🌻സൂര്യകാന്തി 🌻: ഭാഗം 27

രചന: മിഴി

 കഴിഞ്ഞത്.. കഴിഞ്ഞു ചേച്ചീ.... ഇനിയും അതോർത്തു ആരോഗ്യം കളയല്ലേ... അതെങ്ങനാ... ഇതിലും കഷ്ടമാ അവിടൊരാളുടെ കാര്യം.. ഇന്നലെ രാവിലെ പോയതാ ഇന്ന് വെളുപ്പിന്നാ വീട്ടിൽ കയറിയത്... അറിയാല്ലോ എന്റെ അശ്വതിയെക്കാളും സ്നേഹിച്ചാ കാന്തിയെ വളർത്തിയത്.. എന്നിട്ടും.. അവൾക്കെങ്ങനെ തോന്നി ചേച്ചി ആ മനുഷ്യനെ തള്ളിപ്പറയാൻ.. അതിന്റെ ദണ്ണവാ വീട്ടിൽപോലും വരാതെ കടയിൽ കിടന്നു തീർക്കുന്നെ.. സാവിത്രി പരിഭവത്തോടെ പറഞ്ഞു.. ഇനി അതിനെക്കുറിച്ചൊന്നും പറഞ്ഞവളെ വിഷമിപ്പിക്കാതെ സാവിത്രി... നീ പറഞ്ഞത് ശരിയാ.. നമ്മുടെ മോളെക്കാളും സ്നേഹിച്ചാ ഞാൻ കാന്തിയെ വളർത്തിയത്... അതിന്റെതായ സ്വാതന്ത്രവും അമിത വാത്സല്യവും അവൾക്കു കൊടുത്തിട്ടുമുണ്ട്.. അതൊക്കെ ഈയൊരർത്ഥത്തിലാണവൾ കണ്ടതെന്നോർക്കുമ്പോൾ എന്നോടുതന്നെ അറപ്പ് തോന്നുന്നു... ആ സങ്കടം മനസ്സിലൊരു ഭാരമായി കല്ലിച്ചുകിടക്കാ... പതിയെ ഇടാം നെഞ്ചിൽ തടവിക്കൊണ്ടവിടെയ്ക്ക് കടന്ന് രവി പറഞ്ഞു..

അപ്പോഴാണ് ഇരുവരും രവിയേക്കാണുന്നതും..... സാവിത്രിയുടെ മുഖത്ത് കാന്തിയോടുള്ള രോക്ഷമാണെങ്കിൽ ലതികയിൽ മകളുടെ മാനസിക വൈകല്യമോർത്തുള്ള വ്യഥയാണ് തെളിഞ്ഞത്... ഇനിയൊന്നും ഓർത്ത് വിഷമിക്കേണ്ട ലതേ...... എന്തൊക്കെയായാലും അവൾ നമ്മുടെ കുഞ്ഞല്ലേ... ഇപ്പോൾ അവൾ തേടിപ്പിടിച്ചതും മനസ്സിൽ തോന്നിയൊരു ഭ്രമത്തിന്റെ ശേഷിപ്പാണ്... അതൊക്കെ കെട്ടടങ്ങുമ്പോൾ അവളായിത്തന്നെ തിരികെവരും.. അപ്പോൾ നമ്മളവളെ ചേർത്തുപിടിച്ചാൽ മതി... അയാൾ ഉള്ളിൽ മെനഞ്ഞ പുതിയ കരുക്കൾ തേച്ചുമിനുക്കിക്കൊണ്ട് ലതികയെ അനുനയിപ്പിക്കാൻ ശ്രമിച്ചു.. ഏഹ്..ഇതുനല്ല കൂത്ത്... നിങ്ങളെന്താ മനുഷ്യാ ഉദ്ദേശിക്കുന്നെ... കുടുംബത്തിന് ചീത്തപ്പേരുണ്ടാക്കി ഒരു രണ്ടാംകെട്ടുകാരെന്റൊപ്പം പൊറുതിയ്ക്കു പോയവളെ ഒരുളുപ്പുമില്ലാതെ വീണ്ടും പിടിച്ചു വീട്ടിൽ കേറ്റാനോ ? ഉള്ളിലെ അതൃപ്തി അതുപോലെ പുറത്തേയ്ക്കിട്ടു സാവിത്രി ചോദിച്ചു.. എന്റെ സാവിത്രി നീയൊന്നടങ്.... എത്രയൊക്കെയായാലും നമ്മുടെ കുഞ്ഞല്ലയോ? അവൾക്കൊരു തെറ്റുപറ്റി... അതവൾ മനസ്സിലാക്കി തിരിച്ചുവരുവാണേൽ ഇരുകൈയും നീട്ടി സ്വീകരിക്കണം.. പിന്നെ.. അപ്പോഴത്തെ ദേഷ്യത്തിന് അവളെ പിണക്കി ഇങ്ങോട്ട് വന്നെങ്കിലും അങ്ങനങ്ങു ഉപേക്ഷിക്കാനാകുമോ ലതേ നമ്മുടെ കുഞ്ഞിനെ ?

സാവിത്രിയെയൊന്നു ദേഷിച്ചുനോക്കി ലതയോടായയാൾ മയത്തിൽ പറഞ്ഞു.. ഏട്ടാ... ഏട്ടനെങ്ങനെ കഴിയുന്നു അവളെയിങ്ങനെ സ്നേഹിക്കാൻ... ഈ സ്നേഹം പോലും വൃത്തികെട്ട കണ്ണിലൂടെ കണ്ടൊരു മകളെ പ്രസവിച്ചതോർത്തു ഉള്ളുരുകുവാ എന്റെ... ലത രവിയുടെ കൈകൾ കൂട്ടിപ്പിടിച്ചുകൊണ്ട് കരഞ്ഞു.. സാവിത്രി അതുകാൺകേ പുച്ഛത്തോടെ മുഖം തിരിച്ചു.. അല്ലെങ്കിലും അവരാങ്ങളയ്ക്കും പെങ്ങൾക്കുമിടയിൽ പണ്ടേ തനിക്ക് സ്ഥാനമില്ലെന്ന തോന്നൽ പലപ്പോഴും സാവിത്രിയിൽ തെല്ലു അസൂയയുണ്ടാക്കിയിരുന്നു... അതുപോലെ സ്വന്തം മകളേക്കാൾ കാന്തിയെ പരിഗണിക്കുന്നതിന്റെ ദേഷ്യവും... പക്ഷേ... രവിയുടെ ശബ്ദത്തെ എതിർത്തു പറയാനോ പ്രവർത്തിക്കാനോ അവർക്കാകില്ലായിരുന്നു.... പുറമെ സൗമ്യസ്വഭാവമാണെങ്കിലും അതിലേറെ കർക്കശവും ശൗര്യവും നിറഞ്ഞ രവിയുടെ വേഷപകർച്ച ഇരുവർക്കുമിടയിൽ മാത്രമൊതുങ്ങുന്നൊരു രഹസ്യമായിരുന്നു.. ലതേ..... തിരഞ്ഞെടുത്ത ജീവിതം ഒരു തെറ്റാണെന്നറിയുമ്പോൾ അവളാകെ തകരും.. നമ്മളാരും കൂടെയില്ലാതെ ഒറ്റക്കായാൽ അഭിമാനവും അറിവില്ലായ്മയും ഒരുപക്ഷേ....... എന്തെങ്കിലും കടുംകൈ ചെയ്യാൻ പ്രേരിപ്പിയ്ക്കും.. ആ നഷ്ടം താങ്ങാൻ നമുക്കാവുമോ ?

രവി ലതയെ പുറത്തുതട്ടി ആശ്വസിപ്പിച്ചുകൊണ്ടു തിരക്കി.. ഉള്ളിൽ അഭിമാനത്തിന്റെ കൊടുമുടിയുയരുമ്പോഴും ഉപബോധമനസ്സിലെവിടെയോ മകളെ നഷ്ടപ്പെടുമോയെന്ന ഭയം മുറവിളികൂട്ടി.. അതിന്റെ പ്രതിഫലനമെന്നോണം അവർ ഞെട്ടിപ്പിടഞ്ഞു രവിയെ ദയനീയമായി നോക്കി... അതുമാത്രം മതിയായിരുന്നു തന്റെ കെണിയിൽ അവർ വീണുവെന്നുറപ്പിയ്ക്കാൻ.... ആ ബലഹീനതയിൽ കൊളുത്തിട്ടുപിടിച്ചുകൊണ്ട് രവി ലതികയെ ചേർത്തുപിടിച്ചു... അറിയാം... ഈ ഏട്ടനെന്നും നിന്നെ അഭിമാനിയായിട്ടാണ് വളർത്തിയത്... കൃഷ്ണനുമായുള്ള ബന്ധം തകരുമെന്നായപ്പോഴും കുടുംബത്തിന്റെ സൽപ്പേരിനായി എങ്ങനേലും അത് നിലനിർത്തി... ഇപ്പോഴും നാട്ടുകാർക്കുമുൻപിൽ നിന്റെ ഭർത്താവായി... കുടുംബത്തെ മരുമകനായി അവനുണ്ട്.. ഇന്നിപ്പോൾ നമുക്കുണ്ടായിരിക്കുന്ന നാണക്കേട് ഒന്നുകൂടി കൂട്ടാനെ ഈ പിണക്കം ഉപകരിക്കുള്ളൂ... കാരണം നാളെ ഇതിനെചൊല്ലി എന്തേലും പ്രേശ്നമുണ്ടായാൽ നമ്മൾക്ക് ഇതിലും വല്യ നാണക്കേടാകും.. ഏട്ടനെന്താ പറഞ്ഞുവരുന്നത്..? ലതിക രവിയുടെ വാക്കുകൾ കേട്ടു സംശയത്തോടെ നോക്കി.. അവളെ വിളിക്കണം... നമ്മൾക്ക് പിണക്കമൊന്നുമില്ലെന്നു പറയണം..

നമ്മുടെ കുഞ്ഞിനെ കൂടെ നിർത്തണം... പതിയെ ബാക്കിയെല്ലാം ശരിയാക്കാം... അയാൾ ഗൂഢസ്മിതത്തോടെ പറഞ്ഞു... ഒട്ടും മനസ്സില്ലെങ്കിലും ഏട്ടനെ ധിക്കരിക്കാനാകാതെ അവർ സമ്മതം മൂളി.. അതിന്റെ പ്രതിഫലനം രവിയുടെ കണ്ണുകളെ രക്തവർണ്ണമാക്കി... സാവിത്രി ഒന്നും രസിക്കാത്ത മട്ടിൽ മുഖംതിരിച്ചു പുറത്തേയ്ക്കു നോക്കിനിന്നു... അപ്പോഴാണ് കിച്ചനും അശ്വതിയും വന്നത്.. ഇരുവരും ട്യൂഷനായി പോയതായിരുന്നു.. നിങ്ങളെന്താ പിള്ളേരെ പോയപോലെ തിരിച്ചുവരുന്നത്...? എടി.. അച്ചു... മടിപിടിച്ചല്ലേ രാവിലെ ഇറങ്ങിയത്.. അതുകൊണ്ട് ആ ഫോഴ്‌സിനിങ്ങു തിരിച്ചുവന്നതാണോ? സാവിത്രി അശ്വതിയെയൊന്നു കൂർപ്പിച്ചുനോക്കി... സാവിത്രിയുടെ ചോദ്യം കേട്ടാണ് രവിയും ലതികയും കുട്ടികൾ വന്നതറിഞ്ഞത്... ഈ അമ്മ.... ഞാൻ മടിപിടിച്ചു വന്നതൊന്നുമല്ല... അച്ചു ചുണ്ടുകോട്ടി... പിന്നേ..? അത് മാമീ .... ഞങ്ങടെ കൂടെ ട്യൂഷന് പഠിക്കുന്ന ലിജിയെ കാണാനില്ല.. ഇന്നലെ ക്ലാസിനു പോന്നതാണെന്ന്.. ഇതുവരെ വീട്ടിലെത്തിയിട്ടില്ല.. ട്യൂഷൻ സെന്ററിൽ പോലീസൊക്കെ എത്തിയിട്ടുണ്ട്... കിച്ചനാണ് മറുപടി പറഞ്ഞത്... ലതികയെ ആശ്വസിപ്പിച്ചുകൊണ്ടിരുന്ന രവിയുടെ കൈകൾ അറിയാതെയയഞ്ഞു.. ഉള്ളിലപ്പോൾ തനിന്നലെയനുഭവിച്ച പെൺകുട്ടിയുടെ മുഖമായിരുന്നു...

എന്നിട്ട്... വല്ലവിവരോം കിട്ടിയോ കിച്ചാ ? ലതിക ആധിയോടെ തിരക്കി.. കാന്തിയുടെ മുഖമാണപ്പോൾ ഉള്ളിൽ തെളിഞ്ഞത്... ഇതുവരെ ഒരുവിവരവുമില്ല അപ്പേ... ഞങ്ങൾ കൂട്ടുകാരോടൊക്കെ പോലീസ് അവളെക്കുറിച്ചു തിരക്കി... ഇതിനിടയ്ക്കിന്നിനി ക്ലാസ്സ്‌ വേണ്ടെന്നുപറഞ്ഞു സാർ... അച്ചു ലതികയോടായി പറഞ്ഞുകൊണ്ട് സാവിത്രിയെ കെറുവോടെ നോക്കി... എന്റെ ദേവീ... ഈ കൊച്ചിതെവിടെ പോയതാ... ഇപ്പോഴത്തെ കാലത്ത് പകല് പോലും പെങ്കൊച്ചുങ്ങൾക്കിറങ്ങി നടക്കാൻ മേലാത്തതാ.. ഇതിപ്പോൾ ഒരു പകലും രാത്രിയും കഴിഞ്ഞില്ലേ. എന്തേലും ആപത്തുണ്ടായോ? സാവിത്രി നെഞ്ചിൽ കൈവെച്ചു. ഇവിടൊരുത്തിയെ വിട്ടുനിന്നിട്ടു ചങ്കു നീറുന്നു... അതിന്റെ തള്ളേം തന്തേം എങ്ങനെ സഹിക്കുമോ എന്തോ ? ദൈവമേ ആപത്തൊന്നും വരുത്തരുന്നാൽ മതിയായിരുന്നു... ലതിക പ്രാർത്ഥനയെന്നോണം പറഞ്ഞു.. കിച്ചന്റെയും അച്ചുവിന്റെയും മനസ്സിലപ്പോൾ മിടുമിടുക്കിയായ കിലുക്കമ്പെട്ടി പെണ്ണിന്റെ മുഖം തെളിഞ്ഞു... അതുപതിയെ നൊമ്പരമായി മാറി..

പോലീസ് അന്വേഷിക്കുവല്ലേ... അവര് കണ്ടുപിടിച്ചോളും.. അല്ലേലും ഇപ്പോഴത്തെ പെൺകുട്ടികളൊക്കെ എന്തൊക്കെ ചതിക്കുഴിയിലാ ചെന്നു വീഴുന്നേ.. മൊട്ടേന്നു വിരിയും മുന്നേ പ്രേമോം മണ്ണാങ്കട്ടെന്നും പറഞ്ഞു നടക്കല്ലേ... വീട്ടുകാരറിയാതെ ഏതെങ്കിലും പയ്യന്റെ കൂടെ പോയതായിരിക്കും.. രണ്ടുദിവസം കഴിയുമ്പോ കൊണ്ടുപോയവൻ തന്നെ തിരിച്ചുകൊണ്ടാക്കിക്കോളും.. വളർത്തുദോഷം അല്ലാതെന്തുപറയാൻ.. രവി ഈർഷ്യയോടെ ഉള്ളിലെ പതർച്ച മറച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞുകൊണ്ടിറങ്ങിപ്പോയി.. ഈ അച്ഛന്റെ കാര്യം.... അവളൊരു പാവമാ അമ്മേ... സ്കൂളിൽ ടോപ്പറാ... പ്ലസ് ടു വിൽ സ്കൂളിന്റെ പ്രതീക്ഷയാ.. അച്ഛൻ പറയുംപോലെയൊന്നും ഉണ്ടെന്ന് തോന്നുന്നില്ല... അച്ഛൻ ചെറുപ്പത്തിലേ മരിച്ചു.. വീട്ടുജോലിക്ക് പോയിട്ടാ അവളെ അമ്മ പഠിപ്പിക്കുന്നത്... പ്ലസ് ടു പകുതി ആയപ്പോഴാ ഞങ്ങടെ ട്യൂഷൻ സെന്ററിൽ വന്നുതുടങ്ങിയത്.. അതുവരെ ഒറ്റയ്ക്കാ പഠിച്ചത്.. പാവം... എന്തുപറ്റിയോ ആവോ? അശ്വതി സങ്കടത്തോടെ പറഞ്ഞുകൊണ്ട് വീട്ടിലേയ്ക്കു പോയി.. കിച്ചൻ അമ്മയ്ക്കടുത്തായി വന്നിരുന്നാ മടിയിൽ കിടന്നു.. ലതിക മെല്ലെ അവന്റെ മുടിയിൽ തഴുകി.. എന്തൊക്കെ കേൾക്കണം.... പിന്നെ ഇപ്പോൾ മിണ്ടാപ്പൂച്ച പോലെ നടക്കുന്നതിനെയൊക്കെയാ സൂക്ഷിക്കേണ്ടത്...

സാവിത്രി ആരോടെന്നില്ലാതെ പറഞ്ഞുകൊണ്ടിറങ്ങിപ്പോയി... അതുകേൾക്കേ ലതികയ്ക്കുള്ളിൽ കാന്തിയോട് ഈർഷ്യ നിറഞ്ഞു.. ഇതുവരെ തന്നോട് ബഹുമാനത്തോടെ മാത്രം സംസാരിച്ചിരുന്നവളാണ്സാവിത്രി ... ഇപ്പോൾ അർത്ഥം വെച്ചുള്ള പറച്ചിൽ വരെയെത്തി.. താൻ അഭിമാനത്തോടെ പറഞ്ഞിരുന്ന സൽസ്വഭാവിയായ മകൾ ഒരു രണ്ടാംകെട്ടുകാരന്റെ കൂടെ പോയിരിക്കുന്നു.. അതും ഒരു കുഞ്ഞുള്ളവന്റെ... ഉള്ളം അസ്വസ്ഥമായി... 🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂 എന്റെ സ്വാതി ഇന്നുതന്നെ പോകണോ ? നാളെ നമുക്ക് ഒരുമിച്ചു പോകാടീ... ദാ ഇവിടുന്നു നടന്നു കയറാനുള്ളതല്ലേയുള്ളൂ കോളേജിലേയ്ക്ക്... ഇൻഡക്ഷന് പോകുന്ന സ്കൂളും ചേർന്നല്ലേ..? ഉച്ചയോടെ ഹോസ്റ്റലിലേയ്ക്ക് പോകുമെന്ന കാര്യം സ്വാതി പറഞ്ഞപ്പോൾ മുതൽ കാന്തി ചോദിക്കുവാണ്.. തന്റെ കൂടെ സ്വാതിയെ നിർത്തണമെന്നാഗ്രഹമുണ്ട്.. പക്ഷേ.. അത് പറയേണ്ടത് താനല്ലല്ലോ... അവളോർത്തു.. വിഷ്ണുവിന്റെ റൂമിൽ ഇരിക്കുവാണ് മൂവരും... കാന്തിയുടെ മടിയിൽ റിച്ചുമോൾ ഇരുന്നു കാര്യമായ കളിയിലാണ്...

ഇല്ലെടാ.. ഇന്നുതന്നെ പോകണം.. നിനക്കറിയാല്ലോ നാളെ സ്കൂൾ പ്രാക്ടീസ് തുടങ്ങുവല്ലേ... ബുക്‌സും ഡ്രെസ്സുമൊക്കെ അവിടാണ്.. എല്ലാം സാവകാശം ഒതുക്കണം.. നിനക്കറിയാല്ലോ ഞാനല്പം പയ്യെപ്പതുങ്ങി ആണെന്ന്... സ്വാതി ഇടം കൈ കാന്തിയുടെ മടിയിലേക്കു ചേർത്തുകൊണ്ട് വലംകൈയാൽ റിച്ചുവിന്റെ കവിളിൽ തഴുകി.. റിച്ചുമോൾ ഒരു കുഞ്ഞു പുഞ്ചിരി അവൾക്കായി നൽകി.. അതുശരിയാ... തിന്നുന്ന കാര്യത്തിലൊഴിച്ചു ബാക്കിയെല്ലാത്തിനും അൽപ്പം സ്ലോയാണ് കുട്ടി.. ഫോണിൽ നോക്കിക്കൊണ്ടുതന്നെ വിഷ്ണു സ്വാതിയെ ഒന്നാക്കി പറഞ്ഞു.. ആഹ്... പറഞ്ഞു നാക്കു വായിലിടും മുൻപേ വിഷ്ണുവിന് മറുപടി വയറ്റിൽ കിട്ടി.. ഡീ കുരുപ്പേ... കഴിച്ചതൊക്കെ പുറത്തേയ്ക്കു വരുത്തോ..? വയറിടിച്ചു ഡാമേജ് ആക്കാതെടീ... എന്റെ ഡൈജസ്റ്റീവ് സിസ്റ്റമൊക്കെ പായസമാകുമെടീ... അവൻ വയറു പൊത്തിക്കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.. ആഹാ... നാക്കിനു ഒരു കുറവുമില്ല... ഇത് ഞാൻ തന്നെ വെട്ടി ഉപ്പിലിടും.. സ്വാതി പയ്യെ പിറുപിറുത്തു... എന്താ... എന്തേലും പറഞ്ഞാരുന്നോ ? അവൻ കേട്ടെങ്കിലും കേൾക്കാത്ത പോലെ ചോദിച്ചു.. ഏയ്.. ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല.... ഉച്ചയ്ക്ക് രണ്ട് തവി ചോറ് അധികം കൊടുക്കണേയെന്നു പറഞ്ഞതാ ഇവളോട്... അവൾ ഒന്നിളിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു.. ഓഹ്.. ആയിക്കോട്ടെ... അവൻ ചുണ്ടിലൂറിയ പുഞ്ചിരിയോടെ ഫോണിൽത്തന്നെ നോക്കി... ഇതെല്ലാം കേട്ടിരുന്ന കാന്തിയിലും ചിരി പടർന്നു....... കാത്തിരിക്കുക...💕

നോവലുകൾ ഇനി വാട്സാപ്പിലും വായിക്കാം. ഗ്രൂപ്പിൽ ജോയിൻ ചെയ്യാൻ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക.

എല്ലാ പാർട്ടുകളും വായിക്കാൻ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക