💓സഖാവ് 💓: ഭാഗം 52

രചന: റഫീന മുജീബ്

" പ്രവാസം" യഥാർത്ഥ വിരഹം എന്താണെന്നറിയാൻ ഒരു പ്രവാസി യോടും അവന്റെ ഭാര്യയോടും ചോദിച്ചു നോക്കണം. അവർക്കറിയാം അതിന്റെ നേരും, നോവും.. തന്റെ സ്വപ്നങ്ങളും സന്തോഷങ്ങളും താഴിട്ടു പൂട്ടി ഉറ്റവർക്ക് വേണ്ടി ജീവിക്കേണ്ടിവരുന്നവനാണ് പ്രവാസി. നാല് ചുമരുകൾക്കുള്ളിൽ തന്റെ സ്വപ്നങ്ങളെ തളച്ചിട്ട് തന്റെ പ്രാണനെ ഓർത്ത് ഓരോ നിമിഷവും ഉരുകി തീരാൻ വിധിച്ചവളാണ് അവന്റെ ഭാര്യ. നമ്മുടെ ശാഹുൽ സാറുംപാത്തുവും ഇനി അവരിൽ ഒരാൾ. ഷാഹുൽ സാർ പ്രവാസിയുടെ കുപ്പായം അണിയാൻ ഇനി മണിക്കൂറുകൾ മാത്രം.. രാവിലെ പത്തു മണിക്ക് പുറപ്പെടാനുള്ള തയ്യാറെടുപ്പിലാണ് സാർ. പാത്തു ഓടിനടന്ന് സാറിനു കൊണ്ടുപോകാനുള്ള എല്ലാം പാക്ക് ചെയ്യുകയാണ്. എല്ലാ കാര്യങ്ങളും ഒരു കുറവും വരുത്താതെ ചെയ്യുന്നുണ്ടെങ്കിലും അവളുടെ ഉള്ളിൽ ഒരു കടലിരമ്പുന്നുണ്ടെന്ന് സാറിനും അറിയാം. അവളെ ഒന്ന് ചേർത്തു പിടിക്കാൻ കഴിയാതെ സാറും പ്രയാസപ്പെട്ടു.

താൻ ഒന്ന് ചേർത്തു പിടിച്ചാൽ അണപൊട്ടിയൊഴുകും രണ്ടുപേരുടെയും സങ്കടം. അതു പാടില്ല, താൻ കരയാൻ പാടില്ല, തന്റെ പരുക്കൻ സ്വഭാവത്തിന് അത് ചേരില്ല. അല്ലെങ്കിലും ആണുങ്ങൾ കരയാൻ പാടില്ലല്ലോ...? അത്രമേൽ സങ്കടം കടിച്ചമർത്തുമ്പോൾ ഒഴുകിയൊലിക്കുന്ന കണ്ണുനീർ അവരുടെ രക്തമാണെന്ന് പലരും മറന്നു പോകുന്ന സത്യം. പെണ്ണിന് കരഞ്ഞു തീർക്കാം പക്ഷേ കരയുന്നത് ആണെങ്കിൽ ദുർബലൻ, സമൂഹം കൽപ്പിച്ചു തന്ന ഓരോ വിലക്കുകൾ. സാറ് സങ്കടം കടിച്ചമർത്തി ജനാലയിലൂടെ പുറത്തേക്ക് നോക്കി നിന്നു. അടുക്കളയിൽ സാറിന്റെ ഉമ്മ മകന് കൊടുത്തു വിടാനുള്ള അച്ചാറും പലഹാരങ്ങളും ഒക്കെ ഭരണിയിൽ ആക്കുന്ന തിരക്കിലാണ്, ഒഴുകിവരുന്ന കണ്ണുനീർ ഇടയ്ക്കിടെ തലയിൽ ഇട്ടിരിക്കുന്ന തട്ടം കൊണ്ട് തുടച്ചു മാറ്റുന്നുണ്ട്. പണ്ടു മകൻ ഹോസ്റ്റലിൽ പഠിച്ചിരുന്ന കാലമത്രയും തന്നെ പിരിഞ്ഞു തന്നെയാണ് നിന്നിരുന്നത്. പക്ഷേ അന്നൊക്കെ മുടങ്ങാതെ അവൻ എല്ലാ ആഴ്ചയും തന്റെ അരികിലേക്ക് ഓടിയെത്തും.

ഒരാഴ്ച വാരാൻ ഒന്നു വൈകിയാൽ അവനെ കാണാതെ നെഞ്ചു പിടക്കും. അങ്ങനെയുള്ളപ്പോൾ എങ്ങനെയാണ് താൻ അവനെ കാണാതെ വർഷങ്ങളോളം നിൽക്കുക എന്നോർത്ത് ആ മാതൃഹൃദയം തേങ്ങി. അശ്വിനും അച്ചായനും നേരത്തെ തന്നെ എത്തി സാറിന് കൊണ്ടുപോകാനുള്ള പെട്ടി റെഡിയാക്കുന്നതിൽ പാത്തുവിനെ സഹായിച്ചു. കുറച്ചൂടെ കഴിഞ്ഞപ്പോഴാണ് ശ്യാമും ശിവയും കാർത്തിയും എത്തിയത്. എല്ലാവരും കൂടി ആയപ്പോൾ വീട് ആകെ ബഹളം. സാറ് റെഡിയായി പുറത്തേക്ക് വന്നു, എല്ലാവരെയും നോക്കി യാത്ര ചോദിച്ചു. ഒരുപാട് സങ്കടം ഉള്ളിലൊതുക്കി തന്നെ നോക്കി പുഞ്ചിരിയോടെ നിൽക്കുന്ന പാത്തുവിനെ നേരിടാനുള്ള ശക്തി സാറിന് ഉണ്ടായിരുന്നില്ല, അവളെ നോക്കി തലകൊണ്ടു പോകാ എന്നു മാത്രം പറഞ്ഞു സാർ കാറിന് അരികിലേക്ക് നീങ്ങി. ഡോർ തുറന്ന് കാറിനകത്തേക്ക് കയറാൻ ഒരുങ്ങിയ സാർ എല്ലാവരെയും ഒന്നു നോക്കി. തന്റെ പ്രിയപ്പെട്ടവരെല്ലാവരും തനിക്ക് വേദനയോടെ യാത്രയയപ്പ് നൽകുന്നത് അദ്ദേഹം സങ്കടത്തോടെ നോക്കി.

എന്തോ ഒന്ന് തന്നെ പുറകിലേക്ക് പിടിച്ചു വലിക്കുന്നത് പോലെ. കയറാൻ ഒരുങ്ങിയ സാർ ഒരു നിമിഷം അവിടെ തന്നെ നിന്നു. ശേഷം തിരികെ വന്നു പാത്തുവിന്റെ മുഖം പിടിച്ചുയർത്തി അവളുടെ നെറ്റിയിൽ സ്നേഹത്തോടെ ഒന്നു ചുംബിച്ചു. ഒരു വാത്സല്യ ചുംബനം. അതുമാത്രം മതിയായിരുന്നു അവളുടെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞൊഴുകാൻ. ആ കണ്ണുനീർ സാറിനെ ചുട്ടു പൊള്ളിക്കുന്നുണ്ട്. അയാൾ വേദനയോടെ അശ്വിനെ ഒന്നു നോക്കി. അശ്വിൻ കണ്ണുകൊണ്ട് സ്വാന്ത്വനമേകി. ഞങ്ങൾ ഉണ്ടാകും ഇവിടെ എല്ലാ കാര്യത്തിനും എന്ന് പറയാതെ പറഞ്ഞു. സാറ് പിന്നെ തിരിഞ്ഞു നോക്കാതെ വേഗം വണ്ടിയിൽ കയറി യാത്രയായി. കണ്ണിൽ നിന്നും മായുന്നത് വരെ എല്ലാവരും വേദനയോടെ നോക്കി നിന്നു. പാത്തുവിന്റെ നിൽപ്പ് ആങ്ങളമാർക്ക് സഹിക്കുന്നില്ല അവർ ഓരോന്നൊക്കെ പറഞ്ഞു അവളുടെ മൂട് ശരിയാക്കാൻ നോക്കി. സാരമില്ല സാറിന് ഒട്ടും താല്പര്യമില്ലാതെ ആണ് പോകുന്നത്, നല്ല വിഷമം ഉണ്ട്, നിനക്ക് ഞങ്ങളൊക്കെ ഇല്ലേ..? നമ്മുടെ സാറിന് ആരാ അവിടെ ഉള്ളത്..?

നീ അത് ഓർത്ത് വിഷമിക്കണ്ട രണ്ടുവർഷം ഒക്കെ പെട്ടെന്ന് തീരും, വരുമ്പോഴേക്കും നിന്റെ പഠിപ്പും തീരും മോളു ഉഷാറായിട്ടിരി, അശ്വിൻ ചേർത്ത് പിടിച്ചു കൊണ്ട് പറഞ്ഞു. എന്നാലും സാറിനെ ഇവളെ കൂടെ കൊണ്ടോവാമായിരുന്നു, അത്രയ്ക്ക് ഇഷ്ടം ഉണ്ടെങ്കിൽ കൂടെ കൂട്ടിയേനെ ഇങ്ങനെ ഇട്ടു പോവില്ല, പാത്തു ഒന്നു ഓക്കേ ആയപ്പോഴാണ് ശ്യാമിന്റെ കൗണ്ടർ. ഇവനെ ഇന്ന് ഞാൻ എന്നും പറഞ്ഞ് കാർത്തി അവന്റെ പുറത്ത് ഒറ്റ കുത്തു വെച്ചുകൊടുത്തു. അയ്യോ അമ്മേ, കൊച്ചു പിള്ളേരെ ഫ്ലൈറ്റിൽ കയറ്റില്ല എന്നുള്ള കാര്യം എനിക്കറിയില്ലായിരുന്നു എന്നും പറഞ്ഞ് ശ്യാം അവിടെ നിന്നും ഓടി. കാർത്തി അവന്റെ പുറകെയും അവരുടെ ഓട്ടം കണ്ടപ്പോൾ പാത്തു വിന്റെ ചുണ്ടിലും ചിരി വിടർന്നു. അന്ന് എല്ലാവരും പാത്തുവിന്റെ കൂടെ ചിലവഴിച്ചു. . വൈകീട്ട് ചേച്ചി പോകുന്നതുകൊണ്ട് ശിവ നേരത്തെ പോയി. ബാക്കിയുള്ളവരെല്ലാം രാത്രി ഭക്ഷണം കഴിച്ചാണ് പിരിഞ്ഞത്. സാറിന്റെ ഉമ്മ നിർബന്ധിച്ച് കഴിപ്പിച്ചെന്ന് പറയാം. ••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••°

ദിവസങ്ങളും മാസങ്ങളും വീണ്ടും കൊഴിഞ്ഞു പോയി. പാത്തുവിന്റേയും ഷാഹുൽ സാറിന്റെയും വിവാഹം കഴിഞ്ഞത് കോളേജിൽ ഭൂരിഭാഗം പിള്ളേരും അറിഞ്ഞു കഴിഞ്ഞു. ശിവ അശ്വിൻ പ്രണയവും കോളേജിൽ ഒരു സംസാരവിഷയമായി. പലരും അവരുടെ പ്രണയത്തെ അസൂയയോടെ നോക്കി. എക്സാമിന്റെ തിരക്കിലേക്ക് അവരെല്ലാം ചേക്കേറി. എക്സാം കാര്യങ്ങളുമായി എല്ലാവരും തിരക്കായി. തമ്മിൽ സംസാരവും കൂട്ടുകെട്ടും കുറച്ചുദിവസത്തേക്ക് മാറ്റിവെച്ച് പഠനത്തിൽമാത്രം എല്ലാവരും ശ്രദ്ധിച്ചു. ലാസ്റ്റ് എക്സാം കഴിഞ്ഞു പുറത്തേക്കിറങ്ങിയ ശിവയെ കാത്ത് വാക മരച്ചുവട്ടിൽ അശ്വിൻ നിൽപ്പുണ്ടായിരുന്നു. അവനെ കണ്ടതും അവളുടെ കണ്ണുകൾ വിടർന്നു. അവന്റെ പുഞ്ചിരിയിൽ അവൾ സ്വയം മറന്നു. കവിളുകൾ ചുവന്നു തുടുത്ത നാണത്തോടെ തന്റെ അരികിലേക്ക് വരുന്ന തന്റെ പ്രണയത്തെ അവൻ വാത്സല്യത്തോടെ ചേർത്തുപിടിച്ചു. അവരെ അവരുടെ ലോകത്തേക്ക് വിട്ടു മറ്റുള്ളവർ അവരിൽ നിന്നും അകന്നു. ഒരു പാട് ദിവസത്തെ കാര്യങ്ങൾ പറയാനുണ്ട് രണ്ടാൾക്കും,

പക്ഷേ അവർക്കിടയിൽ കൂടുതൽ സമയവും മൗനം കേറി വന്നു. വാകമര ചുവട്ടിൽ പൊഴിഞ്ഞു വീഴുന്ന ചുവന്ന പൂക്കളെ ശിവതന്റെ കൈകളിൽ എടുത്തു. പതിയെ ഒന്നു ചുംബിച്ചു. അത് നോക്കി നിന്ന അശ്വിന്റെ മുഖത്ത് ഒരു കള്ള ചിരി വിരിഞ്ഞു. അവന്റെ ചിരികണ്ട അവൾ എന്താ എന്നുള്ള അർത്ഥത്തിൽ കണ്ണുകൾകൊണ്ടു ചോദ്യം ചോദിച്ചു. ഒന്നുമില്ല ശിവ, ഒരു നിമിഷം ഞാൻ ആഗ്രഹിച്ചു പോയി ആ പൂക്കൾ ഞാനായിരുന്നുവെങ്കിലെന്ന്,നിന്റെ അധര ത്തോട് ഒരു നിമിഷമെങ്കിലും ചേർന്നിരിക്കാൻ തോന്നി. അവളുടെ കണ്ണുകളിലേക്ക് നോക്കി അവൻ പറഞ്ഞു. ശിവ നാണത്താൽ കുതിർന്ന ഒരു പുഞ്ചിരി അവനു നൽകി. അവളുടെ വലതുകരം അവന്റെ കൈക്കുള്ളിലാക്കി അവൻ മൃദുവായി ചുംബിച്ചു. നീ എന്റെ പ്രണയമാണ് പെണ്ണേ, ഇപ്പോൾ നീ എന്റെ ജീവനും ജീവിതവും ആയി മാറിയിരിക്കുന്നു. ഇവിടെ ഇപ്പോൾ ഞാനെന്ന സത്യം ഇല്ല നീയെന്ന രൂപവുമില്ല എന്നിലാണിപ്പോൾ നീ, എന്നിൽ ജീവിക്കുന്നവൾ, എന്റെ ഓരോ ശ്വാസോച്ഛാസത്തിലും ഇപ്പോൾ നിനക്കും അവകാശമുണ്ട് പെണ്ണേ,

ഈ അശ്വിൻ അവസാന ശ്വാസം വരെ നിന്നെ ചേർത്ത് പിടിക്കും. നിന്റെ മടിയിൽ കിടന്ന് എനിക്ക് മരിക്കണം അന്നു നിന്റെ നെറ്റിയിൽ കാണുന്ന സിന്ദൂരത്തിന് മൂവന്തി യുടെ ചുവപ്പായിരിക്കും പെണ്ണെ.. പ്രണയം വാക്കുകൾ കൊണ്ട് നിർവചിക്കാൻ കഴിയില്ല, അത് വർണ്ണിക്കാൻ നിന്നാൽ തോറ്റു പോകും. ശിവയെ തന്റെ നെഞ്ചോട് ചേർത്ത് അശ്വിൻ പറഞ്ഞു. ഈ ഹൃദയമിടിപ്പ് നിലക്കുന്നത് വരെ ഞാൻ നിനക്ക് വേണ്ടി ജീവിക്കും, ഇത് അശ്വിൻ തരുന്ന വാക്കാണ് നിനക്ക്. മരണം കൊണ്ടല്ലാതെ നമ്മളെ ഇനി ആർക്കും പിരിക്കാൻ ആവില്ല. പറഞ്ഞു തീരുന്നതിനു മുമ്പ് ശിവയുടെ കൈകൾ അവന്റെ വായയ്ക്കു മുകളിൽ അമർന്ന് കഴിഞ്ഞിരുന്നു. മരണത്തിന് പോലും നമ്മെ പിരിക്കാൻ ആവില്ല അച്ചുവേട്ടാ ശിവ പൂർത്തീകരിച്ചു. ഇതെന്താ ഇന്ന് മരണം കേറി വന്നിരിക്കുന്നത് സംസാരത്തിൽ, ഈ വക സംസാരം എനിക്കിഷ്ടം ഇല്ലാട്ടോ ശിവ കെറുവിച്ചു കൊണ്ടു പറഞ്ഞു. ഞാൻ വെറുതെ പറഞ്ഞതാ പെണ്ണെ, അങ്ങനെയൊന്നും ഞാൻ നിന്നെ വിട്ടു പോകില്ല. പക്ഷെ ഒരു പതിനഞ്ചു ദിവസം നീ എന്നെ കാണാതെ നിന്നേ പറ്റൂ.

അവൻ ഒരു ചിരിയോടെ പറഞ്ഞു. അവൾ സംശയത്തോടെ അവനെ നോക്കി. ഡൽഹിയിലേക്ക് ചെല്ലാൻ പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്, പാർട്ടി ആവശ്യത്തിനാണ് എന്തായാലും പോയേ പറ്റൂ, ഈ വരുന്ന തിരഞ്ഞെടുപ്പിനെ പറ്റിയും സ്ഥാനാർത്ഥികളെ തിരഞ്ഞെടുക്കുന്നതിനുള്ള ചർച്ചയും എല്ലാം നടക്കുന്നതാണ്, എനിക്കെന്തായാലും പാർട്ടി നല്ലൊരു സ്ഥാനം തന്നെ തരും, അതുകൊണ്ട് എന്റെ മോൾ കുറച്ചു ദിവസം ഒന്ന് ക്ഷമിച്ചേ പറ്റൂ. ഞാൻ പോയി പെട്ടെന്ന് വരും ശിവയെ പറഞ്ഞു മനസ്സിലാക്കാൻ ഒരുപാട് പ്രയാസപ്പെട്ടു. ഒടുവിൽ പാതി മനസ്സോടെ അവൾ സമ്മതം മൂളി. രാവിലെയാണ് യാത്ര, ശ്യാമും കൂടെയുണ്ട് പാർട്ടി ആവശ്യങ്ങൾക്ക് അവൻ തന്നെയാണ് എപ്പോഴും കൂട്ടിന് ഉണ്ടാവാറ്. എന്റെ പെണ്ണിനെ ഞാൻ നിന്നെ ഏൽപ്പിച്ചു പോവുകയാണ് അന്തപ്പാ, വരുന്നതുവരെ പൊന്നുപോലെ നോക്കിക്കോണം.

ഞാൻ വന്നു ഇവളെ നീ എന്റെ കയ്യിൽ ഏൽപ്പിക്കുന്നത് വരെ ഇനി ഇവളുടെ ഉത്തരവാദിത്വം നിനക്ക് ഉള്ളതാ, എന്ത് ആവശ്യത്തിനും കൂടെ നിൽക്കണം കേട്ടോ അവൻ ഒരു പുഞ്ചിരിയോടെയാണ് പറഞ്ഞതെങ്കിലും, അച്ചായന്റെ ഉള്ളൊന്നു പിടഞ്ഞു. പാത്തു വിനെ സ്നേഹത്തോടെ ചേർത്തുപിടിച്ചു അശ്വിൻ. , എന്റെ പാത്തുമ്മാ എങ്ങനെയാടി പൊട്ടത്തി നിന്നെ കാണാതെ ഞാൻ പതിനഞ്ചു ദിവസം നിൽക്കുന്നത്, പറഞ്ഞു വന്നപ്പോഴേക്കും അവന്റെ ശബ്ദം ഇടറിയിരുന്നു. പാത്തു അശ്വിൻ ബന്ധം വല്ലാത്തൊരു ആത്മബന്ധം ആയി മാറിക്കഴിഞ്ഞിരിക്കുന്നു. പരസ്പരം വേർപ്പെട്ടാലും വേർപ്പെടാത്ത എന്തോ ഒന്ന് അവർക്കിടയിലുണ്ട്, ലോകത്തെവിടെയും കാണില്ല ഇങ്ങനെ ഒരാങ്ങളയും പെങ്ങളും അവരുടെ സ്നേഹം കണ്ട് എല്ലാവരും പുഞ്ചിരിയോടെ നോക്കി നിന്നു. ശ്യാമും അശ്വിനും നേരത്തെ ഇറങ്ങി ചെന്നിട്ട് വേണം പോകാനുള്ള പാക്കിംഗ് ഒക്കെ ശരിയാക്കാൻ, അവര് പോകുന്നതും നോക്കി ബാക്കിയുള്ളവർ അവിടെത്തന്നെ നിന്നു.... തുടരും 

എല്ലാ പാർട്ടുകളും വായിക്കാൻ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക