🌻സൂര്യകാന്തി 🌻: ഭാഗം 22

രചന: മിഴി

കണ്ണിൽനിന്നുതിർന്ന നീർതുള്ളിയെ ചെറു പുഞ്ചിരിയോടെ തൂത്തെറിഞ്ഞുകൊണ്ട് തിരിഞ്ഞവൾ ദൃഢമായ നെഞ്ചിലിടിച്ചു നിന്നു. ഞെട്ടലോടെ മുഖമുയർത്തി നോക്കിയ സ്വാതി കണ്ടത് കുസൃതിച്ചിരിയോടെ തന്നെ നോക്കിനിൽക്കുന്ന വിഷ്ണുവിനെയാണ്.. ഡോ... താൻ ആളെക്കൊല്ലുമോ? ചോദിക്കേം പറയേം ചെയ്യാണ്ട് ഇങ്ങനെ പുറകിൽ വന്നുനിന്നാൽ പേടിച്ചുപോകില്ലേ? അവൾ മുഖത്തെ ഭാവം മറച്ചുകൊണ്ട് പതിവ് കലിപ്പ് മോഡ് ഓൺ ആക്കി. അയ്യോ... ചാൻസിറാണി പേടിച്ചോ ? സോറി കേട്ടോ... ഇനിമുതൽ വരുമ്പോൾ അറിയിപ്പ് തരാം.. അവൻ അതേ ടോണിൽ തിരിച്ചടിച്ചു.. ഓഹ്... ആയിക്കോട്ടെ.. അവനെ നോക്കിയൊന്നിളിച്ചുകൊണ്ടു പറഞ്ഞവൾ മാറി നടക്കാനൊരുങ്ങി.. എന്നാലവൻ വീണ്ടും വീണ്ടും അവൾക്കുമുന്നിൽ തടസ്സമായി നിന്നു.. മുഖത്തെ സങ്കടം മാറിയവിടെ ദേഷ്യം വിരിയുന്നതും കവിളുകളും മൂക്കിൻതുമ്പും ചുവക്കുന്നതുമവൻ തെല്ലൊരു കുസൃതിയോടെ നോക്കിക്കണ്ടു... ദേ.. വിഷ്ണു... വഴിന്നു മാറിക്കെ.. എനിക്ക് പോകണം..

ഏഹ്... പോണോ ? പൊയ്ക്കോളൂ.. പക്ഷേ.. ഇനി ഈ പേരുവിളി വേണ്ട.. ഒന്നുമില്ലേലും മൂന്നാല് ഓണം കൂടുതലുണ്ടതല്ലേ... അവൻ അല്പം ഗൗരവത്തിൽ പറഞ്ഞു.. ആഹാ... ആണോ? അപ്പോൾ വെറുതെയല്ല.. എക്സ്ട്രാ ഉണ്ട ചോറിന്റെ അഹങ്കാരമാണല്ലേ ഈ കാണിക്കുന്നേ ? സ്വാതി ചുണ്ടുകോട്ടിക്കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.. ഡീ... ടി.. വേണ്ട.. കൂടുതൽ വെളച്ചിലെടുക്കല്ലേ.. അപ്പോൾ ഇനിമുതൽ അൽപ്പം ബഹുമാനം ആവാം.. കേട്ടല്ലോ ? അവളുടെ മുഖത്തോടു മുഖമടുപ്പിച്ചവൻ മെല്ലെ പറഞ്ഞു.. തന്റെ കണ്ണുകളിലേയ്ക്കഴ്ന്നിറങ്ങുന്ന അവന്റെ മിഴികളെ നേരിടാനാവാതെയവൾ മുഖം താഴ്ത്തി... ആ നിശ്വാസചൂടിൽ ഉള്ളിലെ ധൈര്യമെല്ലാം ചോർന്നുപോകുന്നതുപോലെ.. അപ്പോഴും നേരത്തേതിന്റെ അവശേഷിപ്പെന്നോണം മിഴിക്കോണിൽ പറ്റിപ്പിടിച്ചിരുന്ന നീർക്കണമവൻ തന്റെ വിരലിനാൽ തൂത്തുകളഞ്ഞു.. ഈ മുഖത്തിന്‌ നിറഞ്ഞകണ്ണുകൾ ചേരില്ലടി...... നീയെപ്പോഴും ആ കലിപ്പത്തി മറിയചേടത്തിയായി നടന്നാൽ മതി.. ചെവിയോരം സ്വകാര്യംപോൽ പറയുമ്പോൾ പൊള്ളിപ്പിടയുന്ന പെണ്ണിനെ ഒരുനിമിഷംകൂടി നോക്കിനിന്നവൻ പെട്ടെന്ന് തിരിഞ്ഞുനടന്നു...

തന്നിൽനിന്നകന്നുപോകുന്നവനെ നോക്കി നിൽക്കുമ്പോൾ വിങ്ങുന്ന ഹൃദയത്തെ പണിപ്പെട്ടു വരുതിയിലാക്കി... ആ കണ്ണുകളിൽ പ്രണയം വിരിയുമ്പോഴും തൊട്ടടുത്ത നിമിഷങ്ങളിൽ നിറയുന്ന ദൈന്യതയുടെ അർത്ഥമവൾക്ക് മനസ്സിലാകുന്നുണ്ടായിരുന്നില്ല... ചിലപ്പോൾ തോന്നും വായിച്ചുകഴിഞ്ഞെന്നു...... എന്നാൽ തുറക്കുംതോറും അറിയുന്നു... ഇനിയുംകാണാത്ത ഒരുപാട് കഥകളുടെ ശേഖരമവിടെ ഒളിഞ്ഞുകിടപ്പുണ്ടെന്ന്.... എന്തൊക്കെയായാലും അതിനൊടുവിലെ താളിൽ നമ്മുടേതായൊരു കഥ ഞാൻ എഴുതിച്ചേർക്കും... ചുണ്ടിലൂറിയ ചിരിയോടെയവൾ ഒന്നുകൂടി വഴിയിലേക്ക് കണ്ണുനട്ടു തിരികെ നടന്നു.. സ്വാതി ഉള്ളിലേയ്ക്ക് ചെല്ലുമ്പോൾ കാന്തി റിച്ചുവിനെ തോളത്തിട്ടു മെല്ലെ പുറത്ത് തട്ടിയുറക്കുകയായിരുന്നു.. ഹാളിൽ തന്നെ അവർക്കടുത്തായി വിഷ്ണു സോഫയിലിരിക്കുന്നുണ്ട്.. അവനടുത്തായി സൂര്യനും.. രാഗിണി കുഞ്ഞിനുള്ള പാല് തിളപ്പിച്ചുകൊണ്ടവർക്കടുത്തേയ്ക്ക് വന്നു.. ആ.. കുഞ്ഞുറങ്ങിയല്ലോ...

മോളെയിങ്ങു തന്നിട്ട് പോയി ഡ്രെസ്സൊക്കെ മാറ്റ്... കുഞ്ഞിനെ ഞാൻ പാല് കുടിപ്പിച്ചു കിടത്തിക്കോളാം... രാഗിണി കാന്തിയോടായി പറഞ്ഞു.. കുഞ്ഞിനെ എടുക്കാനായി കൈനീട്ടിനിൽക്കുന്ന രാഗിണിയേക്കാണേ ഉള്ളിലാകെ പരിഭ്രമം നിറഞ്ഞു .. തികച്ചും അപരിചിതമായൊരു വീട്... പക്ഷേ... ഇനിമുതൽ തന്റെ ശ്വാസവും ഗന്ധവും നിറയേണ്ടിടം... ഇത്രയും നേരം കുഞ്ഞിനെ ചുറ്റിപ്പറ്റി നിന്നു.. മുന്നോട്ടുള്ള ഓരോ ചലനങ്ങളും എങ്ങനെയാവണമെന്ന് ഒരു പിടിയും ഇല്ലാതെ അവളാകെ പരുങ്ങി.. സ്വാതി.... കാന്തിയെ റൂമിലേയ്ക്ക് കൂട്ടിപ്പോ... രാവിലെ മുതൽ മുഷിഞ്ഞു നിൽക്കല്ലേ.. നിങ്ങൾ ഒന്നു റസ്റ്റ്‌ എടുക്ക്.. അവളുടെ ബുദ്ധിമുട്ട് മനസ്സിലാക്കിയെന്നോണം വിഷ്ണു സ്വാതിയോടായി പറഞ്ഞു... അതേ.. മുകളിൽ സ്റ്റെപ് കയറി ചെല്ലുമ്പോൾ നേരെ കാണുന്ന ഫസ്റ്റ് റൂം... ആദ്യമായതിനാൽ വീടിനെപ്പറ്റി യാതൊരൂഹവുമില്ലാതെ തന്നെ കലിപ്പിച്ച് നോക്കിനിൽക്കുന്ന സ്വാതിയോടായി വിഷ്ണു പറഞ്ഞു.. അതോടൊപ്പം നോട്ടം സൂര്യനിലേയ്ക്ക് നീണ്ടു...

താൻ പറഞ്ഞതുകേട്ട് ആ മുഖത്ത് നിറയുന്ന മ്ലാനത നോക്കിയവൻ തുടർന്നു.. എന്താ ജിത്തേട്ടാ...... അതല്ലേ ഏട്ടന്റെ റൂം.... ഇപ്പോഴേ ജിത്തേട്ടൻ തനിച്ചല്ല.. ദേ ഒരാളുകൂടെയുണ്ട്... അതുകൊണ്ട് അച്ഛനും മോൾക്കുമിനി എന്റെ റൂമിലേയ്ക്ക് നോ എൻട്രി... അവനെയൊന്നു ഓക്കേ ആക്കാനെന്നോണം അൽപ്പം കുസൃതി നിറച്ചുകൊണ്ട് വിഷ്ണു പറഞ്ഞു.. ഏഹ്... അപ്പോൾ സാർ നിന്റെ കൂടെയാണോ കിടക്കുന്നത്..? സ്വാതി അതിശയത്തോടെ തിരക്കി... കാന്തിയുമപ്പോൾ ഉത്തരത്തിനായി വിഷ്ണുവിനെ നോക്കി.. ഇടയ്ക്ക് നോട്ടം സൂര്യനിലേയ്ക്കും വീണു.. മ്മ്... സാറ് മാത്രമല്ല ഈ കുട്ടിക്കുറുമ്പിയും.. അവൻ സൂര്യനെയൊന്നുനോക്കി ഒഴുക്കൻ മട്ടിൽ പറഞ്ഞു.. രാഗിണിയതുകേട്ട് സാരിതലപ്പിനാൽ മിഴിനീരൊപ്പി.. അതുകാൺകേ ഒന്നും ചോദിക്കേണ്ടിയിരുന്നില്ലെന്നു സ്വാതിയ്ക്കു തോന്നി.. അമ്മേ... മോളേ ഞാൻ റൂമിൽ കിടത്തിക്കോട്ടെ.. കാന്തി ഇനിയും സംസാരം നീട്ടിക്കൊണ്ടു പോകേണ്ടെന്നുകരുതി രാഗിണിയോടായി തിരക്കി...

കുഞ്ഞിനെ തന്നിലേക്ക് ഒന്നുകൂടിച്ചേർത്തുകൊണ്ട് പ്രതീക്ഷയോടെ തന്നെ നോക്കുന്ന ആ പെൺകുട്ടിയിൽ റിച്ചുവിന്റെ അമ്മയേക്കൂടി കാണുകയായിരുന്നു അവർ... അതിനെന്താ മോളേ... ഇനിയവൾക്കെല്ലാം നീതന്നെയല്ലേ.. ദാ.. ഈ പാല് കൂടി വെച്ചോളൂ.. ഉണരുമ്പോൾ കൊടുക്കാം... സന്തോഷത്തോടെ നിറഞ്ഞ മിഴികളെ ഒപ്പിക്കൊണ്ട് കുഞ്ഞിന്റെ പുറത്തൊന്നു തലോടി ആ അമ്മക്കിളി പുഞ്ചിരിച്ചു.. നിറഞ്ഞമനസ്സോടെ തന്റെ കുഞ്ഞിനെ മാറോടണയ്ക്കുന്ന പെണ്ണിനെ നന്ദിയോടെ അതിലേറെ സ്നേഹത്തോടെ സൂര്യൻ ഉള്ളിൽ നിറയ്ക്കുകയായിരുന്നു.. 🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂 വാതിൽതുറന്നപ്പോഴേ കണ്ണിലുടക്കിയത് തുറന്നിട്ടിരിയ്ക്കുന്ന ബാൽക്കണിയാണ്.. ബാൽക്കണിയോട് ചേർന്നുനിൽക്കുന്ന നിറയെ പൂവിട്ടൊരു മൂവാണ്ടൻ മാവ്... സോപാനം പോലെ കെട്ടിയിരിക്കുന്ന ഇരിപ്പിടം.. റൂമിലേയ്ക്കുള്ള വാതിലിനു നേരെയായിട്ടാണ് ബാൽക്കണിയിലേക്കുള്ള വാതിൽ.. അതിനാൽത്തന്നെ ആദ്യം കണ്ട ആ കാഴ്ച മനസ്സും ശരീരവുമൊരുപോലെ കുളിർപ്പിച്ചു......

റൂമിനു മറുവശത്തായി ജനാലയോട് ചേർന്നൊരു ഡബിൾ സൈസ് കട്ടിൽ... കട്ടിലിനു തലവശത്തായി കൊക്കുരുമ്മിയിരിയ്ക്കുന്ന ഇണപ്രാവുകളുടെ പെയിന്റിംഗ്... തൂവെള്ള നിറത്തിലുള്ള പെയിന്റ് റൂമിനാകെ വെളിച്ചം നൽകുന്നപോലെ കാന്തിയ്ക്കു തോന്നി... കൊള്ളാല്ലോ... നിന്റെ സൂര്യ സാർ ആള് നല്ല കലാബോധമുള്ള ആളാണല്ലോടി.. ശോ.... സൂപ്പർ... എനിക്കിഷ്ടായി... സ്വാതി ചുറ്റുമൊന്നു കറങ്ങി നോക്കിക്കൊണ്ടു പറഞ്ഞു.. അത് ശരിയാണെന്ന് കാന്തിയ്ക്കും തോന്നി.. വെളുത്ത ചുവറുകളിൽ കടുത്ത ചായങ്ങളാൽ മികവുറ്റ പെയിന്റിംഗുകൾ ഒരു പോസിറ്റീവ് വൈബ് നിറയ്ക്കുന്നുണ്ട്.. മ്മ്... കൊള്ളാം... കുഞ്ഞിന്റെ നെറ്റിയിലൊന്നു ചുണ്ടുചേർത്തുകൊണ്ടവളെ മെല്ലെ കട്ടിലിനു നടുക്കായി കിടത്തിക്കൊണ്ട് കാന്തി പറഞ്ഞു.. ശേഷം ഒരു തലയിണ എടുത്തു വീഴാതെ തട വെയ്ച്ചു.. എന്താടി.. ഒരു സന്തോഷമില്ലാത്തപോലെ... നോക്കിയേ.... സ്നേഹിക്കാൻ മാത്രമറിയാവുന്ന ഒരു അമ്മയാണ്... പിന്നെ നിന്നിൽ പ്രതീക്ഷയർപ്പിച്ചു ജീവിതത്തിലേയ്ക്ക് കൈപിടിച്ചുകയറ്റിയ പുരുഷനും..

അവരെ നിരാശപ്പെടുത്തരുത്... നിന്റെ മാനസികാവസ്ഥയൊക്കെയറിയാം എന്നാലും... എന്നും അതിനടിമപ്പെട്ടാൽ അതിവരോട് കൂടി കാണിക്കുന്ന അപരാധമാകും കാന്തി... സ്വാതി കുഞ്ഞിനരുകിലായിരിയ്ക്കുന്ന കാന്തിയ്ക്കരുകിൽവന്നവളുടെ തോളിൽ കൈചേർത്തു പറഞ്ഞു... മ്മ്.. അറിയാടാ.. ഞാൻ ശ്രമിക്കാം... തന്റെ ചുമലിലമർന്ന കൈകൾക്കുമേൽ തന്റെ കൈപ്പടം ചേർത്തു.. ശ്രമിച്ചാൽ പോര.. നടക്കണം.. എന്നിട്ട് നിങ്ങളടിച്ചുപൊളിച്ചു ജീവിച്ചുകാണിക്കണം... ഒന്നു കൂർപ്പിച്ചുനോക്കിക്കൊണ്ട് സ്വാതി പറഞ്ഞു.. ആ... രണ്ടാളും ഇവിടെ സംസാരിച്ചുനിൽക്കാണോ..? എനിക്കങ്ങോട്ടേക്കു പ്രവേശനമുണ്ടോ ആവോ ? റൂം തുറന്നുകിടക്കുന്നതുകണ്ടു തന്റെ റൂമിലേയ്ക്ക് കയറാനായിപ്പോയ വിഷ്ണു അവർക്കടുത്തേയ്ക്കു വന്നുകൊണ്ടു തിരക്കി.. വാ വിച്ചേട്ടാ... ഞങൾ ഓരോന്ന് പറഞ്ഞു നിന്നതാ.. കാന്തി കട്ടിലിൽ നിന്നുമെഴുന്നേറ്റുനിന്നു.. റൂമൊക്കെ ഇഷ്ടപ്പെട്ടോ രണ്ടാൾക്കും... അവൻ പതിയെ ബാൽക്കണിയിലേയ്ക്ക് നടന്നു.. റൂമൊക്കെ സൂപ്പർ അല്ലേടി...

ഞാൻ ഇവളോട് പറയായിരുന്നു സാറിന് നല്ല കലാബോധമുണ്ടെന്ന്‌.. സ്വാതി കാന്തിയോടായി ചോദിച്ചു.. അതേ വിച്ചേട്ടാ... എന്ത് ഭംഗിയാ... കാന്തി സ്വാതിയുടെ അഭിപ്രായം ശരിവച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു.. അതേ.... പക്ഷേ..ഈ കലാബോധം ഇതുപോലെ സൂക്ഷിച്ചതിനു ആദ്യം എന്നോട് നന്ദിപറയണം... അവൻ അൽപ്പം ഗമയോടെ പറഞ്ഞു.. ഓഹ്... അപ്പോൾ ഇയാളായിരുന്നല്ലേ സെക്യൂരിറ്റി.. സ്വാതി പുച്ഛിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു. അയ്യോ... അടിയനാണെ... വിഷ്ണു അതേ ഫ്ലോയിൽ മറുപടി കൊടുത്തു.. രണ്ടു പേരുടെയും സംസാരം കാന്തിയുടെ മുറുകി നിന്ന മനസ്സിനൊരാശ്വാസമായി.. വിച്ചേട്ടാ... മ്മ്.. എന്തേലും ചോദിക്കാനുണ്ടോ ? കാന്തിയുടെ സ്വരത്തിലെ പതർച്ച അറിഞ്ഞെന്നോണം അവൻ അവൾക്കടുത്തേയ്ക്കു വന്നുകൊണ്ടു തിരക്കി.. അത്... സാർ.... എന്താ ഈ മുറിയിൽ.. വാക്കുകൾ മുഴുമിപ്പിക്കാതെ അവൾ ചോദ്യഭാവത്തിൽ വിഷ്ണുവിനെ നോക്കി.. ആഹ്... ജിത്തേട്ടൻ ഈ മുറിയിൽ നിന്നും മാറിയത്തിന്റെ കാരണമാണോ ?

അവൻ ചോദ്യം പൂർത്തിയാക്കിക്കൊണ്ട് അവളെ നോക്കി.. സ്വാതിയുടെ ഉള്ളിലും അതറിയാനാകാംഷയുണ്ടായിരുന്നു .. കാന്തിയെ ചേർത്തുപിടിച്ചവൻ ബാൽക്കണിയിലേയ്ക്ക് നടന്നു.. അവളെ സോപനത്തിലേയ്ക്കിരുതി... സ്വാതിയും അവിടേയ്ക്കു നീങ്ങി വാതിലിൽ ചാരി നിന്നു.. ജിത്തേട്ടന്റെ ഫേവറേറ്റ് പ്ലേസ് വീട്ടിലെതന്ന് ചോദിച്ചാൽ ഇവിടമായിരിക്കും... ദാ.. ഈ സോപാനപ്പടിയിലും ഷെയിഡിലുമായി ഒരുപാട് റോസാചെടികളുമുണ്ടായിരുന്നു.. ഏട്ടന്റെ വിവാഹം പെട്ടെന്നായിരുന്നു.. എല്ലാം അമ്മയുടെ ഇഷ്ടത്തിന് വിട്ടുകൊടുത്തു പുള്ളി.. പക്ഷേ... അതിനുശേഷം ജിത്തേട്ടനാളകെ മാറി... കഷ്ടി ഒരാഴ്ച മാത്രമേ വിവാഹം കഴിഞ്ഞവർ രണ്ടാളും ഇവിടെ താമസിച്ചുള്ളൂ.. ശേഷം ബാംഗ്ലൂർക്കു പോയി.. തിരിച്ചു വന്നത് പിരിയാനുള്ള തീരുമാനവുമായാണ്..

അന്നുമുതൽ ഏട്ടനെന്തോ ഭയം പോലാണ് ഈ മുറിയിൽ കഴിയാൻ... പിന്നെ ആകെ തകർന്ന അവസ്ഥയിൽ പുള്ളിയെ ഞാൻ കൂടെക്കൂട്ടി.. രാത്രിയിൽ കുഞ്ഞിനെ മാറിയെടുക്കാനൊക്കെ സഹായമാകുമല്ലോ..? അപ്പച്ചിയ്ക്ക് വയ്യാത്തല്ലേ.. ടാബ്ലറ്റ് കഴിച്ചാൽ ഉറക്കം കളയാൻ പാടില്ല.. ഈ റൂമിനോടുള്ള പിണക്കത്തിന്റെ കാര്യം ആൾക്ക് മാത്രമേ അറിയുള്ളു... പിന്നെ അവർക്കും... എന്തോ ഓർമയിലവൻ പറഞ്ഞുനിർത്തി... ആർക്ക്...? സ്വാതി സഹജമായ സംശയം ചോദിച്ചു... ഇച്ചേച്ചിയ്ക്ക്.... അവൻ നിറഞ്ഞ കണ്ണുകൾ വെട്ടിതിരിച്ചു മിഴിനീർ അവർകാണാതെ തെറ്റിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു... ഇച്ചേച്ചിയോ..? സ്വാതി വീണ്ടും ചോദിച്ചപ്പോൾ കാന്തി അവളെ ഒന്നു കൂർപ്പിച്ചുനോക്കി.. കാരണം അവരുടെ ഓർമയവനെ പൊള്ളിയ്ക്കുന്നതായവൾക്ക് തോന്നി.. അതേ... എന്റെ ഇച്ചേച്ചി... സ്വന്തം കൂടപ്പിറപ്പ് വിദ്യ... അവന്റെ വാക്കുകൾ നൽകിയ ഞെട്ടലിൽ ഇരുവരും പരസ്പരം നോക്കി.. ശേഷം അവനെയും........ കാത്തിരിക്കുക...💕

എല്ലാ പാർട്ടുകളും വായിക്കാൻ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക