💓സഖാവ് 💓: ഭാഗം 54

രചന: റഫീന മുജീബ്

  " അച്ഛാ.. !! എന്നലറിവിളിച്ച് ശിവ അദ്ദേഹത്തിന്റെ അടുത്തേക്കോടി. ശിവൻ കട്ടിലിനോട് ചാരി നിലത്തിരിക്കുകയാണ്, ഇടതു കൈകൊണ്ട് തന്റെ നെഞ്ചിൽ അമർത്തി പിടിച്ചിട്ടുണ്ട്. അസഹ്യമായ വേദനയുണ്ടെന്ന് അദ്ദേഹത്തിന്റെ മുഖം വ്യക്തമാക്കുന്നുണ്ട്. കണ്ണുകൾ ഒക്കെ തുറിച്ചു വരുന്നുണ്ട്. അച്ഛാ ശിവ അദ്ദേഹത്തിന്റെ അടുത്തേക്ക് വന്ന് കരഞ്ഞുകൊണ്ട് വിളിച്ചു. അപ്പോഴേക്കും ശബ്ദം കേട്ട് മുത്തശ്ശിയും ഓടിയെത്തി. തന്റെ മകന്റെ കിടപ്പ് കണ്ട് ആ വൃദ്ധയും പേടിച്ചു കരഞ്ഞു. മോനേ ശിവ എന്താടാ നിനക്ക് പറ്റിയേ..? എന്നും പറഞ്ഞ് അവരും ശിവന്റെ അരികിലേക്കിരുന്നു. അച്ഛാ പാറൂട്ടി ആണ് വിളിക്കുന്നത് എന്തുപറ്റി അച്ഛന്..? ശിവ കരഞ്ഞുകൊണ്ട് അദ്ദേഹത്തിന്റെ നെഞ്ച് തടവി കൊടുത്തു. മുത്തശ്ശി അച്ഛനെ നോക്കിക്കോണേ..., ഞാൻ വല്ല വണ്ടിയും കിട്ടുമോ എന്ന് നോക്കട്ടെ ശിവ കരഞ്ഞുകൊണ്ട് പുറത്തേക്കോടി. റോഡിൽ ഇറങ്ങി വരുന്ന വണ്ടികൊക്കെയും അവൾ കൈ നീട്ടി. പക്ഷേ ആരും തന്നെ വണ്ടി നിർത്തിയില്ല.

ഇവിടെ നിന്നിട്ട് കാര്യമില്ല എന്ന് മനസ്സിലായതും ശിവ കരഞ്ഞുകൊണ്ട് കവലയിലേക്കോടി. ഇതേസമയം ശിവയെ ഒന്ന് കാണാതെ തന്റെ മനസ്സ് ശാന്തമാവില്ല എന്നു മനസ്സിലാക്കിയ അച്ചായൻ വണ്ടിയെടുത്ത് ശിവയുടെ വീട്ടിലേക്ക് വിട്ടു. അവളുടെ വീട്ടിലേക്കുള്ള വളവ് തിരിഞ്ഞതും കരഞ്ഞുകൊണ്ട് ഓടി വരുന്ന ശിവയെ ആണവൻ കണ്ടത്. തലേ ദിവസം കണ്ട സ്വപ്നമാണ് ആ സമയം അവനോർമ്മ വന്നത്. കരഞ്ഞുകൊണ്ടോടി വരുന്ന അവളെ കണ്ടതും അവന്റെ ഉള്ളൊന്ന് കാളി. അവളുടെ അരികിൽ വണ്ടി നിർത്തി അവൻ വേഗത്തിൽ പുറത്തിറങ്ങി. അപ്പോഴാണ് ശിവ അച്ചായനെ കാണുന്നത്. ഇച്ചായാ എന്റെ അച്ഛൻ,,, അവൾ പൂർത്തിയാക്കാനാവാതെ കരഞ്ഞു. എന്തുപറ്റി അച്ഛന്...? അവൻ സംശയത്തോടെ ചോദിച്ചു. അവിടെ അച്ഛൻ..... അവൾ എന്തൊക്കെയോ പറയാൻ ശ്രമിക്കുന്നുണ്ട് പക്ഷേ പേടിയും സങ്കടവും കാരണം ഒന്നും മുഴുവനാക്കാൻ അവൾക്ക് കഴിയുന്നില്ല. നീ വണ്ടിയിലേക്ക് കയറ് ശിവ എന്നും പറഞ്ഞ് അച്ചായൻ വേഗം വണ്ടി സ്റ്റാർട്ട് ചെയ്തു.

അവർ എത്തിയപ്പോഴേക്കും ശിവന്റെ ബോധം പൂർണമായി പോയിരുന്നു. അച്ചായൻ അദ്ദേഹത്തെ തന്റെ കൈകളിൽ കോരിയെടുത്തു, വണ്ടിയുടെ പുറകിൽ കൊണ്ട് കിടത്തി. അപ്പോഴേക്കും ശിവയും മുത്തശ്ശിയും വടു പൂട്ടി വണ്ടിയിലേക്ക് കയറി. അച്ചായൻ വേഗത്തിൽ സിറ്റി ഹോസ്പിറ്റൽ ലക്ഷ്യമാക്കി വണ്ടിയോടിച്ചു. ഹോസ്പിറ്റലിൽ എത്തിയതും അവർ ശിവനെ നേരെ ഐസിയുവിലേക്ക് മാറ്റി. പുറത്ത് എല്ലാവരും സങ്കടത്തോടെ കാത്തു നിന്നു. ശിവ കരഞ്ഞു തളർന്നിട്ടുണ്ട്, മുത്തശ്ശിയുടെ അവസ്ഥയും അതുതന്നെ. രണ്ടാളെയും അച്ചായൻ സമാധാനിപ്പിക്കുന്നുണ്ട്. ശിവയുടെ അവസ്ഥ കാണുമ്പോൾ അവന്റെ ഉള്ളിൽ വേദനയുണ്ട് അവളെ ഒന്ന് ചേർത്ത് പിടിച്ച് ആശ്വസിപ്പിക്കാൻ തോന്നിയ നിമിഷമായിരുന്നു അത്. അവൻ അമ്മച്ചിയെ വിളിച്ച് കാര്യം പറഞ്ഞു പെട്ടെന്ന് വരാൻ പറഞ്ഞു. കാർത്തിയെയും കാര്യങ്ങൾ വിളിച്ചറിയിച്ചു. കുറച്ചു സമയത്തെ പരിശോധനയ്ക്കു ശേഷം ഡോക്ടർ പുറത്തേക്ക് വന്നു. ശിവന്റെ ബന്ധുക്കളോട് തന്റെ കാബിനിലേക്ക് വരാൻ പറഞ്ഞു അദ്ദേഹം റൂമിലേക്ക് പോയി.

ശിവ യെയും വിളിച്ച് അച്ചായൻ ഡോക്ടറുടെ കാബിനിലേക്ക് പോയി. അവർ ചെല്ലുമ്പോൾ എന്തോ മരുന്ന് കുറിക്കുകയായിരുന്നു ഡോക്ടർ. നാല്പതിനോടടുത്ത പ്രായം, അവരെ ഒന്നു നോക്കി ചിരിച്ചുകൊണ്ട് ഇരിക്കാൻ കസേര കാണിച്ചുകൊടുത്തു. രണ്ടുപേരും അദ്ദേഹത്തിനു മുൻപിലായി ഇരുന്നു. പേടിക്കേണ്ട കാര്യമൊന്നുമില്ല, അദ്ദേഹമിപ്പോൾ അപകടനില തരണം ചെയ്തു കഴിഞ്ഞു. കൃത്യ സമയത്ത് എത്തിക്കാൻ ആയതുകൊണ്ട് ജീവൻ രക്ഷിക്കാൻ സാധിച്ചു. കുറച്ച് ടെസ്റ്റുകൾ എഴുതിയിട്ടുണ്ട് അതിന്റെ റിസൾട്ട് കൂടി വന്നിട്ട് നോർമൽ ആണെങ്കിൽ രണ്ടു ദിവസം ഇവിടെ കിടന്നിട്ട് വീട്ടിൽ പോകാം, അദ്ദേഹം ശാന്തമായി പറഞ്ഞു. ശിവയുടെ ശ്വാസം അപ്പോഴാണ് നേരെ വീണത്. ഈ മെഡിസിൻ ഇപ്പോൾതന്നെ വാങ്ങിക്കണം, കൈയ്യിലിരുന്ന കുറിപ്പ് അവർക്ക് നേരെ നീട്ടിക്കൊണ്ട് അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു. ശിവ അത് വാങ്ങാൻ നിന്നപ്പോഴേക്കും അച്ചായൻ അത് വാങ്ങിച്ചിരുന്നു. അവിടെ നിന്ന് ഇറങ്ങിയതും ശിവ അച്ചായന് നേരെ കൈ നീട്ടി ആ ലിസ്റ്റ് തരാൻ ആവശ്യപ്പെട്ടു.

വേണ്ട ശിവ ഇതൊക്കെ ഞാൻ നോക്കിക്കോളാം, നീ തളരരുത് നിന്റെ കണ്ണുകൾ നിറയുന്നത് എനിക്ക് സഹിക്കുന്നില്ല, അവളെ നോക്കി അച്ചായൻ പറഞ്ഞു, അച്ചായനെ നോക്കി അവൾ ഒന്ന് ചിരിക്കാൻ ശ്രമിച്ചു. നീ മുത്തശ്ശിയുടെ അടുത്തേക്ക് ചൊല്ല് ഞാൻ ഇത് വാങ്ങിച്ചു വേഗം വരാം. മരുന്നുവാങ്ങി തിരിഞ്ഞപ്പോഴേക്കും അമ്മച്ചിയും എത്തി അമ്മച്ചി വന്നത് ശിവയ്ക്കും മുത്തശ്ശിക്കും ഒരു ധൈര്യമായി. അവരെ സമാധാനിപ്പിച്ചും ഭക്ഷണമൊക്കെ കഴിപിച്ചും അമ്മച്ചി കൂടെ തന്നെ നിന്നു. വൈകീട്ടോടെ ശിവനെ റൂമിലേക്ക് മാറ്റി. കാർത്തിയും പാത്തും അപ്പോഴേക്കും എത്തി. മൂന്നുദിവസം ഹോസ്പിറ്റലിൽ തങ്ങേണ്ടി വന്നു. ഒരു മകനെ പോലെ അച്ചായൻ ശിവന്റെ കാര്യങ്ങളൊക്കെ നോക്കി. അശ്വിൻ സമയം കിട്ടുമ്പോൾ ഒക്കെ കാര്യങ്ങൾ വിളിച്ചു അന്വേഷിച്ചു. ലക്ഷ്മിയെ ഒന്നും അറിയിക്കേണ്ട എന്ന് ശിവ തന്നെ എല്ലാരോടും പറഞ്ഞു, മൂന്നു ദിവസത്തെ ഹോസ്പിറ്റൽവാസം കഴിഞ്ഞ് അവർ വീട്ടിലെത്തി. അച്ചായൻ തന്നെയാണ് വീട്ടിലേക്ക് കൊണ്ടുവന്നത് കൂടെ കാർത്തിയും ഉണ്ടായിരുന്നു.

ഹോസ്പിറ്റൽ ചിലവ് മൊത്തം അച്ചായൻ തന്നെയാണ് നോക്കിയത്, ശിവ എതിർത്തിട്ടും ഒരു മകന്റെ കടമ എന്നതുപോലെയാണ് അച്ചായൻ എല്ലാം ചെയ്തത്. ശിവ പിന്നെയും രണ്ടുദിവസം കോളേജിലേക്ക് പോയില്ല. എല്ലാവരുടെയും നിർബന്ധവും ഏറി വന്നപ്പോൾ അവൾ വീണ്ടും കോളേജിലേക്ക് പോയിത്തുടങ്ങി. അശ്വിൻ വിളിക്കുമ്പോൾ എല്ലാ വിശേഷവും പറയും രണ്ടാളും. അച്ഛൻ ഏകദേശം നോർമൽ ആയി തുടങ്ങി, നാളെ അശ്വിൻ എത്തും, പോയിട്ട് പതിനഞ്ചു ദിവസം പെട്ടന്നു കഴിഞ്ഞ പോലെ തോന്നി രണ്ടാൾക്കും. രാത്രിയുള്ള വിളിയിലാണ് രണ്ടാളും. നിനക്ക് ഞാൻ വരുമ്പോൾ എന്തു കൊണ്ടു വരണം, അശ്വിന്റെ ആ ചോദ്യത്തിന് ഒന്നും വേണ്ട എന്ന മറുപടിയായിരുന്നു ശിവയ്ക്ക്. അടുത്തയാഴ്ച നിന്റെ പിറന്നാളിന് ഞാനൊരു സമ്മാനം വാങ്ങിയിട്ടുണ്ട്, നാളെ തരാം നിനക്ക് ഏറ്റവും ഇഷ്ടപ്പെട്ട ഒരു സമ്മാനവും കയ്യിൽ ഉണ്ടാവും. നാളെ രാവിലെ തന്നെ കോളേജിൽ എത്തണം, നിന്നെ കാത്തു ഞാൻ അവിടെ ഉണ്ടാവും. അവൻ പറയുന്നതിനു ശിവ മൂളി കൊണ്ടിരുന്നു. രാവിലെ കാണാം എന്നും പറഞ്ഞ് ആ ഫോൺവിളി അവസാനിച്ചു. നാളെ അശ്വിനെ കാണാം എന്നുള്ള സന്തോഷത്തിൽ ശിവയും ഉറക്കത്തിലേക്ക് വീണു,... തുടരും 

എല്ലാ പാർട്ടുകളും വായിക്കാൻ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക