💕തട്ടത്തിന്മറയത്ത് 💕 : ഭാഗം 12

രചന: റഫീന മുജീബ്

എന്നെ അവളിൽനിന്ന് അടർത്തിമാറ്റാൻ പലരും ശ്രമിച്ചു നോക്കി. പക്ഷേ ആ നിമിഷം മുതൽ ഞാൻ ഒരു ഭ്രാന്തനായി മാറുകയായിരുന്നു. സ്വന്തമാക്കാൻ ഏറെ ആഗ്രഹിച്ച എന്റെ പെണ്ണ് ഇന്ന് ചേതനയറ്റ് കണ്മുൻപിൽ കിടക്കുമ്പോൾ ഏതു പുരുഷനാണ് അത് സഹിക്കാൻ കഴിയുക. ഒരുപാട് നല്ല ഓർമ്മകൾ അവളെനിക്ക് തന്നിട്ടുണ്ട്. ഞങ്ങൾ ഒരുമിച്ച് കണ്ട സ്വപ്നങ്ങളെല്ലാം ഇന്ന് വെറും പാഴ് സ്വപ്നങ്ങൾ ആയി മാറിയിരിക്കുന്നു. അവളുടെ നിഷ്കളങ്കമായ മുഖത്തേക്ക് നോക്കും തോറും എന്റെ സങ്കടം കൂടിക്കൂടിവന്നു. അവളുടെ നെറുകയിൽ എന്റെ ചുണ്ടുകൾ അമർന്നപ്പോൾ, ഇനിയൊരിക്കലും എനിക്ക് ഇതിന് കഴിയില്ലല്ലോ എന്ന നൊമ്പരം എന്റെ ഹൃദയത്തെ കീറിമുറിച്ചു. ഞാൻ അവളുടെ അടുത്ത് ഇരുന്നതും അവളെ ചുംബിച്ചതും പലർക്കും ദഹിച്ചിട്ടില്ല, പലരും എന്നെ തടയാൻ നോക്കിയപ്പോൾ അവളുടെ ഉപ്പ വന്ന് എല്ലാവരെയും തടഞ്ഞു. ഞാൻ ആ മനുഷ്യനെ ഒന്ന് നോക്കി. അഡ്വക്കേറ്റ് അസീസ് ഇബ്രാഹിം, ആ പ്രൗഢിയും ഗാംഭീര്യവും മുഖത്ത് വ്യക്തമാണ്, ഏകമകളുടെ വിയോഗം അയാളെ നന്നേ തളർത്തിയിട്ടുണ്ട്

അത് അയാളുടെ മുഖം വ്യക്തമാക്കുന്നുണ്ട്. എനിക്ക് ആ മനുഷ്യനോട് പുച്ഛമാണ് തോന്നിയത്. എന്നെ ആയാൾ ദയനീയമായി ഒന്നു നോക്കി. ആ നിമിഷം എന്നിൽ ദേഷ്യം ഇരച്ചുകയറി. ഞാൻ അവളുടെ അരികിൽ നിന്ന് എഴുന്നേറ്റ് അദ്ദേഹത്തിന്റെ അടുക്കലേക്ക് നടന്നു. തന്നൂടായിരുന്നോ എനിക്ക്, ഞാൻ പൊന്നുപോലെ നോക്കുമായിരുന്നില്ലേ, അവൾക്ക് ഒരു കുറവും വരുത്താതെ ഞാനെന്റെ ജീവനെപോലെ സംരക്ഷിക്കുമായിരുന്നില്ലേ..? ഇങ്ങനെ ചെയ്തപ്പോൾ എന്ത് നേടി നിങ്ങൾ, ഒരുപക്ഷേ നിങ്ങളുടെ വാശി ജയിച്ചിരിക്കാം, പക്ഷേ അവിടെ നഷ്ടമായത് ഒരു പാവം പെണ്ണിന്റെ സ്വപ്നങ്ങളാണ്, അവൾ എപ്പോഴും എന്നോട് പറയുമായിരുന്നു, അഡ്വക്കേറ്റ് അസീസ് ഇബ്രാഹിമിന്റെ യും ഡോക്ടർ ഹസീന ഹസീസിന്റെയും മകളായി ജനിച്ചതാണ് തന്റെ ഏറ്റവും വലിയ ശാപം എന്ന്,

അതു കേൾക്കുമ്പോൾ ഞാൻ എപ്പോഴും അവളെ ശാസിക്കും, ഒരിക്കലും ഇങ്ങനെയൊന്നും പറയരുത് പറഞ്ഞു പക്ഷെ എനിക്കിപ്പോ തോന്നുന്നു അവൾ പറഞ്ഞത് തന്നെയാണ് ശരിയെന്ന്, ഒരിക്കലും നിങ്ങൾ അവളെ സ്നേഹിച്ചിട്ടില്ല, അങ്ങനെ സ്നേഹിച്ചിരുന്നെങ്കിൽ അവൾ ഒരിക്കലും എന്റെ സ്നേഹം ആഗ്രഹിക്കില്ലായിരുന്നു. ഇന്നുവരെ നിങ്ങളുടെ ഇഷ്ടം അവളുടെമേൽ അടിച്ചു ഏൽപ്പിക്കുയല്ലാതെ നിങ്ങൾ അവളുടെ ഇഷ്ടം ചോദിച്ചിട്ടുണ്ടോ...? ഇഷ്ടപ്പെട്ട വസ്ത്രം പോലും അവൾക്കെടുക്കാൻ നിങ്ങൾ അനുവാദം കൊടുത്തിരുന്നോ.....? പോയി നോക്ക് അവളുടെ മുറിയിൽ ചിത്രങ്ങൾ കൊണ്ട് ഒരു ലോകം തന്നെ അവൾ തീർത്തിട്ടുണ്ട്, അതിൽ നിങ്ങളുടെ രണ്ടുപേരുടെയും മുഖം കാണാൻ കഴിയില്ല, എന്റെ ശബ്ദം ഇടറി വാക്കുകളിൽ സങ്കടം വന്നു നിറഞ്ഞു. ഞാൻ പറയുന്നതൊക്കെ കേൾക്കുന്നതല്ലാതെ അയാൾ തിരിച്ചൊന്നും മറുപടി പറഞ്ഞില്ല. എന്റെ നിയന്ത്രണം കൈവിട്ടുപോകുന്നത് കണ്ടതും എന്റെ സുഹൃത്തുക്കൾ വന്നെന്നെ പിടിച്ചു.

എന്നെ അവിടെ നിന്ന് കൊണ്ടുപോകാൻ അവര് ശ്രമിച്ചപ്പോൾ ഞാൻ അതിനെ എതിർത്തു. എനിക്ക് പറ്റില്ലെടാ അവളെ വിട്ടുവരാൻ, എനിക്കെത്ര ചുംബിച്ചാലും നിന്നെ മതിയാവില്ല പെണ്ണേ എന്നെപ്പോഴും പറയും ഞാൻ എന്നിട്ടിപ്പോ എന്റെ പെണ്ണിന് അത് നൽകാൻ നിങ്ങൾ സമ്മതിക്കില്ലേ ഞാൻ ഒരു ഭ്രാന്തനെ പോലെ പുലമ്പാൻ തുടങ്ങി. അവരിൽ നിന്നും കുതറിമാറി ഞാൻ വീണ്ടും അവളുടെ അടുത്തേക്ക് ഓടി, അവളുടെ മുഖം കൈകൾ കൊണ്ടു കോരിയെടുത്ത് മതിവരുവോളം ചുംബിച്ചു. എന്റെ കണ്ണുനീർ കൊണ്ട് അവളുടെ മുഖം നനഞ്ഞു. അവളുടെ ആ മുഖത്തേക്ക് നോക്കാൻ എനിക്ക് ശക്തിയുണ്ടായിരുന്നില്ല, എന്റെ പ്രാണൻ എന്നെ വിട്ടു പോകുന്നത് ഞാനറിയുകയായിരുന്നു, എന്റെ വേദന എത്രമാത്രം ആണെന്ന് ആർക്കും മനസ്സിലാകില്ല... അത് പറഞ്ഞു തന്റെ മുൻപിൽ നിന്ന് പൊട്ടിക്കരയുന്ന പ്രണവ് റിച്ചുവിനു ഒരു അത്ഭുതമായി മാറി.. അവളുടെ അരികിൽ നിന്ന് എന്നെ എല്ലാവരും ബലം പ്രയോഗിച്ചാണ് മാറ്റിയത്,

എന്നെ പകയോടെ നോക്കിയ കണ്ണുകളിൽ പോലും ഒരുനിമിഷം എന്നോട് സഹതാപം തോന്നി.. തിരികെ പോരുമ്പോൾ ചേതനയറ്റ ഒരു ശരീരം കണക്കായിരുന്നു ഞാൻ.. ഏറ്റവും പ്രിയപ്പെട്ടത് നഷ്ടപ്പെട്ട വേദന സഹിക്കാവുന്നതിലും അപ്പുറമാണ്.. വഴിമധ്യേ അവൾക്കേറ്റവും പ്രിയപ്പെട്ട ഒരു പാർക്ക് ഉണ്ട് ആ നാട്ടിൽ എപ്പോഴും അവൾ പറയുന്ന ഒന്ന്. നമ്മുടെ ആദ്യ കൂടിക്കാഴ്ചയും അവിടെ യാകണം ഏട്ടാ അവൾ എപ്പോഴും എന്നോട് പറയുന്ന ഒന്നാണ്.. അവരോട് വണ്ടി നിർത്താൻ പറഞ്ഞു ഞാൻ അതിൽ നിന്നും ഇറങ്ങി. മനസ്സാകെ ശൂന്യമായിരുന്നു. ഒരുപാട് പ്രതീക്ഷയായിരുന്നു ഞങ്ങൾക്ക് ആദ്യ കൂടിക്കാഴ്ച. ചിലപ്പോൾ വാചാലമാകും, ചിലപ്പോൾ മൗനം ആയിരിക്കും അങ്ങനെ പല സങ്കൽപങ്ങളും.. ഒരിക്കലും പ്രതീക്ഷിച്ചില്ല ആദ്യ കൂടിക്കാഴ്ച തന്നെ അവസാന കൂടിക്കാഴ്ച ആവുമെന്ന്. ഒരുപാട് നേരം ഞാൻ അവിടെ ഇരുന്നു അലമുറയിട്ട് കരഞ്ഞു. എന്റെ വേദനയിൽ പങ്കു ചേരാൻ ആകാതെ എന്റെ സുഹൃത്തുക്കൾ മാറിനിന്നു. അവിടെനിന്നും പോകാൻ വേണ്ടി അവർ നിർബന്ധിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു. ഇല്ലടാ ഞാൻ ഇവിടെ നിന്നും ഇനി എങ്ങോട്ടുമില്ല,

എന്റെ പെണ്ണ് ഇവിടെയാണ്, ഒരിക്കലും കൈവിടില്ല എന്ന് അവൾക്ക് ഞാൻ വാക്ക് കൊടുത്തതാണ്, എന്നും ഒറ്റയ്ക്ക് ആയിട്ടല്ലേ ഉള്ളൂ അവൾ, ഇനി മണ്ണാറ ക്കുള്ളിൽ തനിച് കിടക്കേണ്ടെ പാവമായിരുന്നു അവൾ, വിധിക്ക് വിട്ടു കൊടുക്കേണ്ടി വന്നില്ലേ എനിക്ക്. തേങ്ങിക്കൊണ്ട് പറയുമ്പോൾ അവർ നിസ്സഹായതയോടെ എന്നെ നോക്കി. നീ വന്നേ അവിടെ അമ്മയും അച്ഛനും ഒക്കെ നിന്നെ കാത്തിരിക്കുന്നുണ്ടാവും, ഇനി അവരെ കുറിച്ചാണ് നീ ചിന്തിക്കേണ്ടത്, അവർക്ക് വേണ്ടി നീ ജീവിക്കണം, എല്ലാ സങ്കടവും ഇവിടെ ഉപേക്ഷിച്ചു ഞങ്ങളോടൊപ്പം വാ അവരത് പറഞ്ഞപ്പോൾ എനിക്കവരോട് പോലും ദേഷ്യം തോന്നി. ഇല്ല ഞാൻ ഇവിടെ നിന്ന് എങ്ങോട്ടും ഇല്ല, എന്റെ വാവ ഇവിടെയാണ്, അവൾ ജനിച്ച മണ്ണാണിത്, അവളെ അങ്ങനെ വിധിക്ക് വിട്ടു കൊടുക്കാൻ ഞാൻ ഒരുക്കമല്ല, എനിക്ക് വേണം അവളെ.. ഞങ്ങളുടെ സ്വപ്നങ്ങൾ ഒരിക്കലും പൂവണിയാതെ പോയല്ലോ .. ഒരു ഭ്രാന്തനെപ്പോലെ ഞാൻ അലറി..... എന്നെ അവിടെ നിന്നും കൂട്ടിക്കൊണ്ടുവരാൻ അവർ ഒരുപാട് ബുദ്ധിമുട്ടി.

പിന്നീടുള്ള രണ്ടു വർഷം ഞാനെന്നെ പോലും മറന്ന ദിവസങ്ങൾ.... ആകെ ഓർമ്മയുള്ളത് എന്റെ വാവയുടെ മുഖം മാത്രം... ആകെ ഉച്ചരിച്ചിരുന്നത് അവളുടെ നാമം മാത്രം.. മനോനില തെറ്റിയവരുടെ കൂട്ടത്തിൽ സ്വന്തം മകനെ കാണേണ്ടിവന്ന ആ മാതാപിതാക്കൾ ഒരുപാട് കരഞ്ഞിട്ടുണ്ടാവും... അവരുടെ പ്രാർത്ഥനയുടെ ഫലം കൊണ്ടു മാത്രമാവും ഞാൻ വീണ്ടും ജീവിതത്തിലേക്ക് തിരിച്ചു വന്നു. പക്ഷേ എന്റെ മുറിവിട്ട് അധികം പുറത്തിറങ്ങാതെ ആയി, ആരുമായും അധികം സംസാരിക്കാതെ ഞാൻ എന്റെ തായ ലോകത്ത് കഴിച്ചുകൂട്ടി... അങ്ങനെയിരിക്കെയാണ് എന്നെ ഒരാൾ കാണാൻ വന്നത്, ആ വരവ് എന്റെ ജീവിതത്തെ തന്നെ മാറ്റിമറിച്ചു. എന്റെ വാവയുടെ ഏറ്റവും അടുത്ത സുഹൃത്ത്, ലക്ഷ്മി അവളുടെ ലച്ചു, അവൾ ഭർത്താവിനെയും കൊണ്ട് എന്നെ കാണാൻ വന്നു. എന്റെ അവസ്ഥ കണ്ടിട്ട് അവൾക്കും സഹതാപം തോന്നി എന സിയ ഭാഗ്യമില്ലാത്ത കുട്ടി ആയിപ്പോയല്ലോ..? ഇത്തിരി ഭാഗ്യം ഉണ്ടായിരുന്നെങ്കിൽ അവൾക്ക് നിന്റെ സ്നേഹം നിഷേധിക്കപ്പെടുമായിരുന്നില്ല.

ലച്ചു സങ്കടത്തോടെ പറഞ്ഞു. അവൾക്കൊരു പുഞ്ചിരി നൽകിയതല്ലാതെ ഒന്നും പറയാൻ തോന്നിയില്ല എനിക്ക്. പക്ഷെ നിന്റെ സ്നേഹം അവൾക്ക് നന്നായി അറിയാമായിരുന്നു. അവൾക്ക് എന്തെങ്കിലും സംഭവിച്ചാൽ നിനക്ക് അത് താങ്ങാൻ ആവില്ലെന്നും അവൾക്കറിയാമായിരുന്നു.. നിന്റെ ഈ അവസ്ഥ മുൻകൂട്ടി കണ്ടത് കൊണ്ടാവാം അവൾ നിനക്കായി ഇങ്ങനെ ഒരെഴുത്ത് മുന്പേ എഴുതി വെച്ചത്. ഇത് നിനക്ക് തരാനും ഇതിൽ പറയുന്ന എല്ലാ കാര്യവും അനുസരിപ്പിക്കാനും അവൾ മുന്പേ എന്നോട് ആവശ്യപ്പെട്ടിരുന്നു. മുന്പും ഞാൻ നിന്നെ കാണാൻ വന്നിരുന്നു അന്നൊന്നും നീ ആരെയും തിരിച്ചറിയാൻ പറ്റാത്ത അവസ്ഥയിലായിരുന്നു. ഇന്നിപ്പോ ആ അവസ്ഥയ്ക്ക് മാറ്റം വന്നിട്ടുണ്ട്, ലച്ചു അവനെ ഒന്ന് നോക്കി തുടർന്നു. ഇത് അവൾ നിനക്ക് തരാൻ വേണ്ടി എന്നെ ഏൽപ്പിച്ചതാണ്. എന്റെ നേർക്ക് ഒരു കവർ നീട്ടി കൊണ്ട് അവൾ പറഞ്ഞു. അവൾ അവസാനമായി നിനക്കായി കുറിച്ചതാണ്, അതിൽ നോക്കിക്കൊണ്ട് ലച്ചു കണ്ണീരോടെ പറഞ്ഞു. ഞാൻ അത് അവളുടെ കയ്യിൽ നിന്നും വാങ്ങി. അവളുടെ കൈപ്പടയിൽ തീർത്ത എനിക്കുവേണ്ടി കുറച്ച വരികൾ ഞാൻ അത് നെഞ്ചോടടക്കിപ്പിടിച്ചു പൊട്ടിക്കരഞ്ഞു. കണ്ണുനീര് വന്നു മൂടിയതിനാൽ അക്ഷരങ്ങൾ ഒക്കെ അവ്യക്തമായിരുന്നു.. ഏറെ നെഞ്ചിടിപ്പോടെയാണ് ഞാൻ അതിലെ ഓരോ വരികളും വായിച്ചത്.........  (തുടരും )

മുന്നത്തെ പാർട്ടുകൾ വായിക്കാൻ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക...