Dear Comrade 🥀: ഭാഗം 32

രചന: Zquadiee

കണ്ണുകളടച്ചു ശിവപാർവതി വിഗ്രഹത്തിന് മുന്നിൽ പ്രാർത്ഥനയോടെ നിൽക്കുവാണ് അഖിയും ആദുവും...... അരികിൽ തന്നെ എല്ലാവരെയും പോലെ കണ്ണുകളടച്ചു കൈ കൂപ്പി യുക്തയും..... ഇടയ്ക്കിടെ കണ്ണ് തുറന്ന് എല്ലാവരെയും നോക്കുന്നുമുണ്ട്..... പൂജാരി വന്നു പ്രസാദം തന്നതും ഫോട്ടോഗ്രാഫർസ് ഒക്കെ ക്യാമറയും തൂക്കി ഇവരെ അടുത്തേക്ക് വന്നു...... അമ്പലനടയിൽ വെച്ച് തന്നെ പല പല പോസുകൾക്ക് ശേഷം അടുത്തതായി അമ്പലക്കുളത്തിലേക്കായിരുന്നു...... അവിടെ ഫോട്ടോഷൂട്ട് തകർത്ത് നടക്കുമ്പോൾ യുക്തയെ എടുത്ത് എല്ലായിടവും ഓരോന്ന് പറഞ്ഞു നടക്കുവാണ് നിവി...... കൂടെ കൃതിയും..... മണിക്കൂറുകൾ നീണ്ട ഫോട്ടോഷൂട്ടിന് ശേഷം വൈകിക്കാതെ തന്നെ അവർ വീട്ടിലേക്ക് മടങ്ങി..... ഒരു കല്യാണ വീടിന്റെ അന്തരീക്ഷം തന്നെ ആയി മാറിയിരുന്നു അവിടെ...... അവരെ കാത്തെന്ന പോലെ കിരണിന്റെ കൂടെ നിൽക്കുന്ന ദേവിനെ കണ്ടതും യുക്ത നിവിയുടെ കൈകളിൽ നിന്ന് ഊർന്നിറങ്ങി അവന്റെ അടുത്തേക്ക് ഓടി...... കൃതി ആദ്വുമായി അകത്തേക്ക് പോയതും നിവി കിരണിനടുത്തേക്ക് ചെന്നു...... " സിദ്ധു എവിടെ.....?? " ( നിവി ) " അവനെ അഖി അവന്റെ വീട്ടിലേക്ക് കൂട്ടി..... പിന്നെ ദർശൻ വരുന്നുണ്ട്..... എയർപോർട്ടിലേക്ക് നീ വരുന്നോ ഇല്ലയോ..... " ( കിരൺ )

" പിന്നെ വരാതെ..... പറ്റുവാണേൽ സിദ്ധു നെ കൂടി ഇവിടേക്ക് ആക്കണം..... " ( നിവി ) " ആ നടന്നത് തന്നെ..... ഒറ്റയ്ക്ക് ആണ് അതാണ് ഇതാണ് ന്ന് പറഞ്ഞു പോവാതെ നിന്ന സിദ്ധു നെ വലിച്ചു കൊണ്ട് പോയവനാ...... " ( കിരൺ ) " അതൊക്കെ ശെരി ആക്കാം ന്നെ..... ആദ്യം ദർശനെ നോക്കാം...... " ( നിവി ) " പ്പാ..... വാവയും ഏത്തനും ന്ത്‌...... " യുക്തയുടെ ശബ്ദം കേട്ട് നോക്കിയ നിവി കാണുന്നത് ദേവിന്റെ കൈയിൽ തൂങ്ങി നിൽക്കുന്ന യുക്തയെ ആണ്...... " ആണോ..... പക്ഷെ ഇപ്പൊ വരാൻ പറ്റില്ലല്ലോ..... വാവയ്ക്കും ഏട്ടനും പപ്പ ഗിഫ്റ്റ് വാങ്ങി വരവേ...... അത് വരെ നല്ല കുട്ടി ആയി ഇവിടെ ഇരിക്കെ..... " ( നിവി ) " ഹും ഹും...... വാവയ്ക്കും വരനം..... " ( യുക്ത ) കറയാനുള്ള ഭാവം ആണെന്ന് കണ്ടതും നിവി കിരണിനെ നോക്കി...... അവൻ ആണേൽ നിവിയുടെ അവസ്ഥ കണ്ട് ചിരി കടിച്ചു പിടിച്ചു നിൽക്കുവാ...... " നിവി അങ്കിൾ ഗിഫ്റ്റ് വാങ്ങി വരില്ലേ..... വാവ വായോ..... ഏട്ടൻ ഒരു കാര്യം കാണിച്ചു താരല്ലോ...... " ( ദേവ് ) ദേവ് പറഞ്ഞതും യുക്ത ദേവിനെ നോക്കി നിവിയെ നോക്കി...... " ഏത്തൻ പഞ്ഞത് കൊണ്ട് വാവ വന്നില്ല..... പ്പ ഗിറ്റ് വാങ്ങനെ...... " ( യുക്ത ) " ആഹാടാ..... " ( നിവി ) ദേവിന്റെയും യുക്തയുടെയും തലയിൽ തലോടി പറഞ്ഞു അവർ എയർപോർട്ടിലേക്ക് പോയി..... ദേവ് യുക്തയുമായി അകത്തേക്കും നടന്നു...... 🥀 " ഇനി ഇന്നെന്താ......" ( ആധു ) " അതൊക്കെയുണ്ട്..... നീ വേഗം പോയി ഏറ് ദാവണി ഇട്ടേ..... " ( അന്നു )

ആധു ന്റെ കയ്യിൽ ഒരു ഗോൾഡൻ & ഡാർക്ക്‌ റെഡ് കളർ ദാവണി കൊടുത്ത് അന്നു പോയതും അതൊന്ന് നോക്കി നിശ്വസിച്ചു ആധു ഡ്രസിങ് റൂമിലേക്ക് നടന്നു....... 🥀 കത്തിച്ച നിലവിളക്കിന് മുന്നിൽ ഇരിക്കുവാണ് ആധു.... അടുത്തായി തന്നെ താലത്തിൽ അരിയും മറ്റു സാധനങ്ങൾ ഒക്കെയുണ്ട്....... അഖിയുടെ കസിൻ സിസ്റ്റർ ഒരു വലിയ പെട്ടി ഒക്കെയായി വന്നതും ആധു അങ്ങോട്ടേക്ക് നോക്കി..... അവർ വന്നു അരിയെടുത്തു നിലവിളക്കിലേക്ക് നോക്കി പ്രാർത്ഥിച്ചു പെട്ടി ആധുവിന്റെ കയ്യിലേക് കൊടുത്തു...... പിന്നെ ഫുഡ്‌ ഒക്കെ കഴിഞ്ഞ് അവർ പോയി..... അത് വരെ ആധു അവരെ കൂടെ തന്നെയായിരുന്നു...... പിന്നെ ഫോട്ടോഷൂട്ട് വരുന്ന ആൾക്കാരെ നോക്കി ചിരിച്ചു കാണിക്കൽ എന്നീ പരിപാടികൾക്ക് ശേഷം അന്നത്തെ ദിവസവും കടന്നു പോയി....... 🥀 # മാര്യേജ് ഡേ ഇന്നാണ് വിവാഹ ദിവസം...... രാവിലെ കണ്ണ് തുറന്ന ആധുവിന്റെ കണ്ണുകൾ നേരെ പോയത് കയ്യിൽ ഒരു ബക്കറ്റുമായി നിൽക്കുന്ന കൃതിയിലേക്കാണ്..... സ്വയം ഒന്ന് നോക്കി മുഖത്തെ വെള്ളം കുടഞ്ഞു ബെഡിൽ നിന്നും എഴുന്നേറ്റു...... " എന്നതാ ചേച്ചി കാണിച്ചേ..... എന്റെ കോലം നോകിയെ..... " ( ആധു ) " മോൾ ക്ലോക്കിലേക്ക് നോക്കിയേ..... " ( കൃതി ) " ക്ലോക്കിലെന്താ..... 6 മണി..... അതിനിപ്പോ എന്താ..... 🙄 " ( ആധു ) " ഇതിനെ ഞാൻ..... പോയി റെഡി ആവാൻ നോക്ക് പെണ്ണെ..... ഇന്ന് നിന്റെ കല്യാണവ..... അതേലും ഓർമ്മയുണ്ടോ ആവോ..... " ( അന്നു )

" അതിന് ഇത്ര നേരത്തെ ഒക്കെ എണീക്കണോ...... കല്യാണം കഴിക്കാനുള്ള മൂഡ് പോയി...... " ( ആധു ) എന്തൊക്കെയോ പറഞ്ഞു ആധു ഫ്രഷ് ആവാൻ പോയതും പരസ്പരം ഒന്ന് നോക്കി കൃതിയും അന്നുവും പുറത്തേക്ക് നടന്നു...... 🥀 " മ്മാ..... യുത്ത ക്ക് വാവോ വെക്കനം...... " ( യുക്ത ) യുക്തയെ എഴുന്നേൽപ്പിച്ചു ബാത്‌റൂമിലേക്ക് പോവാൻ നിൽക്കവേ കൃതിയുടെ തോളിൽ തല വെച്ച് ചിണുങ്ങി കൊണ്ട് യുക്ത പറഞ്ഞു...... " വാവയ്ക്ക് പിന്നെ വാവോ വെക്കവേ.... ഇപ്പൊ വന്നേ..... ആധുമ്മ ന്റെ കല്യാണം അല്ലെ...... " ( കൃതി ) " പ്പയോ.....?? " ( യുക്ത ) ബെഡിൽ കിടന്നുറങ്ങുന്ന നിവിയെ നോക്കി യുക്ത ചോദിച്ചതും കൃതി നിവിയെ നോക്കി എന്തോ പറയാൻ തുടങ്ങിയതും അന്നു അങ്ങോട്ടേക്ക് വന്നിരുന്നു..... " യുക്ത നെ ഞാൻ നോക്കാം.... നീ നിവിയേട്ടനെ വിളിക്ക്..... " ( അന്നു ) യുക്തയെ വാങ്ങി കൊണ്ട് അന്നു പറഞ്ഞു പോയതും കൃതി നിവിക്കരികിലേക്ക് നടന്നു...... " സഖാവേ..... എഴുന്നേറ്റെ..... " ( കൃതി ) " ഒരു 5 മിനിറ്റ് കൂടി തുമ്പി.... പ്ലീസ്..... " ( നിവി ) " 5 മിനിറ്റ് 30 മിനിറ്റ് ആയി..... വന്നേ വന്നേ..... " ( കൃതി )

നിവിയെ പിടിച്ചെഴുന്നേൽപ്പിച്ചവൾ പറഞ്ഞതും അവളെ നോക്കി ചുണ്ട് കൂർപ്പിച്ചു നിവി ബാത്‌റൂമിലേക്ക് നടന്നു..... കൃതിയൊന്ന് സ്വയം തലയ്ക്കു അടിച്ചു അവിടെ തന്നെ ഇരുന്നു..... 🥀 ബ്യൂട്ടിഷന് മുന്നിൽ അനുസരണയോടെ ഇരിക്കുവാണ് ആധു..... ബ്യൂട്ടീഷൻ ചേച്ചി നല്ല രീതിയിൽ അവരുടെ ജോലി ചെയ്യുന്നുണ്ട്..... അങ്ങനെ മണിക്കൂറുകൾ നീണ്ട ഒരുക്കത്തിന് ശേഷം അവർ വേദിയൊഴിഞ്ഞു..... ഓവർ മേക്കപ്പ് ഒന്നും ഇല്ലാതെ സിമ്പിൾ ആയിരുന്നു...... ഗോൾഡൻ കളർ സാരിയിൽ പാരമ്പര്യമായി കൈമാറി വന്ന ഓർണമെൻറ്സ് മാത്രമേ ആധു ധരിച്ചിരുന്നുള്ളൂ..... ശിവപാർവതി ക്ഷേത്രത്തിൽ വെച്ച് ഒരു ചെറിയ താലികേട്ട് മാത്രം ആയിരുന്നു തീരുമാനിച്ചത്..... സിമ്പിൾ ആയി മാര്യേജ് മതിയെന്നായിരുന്നു എല്ലാവർക്കും...... ആധു റെഡി ആയതും അനുഗ്രഹം വാങ്ങലും ദക്ഷിണ കൊടുക്കലും ആയിരുന്നു...... എല്ലാവരുടെയും അനുഗ്രഹം വാങ്ങി കഴിഞ്ഞപ്പോഴേക്കും അമ്പലത്തിലേക്ക് പോവാനുള്ള സമയം ആയിരുന്നു...... വൈകാതെ തന്നെ എല്ലാവരും അമ്പലത്തിലേക്ക് പുറപ്പെട്ടു..... അഖിയും ഫാമിലിയും ഒക്കെ നേരത്തെ അവിടെ എത്തിയിരുന്നു..... ക്ഷേത്ര നടയിൽ നിൽക്കുക ആയിരുന്ന അഖിയുടെ അരികിലേക്ക് ആധു വന്നു നിന്നും..... ആധുവിന് മാച്ച് ആയ ഗോൾഡൻ ഷർട്ട്‌ ആയിരുന്നു അഖിയും.....

എല്ലാവരും പ്രാർത്ഥനയോടെ അമ്പലത്തിലേക്ക് നോട്ടം പതിപ്പിച്ചു...... താലികെട്ടിനുള്ള സമയം ആയതും പൂജാരി * അഖിൽ * എന്ന് ആലേഖനം ചെയ്ത പൂജിച്ച താലി അഖിയുടെ കൈകളിലേക്ക് വെച്ചു കൊടുത്തു..... താലിയിലേക്ക് ഒന്ന് നോക്കി കണ്ണുകളടച്ചു കൈകൾ കൂപ്പി പ്രാർത്ഥനയോടെ അവന് മുന്നിൽ നിൽക്കുന്ന ആധുവിന്റെ കഴുത്തിലേക്ക് അവൻ താലി ചാർത്തി...... മരണം വരെ അകറ്റല്ലേ എന്നൊരു പ്രാർത്ഥയോടെ ഒരു നുള്ള് സിന്ദൂരത്താൽ അവളുടെ സീമന്ത രേഖയെ അവൻ ചുവപ്പിച്ചു...... തുളസി മാലയും മോതിരവും കൈമാറിയത്തിന് ശേഷം ഒരുമിച്ച് അമ്പലത്തെ മൂന്ന് വട്ടം പ്രദക്ഷിണം വെച്ച് കഴിയുമ്പോൾ തന്റെ പ്രണയത്തെ സ്വന്തം ആക്കിയ എല്ലാ സന്തോഷവും അഖിയുടെയും ആധുവിന്റെയും മുഖത്തു പ്രകടം ആയിരുന്നു...... ചടങ്ങുകൾക്ക് ശേഷം നീണ്ടു നിന്ന ഫോട്ടോ ഷൂട്ട്‌ ന് ശേഷം ഭക്ഷണവും കഴിഞ്ഞവർ ഇറങ്ങാൻ നിന്നതും എന്തോ ഒരു നോവ് ആധുവിൽ ആകെ പടർന്നു..... എല്ലാവരെയും വിട്ട് പോവുക ആണല്ലോ എന്നൊരു സങ്കടം അവളിൽ നിഴലിച്ചിരുന്നു....... " സമയം ആയി....... എന്നാൽ പിന്നെ ഇറങ്ങിയാലോ..... " ( മോഹൻ ) മോഹന്റെ വാക്കുകൾ കേട്ടതും ആധുവിന്റെ നോട്ടം ആദ്യം പോയത് നിവിയിലേക്കായിരുന്നു.....

അവനും ആധുവിനെ നോക്കി നിൽക്കുവായിരുന്നു..... രണ്ട് പേരിലും എന്തോ ഒരു വിഷമം അനുഭവപ്പെട്ടു...... ആധു നിവിക്കരികിലേക്ക് വന്നതും മറ്റൊന്നും പറയാതെ അവനവളെ ചേർത്ത് പിടിച്ചു..... അവന്റെ നെഞ്ചിലേക്ക് ചേർന്നവലും..... ഷർട്ട്‌ നനയുന്നതായി തോന്നിയത്തും നിവി അവളെ അവനിൽ നിന്നും അടർത്തി മാറ്റി കണ്ണുകൾ തുടച്ചു...... " എന്താടാ..... നല്ലൊരു ദിവസായിട്ട് കരയുവാണോ...... നല്ല കുട്ടിയായി ഇപ്പൊ അഖിയുടെ കൂടെ പോവാൻ നോക്ക്..... ഏട്ടനെ കാണണം തോന്നുവാണേൽ നിനക്ക് ഇങ്ങ് വന്നൂടെ..... അല്ലേൽ ഒന്ന് പറഞ്ഞാൽ മതി ആ നിമിഷം ഞാൻ വരും...... " ( നിവി ) " യുക്തനെയും കൂട്ടണെ...... " ( ആധു ) " യുത്ത നെ എവിതെ കൂത്താനാ ആധുമ്മാ...... " ( യുക്ത ) " ആധുമ്മ പോവാ വാവേ..... " ( ആധു ) " എതെ..... " ( യുക്ത ) " അഖി മാമന്റെ കൂടെ..... " ( ആധു ) " വെന്താ..... ആധുമ്മ പോയാ യുത്തനോടും ആസിനോടും ആരാ കളിക്കാ..... " ( യുക്ത ) " അതൊന്നും പറഞ്ഞിട്ട് കാര്യം ഇല്ല വാവേ.... എന്നോട് പോവാൻ പറയുവാ...... " ( ആധു ) " ആധുമ്മ പിന്നെ വരും വാവേ..... അത് വരെ വാവയ്ക്ക് കളിക്കാൻ ഒരു ലാസി നെ കൂടെ വാങ്ങി തരാവേ..... " ( അഖി ) " പോമിസ്...... " ( യുക്ത ) " പ്രോമിസ്..... " ( അഖി ) " ന്നാൽ ആധുമ്മ പൊക്കോ..... താ താ..... " ( യുക്ത )

ആധുന് നേരെ കൈവീശി കാണിച്ചു യുക്ത പറഞ്ഞതും ആധുവിന്റെ എക്സ്പ്രേഷൻ കൂടിയായതും എല്ലാവരും ഒരേ ചിരി ആയിരുന്നു..... അത് കൂടി ആയതും " ഞാൻ ഇല്ല ഈ കളിക്ക് " എന്നും പറഞ്ഞു ആധു കാറിലേക്ക് കയറി ഇരുന്നു..... അങ്ങനെ എല്ലാവരോടും യാത്ര ഒക്കെ പറഞ്ഞു അവർ എല്ലാവരും ഇറങ്ങി...... 🥀 " പ്പാ..... പ്പാ..... " ( യുക്ത ) " ഹാ.... പറയെടാ..... " ( നിവി ) " ആധുമ്മ ഇനി എപ്പോയാ വവാ...... " ( യുക്ത ) " വേഗം വരും ട്ടൊ...... " ( നിവി ) നിവി പറഞ്ഞതും ഒന്ന് മൂളി കൊണ്ടവൾ അവന്റെ തോളിൽ തല വെച്ച് കിടന്നു..... അവളെ പതിയെ തലോടി ആകാശത്തേക്ക് നോക്കി അവൻ ഇരുന്നു..... ഇരുൾ നിറഞ്ഞ ആകാശം കൺകെ അവന്റെ ഉള്ളിൽ തന്നിൽ നിന്നും ഏറെ അകന്ന് നിൽക്കുന്ന ആധു ആയിരുന്നു..... എന്തോ അവൾ ഇന്നീ വീട്ടിൽ ഇല്ലെന്ന് അവന് വിശ്വസിക്കാൻ കഴിയുന്നില്ലായിരുന്നു..... തന്റെ കുഞ്ഞനിയത്തി ഒരു പുതിയ ജീവിതത്തിലേക്ക് കാൽ എടുത്ത് വെച്ചത് അവനിൽ സന്തോഷത്തിനിടയിലും ചെറിയൊരു നോവ് പടർത്തി..... അവളുടെ അസാന്നിധ്യം തന്നെയായിരുന്നു അതിന് പിന്നിൽ....... 🥀__To Be Continued____

മുന്നത്തെ പാർട്ടുകൾ വായിക്കാൻ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക...