💔 വിമോചിത 💔: ഭാഗം 9

രചന: AVANIYA

എന്റെ മകൾ അവള് ഒരു ആശ്രമത്തിൽ ആണ്.... " " ആശ്രമത്തിലോ " " അതേ മാഡം തൃശൂർ ഉള്ളൊരു ആശ്രമത്തിൽ ആണ് മനസ്സ് കൈ വിട്ട് ഒരു മനോരോഗിയേ പോലെ.... " " What " " Yes madam she is mentally week not only week she lost her mind " അതും പറഞ്ഞു ആ പിതൃമനസ്സ്‌ കണ്ണീർ പൊഴിച്ചു " സോറി സർ.... ഞങ്ങൾക്ക് ആ കുട്ടിയെ ഒന്ന് കാണാൻ പറ്റുമോ " " മാഡം അവൾക്ക് ആരെയും മനസ്സിലാകുന്നു പോലുമില്ല..... ആരോടും അധികം മിണ്ടില്ല.... ഒന്നിനോടും പ്രതികരിക്കാൻ ആവില്ല.... പിന്നെ ഇടക്ക് violent ആവും..... " " സർ അഞ്ജലിയുടെ അവസ്ഥ ഇങ്ങനെ ആയത് എപ്പോഴാണ്..... " " മാഡം അവളുടെ ഒരു കൂട്ടുകാരി മരിച്ചിരുന്നു.... അത് സൂയിസൈഡ് ആയിരുന്നു.... അതിനു ശേഷം അവള് ഇവിടേക്ക് വന്നു മുറിയിലേക്ക് കയറി കൊറേ നേരാമായിട്ടും കാണാതെ ആയപ്പോൾ ഞങ്ങൾ വിളിച്ചെങ്കിലും പ്രതികരണം ഒന്നും ഉണ്ടായില്ല.... അവസാനം ചവിട്ടി പൊളിച്ചാണ് തുറന്നത്.... അപ്പോ ആ മുറിയുടെ അവസ്ഥ വല്ലാത്ത കഷ്ടം ആയിരുന്നു.... മുടി ഒക്കെ പാറി പറന്നു തലയിണയിലേ പഞ്ഞി ഒക്കെ മുറി മുഴുവൻ നിറഞ്ഞു ഒരു മൂലയിൽ ചടഞ്ഞു കൂടി ഇരിക്കുക ആയിരുന്നു..... ഞാൻ ഒരു ഡോക്ടർ ആയ കൊണ്ട് എനിക് അത് മനസിലായി...

എനിക് ഒരു ഫ്രണ്ട് ഉണ്ട് psychiatrist ആണ് അവനെ കാണിച്ചു അവന്റെ റികമന്റേഷനിൽ ആണ് ആശ്രമത്തിൽ ആകിയത്..... ഒരു മെന്റൽ ഹോസ്പിറ്റൽ തന്നെയാണ്.... പക്ഷേ അതിന്റെ environment ഒക്കെ കുറച്ച് വ്യത്യസ്തമാണ് " " Ok fine.... സർ നേരത്തെ ഒരു കുട്ടിയുടെ മരണ കാര്യം പറഞ്ഞില്ലേ അതിന്റെ അന്വേഷണത്തിന്റെ ഭാഗമായി വന്നതാണ്.... അതൊരു സൂയിസൈഡ് അല്ല സർ it was a murder " " പക്ഷെ ആ കുട്ടി ഞെരമ്പ്‌ മുറിച്ച് മരിച്ചു എന്നല്ലേ പറഞ്ഞത്.... " " അല്ല സർ അതൊരു കൊലപാതകം ആണ്.... അതിന്റെ കേസിന്റെ ഭാഗമായാണ് ഞാൻ വന്നത്.... പക്ഷേ അഞ്ജലിയുടെ ഭാഗം കൂടി അറിയേണ്ടത് ആയിരുന്നു.... She was her best friend " " But madam എന്റെ മകൾ അതിനു പറ്റിയ ഒരു അവസ്ഥയിൽ അല്ല " " സർ please സാറിന്റെ മകൾക്ക് ഒരു കുഴപ്പവും ഉണ്ടാകില്ല I promise just ഒന്ന് കണ്ടോട്ടെ sometimes എന്തെങ്കിലും ഒരു ചെറിയ clue എങ്കിലും കിട്ടിയാലോ..... Please സർ " " Ok ഞാൻ സമ്മതിക്കാം പക്ഷേ അത് കാരണം അവൾക്ക് പ്രശ്നം ഒന്നും ഉണ്ടാകരുത് " " Sure sir " " എങ്കിൽ നമുക്ക് ഇപ്പൊ തന്നെ പുറപെടാം.... ഇപ്പൊ പോയാൽ വൈകിട്ട് മുമ്പ് അവിടെ എത്താം... " " Ok സർ... സാറിന്റെ വണ്ടിയിൽ വന്നോളു ഞങ്ങൾ ഫോളോ ചെയ്തോളാം.... "

" Ok madam " അവർ വേഗം തൃശൂരിലേക്ക് പുറപ്പെട്ടു..... " ആദി " " എന്താ രൂപേഷ് ഏട്ടാ " " ഇൗ യാത്ര വേണമായിരുന്നോ..... അവൾക്ക് ഒന്നിനോടും പ്രതികരിക്കാൻ ആവില്ല എന്ന് പറയുമ്പോൾ " " ശരിയല്ലേ ആദി.... 2 വർഷം ആയില്ലേ.... പിന്നെ ഇപ്പൊ നമ്മുടെ യാത്രയിൽ എന്തെങ്കിലും അർത്ഥം ഉണ്ടാകുമോ " " രൂപേഷ് ഏട്ടാ.... എന്തോ എന്റെ മനസ്സ് പറയുന്നു നമുക്ക് അവിടുന്ന് എന്തോ കിട്ടുമെന്ന്..... അഞ്ജലിക്ക്‌ ഇതുമായി എന്തൊക്കെയോ ബന്ധമുണ്ട് എന്ന് തോന്നുന്നു " " എന്തായാലും പോയി നോക്കാം..... " ഉച്ച നേരം ഒക്കെ ആയപ്പോഴേക്കും അവർ തൃശൂർ എത്തിയിരുന്നു..... പിന്നെ വണ്ടി നീങ്ങിയത് കുറച്ച് ഉൾ ഗ്രാമം പോലൊരു പ്രദേശത്തേക്ക് ആയിരുന്നു..... നിറയെ ചെടികളും കുന്നുകളും മരങ്ങളും ഒക്കെ ഉള്ള ഇടക്ക് ഇടക്ക് ആയി പേരിനു മാത്രം ചെറു വീടുകൾ ഉള്ള ഒരു ഗ്രാമത്തിലേക്ക്..... കുറച്ച് ദൂരം പോയതിനു ശേഷം വണ്ടി ഒരു കോമ്പൗണ്ടിന്റെ അകത്തേയ്ക്ക് കയറി..... അത് മുഴുവൻ പച്ചപിനാൽ നിറഞ്ഞിരുന്നു..... അവിടം കാണുമ്പോൾ തന്നെ ഉള്ളിൽ ഒരു postiveness നിറയുന്നത് അവള് അറിഞ്ഞു..... അസ്വസ്ഥമായ മനസ്സിനെ ശാന്തമാക്കാൻ തക്ക എന്തോ ഒരു മാജിക് അവിടെ ഉണ്ടായിരുന്നു..... അവിടെ ഓല മേഞ്ഞ ചെറിയ കുടിലുകൾ ആണ് ഉണ്ടായിരുന്നത്....

വല്ലാത്ത ഒരു തണുപ്പ് ഉണ്ടായിരുന്നു അവിടമാകെ.... ഔഷധ സസ്യങ്ങളോട് ഒപ്പം പലവിധ ഫല വൃക്ഷാധികളും അവിടെ ഉണ്ടായിരുന്നു..... കണ്ണുകൾക്ക് കുളിർമയേകാൻ തക്ക ഒരുപാട് കാര്യങ്ങള് ഉണ്ടായിരുന്നു അവിടമാകെ..... അവിടെ എത്തിയതും അഞ്ജലിയുടെ അച്ഛൻ കൂട്ടത്തിലെ ഇച്ചിരി വലിയ ഒരു കെട്ടിടത്തിലേക്ക് കയറി.... ഞങ്ങളും പുറകെ ചെന്നു.... അതിൽ മുഴുവൻ കാഷായ വസ്ത്രധാരികളായ ആളുകൾ ആയിരുന്നു.... വളരെ പരിചിതം ആയ പോലെ അയാള് ഒരു മുറിയിലേക്ക് കയറി.... അവിടെ കൂട്ടത്തിലെ തലവൻ എന്ന പോലെ കാഷായ വസ്ത്രവും ഒന്ന് 2 രുദ്രാക്ഷ മാലയും ഒക്കെ ധരിച്ച് ഒരാള് ഉണ്ടായിരുന്നു..... " സ്വാമിജി.... " " എന്താ ഡോക്ടർ സാറേ ആ കുട്ടിയുടെ ചികിത്സ കഴിഞ്ഞിട്ട് ഇല്ല " " എനിക് അറിയാം സ്വാമിജി.... ഞാൻ മറ്റൊരു ആവശ്യമായി വന്നതാണ് " " എന്താ സാറേ.... " ഉടനെ ആദി സംസാരിച്ച് തുടങ്ങി.... " ജി.... ഞാൻ എസിപി അഥീന ജോൺ... എനിക് ആ കുട്ടിയെ കാണേണ്ട ഒരു ആവശ്യം ഉണ്ടായിരുന്നു.... ഒരു കേസിന്റെ ഭാഗമായി " " പക്ഷേ മാഡം ആ കുട്ടി ഒന്നിനോടും പ്രതികരിക്കാത്ത അവസ്ഥയിൽ ആണ് " " ഞങ്ങൾക്ക് കണ്ടെ പറ്റു ജി.... ആ കുട്ടിക്ക് മാത്രേ ഞങ്ങളെ സഹായിക്കാൻ പറ്റു..... ഒരു പെൺകുട്ടിക്ക് നീതി കിട്ടുന്ന കാര്യമാണ്... Please "

" വലിയ പ്രതീക്ഷ ഒന്നും വേണ്ട.... എന്തായാലും നോക്കിയില്ല എന്നൊരു സങ്കടം വേണ്ട..... വരു ആ കുട്ടിയെ ഒന്ന് കാണാം..... വയലെന്റ് ആകാതെ നോക്കുക.... കുത്തി കുത്തി ഒന്നും ചോദിക്കരുത് " " Ok " ഉടനെ സ്വാമിജി അവരെ ഒരു കുടിലിലേക് കൊണ്ട് പോയി..... അതിനു അകത്തേയ്ക്ക് കയറിയപ്പോൾ തന്നെ പച്ച മരുന്നുകളുടെ ഗന്ധം നാസിക തുംബിലേക് അടിച്ചു കയറി.... അതിനു അകത്തേയ്ക്ക് നോക്കിയപ്പോൾ അഞ്ജലിയെ കണ്ട് ആദിക്ക് ശെരിക്കും വല്ലാതെ ആയി.... പഴയ മുഖത്തെ പ്രസരിപ്പും തിളക്കവും ഒക്കെ നഷ്ടപ്പെട്ടിരുന്നു..... മുടി ഒക്കെ അഴിഞ്ഞു ഉലഞ്ഞു കിടക്കുക ആയിരുന്നു..... തല കുമ്പിട്ട് ആയിരുന്നു ഇരുന്നിരുന്നത്..... " കുട്ടി " സ്വാമിജിയുടെ വിളിയാണ് അവളുടെ തല ഉയർത്തിയത്..... എല്ലാവരെയും കൂടി കണ്ടതും അവളുടെ കണ്ണുകളിൽ ഭയം നിറഞ്ഞു..... അത് വിരലുകൾ തമ്മിൽ കൊരുത്തി വലിക്കുന്ന അവളുടെ പ്രവർത്തിയിൽ നിന്ന് മനസിലായി..... അവള് പതിയെ എല്ലാവരുടെയും മുഖത്തേക്ക് സൂക്ഷിച്ച് നോക്കി.... അത് അവസാനം ആധിയുടെ മുഖത്ത് വന്നു നിന്നു..... അവളെ കണ്ടതും അഞ്ജലിയുടെ കണ്ണുകൾ തിളങ്ങി..... നഷ്ടമായ കളിപ്പാട്ടം തിരിച്ച് ലഭിച്ച ഒരു കുഞ്ഞിനെ പോൽ അവളുടെ മുഖത്ത് ഒരു പുഞ്ചിരി വിരിഞ്ഞു.....

ഇതൊക്കെ കണ്ട സ്വാമിയുടെ ഉള്ളിൽ സന്തോഷം ഉണ്ടായി.... ഇത് വരെ ആരുടെയും മുഖത്തേയ്ക്ക് കൂടി നോക്കാത്ത കുട്ടിയാണ്.... എന്തിനേറെ പറയുന്നു സ്വന്തം അച്ഛനമ്മമാരെ പോലും തിരിച്ച് അറിയാത്ത അവസ്ഥയിൽ ആയിരുന്നു.... അഞ്ജലി വല്ലാത്ത ഉത്സാഹത്തോടെ ബെഡിൽ നിന്നും എണീക്കാൻ ശ്രമിച്ചു.... പക്ഷേ അവളുടെ ശരീരത്തെ തളർച്ച ബാധിച്ചിരുന്നു..... അതിനാൽ അവള് താഴേയ്ക്ക് വീഴാൻ പോയി..... പക്ഷേ അപ്പോഴേക്കും ആദി അവളെ പിടിച്ചിരുന്നു.... " നീലൂട്ടീ...... " എന്നും വിളിച്ച് അഞ്ജലി ആധിയുടെ മുഖത്ത് ഒക്കെ തൊട്ടു നോക്കി..... " മോളെ.... നീ വന്നു അല്ലേ..... എനിക് അറിയായിരുന്ന് എന്റെ നീലുട്ടി എന്നെ തേടി വരുമെന്ന്.... എനിക് അറിയായിരുന്നു..... " ഇതൊക്കെ കണ്ട് സ്തംഭിച്ച് നിൽക്കുക ആണ് ബാകി ഉളളവർ.... " മോളെ ആ കുട്ടിക്ക് എന്തോ ഒരു ബന്ധം തോന്നിയിരികുന്ന് അതാ ഇങ്ങനെ..... തിരിച്ച് സംസാരിക്കു അല്ലെങ്കിൽ അവള് വയലേന്റ് ആവും " എന്നാല് അഞ്ജലി ഇതൊന്നും കേക്കുന്നിലായിരുന്ന്..... അവള് മറ്റൊരു ലോകത്ത് ആയിരുന്നു.... താനും തന്റെ നീലുവും മാത്രമുള്ള ഒരു ലോകത്ത്..... " നീലുട്ടി..... എന്താ.... എന്താ എന്നോട് മിണ്ടാതെ ഇരിക്കുന്നത്.... ഇപ്പോഴും പിണക്കം ആണോ..... ആയിരിക്കും അല്ലെ.... " " അല്ലല്ലോ അഞ്ചുട്ടി..... "

പഴയ ഏതോ ഓർമയിൽ ആദി അങ്ങനെ പറഞ്ഞു അവളുടെ കവിളിൽ പതിയെ പിച്ചി..... " ഇല്ല.... എനിക് അറിയാം എന്നോട് പിണക്കം ആണെന്ന്.... അതല്ലേ ഇത്രയും നാളും എന്നെ കാണാൻ വരാതെ ഇരുന്നത്.... എനിക് അറിയാം.... " " അത് മോളെ ഓരോ ഓരോ പ്രശ്നങ്ങൾ..... " ഉടനെ അവളുടെ മുഖഭാവം മാറി..... അവള് വാവിട്ട് കരയാൻ തുടങ്ങി..... ആദിയെ പൂണ്ടടക്കം കെട്ടിപിടിച്ച്..... " ഞാനാ.... ഞാനാ നീലു എല്ലാത്തിനും കാരണം.... ഞാൻ.... ഞാൻ മാത്രമാണ്..... " " ഏയ് അഞ്ചു എന്തൊക്കെയാ ഇൗ പറയുന്നത്..... " " സത്യം.... ഞാനാ..... എന്റെ സ്വാർത്ഥത ആണ്.... അഭിയെട്ടനെ വേണമെന്നുള്ള സ്വാർത്ഥത..... " അവള് അലറുക ആയിരുന്നു..... " അഞ്ചുട്ടി..... " " സത്യായിട്ടും ഞാനാ കാരണം.... നീ അഭിയെട്ടനോട് കൊറേ മിണ്ടുന്ന കൊണ്ട് കുശുമ്പ് ആയി.... അതോണ്ട് ആണ് നിനക്ക് അതിനേക്കാൾ സ്നേഹം ജീവെട്ടനോട് ഉണ്ടെന്ന് കാട്ടാൻ ആണ് ഞാൻ അന്ന് നിങ്ങളെ ഒരുമിച്ച് ആകിയത്‌..... പക്ഷേ പക്ഷേ....... " അവള് ഒരു ഭ്രാന്തമായ അവസ്ഥയിൽ ആയിരുന്നു..... വല്ലാതെ വയലെന്റ്‌ ആയിരുന്നു..... സ്വന്തം തല കൊണ്ട് പോയി അവള് മതിലിൽ ഇടിച്ചു..... പിടിച്ച് മാറ്റാൻ ചെന്ന ആളുകളെ അവള് ആക്രമിച്ചു...... അവിടെ ഉണ്ടായിരുന്ന വസ്തുക്കൾ ഒക്കെ അവള് എറിഞ്ഞു ഉടച്ചു....

" മാഡം നിങ്ങൾക്ക് മാത്രമേ എന്തെങ്കിലും ചെയ്യാൻ ആവൂ.... Please... ഞങൾ ഒക്കെ അവൾക്ക് അന്യർ ആണ് മാഡം.... " സ്വാമിജി ആധിയോട് പറഞ്ഞു.... ആദി പതിയെ അവളുടെ അടുത്തേക്ക് ചെന്നു.... " അഞ്ചു..... " എന്ന് വിളിച്ച് അടുത്തേയ്ക്ക് ചെന്നപ്പോൾ അവള് പതിയെ normal ആയി കൊണ്ടിരുന്നു..... അപ്പോഴേക്കും അവളുടെ ശരീരം ശെരിക്കും തളർന്നിരുന്നു..... " അഞ്ചു..... അഞ്ചു..... " പക്ഷേ പതിയെ അവളുടെ ബോധം മറയുക ആയിരുന്നു..... അതിനിടയിലും അവളുടെ ചുണ്ടുകൾ അത് ആവർത്തിച്ച് കൊണ്ടിരുന്നു.... " ഞാനാ.... ഞാൻ കാരണമാണ് " ബോധം മറഞ്ഞ അഞ്ജുവിനേ അവിടെ ഉളളവർ ചേർന്ന് കട്ടിലിലേക്ക് കിടത്തി..... പക്ഷേ അപ്പോഴും ആധിയുടെ ചെവികളിൽ അത് തന്നെ ആവർത്തിച്ച് കേട്ട് കൊണ്ടിരുന്നു..... " ഞാൻ.... ഞാൻ കാരണമാണ് " അഞ്ജലിയുടെ അച്ഛന്റെ അവസ്ഥയും വല്ലാതെ ആയിരുന്നു.... അപ്പോഴാണ് സ്വാമിജി സംസാരം തുടർന്നത്..... " മാഡം.... പറ്റുമെങ്കിൽ വീണ്ടും ഇവിടേക്ക് വരണം.... അവളുടെ ഭൂത കാലത്തേയ്ക്ക് ഉള്ള ഒരേയൊരു വഴിയാണ് മാഡം..... "

" ശെരി വരാം..... " അതും പറഞ്ഞു മറ്റുള്ളവരോട് ഒരു അക്ഷരം പോലും മിണ്ടാതെ അവള് അവിടുന്ന് ഇറങ്ങി..... അവൾക്ക് പുറകെ ബാകി ഉള്ളവരും.... തിരിച്ചുള്ള യാത്രയിൽ ഒരു അക്ഷരം പോലും ആരോടും അവള് മിണ്ടിയില്ല..... ഏകദേശം രാത്രിയോടയാണ് അവർ തിരിച്ച് കോട്ടേഴ്‌സിൽ എത്തിയത്..... Annie യോട് oru വാക്ക്‌ പോലും മിണ്ടാതെ അവള് തന്റെ റൂമിലേക്ക് കയറി..... ഡ്രസ്സ് മാറി ഷവറിന് കീഴിൽ നിന്നു കുറച്ച് നേരം..... പക്ഷേ വെള്ളത്തിന്റെ തണുപ്പ് അവളുടെ ഉള്ളിലുള്ള ഉള്ളിലുള്ള ചൂടിനെ തണുപ്പിച്ചില്ല.... എന്നാലും തനിക്ക് അറിയാവുന്ന അഞ്ജലിക്ക്‌ അത് ചെയ്യാൻ ആവുമോ അതായിരുന്നു അവളുടെ ഉള്ള് നിറയെ..... മനസ്സ് എത്ര ശ്രമിച്ചിട്ടും പിടിച്ചു നിർത്താൻ ആകുന്നില്ല എന്ന് മനസിലായതും അവള് തന്റെ ഫോൺ എടുത്ത് ഒരു നമ്പറിലേക്ക് വിളിച്ചു..... കോൺടാക്റ്റ് name കണ്ടതും അവളുടെ ചുണ്ടിൽ ഒരു പുഞ്ചിരി വിരിഞ്ഞു..... തന്റെ ഉള്ളിലുള്ള അഗ്നിക്ക് ഒരു പരിധി വരെയുള്ള പരിഹാരം...........( തുടരും )

മുന്നത്തെ പാർട്ടുകൾ വായിക്കാൻ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക...