രാജീവം : ഭാഗം 3

എഴുത്തുകാരി: കീർത്തി

വീണയായിരുന്നു ആ കണ്ണുകളുടെ ഉടമ. വർധിച്ചു വന്ന ദേഷ്യത്തിൽ അവൾ എന്നോടെന്തോ പറയാൻ ഒരുങ്ങിയതും എന്റെ പിറകിൽ വന്ന രാജീവേട്ടനെ കണ്ടു. ഉടനെ ആ വാക്കുകളെ തൊണ്ടയിൽ തന്നെ വിഴുങ്ങി എന്നോടുള്ള ദേഷ്യം നിലത്ത് ചവിട്ടിതീർത്ത് റൂമിലേക്ക് കയറി പോയി. പിന്നീടുള്ള രണ്ടു മൂന്നു ദിവസം വിരുന്നിനുപോക്കും സൽക്കാരങ്ങളും ഒക്കെയായിരുന്നു.

മറ്റുള്ളവരുടെ മുന്നിൽ ഉത്തമഭാര്യഭർത്താക്കന്മാരും ഒറ്റയ്ക്ക് കിട്ടുമ്പോൾ കീരിയും പാമ്പുമായിരുന്നു ഞങ്ങൾ. ഇതിന്റെ ഇടയിൽ ‘ഓണത്തിനിടയ്ക്ക് പുട്ടുകച്ചവടം ‘ന്ന് പറഞ്ഞത് പോലെ വീണപിശാശ്. അവൾക്ക് അവളുടെ മുറച്ചെറുക്കനെ വേണമെങ്കിൽ തല നന്നായി വർക്ക്‌ ചെയ്ത് എടുത്തോണ്ട് പൊക്കൂടെ. എന്തിനാ വെറുതെ എന്നെ നോക്കി ദഹിക്കുന്നെ ആവോ. ഞാനെന്തോ അങ്ങേരെ കെട്ടിപ്പൂട്ടി വെച്ചിരിക്കുന്ന പോലെയാണ് പെണ്ണിന്റെ നോട്ടവും ഭാവവും.

“എനിക്കൊന്നും വേണ്ട നീ ആ സാധനത്തിനെ മുഴുവനായും എടുത്തോ “ന്ന് പറയാൻ പല തവണ നാവ്‌ തരിച്ചതാണ്. പക്ഷെ എന്തോ ഒന്ന് എന്റെ നാവിനെ നിശ്ചലമാക്കി. പക്ഷെ ഒരു ദിവസം രാജീവേട്ടന്റെ കൈയിൽ നിന്നും അവൾക്കൊരു ഡോസ് കിട്ടി. അതിന്റെ പിറ്റേന്ന് കിട്ടാവുന്നതെല്ലാം കെട്ടിപെറുക്കി അവൾ സ്ഥലം വിട്ടു. വീട്ടിൽ നിന്ന് അച്ഛൻ ദിവസവും വിളിക്കും. മാളുവും. തുടരാൻ സാധിക്കില്ലെന്ന് തോന്നിയത് കൊണ്ട് ഞാൻ ജോലി രാജി വെച്ചു. അതിന് ആ മിഥുൻ ഭയങ്കര കരച്ചിലും പിഴിച്ചിലുമായിരുന്നു.

രാത്രിയിൽ ഭക്ഷണം കഴിച്ചോണ്ട് ഇരിക്കുമ്പോഴാണ് അമ്മ പറഞ്ഞത് നാളെ വീട്ടിൽ പൊയ്ക്കൊള്ളാൻ. വിവാഹം കഴിഞ്ഞിട്ട് പോയില്ലല്ലോ. കുറച്ചു ദിവസം അവിടെ നിന്ന് അവിടുന്ന് നേരെ ബാംഗ്ലൂർക്ക് പോകാലോന്ന്. രാജീവേട്ടനും എന്തൊക്കെയോ അഭിപ്രായങ്ങൾ പറയുന്നുണ്ട്. മൗനമായി ആ സംഭാഷണം കേട്ടുകൊണ്ടിരുന്നു. അപ്പോഴാണ് മനസിലായത് എന്റെ ഭർത്തൂന് ബാംഗ്ലൂർ ആണ് ജോലിയെന്ന്. അവിടെ ഒരു കൺസ്ട്രക്ഷൻ കമ്പനിയിലെ മെയിൻ ആർക്കിടെക്ട് ആണെന്ന്.

രണ്ടാഴ്ച കൂടുമ്പോഴൊക്കെയാണത്രെ വീട്ടിലേക്ക് വരാറ്. വല്ല തിരക്കും ഉണ്ടായാൽ അതുമില്ല. പിറ്റേന്ന് രാവിലെ എണീച്ചപ്പോൾ തൊട്ട് മനസിന് വല്ലാത്ത സന്തോഷമായിരുന്നു. അല്ലെങ്കിലും സ്വന്തം വീട്ടിലേക്ക് പോകുന്ന കാര്യം വരുമ്പോൾ വിവാഹം കഴിഞ്ഞ എല്ലാ പെൺകുട്ടികൾക്കും ഒരു പ്രത്യേക സന്തോഷമാണ്. ആ ഒരു സന്തോഷത്തിൽ ചിരിയോടെയാണ് രാവിലെ രാജീവേട്ടാനുള്ള ചായ കൊണ്ടുകൊടുത്തത്. അപ്പോൾ അങ്ങേര് എന്നെ കണ്ണുമിഴിച്ച് നോക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. ഇനി ആള് മാറിയോന്നെങ്ങാനും ആവും.

അങ്ങോട്ട്‌ പോകുന്നതിനോടൊപ്പം ഈ രാജീവ്‌ മോന് ചില പണികൾ കൊടുക്കണമെന്ന ദുരുദ്ദേശവും മനസ്സിലുണ്ടായിരുന്നു. പോകാൻ നേരത്ത് ഡ്രസ്സ്‌ മാറാൻ വേണ്ടി റൂമിലേക്ക് ചെന്ന ഞാൻ അവിടുത്തെ കാഴ്ച കണ്ട് അന്തംവിട്ടു. എന്റെ കണ്ണുകൾ ഇപ്പൊ പുറത്ത് ചാടുമെന്ന് അവസ്ഥയായി. രാജീവേട്ടൻ ഒരു മെറൂൺ കളർ ഷർട്ടും കസവ്കര മുണ്ടുമുടുത്ത് കണ്ണാടിക്ക് മുന്നിൽ നിന്ന് ചന്തം നോക്കുന്നു. ഇടയ്ക്ക് അതിൽ നോക്കി സ്വയം കൊഞ്ഞനം കുത്തുന്നുമുണ്ട്. ഭഗവാനെ വട്ടായോ? ഞാൻ വന്നത് അറിഞ്ഞിട്ടില്ലെന്ന് തോന്നുന്നു.

പെട്ടന്ന് എന്തോ ഓർമ വന്നത് പോലെ ഷെൽഫിൽ പരത്തുന്നത് കണ്ടു. എന്താണാവോ ഇത്ര കാര്യമായി തിരയുന്നത്. തിരക്കിനൊടുവിൽ എന്റെ സിന്ദൂരചെപ്പ് കൈയിൽ കിട്ടിയപ്പോൾ ആ മുഖത്തുണ്ടായ പ്രകാശമൊന്ന് കാണേണ്ടതാണ്. സാക്ഷാൽ സൂര്യൻ മാറിനിൽക്കും. അതിൽ നിന്നും ഒരു നുള്ളെടുത്ത് നെറ്റിയിൽ തൊട്ടതിന് ശേഷമായി പിന്നെത്തെ ചന്തം നോക്കൽ. ഇയ്യാൾടെ ദേഹത്ത് സേതുരാമയ്യരുടെ ബാധ വല്ലതും കൂടിയോ ആവോ. രാവിലെ തന്നെ ചുവപ്പ് കുറി.

ഒരുവിധം തൃപ്തിയായെന്ന് തോന്നിയപ്പോൾ ആണ് കണ്ണാടിക്ക് മുന്നിൽ നിന്നൊന്ന് മാറിയത്. അപ്പോൾ മാത്രമാണ് എന്നെയും കണ്ടുള്ളു. ഉടനെ മുണ്ടിന്റെ ഒരറ്റമെടുത്ത് ഇടതുകൈയിൽ പിടിച്ച് എന്റടുത്തേക്ക് വന്നു. ആ വരവ് കണ്ടു ഞാൻ പോലുമറിയാതെ എന്റെ ചുണ്ടിലൊരു ചിരി വിരിഞ്ഞു. ആ കുസൃതിചിരിയിലും നോട്ടത്തിലും എന്റെ അടിവയറ്റിലൊരു മഞ്ഞു വീഴുന്ന സുഖവും ഞാനറിഞ്ഞു. “വായിനോക്കി നിൽക്കാതെ വേഗം റെഡിയായി വാടി. ” അതും പറഞ്ഞു എന്റെ തലയ്ക്കിട്ടൊരു കിഴുക്കും തന്ന് ആളിറങ്ങിപ്പോയി.

അയ്യേ ഞാനെന്തിനാ ആ അലവലാതിയെ വായിനോക്കി നിന്നത്. അരുത് മീനാക്ഷി അരുത്. കണ്ട്രോൾ യുവർ സെൽഫ്. അവന്റെ വലയിൽ ഇനിയും വീഴരുത്. ഉള്ളിലിരുന്ന് ആരോ പറയുന്നത് പോലെ. ആലോചിച്ചു നിക്കാതെ പെട്ടന്ന് റെഡിയായി ഞാനും ഇറങ്ങി. വീട്ടിലേക്കുള്ള യാത്രയിൽ മുഴുവൻ ഞാൻ ഗഹനമായ ചിന്തയിലായിരുന്നു. എങ്ങനെയൊക്കെ രാജീവേട്ടന് പണികൊടുക്കാമെന്ന് തല പുകഞ്ഞാലോചിച്ചു. സഹിക്കെട്ട് രാജീവേട്ടൻ എന്നെ വീട്ടിൽ ഉപേക്ഷിച്ചു പോകണം.

അതാണെന്റെ ലക്ഷ്യം. ഉയർന്ന തലച്ചോറിന്റെ പ്രവർത്തനവും സ്റ്റീരിയോയിൽ നിന്ന് കേൾക്കുന്ന നല്ല മെലഡിസും പിന്നെ പകുതി താഴ്ത്തിയ വിൻഡോയിലൂടെ വരുന്ന കാറ്റും ഒക്കെയായപ്പോൾ ഞാൻ സീറ്റിൽ ചാരിയിരുന്ന് ഉറങ്ങിപോയി. വീടെത്തിയെന്ന് പറഞ്ഞ് രാജീവേട്ടൻ തട്ടിവിളിക്കുമ്പോളാണ് ഞാൻ കണ്ണ് തുറന്നത്. വണ്ടിയുടെ ശബ്ദം കേട്ട് എല്ലാവരും പുറത്തേക്ക് വന്നു. ചെറിയൊരു കുശലാന്വേഷണത്തിന് ശേഷം രാജീവേട്ടൻ വണ്ടിയിൽ നിന്ന് കുറച്ചു കവറുകൾ പുറത്തെടുത്തു.

ഞാൻ വണ്ടിയിലിരുന്ന് ഉറങ്ങിയപ്പോൾ വാങ്ങിച്ചതാണെന്ന് തോന്നുന്നു. എല്ലാവരോടും വിശേഷങ്ങൾ പങ്കുവെച്ച് കഴിഞ്ഞതും മാളുവിനെയും കൂട്ടി ഞാൻ റൂമിലേക്കോടി. എല്ലാ സംഭവവികാസങ്ങളും അവളെ പറഞ്ഞുകേൾപ്പിച്ചു. എല്ലാം കേട്ടുകഴിഞ്ഞ് കുറച്ചു നേരത്തേക്ക് അവളൊന്നും മിണ്ടിയില്ല. “മീനു ഞാനൊരു കാര്യം പറഞ്ഞാൽ നീ ദേഷ്യപ്പെടുമോ? ” “എന്താ? ” “അത് പിന്നെ. ഏതായാലും നിങ്ങൾ തമ്മിലുള്ള വിവാഹം കഴിഞ്ഞു. രാജീവേട്ടനാണെങ്കിൽ നിന്നെ ഭയങ്കര ഇഷ്ടമാണ്. എങ്കിൽ പിന്നെ…. “

“എങ്കിൽ പിന്നെ..? ” “നിനക്കും രാജീവേട്ടനെ തിരിച്ചു സ്… നേ…. ഹി….. ച്ചൂടെ….. ന്ന് ” “മാളൂ !!!!” “നീയെന്തിനാ എന്നോട് ചൂടാവുന്നത്. ഞാൻ എനിക്ക് തോന്നിയത് പറഞ്ഞുന്നല്ലേ ഉള്ളു. നിനക്ക് ഇഷ്ടമല്ലെങ്കിൽ വേണ്ട. ” “നീ തന്നെ എന്നോട് ഇത് പറയണം. എല്ലാം അറിയാവുന്നതല്ലേ നിനക്ക്. എന്നിട്ടും…. ” “മീനു പക്ഷെ നിനക്കും അങ്ങേരെ ഇഷ്ടമായിരുന്നില്ലെ? .. ” “അതെ. സമ്മതിച്ചു. പക്ഷെ…… ” അവൾ എന്തോ പറയാൻ വന്നതും രാജീവേട്ടൻ അങ്ങോട്ട്‌ വന്നു. ഞങ്ങൾ രണ്ടുപേരും ദഹിപ്പിക്കും വിധത്തിൽ രാജീവേട്ടനെ തന്നെ നോക്കി നിന്നു.

ആള് പക്ഷെ അതൊന്നും ഗൗനിക്കാതെ ചിരിച്ചു കൊണ്ടാണ് ഞങ്ങളുടെ അടുത്തേക്ക് വന്നത്. “ഹായ്… പരട്ടാസ്. ” “ടോ… താനെന്താ ഞങ്ങളെ വിളിച്ചേ? ” ഞാൻ ദേഷ്യപ്പെട്ടു. “സാധാരണത്തെ പോലെ ഒരമ്മയുടെ വയറ്റിൽ ജനിച്ചിരുന്നെങ്കിൽ ഇരട്ടകളെന്ന് വിളിക്കാമായിരുന്നു. ഇതിപ്പോ അങ്ങനെയല്ല. പക്ഷെ അതുപോലെ ആണ് താനും. അതുകൊണ്ട് പരട്ടാസ്. സ്വഭാവം കൊണ്ടും രണ്ടിനും ചേരുന്ന പേരും അതാണ്. ” “ഹും…. ” ഞാൻ മുഖം തിരിച്ചു നിന്നു. “മാളവിക ഇവിടെയൊക്കെ ഉണ്ടായിരുന്നു ലേ.

തിരക്കിനിടയിൽ കാണാൻ പറ്റിയില്ല. നിങ്ങൾ രണ്ടും ഇപ്പോഴും ഒരുമിച്ചാണ് ലെ. ” “മ്മ്മ്…. . ” “എങ്കിൽ ഇപ്പൊ ഒരുമിക്കണ്ട. പിന്നെയാവാം. ഇപ്പൊ ഈ സ്വർഗത്തിലെ കട്ടുറുമ്പ് ആവാൻ നിക്കാതെ മാളവിക വേഗം സ്ഥലം വിട്ടേ. ” എന്റെ അടുത്ത് വന്നു തോളിലൂടെ കൈയിട്ട് ചേർത്ത് പിടിച്ചു കൊണ്ടു രാജീവേട്ടൻ പറഞ്ഞു. കേൾക്കണ്ട താമസം “അയ്യേ “ന്നും പറഞ്ഞു അവൾ ഓടി. ആ ദിവസങ്ങളിൽ ഭക്ഷണം കഴിക്കുമ്പോഴോ അല്ലെങ്കിൽ രാത്രി കിടക്കാൻ നേരത്തോ ഒക്കെയേ രാജീവേട്ടനുമായി കണ്ടിരുന്നുള്ളൂ.

ബാക്കിവായിക്കാൻ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക…