🌻സൂര്യകാന്തി 🌻: ഭാഗം 24

രചന: മിഴി

ഇടയ്ക്കിടെ കേൾക്കുന്ന ഞരക്കവും കേൾക്കാതായപ്പോൾ സംശയത്തോടെ അയാൾ ചൂണ്ടുവിരൽ അവളുടെ മൂക്കിനടുത്തേയ്ക്ക് എത്തിച്ചു.. ഭയം ചെറുതായി കീഴടക്കിയപ്പോൾ വാതിലിൽ ശക്തമായി മുട്ടുകേട്ടു.. ഒരുനിമിഷം എന്തുചെയ്യുമെന്നറിയാതെ പരുങ്ങി... നെഞ്ചിടിപ്പേറി... വാതിൽക്കലെത്തി ഒരുനിമിഷം സംശയിച്ചുകൊണ്ട് തുറക്കാനാഞ്ഞ കൈ പിൻവലിച്ചു... ഇനി ആരെങ്കിലും കണ്ടിരിയ്ക്കുമോ ? ആകെ വെള്ളമായിരുന്നതിനാൽ നടന്നതോന്നുമോർമ്മയില്ല... ഇടവഴിയിൽനിന്നും ഒഴിഞ്ഞുകിടക്കുന്ന പുരയിടത്തിലൂടെ കുറച്ചുദൂരമുണ്ട് ഈ തവളത്തിലേയ്ക്ക്... പൂട്ടിയിട്ടിരിയ്ക്കുന്ന ഒരു തൊഴുത്തുപോലെ....... ആരും കടന്നുവരാത്തിടം... പിടിച്ചുവലിച്ചുകൊണ്ടുവരുന്നതിനിടയിലാരെങ്കിലും കണ്ടുകാണുമോ ? രവി ആലോചിച്ചു... ഡാ... രവി... വാതില് തുറക്കെടാ...

മുട്ടിനൊപ്പം സതീഷിന്റെ ശബ്ദം കെട്ടപ്പോൾ രവിയ്ക്ക് ശ്വാസം നേരെ വീണു.. പക്ഷേ... അവനിതൊക്കെ കണ്ടാൽ...... ഒന്നു പതറിയെങ്കിലും ഇനിയും തുറക്കാതിരുന്നാൽ ശരിയാകില്ലെന്നു മനസ്സിലാക്കിയയാൾ പതിയെ വാതിൽ തുറന്നു... എന്തോ ചോദിക്കാനായി ഒരുങ്ങിയ സതീഷിനെ ബനിയനിൽ പിടുത്തമിട്ടകത്തേയ്ക്ക് വലിച്ചിട്ടുകൊണ്ട് വാതിലടച്ചു... എന്താടാ... മനുഷ്യനെ പേടിപ്പിച്ചുകളഞ്ഞല്ലോ ? മ്മ്... നല്ല ഫിറ്റാല്ലേ.... എനിക്ക് തോന്നി നീ... പറഞ്ഞുമുഴുമിക്കും മുൻപേ രവിയുടെ പുറകിലായി നിലത്തുകിടക്കുന്ന പെൺകുട്ടിയിൽ സതീഷിന്റെ ദൃഷ്ടി പതിഞ്ഞു.. ഡാ.. രവീ... നീ... ഇതേതാടാ ഈ കൊച്ച്... സതീഷ് രവിയെ പിടിച്ചുമാറ്റി പെൺകുട്ടിയ്ക്ക് നേരെ വിരൽ ചൂണ്ടിക്കൊണ്ട് തിരക്കി.. അപ്പോഴും കണ്ട കാഴ്ചയുടെ പരിഭ്രമത്തിൽ അവന്റെ വിരലുകൾ വിറയ്ക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.. ആ.... എനിക്കറിയില്ല... രവി ഒഴുക്കന്മട്ടിൽ പറഞ്ഞു.. ദേ.. രവീ.. കളിക്കല്ലേ... ഊരും പേരുമറിയാതെയാണോ ഈ കൊച്ചിനെ നീ ഈ വിധമാക്കിയത്....

അനക്കമില്ലാതെ വിവസ്ത്രയായി കിടക്കുന്ന പെൺകുട്ടിയെ കാണും തോറും ഉള്ളിലുടലെടുത്ത ഭയത്തെ അടക്കാൻ പണിപ്പെട്ടുകൊണ്ട് സതീഷ് തിരക്കി... അതേടാ.. ഈ പെണ്ണിനെക്കുറിച്ചൊന്നും എനിക്കറിയില്ല.... രാവിലെ മുതൽ എന്റെ അവസ്ഥ നിനക്കറിയാല്ലോ..? വെള്ളം തലയ്ക്കു പിടിച്ചപ്പോൾ ഒരബദ്ധം പറ്റി... എടാ ####.. ഇതാണോടാ അബദ്ധം... നിന്റെ മോളശ്വതിയുടെ പ്രായമല്ലേ കാണത്തൊള്ളെല്ലെടാ... ഓഹ്.... അല്ലെങ്കിലും ആ മരുമോള് കൊച്ചിനെപ്പോലും വെറുതെവിടാത്ത നീയല്ലേ... സതീഷ് രവിയെ ഈർഷ്യയോടെ നോക്കി.. ഡാ.. ടാ... നീ വെറും പുണ്യാളനൊന്നും ചമയണ്ട... ആ ....മോളുടെ പേരും പറഞ്ഞ് എന്നെ രാവിലെ നീ കൊറേ പിരി കേറ്റിയതല്ലേ... അതൊക്കെക്കൊണ്ട് ആകെ ഭ്രാന്ത്‌ പിടിച്ച അവസ്ഥയിൽ പിടിച്ചുനിൽക്കാൻ പറ്റില്ല... പക്ഷേ... ഇവളാള് കൊള്ളാം.. ആ കാന്തിയെപ്പോലെ വീറുള്ള ഇനമാ... ഓരോതവണ എതിർക്കുമ്പോഴും വല്ലാത്തൊരു ലഹരിയായിരുന്നു.... ഓരോ അണുവിലും കാന്തിയെ കാണും പോലെ.... ഭ്രാന്തമായി ചിരിച്ചുകൊണ്ടായാൾ പറഞ്ഞു..

എടാ... ഞാൻ അപ്പോഴത്തെ ഒരിതിന് നിന്നെയൊന്നു ഇളക്കാൻ പറഞ്ഞെന്നുവെച്ചു... ഇത് കൈവിട്ട കളിയാണെ... ഒന്നുപോടാ..... ഈ രവിയ്ക്ക് ആരേം പേടിയില്ല... ഇനി ഞാൻ ഒറ്റയ്ക്ക് അനുഭവിച്ചെന്റെ കെറുവാണെങ്കിൽ നീയും കൂടി ഒരുകൈ നോക്കിക്കോ..... കീഴ്ച്ചുണ്ടൊന്നമർത്തി കടിച്ചുകൊണ്ട് രവി സതീഷിനെ നോക്കി പുരികമുയർത്തി... ഏയ്... എനിക്കൊന്നും വേണ്ടാപ്പാ... കാര്യം നിന്റെ കൂടെ പല വൃത്തികേടുകൾക്കും കൂട്ട് നിന്നിട്ടുണ്ട്... പല പെണ്ണുങ്ങളുമായും വഴിവിട്ട ബന്ധങ്ങൾക്കും കമ്പനി തന്നിട്ടുമുണ്ട്... അതൊക്കെ തലയിലാകില്ലെന്നുറപ്പുള്ളതായിരുന്നു.. ഇത്.... വേണ്ട മോനേ... അഴിയെണ്ണാനുള്ള വഴി മാപ്പ് വച്ചു കണ്ടുപിടിക്കണോ ..? സതീഷ് പകപ്പോടെ പറഞ്ഞു.. ആഹ്... നിനക്ക് വേണ്ടേൽ വേണ്ട... പക്ഷേ.... എനിക്ക് വേണം... പറഞ്ഞില്ലേ... അവളുടെ.. കാന്തിയുടെ തനിപ്പകർപ്പായിട്ടാ ഇവളെ തോന്നുന്നേ.... ആ ലഹരി ഇനിയുമിനിയും വേണമെനിക്ക്... ഉന്മാദവും ഭ്രാന്തും കൂടിക്കലർന്ന ഭാവമായിരുന്നയാൾക്കപ്പോൾ... ഹേ... ഇനിയും ആ കൊച്ച് താങ്ങില്ലെടാ... ചത്തുപോകും...

വിട്ടേക്ക്... സതീഷ് രവിയെ പിന്തിരിപ്പിയ്ക്കാനായി ശ്രമിച്ചു.. വിടാനോ... എവിടേയ്ക്ക്.... രവീ.... നീയെന്താടാ ഇതിനെ ചെയ്യാൻ പോണേ...? ദേ.. കളി കാര്യമാകുമെ... സതീഷ് ഓർമിപ്പിച്ചു... പോടാ... നീയെന്താ കരുതുന്നെ... ഇവളെ ഈ കോലത്തിൽ വിട്ടാൽ പിന്നെ ഈ രവിയുടെ കാര്യം പോക്കാ... അവളുടെ മുഖത്തൂടെ വിരലുകളോടിച്ചുകൊണ്ട് രവി പറഞ്ഞു.. അതുകൊണ്ട്....? സതീഷ് സംശയത്തോടെ നെറ്റിച്ചുളിച്ചു.. അതുകൊണ്ടിവളിനി പുറംലോകം കാണില്ല.. അയാൾ വന്യതയോടെ അവളിലേയ്ക്കാഞ്ഞു.. ടാ... കേട്ടവാക്കുകളുടെ ഞെട്ടലിൽ സതീഷറിയാതെ വിളിച്ചു.. കൊന്നുകളയും പുല്ലേ നിന്നെ... ദേ.. ഇവളീ കൈകളില്ക്കിടന്നു പിടയുംപോലെ നീയും പിടയും... ഒറ്റാൻ നോക്കിയാൽ കുത്തിമലർത്തും ഞാൻ.. സതീഷേ മോനേ.... നിനക്കറിയാല്ലോ രവിയെ... പറയുന്നതിനൊപ്പം അവളുടെ മുഖത്തേയ്ക്കു കവറിനാൽ പൊതിഞ്ഞിരുന്നു.. തളർന്ന ശരീരത്തിൽ ബാക്കിയായിരുന്ന ജീവന്റെ കാണികകൾ അധികംഎതിർപ്പില്ലാതെ വിട്ടകന്നു...

പിടയുന്ന കാലുകളും കൈകളും നിശ്ചലമായി... ഇതുവരെയും കാമക്കണ്ണുകളോടെ മാത്രം സ്ത്രീയെ നോക്കിയിരുന്ന സതീഷിന്റെ കണ്ണുകളിലന്നാദ്യമായി ഭയത്തിന്റെയും നിസ്സഹായതയുടെയും ഭാവം മുളച്ചു... നോക്കിനിൽക്കാതെ വന്നു പിടിക്കെടാ... ഇവളെ ചാക്കിൽക്കെട്ടി എവിടേലും കുഴിച്ചിടാം... മരിച്ചെന്നുറപ്പുവരുത്തി അടുത്ത നീക്കമെന്നോണം രവി പറഞ്ഞു... ദേ.... രവി... .ചെയ്യാത്ത പാപം കൂടി എന്റെ തലേൽ കേറ്റിവയ്ക്കല്ലേ... നീയൊരു ദുഷ്ടൻ ആണെന്നറിഞ്ഞിട്ടും എല്ലാ കൊള്ളരുതായ്മയും കൂട്ടുനിന്നത് ഒരു നല്ല സുഹൃത്തായി കണ്ടതുകൊണ്ടാണ്. നിന്ന നിൽപ്പിൽ കാലുമാറിയ നിന്നെ എങ്ങനെ വിശ്വസിക്കാനാണ്.... അതുകൊണ്ട് എന്നെ വെറുതെ വിട്ടേക്ക്.. ഞാനൊന്നും കണ്ടതുമില്ല... അറിഞ്ഞിട്ടുമില്ല... നീയായി നിന്റെ പാടായി.... ഞാൻ പോണ്... വെപ്രാളത്തോടെ പറഞ്ഞുകൊണ്ട് സതീഷ് തിരിഞ്ഞു നടന്നു. ഊണിലും ഉറക്കത്തിലും കൂടെ നടന്നിട്ട് ഇങ്ങനെ ഒരു കാര്യത്തിൽ മാത്രം ഞാൻ തനിച്ചാണ് എന്ന് പറഞ്ഞാൽ ആരെങ്കിലും വിശ്വസിക്കുമോ ?

ഞാൻ എങ്ങാനും പ പിടിക്കപ്പെട്ടാൽ കൂടെ നീയും കാണും... അതുകൊണ്ട് ഇത് സേഫ് ആയി മറവുചെയ്യേണ്ടത് നിന്റെ കൂടെ ഉത്തരവാദിത്തമാണ്... എന്താ..... മനസ്സിലായില്ലേ...? പറഞ്ഞതുകേട്ടമ്പരപ്പോടെ തിരിഞ്ഞുനോക്കിയ സതീഷിനോടായി രവി പറഞ്ഞു. പിടിക്കപ്പെട്ടാൽ ഒരുമിച്ചഴിയെണ്ണാമെന്ന്... വന്നു പിടിക്കെടാ... രവി ചാക്കെടുത്തവന്റെ നേരെ എറിഞ്ഞുകൊണ്ടു പറഞ്ഞു.. ദയ ലേശമില്ലാത്തവനാണ്... പറഞ്ഞാൽ പറഞ്ഞതുപോലെ ചെയ്യും... അല്ലെങ്കിലും ഇവന്റെ ഈ പൊയ്മുഖം നാട്ടിൽ തനിക്കുമാത്രമേ അറിയുള്ളൂ.. പുറമെ ആട്ടിന്തൊലിട്ട ചെന്നായയാണ്... അൽപ്പം കൈയുലിരുപ്പുള്ള തന്നേക്കാട്ടി ഇവനെന്തേലും പറഞ്ഞാൽ നാട്ടുകരേക്കാൾ മുന്നേ വീട്ടുകാര്പോലും കണ്ണുമടച്ചു വിശ്വസിക്കും.. അതുകൊണ്ട് ഇപ്പോളിവനെ അനുസരിക്കുന്നതാണ് ബുദ്ധിയെന്നു സതീഷിന് തോന്നി..

നിലത്തു ചേതനയറ്റുകിടക്കുന്ന പെൺകുട്ടിയിലേയ്ക്ക് മിഴികൾ പോകെ... ഉള്ളിൽ അലിവ് നിറഞ്ഞു... ശരീരമാസകലം കാണപ്പെട്ട മുറിവ് വിളിച്ചോതുന്നുണ്ടായിരുന്നു രവിയുടെ ക്രൂരതയുടെ ആഴം... ഒരുവിളിപ്പാടകലെ അമ്മപ്പക്ഷിയുടെ നെഞ്ചുപിടയുന്നതറിയാതെ....... താതന്റെ സ്വപ്നങ്ങളുടയുന്നതറിയാതെ.... ആശകളും.... പ്രതീക്ഷകളും.. ബാക്കിയാക്കി..... അവൾ യാത്രയായി..... ശാന്തിയുടെ.... വേദനകളില്ലാത്ത ലോകത്തേയ്ക്ക്.... 🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂 മുഖത്താകെ ഓടിനടക്കുന്ന കുഞ്ഞിവിരലുകളുടെ മാർദ്ദവമാണ് കാന്തിയെ ഉറക്കത്തിൽനിന്നുമുണർത്തിയത്... പതിയെ കണ്ണുതുറക്കുമ്പോൾ തന്നെത്തന്നെനോക്കി മിഴികൾ ചിമ്മി കിടക്കുന്ന കുഞ്ഞു കാന്താരിയെയാണ് കണ്ടത്... മ്മാ.... അവളുണർന്ന സന്തോഷത്തിൽ കുഞ്ഞു മെല്ലെ വിളിച്ചു... കേട്ടമാത്രയിൽ ഉള്ളിലൊരു സന്തോഷത്തിര അലയടിച്ചു... അമ്മ..... ആ വിളി ഉള്ളിൽ വാത്സല്യം നിറയ്ക്കുന്നത് പുതുമയോടെ ആസ്വദിച്ചു.. കാരണം ഇന്നിവൾ തന്റെ മകളാണ്... ഇവളുടെ അമ്മയെന്ന സ്ഥാനം...

സ്നേഹം.... എല്ലാമെല്ലാം ഇനിമുതലീ കാന്തിയ്ക്കു സ്വന്തം... ഓർക്കുംതോറും സന്തോഷം സഹിക്കാൻ കഴിയുന്നില്ല... അതേടാ... അമ്മ... എന്റെ റിച്ചുസിന്റെ അമ്മയാടാ ഇത്... വാ എന്റെ മോൾക്ക്‌ വിശക്കുന്നില്ലേ... മാമു തരട്ടേ അമ്മ... കുഞ്ഞിനുനേരെ കൈകൾ വിടർത്തി കാന്തി ചോദിച്ചു.. അതുകേൾക്കേണ്ടതാമസം റിച്ചു പയ്യെതപ്പിത്തടഞ്ഞു ബെഡിലേഴുന്നേറ്റുനിന്നു എടുക്കാനായി കൈകാട്ടി.. അമ്മേടെ പൊന്നേ.... ഉമ്മാ..... കുഞ്ഞിനെ തുരുതുരെ ഉമ്മകൊണ്ടവൾ മൂടി.. വാവയെ ഒക്കത്തിരുത്തി താഴേയ്ക്ക് പോകാനായിറങ്ങി.... ഇടയ്ക്കറിയാതെ മിഴികൾ ബാൽക്കാണിയിലേയ്ക്ക് പോയപ്പോഴാണ് തങ്ങളെത്തന്നെ നോക്കിനിൽക്കുന്ന സൂര്യനെ കണ്ടത്.. കൈകൾ മാറിപിണച്ചുകെട്ടി പുഞ്ചിരിയോടെ നിൽക്കുന്നു.. പുഞ്ചിരിയ്ക്കുമ്പോൾ തിളങ്ങുന്ന കണ്ണുകളിൽ നീർപൊടിഞ്ഞുവോ..? അവളൊരുനിമിഷം സംശയിച്ചു... അച്ഛേ.... റിച്ചു അച്ഛനെക്കണ്ട സന്തോഷത്തിൽ വിളിച്ചു... അച്ചേടെ മോളുപോയി മാമു കഴിച്ചിട്ട് വാ..........

ചെല്ലെടോ... ചായയ്ക്ക് സമയമായി.. ചെന്നു കുടിയ്ക്ക്... സ്വാതിയെ കൂടി വിളിച്ചേക്ക്... റിച്ചുവിന്റെ കവിളിൽ തഴുകിക്കൊണ്ടു കാന്തിയോടായി പറഞ്ഞു.. അപ്പോഴും ഇരുവരുടെയും സ്നേഹത്തിൽ ഉള്ളുനിറഞ്ഞു നിൽക്കുകയായിരുന്നവൻ... പോകാതെ തന്നിൽത്തന്നെ ദൃഷ്ടിയൂന്നി നിൽക്കുന്ന പെണ്ണിനേനോക്കി എന്തെന്ന രീതിയിൽ പുരികമുയർത്തി.. സാർ... സാർ വരുന്നില്ലേ.... അവൾ അൽപ്പം മടിച്ചുകൊണ്ട് ചോദിച്ചു.. ഏയ്... എനിക്കാ പതിവൊന്നുമില്ല... നിങ്ങള് ചെല്ല്.. ചെല്ലെടോ.... തെല്ലൊരു മടിയോടെ നിൽക്കുന്നവളുടെ ചുമലിൽ മെല്ലെത്തട്ടിയവൻ പറഞ്ഞു... മനസ്സിലാമനസ്സോടെയവൾ തിരിഞ്ഞുനടന്നു..... സാർ... ഞാൻ കൊണ്ടുവരട്ടെ... വാതിൽക്കലെത്തിയവൾ ഒന്നുകൂടി തിരക്കി.. ഉള്ളം നിറഞ്ഞു.. ഒപ്പം മിഴിയും... ഇതുപോലൊരു ക്ഷണം.... കരുതൽ... തനിക്കായുള്ള വാക്കുകൾ... ആശിച്ചിരുന്നു ഒരുപാട് നാളായി... പക്ഷേ കിട്ടിയതിപ്പോഴാണ്... അവനോർത്തു.. വേണ്ട.. ഞാൻ വരാം... പിന്നൊന്നുമാലോചിക്കാതെ കുഞ്ഞിനെ കൈയിൽ വാങ്ങിയവൻ നടന്നു.. പുറകെയവളും... 🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂

ദേ.. വിഷ്ണു.. ഇനി തരില്ലാട്ടോ..? ഇതിപ്പോ എത്രാമത്തെ വട്ടമാ എന്റേൽന്നു തട്ടിപ്പറിക്കുന്നത്... കൊതിയൻ... കോണിയിറങ്ങുമ്പോഴേ അടുക്കളയിൽനിന്നും സ്വാതിയുടെ ശബ്ദവും അതിനൊത്തു വിഷ്ണുവിന്റെ ചിരിയും മുഴങ്ങി... മുകളിൽ റൂമിൽ അവളെ കാണാതിരുന്നപ്പോഴേ താഴെക്കാണുമെന്നു കാന്തി പ്രതീക്ഷിച്ചിരുന്നു.. രാഗിണി പഴംപൊരി എണ്ണയിൽ വറുത്തുകോരുന്നു.. അതിനടുത്തായി സ്ലാബിൽ സ്വാതിയിരിക്കുന്നുണ്ട്... പൊരിച്ചിടുന്ന പലഹാരം അവളുടെ കൈയിലുള്ള പാത്രത്തിലേയ്ക്ക് വീഴുന്നു.. അത് ഒന്നു രുചിക്കുമ്പോഴേയ്ക്കും വിഷ്ണു തട്ടിപ്പറിച്ചിരിയ്ക്കും... അതുകണ്ടു കൊതികുത്തുകയാണ് പെണ്ണ്.. ഇതെല്ലാം കുറുമ്പൊടെ വിഷ്ണു നോക്കിനിൽക്കുന്നു.. ഇടയ്ക്ക് രാഗിണി അവനെ ചെവിയ്ക്ക് പിടിക്കുന്നുമുണ്ട്.. ആഹാ... പരിപാടി കൊള്ളാല്ലോ...?

ഇങ്ങനെ പോയാൽ ഞങ്ങൾക്ക് വല്ലതും കിട്ടുമോ ? സൂര്യൻ വാതിക്കൽ നിന്നു ചോദിച്ചുകൊണ്ട് അടുക്കളയിലേക്കുനടന്നു... സൂര്യനും റിച്ചുവിനുമൊപ്പം പുഞ്ചിരിയോടെ നടന്നുവരുന്ന കാന്തിയിൽ ദൃഷ്ടി പതിയെ മൂന്നുപേരുടെയും മനം നിറഞ്ഞു. അവളുടെ മുഖത്തെ തെളിച്ചം പുതു പ്രതീക്ഷ നൽകി... ആഹ്... അങ്ങനെ ചോദിക്ക് സാറേ... ഇയാളെ ഇത്രേം നാളും പട്ടിണിക്കിട്ടിരിക്കയിരുന്നോ ? സ്ലാബിന്റെ പുറത്തുനിന്നും ചാടി നിലത്തേയ്ക്കിറങ്ങുന്നതിനൊപ്പം സൂര്യന്റെ കൈയിലിരുന്ന പഴംപൊരി തട്ടിപ്പറിച്ചിരുന്നവൾ... ഡീ... കൊതിച്ചി... വായിന്നു തട്ടിപ്പറിക്കുന്നോ...? വിഷ്ണു കണ്ണുരുട്ടി... അയ്യെടാ... നാണമില്ലല്ലോ.. കൊച്ചുകുഞ്ഞിനെ നോക്കിനിർത്തി തിന്നാൻ.. ദാ.. മോളുസ് കഴിച്ചോട്ടോ.. അവളതു റിച്ചുസിന്റെ കൈയിലേക്ക് വെച്ചുകൊടുത്തു... കുഞ്ഞു കൊതിയോടെ നുണയുന്നതുനോക്കി അവളൊന്നു കണ്ണുചിമ്മി.. അപ്പോഴേയ്ക്കും രാഗിണി ഗ്ലാസിലേയ്ക്ക് ചായ പകർന്നിരുന്നു.. ജിത്തു.. നീ ചായയ്ക്ക് വരുമെന്നറിഞ്ഞില്ല... മോൻ പോയിരിക്ക്.. ഇതൊക്കെ കഴിക്കുമ്പോഴേയ്ക്കും അമ്മ കാപ്പിയിടാം... മകന്റെ മാറ്റത്തിൽ മനസ്സ് നിറച്ചവർ പറഞ്ഞു..

ഏയ്.. വേണ്ടമ്മേ.. എനിക്ക് പഴംപൊരി മതി.. ഇനീപ്പോ കാപ്പിയൊന്നും വെയ്ക്കാൻ പോകേണ്ട.. സൂര്യൻ പറഞ്ഞതുകേട്ട് തൃപ്തിവരാതെ രാഗിണി ചായപ്പാത്രം കഴുകിയെടുത്തു... അല്ലെങ്കിലും അമ്മമാർക്കെന്നും മക്കൾക്കുവേണ്ടി ബുദ്ധിമുട്ടാൻ സന്തോഷമാണല്ലോ... അമ്മ ചായ കുടിക്കൂ... കാപ്പി ഞാൻ കൂട്ടാം... ചായപ്പാത്രം വാങ്ങിക്കൊണ്ട് കാന്തി പറഞ്ഞു... ദാ... ചായകുടിക്കമ്മേ... ഞാൻ പെട്ടെന്ന് കാപ്പിയാക്കാം.... ഒരുഗ്ലാസ്സ് ചായ രാഗിണിക്കായി നൽകിക്കൊണ്ടവൾ അടുപ്പിലേക്ക് വെള്ളം വെച്ചു.. എന്റെ മോളേ... കെട്ടിയോനുള്ള ആദ്യത്തെ പാചകമാണ്... ഈ കാപ്പി കുടിച്ചങ്ങേരു വീഴണം... കേട്ടല്ലോ... എല്ലാപേരും ഡൈനിങ് ഹാളിലേക്കു പോയതുനോക്കി സ്വാതി പതിയെ കാന്തിയുടെ ചെവിയിൽ കളിയായി പറഞ്ഞു... അവൾക്കുനേരെ കൂർപ്പിച്ചൊരു നോട്ടം മറുപടിയായി നൽകിയെങ്കിലും ചുണ്ടിലപ്പോഴേയ്ക്കും പുഞ്ചിരി വിടർന്നിരുന്നു........ കാത്തിരിക്കുക...💕

എല്ലാ പാർട്ടുകളും വായിക്കാൻ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക