വാക പൂത്ത നാളിൽ : ഭാഗം 7

vakapootha nalil

രചന: കടലാസിന്റെ തൂലിക

തലേ ദിവസം നേരം വൈകി കിടന്നത് കൊണ്ട് പിറ്റേ ദിവസം എഴുന്നേൽക്കാൻ നല്ലവണ്ണം നേരം വൈകിയിരുന്നു.അത് കൊണ്ട് എഴുന്നേറ്റ ഉടനെ വേഗം തന്നെ എല്ലാ കാര്യങ്ങളും ചെയ്തു ക്ലാസ്സിലേക്ക് പോയി. ബസിലെ തിരക്കിനിടയിലും എന്റെ മനസ്സിൽ എന്തെന്നില്ലാത്ത ടെൻഷൻ ആയിരുന്നു. സഖാവിന്റെ സഖി ആയി എന്തിനു ദേവിക ചേച്ചി അറിയപ്പെടുന്നു എന്നാലോചിച് പലപ്പോഴും പരിസരം മറന്നു ചിന്തിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കുന്നു. ഇടയ്ക്കിടെ കണ്ടക്ടർ ഫുട്ബാൾ കളിക്കാനുള്ള സ്ഥലത്തെ കുറിച്ച് ഓർമിപ്പിക്കുമ്പോൾ മാത്രം ആണ് സ്ഥല കാലബോധം വന്നിരുന്നത്. കൂടുതൽ സരസ്വതി കണ്ടക്ടറുടെ നാവിൽ ഉരിയാടണ്ട എന്ന് കരുതി ഞാൻ പിന്നെ നല്ല കുട്ടി ആയി നിന്നു. കോളേജിൽ എത്തിയപ്പോൾ ആദ്യം തിരഞ്ഞത് സഖാവിനെ ആണ്. അദ്ദേഹത്തെ കാണാൻ തോന്നുന്നു.. ഓരോ നിമിഷവും. ഗ്രൗണ്ടിൽ ഒന്നും കാണാതെ ആയപ്പോൾ ഞാൻ വിഷമത്തോടെ ക്ലാസ്സിലേക്ക് വിട്ടു. ഞങ്ങൾ വേറെ വേറെ ഡിപ്പാർട്മെന്റ് ആയത് കൊണ്ട് പെട്ടന്ന് കാണില്ല. ക്ലാസ്സ്‌ തുടങ്ങാൻ നേരം ആയത് കൊണ്ട് തന്നെ ആരും അധികം പുറത്തു ഇല്ലെന്ന് വേണം പറയാൻ. ക്ലാസ്സിലേക്ക് കയറി ഫസ്റ്റ് പീരിയഡ് തന്നെ മാത്‍സ് ആയിരുന്നു.

മെയിൻ സബ് മാത്‍സ് ആണെങ്കിലും മാത്‍സ് ഇഷ്ടം ആണെങ്കിലും അപ്പൊഴെന്തോ മാത്‍സ് ക്ലാസ്സിലെ x ഉം y ഉം കേട്ട് എന്തൊ പോലെ തോന്നി.യുക്ലിഡിയൻ പ്രിൻസിപ്പൽ ഒക്കെ ഒരു ചെവിയിലൂടെ കേട്ട് മറ്റേ ചെവിയിലൂടെ വിട്ടു.ഒട്ടും ശ്രദ്ധിക്കാൻ പറ്റിയിരുന്നില്ല.മനസ്സിൽ മുഴുവൻ ദേവിക ചേച്ചി ആയിരുന്നു.എങ്ങനെ എങ്കിലും അത് അറിയാതെ ഒരു സമാധാനം കിട്ടില്ല എന്ന് എനിക്ക് ഉറപ്പായിരുന്നു. എല്ലാവരും നോട്ട് എഴുതുന്നത് കണ്ടപ്പോൾ ഞാനും ബുക്ക്‌ എടുത്തു സഖാവ് എന്ന് മനോഹരമായി എഴുതി.ടീച്ചർ കാണാഞ്ഞത് ഭാഗ്യം എന്ന് വേണം പറയാൻ.ടീച്ചർ കണ്ടിരുന്നു എങ്കിൽ എന്റെ പണിക്കുറ്റം കഴിഞ്ഞേനെ.. സഖാവ് എന്ന നാമം വായിക്കുംതോറും എന്നിൽ അഭിയേട്ടന്റെ വാക്കുകൾ വന്നു നിറഞ്ഞു കൊണ്ടിരിക്കുന്നു.അറിയാതെ ചുണ്ടിൽ ഒരു പുഞ്ചിരിയും.അത് ഞാൻ ഭാമയിൽ നിന്ന് പോലും മറച്ചു വെച്ചു.സഖാവിനെ കാണാൻ അതിയായ ആഗ്രഹം തോന്നി.വെറുതെ പുറത്തേക്ക് ഒന്ന് കണ്ണോടിച്ചപ്പോൾ അവിടെ നിൽക്കുന്നു സഖാവ്.ഉള്ളിൽ വലിയ സന്തോഷം വന്നു നിറയാൻ തുടങ്ങി.കുറച് നേരം അങ്ങനെ തന്നെ നോക്കി നിന്നു.രണ്ടാം നിലയിലെ എന്റെ ക്ലാസ്സിലെ ജനൽ വഴി വാക മറച്ചുവട്ടിലേക്ക് നോക്കി ആയിരുന്നു

എന്റെ ഈ അഭ്യാസം.ഇടക്ക് ടീച്ചറെ നോക്കും ഇടക്ക് നോട്ട് എഴുതുന്ന പോലെ കാണിക്കും.പുറത്തേക്ക് നോക്കും.ആദ്യമായി കള്ളത്തരം കാണിക്കുന്നതിന്റെ ചെറിയൊരു ടെൻഷൻ എന്നിൽ ഉണ്ടെങ്കിലും അതിനേക്കാൾ കൂടുതൽ സന്തോഷം ആയിരുന്നു.പക്ഷെ എന്റെ ആ സന്തോഷം അധിക നേരം നീണ്ടു നിന്നില്ല.അപ്പോഴേക്കും ദേവിക ചേച്ചി വന്നു.സഖാവിനോടുള്ള ആ ചേച്ചിയുടെ പെരുമാറ്റം കണ്ടു ഞാൻ ഊഹിച്ചതാണ് അത് ദേവിക ചേച്ചി ആണെന്ന്.അത്രക്കുണ്ടായിയുന്നു അവർ തമ്മിലുള്ള സംസാരമൊക്കെ.അത് എന്നെ വീണ്ടും വീണ്ടും വിഷമിപ്പിക്കാൻ തുടങ്ങി.വന്ന സന്തോഷത്തേക്കാൾ കൂടുതൽ ആയി എന്റെ സമാധാനം പോയി.സഖാവിനെ നോക്കാൻ അത് കൊണ്ട് തോന്നിയില്ല.അപ്പോഴേക്കും ബെല്ലടിച്ചിരുന്നു.ടീച്ചർ പോയപ്പോൾ ഡെസ്കിൽ ഞാൻ തലവെച്ചു കിടന്നു. എങ്ങനെ എങ്കിലും ലൈബ്രറിയിൽ എത്തിപ്പെട്ടാൽ മതി എന്നായി മാറി.അതിന് വേണ്ടി സമയം കഴിച്ചു കൂട്ടി.. ഇന്റർവെൽ ന് ലൈബ്രറിയിൽ പോവാൻ വിചാരിച്ച ഞാൻ ഉച്ച ആയിട്ടും അതിന്റെ പടി കാണാൻ പറ്റിയില്ല.ഉച്ചക്കുള്ള ഇന്റർവെല്ലിന് അവളുമാരുടെ കൂടെ കാന്റീനിൽ പോവാനെ നേരം ഉണ്ടായുള്ളൂ..

അത് പറഞ്ഞപ്പോഴാ ഓർത്തത് എനിക്ക് അവിടെ പുതിയ ഒരു ഫ്രണ്ട് നെ കൂടി കിട്ടി.'വരദ'.ആള് ഒരു പാവം പൂച്ച കുട്ടി ആണ്.പിന്നെ ഒരാൾ കൂടി ഉണ്ട്.ഒരു ഉമ്മച്ചി കുട്ടി.ആമിറ.ഞങ്ങളുടെ ആമി. ഞങ്ങൾ നാല് പേരും കൂടി കാന്റീനിലേക്ക് വിട്ടു. ഞാൻ മാത്രം ഫുഡ്‌ കൊണ്ട് വന്നിട്ടുണ്ടായിരുന്നു ഉള്ളു.. അവർ ഒന്നും കൊണ്ട് വന്നില്ല. അപ്പോൾ കാന്റീനിൽ നിന്ന് കഴിക്കാം എന്ന് വിചാരിച്ചു.ആരും വീട്ടിൽ പോയി പാര വെക്കാതിരുന്നാൽ മതിയായിരുന്നു. ആദ്യമായാണ് ഞാൻ എന്റെ കോളേജ് കാന്റീനിൽ ചെന്നത് അത് വളരെ വിശാലമായിരുന്നു.കോളേജിൽ ഉള്ള പകുതി ഭാഗം കുട്ടികളും അവിടെ ഇരുന്ന് ഭക്ഷണം കഴിക്കുന്നുണ്ട് എന്ന് തോന്നി പോയി. ഞങ്ങളും പോയി ഒരു മേശയുടെ ചുറ്റിനും ആയി ഇരുന്നു.കഴിക്കാൻ ചിക്കൻ ബിരിയാണി തന്നെ ഓർഡർ ചെയ്യണം എന്നുണ്ടായിരുന്നു എങ്കിലും ഊണിൽ ആ മോഹം ഒതുക്കി.ഞങ്ങൾ ഓരോ നാട്ടുകാര്യവും പറഞ്ഞു ആസ്വദിച്ചു കഴിക്കുന്നതിനിടിയാൽ ആണ് സഖാവ് അങ്ങോട്ട് കടന്ന് വന്നത്.അപ്പോൾ തന്നെ എന്റെ കണ്ണുകൾ വിടർന്നു.

പിന്നാലെ തന്നെ ദേവിക ചേച്ചിയെ കണ്ടതും വിടർന്ന കണ്ണുകൾ കൊഴിഞ്ഞ പോലെ ആയി അവരോടൊപ്പം വേറെ ഒരു 6 പേരും ഉണ്ടായിരുന്നു.മാഗസിനിൽ പറഞ്ഞ ആ 6 പേർ ഇവരാണെന്ന് മനസിലായി. അവരുടെ കൂട്ടത്തിൽ വേറെ ഒരു പെൺകുട്ടി ഉണ്ടായിട്ട് കൂടി എന്റെ ശ്രദ്ധ ദേവിക ചേച്ചിയിൽ മാത്രം ആയിരുന്നു.എന്റെ ചുറ്റിനും ഇരുന്ന് അവർ മൂന്ന് പേരും വാർത്തമാനം പറഞ്ഞു കഴിക്കുന്നുണ്ടെങ്കിലും എന്റെ സമാധാനം വീണ്ടും പോയി.ഭക്ഷണം വരെ ഇറങ്ങാൻ പറ്റാതെ ആയി. ഇതിനും മാത്രം സഖാവ് എങ്ങനെ ആയിരിക്കാം എന്നെ സ്വാധിനിച്ചത്. ഞാൻ ഇടക്കിടക്ക് അങ്ങോട്ട് നോക്കുന്നുണ്ടെങ്കിലും അബദ്ധത്തിൽ പോലും സഖാവിന്റെ നോട്ടം ഞങ്ങളുടെ സ്ഥലത്തേക്ക് വന്നു പതിച്ചില്ല.എന്നെ ഒരു വട്ടം എങ്കിലും അങ്ങേര് കാണാന്നത് എപ്പോഴാണാവോ തമ്പുരാനെ... ഞാൻ ഇവിടെ ടെൻഷൻ അടിച്ചു നിൽക്കുമ്പോൾ പുള്ളി അപ്പുറത്തു നിന്ന് നല്ല തീറ്റയിൽ ആണ്.നല്ലോണം ചിരിക്കുന്നുണ്ട്.ദേവിക ചേച്ചി ഓരോന്ന് പറയുന്നും ഉണ്ട്.ദേവിക ചേച്ചി അഭിയേട്ടന്റെ തൊട്ടടുത്ത് ഇരിക്കുന്നത് കണ്ടു എനിക്ക് സഹിക്കുന്നില്ല

അത് പോലെ തന്നെ അല്ലെ മറ്റേ പെൺകുട്ടിയും.ആ കുട്ടി വേറെ ആൺകുട്ടികളുടെ കൂടെ അല്ലെ ഇരിക്കുന്നെ.. ഈ ചേച്ചിക്കും അങ്ങനെ ഇരുന്നാൽ പോരെ.. എന്തിനാ അഭിയേട്ടന്റെ അടുത്ത് ഇരിക്കുന്നത്. പെട്ടന്ന് ആണ് ഞാൻ ആ കാഴ്ച കണ്ടത്.ദേവികേച്ചി അഭിയേട്ടന് വാരി കൊടുക്കുന്നു.അഭിയേട്ടൻ അത് പുഞ്ചിരിയോടെ വാങ്ങി കഴിക്കുന്നു.!!! അത് കൂടി കണ്ടപ്പോൾ എന്റെ നിയന്ത്രണം പോയി.ഞാൻ പല്ല് കടിച്ചു പിടിച്ചു എന്റെ പ്ളേട്ടിലുള്ള ചൊറിനെ നന്നായി അമക്കി.പിന്നെ അത് ദേവേച്ചി ആണെന്ന് കരുതി വായിൽ ഇട്ട് ചവച്ചരച്ചു കഴിച്ചു.വേറെ ഒന്നും ചെയ്യാൻ പറ്റുന്ന അവസ്ഥയിൽ എല്ലായിരുന്നു ഞാൻ.. എന്റെ അവസ്ഥ ഓർത്ത് എനിക്ക് എന്നോട് തന്നെ പാവം തോന്നാൻ തുടങ്ങി.ആരും അറിയാതെ എന്റെ ഉള്ളിൽ ഞാൻ ഉറക്കെ അലറി. എങ്ങനെ ഒക്കെയോ അവിടെ നിന്ന് കഴിച്ചു എഴുന്നേറ്റു.വീണ്ടും ക്ലാസ്സിൽ കേറി.ഒരു പീരിയഡ് കഴിഞ്ഞു.അടുത്ത പീരിയഡ് കൂടി കഴിഞ്ഞാൽ ലൈബ്രറിയിൽ പോകാം എന്ന ആശ്വാസത്തിൽ ഞാൻ ഇരിക്കുമ്പോൾ ആണ് ഇന്ന് ഇനി ക്ലാസ്സ്‌ ഇല്ല എന്ന് പിയൂൺ വന്നു പറഞ്ഞത്.

എല്ലാവരും കോളേജിൽ ചുറ്റി തിരിയാതെ വേഗം വീട്ടിലേക്ക് പോകണം എന്ന് കൂടി പറഞ്ഞതോടെ അയാളെ കൊല്ലാൻ എനിക്ക് തോന്നി.എന്തൊ അത്യാവശ്യം കൊണ്ടാണ് കോളേജ് വിട്ടത് എന്നോർത്ത് സമാധാനിച്ചു.എന്നാലും ദേവിക ചേച്ചി സഖാവിന്റെ ആരാണെന്ന് അറിയാതെ ഇന്നത്തെ ഉറക്കവും ഗോവിന്ദ ആയിരിക്കും എന്ന് എനിക്ക് ഉറപ്പായിരുന്നു. പിന്നെ ഞാൻ അവിടെ നിൽക്കാതെ അവളുമാരെയും വിളിച്ചു ബസ് സ്റ്റോപ്പിൽ പോയി വരദ ഹോസ്റ്റലിൽ ആയത് കൊണ്ട് അവൾ ആ വഴിക്ക് പോയി.ആമി വേറെ ഒരു റൂട്ടിലും ആയിരുന്നു.അത് കൊണ്ട് ഞാനും ഭാമയും മാത്രം ബസ് സ്റ്റോപ്പിൽ പോയി. വാക മറച്ചുവട്ടിൽ ആയിരുന്നു ബസ് സ്റ്റോപ്പ്‌.കൊഴിഞ്ഞു കിടക്കുന്ന വാക പൂക്കളെ കണ്ടപ്പോൾ എനിക്ക് ഒരേ സമയം വിഷമവും സന്തോഷവും വന്നു.പിന്നെ ഒരു ദീർഘ നിശ്വാസം എടുത്ത് അതിനെ എല്ലാം കാറ്റിൽ പറത്തി വിട്ടു. ചെറു പുഞ്ചിരിയോടെ സമാധാനം ആയി അങ്ങനെ നിൽക്കുമ്പോൾ ആണ് എന്റെ സമാധാനം കളയാൻ എന്ന വണ്ണം അവരുടെ ഗാങ് വന്നു നിന്നത്.വന്നപ്പോൾ മുതൽ ഒച്ചയും ബഹളവും.സഖാവ് ആ ഒച്ചയിൽ ഏർപ്പെടാതെ ഫോണിൽ തലയും പൂഴ്ത്തി നിൽക്കുകയായിരുന്നു. വല്ല പെണ്ണുങ്ങളോടും ചാറ്റ് ചെയ്യുവാണോ എന്ന് ആർക്കറിയാം.

ആ നേരത്ത് കോളേജ് വിട്ടത് കൊണ്ട് ഒരു ഒറ്റ ബസ് അത് വഴി വന്നില്ല. അത് കൊണ്ട് അവരുടെ ഷോ കണ്ടു കുശുമ്പും കേറി ഞാൻ എങ്ങനെ ഒക്കെയോ കടിച്ചു പിടിച്ചു നിന്നു. ആദ്യം വന്ന ബസിൽ നല്ല തിരക്ക് ഉണ്ടായിരുന്നു. അവരുടെ ആ ഷോ ഇനിയും കാണാൻ കഴിയാത്തത് കൊണ്ട് കണ്ടക്ടർ കേറണ്ട എന്ന് പറഞ്ഞിട്ടും ഞാൻ കേറി. എന്റെ കോളേജിലെ കുറെ കുട്ടികൾ നുഴഞ്ഞു കേറുന്നുണ്ടായിരുന്നു ആ ബസിൽ. അവർ നല്ല നുഴഞ്ഞു കേറ്റക്കാർ ആണെന്ന് അതോടെ മനസ്സിലായി. കേറണ്ട എന്ന് പറഞ്ഞിട്ടും കേറിയതിന് ആ കണ്ടക്ടർ എന്നെ തുറിച്ചു നോക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. അയാൾക്ക് അറിയില്ല ഞാൻ ആരാണെന്ന്. ഞാൻ വിചാരിച്ചാലും അയാളുടെ പണി പോവും. പിന്നെ വെറുതെ എന്തിനാ ഒരാളുടെ കഞ്ഞി കുടി മുട്ടിക്കുന്നെ.. അല്ലാതെ അച്ഛനോട് എന്തു പറയും എന്ന് കരുതിയിട്ട് ഒന്നും അല്ലാട്ടോ.. ശ്വാസം പോലും വിടാൻ സ്ഥലം ഇല്ലാത്ത ആ തിരക്കിനിടയിൽ സ്വഭാവികമായി ഞാൻ പിന്നിലേക്ക് തള്ളപ്പെട്ടു. ഭാമ മുന്നിലേക്കും. കുറച്ചു നേരം അങ്ങനെ നിരക്കിന്റെ ഇടയിൽ നിൽക്കുമ്പോൾ ആണ് ആരോ എന്നെ തോണ്ടുന്നത് പോലെ എനിക്ക് തോന്നിയത്.

പിന്നിലേക്ക് തിരിഞ്ഞു നോക്കിയപ്പോൾ മുഴുവൻ ആണുങ്ങൾ ആയിരുന്നു.എനിക്ക് തോന്നിയതായിരിക്കും എന്ന് കരുതി വീണ്ടും തിരിഞ്ഞു നിന്നപ്പോൾ വീണ്ടും വന്നു തോണ്ടൽ ഇപ്രാവശ്യം തോന്നിയതല്ല എന്ന് എനിക്ക് മനസ്സിലായി. പക്ഷെ ആരാണെന്ന് മനസിലായില്ല. ഹൃദയം വല്ലാതെ മിടിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. കുറച്ചു തിരക്ക് ഒന്ന് ഒതുങ്ങിയപ്പോൾ ഞാൻ മുന്നിലേക്ക് കയറി നിന്നു. തിരക്ക് കുറഞ്ഞത് കൊണ്ട് വീണ്ടും എന്നെ തോണ്ടാൻ വന്ന കൈകൾ ആരുടേതാണെന്ന് എനിക്ക് മനസ്സിലായി. അയാൾ അടുത്ത വട്ടം ഉന്നം വെച്ചത് എന്റെ കയ്യിലേക്കോ വയറിലേക്കോ ആയിരുന്നു. അത് മനസ്സിലാക്കിയെന്നോണം ഞാൻ അയാളുടെ മുഖത്തു നോക്കി ഒന്ന് പൊട്ടിക്കാൻ വേണ്ടി തിരഞ്ഞപ്പോഴേക്കും അയാളെ ആരോ ചവിട്ടി നിലത്തിട്ടിരുന്നു. അതാരാണെന്ന് നോക്കിയ ഞാൻ ഞെട്ടി.!! അഭിയേട്ടൻ..!!!! ...... (തുടരും )......

മുന്നത്തെ പാർട്ടുകൾ വായിക്കാൻ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക...

Share this story