💓സഖാവ് 💓: ഭാഗം 40

രചന: റഫീന മുജീബ്

രാത്രി ഏറെ വൈകിയിട്ടും ശിവയെ നിദ്ര ദേവി കടാക്ഷിച്ചില്ല.. തിരിഞ്ഞും മറിഞ്ഞും കിടന്നിട്ടും വല്ലാത്ത ഒരു അസ്വസ്ഥത ഇന്ന് നടന്ന സംഭവങ്ങൾ അവളുടെ ഓർമ്മയിലേക്ക് വന്നതും ഉള്ളിലെവിടെയോ സങ്കടവും സന്തോഷവും ഒരുമിച്ച് വന്നു. വൈശാഖ് തന്നെ ആക്രമിച്ചതിന്റെ പാടുകൾ തന്റെ ശരീരത്തെ ചുട്ടുപൊള്ളിക്കുന്നതുപോലെ തോന്നി അവൾക്ക്. ഒരു പെണ്ണ് ഏറ്റവും ദുർബലമാകുന്ന സമയം എപ്പോഴാണെന്ന് സ്വന്തം അനുഭവത്തിൽ നിന്നു തന്നെ മനസ്സിലായി. പക്ഷേ ഏതു പ്രതിസന്ധിയിലും അവളെ ചേർത്തു നിർത്തുന്ന ഒരു ശക്തിയുണ്ടെങ്കിൽ ഒരു പെണ്ണും തോൽക്കില്ല, അവളെ ചേർത്തുനിർത്തുന്ന ആണൊരുത്തന്റെ ബലമുണ്ടെങ്കിൽ ഒരു ഉറുമ്പ് പോലും അവളെ നോവിക്കാതെ അവൻ സംരക്ഷിച്ചു കൊള്ളും. അശ്വിന്റെ ഓർമ്മകൾ ഉള്ളിലേക്ക് വന്നതും അവളുടെ മുഖത്ത് ഒരു ചെറു പുഞ്ചിരി തെളിഞ്ഞു. അവൻ തന്നെ ചേർത്തു പിടിച്ചതോർത്തപ്പോൾ അവളുടെ ഉള്ളിൽ എവിടെയൊക്കെയോ ഒരു കുളിരനുഭവപ്പെട്ടു.

അവൾ ഇരുകൈകൾകൊണ്ടും തന്റെ ശരീരം ഇറുകിപ്പിടിച്ചു. ഫോണിന്റെ ശബ്ദമാണ് അവളെ ചിന്തകളിൽ നിന്നും ഉണർത്തിയത്. ഫോൺ കയ്യിൽ എടുത്ത് ഡിസ്പ്ലേയിൽ തെളിഞ്ഞ പേരിലേക്ക് അവൾ കുറച്ചു നേരം നിശബ്ദമായി നോക്കി നിന്നു. പിന്നെ പതിയെ കാതോരം അടുപ്പിച്ചു. ഹലോ പേടിക്കണ്ട ഡോ ഇത് ഞാനാ അശ്വിൻ... മറുതലക്കൽ നിന്നും വന്ന ആ ശബ്ദം അവൾക്ക് വല്ലാത്ത സന്തോഷമേകി. ഇന്നലെ ഫോൺ മിസ്സ് ആയപ്പോൾ ഇങ്ങനെ ഒരു ചതി ഞാൻ ഒട്ടും പ്രതീക്ഷിച്ചില്ല. സണ്ണി യുടെ കയ്യിൽ നിന്നും ഫോൺ കിട്ടുന്നതുവരെ മിസ്സായി എന്ന് തന്നെയാണ് വിചാരിച്ചിരുന്നത്, പക്ഷേ നഷ്ടപ്പെടുത്തിയത് ആണെന്ന് പിന്നീടാണ് മനസ്സിലായത്. അശ്വിൻ പറഞ്ഞു തുടങ്ങിയപ്പോൾ ശിവ ഒരുകേൾവികാരിയായി മാറി. താൻ ഇങ്ങനെ വിഷമിക്കയൊന്നും വേണ്ട, സംഭവിച്ചതൊക്കെ ഒരു സ്വപ്നമായി കണ്ടു മറന്നുകളയണം. എന്ത് കാര്യത്തിനും ഇനി ഞാനും ഉണ്ടാകും കൂടെ, തനിക്ക് ഒന്നും സംഭവിക്കാൻ ഈ അശ്വിൻ ജീവിച്ചിരിക്കുന്നിടത്തോളം സമ്മതിക്കില്ല ടോ.

തന്റെ സ്വപ്നങ്ങൾക്ക് കൂട്ടായി ഇനി ഞാനും ഉണ്ടാകും, കാണാം ഇനി നമുക്ക് ഒരുമിച്ച് ഒരു സ്വപ്നം അല്ലേ..? അശ്വിന്റെ ഓരോ വാക്കുകളും ശിവയിൽ ഒരുപാട് സന്തോഷം ഉണ്ടാക്കി. ആ രാത്രി പുലരുവോളം അവർ സംസാരിച്ചിരുന്നു, ഒരുപാട് സ്വപ്നങ്ങളും പ്രതീക്ഷകളും അവർ പരസ്പരം കൈമാറി. ആ നിമിഷം മുതൽ ശിവ അശ്വിന്റെ പെണ്ണായി മാറുകയായിരുന്നു. അവനിലേക്ക് അവളുടെ ലോകം ചുരുങ്ങുന്നത് അവളറിഞ്ഞു. രാവിലെ കാണാം എന്ന പ്രതീക്ഷയും, സ്വപ്നങ്ങളും സമ്മാനിച് അവൻ ആ സംഭാഷണത്തിന് സമാപനം കുറിച്ചു. ========================= പുലരിയെ വളരെ പ്രതീക്ഷയോടെയാണ് ശിവ വരവേറ്റത്. കോളേജിലേക്ക് പോകാൻ ഒരു തിടുക്കമായിരുന്നു അവൾക്ക്. എല്ലാ കാര്യങ്ങളും പെട്ടെന്ന് ചെയ്തുതീർത്തു കോളേജിലേക്ക് ഒരു ഓട്ടമായിരുന്നു. അവിടെ എത്തുന്നത് വരെ അവളുടെ മനസ്സ് അശ്വിനെ കാണാൻവേണ്ടി വെമ്പൽ കൊണ്ടു. കോളേജ് വരാന്തയിലും ഗ്രൗണ്ടിലും പിജി കോമ്പൗണ്ടിലും അവളുടെ കണ്ണുകൾ ഓടി നടന്നു.

പക്ഷെ അവിടെയൊന്നും അവൾ അവനെ കണ്ടില്ല. ക്ലാസ്സിൽ ഇരിക്കുമ്പോഴും ശിവ വല്ലാതെ അസ്വസ്ഥയായിരുന്നു. അവളുടെ മുഖത്തെ മൂകത കണ്ട് പാത്തു ഇടയ്ക്ക് കളിയാക്കുന്നുണ്ട്. ഒറ്റരാത്രികൊണ്ട് രണ്ടും നല്ലപോലെ അടുത്തല്ലോ, ദേ നിൽക്കുന്നു ഒരു കാമുകൻ, കാമുകന്മാരെ വില കളയാനായിട്ട് ഒരു സാധനം, പാത്തു ശാഹുൽ സാറെ നോക്കി പതിയെ പറഞ്ഞു. ഒരു നോട്ടം, അല്ലെങ്കിൽ ഒരു ഫോൺ കോൾ, എവിടെ അതിനൊന്നും നമ്മൾക്ക് യോഗമില്ല, എത്രയെത്ര നല്ല ചെക്കന്മാർ ഉണ്ടായിരുന്നിട്ടും ഞാൻ കൃത്യമായി ഈ ഡ്രാക്കുളയുടെ തലയിൽ തന്നെ വീണല്ലോ പടച്ചോനെ.. ഇനി പറഞ്ഞിട്ട് ഒരു കാര്യവുമില്ല, പാത്തു നിരാശയോടെ ഡെസ്കിൽ തല വച്ച് പറയുന്നതുകേട്ട് ശിവയ്ക്ക് ചിരിവന്നു. ശിവ ഷാഹുൽ സാറേ ഒന്ന് പാളി നോക്കി. ആള് ഇതൊന്നും അറിയുന്ന പോലുമില്ല, ക്ലാസ്സെടുക്കുന്ന തിരക്കിലാണ്,

അയാളെയും പാത്തുവിനെ യും നോക്കി ശിവചിരി കടിച്ചമർത്താൻ ശ്രമിച്ചു. ആ സമയത്താണ് പ്യൂൺ ബാലേട്ടൻ ഒരു എഴുത്തുമായി വന്നത്. ശാഹുൽ സാർ അത് വാങ്ങിച്ച് അതിലേക്ക് ഒന്നു നോക്കി. ശിവ പാർവതി, ഓഫീസ് റൂമിലേക്ക് ഒന്ന് ചെല്ലാൻ പറഞ്ഞു. സാർ ശിവയെ നോക്കി പറഞ്ഞു. ശിവ സംശയത്തോടെ എഴുന്നേറ്റുനിന്നു, പതിയെ ഓഫീസ് റൂം ലക്ഷ്യമാക്കി നടന്നു. എന്തിനായിരിക്കും തന്നെ പ്രിൻസി വിളിപ്പിച്ചത്, ഇവിടെ വന്നിട്ട് ആദ്യമായിട്ടാണ് അങ്ങോട്ട് ഒറ്റയ്ക്ക് പോകുന്നത്. എന്തോ വല്ലാത്ത ഒരു ഭയം. ഇന്നലെ സംഭവിച്ച കാര്യങ്ങൾ വല്ലതും ചോദിക്കാൻ ആയിരിക്കുമോ...? ശിവ യിൽ ഒരുപാട് സംശയങ്ങൾ ഉടലെടുത്തു. ഓരോന്നാലോചിച്ച് ഓഫീസ് റൂം ലക്ഷ്യമാക്കി നീങ്ങുമ്പോഴാണ് ആരോ അവളുടെ കയ്യിൽ പിടിച്ചു വലിച്ചു തൊട്ടടുത്ത ക്ലാസ് റൂമിലേക്ക് കേറ്റിയത് തന്നെ പിടിച്ചു വെച്ച ആളെ കണ്ടതും ശിവ അത്ഭുതത്തോടെ നോക്കി.

അശ്വിൻ അവളെ നോക്കി ഒരു കള്ളച്ചിരിയോടെ നിന്നു. ശിവയിൽ അവന്റെ നോട്ടം വല്ലാത്ത ഒരവസ്ഥ സൃഷ്ടിച്ചു. വല്ലാത്ത ഒരു പ്രവേശവും വെപ്രാളവും അവളെ വന്നു പൊതിഞ്ഞു. അപ്പോഴേക്കും അശ്വിൻ അവളുടെ ഇടുപ്പിലൂടെ കൈയിട്ട് അവളെ തന്നോട് ചേർത്തു നിർത്തി. ശിവയ്ക്ക് തന്റെ ഹൃദയം ഇപ്പൊ പൊട്ടുമെന്നു തോന്നി. അവന്റെ ചുടു ശ്വാസം അവളുടെ മുഖത്തേക്ക് തട്ടിയപ്പോൾ അവളൊന്ന് പിടഞ്ഞു. തന്നെ നോക്കുന്ന അശ്വിന്റെ കണ്ണുകളെ നേരിടാനാവാതെ അവൾ തന്റെ മിഴികളെ താഴേക്കൂന്നി. അവളുടെ നിൽപ്പും വെപ്രാളവും കണ്ടപ്പോൾ അശ്വിന്റെ ചുണ്ടിൽ ഒരു പുഞ്ചിരി വിടർന്നു. തന്നെ നോക്കി ചിരിക്കുന്ന അശ്വിനെ അവൾ സംശയത്തോടെ നോക്കി. ഒരു കൊച്ചു കുട്ടിയെ പോലെ തന്നെ നോക്കുന്ന ശിവയോട് അവനു വാത്സല്യം തോന്നി. അവൻ പതിയെ അവന്റെ ചുണ്ടുകൾ അവളുടെ നെറ്റിയിൽ ചേർത്തു. മിഴികൾ അടച്ചു നിൽക്കുന്ന ശിവയോടവന് വല്ലാത്ത ഒരു ഇഷ്ടം തോന്നി. അവൻ അവളുടെ ഇരു കൺപോളകളിലും മൃദുലമായി ഒന്ന് ചുംബിച്ചു.

വിറയാർന്ന അവളുടെ അധരങ്ങളെ സ്വന്തമാക്കാനായി അവൻ അവളോടടുത്തതും പുറകിൽ നിന്നും എന്തോ ചാടുന്ന ശബ്ദം കേട്ട് അവർ പരസ്പരം വേർപെട്ടു. പുറകിലേക്ക് നോക്കിയ രണ്ടുപേരും ചിരിക്കണോ കരയണോ എന്ന അവസ്ഥയിൽ നിൽക്കുന്ന കാർത്തിയെ ആണ് കണ്ടത്. മൂന്നാളും പരസ്പരം നോക്കാനാവാതെനിന്നു. ശിവ അവിടെനിന്നും പോകാനായി നിന്നപ്പോൾ കാർത്തി അവളെ പിടിച്ചു നിർത്തി. അങ്ങനെ അങ്ങ് പോകാൻ വരട്ടെ, ഇവൻ നിനക്ക് തന്ന ജീവശ്വാസം ഇവനെ നീ തിരിച്ചു കൊടുത്തോ,..? ഇതെന്താ പ്പൊ രണ്ടിന്റെയും വിചാരം ഇത് ആതുര വിദ്യാലയം അല്ലേ,? അതിന്റെതായ മാന്യത ഇതിന് കൊടുക്കണ്ടേ... ഇവിടെ പ്രായപൂർത്തിയായ ഒരുപാട് നിഷ്കളങ്കരായ കുട്ടികൾ പഠിക്കുന്നതാണ് എന്നെപ്പോലെ., ഹും വഴിതെറ്റിക്കാൻ ആയി ഇറങ്ങിക്കോളും, മനുഷ്യന്റെ കൺട്രോൾ കളയാൻ, അത് പറഞ്ഞതും കാർത്തിയുടെ മുഖത്ത് നിരാശ പടർന്നു. രണ്ടുപേരും എന്താ എന്ന് വെച്ചാൽ കൊടുക്കുകയും വാങ്ങുകയും ചെയ്തിട്ട് പെട്ടെന്ന് വന്നോണം, ഞാൻ പോകുന്നു,

എന്നും പറഞ്ഞ് പുറത്തേക്കിറങ്ങിയ കാർത്തി ഒന്നുകൂടി തിരിഞ്ഞു നോക്കി. നിനക്കുള്ളത് ക്ലാസ്സിൽ വെച്ച് തരാട്ടോ, മോൻ പെട്ടെന്നങ്ങു വാ എന്നും പറഞ്ഞ് സിംഗിൾ പസങ്കെ എന്നും പാടി അവൻ പോയി. അവൻ പോകുന്നതും നോക്കി രണ്ടുപേരും ചിരിയോടെ നിന്നു. തന്നെ നോക്കുന്ന അശ്വിനെ നോക്കി ഒന്നു ചിരിച്ചു ശിവ ക്ലാസിലേകോടി. :::::::::::::::::::::::::::+::::::::::::+::::: ഇലക്ഷൻ പ്രചരണം ചൂട് പിടിച്ചു മുന്നേറിക്കൊണ്ടിരുന്നു. അശ്വിനും ശ്യാമും പാത്തുവും അരുണും അതിന്റെ തിരക്കിലേക്ക് ചേക്കേറി. കട്ട സപ്പോർട്ട് മായി ബാക്കിയുള്ളവരും അവരോടൊപ്പം കൂടി, ഉള്ളിൽ കരഞ്ഞു കൊണ്ടാണെങ്കിലും അച്ചായനും ശിവ യുടെയും അശ്വിന്റെയും സന്തോഷത്തിൽ പങ്കുചേർന്നു. ശിവയെ അവനൊരു വേദനയോടെ മാത്രമേ ഓർക്കാൻ കഴിയുന്നുള്ളൂ

. തന്റെ മനസ്സിൽ നിന്നും അവളെ പടിയിറക്കാൻ അവൻ ശ്രമിക്കുന്തോറും അവൾ കൂടുതൽ ദൃഢമായി തന്റെ മനസ്സിൽ സ്ഥാനം ഉറപ്പിച്ചിരിക്കുന്നു എന്നവൻ വേദനയോടെ മനസ്സിലാക്കി. തന്റെ മകന്റെ സങ്കടം കണ്ടു അമ്മച്ചിയുടെ ഉള്ളം തേങ്ങി. അവന്റെ പ്രസരിപ്പും ഉത്സാഹവും ഒക്കെ എങ്ങോ പോയി മറഞ്ഞു. അവന്റെ അവസ്ഥ കണ്ട് അവർ മനംനൊന്ത് കർത്താവിനെ വിളിച്ചു. ശിവയുടെ ഓർമ്മകൾ തന്നെ ഉറക്കം കെടുത്തിയിട്ട് ഒരുപാട് നാളായി. അവളെ ഓർത്തു എപ്പോഴോ ഉറക്കത്തെ പുൽകിയ അവൻ അമ്മച്ചിയുടെ ഉറക്കെയുള്ള നിലവിളി കേട്ടാണ് ഉണർന്നത്. വെപ്രാളപ്പെട്ട് അവൻ അമ്മ കിടക്കുന്ന റൂമിലേക്ക് ഓടി............ തുടരും 

എല്ലാ പാർട്ടുകളും വായിക്കാൻ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക