ദേവതാരകം : ഭാഗം 24
എഴുത്തുകാരി: പാർവതി പാറു
സംഗീത് അവിടെ നിന്ന് നേരേ പോയത് മായയുടെ വീട്ടിലേക്ക് ആയിരുന്നു… കൃത്യമായി അറിയില്ലെങ്കിലും പലരോടും ചോദിച്ചു അവൻ അവളുടെ വീട് കണ്ടുപിടിച്ചു… അവിടെ എത്തിയപ്പോഴേക്കും ഏകദേശം രാത്രി 9 മണി കഴിഞ്ഞിരുന്നു…. കാളിങ് ബെൽ പല തവണ അടിച്ചിട്ടാണ് വാതിൽ തുറന്നത്… മായയുടെ അച്ഛൻ ആണെന്ന് ഒറ്റ നോട്ടത്തിൽ മനസിലാവുമായിരുന്നു… അവളെ പോലെ തന്നെ മെലിഞ്ഞു നീണ്ട പ്രകൃതം… മുടി അവിടെയിവിടെ ആയി നരച്ചു തുടങ്ങിയിരിക്കുന്നു…. വെട്ടി ഒതുക്കിയ പാതി നരച്ച താടി… ഒറ്റ നോട്ടത്തിൽ തന്നെ ഒരു കോർപ്പറേറ്റ് ബിസിനസ്‌ മാൻ ആണെന്ന് ആർക്കും മനസിലാവും അല്ല… ഇതാര് സംഗീതോ… വരൂ…
അവൻ അയാളെ ആദ്യമായി കാണുകയായിരുന്നു… പക്ഷെ അയാളിൽ ആ അപരിചിതത്വം ഒട്ടും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല… അയാൾ അവനെ അകത്തേക്ക് ക്ഷണിച്ചു… വിശാലമായ ഹാളിൽ മായയുടെ ഫ്രെയിം ചെയ്ത ഫോട്ടോസ് ആയിരുന്നു അധികവും…. പിന്നെ അവൾ എപ്പോഴു വരക്കാറുള്ള മയിൽ‌പീലി ചുവരിന്റെ പല ഇടങ്ങളിലും ആയുണ്ട്… ഒരറ്റത്ത് അവൾക്ക് അഞ്ചോ ആറോ വയസ് പ്രായമായ ഉള്ളപ്പോൾ ഉള്ള ഒരു ഫോട്ടോ… അവൾക്കിരുപുറവും അച്ഛനും അമ്മയും… കുറച്ച് മാറി അമ്മയുടെ ഫോട്ടോയിൽ മാലയിട്ട് വിളക്ക് വെച്ചിരിക്കുന്നു… അവൻ അതിലേക്ക് തന്നെ നോക്കി നിൽക്കുന്നത് കണ്ട് അച്ഛൻ പറഞ്ഞു…. യാമിയുടെ അമ്മ ആണ്… അവൾക്ക് 6 വയസ് ഉള്ളപ്പോൾ മരിച്ചു…. മായ… സോറി യാമി എവിടെ… മായ എന്ന് തന്നെ പറഞ്ഞോളൂ.. താനങ്ങനെ അല്ലേ വിളിക്കാറ്…. അവന് എല്ലാം അത്ഭുതം ആയിരുന്നു…
അയാൾ അവനെ നല്ലവണ്ണം മനസ്സിലാക്കിയിരിക്കുന്നു…. അവൾ… അവളിവിടെ ഇല്ല എനിക്ക് അവളെ ഒന്ന്‌ കാണണം അത്യാവശ്യം ആണ്… കാണാം… ഇന്നിനി വേണ്ട നാളെ ആവട്ടെ… രാവിലെ താനിങ്ങോട്ട് വാ നമുക്ക് കാണാം… അയാളുടെ സൗമ്യമായ സംസാരം കേട്ടപ്പോൾ അവന് എതിർക്കാൻ തോന്നിയില്ല… അവൻ അയാളോട് യാത്ര പറഞ്ഞിറങ്ങി…. പിറ്റേന്ന് രാവിലെ തന്നെ സംഗീത് മായയുടെ വീട്ടിൽ എത്തി… അവളുടെ അച്ഛൻ പോവാൻ തയ്യാറായി നിൽക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു…. സംഗീത് ഡ്രൈവ് ചെയ്യുന്നതിൽ ബുദ്ധിമുട്ട് ഇല്ലെങ്കിൽ താൻ ഓടിക്കൂ… എനിക്ക് സ്വസ്ഥം ആയി ഇരിക്കാല്ലോ… അവൻ എതിരുപറഞ്ഞില്ല… വണ്ടി എടുത്തു… എങ്ങോട്ടാണ് പോവേണ്ടത് അവൻ ചോദിച്ചു… അമ്പലവയൽ… അമ്പലവയലോ… അത് വയനാട്ടിൽ അല്ലേ… അതെ… അവിടെ ആണ് മായ…
അത് വരെ പോവുന്നതിൽ തനിക്ക് ബുദ്ധിമുട്ട് ഉണ്ടോ…. ഇല്ല… അവൻ വണ്ടി എടുത്തു…. കുറച്ചു നേരം അവർ രണ്ടുപേരും മൗനമായിരുന്നു… ഒടുവിൽ സംഗീത് തന്നെ സംസാരിച്ചു തുടങ്ങി… ഇന്നലെ എന്നെ കണ്ടപ്പോഴേക്കും സാർക്ക് എങ്ങനെ മനസിലായി…. എനിക്ക് അറിയാടോ തന്നെ… അവൾ പറയാറുണ്ട്… തന്നെ പറ്റി..പിന്നെ സിത്തുവിനെ പറ്റിയും.. .സിതാരയിപ്പോൾ എന്ത് ചെയുന്നു… സിതാര.. അത് കേട്ടപ്പോൾ സംഗീതിന്റെ ഉള്ളിൽ നിർവികാരതയോടെ ചിരിക്കുന്ന അവന്റെ സിത്തുവിന്റെ മുഖം തെളിഞ്ഞു… അവളുടെ വിവാഹം കഴിഞ്ഞു…. ഇന്നലെ… മ്മ്… നന്നായി… യാമിയിലൂടെ ആണ് ഞാൻ നിങ്ങളെപ്പറ്റി അറിഞ്ഞത് മുഴുവൻ… കോളേജിൽ പിന്നെ ആരെ പറ്റിയും അവൾ സംസാരിക്കാറില്ലായിരുന്നു….
അവൾ അങ്ങനെ ആയിരുന്നല്ലോ… ആരോടും കൂട്ട് കൂടാതെ… പുസ്തകങ്ങളിൽ കുത്തിവരച്ചിരിക്കും… അയാൾ എന്തോ ഓർത്ത് കൊണ്ട് സീറ്റിലേക്ക് ചാരി… നല്ല ക്ഷീണം… ഞാനൊന്ന് ഉറങ്ങുന്നതിൽ സംഗീതിന് വിരോധം ഉണ്ടോ… ഇല്ല… അവൻ വണ്ടി ഓടിച്ചു… 2 മണിക്കൂർ കൊണ്ട് അവർ വയനാട് എത്തി… അപ്പോഴേക്കും മായയുടെ അച്ഛൻ ഉണർന്നിരുന്നു… ഓ ഞാൻ നല്ല ഉറക്കം ഉറങ്ങി…. ഇവിടെ നിന്ന് കുറച്ചേ ഉള്ളൂ ഇനി… അയാൾ പറഞ്ഞു… പഴയ ഒരു ബംഗ്ളാവിലേക്ക് ആണ് അവർ പോയത്… അവിടെ ഇറങ്ങിയപ്പോൾ സംഗീത് ചുറ്റും നോക്കി… മനോഹരമായ അന്തരീക്ഷം… വലിയ പൂന്തോട്ടം… ഇത് ആരുടെ വീട് ആണ്.. അവൻ അയാളോട് ചോദിച്ചു… ഇത് വീട് ഒന്നും അല്ല… ഒരു പ്രകൃതി ചികിത്സ കേന്ദ്രം ആണ്… അവൻ അയാളോടൊപ്പം അകത്തേക്ക് കടന്നു…
ഇരുണ്ട ഇടനാഴികൾ കടന്ന് അവർ നടന്നു… സംഗീതിന് ഉള്ളിൽ എന്തൊക്കെയോ പേടി തോന്നി… മായ… ഇവിടെ ആണോ… അവൻ സംശയത്തോടെ ചോദിച്ചു. അതെ… വരൂ… അയാൾ അവനെ കൂട്ടി കൊണ്ട് പോയത് ഒരു പുറത്ത് നിന്നും അടച്ചു പൂട്ടിയ ഒരു മുറിയിലേക്ക് ആയിരുന്നു… വാതിൽ തുറന്ന് അകത്തു കയറിയതും അവൻ കണ്ടു ഒരു മൂലയിൽ കാലിൽ തല താഴ്ത്തി ഇരിക്കുന്ന മായയെ… യാമി ഇത് ആരാ വന്നതെന്ന് നോക്കിക്കേ… സംഗീത് … അവൾ തല ഉയർത്തി… പാറി പറന്ന മുടികളും കറുപ്പ് വ്യാപിച്ച കണ്ണുകളും അവൻ ഇതുവരെ കാണാത്ത ഒരു മായയെ ഓർമിപ്പിച്ചു… അവൾ ഒരു നിമിഷം അവനെ തന്നെ നോക്കി നിന്നു… എന്നിട്ട് ഓടി വന്ന് അവനെ കെട്ടിപിടിച്ചു… ഉണ്ണീ നീ വന്നോ..
എനിക്കറിയാം നീ വരും എന്ന്… ഉണ്ണി നീ ഇനി എന്നെ വിട്ട്പോവുമോ.. എന്നെ ഒറ്റക്കാകുമോ… പറ… പറ ഉണ്ണി… അവൾ എന്തൊക്കെയോ പിച്ചും പേയും പറയുന്നുണ്ടായിരുന്നു…അവൾ ഇടയ്ക്കിടെ അവന്റെ കവിളുകൾ തലോടുന്നുണ്ട്… അവളുടെ കണ്ണുകൾ അവന്റെ കണ്ണുകളിൽ തന്നെ ആയിരുന്നു… ഉണ്ണി നീ ഇനി പോണ്ട.. നീ എന്റെയാ.. എന്റെ മാത്രം.. ആർക്കും കൊടുക്കില്ല….. ഞാൻ… ആർക്കും… അവൾ അവനെ ഇറുകെ പിടിച്ചു… അവന് ശ്വാസം എടുക്കാൻ പോലും ബുദ്ധിമുട്ട് തോന്നി… അത് മനസിലാക്കിയ അച്ഛൻ അവളെ അവനിൽ നിന്നും വേർപ്പെടുത്താൻ ശ്രമിച്ചുകൊണ്ടേ ഇരുന്നു… പക്ഷെ അവൾ കൂടുതൽ കൂടുതൽ അവനെ ഇറുകെ പുണർന്നു… അച്ഛാ വിട്.. എന്റെ ഉണ്ണിയെ വിട്…. അവൾ അലറികൊണ്ടിരുന്നു.. അച്ഛൻ അവിടെ ഉള്ള ബെൽ അടിച്ചു…
രണ്ടു മൂന്നു പേര് വന്ന് അവളെ പിടിച്ചു വെച്ചു… അച്ഛൻ സംഗീതിനെയും കൂട്ടി പുറത്തേക്കിറങ്ങി…. സാർ… ഞാൻ എന്താ ഈ കാണുന്നത് മായ… അവൾക്ക് എന്താണ് സംഭവിച്ചത്… പറയാം എല്ലാം പറയാം… വരൂ… അച്ഛൻ അവനെയും കൂട്ടി മുറ്റത്തേക്ക് ഇറങ്ങി… സാർ അവൾ എന്താ ഇങ്ങനെ ഒക്കെ… അവൾക്ക്.. .ബാക്കി പറയാൻ അവന്റെ നാവ് ഉയർന്നില്ല… അവൾ മനോരോഗി ആണോ എന്ന് ചോദിക്കാൻ അവന്റെ മനസ് അനുവദിച്ചില്ല… എനിക്ക് അറിയാം സംഗീത് നീ ചോദിക്കാൻ വന്നത് എന്താണെന്ന്… യെസ് ഷീ ഈസ്‌ എ മെന്റൽ പേഷ്യന്റ്… പക്ഷെ എപ്പോഴും അല്ല… എപ്പോൾ വേണമെങ്കിലും മനസിന്റെ താളം തെറ്റാം.. ഇതവളുടെ നാലാമത്തെ മെന്റൽ ഷോക്ക് ആണ്… ആദ്യത്തേത് അവളുടെ അമ്മ മരിച്ചപ്പോൾ ആയിരുന്നു…
അവൾക്ക് ആറു വയസ് ഉള്ളപ്പോൾ…. ബിസിനസ്‌ ആയി നടക്കുന്ന എന്നെ അവൾ എപ്പോഴെങ്കിലും ഒക്കെ കാണുമായിരുന്നുള്ളൂ… എല്ലാം അമ്മ ആയിരുന്നു അവൾക്ക്… ഒരു ദീപാവലി ദിവസം ആയിരുന്നു അന്ന് വിളക്കിൽ നിന്ന് തീപിടിച്ചു ഓടി ചെന്ന് വീണത് പടക്കങ്ങളുടെ ഇടയിലേക്ക്.. … അവൾ ഓടി വന്നപ്പോൾ കാണുന്നത് തീയിൽ വെന്തുരുകി പിടയുന്ന അമ്മയെ ആണ്…. അതായിരുന്നു തുടക്കം… സ്വന്തം അമ്മയുടെ മരണം മുന്നിൽ കണ്ട ആ കുഞ്ഞു ഹൃദയം പതറി പോയി… മാസങ്ങളോളം ദുബായിലെ മെന്റൽ റീഹാബിലിറ്റേഷനിൽ ആയിരുന്നു… അവിടെ നിന്ന് വന്നതിനു ശേഷവും അവൾക്ക് പഴയ സംസാരവും കളിയും ചിരിയും ഒന്നും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല… അന്ന് അവൾക്ക് ഉണ്ടായിരുന്ന ഏക ആശ്വാസം ആയിരുന്നു… ഉദിത്…. എന്റെ കൂട്ടുകാരന്റെ മകൻ… ചെറുപ്പം തൊട്ട് അവർ നല്ല കൂട്ടുകാർ ആയിരുന്നു..
അവളെക്കാൾ രണ്ട് വയസ് മൂത്തത് ആയിരുന്നു അവൻ… അവൻ എപ്പോളും നിഴലുപോലെ അവൾക്കൊപ്പം നിന്നു… അവളെ സ്നേഹിച്ചു… അവന്റെ നിർബന്ധം കാരണം ആണ് അവൾ ചിത്രം രചന പഠിക്കാൻ തുടങ്ങിയത്… അവനും നന്നായി വരക്കുമായിരുന്നു…. പിന്നെ എപ്പോഴും ഓരോന്ന് വരയ്ക്കാൻ തുടങ്ങി… പക്ഷെ എപ്പോഴും അവൾക്ക് പ്രിയപ്പെട്ടത് മയിൽ‌പീലി ചിത്രങ്ങൾ ആയിരുന്നു… ഉദിത് അവൾക്ക് ആദ്യം വരച്ചു കൊടുത്തത് ഒരു മയിൽ‌പീലി ആയിരുന്നു… അങ്ങനെ മയില്പീലികൾ അവൾക്ക് പ്രിയപ്പെട്ടത് ആയി… അവളിലെ കലാകാരിയെ പ്രോത്സാഹനം കൊണ്ട് സന്തോഷിപ്പിക്കാൻ ഉദിത് ശ്രമിച്ചുകൊണ്ടേ ഇരുന്നു… അങ്ങനെ മെല്ലെ മെല്ലെ അവൾ ജീവിതത്തിലേക്ക് മടങ്ങി വന്നു തുടങ്ങി … പതിയെ പതിയെ അവളിൽ ഒരു സുഹൃത്ത് എന്നതിലുപരി അവനൊരു സ്ഥാനം ഉണ്ടയി തുടങ്ങി….
അവൾ പോലും അറിയാതെ അത് മെല്ലെ പ്രണയം ആയി മാറി…. എപ്പോഴും അവൾക്ക് അവനൊപ്പം വേണമായിരുന്നു… പരസ്പരം പിരിയാൻ കഴിയാത്ത ഒരു ബന്ധം… മെല്ലെ മെല്ലെ അവളുടെ ജീവിതത്തിൽ വീണ്ടും സന്തോഷം നിറഞ്ഞു തുടങ്ങി… ഞാനും അതിൽ സന്തോഷിച്ചു… അങ്ങനെ അവളുടെ പ്ലസ് ടു കഴിഞ്ഞുള്ള വെക്കേഷനിൽ ഞങ്ങൾ എല്ലാവരും കൂടി ഒരു യാത്ര പോയി സ്വിയ്സർലാന്റിലേക്ക്… അവിടെ വെച്ച് യാമിയുടെ നിർബന്ധം കാരണം അവളും ഉദിതും കൂടി ഐസ് സ്‌കേറ്റിങ് ചെയ്യാൻ പോയി.. യാമിക്ക് മുന്നിൽ സ്‌കേറ്റിങ് ചെയ്ത് കേറിയ ഉദിത് കാലു സ്ലിപ് ആയി ഡെൻജർ ഏരിയയിലേക്ക് വീണു… അവൾ നോക്കി നിൽക്കെ അവന്റെ മുകളില്ലേക്ക് ഐസ് വീഴാൻ തുടങ്ങി… അതിനടിയിൽ പെട്ട് നിമിഷങ്ങൾ കൊണ്ടവൻ മരിച്ചു…. അതായിരുന്നു രണ്ടാമത്തെ ഷോക്ക്…
അവളുടെ എല്ലാമെല്ലാമായ അവൻ മരിച്ചത് അക്‌സെപ്റ്റ് ചെയ്യാൻ അവൾക്ക് ഒരുപാട് സമയം എടുത്തു… ഒരു വർഷം അവൾ ഹോസ്പിറ്റലിൽ കിടന്നു..തിരിച്ചു വന്ന അവൾക്ക് അവന്റെ ഓർമ്മകൾ ഉറങ്ങുന്ന ദുബായ് മടുപ്പും വിഷമവും നിറച്ചു… അതിൽ നിന്നും ഒരു മാറ്റത്തിന് വേണ്ടി ആണ് അവളെ ഞാൻ നാട്ടിലേക്ക് കൊണ്ടുവന്നത്… പുതിയ അന്തരീക്ഷവും ആയി അവൾ പെട്ടന്ന് പൊരുത്തപെട്ടു… അവളിലെ സങ്കടങ്ങൾക്ക് ചെറിയ അയവ് വന്നു തുടങ്ങുന്നത് ഞാൻ അറിഞ്ഞു തുടങ്ങി.. ഇനി ഒരു ചെറിയ വേദന പോലും അവളുടെ മനസിന് താങ്ങാൻ ഉള്ള ശേഷി ഇല്ലായിരുന്നു… അവളെ എപ്പോഴും സന്തോഷവതി ആക്കാൻ ആയിരുന്നു ഞാനും ശ്രമിച്ചിരുന്നത്… പക്ഷെ വിധി എന്നെ വീണ്ടും തോൽപ്പിച്ചു… അവസാന പരീക്ഷയും കഴിഞ്ഞ് ഹോസ്റ്റലിൽ നിന്ന് വന്ന യാമി ദിവസങ്ങളോളം മുറിക്കുള്ളിൽ തന്നെ ആയിരുന്നു… ഭക്ഷണം പോലും കഴിക്കാതെ….
സദാ സമയവും എവിടെ എങ്കിലും കുത്തിവരച് ഇരിക്കും… അപ്പോൾ ഞാനും അറിയുകയായിരുന്നു അവളെ വീണ്ടും എനിക്ക് നഷ്ടപെടുകയാണെന്ന്…. എല്ലാം ഒരു ഞെട്ടലോടെ ആണ് സംഗീത് കേട്ടത്…. അവന്റെ ഹൃദയം മരവിച്ചിരുന്നു… തന്റെ സിത്തുവിനെ വിഷമിപ്പിച്ചവളോട് പ്രതികാരം ചെയ്യാൻ വന്ന അവന് അതിനേക്കാൾ എത്രയോ ഇരട്ടി വേദന സഹിച്ച മായയുടെ ജീവിതം അവന്റെ ഹൃദയത്തെ കുത്തിനോവിച്ചു… സാർ അവൾക്ക് അന്ന് അങ്ങനെ വരാൻ കാരണം…. അതെന്തായിരുന്നു… അവൻ ചോദിച്ചു.. നീ… നീയായിരുന്നു സംഗീത്… അതിന് കാരണം… ആ വാക്കുകൾ അവന്റെ നെഞ്ചിനെ തകർത്തു കളഞ്ഞു…. ഞാനോ.. ഞാൻ എന്തു ചെയ്തു… നീ ചെയ്തില്ല… അതായിരുന്നു കാരണം. സാർ എനിക്ക് ഒന്നും മനസിലാവുന്നില്ല… ഒന്ന്‌ തെളിച്ചു പറയൂ…
സംഗീത് നിനക്കവളെ ഇഷ്ടമായിരുന്നില്ലേ.. ഒരിക്കൽ പോലും നീ അവളോട്‌ പറഞ്ഞില്ലല്ലോ.. പറഞ്ഞിരുന്നെങ്കിൽ അവൾക്കിങ്ങനെ സംഭവിക്കില്ലായിരുന്നു… നിനക്ക് അവളോടുള്ള സ്നേഹം കുറച്ചു മുന്നെ ഞാൻ നിന്റെ കണ്ണുകളിൽ കണ്ടു… സമനില തെറ്റിയ അവളെ കണ്ടുനിൽക്കാൻ നിനക്ക് കഴിയുന്നില്ലായിരുന്നു അല്ലേ…. പക്ഷെ നിനക്ക് ഒരു കാര്യം അറിയുമോ.. നീ അവളെ സ്നേഹിച്ചതിനും എത്രയോ ഇരട്ടി അവൾ നിന്നെ സ്നേഹിച്ചിരുന്നു… സംഗീതിന് വിശ്വസിക്കാൻ ബുദ്ധിമുട്ട് തോന്നി… അപ്പോൾ ദേവ അവനായിരുന്നില്ലേ അവളുടെ പ്രണയം… അല്ല… ദേവ അവളുടെ പ്രതികാരം ആയിരുന്നു… താരയോടുള്ള പ്രതികാരം… താരയോടോ… അവൾ എന്തിന് താരയോട് പ്രതികാരം ചെയ്യണം…
