🌻സൂര്യകാന്തി 🌻: ഭാഗം 23

രചന: മിഴി

ഇച്ചേച്ചിയോ..? സ്വാതി വീണ്ടും ചോദിച്ചപ്പോൾ കാന്തി അവളെ ഒന്നു കൂർപ്പിച്ചുനോക്കി.. കാരണം അവരുടെ ഓർമയവനെ പൊള്ളിയ്ക്കുന്നതായവൾക്ക് തോന്നി.. അതേ... എന്റെ ഇച്ചേച്ചി... സ്വന്തം കൂടപ്പിറപ്പ് വിദ്യ... അവന്റെ വാക്കുകൾ നൽകിയ ഞെട്ടലിൽ ഇരുവരും പരസ്പരം നോക്കി.. ശേഷം അവനെയും.. എന്താ രണ്ടാളും ഞെട്ടിയോ ? സത്യാടോ.. ജിത്തേട്ടൻ വിവാഹം കഴിച്ചത് എന്റെ ഇച്ചേച്ചി വിദ്യയെയാണ്... തന്നെ ഞെട്ടി നോക്കിനിൽക്കുന്ന ഇരുവരോടുമായവൻ പറഞ്ഞു... ഒരുവേള പിടഞ്ഞ കാന്തിയുടെ മിഴിയിണകളിൽനിന്നും ഇനിയുമേറെ എന്തൊക്കെയോ തന്നിൽനിന്നവളറിയാൻ വെമ്പുംപോലെയവന് തോന്നി... ആകാംഷയോടെ നിൽക്കുന്ന സ്വാതിയെ ഒന്നുനോക്കി മെല്ലെ പറഞ്ഞുതുടങ്ങി.. സ്വന്തം മുറപ്പെണ്ണായോണ്ട് ലവ് മ്യാരേജ് ഒന്നുമാണെന്ന് കരുതേണ്ട..

വെൽ അറേഞ്ജ്ഡ്..... ഇച്ചേച്ചി പ്ലസ്ടു കഴിഞ്ഞു നഴ്സിംഗ് ആണ് തിരഞ്ഞെടുത്തത്... പഠിത്തവും ജോലിയുമൊക്കെ ബാംഗ്ലൂർ തന്നായിരുന്നു.. അവൾ കോഴ്സിന് ജോയിൻ ചെയ്തു സെക്കന്റ്‌ ഇയർ ആയപ്പോഴാണ് അച്ഛൻ മരിക്കുന്നത്.. അതുപറയുമ്പോഴേയ്ക്കും വിഷ്ണുവിന്റെ ശബ്ദമിടറി... കണ്ണുകൾ ഈറനായി.. അച്ഛനുമായി അവനുണ്ടായിരുന്ന ആത്മബന്ധം ആ മുഖത്തു തെളിഞ്ഞിരുന്നു.. ബാൽക്കണിയിൽനിന്നും പുറത്തേയ്ക്കു മിഴിനാട്ടുനിൽക്കുന്നവനരികിലായി കാന്തി ചേർന്നുനിന്നു... ആ ചുമലിൽ മെല്ലെ തൊട്ടു.. ഒന്നുമില്ലെടാ.... അച്ഛനെന്നാൽ ഒരു വികാരമായിരുന്നു ഞങ്ങൾ രണ്ടാൾക്കും... മക്കളായല്ല.. ബെസ്റ്റ് ഫ്രെണ്ട്സ് ആയെ കണ്ടിട്ടുള്ളു.. നിനച്ചിരിക്കാതെ പെട്ടെന്ന് ആ തിരി കെട്ടപ്പോൾ സഹിക്കാനായില്ല... ഇപ്പോഴും അച്ഛനെക്കുറിച്ച് പറയുമ്പോഴോ ഓർക്കുമ്പോഴോ നെഞ്ചറിയാതെ വിങ്ങിപ്പോകും... ദേ... ഞാൻ ഓക്കെയായി... ഇരുകൈകളും കൊണ്ട് മിഴികളമർത്തിതുടച്ചു ഒന്നു കണ്ണുചിമ്മിയവൻ കാന്തിയെ നോക്കി.. തന്റെ വാക്കുകളിൽക്കൂടി സഞ്ചരിച്ചെന്നോണം മിഴികൾ നിറച്ചുനിൽക്കുന്നവളെ കാൺകെ ഉള്ളിലൊരു കുളിർമ നിറഞ്ഞു...

മറ്റുള്ളവരുടെ ദുഖങ്ങൾക്കുമുന്നിൽ സ്വയമെന്നപോലെ വ്യസനിക്കാനും നന്മനിറഞ്ഞൊരു മനസ്സ് വേണം... അവനോർത്തു.. അപ്പോഴാണ് ഇരുവരെയും നോക്കിനിൽക്കുന്ന സ്വാതിയിൽ അവന്റെ മിഴിയുടക്കിയത്... തിളങ്ങുന്ന മിഴിക്കോൺകൾ കണ്ടൊന്നു കണ്ണുരുട്ടി നോക്കെ ചുണ്ടൊന്നു കോട്ടിയവൾ ഇടത്തേയ്ക്ക് മുഖം തിരിച്ചു... ഒരുചെറുപുഞ്ചിരി ഇരുവരുടെയും ചുണ്ടുകളിൽ സ്ഥാനം പിടിച്ചു... ഇതാണെന്റെ അച്ഛൻ.. എല്ലാപേരുടെയും രാഘവൻ മാഷ്.... തന്റെ ഫോൺ ഗാലറിയിൽനിന്നുമൊരു ഫോട്ടോയെടുത്തവൻ കാന്തിയെ കാട്ടി... സ്വാതിയെ അടുത്തേയ്ക്കുവിളിച്ചു ഫോൺ കൈയിലേക്ക് നൽകി.. അവൾ കാന്തിയ്ക്കൊപ്പം ഓരോ ഫോട്ടോയായി മറിച്ചുനോക്കിക്കൊണ്ടിരുന്നു.. കാന്തി കുറച്ചുമുമ്പ് വിഷ്ണു അച്ഛനെക്കുറിച്ചുപറഞ്ഞതൊക്കെയൊന്നുകൂടി മനസ്സിലോർത്തുകൊണ്ട് ഫോട്ടോ നോക്കി... കട്ടിമീശയും തടിച്ച പുരികക്കൊടിയുമൊക്കെയായി ആകെയൊരു ഗൗരവക്കാരനായ ഒരാളെയാണാ പടത്തിൽ കണ്ടത് ... മാഷ് വിച്ചേട്ടനൊക്കെ ബെസ്റ്റ് ഫ്രണ്ട് പോലാരുന്നല്ലേ...

കാണുമ്പോൾ പറയില്ല കേട്ടോ... ഇത്രയ്ക്കും പാവമാണെന്ന്... അവൾ മനസ്സിൽ ഓർത്തത്‌ പറഞ്ഞു... അതുശരിയാടി..... എനിക്ക് നമ്മുടെ ചാക്കോ മാഷിനെയാണ് ഓർമ്മ വന്നത്... സ്വാതി കാന്തിയുടെ കൈയിലൊന്നു തട്ടിക്കൊണ്ടു ചിരിയോടെ പറഞ്ഞു... അപ്പോഴേക്കിട്ടി കാന്തിയുടെ വകയൊരു പിച്ച് ഹൈ പിച്ചിൽ.. ആഹ്... പിച്ചിയെടുക്കാതെടി... വേദനിക്കുന്നു... സ്വാതി കൈയുഴിഞ്ഞുകൊണ്ട് അവളെ ദേഷിച്ചുനോക്കി... അവളുടെ മുഖഭാവം കണ്ടപ്പോഴാണ് പറഞ്ഞതിക്കുറിച്ചൊന്നുകൂടി ചിന്തിച്ചതും അതേ സ്പീഡിൽ വിഷ്ണുവിലേയ്ക്ക് നോട്ടമെതിയതും പ്രതേയേകിച്ച് ഭാവബേധമില്ലാതെ നിക്കുന്നവനെക്കണ്ടപ്പോൾ തെല്ലൊരാശ്വാസം തോന്നി... സോറി... പെട്ടെന്നൊരു ഫ്ലോയിൽ പറഞ്ഞുപോയതാ....... അവൾ അവനെനോക്കി ചെവിയിൽ കൈചേർത്തു കെഞ്ചുമ്പോലെ പറഞ്ഞു.. ഏയ്... സാരമില്ല..... എല്ലാപേരും പറയുമായിരുന്നു.. അച്ഛനെക്കണ്ടാൽ ഇത്രയും സോഫ്റ്റ്‌ തോന്നില്ലെന്ന്... പക്ഷേ... രൂപം കണ്ടാൽ നീ പറഞ്ഞതുപോലെ തനി ചാക്കോമാഷും...

ഉള്ളറിഞ്ഞാണ് മറ്റുള്ളവരെ അളക്കേണ്ടതെന്നു പഴമക്കാർ പറയാറില്ലേ.. അതിനു ബെസ്റ്റ് എക്സാമ്പിൾ ആണെന്റെ മാഷ്... ചുരുക്കിപ്പറഞ്ഞാൽ നിന്റെ കെട്ടിയോന്റെ സീനിയർ വേർഷൻ... കാന്തിയുടെ തലയ്ക്കിട്ടൊന്നു കൊട്ടിക്കൊണ്ടവൻ കൂട്ടിച്ചേർത്തു... നോക്കണ്ടാ ...... എന്റെ അച്ഛനായൊണ്ട് പറയുവല്ല.. നാട്ടുകാരുടെ എന്തുപ്രശ്നങ്ങൾക്കും രാഘവന്മാഷിന്റെ കൈയിൽ പരിഹാരമുണ്ടാകും... അനന്തിരവൻ അതിലും ത്യാഗശീലൻ.... അതുകൊണ്ടല്ലേ കടപ്പാടിന്റെ പേരിൽ മകളെ സ്വീകരിക്കാൻ പറഞ്ഞപ്പോൾ കണ്ണുംപൂട്ടി സമ്മതിച്ചത്... കുട്ടിക്കാലം മുതൽ തെറ്റായൊരു നോട്ടംപോലും ഇച്ചേച്ചിയ്ക്ക് നേരെ ജിത്തേട്ടനിൽനിന്നുണ്ടായിട്ടില്ല... എന്നോടുള്ളതുപോലെ വാത്സല്യം മാത്രമേ കണ്ടിട്ടുള്ളൂ.. എന്നിട്ടും അച്ഛന്റെ മരണശേഷം മകളെ സുരക്ഷിതയാക്കാൻ അമ്മ ഒരാഗ്രഹം പറഞ്ഞപ്പോൾ മറുത്തൊന്നും ചിന്തിക്കാതെ സമ്മതം മൂളി... എന്നിട്ടെന്താ ഇപ്പോൾ നഷ്ടം ആൾക്ക് മാത്രം... അവളുടെ ആവശ്യങ്ങൾക്ക് വേണ്ടി... സന്തോഷത്തിനായി.....

സ്വന്തം ജീവിതം ബലിയാടാക്കി.. ഇത്തിരിപ്പൊന്നൊരു കുഞ്ഞുമായി ആകെതകർന്ന ജിത്തേട്ടനെ ഇതുപോലെയെങ്കിലുമൊന്നാക്കിയെടുക്കാൻ പെട്ട പാടെനിക്കെ അറിയുള്ളൂ... ഇപ്പോൾ കാണുന്നത് ആളുടെയൊരു നിഴൽ മാത്രമാ... കളിയായാണ് പറഞ്ഞുതുടങ്ങിയതെങ്കിൽ അതിലേറെ ഇടർച്ചയോടെയാണ് അവസാനം വാക്കുകൾ നിർത്തിയത്... വിഷ്ണുവിന്റെ വാക്കുകളിൽനിന്നും സൂര്യന്റെ ജീവിതത്തിന്റെ പുറക്കാഴ്ച കിട്ടിയെങ്കിലും ഇനിയും അവർക്കിടയിലെ പ്രശ്നം മനസ്സിലായിട്ടില്ല.. ഒരിക്കലും സാറിനെപ്പോലൊരാൾക്ക് ഭാര്യയെ.. തന്റെ കുഞ്ഞിന്റെ അമ്മയെ ഉപേക്ഷിക്കാനാകില്ല.. എന്നിട്ടും പാൽമണം മാറാത്ത കുഞ്ഞിനേയും ചേർത്ത് ആ ജീവിതത്തിൽനിന്നും അകലാൻ മാത്രമെന്തായിരിക്കും അവർക്കിടയിൽ ഉണ്ടായിക്കാണുക.. കാന്തിയുടെ ഉള്ളിലെ ചോദ്യങ്ങൾ വാക്കുകളായി പുറത്തുവന്നപ്പോൾ നിർജീവമായൊരു പുഞ്ചിരിമാത്രമായിരുന്നു വിഷ്ണുവിന്റെ മറുപടി.. വിച്ചേട്ടാ....... വീണ്ടും അറിയാനുള്ള ആകാംക്ഷ അവനിലേയ്ക്ക് നോട്ടമെത്തിച്ചു...

എല്ലാം നീ അറിയും... അല്ല.. അറിയേണ്ടതാണ്... പക്ഷേ.. അവർക്കിടയിലെ പ്രശ്നം... നിന്റെ സംശയങ്ങൾക്കുള്ള മറുപടി.. അതൊരിക്കലും എന്റെ നാവിൽനിന്നല്ല ജിത്തേട്ടനിൽനിന്നാണ് നീ അറിയേണ്ടത്.. പറയും... ഉറപ്പായും നിങ്ങൾ പരസ്പരം അറിഞ്ഞുതുടങ്ങുമ്പോൾ എല്ലാം ഏട്ടൻ തന്നെ പറയും.. ഇപ്പോഴും അവരുടെ ജീവിതം എനിക്കുപോലും ദുരൂഹമാണ്... അതെല്ലാം പൂർണതയോടെ നിനക്കുമുന്നിൽ തുറക്കുമ്പോൾ ചേർത്തുനിർത്തണം... തകർന്നുപോകാതെ തിരിച്ചുകൊണ്ടുവരണം എന്റെ പഴയ ജിത്തേട്ടനെ... കാന്തിയുടെ കൈകൾ കൂട്ടിപ്പിടിച്ചുകൊണ്ടവൻ തലകുമ്പിട്ടു... കാന്തിയിൽ എന്തു പറയണമെന്നോ എങ്ങനെ ആശ്വസിപ്പിക്കണമെന്നോ അറിയാനാകാത്ത അവസ്ഥയായിരുന്നു.. കണ്ടുനിന്ന സ്വാതിയിലും അതിന്റെ പ്രതിഫ ലനമുണ്ടായി.. ഇല്ല... എനിക്കൊന്നുമറിയേണ്ട... അല്ലെങ്കിലും കഴിഞ്ഞതൊന്നും ചികഞ്ഞെടുത്താ മനസ്സ് നോവിക്കാൻ ഞാനും ആഗ്രഹിക്കുന്നില്ല... അവൾ മെല്ലെ.. അലിവോടെ പറഞ്ഞു.. 🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂

ചാരിയിട്ടിരുന്ന വാതിലിൽ മെല്ലെമുട്ടി നോക്കി.... അനക്കമൊന്നും കേൾക്കാത്തതിനാൽ പതിയെ തുറന്നുള്ളിൽ നോക്കി.. റിച്ചുവിനെ ചേർത്തുപിടിച്ചുറങ്ങുകയാണ്... താൻ വന്നതും വാതിലിൽ മുട്ടിയതുമൊന്നുമറിഞ്ഞില്ലയെന്നു സൂര്യന് മനസ്സിലായി.. അപ്പോഴും ഉള്ളിലേയ്ക്ക് കയറാൻ മനസ്സ് മടിക്കുമ്പോലെ... റൂമിന്റെ ഓരോ കോണിലും നിമിഷാർദ്ധം കൊണ്ടു മിഴികൾ പാഞ്ഞുനടന്നു... തന്റെ എല്ലാമെല്ലാമായിരുന്നയിടം... ശ്വാസം തുടച്ചതും പിടഞ്ഞതും ഇവിടെ... സ്വപ്‌നങ്ങൾ കിളിർത്തതും വാടിയതുമിവിടെ..... സൂര്യന്റെ ഓരോ തുടിപ്പുമറിഞ്ഞിടം... ഓർമ്മകൾ മരിക്കുന്നില്ല... മരിക്കുവോളം ഉള്ളിൽ വിങ്ങലായവ വീണ്ടും വീണ്ടും തെളിമയോടെ കടന്നുവരും.. റൂമിലെ പെയിന്റിംഗുകളിലേയ്ക്ക് ദൃഷ്ടി പാഞ്ഞപ്പോൾ പുതുമയോടെ മുന്നിൽ നിറഞ്ഞത് വിദ്യയുടെ ചിരിക്കുന്ന മുഖമാണ്....... പിന്നീടവ കലങ്ങിയിരുന്നു... ഒടുവിലവിടെ യാചനയായിരുന്നു... തലപൊട്ടിപ്പിളരുമ്പോലെ അവൻ മുടിയിൽ കോർത്തുപിടിച്ചു... ശ്വാസം ആഞ്ഞുവലിച്ചു...

മിന്നായംപോലെ മിഴിക്കോണിൽ ഒരു പെണ്ണിന്റെ നനവാർന്ന മിഴികൾ തെളിഞ്ഞു.. മുഖത്ത് നോവും... ഹൃദയത്തിൽ വ്യഥയും... അതിലേറെ ആർദ്രയുമായവൾ... ഓർമകളിൽനിന്നവളിന്ന് തന്റെ താലിയുടെ അവകാശിയായിരിക്കുന്നു... ഉള്ളിലൊരു കുളിർമ പടരുന്നതവനറിഞ്ഞു.. എന്നാലൊപ്പം ഇതേമുറിയിൽവെച്ചു... വിവാഹം കഴിഞ്ഞു വന്നദിവസം തന്നെ താൻ ഏറെ പ്രതീക്ഷയോടെ... അതിലേറെ പ്രണയത്തോടെ കഴുത്തിലാണിയിച്ച താലി ഊരി കൈകളിലേൽപ്പിച്ച വിദ്യയുടെ ചിത്രവും നിറഞ്ഞു... ആദ്യവിവാഹത്തിന്റെ ആദ്യത്തെ നോവ്... അതോർക്കേ കാറ്റുപോലവൻ ഉള്ളിലേയ്ക്ക് പാഞ്ഞു.. കട്ടിലിനോരം ചേർന്നിരുന്നു നിഷ്കളങ്കമായുറങ്ങുന്ന കാന്തിയെ നോക്കി..... ദൃഷ്ടികളാദ്യം പരതിയത് ആ കഴുത്തിലെ തന്റെ പേരുകൊത്തിയ താലിമാലയാണ്.. ചുരിദാർ ടോപിന് മുകളിലായിത്തന്നെ മഞ്ഞചരടിൽകോർത്ത താലി കാൺകെ ഉള്ളിലെ തീയ്ക്കുമുകളിൽ കുളിർമഴപെയ്യുംപോലെ തണുർന്നു... വെളുത്ത കുഞ്ഞു മുഖത്തിന്‌ മാറ്റ് കൂട്ടുമ്പോലെ കുതിർന്നു പരന്ന സിന്ദൂരചുവപ്പു ഒരു കാറ്റുകൂടി വീശി... ഇളകിയാടുന്ന മുടിയിഴകൾക്കുള്ളിൽ പരന്ന സിന്ദൂരചുവപ്പു..

എന്റെ... എന്റെ സ്നേഹം.... എന്റെ... പെണ്ണ്... അവനറിയാതെ മന്ത്രിച്ചു... ഒരു ചുടുനീർക്കണം കവിളുകളെ നനയിച്ചുകൊണ്ടുഴുകിയിറങ്ങി.. റിച്ചുവിന്റെ മുഖത്തുറക്കത്തിൽപോലും വിരിഞ്ഞുനിൽക്കുന്ന പാൽപുഞ്ചിരി കാൺകെ അച്ഛന്റെ ഉള്ളം നിറഞ്ഞു... കണ്ണുകളമർത്തിത്തുടച്ചുകൊണ്ട് കൈയിലെ വാച്ചൂരി ടേബിളിൽ വെച്ചു... പിന്നെ അവരെയുണർത്താതെ ബാൽക്കാണിയിലേയ്ക്ക് നടന്നു... മുല്ലവള്ളിയും റോസാചെടികളും നിറഞ്ഞിരുന്നിടമിന്ന് നിറം കെട്ടിരിയ്ക്കുന്നു... ഇപ്പോഴുള്ള മെനപോലും വിഷ്ണുവിന്റെ പ്രയത്നംമാണെന്നോർക്കേ ഉള്ളിലൊരു പുച്ഛച്ചിരി വിരിഞ്ഞു... ഇത്രയും നാൾ ഒളിച്ചോടുകയായിരുന്നു താൻ.... പെട്ടെന്നായിരുന്നു വിവാഹമെങ്കിലും ഒരു സാധാരണ യുവാവിനെപ്പോലെ വിവാഹത്തേക്കുറിച്ചും ദാമ്പത്യത്തേക്കുറിച്ചുമൊരു നൂറാശകൾ മനസ്സിൽ നിറച്ചിരുന്നു... എല്ലാം ചീട്ടുകൊട്ടാരം പോലെ മുന്നിൽ തകർന്നടിഞ്ഞപ്പോൾ മനസും കൈവിട്ടുപോയി... ബന്ധവും കടപ്പാടും ശ്വാസം മുട്ടിച്ചപ്പോൾ സ്വയം സഹിച്ചും മറ്റുള്ളവർക്കുമുന്നിലഭിനയിച്ചു തകർത്തു.. പിടിക്കപ്പെടാതിരിക്കാൻ ഓടിയൊളിച്ചു... ഒന്നിനുമേലൊന്നായി കള്ളങ്ങൾ പറഞ്ഞു... ചെയ്തു... ഒടുവിൽ തനിച്ചായി...

ബാൽക്കണിയിൽ സോപനത്തിലായി മലര്ന്നുകിടന്നുകൊണ്ട് മിഴികൾക്കുമേൽ കൈകൾ വിലങ്ങനെ വെച്ചു... മിഴികളടയുമ്പോഴും തെളിമയോടെ കാന്തിയുടെയും റിച്ചുവിന്റെയും പുഞ്ചിരിയ്ക്കുന്ന മുഖമായിരുന്നു .... 🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂 മുണ്ടുമുറുക്കിയുടുത്തുകൊണ്ട് നിലത്തു കിടക്കുന്ന പെൺകുട്ടിയെ പാതിയടഞ്ഞ കണ്ണുകളോടെയയാൾ നോക്കി.. കാലുകൾ നിലത്തുറയ്ക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നില്ല.. അടഞ്ഞുപോകുന്ന കണ്ണുകൾ തലയൊന്നുകുടഞ്ഞുകൊണ്ട് രവി തുറക്കാൻ ശ്രമിച്ചു.. ഏകദേശം പതിനാലോ പതിനഞ്ചോ വയസ്സ് മാത്രം തോന്നിയ്ക്കുന്ന വെളുത്തു മെലിഞ്ഞ പെൺകുട്ടി... യൂണിഫോം നിലത്തായി ചിതറിക്കിടക്കുന്നുണ്ട്... രാവിലെ കൂട്ടുകാരനുമൊത്തു തുടങ്ങിയ വെള്ളമടിയാണ്.. ഏകദേശം പത്തുമണിയോടടുത്താണ് പതിവ് താവളത്തിൽനിന്നും ഇറങ്ങിയത്..

ഇടവഴിയിലേക്ക് കടക്കുമ്പോൾ എതിരെ സൈക്കളിൽ വന്ന പെൺകുട്ടിയെ കാൺകെ കന്തിയെപ്പോലെ തോന്നി... അതേ ശരീരപ്രകൃതം... അതേ നിറം... പിന്നീട് കണ്ണിൽ നിറഞ്ഞത് സൂര്യന്റെ നെഞ്ചിൽ ചേർന്നുനിൽക്കുന്നവളുടെ മുഖവും.. അവന്റെ താലിയ്ക്കായി തലകുനിയ്ക്കുന്നവളുടെ രൂപവുമായിരുന്നു... ആ വീറും പകയും കുഞ്ഞു ദേഹത്ത് തീർക്കുമ്പോൾ ഭ്രാന്തമായ അവസ്ഥയിലായിരുന്നയാൾ.... ഇടയ്ക്കിടെ കേൾക്കുന്ന ഞരക്കവും കേൾക്കാതായപ്പോൾ സംശയത്തോടെ അയാൾ ചൂണ്ടുവിരൽ അവളുടെ മൂക്കിനടുത്തേയ്ക്ക് എത്തിച്ചു.. ഭയം ചെറുതായി കീഴടക്കിയപ്പോൾ വാതിലിൽ ശക്തമായി മുട്ടുകേട്ടു.. ഒരുനിമിഷം എന്തുചെയ്യുമെന്നറിയാതെ പരുങ്ങി... നെഞ്ചിടിപ്പേറി........ കാത്തിരിക്കുക...💕

എല്ലാ പാർട്ടുകളും വായിക്കാൻ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക