവൻ ഒരുപാട് നേരമായി കാത്തു നിൽക്കുന്നു അച്ചായനെ ചൂണ്ടി അമ്മ പറഞ്ഞു.

അവരോടൊക്കെ യാത്രപറഞ്ഞു അവൻ വണ്ടി വിട്ടത് നേരെ ബീച്ചിലേക്കാണ്. അവൾ എന്താ ഇവിടെ എന്നർത്ഥത്തിൽ അവനെ നോക്കി. ഇറങ്ങി വാ എന്നും പറഞ്ഞു അച്ചായൻ തിരകൾ തലോടുന്ന തീരം ലക്ഷ്യമാക്കി നീങ്ങി. അവനു പിറകെ അവളും നടന്നുനീങ്ങി. തിരകളെ നോക്കി നിൽക്കുന്നതല്ലാതെ അവൻ യാതൊന്നും പറയുന്നില്ല. എന്തോ വല്ലാത്ത ഒരു വിഷമം അവന്റെ മുഖത്ത് നിഴലിച്ചു കാണാം. എന്താ കാര്യം....? ഒരുപാടു നേരത്തെ നിശബ്ദതയ്ക്കു ശേഷം അവൾ ചോദിച്ചു. അവളെ ഒന്നു നോക്കി പോക്കറ്റിൽ നിന്നും ഒരു എഴുത്ത് എടുത്ത് അവൾക്കുനേരെ നീട്ടി. ഇത് ഇന്ന് എന്നെ തേടിയെത്തിയ ഒരു സന്ദേശമാണ്. വീട്ടിലെ അഡ്രസിൽ ആണ് വന്നത് അത് അവൾക്കു നേരെ നീട്ടി കൊണ്ട് അവൻ പറഞ്ഞു. അവൾ സംശയത്തോടെ അത് വാങ്ങി തുറന്നു നോക്കി. അതിലേക്ക് നോക്കിയ അവളുടെ മുഖം മാറുന്നത് അവൻ ശ്രദ്ധിച്ചു അവൾ മുഖമുയർത്തി അച്ചായനെ ഒന്നു നോക്കി. അവൻ അതെ എന്നർത്ഥത്തിൽ തലയാട്ടി..... തുടരും 

എല്ലാ പാർട്ടുകളും വായിക്കാൻ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക