💓സഖാവ് 💓: ഭാഗം 61

രചന: റഫീന മുജീബ്

 പുലർച്ചെയുള്ള ഇളവെയിൽ ജനൽ പാളിയിലൂടെ തന്റെ മുഖത്തേക്കടിച്ചപ്പോഴാണ് ശിവ ഉറക്കിൽ നിന്ന് എഴുന്നേറ്റത്. തലേദിവസം ഉറങ്ങാൻ ഒരുപാട് വൈകിയത് കൊണ്ടാവാം ഉറക്കിന്റെ ആലസ്യം അവളെ വിട്ടു മാറുന്നുണ്ടായിരുന്നില്ല. കണ്ണുകൾ വലിച്ചു തുറന്ന് അവൾ പുതിയൊരു പുലരിയെ വരവേറ്റു. കട്ടിലിൽ ഉറക്കച്ചടവോടെ എഴുന്നേറ്റിരുന്നു ഊർന്ന് വീണ തന്റെ കേശങ്ങളെ മാടിയൊതുക്കി കെട്ടിവെച്ചു അവൾ ചുറ്റുമൊന്ന് കണ്ണോടിച്ചു. എന്നെത്തെയും പോലെ ആ കണ്ണുകൾ വീണ്ടും അശ്വിന്റെ ഫോട്ടോയിൽ ഉടക്കി. അവൾ പതിയെ കട്ടിലിൽ നിന്നും എഴുന്നേറ്റു പതുക്കെ ആ ചിത്രത്തിനടുത്തേക്ക് നടന്നു. കൈകളിൽ അവന്റെ ഫോട്ടോയെടുത്തു ആ പുഞ്ചിരിക്കുന്ന മുഖത്തേക്ക് ഒന്ന് നോക്കി, വിറയാർന്ന വിരലുകളോടെ അവയിലൊന്ന് തലോടി... ജീവിതം മാറ്റി മറിച്ച ഒരു വേർപാട്.. പ്രണയത്തിന്റെ സുന്ദരമായ പല അനുഭൂതികളും തനിക്ക് സമ്മാനിച്ചു ഒരായുഷ്‌ക്കാലം ഓർത്തുവെക്കാനുള്ള സ്നേഹം നൽകി നീ പോയി മറഞ്ഞു..

കൂടെ ജീവിക്കാൻ ഒരുപാട് ആഗ്രഹിച്ചു പോകുവാ അച്ചുവേട്ടാ ആ കരവലയത്തിൽ ഒരു സാധാരണ പെണ്ണായി ഒതുങ്ങികൂടാൻ, നിന്റെ സ്നേഹത്തിൽ ആവോളം മുങ്ങി നിവരാൻ മനസ്സ് വല്ലാതെ ആഗ്രഹിച്ചു പോകുവാ... കാണുന്നില്ലേ അച്ചുവേട്ടാ നിങ്ങളുടെ നഷ്ടം നിങ്ങളുടെ പ്രിയപ്പെട്ടവരിൽ ഉണ്ടാക്കിയ മാറ്റം , എല്ലാവരും ജീവിക്കുന്നുണ്ട് എന്നാൽ ആരും ഇന്നുവരെ മനസ്സറിഞ്ഞ് സന്തോഷിച്ചിട്ടില്ല, ഒരു വ്യക്തി മറ്റൊരാളുടെ ജീവിതത്തിൽ എത്രത്തോളം സ്വാധീനം ചെലുത്തി എന്ന് ഞങ്ങളുടെ ജീവിതത്തിലേക്ക് നോക്കിയാൽ മനസ്സിലാകും, കുടുംബജീവിതം മറന്നുപോയ നിങ്ങളുടെ സുഹൃത്തുക്കൾ, അത്രത്തോളം എന്റെ അച്ചുവേട്ടൻ എല്ലാവരിലും ആഴത്തിൽ പതിഞ്ഞു പോയി.. ആ ഫോട്ടോയിലേക്ക് അവളുടെ ചുണ്ടുകൾ മെല്ലെയമർന്നു. ആ ചിത്രം തന്റെ മാറോടടക്കി പിടിച്ച് അവൾ നിശബ്ദമായി തേങ്ങി.. ഫോട്ടോ തിരികെ ടേബിളിൽ വെച്ചു മുഖം അമർത്തി തുടച്ചു തിരിഞ്ഞപ്പോഴാണ് തന്നെ നോക്കി വാതിൽക്കൽ നിൽക്കുന്ന പാത്തുവിനെ കണ്ടത്.

അവൾ അവിടെ വന്നിട്ട് ഒരുപാട് നേരമായി എന്ന് അവളുടെ മുഖം വ്യക്തമാക്കുന്നുണ്ട്, ഉള്ളിലെ സങ്കടം അവളുടെ മുഖത്ത് നന്നായി വ്യക്തമാകുന്നുണ്ട്. ഹാ പാത്തുമ്മ നീ എപ്പോഴാ വന്നത്...? ശിവ ഒരു പുഞ്ചിരിയോടെ അവളോട് ചോദിച്ചു. ഞാൻ വന്നിട്ട് വർഷങ്ങൾ കുറച്ചായി അതവിടെ ഇരിക്കട്ടെ മിസ് ശിവപാർവ്വതി ഐഎഎസിന്റെ നല്ല സ്വഭാവം ഒക്കെ ഉപേക്ഷിച്ചോ...? രാവിലെ എഴുന്നേറ്റ് കുളിച്ച് ഭഗവാനെ പ്രാർത്ഥിച്ചിരുന്ന ഒരു നാടൻ പെൺകുട്ടി ഉണ്ടായിരുന്നു, ഇന്നിവിടെ ഞാൻ വന്നപ്പോൾ ആ കുട്ടിയെ കാണാനില്ല, പാത്തു ഒളികണ്ണാലെ ശിവയെ നോക്കിക്കൊണ്ട് പറഞ്ഞു. ആ പെൺകുട്ടി മരിച്ചിട്ട് ആറുവർഷം കഴിഞ്ഞില്ലേ പാത്തുമ്മാ, അന്ന് എന്റെ അച്ചുവേട്ടന്റെ കൂടെ മണ്ണിട്ട് മൂടിയത് എന്റെ സ്വപ്നങ്ങളും സന്തോഷവും കൂടിയാണ്, അന്നത്തെ ശിവ ഇന്നില്ല ഇന്ന് അവൾ ജീവനുള്ള ഒരു ആത്മാവായി മാറി. ശിവ ഒരു പുഞ്ചിരിയോടെ പറഞ്ഞു. ഉമ്മി ഇനിച്ചു മിടായി മേണം എന്നും പറഞ്ഞു അവരുടെ ഇടയിലേക്ക് ചിണുങ്ങിക്കൊണ്ട് പാത്തുവിന്റെ മോൻ വന്നു.

അച്ചോടാ മോനു ഞാൻ തരാലോ മിടായി എന്നും പറഞ്ഞു ശിവ അവനെ വാരിയെടുത്തു സ്‌നേഹത്തോടെ ഉമ്മകൾ നൽകി. അവിടെ ഷെൽഫിൽ നിന്നും ഒരു മിടായി കവർ അവന്റെ നേരെ ഒരു ചിരിയോടെ അവൾ നീട്ടി. താങ്ക് യൂ ആന്റിയമ്മേ അവൻ സന്തോഷത്തോടെ പറഞ്ഞു.. ശിവ അവനെ സന്തോഷത്തോടെ നോക്കി.. ഓമനത്തം തുളുമ്പുന്ന മുഖം നിഷ്കളങ്കമായ പുഞ്ചിരി ഒരു കുഞ്ഞു ശാഹുൽ സാർ മുൻപിൽ നിൽക്കുന്നത് പോലെ... അവന്റെ ആന്റി അമ്മ എന്ന വിളി കാതുകളിൽ വീണ്ടും വീണ്ടും കേൾക്കുന്നതുപോലെ... അവൾ വീണ്ടും അവനെ ചുംബനങ്ങൾ കൊണ്ടു മൂടി. പാത്തു അവൾ അവനെ സ്നേഹിക്കുന്നത് ഒരു പുഞ്ചിരിയോടെ നോക്കി നിന്നു. ശിവയുടെ കൈകളിൽ നിന്ന് ഊർന്നിറങ്ങി അവൻ ആ മിടായി തൊലിച്ചു ശ്രദ്ധയോടെ വായിൽ വെച്ച് പുഞ്ചിരിയോടെ അവരെ രണ്ടുപേരെയും നോക്കി. രാവിലെ തന്നെ വലിച്ചു കേറ്റാൻ തുടങ്ങി അവൻ ഉപ്പ വിളിക്കട്ടെ ഞാൻ പറഞ്ഞുകൊടുക്കുന്നുണ്ട്, പാത്തു ഗൗരവം നടിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു. അയിന് ഞാൻ ഒരു മുത്തായിയെ തിന്നുന്നുള്ളു,

ഉമ്മിച്ചു വേണേൽ ആന്റിയമ്മ തരും ഇത് നാൻ തരൂല കൈയ്യിലുള്ള മിഠായി പാക്കറ്റ് പുറകിലേക്ക് പിടിച്ചുകൊണ്ട് അവൻ പറഞ്ഞു. നിന്റെ മോൻ തന്നെ... ശിവ അത് കണ്ടതും ഒരു പുഞ്ചിരിയോടെ പാത്തുവിനെ നോക്കി പറഞ്ഞു. പാത്തു ഒരു ചമ്മിയ ചിരി ചിരിച്ച് ശിവയെ നോക്കി. സാർ എന്തുപറയുന്നു സുഖമായിരിട്ടിരിക്കുന്നോ ശിവ പാത്തുവിനോട് ചോദിച്ചു. സുഖം നാളെ രാവിലെ ആളിവിടെ എത്തും പാത്തു പുഞ്ചിരിയോടെ പറഞ്ഞു. ആഹാ അമ്മയും മോനും ഇങ്ങു പോന്നപ്പോൾ അച്ഛന് അവിടെ ഇരിപ്പുറക്കുന്നില്ലേ...? ശിവ ഒരു കള്ള ചിരിയോടെ ചോദിച്ചു. അതൊന്നുമല്ല അടുത്ത ആഴ്ച ഞങ്ങൾ തിരികെ പോവുകയല്ലേ അപ്പോൾ കൊണ്ടുപോകാൻ വേണ്ടി വരുന്നതാണ് പാത്തു പറഞ്ഞതു കേട്ടതും ശിവയുടെ മുഖമൊന്ന് വാടി. ഇത്ര പെട്ടെന്ന് പോകണോ ടീ കുറച്ചു ദിവസം കൂടി ഇവിടെ നിന്നിട്ട് പോയാൽ പോരെ,

നിന്നെ ശരിക്കൊന്നു കണ്ടത് പോലുമില്ല ശിവ സങ്കടത്തോടെ പറഞ്ഞു. അതിന് ഞാൻ നാളെ തന്നെ പോകുന്നില്ലല്ലോ, പോകുന്നത് വരെ ഇവിടെ തന്നെ കാണും ശിവകുട്ടിയുടെ ചാരെ അവളെ തന്നിലേക്ക് ചേർത്ത് പിടിച്ചുകൊണ്ട് പാത്തു പറഞ്ഞു. ശിവ ക്കറിയാം പാത്തു ഒരിക്കലും ഇനി ഈ നാട് ഇഷ്ടപ്പെടില്ല എന്ന്, ഇവിടെ നിന്ന് എത്രയും പെട്ടെന്ന് പോകാൻ സാധിക്കുമോ അത്രയും പെട്ടെന്ന് അവൾ ഓടിയൊളിക്കും, അതുകൊണ്ട് തന്നെ അവളെ നിർബന്ധിക്കാൻ തനിക്കും കഴിയില്ല. മാമാ... ആ വിളിയാണ് ശിവയെ ചിന്തയിൽ നിന്നും ഉണർത്തിയത്. നോക്കിയപ്പോൾ മോനുണ്ട് അശ്വിന്റെ ഫോട്ടോയും പിടിച്ചു അതിലേക്ക് നോക്കുന്നു. മാമ.. അവൻ വീണ്ടും വിളിച്ചു.. , ഉമ്മി മാമൻ ഇന്നു മോനോടും മിണ്ടിയില്ല.. അവൻ സങ്കടത്തോടെ പറഞ്ഞു. ശിവയും പാത്തുവും അവനെ സങ്കടത്തോടെ നോക്കി.. അവനറിയില്ലല്ലോ അവന്റെ മാമൻ ഒരിക്കലും വിളികേൾക്കാത്ത ഒരിടത്താണെന്നു ശിവ അവനെ സങ്കടത്തോടെ നോക്കി. അതുകണ്ടതും പാത്തു അവളെ തള്ളി കുളിക്കാൻ പറഞ്ഞു വിട്ടു.

കുളിച്ചു വരുമ്പോൾ പാത്തുവിന്റെ മോൻ ശിവന്റെ മടിയിലിരുന്ന് കുസൃതി കാണിക്കുന്നതാണ് അവൾ കണ്ടത്, കുറച്ചു നേരം അത് നോക്കി പുഞ്ചിരിയുടെ അവൾ നിന്നു. എല്ലാവരും ഒരുമിച്ചാണ് ഭക്ഷണം കഴിച്ചത്. ഒരുപാട് വർഷമായി ഉറങ്ങിക്കിടന്ന ആ വീട് അവരുടെ വരവോടെ ഒരു ഉണർവ് ഉണ്ടായതുപോലെ. ശിവയ്ക്ക് അത്യാവശ്യമായി ചെയ്ത് തീർക്കേണ്ട കുറച്ചു കാര്യം ഉണ്ടായതിനാൽ അവൾ ഓഫീസിൽ പോയി പെട്ടെന്ന് വരാം എന്നും പറഞ്ഞു ഇറങ്ങി. ഉച്ചയോടെ അത്യാവശ്യ കാര്യങ്ങൾ എല്ലാം ചെയ്തു തീർത്തു വീട്ടിലേക്ക് ഇറങ്ങാൻ തുടങ്ങുമ്പോഴാണ് അച്ചായന്റെ കാൾ അവളെ തേടിയെത്തിയത്. എല്ലാവരും ഒരുമിച്ചു ഉണ്ടായതല്ലേ നമുക്കെല്ലാവർക്കും ഒന്നു കൂടാം നീയും പാത്തുവും റെഡിയായി നിന്നോ ഞാൻ വന്ന് കൊണ്ട് പോകാം എന്ന് പറഞ്ഞു അച്ചായൻ കാൾ അവസാനിപ്പിച്ചു. വീട്ടിലെത്തിയപ്പോൾ പാത്തു റെഡി ആയി നിൽക്കുന്നത് കണ്ടപ്പോൾ തന്നെ അച്ചായൻ അവളെ വിളിച്ച് കാര്യങ്ങൾ അറിയിച്ചിട്ടുണ്ടെന്ന് ശിവയ്ക്ക് മനസ്സിലായി.

അവൾക്കൊരു പുഞ്ചിരി നൽകി അവളും റെഡി ആവാൻ ആയി പോയി. അച്ചായൻ അവരെ കൂട്ടി അരുണിന്റെ ഹോട്ടലിലേക്കാണ് പോയത്. അശ്വിന്റെ മരണശേഷം അരുൺ പഠനം നിർത്തിയെങ്കിലും അച്ഛൻ സമ്പന്നൻ ആയതുകൊണ്ട് അവൻ നാട്ടിൽ അറിയപ്പെടുന്ന ഒരു പ്രമാണിയാണ്.. നിരവധി ഹോട്ടലുകളും സൂപ്പർ മാർക്കറ്റും അവനിന്ന് സ്വന്തം ആയിട്ടുണ്ട്. അവിടെ എത്തുമ്പോൾ കാർത്തിയും ശ്യാമും അവർക്ക് വേണ്ടി കാത്തുനിൽക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. അവരെ കണ്ടതും അരുൺ ഓടി അവർക്ക് അരികിലെത്തി.. പഴയ സൗഹൃദം ഇന്നും ഒളിമങ്ങാതെ എല്ലാവരുടെയും ഹൃദയത്തിൽ സൂക്ഷിച്ചു വെച്ചിട്ടുണ്ട്. അവരുടെ ആ ഒരുമിച്ച് കൂടൽ അതിഥിയായി പാണ്ഡവാസും എത്തിച്ചേർന്നു. പാത്തുവും കാർത്തിയും അവരുടെ ഈ പുതിയ മുഖം ഇതുവരെ കണ്ടിട്ടില്ല, അവർക്ക് അത് ഉൾക്കൊള്ളാൻ കുറച്ചു സമയം എടുക്കേണ്ടി വന്നു.

പക്ഷേ അധികം വൈകാതെ എല്ലാവരും അവരെ മനസ്സിലാക്കി. അവരുടെ സംസാരത്തിൽ അശ്വിൻ തന്നെയായിരുന്നു നിറഞ്ഞുനിന്നിരുന്നത്. അവന്റെ വേർപാട് അവരെ അപൂർണരാക്കി. പരസ്പരം ഒരുപാട് കാര്യങ്ങൾ പങ്കുവെച്ചു അവിടെ സമയം ചിലവഴിച്ചു. അരുൺ താൻ ആരും കാണാതെ മനസ്സിൽ സൂക്ഷിച്ച തന്റെ പ്രണയത്തെ ഇടയ്ക്കിടെ നോക്കിക്കൊണ്ടിരുന്നു. അവളിലെ ആ കുസൃതിയും കുട്ടിത്തവും ഇന്നില്ല, പക്ഷേ ആ കണ്ണിലെ തിളക്കം ഇന്നും അതുപോലെ ഉണ്ട്. , ഒരുപാട് വൈകിയാണ് എല്ലാവരും പിരിഞ്ഞത്.. ശിവയും പാത്തുവിനെ യും വീട്ടിൽ ആക്കിയപ്പോൾ നേരം ഒരുപാട് വൈകിയിരുന്നു. പാത്തു ശിവയുടെ കൂടെ തന്നെയാണ് അന്ന് നിന്നത്, അവളെയും മോനെയും ചേർത്തു പിടിച്ചു കിടന്നപ്പോൾ ശിവ ആദ്യമായി നന്നായിട്ടൊന്നുറങ്ങി. രാവിലെ നിർത്താതെയുള്ള തന്റെ ഫോണിന്റെ ശബ്ദം കേട്ടാണ് ശിവ ഉറക്കിൽ നിന്നും ഉണർന്നത്.

തന്നെ ചുറ്റിപ്പിടിച്ച് പാത്തുവിന്റെ കൈകളെ പതുക്കെ അവൾ എടുത്തു മാറ്റി അവളെ ഉണർത്താതെ അവിടെ നിന്ന് എഴുന്നേറ്റു. ഫോണിൽ അച്ചായന്റെ പേര് തെളിഞ്ഞപ്പോൾ അവൾ ഒന്നു ശങ്കിച്ചു. ശിവ എത്രയും പെട്ടെന്ന് അശ്വിന്റെ വീട്ടിലെത്തണം വരുമ്പോൾ അച്ഛനെയും പാത്തുവിനെയും കൂട്ടാൻ മറക്കണ്ട ഫോൺ എടുത്ത ഉടനെ അച്ചായൻ പറഞ്ഞു. ശേഷം അവളുടെ മറുപടിക്ക് കാത്തു നിൽക്കാതെ ഫോൺ കട്ടാക്കി. ശിവ കാര്യം മനസ്സിലാകാതെ നിന്നു. എന്തിനാവും അച്ചായൻ അച്ചുവേട്ടന്റെ വീട്ടിലേക്ക് വിളിപ്പിച്ചത് അമ്മയ്ക്ക് എന്തെങ്കിലും പറ്റിയോ ഈശ്വരാ.. അവളുടെ ഉള്ളിൽ കാരണമില്ലാതെ ഒരു ഭയം കയറിക്കൂടി.... അവൾ വീണ്ടും അച്ചായനെ വിളിച്ചു, അവളുടെ നിർബന്ധം മുറുകിയപ്പോൾ അച്ചായൻ കാര്യം പറഞ്ഞു... അവിടെ നിന്നും കേട്ട കാര്യങ്ങൾ അവളെ തകർക്കാൻ കഴിയുന്നതായിരുന്നു അവൾ അവിടെയുള്ള ടേബിളിൽ മുറുകെ പിടിച്ചു........ തുടരും 

എല്ലാ പാർട്ടുകളും വായിക്കാൻ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക