രചന: മിത്ര വിന്ദ
വലത് കൈ എടുത്തു ദേവിന്റെ വയറ്റിൽ ചുറ്റി പിടിച്ചു ഇരിക്കുന്ന ഗൗരി യെ കണ്ടതും ജാനിയുടെ മുഖത്ത് കാർമേഘം ഉരുണ്ടു കൂടി.
അത് വരെ ഉണ്ടായിരുന്ന എല്ലാ ആവേശവും ഒരു നിമിഷം കൊണ്ട് അവളിൽ നിന്നും വിട്ടകന്നു പോയ്‌.
അവര് ഇരുവരും ബൈക്കിൽ നിന്നും ഇറങ്ങി വരുമ്പോൾ ജാനി തന്റെ ബാഗും എടുത്തു വേഗം എൻട്രൻസ് ലക്ഷ്യം ആക്കി മുന്നോട്ട് നീങ്ങി.
ഓഫീസിൽ എത്തിയ സ്റ്റാഫ്സ് ഒക്കെ ജാനിയെ കണ്ട് വിഷ് ചെയ്യുന്നുണ്ട്,അവൾ തിരിച്ചു അവരെ ഒക്കെ ഒന്നു നോക്കി ചിരിച്ചു കൊണ്ട് ലിഫ്റ്റിന്റെ അടുത്തേക്ക് നടന്നു.
തേർഡ് ഫ്ലോറിൽ എത്തിയ ശേഷം,നേരെ തന്റെ റൂമിലേക്ക് ചെന്നു.
ബാഗ് കൊണ്ട് പോയി വെച്ച ശേഷം തിരികെ ചെയറിന്റെ അടുത്തേയ്ക്ക വന്നപ്പോൾ,ദേവ് കയറി വരുന്നുണ്ടായിരുന്നു.
ഗുഡ്മോർണിംഗ് മാഡം..
അവൾ മുഖം ഉയർത്തി നോക്കിയതും ദേവ് ഒന്നു പുഞ്ചിരിച്ചു.
ഗുഡ്മോർണിംഗ്..
അത്രനേരം കട്ട കലിപ്പിൽ ആയിരുന്നു എങ്കിലും അവൻ അടുത്ത് വന്നിരുന്നപ്പോൾ പെണ്ണിന്റെ മനം ചാഞ്ചാടാൻ തുടങ്ങി.
വളരെ ഗൗരവത്തിൽ സിസ്റ്റത്തിലേക്ക് കണ്ണും നട്ടു ഇരിക്കുന്നവനെ ഇടയ്ക്ക് എല്ലാം പാളി നോക്കുന്നുണ്ട്.
ഹോ… എന്തൊരു ജാടയാണ് ന്റെ കൃഷ്ണാ…. ഇങ്ങനെ ഉണ്ടോ ആളുകള്..
അവൾ ഓർത്തുകൊണ്ട് തന്റെ മുന്നിൽ ഇരിക്കുന്ന ലാപ്പിലെ ഓരോ ഫയൽസ് എടുത്തു ചെക്ക് ചെയ്തു.
“ദേവേട്ട,ഇതെന്താ ഈ മെയിൽ വന്നേക്കുന്നത്,എനിക്ക് ഒന്നും മനസിലാകുന്നില്ലലോ…”
ജാനി പറഞ്ഞതും ദേവ് റെവോൾവിങ് ചെയർ അല്പം നീക്കി കൊണ്ട് അവളുടെ അടുത്തേയ്ക്ക് വന്നു ലാപ്പിൽ നോക്കി.
ജാനി മേശമേൽ കൈ വെച്ച് കൊണ്ട് ആണ് ഇരിക്കുന്നത്. പെട്ടെന്ന് അവൻ തന്റെ കൈ എടുത്തു മൗസിൽ പിടിച്ചതും, അവളുടെ വലം കൈയും ആയിട്ട് ഒന്നു ഉരസി.
ആ രോമരാജികൾ വന്നു തഴുകി തലോടിയപ്പോൾ ജാനിക്ക് വല്ലാത്ത ഒരു ഫീൽ ആയിരുന്നു.
അവളുടെ സംശയം ക്ലിയർ ചെയ്തു കൊടുത്ത ശേഷം ദേവ് പിന്നോട്ട് വലിഞ്ഞു.
ജാനി പെട്ടന്ന് തന്നെ വളരെ നീറ്റ് ആയിട്ട് തന്റെ ജോലി ചെയ്തു തീർത്തു.
ദേവിനെ കാണിച്ചപ്പോൾ അവൻ ഓക്കേ ആണെന്ന് മാത്രം പറഞ്ഞു.
“ഒന്നുല്ലെങ്കിലും ഒന്നു അഭിനന്ദിച്ചു കൂടെ, ഒരു ഷേക്ക്‌ ഹാൻഡ് തരാം, അതും അല്ലെങ്കിൽ ഒരു നല്ല വാക്ക് എങ്കിലും… ഇങ്ങനെ ഉണ്ടോ മനുഷ്യൻമാര്..”
പിറു പിറുത്തു കോൺസ്
ചെറിയ നീരസത്തോടെ അവൾ ദേവിന്റെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി.
അത് കണ്ടു എങ്കിലും, അവളുടെ പറച്ചില് കേട്ടു എങ്കിലും ദേവ് അതൊന്നും തന്നെ ബാധിക്കുന്ന കാര്യമേ അല്ല എന്ന മട്ടിൽ ഇരുന്നു.
പിന്നീട് ഉച്ച വരേയ്കും അവൾ അരികിൽ ഇരിക്കുന്നവനെ നോക്കനെ പോയില്ല..
ലഞ്ച് ബ്രേക്ക്‌ ടൈം ആയപ്പോൾ ജാനി എഴുന്നേറ്റു അകത്തെ റൂമിലേക്ക് പോകാൻ വേണ്ടി..
“ദേവേട്ടൻ ഫുഡ്‌ കൊണ്ട് വന്നിട്ടുണ്ടോ, അതോ പുറത്തു നിന്നും ആണോ ”
ജസ്റ്റ്‌ അവനെ നോക്കി ചോദിച്ചു.
“മാഡം പൊയ്ക്കോളൂ ”
“അതാണോ ഞാൻ ചോദിച്ചതിന് ഉള്ള ഉത്തരം.”
നെറ്റി ചുളിപ്പിച്ചു കൊണ്ട് തന്നെ നോക്കുന്നവളെ ഒരു നിമിഷം പകപ്പോട് കൂടി ദേവ് ഒന്നു നോക്കി.
ആ സമയത്ത് ആയിരുന്നു ഗൗരി കയറി വന്നത്..
അവളുടെ കയ്യിൽ ഇരിക്കുന്ന കവർ കണ്ടപ്പോൾ മനസിലായി ഇരുവർക്കും ഉള്ള ലഞ്ച് ആണെന്ന് ഉള്ളത്.
“ഒരു വർക്ക്‌ തീരാൻ ഉണ്ട് മാഡം, അതുകൊണ്ട് ആണ് പറഞ്ഞത്,, ഞങ്ങൾ കഴിച്ചോളാം,”
പിന്നീട് ജാനി വേഗം പുറത്തേക്ക് ഇറങ്ങി പോയി.
ഒറ്റയ്ക്ക് ഇരുന്നു വേഗം തന്നെ ഭക്ഷണം പാതി കഴിച്ചു തീർത്തു..
നന്നായി വിശന്നു ആയിരുന്നു ഇരുന്നത് എങ്കിലും ദേവിന്റെ സംസാരം കേട്ടപ്പോൾ അവൾക്ക് ആകെ സങ്കടം ആയി..
ഇരുവർക്കും കൂടി ഒന്നിച്ചു ഇരിയ്ക്കുവാൻ വേണ്ടി തന്നെ മനഃപൂർവം ഒഴിവാക്കുകയാണ് എന്ന് അവൾക്ക് തോന്നി..
കൈയും വായും കഴുകിയ ശേഷം ബാഗിലെക്ക് കഴുകിയ ടിഫിൻ ബോക്സും എടുത്തു വെച്ചു അവൾ ഡോറ് വലിച്ചു തുറന്നു പുറത്തേക്ക് ഇറങ്ങി വന്നപ്പോൾ ദേവും ഗൗരിയും എന്തൊക്കെയോ പറഞ്ഞു ഉറക്കെ ചിരിച്ചു കൊണ്ട് വരുന്നുണ്ട്..
“മാഡം ഇത്ര പെട്ടന്ന് കഴിച്ചു കഴിഞ്ഞോ ”
ഗൗരി ചോദിച്ചതും ചെറുതായ് ഒന്നു പുഞ്ചിരിച്ചു കൊണ്ട് അവൾ ഒന്നു തല കുലുക്കി കാണിച്ചു.
ഫോൺ എടുത്തു ഇൻസ്റ്റായിൽ തോണ്ടി കൊണ്ട് കുറച്ചു സമയം ഇരുന്നു.
പതിനഞ്ച് മിനുട്ട് കഴിഞ്ഞപ്പോൾ ആയിരുന്നു ദേവും ഗൗരിയും ഇറങ്ങി വന്നത്.
അവൻ ഫോണിൽ കൂടെ ആരോടോ സംസാരിക്കുന്നുണ്ട്..
മാഡം… കാശി സാർ ആണ്,
അടുത്തേക്ക് വന്നവൻ ഫോൺ അവളുടെ നേർക്ക് നീട്ടി.
“ഹെലോ അച്ഛാ “…
“ആഹ് മോളെ, ഇന്ന് എന്ത് പറ്റി വിളിക്കാഞ്ഞത്,”
“ഹേയ് ഒന്നുല്ലാ, ഞാൻ ഇതൊക്കെ പഠിക്കുക ആണല്ലോ, അതിന്റെ ഓരോ തിരക്ക് ”
“ഹ്മ്മ്.. എങ്ങനെ ഉണ്ട്, അവിടുത്തെ അറ്‌മോസ്‌ഫിയറ് ഒക്കെ, ഇഷ്ട്ടം ആയോ ”
അച്ഛൻ അവളോട് ചോദിക്കുന്ന നേരത്ത് ഗൗരി, ഡോർ തുറന്നു പുറത്തേക്കിറങ്ങി പോകുന്നത് ജാനി കാണുന്നുണ്ടായിരുന്നു.
പോക്കറ്റിൽ നിന്നും കർച്ചീഫ് എടുത്ത് കയ്യും മുഖവും അമർത്തിത്തുടച്ച് ദേവും വന്ന് കസേരയിലേക്ക് ഇരുന്നു…….തുടരും……
മുന്നത്തെ പാർട്ടുകൾ വായിക്കാൻ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക…
