🌻സൂര്യകാന്തി 🌻: ഭാഗം 18

രചന: മിഴി

വാർഡന്റെ റൂമിലെത്തുമ്പോൾ അവിടെയിരിക്കുന്ന ആളെക്കണ്ടു കാന്തി അമ്പരന്നു... സൂര്യ സാർ... അവൾ വാതിൽക്കൽ തന്നെ നിന്നുകൊണ്ട് വാർഡനുമായി സംസാരിച്ചുനിൽക്കുന്ന സൂര്യനെ നോക്കി... എന്തോ പറഞ്ഞു മുഖമുയർത്തിയ സൂര്യ കാന്തിയെക്കണ്ടൊരു നിമിഷം നിശ്ചലനായി.. കരഞ്ഞു കലങ്ങിയ കണ്ണുകളും ചുവന്ന മൂക്കിൻതടവും ഉള്ളിലെ പിരിമുറുക്കത്തെ വിളിച്ചോതുന്നുണ്ടായിരുന്നു .. ആഹ്... വരൂ കുട്ടി... വാർഡൻ അവളെ അകത്തേയ്ക്കു വിളിച്ചു.. ഇരുവരെയുമൊന്നു നോക്കിയവൾ അകത്തേയ്ക്കു കയറി.. കാര്യങ്ങളൊക്കെ സൂര്യജിത്ത് പറഞ്ഞറിഞ്ഞു.. ഇന്ന് കാന്തിയുടെ അമ്മാവനും അമ്മയും ഇവിടെ വന്നിരുന്നു.. കുട്ടിയെ നാട്ടിലേയ്ക്ക് കൊണ്ടുപോകുകയാണെന്നും ഹോസ്റ്റൽ റൂം ഒഴിയുകയാണെന്നും പറഞ്ഞു..... ഹോസ്റ്റൽ ഫീയും ക്ലിയർ ചെയ്തു.. പക്ഷേ.. അറിയാല്ലോ... ഇവിടെ സ്റുഡന്റ്സിനെ അക്കൗമോഡേറ്റ് ചെയ്യുമ്പോൾ കോളേജുമായിട്ട് ഒരു റിലേഷൻ ഞങ്ങൾ കീപ് ചെയ്യാറുണ്ട്..

കാരണം ഒത്തിരി ദൂരെ നിന്നുള്ള ഒരുപാട് കുട്ടികൾ പല കോളേജുകളിലെതായി ഇവിടെ താമസിക്കുന്നുണ്ട്.. നാളെയൊരിക്കൽ എന്തെങ്കിലും പ്രശ്നമുണ്ടായാൽ കോളേജിന്റെ ഹെല്പ് കൂടി കിട്ടുമല്ലോ... അതുകൊണ്ടുതന്നെ ഇവിടുന്നു മാറുമ്പോൾ അത് കോളേജ് കൂടി അറിഞ്ഞിരിക്കണ്ടേ... അതാണ് അവരോടു അവിടുന്ന് എഴുതി വാങ്ങിവരാൻ പറഞ്ഞത്.. പിന്നീട് ഒരു വിവരവുമില്ലായിരുന്നു.. കുട്ടി വന്നത് ഞാൻ കണ്ടതുമില്ല.. എന്തായാലും കോളേജിൽ ഇൻഫോം ചെയ്യണമെന്ന് കരുതി ഇരുന്നപ്പോഴാ സൂര്യജിത്ത് വന്നത്... ആസ് പെർ റൂൾസ്‌ ഇയാളെ ഇന്നുതന്നെ ഹോസ്റ്റലിൽ നിന്നും മറ്റേണ്ടതാണ്.. പക്ഷേ മിസ്റ്റർ സൂര്യജിത്ത് റിക്വസ്റ്റ് ചെയ്യുമ്പോൾ നിരസിക്കാനും പറ്റുന്നില്ല.. അതുകൊണ്ട് ഇന്നത്തേയ്ക്ക് ഇവിടെ നിൽക്കാം.. അവർ കാന്തിയോടായി പറഞ്ഞു.. എന്നാൽ കാന്തി വാർഡൻ പറഞ്ഞതൊന്നും കേൾക്കുന്നുകൂടി ഇല്ലായിരുന്നു...

അവരിൽ ദൃഷ്ടിയൂന്നി നിൽക്കുമ്പോഴും മനസ്സ് സൂര്യനോട് എല്ലാം തുറന്നുപറയാൻ സജ്ജമാവുകയായിരുന്നു... എങ്ങനെയും സാറിനോട് കുറച്ചുസമയം സംസാരിക്കാൻ അനുവാദം വാങ്ങണം... അവൾ മനസ്സിലോർത്തു... പക്ഷേ.. എങ്ങനെ ചോദിയ്ക്കുമെന്ന ആലോചനയിൽ നിൽക്കുമ്പോഴാണ് സൂര്യന്റെ പതിഞ്ഞ ശബ്ദം കാതിലെത്തിയത്.. മാഡം..... ചോദിയ്ക്കുന്നത് ശരിയല്ലായെന്നറിയാം.. എങ്കിലും.... അവൻ വാക്കുകൾ പകുതിയിൽ നിർത്തി അവരെ നോക്കി... എന്താടോ..? മടിക്കേണ്ട ചോദിച്ചോളൂ.. അവന്റെ ബുദ്ധിമുട്ടറിഞ്ഞെന്നോണം വാർഡൻ പറഞ്ഞു.. അത്... എനിക്ക് കാന്തിയോട് ഒന്നു സംസാരിക്കണമായിരുന്നു... അറിയാമല്ലോ നാളെ ഞങ്ങളുടെ വിവാഹമാണ്.. പെട്ടെന്നൊരു സാഹചര്യത്തിൽ എടുത്ത തീരുമാനമാണ്... എങ്കിലും ഒന്നുകൂടി ഇയാളോട് ഒന്നു സംസാരിക്കണമെന്നുണ്ട്... അധികമൊന്നുമില്ല.... കുറച്ചു നേരം മതി.. അതും ഇവിടെ വിസിറ്റർസ് റൂമിൽ മതി.. അവൻ അപേക്ഷയോടെ നോക്കി..

തന്റെ മനസ്സിലെ ആഗ്രഹം... ഇത്രയും നേരം വേവലാതി യോടെ ചിന്തിച്ചത്.. സൂര്യൻ സാർ മനസ്സറിഞ്ഞെന്നോണം പറഞ്ഞിരിക്കുന്നു.. അവൾ ഞെട്ടലോടെ അവനെ നോക്കി... ഇതേസമയം കാന്തിയ്ക്കുപുറകെ വന്ന സ്വാതിയും വാതിൽക്കൽ സൂര്യൻ ചോദിച്ചത് കേട്ടു നിന്നു... വാർഡൻ ഒരുനിമിഷം ഇരുവരെയുമൊന്നു നോക്കി... രണ്ടുജോടിക്കണ്ണുകളിലും തന്നോടുള്ള അപേക്ഷയാണെന്നവർക്ക് തോന്നി.. ഓക്കേ. മിസ്റ്റർ സൂര്യജിത്ത്... അറിയാല്ലോ ഇത് അനുവദനീയമല്ല.. എന്നാലും നിങ്ങളുടെ സാഹചര്യം മനസ്സിലാക്കി ഞാൻ പെർമിഷൻ തരാം.. ബട്ട്‌ പെട്ടെന്ന് വേണം.. അവർ ഇരുവരെയുമൊന്നുനോക്കി പുറത്തേയ്ക്കു പോയി... വാതിൽക്കൽനിക്കുന്ന സ്വാതിയേനോക്കി അടുത്തേയ്ക്കു കൈയാട്ടി വിളിച്ചു... ഞാൻ അത്താഴത്തിനുള്ള ഒരുക്കങ്ങൾ മെസ്സിൽ ഒന്നുനോക്കിയിട്ടു വരാം.. ഇയാൾ ഇവിടെത്തന്നെ കാണണം... സ്വാതി സമ്മതമെന്നോണം തലകുലുക്കി.. ശേഷം കുറച്ചുമാറി റീഡിങ് റൂമിനോട് ചേർന്നുള്ള സോഫയിലിരുന്നു... ഉള്ളിൽ കാന്തിയ്ക്കു സൂര്യനോട് തുറന്നുസംസാരിക്കാനുള്ള ധൈര്യം നൽകണേയെന്നുള്ള പ്രാര്ഥനയായിരുന്നു...

ഒപ്പം എല്ലാമറിയുമ്പോൾ തന്റെ കൂട്ടുകാരിയെ സൂര്യൻ തള്ളിക്കളയല്ലേയെന്ന അപേക്ഷയും... 🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂 ഉള്ളിൽ സംഭരിച്ച ധൈര്യമെല്ലാം ഒറ്റനിമിഷംകൊണ്ട് ചോർന്നുപോയതുപോലെ കാന്തിയ്ക്കു തോന്നി... സൂര്യനെ കാണുമ്പോൾ..... ഇതുവരെയും തന്നിലൊതുങ്ങിയ രഹസ്യം എങ്ങനെ തുറന്നുപറയുമെന്ന ചിന്ത അവളെയലട്ടി... കാന്തി.... തനിക്കെന്നോടെന്തെങ്കിലും പറയാനുണ്ടോ? അതുമല്ലെങ്കിൽ ഈ വിവാഹത്തിന് തനിക്ക് താല്പര്യമില്ലായ്മയുണ്ടോ ? ചുരിദാറിന്റെ ഷാളിൽ വിരൽ മുറുക്കിവരിഞ്ഞുനിൽക്കുന്ന കാന്തിയെ നോക്കി സൂര്യൻ തിരക്കി. ചോദ്യം കേട്ടവൾ മെല്ലെ മുഖമുയർത്തി അവനെ നോക്കി... മിഴികൾ ഇറുകെയടച്ചു തുറന്നു.. പക്ഷേ... വാക്കുകൾ തൊണ്ടയോളമെത്തി ഉള്ളിലൊളിക്കുമ്പോലെ... വൈകുന്നേരം സ്റ്റേഷനിൽ എഴുതിനല്കിയതുമുതൽ തന്നെ ശ്രദ്ധിക്കുന്നു.. ആകെയെന്തോ പോലെ... അറിയാം ഒട്ടും സുഖകരമായൊരാന്തരീക്ഷമല്ല.. മനസ്സറിഞ്ഞു സന്തോഷിക്കാൻ പറ്റുന്ന സാഹചര്യവുമല്ല...

എങ്കിലും ഈ മുഖത്ത് നിഴലിക്കുന്ന ദുഖത്തിന് എന്റെ ക്ഷണം സ്വീകര്യമല്ലാത്തപോലെ... ഇനിയും സമയമുണ്ട്... എന്റെ ജീവിതത്തിലേയ്ക്ക് വരാൻ ഒരിക്കലും നിര്ബന്ധിക്കില്ല... കാരണം നമ്മൾതമ്മിൽ ഒരുപാടന്തരമുണ്ട്... ഒരു രണ്ടാം ഭാഗത്തിലേയ്ക്കാണ് ഞാൻ നിന്നെ ക്ഷണിക്കുന്നത്... ജീവിതം ഒരുതരത്തിൽ പരാജയപ്പെട്ടവനാണ്... അതുകൊണ്ടുതന്നെ... ആദ്യമായൊരു വിവാഹജീവിതത്തിൽ കാലെടുത്തുവയ്ക്കുന്നൊരാളുടെ എല്ലാ സ്വപ്നങ്ങളും ചിന്തകളുമറിയാം... നിനക്കതൊന്നും നഷ്ടമാകാൻ ഞാനൊരു കാരണമാകരുത്... അവൻ നിലത്തേക്ക് മിഴികളൂന്നിയാണ് അത്രെയും പറഞ്ഞത്... മുഖത്തുനോക്കിയൊരു തിരസ്കരണം അവളില്നിന്നേറ്റുവാങ്ങാനാകുമായിരുന്നില്ല.... അതുകേൾക്കേ കാന്തിയൊന്നു ഞെട്ടി സൂര്യനെ നോക്കി... തന്റെ ഉള്ളിൽ നിറഞ്ഞു പൊന്തുന്ന കുറ്റബോധത്തെ...

ആവലാതിയെ ആ മനുഷ്യൻ സ്വന്തം കുറവുകളായാണ് വ്യാഖ്യാനിച്ചതെന്നോർക്കേ അവളുടെ ഉള്ളം പൊള്ളി... ചവിട്ടിയരയ്ക്കപ്പെടുമായിരുന്ന എന്റെ ജീവിതം സന്തോഷത്തോടെ സ്വീകരിക്കാൻ തയ്യാറായ സാറിന്റെ നല്ല മനസ്സിന് എങ്ങനെ നന്ദി പറയണമെന്നറിയില്ല... പക്ഷേ... അത് ഞാൻ മൗനമായേറ്റുവാങ്ങിയാൽ ദൈവം പോലും പൊറുക്കില്ല... ഈ ജീവിതത്തിലേയ്ക്ക് കടന്നുവരാൻ.... റിച്ചുമോളുടെ അമ്മയാകാൻ സന്തോഷമേയുള്ളൂ... അതുഞാൻ മുൻപേ പറഞ്ഞതുമാണ്... എന്നാൽ... എന്നാലെനിക്ക് സാറിന്റെ ജീവിതത്തിലേയ്ക്ക് കടന്നുവരാനുള്ള യാതൊരു യോഗ്യതയുമില്ല... ഇടറിതുടങ്ങിയ ശബ്ദം വാക്കുകൾ മുന്നോട്ടു പറയാനാകാതെ നാവുകളെ ബന്ധിച്ചു... കാന്തി... താൻ..താനെന്താടോ ഈ പറയുന്നത്..? ഞാൻ... തന്നെ വിളിക്കുന്നത്‌ ഈ സൂര്യജിത്തിന്റെ പെണ്ണായാണ്... റിച്ചുമോളുടെ അമ്മയായിട്ടാണ്.... എല്ലാം പെട്ടെന്നൊരു സാഹചര്യത്തിൽ എടുത്ത തീരുമാനമാണെങ്കിലും മനസ്സറിഞ്ഞുതന്നെയാണ് കൂടെ കൂട്ടുന്നത്... അതൊരിക്കലും സഹതാപമോ ദാനമോ അല്ല കുട്ടി....

. സ്നേഹിക്കാനുള്ളൊരു മനസ്സുണ്ടല്ലോ... അതിലും വലിയ എന്ത് യോഗ്യതയാണ് വേണ്ടത്....? അവൻ ചുണ്ടുകൾ കൂട്ടിപ്പിടിച്ചു വിതുമ്പിനിൽക്കുന്ന ആ പെണ്ണിനോരം ചേർന്നുകൊണ്ട് ആർദ്രമായി ചോദിച്ചു... സാർ..... ഞാനൊരു ശല്യമാകും..... നാളെ സാറിനും മോൾക്കും ഞാനൊരപമാനമാകും..... അയാൾ.. അയാളൊരിക്കലും എന്നെ സമാധാനത്തോടെ ജീവിക്കാൻ വിടില്ല... അവൾ അവന്റെ മിഴികളിൽ ദയനീയമായി നോക്കി.... ഇപ്പോഴും ജീവിതത്തിലേൽക്കേണ്ടിവന്ന അരക്ഷിതാവസ്ഥയുടെ ചൂടിൽ സ്വയമുരുകുന്ന ആ പെണ്ണിനോടവന് വാത്സല്യം തോന്നി... പേരറിയാത്ത പുതിയൊരു ഭാവം ഉടലെടുക്കുന്നതറിഞ്ഞു.... പ്രണയമാണോ.... അറിയില്ല... പക്ഷേ... സഹതാപമല്ല.... ഒരിക്കലും കൈവിടാനാകാത്ത.... ചേർത്തുനിർത്താൻ ഉള്ളം വെമ്പുന്ന തോന്നൽ.... അതിനാണോ ഞാൻ എന്റെ പാതിയാക്കുന്നത്... ഈ കൈകൾ മുറുകെ പിടിക്കുന്നത്... ചേർത്തുനിർത്തിക്കോളാം അവസാനശ്വാസം വരെയും... പക്ഷേ.... ഇട്ടേച്ചുപോകരുത്.... അനുഭവത്തിന്റെ പൊള്ളലിൽ ഉരുകിയവൻ പറയുമ്പോഴും കൈകളാൽ അവളുടെ ഇരു കരങ്ങളെയും പൊതിഞ്ഞിരുന്നു...

ആത്മാർത്ഥമായ ചേർത്തുപിടിക്കൽ... ഇതുവരെയും തേടിയ അഭയസ്ഥാനം... ഇതാ കൈവന്നിരിക്കുന്നു.. പക്ഷേ... എല്ലാമറിയുമ്പോൾ... ഈ സ്നേഹം... കരുതൽ.... നഷ്ടമാകുമോയെന്നുള്ളം വിലപിച്ചു... അതിന്റെ പ്രതിഫലണമെന്നോണം അവളുടെ കൈകൾ വിറപൂണ്ടു... അതേസമയം.... സൂര്യന്റെ കൈകളുടെ മുറുക്കം കൂടി വന്നു... വെറുക്കും.... എല്ലാമറിയുമ്പോൾ ഈ ചേർത്തുപിടിച്ച കൈകളുടെ മുറുക്കം പതിയെ നേർക്കും... അവൾ തലവെട്ടിച്ചുകൊണ്ട് പതിയെ പറഞ്ഞു... ഉള്ളിലെ ആത്മസംഘർഷത്തിന്റെ തോത് ആ വിറയ്ക്കുന്ന ശരീരത്തിലെ ചൂട് വിളിച്ചോതുന്നുണ്ടായിരുന്നു...

അതറിഞ്ഞെന്നോണം അവൻ ഇല്ലായെന്ന രീതിയിലവളെ ചേർത്തുപിടിച്ചു.. കൈകൾ വിടുവിക്കാതെത്തന്നെ.... ആ നിമിഷം ചായാനൊരിടാം... ദുഃഖങ്ങൾ പെയ്തൊഴിക്കാനൊരു നെഞ്ചം... തട്ടി ആശ്വസിപ്പിക്കാനൊരു കരം.... അവളുമാഗ്രഹിച്ചു... ഇതുവരെ കിട്ടാതിരുന്ന സുരക്ഷിതത്വം... പറയ്... എന്താ വിഷമം.. ഒന്നുമൊളിക്കേണ്ട... നിന്നെക്കേൾക്കാൻ.... നിന്നെയറിയാൻ മാത്രമണിപ്പോൾ ഞാൻ.... അതുകൊണ്ട് ഇതുവരെ ഉള്ളിനെയലട്ടുന്നതൊക്കെ ഇവിടെ പെയ്തൊഴിക്കണം... മെല്ലെ പുറത്തുതട്ടിക്കൊണ്ടവൻ പറഞ്ഞു... ഒരുനിമിഷം എങ്ങലുകളെ അടക്കിയവൾ മെല്ലെ പറഞ്ഞു... മുറിയുന്ന വാക്കുകളാലെ.. അക്ഷരങ്ങളെ പെറുക്കിയൊതുക്കി... കുട്ടിക്കാലം മുതൽ അനുഭവിക്കേണ്ടിവന്ന യാതനകൾ... രവിയെന്ന രാക്ഷസന്റെ ക്രൂരതകൾ... ഒടുവിൽ തന്റെ പിഞ്ചു ദേഹത്തെ കാമാർത്തിയോടെ പ്രാപിച്ചത്... അതുകേൾക്കേ തന്റെ ചെവിയിലീയം വീഴുംപോലെ പൊള്ളിപ്പിടഞ്ഞവൻ... ശരീരം ബലം നഷ്ടപ്പെട്ടപോലെ നേർത്തു...

കൈകൾ തളർന്നു പതിയെ മുറുക്കം കുറഞ്ഞു... ആ നിമിഷം കാന്തിയൊന്നു ഞെട്ടിപ്പിടഞ്ഞു..... .. വെറുതെയെങ്കിലും എല്ലാമറിഞ്ഞും തന്നെയൊന്നു ചേർത്തുപിടിച്ചെങ്കിലെന്നാഗ്രഹിച്ച മനസ്സ് അലറിക്കരഞ്ഞു... നേർത്തുവന്ന അവന്റെ കൈകളുടെ മുറുക്കത്തിൽനിന്നും ഇനിതന്നെ അടർത്തിമാറ്റുന്ന ഓർമ വന്നപ്പോൾ അവൾ മെല്ലെ ആ നെഞ്ചിൽനിന്നും അടർന്നുമാറാൻ തുടങ്ങി... എന്നാൽ അതിലേറെ ശക്തയിലവൻ കാന്തിയെ ചേർത്തണച്ചു.. വീണ്ടും വീണ്ടും മുറുക്കെ പുൽകി... ആ നെറുകയിൽ ചുണ്ടമർത്തി... ഇല്ല.... ഇനിയൊരു രവിയ്ക്കും വിട്ടുകൊടുക്കില്ല... അറിഞ്ഞില്ലല്ലോ കുഞ്ഞേ... ഇത്രയും നീറുന്ന ഹൃദയവുമായി ഉരുകി നടക്കുവാണെന്ന്.... അവൻ ചിലമ്പിച്ച ശബ്ദത്തിൽ മൊഴിഞ്ഞു... ഒപ്പം രണ്ടുതുള്ളി അവളുടെ മുടിക്കെട്ടിൽ വീണടിഞ്ഞു...... കാത്തിരിക്കുക...💕

എല്ലാ പാർട്ടുകളും വായിക്കാൻ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക