💕തട്ടത്തിന്മറയത്ത് 💕 : ഭാഗം 13 || അവസാനിച്ചു

രചന: റഫീന മുജീബ്

"ഏട്ടാ... ഇതെന്തു കോലമാണ് ഏട്ടാ.... എന്തിനാ ഇങ്ങനെ സങ്കടപ്പെടുന്നേ...? ഞാൻ എങ്ങും പോയില്ലല്ലോ..? ഇപ്പോഴും കൂടെയില്ലേ...? ഒന്ന് കണ്ണടച്ചാൽ അറിയാൻ പറ്റുന്നില്ലേ എന്റെ സാമിപ്യം.. വിട്ടുപോയവരെ കുറിച്ചോർത്തല്ല ഏട്ടൻ ജീവിക്കേണ്ടത്, ഒരുപാട് പ്രതീക്ഷയോടെ ഒരു ഒരു കഷ്ടപ്പാടും അറിയിക്കാതെ വളർത്തിയ അച്ഛനെ കുറിച്ചും ഒരുപാട് വേദന സഹിച്ച് ഇത്ര യാക്കിയ അമ്മയെക്കുറിച്ചും തന്റെ ചേട്ടൻ എന്നും തനിക്കൊരു താങ്ങായും തണലായും ഉണ്ടാവുമെന്ന് പ്രതീക്ഷിക്കുന്ന അനിയനെ കുറിച്ചും ഒന്നോർക്കുക.. ഏട്ടന്റെ ഈ അവസ്ഥയിൽ അവർ എന്തുമാത്രം സങ്കടപ്പെടുന്നുണ്ടാവും. ഒരു പെണ്ണ് കേറി വന്നവന്റെ ജീവിതം നശിപ്പിച്ചു എന്നവർ പറയുന്നുണ്ടാവില്ലേ..? ഇനി ആ ശാപം കൂടി ഏറ്റുവാങ്ങണോ ഞാൻ.. ഏട്ടൻ ഇങ്ങനെ തളർന്നാൽ അവിടെ തളർന്നു പോകുന്നത് ഒരു കുടുംബമാണ്, അത് ഓർക്കണം ഞാൻ കാരണം ഏട്ടന്റെ ജീവിതം നശിച്ചു കാണുന്നത് എന്റെ ആത്മാവിന് പോലും സഹിക്കില്ല.. ഏട്ടന്റെ ജീവിതത്തിലെ വെളിച്ചം ആവാൻ ആണ് ഞാൻ എന്നും ആഗ്രഹിച്ചിരുന്നത്,

പക്ഷേ ആ ജീവിതത്തിൽ ഇരുട്ടു വരാൻ ഞാൻ കാരണക്കാരി ആയിക്കൂടാ, എനിക്കുവേണ്ടി മാറണം ഏട്ടാ.. എല്ലാം മറക്കണം ഒരു പുതിയ ജീവിതം ഏട്ടനു മുൻപിലുണ്ട്.. വിവാഹം പ്രണയത്തിന്റെ അവസാനമല്ല, വിവാഹം ഒരു പ്രണയത്തിന്റെ വിജയവും അല്ല.. പ്രണയം പരസ്പരം രണ്ടുപേരും ഇഴുകിച്ചേരുന്ന ഒന്നാണ്, മനസ്സുകൊണ്ട് ഒരാളെ ഒരാളിൽനിന്നടർത്താൻ ഒരിക്കലും സാധിക്കില്ല.. അങ്ങനെ നോക്കുകയാണെങ്കിൽ നമ്മുടെ പ്രണയം വിജയമാണ് ഏട്ടാ.. ആ മനസ്സിൽ ഞാൻ എന്നുമുണ്ടാവും.. ഒരുമിക്കാൻ നമുക്ക് കഴിഞ്ഞില്ല, ഇനിയൊരു ജന്മം ഉണ്ടാവുകയാണെങ്കിൽ ആ നെഞ്ചിലെ ചൂടേറ്റ് ഏട്ടന്റെ പെണ്ണായി എനിക്ക് ജനിക്കണം... എന്നെയോർത്ത് ഇനി ദുഃഖിക്കരുത്, ജീവിക്കണം ജീവനായി കണ്ടവർക്ക് വേണ്ടി, അമ്മയ്ക്കും അച്ഛനും ഒരു തണലാവേണം.. എന്റെ ഈ അപേക്ഷ തള്ളിക്കളയരുത്, ഏട്ടൻ നന്നായി ജീവിക്കുന്നത് എനിക്ക് കാണണം.. ഇനിയൊരു ജന്മം ഉണ്ടെങ്കിൽ നിന്റെ പെണ്ണായി മാത്രം ജനിച്ചാൽ മതി,,. പോകുകയാണ് ഈ ജന്മത്തിൽ നിന്നും ..

. ഈ ഹൃദയം നിൽക്കുന്നത് വരെ അത് നിനക്ക് വേണ്ടി തുടിക്കുന്നതാണ്.. ഒരു നോക്ക് കാണാൻ ഒരുപാട് ആഗ്രഹമുണ്ട്, നടക്കാത്ത ഒരായിരം ആഗ്രഹങ്ങൾ ക്കിടയിൽ ആ ഒരു ആഗ്രഹം കൊണ്ട് സിയ പടിയിറങ്ങുകയാണ്, മറ്റൊരു ജന്മത്തിൽ കണ്ടുമുട്ടാം എന്ന പ്രതീക്ഷയോടെ... നിന്റെ മാത്രം വാവ.. " വായിച്ചു തീർന്നതും ഞാൻ നിയന്ത്രണം വിട്ട് കരഞ്ഞുപോയി... അവൾ ഏത് അവസ്ഥയിലാണ് ഇതെഴുതിയത് എന്ന് എനിക്ക് നന്നായി അറിയാം, അവസാന നിമിഷവും അവൾ ചിന്തിച്ചത് എന്റെ സുരക്ഷിതമായ ഭാവി ആണ്, ശ്വാസം നിൽക്കുന്നത് വരെ അവൾ ഓർത്തിരുന്നത് എന്നെയാണ്.. ഈശ്വരാ.. തട്ടി എടുത്തില്ലേ എന്റെ പെണ്ണിനെ.. ഞങ്ങളുടെ സ്വപ്നങ്ങൾ എല്ലാം തല്ലി തകർത്തില്ലേ... ഞാൻ ഒരു ഭ്രാന്തനെപ്പോലെ അലറിക്കരഞ്ഞു.. എന്റെ അവസ്ഥ കണ്ടു എല്ലാവർക്കും സങ്കടമായി.. പിന്നീട് അവളുടെ ആഗ്രഹം പോലെ ഞാൻ മാറി.. അവൾ കാരണം എന്റെ ജീവിതം നശിച്ചു എന്ന് ആരെക്കൊണ്ടും ഞാൻ പറയിപ്പിക്കില്ല.. മുടങ്ങിപ്പോയ എന്റെ പഠനം പൂർത്തിയാക്കി ഒരു നല്ല ജോലി വാങ്ങുന്നവരെ വാശി തന്നെ ആയിരുന്നു എനിക്ക്.

ജോലി കിട്ടി ഈ നാട്ടിലേക്ക് ട്രാൻസ്ഫർ ആയി വരുമ്പോൾ കൂടെ എന്റെ കുടുംബവും സന്തോഷത്തോടെ എന്നെ അനുഗമിച്ചു. അവർക്ക് വേണ്ടി ഞാൻ മാറിയെങ്കിലും, ഒരു നിമിഷം പോലും എന്റെ വാവയെ മറന്നു ജീവിക്കാൻ എനിക്ക് ഇതുവരെ സാധിച്ചിട്ടില്ല.. അവളുടെ ഏറ്റവും വലിയ ആഗ്രഹമായിരുന്നു ഒരു നർത്തകി ആവുക എന്നുള്ളത്. അവൾ എന്റെ കൂടെ ഉണ്ടെങ്കിൽ ഉറപ്പായും ഞാൻ അത് സാധിപ്പിച്ചു കൊടുത്തേനെ... അവൾ ഇല്ലാത്ത ഈ അവസരത്തിൽ അവളുടെ ഓർമ്മയ്ക്ക് വേണ്ടി ഞാൻ തുടങ്ങിയതാണ് നാട്യ കലാക്ഷേത്രം.. നൃത്തം ആഗ്രഹിച്ചിട്ടും സാമ്പത്തികമായി പഠിക്കാൻ കഴിയാത്ത കുറച്ചു കുട്ടികൾക്ക് വേണ്ടി സൗജന്യമായി അവിടെ നൃത്തം പഠിപ്പിക്കുന്നുണ്ട്. എന്നും വൈകുന്നേരങ്ങളിൽ ഞാൻ അവിടെ ഉണ്ടാവും, എന്റെ വാവയുടെ സാമീപ്യം എനിക്ക് അവിടെ അറിയാം, അവൾ കൂടെ ഉള്ളതുപോലെ.. അധികം ആരോടും സംസാരിക്കാതെ എല്ലാവരോടും ദേഷ്യം ആയ പ്രകൃതമായിരുന്നു.. ജീവിതത്തോട് തന്നെ ഒരുതരം വെറുപ്പ്, അതുകൊണ്ടുതന്നെ ഞാൻ ആരുമായും വല്ലാതെ അടുക്കാൻ പോയില്ല.. നീ ആദ്യമായി എന്റെ അടുത്ത് വന്നപ്പോൾ എന്തുകൊണ്ടാണെന്ന് അറിയില്ല എന്റെ വാവയുടെ സാമീപ്യം എനിക്ക് അനുഭവപ്പെട്ടു.

പിന്നീട് പലപ്പോഴും നീ എന്റെ അരികിൽ വരുമ്പോൾ അവളെ കുറിച്ചുള്ള ഓർമ്മകൾ മാത്രമായിരുന്നു എനിക്ക് മുൻപിൽ.. അന്ന് നീ നൃത്തം അവതരിപ്പിച്ചപ്പോൾ എന്റെ മുന്നിൽ എന്റെ വാവ നിറഞ്ഞാടുകയായിരുന്നു. അവളെപ്പോലെ അവൾ തന്നെ എന്റെ മുൻപിൽ കളിക്കുന്നത് പോലെയാണ് തോന്നിയത്. ആ കാരണങ്ങൾ കൊണ്ടാണ് ഞാൻ നിന്നെ അധികം ശ്വസിക്കാതെ നിന്നത്. പക്ഷേ നീ അതു മുതലാക്കി.. എന്റെ ക്ഷമ നശിച്ചപ്പോൾ ആണ് എനിക്ക് പ്രതികരിക്കേണ്ടി വന്നത്.. ആദ്യമായിട്ടാണ് ഒരു പെൺകുട്ടിയെ ഞാൻ അടിക്കുന്നത്,. ഞാൻ കാരണം ഒരു പെൺകുട്ടിയും കരയരുതേ എന്ന ഞാൻ ആഗ്രഹിച്ചിരുന്നു, അത് തെറ്റിക്കാൻ കാരണക്കാരി നീ തന്നെയാണ്.. അയാൾ ഒന്നു നിർത്തി റേച്ചലിനെ ഒന്നു നോക്കി.. അവൾ താഴേക്ക് മിഴികളൂന്നി പ്രണവ് പറയുന്നതല്ലാം കേൾക്കുകയായിരുന്നു. എത്ര ശ്രമിച്ചിട്ടും നിർത്താൻ കഴിയാതെ കണ്ണുനീർ ഒഴുകിക്കൊണ്ടിരുന്നു. ഒരു അപേക്ഷയുണ്ട് പ്രണവ് വീണ്ടും തുടർന്നു. ഇനി എന്റെ വഴിയിൽ വരരുത്, വാവയെ മറന്നുള്ള ഒരു ജീവിതം എനിക്ക് സാധ്യമല്ല.

അവൾ ഇല്ലെങ്കിലും ഉണ്ടെങ്കിലും ഈ ജന്മം ഞാൻ അവൾക്കുള്ളതാണ് . എന്നെ എന്റെ വഴിക്ക് വിട്ടേക്ക് പ്രണവ് തൊഴുകൈയോടെ അവളുടെ മുൻപിൽ നിന്നു. ഒരു പുഞ്ചിരി മുഖത്ത് വരുത്തി അവൾ അയാളെ നോക്കി.. സാർ ധൈര്യമായി പൊയ്ക്കോളൂ ഈ റെയ്‌ച്ചൽ ഇനി ഒരു ശല്യത്തിനും വരില്ല വാക്ക്.. അവളെ ഒന്നു നോക്കി പ്രണവ് അവിടെനിന്നും നടന്നകന്നു. തന്നിൽ നിന്നും നടന്നകലുന്ന പ്രണവിനെ അവൾ വേദനയോടെ നോക്കി. റൂമിലേക്ക് ചെല്ലുമ്പോള് ഐനുവിനെ എങ്ങനെ നേരിടുമെന്ന സങ്കടത്തിലായിരുന്നു അവൾ. പ്രതീക്ഷിച്ചത് പോലെ തന്നെ വാതിലിനരികിൽ തന്നെ ഐനു നിൽപ്പുണ്ട്. അവൾക്ക് ഒരു പുഞ്ചിരി നൽകി മെല്ലെ ഉള്ളിലേക്ക് വലിയാൻ നിന്ന അവളെ ഐനു പിടിച്ച് നിർത്തി. ആഹ്, അവിടെ നിൽക്ക് എങ്ങോട്ടാണ് എന്റെ പൊന്നുമോള് പോകുന്നത്...? കാര്യങ്ങളൊക്കെ പറഞ്ഞിട്ട് മോൾ അങ്ങോട്ട് പോയാൽ മതി.ഐനു അവളെ നോക്കി പറഞ്ഞു. റിച്ചു അവളെ നോക്കി ഒരു വിളറിയ ചിരി ചിരിച്ചു. എന്തു പറയാൻ സംഗതി അതു തന്നെ പുള്ളിക്ക് കുറ്റബോധം, ആദ്യമായിട്ട് ഒരു പെൺകുട്ടിയെ തല്ലിയത് എന്ന്,

പിന്നെ സോറി ആയി ഫ്രണ്ട്സ് ആയി കുറെ സംസാരിച്ചു ഇപ്പോൾ പോയി ഐനുവിന്റെ മുഖത്തു നോക്കാതെ റെയ്ച്ചൽ പറഞ്ഞു അവിടെനിന്നും മെല്ലെ പോകാൻ നോക്കിയ അവളെ പിടിച്ചു തനിക്കഭിമുഖമായി നിർത്തി ഐനു. നീ ആരോടാ റിച്ചു ഈ കള്ളം പറയുന്നത്, നിന്റെ മുഖം ഒന്നു വാടിയാൽ എനിക്ക് മനസ്സിലാകും, എന്നോളം നിന്നെ മനസ്സിലാക്കിയവരില്ല, നിന്റെ കള്ളങ്ങൾ എന്നോട് വേണ്ട ഐനു കുറച്ചു ഗൗരവത്തിൽ പറഞ്ഞതും റെയ്‌ച്ചൽ ഒരു കരച്ചിലോടെ അവളെ ഇറുകെ പുണർന്നു. അവളോട് എല്ലാം പറയുമ്പോൾ ഇതുവരെ താൻ അടക്കിവെച്ച എല്ലാ സങ്കടങ്ങളും കുത്തിയൊലിച്ച് ഒഴുകാൻ തുടങ്ങി. എന്തു പറഞ്ഞു തന്റെ പ്രിയപ്പെട്ട കൂട്ടുകാരിയെ സമാധാനിപ്പിക്കണമെന്ന് ഐനുവിന് അറിയില്ലായിരുന്നു. റിച്ചുവും ഐനുവും ഒരുപാട് നേരം ആ നിൽപ്പ് തുടർന്നു. അവസാനം ഫ്രഷ് ആയി വരാമെന്നും പറഞ്ഞ് റിച്ചു അവിടെ നിന്നും പോയി. ടേബിളിൽ കൃഷ്ണവിഗ്രഹം കണ്ടതും അവൾ അതിന്റെ അടുക്കലേക്ക് നടന്നു, എന്നെ വെറുതെ പറ്റിക്കുകയായിരുന്നു അല്ലേ..?

അവൾ ആ വിഗ്രഹം കയ്യിലെടുത്ത് സങ്കടത്തോടെ പറഞ്ഞു. രാത്രി ഏറെ വൈകിയിട്ടും റിച്ചു ഭക്ഷണം കഴിക്കാൻ കൂട്ടാക്കിയില്ല, അതോടെ ഐനുവും ഒന്നും കഴിക്കാതെ കയറിക്കിടന്നു. രാത്രിയിൽ എന്തൊക്കെയോ ശബ്ദം കേട്ടാണ് ഐനു ഉണർന്നത്. ചാടിയെഴുന്നേറ്റ് ലൈറ്റിട്ടതും തൊട്ടുമുമ്പിൽ ശ്വാസത്തിനു വേണ്ടി പിടയുന്ന റിച്ചുവിനെയാണ് കണ്ടത്. റിച്ചു എന്ന് വിളിച്ചു അവൾ ഓടിവന്നു റിച്ചുവിന്റെ തല തന്റെ മടിയിലേക്ക് വെച്ചു. എന്ത് ചെയ്യണമെന്നറിയാതെ അവൾ ആകെ കുഴങ്ങി. റിച്ചു വിന്റെ നോട്ടം ബാഗിലേക്ക് നീണ്ടതും അവൾ ഓടി അത് പരിശോധിച്ചു. അതിൽ അമ്മ നൽകിയ ഇൻഹേലർ എടുത്ത് റിച്ചുവിനെ വലിപ്പിച്ചു. അതിൽ നിന്നും ചെറിയൊരു ആശ്വാസം തൽക്കാലം കിട്ടിയെങ്കിലും വീണ്ടും അവൾ ശ്വാസത്തിനു വേണ്ടി പിടഞ്ഞു. അവളുടെ അവസ്ഥ മോശമാകാൻ തുടങ്ങി. ഐനു ഓടി വാർഡനെ വിളിച്ചു. അവരെല്ലാവരും ഓടി വന്നു. രാത്രി ആയതുകൊണ്ട് തന്നെ ഒരു വണ്ടിയും വിളിച്ചിട്ട് കിട്ടുന്നില്ല. ഐനു അഭിയെയും കിച്ചുവിനെ യും മാറിമാറി വിളിച്ചു. പക്ഷേ അവർ രണ്ടുപേരും ഫോൺ എടുക്കുന്നില്ല. കയ്യിലുണ്ടായിരുന്ന പ്രണവ് സാറിന്റെ നമ്പറിൽ വിളിക്കുമ്പോൾ അവൾക്ക് ഒരു പ്രതീക്ഷയും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല.

ഒരുപാട് റിങ് ചെയ്തു എന്നല്ലാതെ ഫോൺ എടുക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നില്ല. ************** അർദ്ധരാത്രി ഏറെ കഴിഞ്ഞാലും തന്നെ ഉറക്കം കടാക്ഷിക്കാറില്ല. വാവയുടെ ഫോട്ടോയിൽ നോക്കി അങ്ങനെ ഇരിക്കും ഇത് പതിവാണ്.. അപ്പോഴാണ് പരിചയമില്ലാത്ത ഒരു നമ്പറിൽ നിന്നും കോൾ വരുന്നത്. ആദ്യം ഒന്നു മടിച്ചെങ്കിലും പിന്നീട് എടുത്തു കാതോരം വെച്ചപ്പോൾ കരഞ്ഞു കൊണ്ടുള്ള ഒരു ശബ്ദമാണ് കേട്ടത് വിളിച്ചത് ഐനു വാണ്, റെയ്ച്ചലിന്റ കാര്യം പറഞ്ഞപ്പോൾ ആദ്യമൊന്നു മടിച്ചെങ്കിലും പിന്നീട് പോകാൻ തന്നെ തീരുമാനിച്ചു. ഹോസ്റ്റലിൽ എത്തിയതും എല്ലാവരും ചേർന്ന് അവളെ എടുത്തു വണ്ടിയിലേക്ക് വെച്ചു. ഐനുവും വാർഡനും കൂടെ പോന്നു. ഐനു കരയുന്നുണ്ട്, എല്ലാം കണ്ടപ്പോൾ മനസ്സിന് ആകെ ഒരു പേടി.. ഹോസ്പിറ്റൽ എത്തിയതും അവളെ നേരെ ഐസിയുവിലേക്ക് ആക്കി. ഐനു മുൻപ് ചികിത്സിച്ചിരുന്ന അവളുടെ ഫയൽസ് ഒക്കെ ഡോക്ടറെ ഏൽപ്പിക്കുന്നത് കണ്ടതും അവൾ ഒരു രോഗിയാണെന്ന പ്രണവിന് മനസ്സിലായി. പുറത്ത് എല്ലാവരും പേടിയോടെ അവൾക്ക് വേണ്ടി കാത്തു നിന്നു.

നേരം പുലരാനായപ്പോൾ റെയ്ച്ചലിന്റെ പപ്പയും മമ്മയും റോഷനും എത്തി. അവരെ കണ്ടപ്പോൾ ഐനു പൊട്ടിക്കരഞ്ഞു. എന്താ മോളെ ഉണ്ടായത്, ഇനി അവൾക്ക് ഒന്നും ഉണ്ടാവില്ല എന്ന് ഡോക്ടർ ഉറപ്പു തന്നതാണ്, വീണ്ടും ഇങ്ങനെ ഉണ്ടായെങ്കിൽ അവൾക്ക് സഹിക്കാൻ പറ്റാത്ത എന്തോ ഉണ്ടായിട്ടുണ്ട്, ഫിലിപ്പ് സംശയത്തോടെ ഐനുവിനോട് ചോദിച്ചു. ഒന്നുമില്ല അങ്കിൾ, എന്താ എന്ന് എനിക്കും അറിയില്ല അവൾ പ്രണവിനെ നോക്കി ആണ് അത് പറഞ്ഞത്. പ്രണവ് തൊട്ടപ്പുറത്ത് തന്നെ ഒന്നും മിണ്ടാതെ നിന്നു. അപ്പോഴാണ് ഫിലിപ്പ് പ്രണവിനെ കാണുന്നത്. അയാൾ സംശയത്തോടെ അവനെ നോക്കി. ഞങ്ങളെ പഠിപ്പിക്കുന്ന സാറാണ്, കൃത്യസമയത്ത് സാറ് സഹായിച്ചത് കൊണ്ടാണ് അവളെ പെട്ടെന്ന് ഇങ്ങോട്ട് എത്തിക്കാൻ കഴിഞ്ഞത്.ഐനു പറയുന്നത് കേട്ട് ആ വൃദ്ധൻ നന്ദിയോടെ പ്രണവിനെ നോക്കി. ഡോക്ടർ വന്നു ഇപ്പോൾ പേടിക്കാനൊന്നുമില്ല എന്ന് പറഞ്ഞപ്പോഴാണ് എല്ലാവർക്കും സമാധാനമായത്. പ്രണവിന്റെ മുഖത്ത് നേരിയ ഒരു ആശ്വാസം തെളിഞ്ഞു. സാറിനി വീട്ടിലേക്ക് പൊയ്ക്കോളൂ, ഇതുവരെ കൂടെ നിന്നില്ലേ ഒത്തിരി നന്ദി ഐനു നന്ദിയോടെ പറഞ്ഞതും പ്രണവ് പോകാനൊരുങ്ങി എല്ലാവരെയും ഒന്നു നോക്കി. അവന്റെ കയ്യും പിടിച്ചു ഫിലിപ്പ് പുറത്തേക്കിറങ്ങി.

ഫിലിപ്പിനോട് ഓരോന്ന് സംസാരിച്ച് താഴേക്കിറങ്ങുമ്പോൾ ആണ് തനിക്കെതിരായ വരുന്നവരെ പ്രണവ് ഒരു ഞെട്ടലോടെ നോക്കിയത്. അവരുടെ നോട്ടം പ്രണവിൽ തറച്ചതും അവരിലും ആശ്ചര്യം വ്യക്തമായി. നിങ്ങൾ ഇത്രവേഗം വന്നോ,..? ഇത്ര ധൃതിപ്പെട്ട് വരേണ്ട കാര്യം ഒന്നുമില്ലായിരുന്നു, ഞാൻ വിവരമറിയിച്ചു എന്നേയുള്ളൂ... പരസ്പരം നോക്കി കൊണ്ടിരിക്കുന്ന അവർക്കിടയിലേക്ക് ഫിലിപ്പിന്റെ ശബ്ദം വന്നപ്പോഴാണ് അവർ സ്വബോധം വീണ്ടെടുത്തത്. ആദ്യം കണ്ട ഞെട്ടൽ മാറിയതും പ്രണവിന്റെ മുഖത്ത് ദേഷ്യം വന്നു നിറഞ്ഞു. മോൻ എന്താ ഇവിടെ...? തന്റെ മുമ്പിൽ നിന്ന് അയാൾ ആ ചോദ്യം ചോദിച്ചതും വെറുപ്പാണ് അയാളോട് പ്രണവിനു തോന്നിയത്. അഡ്വക്കേറ്റ് ഹസീസ് ഇബ്രാഹിം ഭാര്യ ഹസീന ഇബ്രാഹിം. തന്റെ എല്ലാമെല്ലാമായവളുടെ മാതാപിതാക്കൾ. അന്നത്തെ ആ ഗാംഭീര്യവും പ്രൗഢിയും ഒന്നും ഇപ്പോഴില്ല രണ്ടുപേർക്കും, വാർദ്ധക്യം അവരെ നന്നായി ക്ഷീണിതരാക്കിയിരിക്കുന്നു. ഇത് റിച്ചു വിനെ പഠിപ്പിക്കുന്ന സാറാണ് വന്നവർക്ക് മുൻപിൽ ഫിലിപ്പ് പ്രണവിനെ പരിചയപ്പെടുത്തി.

അത് കേട്ടതും രണ്ടുപേരുടെയും മുഖത്ത് അത്ഭുതം നിറഞ്ഞു. അവർ ആശ്ചര്യത്തോടെ അവനെ ഒന്നു നോക്കി. മോൻ ഞങ്ങളോട് ക്ഷമിക്കണം, അവൾ പോയതിൽ പിന്നെ ഞങ്ങൾ സന്തോഷം എന്തെന്ന് അറിഞ്ഞിട്ടില്ല. അവളുടെ നഷ്ടം നിനക്ക് വരുത്തിയ വേദനകളെല്ലാം ഞങ്ങൾ അറിഞ്ഞിരുന്നു, ഞങ്ങളോട് ക്ഷമിക്കണം ഹസീ സ് അത് പറഞ്ഞപ്പോൾ പ്രണവിനു പുച്ഛം തോന്നി അയാളോട്. സിയാ പോകുന്നതിനു മുൻപ് ചെയ്ത നന്മയാണ് റെയ്ച്ചൽ... അയാൾ അത് പറഞ്ഞതും പ്രണവ് സംശയത്തോടെ അയാളെ നോക്കി. അന്ന് അവൾ ആത്മഹത്യക്ക് ശ്രമിച്ചപ്പോൾ വാതിൽ വെട്ടിപ്പൊളിച്ചാണ് ഞങ്ങൾ അകത്തേക്ക് കയറിയത്. ഹോസ്പിറ്റലിൽ എത്തുമ്പോൾ ഒരു ജീവന്റെ തുടിപ്പ് മാത്രമേ അവളിൽ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ... അവിടെ വെച്ചാണ് മകളുടെ ജീവനുവേണ്ടി യാചന യോടെ നിൽക്കുന്ന ഒരച്ഛനെ ഞാൻ കാണുന്നത്, സിയയുടെ ബ്ലഡ് ഗ്രൂപ്പ് മാച്ച് ആയതിനാൽ അയാൾ എന്റെ മുമ്പിൽ യാചനയോടെ നിന്നു. സിയയുടെ ജീവൻ ഒരിക്കലും തിരിച്ചു കിട്ടില്ലെന്ന് അറിഞ്ഞപ്പോൾ അവളുടെ ഹൃദയം എങ്കിലും മറ്റൊരാളിലൂടെ തുടിച്ചോട്ടെ എന്ന്‌ കരുതിയാണ് അവളുടെ ഹൃദയം ഞാൻ റെയ്ച്ചലിന് നൽകിയത്.

നിന്റെ സ്നേഹം കൊതിച്ചിരുന്ന ആ ഹൃദയം ഇപ്പോൾ തുടിക്കുന്നത് റെയ്ച്ചലിന്റെ ശരീരത്തിലാണ്.. അയാളുടെ വാക്കുകൾ അവന്റെ ഉള്ളിൽ അലയടിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു. തന്റെ സിയ അവളുടെ ഹൃദയം, എന്റെ ഹൃദയം തുടിക്കുന്ന ത്തോളം കാലം അതേട്ടന് വേണ്ടിയായിരിക്കും കൊതിക്കുന്നത്, മുൻപെങ്ങോ അവൾ പറഞ്ഞ വാക്കുകളായിരുന്നു അവന്റെ ഉള്ളിൽ. പുറത്തേക്കിറങ്ങാൻ ഒരുങ്ങിയ അവൻ വീണ്ടും അകത്തേക്ക് ഓടി. എല്ലാവരുടെയും എതിർപ്പിനെ അവഗണിച്ച് അവൻ ഐസിയുവിൽ കേറി. അവിടെ നേഴ്സിന്റെ കയ്യിൽനിന്നും മരുന്ന് വാങ്ങി കഴിക്കുന്ന റിച്ചു വിനെ അവൻ വാരിപ്പുണർന്നു, വാവ എന്റെ വാവ, അവന്റെ ചുണ്ടുകൾ മന്ത്രിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു. റെയ്ച്ചൽ ഒന്നും മനസ്സിലാവാതെ അവനെ നോക്കി. ***************** രണ്ടു വർഷത്തിനു ശേഷമുള്ള ഒരു ഹോസ്പിറ്റൽ വരാന്ത.. മഴ ആർത്തലച്ചു പെയ്യുന്നുണ്ട്, ഇളങ്കാറ്റ് ജാലകത്തിലൂടെ ഇരച്ചുകയറുന്നതിനാലാവാം നേരിയ ഒരു തണുപ്പ് അകത്തേക്ക് വരുന്നുണ്ട്. ആ വരാന്തയിലൂടെ അങ്ങോട്ടുമിങ്ങോട്ടും നടക്കുകയാണ് പ്രണവ്, ഒരു തണുപ്പും അവനെ അലട്ടുന്നില്ല,

മുഖത്ത് നല്ല ടെൻഷൻ ഉണ്ട്. റെയ്ച്ചലിന്റെ ബന്ധുക്കൾ ആരാ...? പുറത്തേക്ക് തലയിട്ടു കൊണ്ട് ഒരു നഴ്സ് ചോദിച്ചു. എല്ലാവരും അവിടേക്ക് ആകാംക്ഷയോടെ നോക്കി. , റേച്ചൽ പ്രസവിച്ചു പെൺ കുഞ്ഞാണ്, ഒരു കൈക്കുഞ്ഞിനെയും കൊണ്ട് പുഞ്ചിരിച്ചു അവർ പറഞ്ഞു. പ്രണവ് കുഞ്ഞിനെ തന്റെ കൈകളിൽ എടുത്തു. വാത്സല്യം തുളുമ്പുന്ന നിഷ്കളങ്കമായ മുഖം, തന്റെ ഓമന പൈതലിന്റെ നെറ്റിയിൽ അവൻ മെല്ലെയൊന്ന് ചുംബിച്ചു. അടുത്ത് തന്നെ രണ്ട് അമ്മൂമ്മമാരും, അപ്പൂപ്പമാരും ഉണ്ട്. ഐനു തന്റെ മകനേ എടുത്ത അവന്റെ അനിയത്തികുട്ടിയെ കാണിച്ചുകൊടുത്തു. എല്ലാവരുടെയും മുഖത്ത് ഒരുപാട് സന്തോഷമുണ്ട്. കുഞ്ഞിനെ അവരെ കയ്യിൽ നിന്നും വാങ്ങി അകത്തേക്ക് പോകാനൊരുങ്ങിയ നഴ്സിനെ പ്രണവ് പുറകിൽ നിന്നും വിളിച്ചു. റിച്ചു അവൾക്ക് കുഴപ്പമൊന്നുമില്ലല്ലോ..? അവൻ ആശങ്കയോടെ ചോദിച്ചു. ഇല്ല അവൾ സുഖമായിട്ടിരിക്കുന്നു. കുറച്ചു കഴിഞ്ഞാൽ റൂമിലേക്ക് മാറ്റാം, അവർ അതും പറഞ്ഞ് അകത്തേക്ക് പോയി. റെയ്ച്ചൽ അവൾ തനിക്ക് ഒരു അത്ഭുതമായിരുന്നു. തന്റെ സ്നേഹം എന്നും വാവയോട് മാത്രമാണ്,

അവളുടെ ഹൃദയം തനിക്കുള്ളിൽ തുടിക്കുന്നതു കൊണ്ടുമാത്രമാണ് ഞാൻ അവളെ സ്വന്തമാക്കിയതെന്ന് അവൾക്ക് നന്നായി അറിയാം, യാതൊരു പരിഭവമോ പരാതിയോ കൂടാതെ അവൾ തന്റെ കൂടെ നിന്നു. ഒരുപാട് സ്നേഹിച്ചു, ആ സ്നേഹം കണ്ടില്ലെന്നു നടിക്കാൻ എനിക്കായില്ല, പതിയെ ഞാൻ അവളിലേക്ക് ഒതുങ്ങി. ഇപ്പോൾ ഞങ്ങൾക്ക് ഒരു കുഞ്ഞു മാലാഖയും ജനിച്ചിരിക്കുന്നു. റൂമിലേക്ക് മാറ്റിയപ്പോൾ, അഭിയും നന്ദുവും കിച്ചുവും കാണാൻ വന്നു. അഭിയുടെ യും നന്ദനയുടെ യും കല്യാണം തീരുമാനിച്ചിട്ടുണ്ട്. കുഞ്ഞിന് എന്താ പേര് കണ്ടു വെച്ചത്, നന്ദന വാവയെ കൈയ്യിലെടുത്തു കൊണ്ട് ചോദിച്ചു. ഇവൾക്ക് ഞങ്ങൾ മുൻപേ പേര് കണ്ടു വെച്ചതാ, ഞങ്ങളുടെ മോളെ ഞങ്ങൾ സിയാ എന്ന് വിളിക്കും, ഞങ്ങളുടെ സിയ മോള്, ഒരുപാട് സ്നേഹം കൊടുത്ത് ഇവളെ ഞങ്ങൾക്ക് വളർത്തണം, റിച്ചു കുഞ്ഞിനെ തന്റെ മാറോടടക്കി പിടിച്ച് പറയുന്നത് കേട്ട് പ്രണവ് അവളെ തന്നിലേക്ക് ചേർത്ത് പിടിച്ചു. തന്റെ മോളെയും ഭാര്യയെയും അങ്ങനെ ചേർത്തുപിടിചിരിക്കുമ്പോൾ കുഞ്ഞു സിയയുടെ കണ്ണുകൾ തിളങ്ങുന്നുണ്ടായിരുന്നു... ഒരുപാട് സ്നേഹം നൽകുന്ന മാതാപിതാക്കളുടെ മകളായി ജനിച്ചതിലുള്ള തിളക്കം...... ശുഭം....

മുന്നത്തെ പാർട്ടുകൾ വായിക്കാൻ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക...