🌸മയിൽ‌പീലി🌸: ഭാഗം 15

രചന: അനു രാജീവ്

"മയിലെ....എനിക്കറിയാം നീ ഇപ്പോൾ എന്ത് മാനസികാവസ്ഥയിൽ ആണെന്ന്.... കാത്തിരിക്കാൻ ഞാൻ തയ്യാറാണ്.... എത്രകാലം വേണമെങ്കിലും.... എനിക്ക് നീ എന്റെ കൂടെ ഉണ്ടാകും എന്ന ഉറപ്പു മാത്രം മതി... പ്ലീസ് മയിലേ..." അവൻ അവളുടെ മുഖം ബലമായി പിടിച്ച് തന്റെ നേരെയാക്കി കൊണ്ട് അവളോട് പറഞ്ഞു... അവന്റെ കലങ്ങിയ കണ്ണുകൾ കണ്ടു ഇനിയും പിടിച്ചു നിൽക്കാൻ അവൾക്ക് ആകുമായിരുന്നില്ല.... ഒരിക്കൽ തന്റെ പ്രാണൻ ആയിരുന്നു ... ആ ഇഷ്ടത്തിൽ കുറച്ചു പോലും കുറയാതെ ഇന്നും മനസ്സിലുണ്ട്.. എത്രയൊക്കെ മറച്ചു പിടിച്ചാലും ആ മുഖം ഓർക്കാതെ ഉറങ്ങിയ ഒരു ദിവസം പോലും ഈ ആറു മാസത്തിൽ ഉണ്ടായിട്ടില്ല... തന്റെ മുറിവുകളെ മായ്ക്കാനുള്ള മരുന്നായിരുന്നു അഭിയോടുള്ള പ്രണയതിന്റെ ഓർമ്മകൾ. ഇപ്പോൾ തനിക്ക് മുന്നിൽ വീണ്ടും പ്രണയം നൽകാൻ തയ്യാറായി നിൽക്കുന്നവനെ എന്തിന് വേദനിപ്പിക്കണം... തന്റെ കവിളിൽ പിടിച്ച അവന്റെ കൈകളിൽ അവളുടെ കൈകൾ പിടിമുറുക്കി... കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞൊഴുകുമ്പോഴും ആ ചെഞ്ചുണ്ടിൽ തെളിഞ്ഞ പുഞ്ചിരി അവൻ തേടി കണ്ടെത്തി..അതിൽ ഉണ്ടായിരുന്നു അവൾക്ക് പറയാനുള്ളതെല്ലാം... അവൻ സന്തോഷത്തോടെ അവളുടെ നെറ്റിയിൽ ഒരു ചുംബനം നൽകി....

"മയിലേ... എനിക്കറിയാം... ഞാൻ കാത്തിരുന്നോളാം.. എനിക്കിത്രേം മതിയായിരുന്നു... ഒരുപാട് ദിവസങ്ങൾക്കുശേഷം ഇന്ന് ഞാൻ നന്നായി ഉറങ്ങാൻ പോകുവാ... സമാധാനത്തോടെ സന്തോഷത്തോടെ.. നീ തിരിച്ചു പറയില്ലാന്ന് അറിയാം എന്നാലും ..... Love you മയിലേ... 💙" പുറകിലേക്ക് നടന്നുനടന്ന് പറഞ്ഞുകൊണ്ട് ഡോർ തുറന്ന് അവൻ വെളിയിലേക്ക് പോയി... അവൾ ചുമരിലേക്ക് ചാരിയിരുന്നു.. അവളുടെ ചുണ്ടിലെ ചിരി മാഞ്ഞു... തെറ്റായിപ്പോയോ..? തനിക്കെന്നും അവന്റെ കൂടെ നിൽക്കാൻ സാധിക്കുമോ??? പഴയ പോലെ പ്രണയിക്കാൻ സാധിക്കുമോ... അറിയില്ല.. എന്നാലും ഞാൻ ശ്രമിക്കും.. 🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸 പാതിരാത്രി കോളിംഗ് ബെല്ലിന്റെ ശബ്ദം കേട്ട് എല്ലാവരും ഉണർന്നു.... " അരുണേട്ടാ ആരാ ഈ നേരത്ത്??" ഉറക്കച്ചടവോടെ അല്ലി എഴുന്നേറ്റു.. "അറിയില്ലെടോ പോയി നോക്കട്ടെ..." അവൻ എഴുന്നേറ്റു വാതിൽ തുറക്കുമ്പോൾ സഞ്ജു ആയിരുന്നു... അവനിൽ വല്ലാത്ത പരിഭ്രമം നിറഞ്ഞിരുന്നു.... " എന്തുപറ്റി സഞ്ജയ്... എന്താ ഈ നേരത്ത്?? ". അരുൺ ചോദിച്ചു.. " ഡോക്ടർ അത്...അഭി.. വല്ലാതെ വയലന്റ് ആയെക്കുന്നു... എന്നെക്കൊണ്ട് പറ്റുന്നില്ല... അവൻ... അവൻ യൂസ് ചെയ്യുന്ന ഡ്രഗ്സ്സും സിറിഞ്ചുമെല്ലാം വന്നയുടനെ പുറത്ത് കൊണ്ട് പോയി കളഞ്ഞിട്ട് വന്നു..

ഹാപ്പി ആയിട്ടാ ഉറങ്ങാൻ കിടന്നതും.. ഒരു 12 മണി കഴിഞ്ഞപ്പോ കരയാൻ തുടങ്ങി.. പിന്നെ നിലവിളി ആയി..പിന്നെ എല്ലാം എറിഞ്ഞു പൊട്ടിക്കുന്നു.. സ്വയം കയ്യിൽ മുറിവുണ്ടാക്കുന്നു. വേഗം വാ ഡോക്ടർ... എനിക്ക് പേടിയാവുന്നു.. " "ഏയ്‌.. ടെൻഷൻ ആവല്ലേ.. ഒരു മിനിറ്റ്.." അരുൺ വേഗം അകത്തേക്ക് പോയി ട്രീറ്റ്മെന്റ് ബാഗിൽ നിന്നും എന്തോ ഒരു മരുന്ന് എടുത്ത് അത് സിറിഞ്ച്ലേക്ക് കയറ്റി അവിടെനിന്നും ഇറങ്ങി... പുറകെ തന്നെ അല്ലിയും വരാൻ നിന്നപ്പോൾ അവൻ തടുത്തു... ഡോർ അടക്കുമ്പോഴാണ് വാതിൽക്കൽ നിൽക്കുന്ന പീലിയെ അവൾ ശ്രദ്ധിച്ചത് "എന്ത് പറ്റി ചേച്ചി.. ചേട്ടൻ എങ്ങോട്ടാ പോയത്..?" "അത് മോളെ.. മനുവിന് സുഖമില്ല... അത് കൊണ്ട്.." "എന്ത് പറ്റി.. അഭിയേട്ടന്.. എന്താ ചേച്ചി... എന്താ... അവളിൽ വല്ലാത്ത പരിഭ്രമവും ഭയവും വന്നുനിറഞ്ഞു... " ഒന്നുമില്ല മോളെ...നീ പേടിക്കാൻ മാത്രമൊന്നുമില്ല.. " "പിന്നെന്തിനാ ചേട്ടൻ പോയത്.." അവൾ പതിയെ കാലൂന്നി ഹാളിലേക്ക് വന്നു.. "കാലൂന്നല്ലേ... വേദന കൂടും.." അല്ലി വേഗം ഓടി പോയി അവളെ താങ്ങി പിടിച്ചു.. "ചേച്ചി എനിക്കിപ്പോ അഭിയേട്ടനെ കാണണം..." "മോളെ അത്.... "എനിക്കൊന്നും കേൾക്കണ്ട. അങ്ങോട്ട് കൊണ്ട് പോവുന്നോ.. അതോ ഞാൻ തന്നെ പോവണോ...?" "കൊണ്ട് പോവാം.. വാ.." കയ്യിൽ താങ്ങി പിടിച്ച് അവൾ നടന്നു.. കാലിന് നല്ല വേദന തോന്നിയെങ്കിലും അത് കാര്യമാക്കാതെ ഓടുകയായിരുന്നു.. "പീലി.. പതുക്കെ..." അതൊന്നും അവൾ കേൾക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നില്ല.

അവരുടെ ഫ്ലാറ്റ് ലോക്ക് ആയിരുന്നില്ല..തുറന്നതും ആ കാഴ്ച്ച കണ്ട് രണ്ടാളും ഒരു മിനിറ്റ് സ്റ്റക്ക് ആയി നിന്നു.. മുഴുവൻ കുപ്പിച്ചില്ലുകൾ കൊണ്ട് നിറഞ്ഞിരുന്നു.. ഫ്ലവർവെയ്സുകളും വാനിറ്റി മിററും ടീപോയും എല്ലാം പൊട്ടി ചിതറി കിടക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.. അവൾ പതിയെ അകത്തേക്ക് കാല് വച്ചു.. അല്ലി തടഞ്ഞെങ്കിലും അവളുടെ കൈകളെ തട്ടി മാറ്റി അവൾ അകത്തേക്ക് കയറി.. ഹാളിൽ ആരും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല.. മുറിയിൽ നിന്നും എന്തൊക്കെയോ ശബ്ദം കേൾക്കാം... വേച്ചു വേച്ചു നടന്ന് ഹാൻഡ്‌ലിൽ പിടിച്ചു തിരിച്ചു അവൾ ബെഡ്‌റൂമിന്റെ ഡോർ തുറന്നു.. ഉള്ളിലുള്ള കാഴ്ച കണ്ട് അവൾ തറഞ്ഞു നിന്നു.. സഞ്ജുവിന്റെ കഴുത്തിൽ കുത്തി പിടിച്ച് നിൽക്കുന്ന അഭി.. അവന്റെ കയ്യിൽ സിറിഞ്ച് കുത്താൻ പോവുന്ന അരുണിനെ മറു കൈ കൊണ്ട് തട്ടി മാറ്റുന്നുമുണ്ട്.. സഞ്ജുവിന്റെ കഴുത്തിലെ പിടി മുറുകുന്നത് അവന്റെ ചുവന്ന മുഖം അവൾക്ക് കാണിച്ചു കൊടുത്തു.. "അഭിയേട്ടാ...." അവളുടെ ശബ്ദം ആ മുറിയിൽ മുഴങ്ങി കേട്ടു.. അവന്റെ കൈകൾ അയഞ്ഞു.. സഞ്ജു ചുമച്ചു കൊണ്ട് താഴെക്കിരുന്നു.. അഭി തിരിഞ്ഞു നോക്കി.. അവന്റെ കണ്ണുകൾ ചുവന്നു കലങ്ങിയിരുന്നു.. കഴുത്തിലെ ഞരമ്പുകൾ പച്ച നിറത്തിൽ തെറിച്ചു നിൽക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു... കയ്യിൽ അങ്ങിങ്ങായി മുറിവ് പറ്റി രക്‌തമൊഴുകിയിട്ടുണ്ട്..

"അഭിയേട്ടാ..." അവൾ പൊട്ടി കരഞ്ഞു കൊണ്ട് നിലത്തേക്കിരുന്നു.. അവൻ പതറി കൊണ്ട് അവൾക്കടുത്തേക്ക് വന്നു.. ആ കാലുകൾ ഇടറുന്നുണ്ടായിരുന്നു... അവൻ അവൾക്കരികിൽ മുട്ട് കുത്തിയിരുന്നു.. "മ... മയിലെ.. വയ്യടീ.. തലയൊക്കെ പൊളിയുന്ന പോലെ... നീ കരയല്ലേ... എനിക്ക്..സഹിക്കാൻ പറ്റില്ല.. " പറഞ്ഞു തീരുമ്പോഴേക്കും അരുൺ പുറകിലൂടെ വന്ന് അവന്റെ കയ്യിലേക്ക് സിറിഞ്ച് ഇൻജെക്ട് ചെയ്തു.. അവന്റെ കണ്ണുകൾ പതിയെ അടഞ്ഞ് അവളുടെ മടിയിലേക്ക് വീണു.. പീലിയുടെ കരച്ചിലിന്റെ ആക്കം കൂടി.. "കരയണ്ട പീലി.. ഒന്നുമില്ല.." അരുൺ അവളെ സമാധാനിപ്പിച്ചു.. അരുണും സഞ്ജുവും ചേർന്ന് അവനെ എടുത്തു ബെഡിൽ കിടത്തി.. സഞ്ജു അവിടെയൊക്കെ ഒതുക്കി വച്ചു... പീലി പതിയെ എഴുന്നേറ്റ് ബെഡിൽ പോയിരുന്നു.. അഭി നല്ല ഉറക്കമായിരുന്നു... അവൾ അവന്റെ മുടിയിഴകളിൽ തലോടി കൊണ്ടിരുന്നു.. "പോവാം മോളെ..." അരുണിന്റെ ശബ്ദം കേട്ട് അവൾ തിരിഞ്ഞു നോക്കി.. "ഏട്ടാ.. ഞാനിന്ന് ഇവിടെ നിന്നോട്ടെ...?" അരുണിന് മറുത്തു പറയാൻ തോന്നിയില്ല.. ഒരു ചിരിയോടെ വാതിൽ ചാരി വച്ച് അവൻ പുറത്തേക്കിറങ്ങി.. പുറത്ത് അല്ലി നിൽപുണ്ടായിരുന്നു.. "പീലി എവിടെ?" "അവൾ ഇവിടെ നിൽക്കുന്നു എന്ന് പറഞ്ഞു.." "എന്നിട്ട് നിങ്ങൾ സമ്മതിച്ചോ... ഇവിടെ കിടക്കുന്ന കോലം കണ്ടില്ലേ..

ഇനിയും വയലന്റ് ആയി അവളെ എന്തെങ്കിലും ചെയ്താലോ.. ഒന്ന് ഓടാൻ പോലും പറ്റില്ല.. കയ്യിലൊരു മൊബൈൽ പോലുമില്ല..." "എന്റെ നന്ദേ.. നീ ഇത്തിരി കൂൾ ആവൂ... അവൻ ഇനി കാലത്തെ ഉണരൂ.. അഥവാ ഇടക്ക് ഉണർന്നാലും, എത്ര വയലന്റ് ആയാലും അവൻ പീലിയെ ഒന്ന് നുള്ളി പോലും നോവിക്കില്ല.. അതെന്റെ ഉറപ്പാ.. വാ പോയി കിടക്കാം.. നേരത്തെ ഹോസ്പിറ്റലിൽ പോവണം.." അല്ലി ടെൻഷനോടെ അരുണിന്റെ പുറകെ പോയി.. ഹാളിലെ ലൈറ്റ് ഓഫ്‌ ആയപ്പോൾ മനസിലായി സഞ്ജു കിടന്നെന്ന്.. പീലി അവനെ തന്നെ നോക്കി.. കുറ്റി കുറ്റി താടിയും മീശയും.. പണ്ട് തന്റെ മേലെ കുസൃതി കാണിച്ചിരുന്നവ.. അവളുടെ ചുണ്ടിൽ വശ്യമായ ചിരി വിടർന്നു.. ചുവപ്പ് നഷ്ട്ടമായ ചുണ്ടുകൾ.. തന്നെ ചുംബിച്ച് അകന്നു മാറുമ്പോൾ അവന്റെ ചുണ്ടിൽ മാത്രമായിരിക്കും തന്റെ കണ്ണുകൾ.. അത്രക്ക് ചുവന്നിരിക്കും അവ... അവൾ പതിയെ അവനടുത്തേക്ക് നീങ്ങി കിടന്നു.. ആ ചുണ്ടിലേക്ക് തന്റെ ചുണ്ടിനെ അടുപ്പിച്ചു.. പിന്നെ എന്തോ ഓർത്ത പോലെ ഒന്ന് ചിരിച്ച് ആ കവിളിൽ അമർത്തി ഉമ്മ വച്ചു... ഉറങ്ങുന്ന അഭിയേ നോക്കി കിടന്ന് അവളും എപ്പോഴോ ഉറക്കത്തിലേക്ക് വഴുതി വീണു.. 🌸🌸🌸🌸🌸🌸 പുലർച്ചെ ഒരു ഗൃഹപ്രവേശനത്തിന്റെ ഹോമം തീർത്ത് മടങ്ങി വരുകയായിരുന്നു മോഹനാഥൻ...

രാത്രി മുഴുവൻ പൂജകളിൽ മുഴുകിയത് കൊണ്ട് നല്ല ക്ഷീണം ഉണ്ടായിരുന്നു.. പെട്ടെന്ന് അയാളുടെ കണ്ണിൽ റോഡരുകിലുള്ള ലോഡ്ജിന് മുന്നിൽ നിൽക്കുന്ന ഒരാൾ ശ്രദ്ധയിൽ പെട്ടു.. "പാരി......." അയാൾ നീട്ടി വിളിച്ചു.. "ഹാ.. ഇതാര് നാഥനോ..? ഇത്ര നേരത്തെ എവിടെ പോയതാടോ??" "ഇവിടെ അടുത്തൊരു ഹോമം ഉണ്ടായിരുന്നു..." "റിട്ടയർ ആയിട്ട് സുഖമായി വീട്ടിൽ വിശ്രമിക്കാതെ താൻ ഇപ്പോഴും പൂജക്കും ഹോമിനുമൊക്കെ പോവാറുണ്ടോ..??" "ഇത് നമുക്ക് മാത്രം കിട്ടിയ സിദ്ധിയല്ലെടോ.. എങ്ങനെയാ പെട്ടെന്ന് ഉപേക്ഷിക്ക്യ... ആട്ടെ.. താനെന്താ ഇവിടെ..." "റിട്ടയർ ആവുമ്പോ കിട്ടിയ തുക വച്ച് ഈ ലോഡ്ജ് വാങ്ങി... ഇപ്പൊ സുഖ ജീവിതം... ഇതിന്റെ വരുമാനവും പെൻഷനും മതിയല്ലോ..." അവർ വിശേഷം പറഞ്ഞോണ്ടിരിക്കുമ്പോഴാണ് ലോഡ്ജിൽ നിന്നും പുറത്ത് വരുന്ന ഇന്ദ്രനെയും കൂടെ ഒരു പെണ്ണിനേയും അയാൾ കണ്ടത്... അവൻ ആരെയും ശ്രദ്ധിക്കാതെ റോഡോരത്തിൽ നിർത്തിയ കാറിലേക്ക് കയറി.. ആ പെണ്ണ് കുനിഞ്ഞ് നിന്ന് അവനോട് എന്തൊക്കെയോ പറയുന്നുണ്ട്... അവൻ കാർ എടുത്തിട്ട് പോയി.. "പാരി.. ആ പോയ ആളെ അറിയോ...?" "ഞാൻ കണക്ക് നോക്കാൻ മാത്രേ വരാറുള്ളു.. ബാക്കി കാര്യങ്ങളൊക്കെ നോക്കുന്നത് എന്റെ മോനാ.. അവന് അറിയുമായിരിക്കും... വൈദി.. ഇങ്ങു വന്നേ..."

അയാൾ ഉള്ളിലേക്ക് നോക്കി വിളിച്ചു... "നാഥാ.. ഇത് എന്റെ മോൻ.. വൈദ്ധ്യാചലം... MBA കഴിഞ്ഞു..." "മോനെ.. ദാ ഇപ്പൊ കാറിൽ പോയ ആളെ അറിയോ..??" മോഹനാഥൻ അവനോട് ചോദിച്ചു.. "ഇന്ദ്രജിത്ത് സർ ആണോ അങ്കിൾ?" "അതേ മോനെ.. " "സർ ഡെയിലി കസ്റ്റമർ ആണ്.. Almost എല്ലാ ദിവസവും ഉണ്ടാകും... എന്താ അങ്കിൾ കാര്യം..?" "കൂടെ ഏതാ ഒരു പെണ്ണ്..?" അവൻ അവന്റെ അച്ഛന്റെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി.. അയാൾ പെട്ടെന്ന് ഉള്ളിലെ ആരെയോ വിളിച്ചു അകത്തേക്ക് പോയി.. "അങ്കിൾ കാര്യം പറഞ്ഞില്ല..." "അത്.. എന്റെ മോളെ കല്യാണം കഴിക്കാൻ പോകുന്നവനാ.." എന്ത് കൊണ്ടോ അയാൾക്ക് അങ്ങനെ പറയാനാണ് തോന്നിയത്.. "അങ്കിൾ അത് നടത്തരുത്... അയാൾ വളരെ മോശം സ്വഭാവമുള്ള വ്യക്തിയാണ്... ഡെയിലി ഒരൊ പെണ്ണുങ്ങളുമായിട്ടാ വരാറ്... ഞങ്ങൾ ഈ ലോഡ്ജ് വാങ്ങിയിട്ട് 2 വർഷമാകാറായി.. ഒരു വർഷത്തിൽ കൂടുതലായി അയാൾ ഇങ്ങോട്ട് വരാൻ തുടങ്ങിയിട്ട്.. ഉപോയോഗിച്ച റൂമിൽ മുഴുവൻ ബ്രാണ്ടി കുപ്പികളും തിന്നു തുപ്പിയ എല്ലിൻ കഷ്ണങ്ങളും സിഗരറ്റുകളും കാണാം.. അതൊക്കെ പോട്ടെന്നു വയ്ക്കാം.. ചീത്ത സ്ത്രീകളുമായുള്ള ബന്ധം.. നമ്മടെ കുട്ടിയുടെ ഭാവി നോക്കണ്ടേ അങ്കിൾ.. ഈ പ്രൊപോസൽ ഇവിടെ വച്ച് നിർത്തുന്നതാ നല്ലത്..."

മോഹനാഥൻ വല്ലാത്തൊരു അമ്പരപ്പിലായിരുന്നു.. തന്റെ അല്ലിക്ക് വേണ്ടി ആലോചിച്ചവൻ.. ദൈവം അവളെ അവനിൽ നിന്നും രക്ഷിച്ചപ്പോൾ തന്റെ വാശി കാരണം പീലിയെ അവന് കൊടുത്തു... അവളെ ഇന്നലെ വരെ ശപിച്ചിട്ടേ ഉള്ളു.. ഇത്ര നല്ല ഒരുത്തനെ ഉപേക്ഷിച്ച് തന്റെ അഭിമാനത്തെ വൃണപെടുത്തി എന്ന് കരുതി പ്രാകിയിട്ടെ ഉള്ളു.... തന്റെ തീരുമാനങ്ങൾ തെറ്റായി പോയി.. പീലിയുടെ ജീവിതം താൻ കാരണം തകർന്നു.. അവളുടെ സന്തോഷങ്ങൾ.. ഒരു അച്ഛൻ എന്ന നിലക്ക് താൻ തോറ്റു പോയി.. തന്റെ ഭാര്യയുടെ വാക്കുകൾ പോലും ഒന്ന് ശ്രവിക്കാൻ തയ്യാറായില്ല.. സുഭദ്ര പറഞ്ഞത് അയാളുടെ ചെവിയിൽ മുഴങ്ങി കേട്ടു. "അവരുടെ വീടൊന്ന് കാണണം.. കൊട്ടാരം തോറ്റു പോകും.. അങ്ങനെ ഒരു വീട്ടിൽ പോയി ജീവിക്കാൻ അത്രയും ഭാഗ്യം വേണം.. പിന്നെ ജിത്തുമോൻ.. അത്രയും തങ്കപ്പെട്ട സ്വഭാവം ഉള്ള ചെറുക്കന്മാർ ഈ കാലത്ത് ഉണ്ടോ എന്ന് തന്നെ സംശയമാണ്.. കള്ളുകുടിക്കില്ല, പുകവലിക്കില്ല, മാംസത്തിന്റെ മണം പോലും ശ്വസിക്കില്ല.. അത്രക്ക് നല്ലതായാ സരസ്വതി അവനെ വളർത്തിയത്.. അല്ലാതെ ഇവിടത്തെ അടുക്കളകാരിയെ പോലെ മക്കളെ വേലിചാടാൻ അഴിച്ച് വിട്ടേക്കുവല്ല..." അയാളുടെ കണ്ണുകൾ ഈറനായി... കണ്ണുകൾ തുടച്ച് അയാൾ വേഗത്തിൽ വീട്ടിലേക്ക് നടന്നു..

പുറത്ത് വച്ചിരിക്കുന്ന കിണ്ടിയിൽ ഉള്ള വെള്ളമെടുത്തു കാല് കഴുകി നേരെ അടുക്കളയിലേക് പോയി.. ജാനകി ദോശ ചുടുവായിരുന്നു.. അയാൾ അടുക്കള പടിയിന്മേൽ നിന്നു.. എന്ത് ചോദിക്കണം, പറയണം എന്ന് അറിയാത്ത അവസ്ഥ.. ജാനകി എന്തോ എടുക്കാൻ തിരിഞ്ഞതും എങ്ങോട്ടോ നോക്കി ആലോചിച്ചു നിൽക്കുന്ന ഭർത്താവിനെയാണ് കണ്ടത്.. "അയ്യോ.. ഞാനറിഞ്ഞില്ല വന്നത്.. ഇരിക്കു... കഴിക്കാനെടുക്കാം..." അവർ പരിഭ്രമത്തോടെ പ്ലേറ്റ് എടുത്തു കഴുകി.. "മക്കള് വിളിക്കാറുണ്ടോ..??" കഴുകി കൊണ്ടിരുന്നവിടെ അനങ്ങാതെ നിന്നു പോയി ജാനകി.. അവരുടെ കയ്യിൽ നിന്നും പ്ലേറ്റ് സിങ്കിലേക്ക് വീണു.. അവർ പതിയെ തിരിഞ്ഞു നോക്കി.. രണ്ടാളുടെയും കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞിരുന്നു.. "പീ.. പീലിക്ക് സുഖമല്ലേ..." അയാളുടെ വാക്കുകൾ ഇടറുന്നുണ്ടായിരുന്നു... അവർ തലയാട്ടി.. വാക്കുകൾ പുറത്ത് വരുന്നുണ്ടായിരുന്നില്ല.. "അ.. അല്ലിക്കോ...?" "അവൾക്കും സുഖമാണ്.. ര.. രണ്ടാളും ഒരുമിച്ചാണ്... ബാഗ്ലൂരിൽ.." "ഹാ......" ഒന്ന് മൂളി കൊണ്ട് അയാൾ തിരിഞ്ഞു നടന്നു.. ജാനകി സാരി തുമ്പ് വായിൽ തിരുകികൊണ്ട് കരഞ്ഞു.. "ആഹ്ഹ.. ഏട്ടൻ വന്നോ.. ഇവിടെ എന്തൊക്കെയാ ഉണ്ടായെന്ന് ഏട്ടന് അറിയോ...??" ഹാളിലേക്ക് കയറിയതും സുഭദ്രയുടെ ശബ്ദം അവിടെ മുഴങ്ങി.. അയാൾ മറുപടിയൊന്നും പറഞ്ഞില്ല..

"ഒരാൺകുട്ടിയെ പ്രസവിക്കാൻ കഴിവില്ലാതെ രണ്ടു പെണ്ണുങ്ങളെ പെറ്റ സ്ത്രീയുണ്ടല്ലോ, പെറ്റിട്ടിട്ട് അതുങ്ങളെ മര്യാദക്ക് വളർത്തിയെങ്കിൽ കുഴപ്പമില്ല.. രണ്ടിനെയും വേലി ചാടാൻ വിട്ടിട്ട് ഇപ്പൊ എന്റെ മെക്കിട്ട് കേറുവാ.. എന്നോട് എതിർത്തു സംസാരിക്കാൻ മാത്രം അവര് എപ്പോഴാ ആയത് എന്ന് ഏട്ടൻ ചോദിക്ക്.. എന്നോട് എതിർത്തു സംസാരിക്കാൻ മാത്രം ധൈര്യം എവിടന്നാണ് അറിയോ.. ആ അഴിഞ്ഞാടി നടക്കുന്ന രണ്ടെണ്ണമില്ലേ.. അതുങ്ങ.. പ്ട്ടെ ⚡️ ആരും പേടിക്കണ്ട.. ആ തള്ളയുടെ ചെക്കിടത്തു മോഹനാഥൻ ഒന്ന് പൊട്ടിച്ചതാ... സുഭദ്ര തറഞ്ഞു നിന്നു പോയി.. ജീവിതത്തിൽ ആദ്യമായി തന്റെ ചേട്ടൻ തനിക്ക് നേരെ കയ്യുയർത്തിയിരിക്കുന്നു.. ഇത് കണ്ട് കൊണ്ടുവന്ന ജാനകിയും വല്ലാത്തൊരു ഞെട്ടലിൽ ആയിരുന്നു.. ജാനകിയും കണ്ടതോടെ സുഭദ്രക്ക് വല്ലാത്ത നാണക്കേട് തോന്നി.. അവർ കരഞ്ഞു കൊണ്ട് അവരുടെ മുറിയിലേക്കോടി.. സൈഡ് നിൽക്കുന്ന ജാനകിയെ കണ്ട് മോഹനാഥൻ അവർക്കരികിലേക്ക് വന്നു.. പേടി കൊണ്ട് ജാനകി രണ്ടു സ്റ്റെപ് പുറകോട്ട് നിന്നു.. അയാൾ അവരുടെ കൈകളിൽ പിടിച്ചു.. താൻ മുറിച്ചു മുറിവാക്കിയ പാടിൽ അയാളുടെ കണ്ണുനീർ വീണു... "ക്ഷമിക്കടോ... അത്രക്ക് വിവേകം ഇല്ലാതായി പോയി.. തെറ്റ് പറ്റി പോയി.." ജാനകി അരുത് എന്ന് തലയാട്ടി.. അന്നാദ്യമായി അയാൾ തന്റെ ഭാര്യയെ പ്രണയത്തോടെ പുണർന്നു.. 🌸🌸🌸🌸🌸🌸 കാലത്ത് കണ്ണ് തുറക്കുമ്പോൾ തലക്ക് വല്ലാത്ത ഭാരം തോന്നി..

അഭി പതിയെ കണ്ണുകൾ വലിച്ചു തുറന്നു.. തന്റെ മുന്നിൽ കാണുന്ന പീലിയുടെ മുഖം ഒരു സ്വപ്നം പോലെ തോന്നി അവന്.. അവളുടെ ചുണ്ടിൽ അമർത്തി ഉമ്മ വച്ച് അവൻ എഴുന്നേറ്റു.. ബാത്‌റൂമിൽ പോയി ഫ്രഷ് ആയി വരുമ്പോഴും പീലി അവിടെ കിടക്കുന്നത് കണ്ട് അവന്റെ കണ്ണുകൾ വിടർന്നു.. "അപ്പോ.. തോന്നലല്ലേ... മയിലേ... മയിലേ..." അവൻ തട്ടി വിളിച്ചു.. അവൾ ഒന്ന് കുറുകി കൊണ്ട് തിരിഞ്ഞു കിടന്നു.. കാല് വേദനിച്ചിട്ടാണെന്ന് തോന്നുന്നു മുഖം ചുളിയുന്നുണ്ട്.. അവൻ രാത്രിയിലെ കാര്യങ്ങൾ ഓർത്തെടുക്കാൻ ശ്രമിച്ചു.. അഭിയേട്ടാ എന്ന അവളുടെ വിളി മാത്രം അവന്റെ ഓർമയിൽ തെളിഞ്ഞു.. ചുണ്ടിൽ നിറഞ്ഞ ചിരിയോടെ അവൻ അവളുടെ കാൽക്കൽ ഇരുന്ന് കാലെടുത്തു കയ്യിൽ പിടിച്ച് മുറിവിനരികിൽ ഉമ്മ വച്ചു... അവൾ കണ്ണ് തുറക്കും എന്ന് തോന്നിയപ്പോൾ കാല് പതിയെ താഴെ വച്ച് റൂമിൽ നിന്നും പുറത്തിറങ്ങി.. സഞ്ജു ഹാൾ തുടക്കുന്ന തിരക്കിലായിരുന്നു... "എന്താടാ കാലത്തെ പൊരിഞ്ഞ പണിയിലാണല്ലോ.." അതിന് മറുപടി പറയാതെ ഒന്ന് ചിറഞ്ഞു നോക്കി കൊണ്ട് അവൻ പണി തുടർന്നു... "എടാ.. മയിലെന്താ ഇവിടെ??" "ഓഹോ.. അപ്പോ ഒന്നും ഓർമയില്ലാലെ.. " അവൻ നിഷ്കളങ്കമായി തലയാട്ടി.. "എങ്ങനെ കാണാനാ.. കൊണ്ടത് മുഴുവൻ എനിക്കല്ലേ..."

"നിനക്കെന്ത് കൊണ്ടു??" "ദേ.. എന്റെ വായിന്നു ഒന്നും കേൾക്കാൻ നിക്കാതെ പോടാ... എന്റെ കഴുത്തു ഒടിഞ്ഞു പോകാത്തത് കാരണവന്മാരുടെ ഗുരുത്വം.. .. ജസ്റ്റ്‌ മിസ്സാ.. പീലി വന്നില്ലായിരുന്നെങ്കിൽ എന്നെ വെള്ളകീറും ചന്ദനത്തിരിയും കൊളുത്തി കിടതേണ്ടി വന്നേനെ.. എന്നിട്ട് അന്വേഷിക്കാൻ വന്നേക്കുന്നു ദുഷ്ട്ടൻ..." "ഹാ.. പിണങ്ങാതെ.. നീ ഇങ്ങു വന്നേ.. നോക്കട്ടെ.." "വോ.. വേണ്ട..." അവന്റെ കഴുത്തു നോക്കാൻ വന്നവനെ തട്ടി മാറ്റി കൊണ്ട് സഞ്ജു വീണ്ടും നിലം തുടച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു.. "ഇങ്ങോട്ട് വാടാ തെണ്ടി.." . അവനെ പുറകിലൂടെ ലോക്ക് ഇട്ട് സെറ്റിയിലേക്ക് വലിച്ചു കിടത്തി അവന്റെ പുറത്തേക്കിരുന്നു കൊണ്ട് അവന്റെ കഴുത്തു പിടിച്ചു തിരിച്ചു.. "എടാ പന്നീ.. വിടടാ.. അയ്യോ... " "വിടൂലടാ... നോക്കട്ടെ ഞാൻ..." വാതിൽക്കൽ ചാരി നിന്ന് ഇത് കാണുന്ന പീലിയിൽ മനോഹരമായ ഒരു പുഞ്ചിരി വിടർന്നു.. സൗഹൃദങ്ങൾ ചിലപ്പോൾ അങ്ങനെയാണ്.. വേദനകൾക്കും കഷ്ട്ടതകൾക്കും അവിടെ യാതൊരു സ്ഥാനവും ഉണ്ടാവില്ല.. നിറഞ്ഞ ചിരിയിലൂടെ, പറഞ്ഞ വാക്കുകളും അനുഭവിച്ച വേദനകളെയും മായ്ച്ചു കളയുന്ന മായാജാലം.... ആ മായാജാലത്തിൽ കുരുങ്ങി നിൽക്കുകയായിരുന്നു പീലിയുടെ മനസ്സ് 💙💙💙...... തുടരും......

മുന്നത്തെ പാർട്ടുകൾ വായിക്കാൻ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക...