തൈരും ബീഫും: ഭാഗം 28
നോവൽ: ഇസ സാം
നാട്ടിൽ നിന്ന് വന്നു ഇവിടെ യൂ.കെ യിൽ തുടർ പഠനത്തിന് ചേരുമ്പോൾ…..ഗൈനെക്കോളജി തിരഞ്ഞെടുക്കുമ്പോഴും എനിക്ക് അമ്മയെക്കാളും പേരെടുക്കണം …… എനിക്ക് ചുറ്റുമുള്ളവരോട് ശ്വേത തോറ്റിട്ടില്ല തളർന്നിട്ടില്ല എന്ന് തെളിയിക്കണം എന്ന വാശി ആയിരുന്നു…എന്തെക്കെയോ നേടാനുള്ള വാശി……. എന്നാൽ വീണ്ടും വീണ്ടും ഞാൻ ഇപ്പോൾ തോറ്റു കൊണ്ടിരിക്കുന്നു…… എൻ്റെ പ്രൊഫഷൻ പോലും…….. എനിക്ക് അസഹ്യമായി മാറിയിരിക്കുന്നു…… ഒരിക്കൽ ഞാൻ കൊതിച്ചിരുന്ന സ്വപ്നം കണ്ടിരുന്ന യൂറോപ്പും തണുപ്പും മഞ്ഞും പൂക്കളും എല്ലാം എനിക്കും ചുറ്റും നിറഞ്ഞു……. ഞാൻ ആഗ്രഹിച്ച പ്രൊഫഷൻ…….
ജോലി…എല്ലാം സ്വന്തമായി…… “അന്ത ഹരിയുടെ പൊണ്ണില്ലയാ …ശിവ ശിവ അസിംഗ്മാപോച്……… ” എന്ന പാട്ടിയുടെ ജല്പനമാണ് എന്നെ ഇവിടം വരെ എത്തിച്ചത്… ഇന്ന് ആ അഗ്രഹാരം പറയുന്നത് ഡോക്‌ടർ . ഹരിനാഥ് അയ്യരുടെയും ഡോക്‌ടർ ഗംഗ അയ്യരുടെയും മകൾടെ സൗഭാഗ്യങ്ങളെ കുറിച്ചാണ്……അവൾ നേടിയെടുത്ത വിജയങ്ങളെ കുറിച്ചാണ്…… അപ്പാവും അമ്മാവും വിളിക്കാറുണ്ട്….. ഞാനും വല്ലപ്പോഴും വിളിക്കാറുണ്ട്…… എനിക്ക് നാട്ടിൽ പോകാൻ ഇഷ്ടല്ല…… രതോത്സവം കൽപ്പാത്തി പുഴ എല്ലാം ഞാൻ മിസ് ചെയ്യുന്നുണ്ട്….ഇപ്പൊ……ഒന്ന് സെറ്റിൽ ആയതിനു ശേഷം…..
നാടിനെ പറ്റിയും വിശ്വാസങ്ങളെ പറ്റിയും എൻ്റെ ആധവിന് പറഞ്ഞു മനസ്സിലാക്കി കൊടുക്കാൻ തുടങ്ങിയതിനു ശേഷം മാത്രം…… അതിനു മുന്നേ ഞാൻ ഒന്നിനെ പറ്റിയും ചിന്തിക്കുമായിരുന്നില്ല……. എൻ്റെ ജയം അത് മാത്രമേ ലോകം അറിയാവുള്ളൂ എന്ന ചിന്തയായിരുന്നു……. തുടരെ തുടരെ യുള്ള ഫോൺ മെസ്സേജുകളാണ് എന്നെ ചിന്തയിൽ നിന്നുണർത്തിയത്……ഞാൻ ഹോസ്പിറ്റലിൽ നിന്നു നേരെ വന്നു വേഷം പോലും മാറാതെ സോഫയിൽ ഇരിക്കുകയായിരുന്നു…….വീണ്ടും മൊബൈൽ ശബ്‌ദിക്കുന്നു………………..ഞാൻ അസഹ്യതയോടെ എടുത്തു….. “വൈദൂ….പ്ളീസ് ലീവ് മി അറ്റ്ലീസ്റ്റ് ടുഡേ…….” “വൈ ടുഡേ? …… കാലേ ഞാൻ സൊല്ലലയാ മൈ ഫ്രണ്ടസ് ബിർത്ഡേയ് പാർട്ടി താൻ……..
ആധവ് ഈസ് വിത്ത് മി……. കം ഫാസ്റ്റ്…….” “മുടിയാത്….. രാവിലെ പറഞ്ഞാൽ എല്ലാം ശെരിയാവുമോ…… ഇന്നലെ രാത്രി എന്നെ ഒന്ന് ഉറങ്ങാൻ വിട്ടോ….. …… എങ്ങനെയെങ്കിലും ഒന്ന് ഉറങ്ങി വരുമ്പോഴാ എന്നും …………യുവർ ഡിർട്ടി ഗെയിം…… ഉനക്ക്‌ പൈത്യം താൻ…. …….” “ഹ…ഹ….. ……. സെക്സ് ഈസ് നോട് എ ഡിർട്ടി ഗെയിം…….. ഈ ലോകത്തെ ഏറ്റവും മനോഹരമായ അനുഭൂതി…..പ്രണയത്തിലൂടെയും സ്നേഹത്തിലൂടെയും പൂർണ്ണത കിട്ടുന്ന വര്ണനാതീതമായ അനുഭവം….സുഖം ………… പക്ഷേ ഓരോ വ്യെക്തികളിലും ഓരോന്നാണ്…… എനിക്ക് ശരീരത്തിൻ്റെ ആവശ്യം……. പിന്നെ നിനക്ക്…… ചിലപ്പോ ഡോക്‌ടർ .എബി ചാക്കോയോളം മിടുക്കു ഈ പാവം പട്ടർക്കു ഇല്ലായിരിക്കും……..”
പുച്ഛവു പരിഹാസവും നിറഞ്ഞ ആ സ്വരം എൻ്റെ സിരകളിൽ പോലും വെറുപ്പും ദേഷ്യവും അപമാനവും നിറച്ചു….. “കുഡ് യു പ്ളീസ് സ്റ്റോപ്പ് ദിസ്…………ഞാൻ ഇന്ന് വരില്ല…… എൻ്റെ മുറിയിൽ വന്നു തട്ടരുത്……ഞാൻ കിടക്കുന്നു…….” ദേഷ്യത്തിൽ മൊബൈൽ ഞാൻ വലിച്ചെറിഞ്ഞു……മുഖം പൊത്തി ഞാൻ കരഞ്ഞു…….. ശൈത്യകാലമായിട്ടു പോലും ഞാൻ വിയർത്തു ……….കരഞ്ഞു കരഞ്ഞു…… ഒന്ന് സമാധാനമായപ്പോൾ…ഞാൻ എണീറ്റു എൻ്റെ മുറിയിലേക്ക് പോയി കതകടച്ചു……എൻ്റെ തലയിണയിൽ മുഖമമർത്തി കിടക്കുമ്പോൾ ……ഞാൻ ഓർത്തു……എപ്പോഴും വൈദ് ഒരിക്കലെങ്കിലും പറയും ഡോ.എബി ചാക്കോ എന്ന പേര്…… വാശി പുറത്തു പറയുകയാണെങ്കിലും അത് വാസ്തവമാണ്…… അച്ചായൻ്റെ പ്രണയം സ്നേഹം കാമം തലോടൽ ദേഷ്യം അത്രയും സൗമ്യമായ ഒന്ന് ഞാൻ അനുഭവിച്ചിട്ടില്ല…….
ഒരിക്കലും…..ഒരിക്കൽപ്പോലും എന്നെ വേദനിപ്പിച്ചിട്ടില്ല……വഴക്കു പറഞ്ഞാലും …പിന്നീട് ഒരുപാട് സ്നേഹമാണ്…….ദൈവത്തിന് പോലും അസൂയ തോന്നീട്ടുണ്ടാവും…അത് കൊണ്ടല്ലേ ആ അപകടം ഉണ്ടായതു………. എൻ്റെ ജീവിതവും സന്തോഷവും…എല്ലാം …….. ………ഞാൻ ജനിച്ചപ്പോഴേ അതീവ സുന്ദരി ആയിരുന്നു……എനിക്ക് തോന്നിയതല്ലാട്ടോ……എനിക്ക് ചുറ്റും ഉള്ളവർ പറഞ്ഞതാണ് ….. ഹരിക്കും ഗംഗയ്ക്കും ഒരു മഹ്‌ലിക്സ്മി പിറന്നു എന്ന്……. പാട്ടും നൃത്തവും എല്ലാം വേഗം വഴങ്ങി…… എന്നും എനിക്ക് ചുറ്റും പോസിറ്റീവ്സ് ആയിരുന്നു……എന്നെ പറ്റി എല്ലാരും നല്ലതു മാത്രമേ പറഞ്ഞിരുന്നുള്ളു……ഞാൻ ഒരിക്കലും മറ്റുകുട്ടികളെ പറ്റി ചിന്തിച്ചിരുന്നില്ല……..അവരുടെ തോൽവികളെ പറ്റി സഹതപിച്ചിരുന്നു…എന്നാൽ ഉൾക്കൊണ്ടിരുന്നില്ല……
ഓരോ മത്സരങ്ങളിൽ ശ്വേത അയ്യർ ആ പേര് കേൾക്കുമ്പോ വിജയങ്ങൾ എന്നെ മോഹിപ്പിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു………കളികളിലും ഞാൻ മുന്നിലായിരുന്നു…”ശ്വേതയെ കണ്ടു പഠിക്കു” എല്ലാരും പറയുമായിരുന്നു…… …കൗമാരം ആയപ്പോൾ എൻ്റെ പുറകെ നടക്കാത്തവരായി ഒരു ആൺകുട്ടിയും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല……. അത് എനിക്ക് ഇതുവരെ ഞാൻ അനുഭവിക്കാത്തെ ഒരു ത്രില്ലായിരുന്നു……. പ്ലസ് ടു കാലഘട്ടങ്ങളിലെ എൻ്റെ രണ്ടു പ്രണയവും എൻ്റെ പുറകെ നടന്നു തളർന്നവരായിരുന്നു……പിന്നെ എം.ബി.ബി.എസ്……. ഒന്പതാം ക്ലാസ്സു തൊട്ടു കോച്ചിങ്ങിനു വിട്ടു അപ്പാവും അമ്മാവും കൂടെ എന്നെ ഒരു കുട്ടി ഡോക്‌ടർ ആക്കിയിരുന്നു…..എൻ്റെ അനിയൻ കിച്ചു എന്ന കിഷോർ ……
അപ്പാവുക്കും അമ്മാവുക്കും എനിക്കും പറ്റിയ ആൾ അല്ലായിരുന്നു…..അതുകൊണ്ടു തന്നെ അവരുടെ സ്വപ്നം ഞാനായിരുന്നു…… അഡ്മിഷൻ കിട്ടി കോട്ടയത്തേക്ക് വരുമ്പോ മനസ്സു നിറച്ചു ആവേശമായിരുന്നു…അതിയായ സന്തോഷമായിരുന്നു….മുല്ലപ്പൂക്കളും ദീപങ്ങളും കൽപ്പാത്തി പുഴയും അഗ്രഹാരത്തെ കലപല ശബ്ദങ്ങൾക്കും അപ്പുറം ഒരു ലോകം……എനിക്കായി കാത്തിരിക്കുന്നു…… പാലക്കാട്ട് ഞാൻ എങ്ങോട്ടു തിരിഞ്ഞാലും ……..ഡോക്ട്ർ ഹരിനാഥ്ൻ്റെ മകൾ……അല്ലെങ്കിൽ ഡോ.ഗംഗയുടെ മകൾ …അച്ഛന്റെയും അമ്മയുടെയും പ്രശസ്‌തി കാരണം ഞാൻ ബുദ്ധിമുട്ടി ജീവിക്കുകയായിരുന്നു…… എന്നെ ആരും തിരിച്ചറിയാതെ ഒരു സ്ഥലം…… കോട്ടയം……. മറ്റൊരു ലോകം…..
റബ്ബർ മരങ്ങൾ തിങ്ങി നിറഞ്ഞ വഴികൾ….ഇരു വശങ്ങളിലും പ്രൗഢ ഗംഭീരമായ വീടുകൾ……അല്ലാ എങ്കിൽ പൂക്കളാലും ചെടികളാലും സമൃദ്ധമായ ചുറ്റുമതിലുകളോട് കൂടിയ വീടുകൾ…… എന്നാൽ ടൗൺ അങ്ങനല്ല…… അവിടെ കിട്ടാത്തതായി ഒന്നുമില്ല…… എന്നെ അവിടെ ഹോസ്റ്റെൽ ആക്കി അപ്പാവും അമ്മാവും പോരുമ്പോൾ അവരുടെ മനസ്സിൽ മോളുടെ ഉയർന്ന ഭാവിക്കായുള്ള ഒരു താത്കാലികമായ വിരഹവേദന ആയിരുന്നു എങ്കിൽ…..ഞാൻ അതീവ സന്തോഷവതിയായിരുന്നു……. ഒരു പുതിയ ലോകം…..എന്നെ നിയന്ത്രിക്കാനോ ഞാൻ എന്ത് ചെയ്താലും ആരും അറിയാത്തൊരിടം……. എനിക്കിഷ്ടം പോലെ ജീവിക്കാം……അർമാദിക്കാം…… ഞാൻ വിചാരിച്ചതിലും മനോഹരമായിരുന്നു കോളേജ് കാലം………….
ഞങ്ങളുടെ പ്രണയകാലം ……അന്നൊന്നും ഞാൻ അറിഞ്ഞിരുന്നില്ല എൻ്റെ ജീവിതത്തിലെ ഏറ്റവും മനോഹരമായ കാലമാണത് എന്ന് ആ ഏഴു വർഷക്കാലം……. ഇന്നും ആ ഓർമ്മകൾ…..എൻ്റെ സ്വകാര്യതയാണ്…എൻ്റെ ആനന്ദമാണ്…. ആദ്യമായി എന്നെ നോക്കാതെ മറ്റാരെയോ പ്രതീക്ഷിച്ചു നിന്ന സുന്ദരൻ…..ആ കണ്ണുകളിലേക്കു അനുസരണയില്ലാതെ വീഴുന്ന അവൻ്റെ മുടിയും…..അലസമായി ഒതുക്കി വെക്കുന്ന അവൻ്റെ ഭാവവും…ഇന്നും മായാതെ എൻ്റെ മനസ്സിൽ ആ രൂപം ഉണ്ട്…….അവൻ പ്രതീക്ഷിച്ചു നിന്ന ആ പെൺകുട്ടിയോട് എനിക്ക് അടങ്ങാത്ത അസൂയ തോന്നിയിരുന്നു….. അന്നും….ഇന്നും….. ആ പെൺകുട്ടി അച്ചായൻ്റെ ആദ്യ പ്രണയം സാൻട്ര തരകൻ…..
കോളേജിലേക്ക് വന്ന ആദ്യ ദിവസം തന്നെ ഞാൻ ശ്രദ്ധിക്കപ്പെട്ടു….സീനിയോഴ്സിനിടയിൽ…. …അത് ഞാൻ പ്രതീക്ഷിച്ചിരുന്നു……. എന്നെ റാഗ് ചെയ്യാനായിരുന്നു ഓരോ സുന്ദരന്മാരും കലിപ്പൻമാരും മത്സരിച്ചിരുന്നത്… എന്നാൽ അവരിൽ ഒരുവൻ മാത്രം അക്ഷമയോടെ മെയിൻ ഗേറ്റിലേക്ക് നോക്കി നിൽക്കുന്നു….. അവൻ എന്നെ നോക്കിയില്ല……അറിഞ്ഞു പോലുമില്ല…..ദിവസങ്ങൾ കടന്നു പോയി….. അവനെന്നും ആ നിൽപ് തന്നെ….. ഓരോ ദിവസം കടക്കും തോറും ഞാൻ അവനെ മാത്രമേ ശ്രദ്ധിച്ചുള്ളൂ…….. ചുറ്റുമുള്ളവരെ ഒന്നും കണ്ടില്ല…..അവൻ്റെ പാറി പറക്കുന്ന മുടിയും കവിളിലെ കുറ്റി രോമവും….അക്ഷമയും എനിക്കവനോട് എന്തോ ഒരു അടുപ്പം…എന്നെ ഇതുവരെയും ശ്രദ്ധിക്കാത്ത അവനോടു എനിക്ക് അത്ഭുതം തോന്നി…
പലരോടും അവനെ പറ്റി അന്വേഷിച്ചു…… എന്തോ ആദ്യമായി സംസാരിക്കാൻ ചെല്ലുമ്പോ എനിക്കൊരു അപരിചിതത്വവും തോന്നീല്ല ……അച്ചായാ എന്ന വിളി പോലും എങ്ങനാ വന്നത് എന്ന് എനിക്കറിയില്ല….ഒരിക്കലും അച്ചായനോട് ഞാൻ ഒന്നും പ്ലാൻ ചെയ്തു സംസാരിച്ചിട്ടില്ല….അച്ചായനടുത്തു വരുമ്പോ…..ഞാൻ ശ്വേതാ അയ്യർ അല്ല ….മറ്റാരോ……എല്ലാരോടും സൗമ്യമായി സംസാരിക്കുന്ന അച്ചായൻ…… എപ്പോഴും മുഖത്തു ഒരു ചിരി ഉണ്ടാവും…… ഓരോ തവണ ഇഷ്ടാണ് എന്ന് പറഞ്ഞു ചെല്ലുമ്പോഴും സൗമ്യമായി എന്നെ തിരിച്ചു പറഞ്ഞയക്കും……എല്ലാ ചുവരുകളിലും അച്ചായന്റെ ചിത്രം വരയ്ക്കുമ്പോഴും കൈ പിണഞ്ഞു കെട്ടി ചെറു ചിരിയോടെ നോക്കി നിൽക്കും…… “ശ്വേതാ അയ്യരെ എന്തിനാ ഈ പണിക്കു പൊണെ…… എൻ്റെ പെണ്ണിന് ഇത്ര സൗന്ദര്യം ഇല്ല….
