മഴപോൽ : ഭാഗം 6

നോവൽ
എഴുത്തുകാരി: അഞ്ജലി മോഹൻ

കണ്ണ് തുറന്നപ്പോൾ മോള് ചുറ്റിപിടിച്ചുറങ്ങുന്നുണ്ട്…. കുറച്ച് നേരം അവളെത്തന്നെ നോക്കി കിടന്നു…. പിന്നെ മോളെയുംകൊണ്ട് എഴുന്നേറ്റു…. മലർന്ന് കിടന്നുറങ്ങുന്ന കിച്ചുവേട്ടന്റെ മേലായി അമ്മൂട്ടിയെ കിടത്തികൊടുത്തു…. അൽപനേരം രണ്ടുപേരുടെയും അരികിലായി ഇരുന്ന് എല്ലാം മറന്നൊന്ന് നോക്കി…. ഇരുണ്ട് കൂടിയ കാർമേഘത്തിൽ നിന്നും ഒരല്പം ഭൂമിയിലേക്ക് പതിച്ച സുഖമുണ്ടായിരുന്നു അവളുടെ മനസിനപ്പോൾ…. പതിയെ എഴുന്നേറ്റു നടന്നു…. അപ്പോഴേക്കും കൈത്തണ്ടയിൽ പിടിവീണിരുന്നു….. അധികരിച്ച സന്തോഷത്തിൽ തിരിഞ്ഞുനോക്കി…….
“പ്രിയാ… ” അവൻ ഉറക്കത്തിൽ വിളിച്ചു…..
നിരാശയൊന്നും തോന്നിയില്ല അടുത്ത് ചെന്ന് ആ മുടിയിഴകളിലൂടെ ഒന്ന് വിരലോടിച്ചു… നെറ്റിയിലായി പതിയെ തഴുകി…. കൈവിടുവിച്ച് താഴേക്കിറങ്ങി……

ഉഷാമ്മേ….
മോളെന്തിനാ ഇത്ര നേരത്തെ എഴുന്നേറ്റെ?? വയ്യാതിരുന്നതല്ലേ….. കുറച്ചൂടെ ചെന്ന് കിടന്നോ… ചെല്ല്…..
എന്താ മോളെ നിനക്കെന്തെങ്കിലും എന്നോട് പറയാനുണ്ടോ……??? പോവാതെ നിന്ന് തിരിയുന്ന ഗൗരിയോടായി ഉഷ ചോദിച്ചു….

ഉഷാമ്മയ്ക്ക് എന്നോട് ദേഷ്യണ്ടോ..??? ഞാൻ ഒരിക്കലും വഴിവിട്ട രീതിയിൽ ജീവിച്ചിട്ടോ ചിന്തിച്ചിട്ടോപോലും ഇല്ല ഉഷാമ്മേ…… എന്റെ ഗതികേട് കൊണ്ട് എനിക്ക് ആ ശിവന്റെ കൂടെ നിൽക്കേണ്ടി വന്നിട്ടുണ്ട്… അന്നൊന്നും മനസുകൊണ്ട്പോലും ഈ ഗൗരി തെറ്റായി ഒന്നും ചിന്തിച്ചിട്ടില്ല…..
ഉള്ളിലുള്ള ഭയം കാരണം സമാധാനത്തിൽ അന്നൊന്നും ഉറങ്ങിയിട്ട് പോലും ഇല്ല ഞാൻ….
അയാളെന്നെ എന്തെങ്കിലും ചെയ്യുമെന്നും എനിക്കിനി ഒരു രക്ഷയില്ലെന്നും തോന്നിയ നിമിഷത്തിലാണ് ഞാൻ അവിടെനിന്ന് ഇറങ്ങിയത്…. ജീവനൊടുക്കാൻ തന്നെയായിരുന്നു തീരുമാനവും…. അന്നെനിക്ക് വണ്ടിടെ മുന്നിൽ ചാടിയതിന് പകരം വല്ല കിണറ്റിലോ കുളത്തിലോ ചാടിയമതിയായിരുന്നു അല്ലേ ഉഷാമ്മേ….???????

എന്തിനാ ഉഷാമ്മേ നിങ്ങളെന്നെ രക്ഷിച്ചേ???… എന്തിനാ നിങ്ങളെന്നെ ഇങ്ങോട്ട് കൂട്ടിവന്നെ..?? അതോണ്ടല്ലേ ഇപ്പം ഞാനീ ഹൃദയവേദന അനുഭവിക്കുന്നത്… അയാളെന്നേം കൊണ്ടേ പോകു ഉഷാമ്മേ… അതിനേതു നാറിയ കളിയും അവൻ കളിക്കും…. എനിക്ക് വയ്യ എന്റെ മോളെ വിട്ട് ഉഷാമ്മയെ വിട്ട് കിച്ചുവേട്ടനെ വിട്ട് എങ്ങോട്ടും ആർക്കൊപ്പവും പോവാനെനിക്കിനി വയ്യ…. എനിക്ക് ജീവിക്കണം ഉഷാമ്മേ… സമാധാനത്തോടെ ഉറങ്ങണം…. നിങ്ങളെയൊന്നും സ്നേഹിച്ചും കണ്ടും കൊതി തീർന്നില്ലെനിക്ക്…. അത്രയും പറഞ്ഞവസാനിപ്പിച്ചപ്പോഴേക്കും ഗൗരി കരഞ്ഞിരുന്നു…..

എന്റെകുട്ടി തെറ്റ് ചെയ്തൂന്ന് അതിന് ഉഷാമ്മ പറഞ്ഞോ??… ദൈവം ഇറങ്ങിവന്ന് പറഞ്ഞാലും എന്റെമോളെ ഞാൻ അവിശ്വസിക്കില്ല… നിന്റെ കഴുത്തിൽ താലിചാർത്തിയത് എന്റെ മോൻ സാരംഗ് ചന്ദ്രദാസ് ആണേൽ നിന്നെ ഒരുത്തനും ഒന്നും ചെയ്യാനും പോണില്ല… മോള് ധൈര്യായിട്ട് ഇരിക്ക്….. ചെല്ല് പോയി കുറച്ച് നേരം കിടന്നോ നീയ്യ്….
വേണ്ട ഉഷാമ്മേ… ഇനി കിടന്നാലും ഉറക്കം വരില്ല അതോണ്ട് ഉഷാമ്മ മാറിക്കെ ബാക്കി ഞാൻ ചെയ്യാം….
അത് വേണ്ട മോൾക്ക് വയ്യാത്തതല്ലേ…??
ഏഹ്ഹ്.. അതൊക്കെ എപ്പഴേമാറി വേണേൽ ഞാൻ ഇപ്പം 500 മീറ്റർ ഓടി വരും കാണണോ…???
ആഹാ സ്മാർട്ടായല്ലോ കുറുമ്പി….
പിന്നല്ല.. സകലമാന രോഗങ്ങളും ഉള്ള ഉഷാമ്മയാണോ തലചുറ്റി വീണ എന്നെ പിടിച്ചിരുത്തി പണിയെടുക്കുന്നത്….
കേട്ടതും പപ്പടക്കോലെടുത്തു ഒരൊറ്റ അടി ബാക്കിലായി തന്നെ കൊടുത്തു ഉഷ….
അടിയുടെ ആഗാധത്തിൽ ഞെട്ടി തിരിഞ്ഞ ഗൗരി ഉഷേടെ ചിരികണ്ടപ്പോൾ കൂടിച്ചേർന്ന് ചിരിക്കാൻ തുടങ്ങി….

അമ്മേ…. കൊഞ്ചിയുള്ള വിളികേട്ടപ്പോളാണ് രണ്ടുപേരും അടുക്കളവാതിലിലേക്ക് നോക്കിയത്…. അവളെയും എടുത്തുകൊണ്ട് വാതിൽകട്ടിലിലായി ചാരി നിൽക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു കിച്ചു….
അമ്മൂട്ടി കൈകൾ രണ്ടും ഗൗരിക്ക് നേരെ നീട്ടിപിടിച്ചു….
ചെല്ല് മോള് പോയെടുത്തോ…. ഇനീപ്പം ആരെടുത്തലും അവളുടെ ചിണുക്കം മാറില്ല…. കൈ രണ്ടും ഇട്ട ചുരിദാറിലായി തുടച്ചുകൊണ്ടവൾ അവർക്കരികിലേക്ക് നടന്നു….

വായോ… കൈയ്യുയർത്തി അവൾ അമ്മൂട്ടിയെ വിളിച്ചു…
എന്താന്ന് അറിയില്ല പെട്ടന്ന് ഞെട്ടിയുണർന്നു.. ഉറക്കാൻ കുറെ നോക്കി ഒരേ ചിണുക്കം തന്നെ കാണണമെന്ന് പറഞ്ഞ്….. അവൾ കിച്ചുവിനെ തന്നെനോക്കി ആദ്യായിട്ട തന്നോടിത്ര മയത്തിൽ സംസാരിക്കുന്നത്… ഒന്നുകിൽ മൗനം അല്ലെങ്കിൽ കടുത്ത അമർഷം അതെ കണ്ടിട്ടുള്ളു… അവളൊന്ന് ചിരിച്ചെന്ന് വരുത്തി… പിന്നെ മോളെ നോക്കി….

അമ്മേടെ കണ്ണ വാടാ… എന്തിനാ ചങ്കടം വരണേ

ബാക്കി വായിക്കാൻ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക…