🌸മയിൽ‌പീലി🌸: ഭാഗം 19

രചന: അനു രാജീവ്

ഒരാഴ്ച്ച കൊണ്ടു പീലിയുടെ കാലിലെ കെട്ടഴിച്ചു.. ഓടി ചാടി നടക്കാൻ പറ്റില്ല എങ്കിലും പതിയെ നടക്കാൻ ബുദ്ധിമുട്ടൊന്നും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല.. അതിന് വേണ്ടി കാത്തിരുന്നതായത് കൊണ്ടു പിറ്റേ ദിവസം തന്നെ നാട്ടിലേക്ക് തിരിക്കാം എന്നവർ തീരുമാനിച്ചു... നൈറ്റ്‌ തന്നെ പാക്കിങ് ഒക്കെ ചെയ്ത് പുലർച്ചെ ഇറങ്ങണം എന്ന പ്ലാനിൽ ആയിരുന്നു അവർ... പീലിക്ക് തിരിഞ്ഞും മറിഞ്ഞും കിടന്നിട്ടും ഉറക്കം വന്നില്ല...എന്തോ ഒരു അസ്വസ്ഥത... കൂടെ അഭിയും സഞ്ജുവും വരുന്നുണ്ട്... അപ്പ എങ്ങനെ പ്രതികരിക്കും എന്ന ഭയമാണ് ഉള്ളു നിറയെ.. നേരം വെളുക്കോളം ഓരോന്ന് ആലോചിച്ചു കിടന്ന് ഒന്ന് കണ്ണടക്കുമ്പോഴെയ്ക്കും ചേച്ചി വന്നു വിളിച്ചു റെഡിയാവാൻ പറഞ്ഞു... അവൾ വേഗം പോയി കുളിച്ച് ഡ്രസ്സ് മാറ്റി... നല്ല തണുപ്പുണ്ടായിരുന്നു.. റെഡി ആയിരുന്നു പുറത്തെക്കിറങ്ങുമ്പോഴേക്കും അഭിയും സഞ്ജുവും കൂടെ ഇറങ്ങി.. ഒരുമിച്ചാണ് അവർ ലിഫ്റ്റിൽ കയറിയത്..

അഭിയുടെ കണ്ണുകൾ പീലിയിൽ തന്നെ തങ്ങിനിന്നു...നനഞ്ഞ മുടിയിൽ നിന്നും വെള്ള തുള്ളികൾ ഇറ്റിറ്റു വീഴുന്നു.... അവളിൽ നിന്നും വമിക്കുന്ന സുഗന്ധം അവളിലേക്ക് അവനെ കുറച്ചുകൂടെ അടുപ്പിച്ചു... തന്റെ അടുത്തേക്ക് ചേർന്ന് നിൽക്കാൻ തുനിഞ്ഞ അവനെ അവൾ കണ്ണുകൾ കൊണ്ട് തടഞ്ഞു.. മുന്നിൽ നിൽക്കുന്ന ചേച്ചിയെയും ചേട്ടനെയും കാണിച്ചുകൊടുത്തു കണ്ണുരുട്ടി.... അവൻ ചിരിയോടെ ഒരു കൈ പതിയെ അവളുടെ ഇടുപ്പിലൂടെ പിടിച്ചു.. ഒന്നുമറിയാത്ത പോലെ നിൽക്കുന്ന അഭിയേ കണ്ട് പീലി ഒളിപ്പിച്ച ചിരിയോടെ അവനെ തന്നെ നോക്കി നിന്നു... സെക്യൂരിറ്റിയോട് പറഞ്ഞ് എല്ലാവരും നേരെ പാർക്കിംഗിലേക്ക് പോയി. അഭി പാർക്ക്‌ ചെയ്തു നിർത്തിയിരിക്കുന്ന ബുള്ളറ്റിന് അടുത്തേക്ക് പോയപ്പോൾ അരുൺ അവനു നേരെ തിരിഞ്ഞു.. " എന്തിനാടോ ബൈക്ക്.? നമുക്കെല്ലാവർക്കും ഒരുമിച്ച് പോകാമല്ലോ... "

"അതല്ല അരുണേട്ടാ...നാട്ടിൽ എത്തിയാലും എനിക്ക് വണ്ടി ഇല്ലാതെ പറ്റില്ല.... എന്തായാലും ഇത് അവിടെ എത്തിക്കണം... അപ്പൊ പിന്നെ ഞങ്ങൾ ഇതിൽ വന്നോളാം..." പീലിയുടെ മുഖം വാടിയത് എല്ലാവരും ശ്രദ്ധിച്ചു.... ഒരുമിച്ചു പോകാം എന്ന ചിന്തയിലായിരുന്നു അവൾ... പെട്ടെന്ന് പ്രതീക്ഷകൾ ഇല്ലാതായപ്പോൾ ചെറുതായൊരു സങ്കടം .. അല്ലി അവളുടെ മുഖത്തെക്ക് നോക്കിയത് കണ്ടപ്പോൾ ചെറുതായി ഒന്ന് ചിരിച്ച് പീലി ലഗേജ് എല്ലാം കാറിന്റെ ബാക്കിലേക്ക് വച്ചു... " എങ്കിൽ ഒരു കാര്യം ചെയ്യ്... പീലിയും അഭിയും കൂടെ ബുള്ളറ്റിൽ വന്നോട്ടെ... സഞ്ജു ഞങ്ങളുടെ കൂടെ വാ.... " അല്ലിയുടെ വാക്കുകൾ കേട്ട് രണ്ടാളുടെ മുഖം LED ബൾബ് പോലെ പ്രകാശിച്ചു.... എങ്കിൽ സഞ്ജുവിനെ മുഖം ഫ്യൂസ് അടിച്ചു പോയ സീറോ ബൾബ് പോലെയായി...

ഇത്രയും ദൂരം....ഏകദേശം 9 മണിക്കൂർ ഭാര്യയും ഭർത്താവും കുഞ്ഞിന്റെയും കൂടെ.... പോസ്റ്റ് അടിച്ച് ചാകും എന്ന് അവന് ഏതാണ്ട് ഉറപ്പായി.... പക്ഷേ പീലിയുടെയും അഭിയുടെയും മുഖത്തെ സന്തോഷം കണ്ടപ്പോൾ അവന് എതിര് പറയാൻ തോന്നിയില്ല... " അല്ലെങ്കിലും എനിക്കൊന്നും വയ്യ വെയിലു കൊള്ളാൻ... ഞാൻ നിങ്ങളുടെ ഒപ്പം വരാം... " സഞ്ജു വേഗം കാറിലേക്ക് ബാഗ് വച്ചു കയറിയിരുന്നു ..... പീലി സന്തോഷത്തോടെ അഭിയുടെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി.. അവന്റെ മുഖത്ത് അപ്പോൾ ആ പതിവ് കള്ള ചിരി നിറഞ്ഞുനിന്നിരുന്നു.... അവന്റെ കണ്ണുകൾ തന്റെ മുഖത്തുനിന്നും എങ്ങോട്ടും വ്യതിചലിക്കുന്നില്ല എന്നു മനസ്സിലാക്കിയപ്പോൾ പീലിക്ക് വല്ലാത്ത ജാള്യത തോന്നി... അവൾ അല്ലിയെയും അരുണിനും നോക്കിയപ്പോൾ അവർ ചിരിയോടെ നിൽക്കുന്നു...

അല്ലി പതിയെ ഒന്ന് തലയാട്ടിക്കൊണ്ട് കാറിലേക്ക് കയറിയിരുന്നു.... അരുണും കേറി കാറ് സ്റ്റാർട്ട് ചെയ്തതിനുശേഷമാണ് പീലി അഭിക്ക് അരികിലേക്ക് പോയത്.... ഒന്നും മിണ്ടാതെ അവളെ നോക്കിക്കൊണ്ട് തന്നെ അവൻ ഹെൽമറ്റ് ധരിച്ച് വണ്ടിയിലേക്ക് ഇരുന്നു... അവളെ ഒന്നു നോക്കിയപ്പോൾ അതിന്റെ അർത്ഥം മനസ്സിലായ പോലെ അവന്റെ തോളിലേക്ക് കൈകൾ ചേർത്ത് വെച്ച് രണ്ട് ഭാഗത്തായി കാലിട്ട് അവളിരുന്നു... പാതയോരം മുഴുവൻ മഞ്ഞിൽ മുങ്ങി നിൽക്കുകയായിരുന്നു.. നല്ല കുളിർമയുള്ള കിഴക്കൻ കാറ്റ് അവരെ തൊട്ട് തലോടി അകന്നു പോയി... ആ കുളിർമ അവർക്ക് പുതുമയുള്ളതായിരുന്നില്ല... പണ്ടെങ്ങോ നഷ്ടപ്പെട്ട ജീവിതവും സന്തോഷവും ആ കുളിര് അവർക്ക് കൊണ്ടുവന്ന് നൽകിയ പോലെ... എവിടെ നിന്ന് അവസാനിച്ചു അവിടെ നിന്നും ജീവിതം തുടങ്ങുന്ന പോലെ... വല്ലാത്ത സന്തോഷം തോന്നി അവർക്ക്...

പക്ഷെ വാക്കുകൾ പുറത്തു വന്നില്ല... മൗനവും പ്രണയമാകുന്ന നിമിഷം... 💙 അവൾ പതിയെ അവന്റെ പുറത്തേക്ക് ചാരികിടന്നു... ഇതുവരെ ഇല്ല എന്ന് വിചാരിച്ച ദൈവത്തോട് മനസ്സറിഞ്ഞു നന്ദി പറഞ്ഞു... അരുണിന്റെ കാറ് മുന്നിൽ പോകുന്നത് അഭി നോക്കി..... ഏകദേശം അവരുടെ ഒപ്പം തന്നെ പോകാൻ അവൻ ശ്രദ്ധിച്ചു... ഘാതങ്ങൾ താണ്ടവേ സൂര്യൻ തല പൊക്കി തുടങ്ങി.. എന്നിരുന്നാലും അത്ര ചൂടുള്ള കാലാവസ്ഥ ആയിരുന്നില്ല... ഒരിടത്ത് നിർത്തി പ്രഭാത ഭക്ഷണം കഴിച്ചതിനു ശേഷം വീണ്ടും അവർ യാത്ര തുടർന്നു... ഇനി വെയിൽ കൂടും എന്നറിയാവുന്നതുകൊണ്ട് പീലിയെ കാറിലേക്ക് പോകാൻ അഭി നിർബന്ധിച്ചെങ്കിലും അവൾ വിസമ്മതിച്ചു.. അവന്റെ കൂടെയുള്ള യാത്ര ഒരിക്കലും തീരരുതേ എന്ന് അവളുടെ മനസ് അതിയായി ആഗ്രഹിച്ചു.... അത് മനസ്സിലായ പോലെ അവൻ ഒരു ചിരിയോടെ പോയി വണ്ടി എടുത്തു... അവൾ അവന്റെ പുറകിൽ കയറി...അവർ പോകുന്നത് നോക്കി അല്ലിയും അരുണും നിറഞ്ഞ ചിരിയോടെ കാറിലേക്ക് കയറി...

സഞ്ജു അകത്തു കുഞ്ഞിനെ കളിപ്പിച്ചു ഇരിക്കുകയായിരുന്നു.... ആദ്യം കുറച്ചു ബോറടി തോന്നിയെങ്കിലും കുഞ്ഞ് എഴുന്നേറ്റപ്പോൾ തൊട്ട് അവളെയും കളിപ്പിച്ച് അതിനുള്ളിൽ കൂടി... ഉച്ചക്കും ഒരുമിച്ച് ഭക്ഷണം കഴിച്ച് അവർ യാത്ര തുടർന്നു.. കേരളത്തിൽ എത്തിയതിനു സൂചകമായി ഇരുവശത്തും പടുക്കൂറ്റൻ വൃക്ഷങ്ങൾക്കിടയിലൂടെയുള്ള നീണ്ട പാതയിലൂടെ അവരുടെ വണ്ടികൾ പാഞ്ഞു.. തണലു നിറഞ്ഞ അന്തരീക്ഷം, തിരക്കില്ലാത്ത ഒഴിഞ്ഞ റോഡുകൾ.. "അഭിയേട്ടാ..." "പറ മയിലേ..." "ഞാൻ ഓട്ടിച്ചു നോക്കിക്കോട്ടെ..." "എന്ത്?" "ബുള്ളെറ്റ്..." അവൻ പതിയെ തല ചരിച്ചു അവളെ നോക്കി.. "നിനക്ക് ഒരു സൈക്കിൾ എങ്കിലും ഓടിക്കാൻ അറിയോ പെണ്ണെ..." "വേണ്ടെങ്കിൽ വേണ്ട.. " അവൾ അവനിൽ നിന്നും അല്പം പുറകോട്ട് മാറി കൈകെട്ടി ഇരുന്നു.. അവൻ ചിരിയോടെ വണ്ടി സൈഡ് ഒതുക്കി.. "ഹ്മ്മ്.. ഇറങ്..." അവനും അവളും വണ്ടിയിൽ നിന്നും ഇറങ്ങി.. "ഇതാണ് ഗിയർ... ഇത് ഫസ്റ്റ്, ഇത് സെക്കന്റ്‌.. ഇതിപ്പോ ന്യൂട്രലിൽ ആണ്.. സ്റ്റാർട്ട്‌ ചെയ്ത് പതിയെ ബ്രേക്ക്‌ വിടുന്നതിനൊപ്പം ഈ ആക്‌സിലേറ്റർ പതുക്കെ കൂട്ടണം..

അപ്പൊ മൂവിങ് ആകും...." അവൾ തലയിട്ടി... "പെട്ടെന്ന് വിട്ടാൽ വണ്ടി ഓഫ്‌ ആകും, ഫ്രണ്ട് പൊങ്ങും..." അതിനും തലയാട്ടി ചാടി കയറി ഇരുന്നു.. അവൻ അവളുടെ പുറകേ കയറി.. ", ഞാൻ പിടിക്കണോ മയിലേ...?" "വേണ്ട..." അവൾ വേഗം കീ തിരിപ്പിച്ച് സെൽഫ് ബട്ടൻ നോക്കി... "എന്റെ മയിലേ.. ഇതില് ചവിട്ടി സ്റ്റാർട്ട്‌ ചെയ്യണം..." അവൾ രണ്ടു മൂന്ന് തവണ ചവിട്ടിയിട്ടും അനങ്ങിയില്ല.. അവസാനം ഫുൾ ബലവും കൊടുത്ത് കിക്കറിന്റെ മേലെ ഒരു കാല് ചവിട്ടി നിന്നു നോക്കി.. എന്നിട്ടും സാധനം താഴേക്ക് പോവുന്നില്ല.. അഭി പൊട്ടിച്ചിരിച്ചു പോയി.. "ഒന്ന് കിക്കർ അടിച്ചു സ്റ്റാർട്ട് ചെയ്യാൻ കിട്ടാത്ത ആളാ ബുള്ളെറ്റ് റൈഡ് ചെയ്യാൻ പോവുന്നെ..." അത് കേട്ടപ്പോൾ പീലിക്ക് സങ്കടം വന്നു.. "അയ്യോ.. അപ്പോഴേക്കും മുഖം വാടിയോ... ഞാൻ സ്റ്റാർട്ട് ചെയ്ത് തരാം.." പുറകിൽ ഇരുന്ന് കൊണ്ടു തന്നെ അവൻ കിക്കർ അടിച്ചു കൊടുത്തു..

ഒരു തവണ ചവിട്ടിയതും സ്റ്റാർട്ട് ആയത് കണ്ട് അവൾ അത്ഭുതത്തോടെയും സന്തോഷത്തോടെയും അവനെ നോക്കി... അവൻ പറഞ്ഞ പോലെ പതിയെ വണ്ടി എടുത്തു.. ഇപ്പ്രാവശ്യം അത്ഭുതപെട്ടത് അഭി ആയിരുന്നു... അത്രക്ക് നന്നായി അവൾ വണ്ടി ഓടിച്ചു.. പെർഫെക്ട് ബാലൻസിങ് ആയിരുന്നു... അവൻ ഇരുകൈകളും അവളുടെ വയറിലൂടെ ചുറ്റി പിടിച്ചു... പാറിപറക്കുന്ന മുടിയിഴകൾക്കിടയിൽ മുഖം പൂഴ്ത്തി... "അഭിയേട്ടാ..... അവൾ ശകാരം കണക്കെ വിളിച്ചു... അവൻ അതൊന്നും കാര്യമാക്കാതെ അവളെ പുണർന്നു കൊണ്ട് ഇരുന്നു... കുറച്ചു തിരക്കുള്ള റോഡെത്തിയപ്പോൾ അഭി തന്നെ വണ്ടിയോട്ടി.. "അതായിരുന്നു മയിലേ നല്ലത്.." "ഏത്???" "നീ വണ്ടി ഓട്ടുന്നത്.. അപ്പൊ എനിക്ക് കെട്ടിപിടിച്ചിരിക്കാലോ.." അവൾ ചിരിയോടെ അവന്റെ പുറത്തേക്ക് ചാരി.. ഇടയിൽ നിർത്തി ചായയും പഴംപൊരിയും കഴിക്കുമ്പോഴാണ് അരുണിന്റെ ഫോണിൽ നിന്നും കാൾ വന്നത്..

ബുള്ളെറ്റ് ഓടിക്കാൻ പഠിപ്പിച്ചത് കൊണ്ടു ഇത്തിരി പുറകിലായിരുന്നു അഭിയും പീലിയും.. അവർ വീടെത്താനായി.. പാലക്കാട്‌ എത്തി എന്ന് പറയാനായിരുന്നു വിളിച്ചത്.. 20 മിനിറ്റ് കൊണ്ടു കൽപ്പാത്തി എത്തും എന്നറിയാവുന്നത് കൊണ്ട് , "ഞങ്ങൾ എത്താൻ വൈകും.. നേരെ കലാക്ഷേത്രയിൽ പോയിട്ടേ വരുള്ളൂ" എന്ന് അറിയിച്ച് അഭി ഫോൺ കട്ട്‌ ചെയ്തു.. അവർ വീണ്ടും യാത്ര തുടർന്നു... 🔵🔵🔵🔵🔵🔵🔵🔵🔵 വീടിനു മുന്നിൽ കാർ വന്നു നിന്നതു കണ്ട് ജാനകി മുൻവശത്തേക്ക് ഓടി വന്നു.. കാറിൽ നിന്ന് ഇറങ്ങുന്നm മകളെയും മരുമകനെയും പേരക്കുട്ടിയെയും കണ്ട് ആ അമ്മയുടെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞു... അവരുടെ പുറകെ തന്നെ മോഹനാഥനും വരുന്നുണ്ടായിരുന്നു.. അയാളുടെ മുഖത്തെ ഭാവം എന്തെന്ന് ആർക്കും മനസ്സിലായില്ല എങ്കിലും കുറ്റബോധത്തെ മറച്ച് കഷ്ടപ്പെട്ട് വരുത്തിയ ചിരിയോടെ അവരെ അയാൾ അകത്തേക്ക് ക്ഷണിച്ചു...

അയാളുടെ കണ്ണുകൾ കാറിനുള്ളിൽ പരതി കൊണ്ടിരുന്നു... പീലിയെ ആണ് അന്വേഷിക്കുന്നത് എന്ന് മനസ്സിലായപ്പോൾ അരുൺ തന്നെ അദ്ദേഹത്തിന് മറുപടി നൽകി... "അവൾ വരുന്നേയുള്ളൂ... കലാക്ഷേത്രയിൽ കയറിയിട്ടേ വരുന്നുള്ളൂ എന്ന് പറഞ്ഞു...." അയാൾക്ക് അവളെ കാണാൻ അതിയായ ആഗ്രഹം തോന്നിയെങ്കിലും അത് മറച്ച് വച്ച് ചിരിയോടെ അയാൾ കുഞ്ഞിനെ നോക്കി... അപ്പോഴേക്കും അല്ലിയുടെ കയ്യിൽ നിന്നും തന്റെ പേരകുട്ടിയേ കൈകളിൽ വാങ്ങി എടുത്തിരുന്നു ജാനകി... അവർ സന്തോഷപൂർവ്വം ഒരുമിച്ച് അകത്തേക്ക് കടന്നു... ഇങ്ങനെയൊരു വരവ് ഒരുപാട് ആഗ്രഹിച്ചതാണെങ്കിലും അതിന്റെ സന്തോഷത്തേക്കാൾ എന്തുകൊണ്ടോ അല്ലിയുടെ ഹൃദയം വിങ്ങുകയായിരുന്നു... ഒരിക്കൽ മരിച്ചു എന്ന് പറഞ്ഞ് തന്റെ പേരിൽ ബലികഴിച്ച വീട് വീണ്ടും തന്നെ സ്വാഗതം ചെയ്തിരിക്കുന്നു... അവൾക്ക് ആനന്ദം കൊണ്ട് എന്തുചെയ്യണമെന്നറിയാത്ത അവസ്ഥയായിരുന്നു...

അത് മനസ്സിലായ കണക്ക് അരുൺ അവളുടെ കൈകൾ ചേർത്തു പിടിച്ചു... അതു കണ്ട് ജാനകിയുടെയും മോഹനാഥൻറെയും മനസ്സ് നിറഞ്ഞു. എന്നും തന്റെ മകളെ ചേർത്തു പിടിച്ച് കൂടെയുണ്ടാകും, അത്രയും സ്നേഹമുള്ള മരുമകനാണ് തനിക്ക് കിട്ടിയത് എന്നതിലും, അവളുടെ മുഖത്തുള്ള സന്തോഷത്തിലും അയാളുടെ മനസ്സ് നിറഞ്ഞു... ജാനകി വേഗം തന്നെ ചായ എടുക്കാൻ അകത്തേക്ക് പോയി.. പുറകെ തന്നെ അല്ലിയും അടുക്കളയിലേക്ക് നടന്നു... അരുണിന് അദ്ദേഹത്തോട് സംസാരിക്കാൻ മടി ഉണ്ടായിരുന്നു എങ്കിലും പതിയെ സംസാരിച്ചുതുടങ്ങി.... സഞ്ജു കുഞ്ഞിനേയും കളിപ്പിച്ച് അവർക്കിടയിൽ ഇരുന്നു.. 🔵🔵🔵🔵🔵🔵🔵🔵🔵

ദൂരെ നിന്നും ദേവീസ്തുതികൾ ഉയർന്നുകേൾക്കുന്നു... അമ്പലത്തിൽ പാട്ട് വയ്ക്കാനുള്ള നേരമായോ എന്ന് പീലി ചിന്തിച്ചു... വയലിൽ നിന്നും വീശിയടിക്കുന്ന കാറ്റ് അവരെ രണ്ടുപേരെയും പൊതിഞ്ഞുകൊണ്ട് അകന്നുപോയി... താൻ ജനിച്ചു വളർന്ന നാടിന്റെ തണുപ്പും കുളിർമ്മയും കുറച്ചു നാളുകൾക്കു ശേഷം പീലിയേ പൊതിഞ്ഞു... ഇരുകൈകളും നീട്ടി അവൾ ആ കുളിർകാറ്റിനെ തന്നിലേക്ക് ആവാഹിച്ചു... ഇരുവശത്തും നിറഞ്ഞുനിൽക്കുന്ന വയലുകൾക്കിടയിലൂടെ പോകുന്ന കോൺക്രീറ്റ് പാതയിലൂടെ ബുള്ളറ്റ് പാഞ്ഞു ... തന്റെ വീട്ടിലേക്കുള്ള വഴിയിൽ നിന്നും എതിർവശത്തേക്ക് വണ്ടി നീങ്ങുന്നത് കണ്ടു അവൾക്ക് മനസ്സിലായി ഈ യാത്ര കലാക്ഷേത്രയിലേക്കുള്ളതാണെന്ന്... മനസ്സ് വല്ലാതെ തുടിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.. ബുള്ളെറ്റ് ഗേറ്റ് കടന്ന് അകത്ത് പോയി നിന്നു.. കുട്ടികളൊന്നും പോയിട്ടില്ല..എല്ലാവരും കലാക്ഷേത്രക്കകത്തുണ്ട്.. എല്ലാവരിലും അത്ഭുതം കാണാം.. കല്യാണം കഴിഞ്ഞ് പോയ പീലി അഭിയോടൊപ്പം വരുന്നത് കണ്ടാവാം എന്നവർ ഊഹിച്ചു..

"പീലി.. സുഖമല്ലേ ടി.. നീയെന്താ ടീച്ചറിന്റെ മകനോടൊപ്പം...??" മീനു വേഗം കലാക്ഷേത്രയിൽ നിന്നും ഓടി വന്ന് ചോദിച്ചു.. അവൾക്ക് മാത്രമേ പീലിയുടെ ഡിവോഴ്സ് വരെയുള്ള കാര്യങ്ങൾ അറിയൂ.. അഭിയോടൊപ്പം എങ്ങനെ എത്തി എന്നത് അവൾക്ക് മനസിലായില്ല.. ടീച്ചറമ്മയുടെ മുഖത്ത് സന്തോഷവും അത്ഭുതവും നിറഞ്ഞിരുന്നു.. മീനു ഒഴിച്ച് ബാക്കി എല്ലാവരെയും പറഞ്ഞു വിട്ട് ടീച്ചറമ്മ അവർക്കടുത്തേക്ക് വന്നു.. പീലിയുടെ കവിളിൽ കൈകൾ ചേർത്തു.. അവരുടെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞിരുന്നു. "മോളെ.. ടീച്ചറമ്മയോട് ക്ഷമിക്കണം..." "എന്താ ടീച്ചറമ്മേ ഈ പറയുന്നത്.. അതിന് എന്ത് തെറ്റാ ന്റെ ടീച്ചറമ്മ ചെയ്തത്... എന്റെ അമ്മ തന്നെയല്ലേ ഇതും.. എന്നോട് ക്ഷമ ചോദിക്കല്ലേ.. സഹിക്കില്ല നിക്ക്..." രണ്ടാളും കെട്ടിപിടിച്ചു കരഞ്ഞു.. ധാർമികയുടെ നോട്ടം അഭിയിലേക്കെത്തി.. "മോനെ...." വിളിച്ചു പൂർത്തിയാക്കും മുന്നേ അവനും അവരെ പുണർന്നിരുന്നു...

മീനു സന്തോഷത്തോടെ ആ കാഴ്ച്ച കണ്ട് നിന്നു.. അമ്മയുടെയും മകന്റെയും പരാതികളും പരിഭവങ്ങളും പറഞ്ഞു തീർക്കുന്ന സമയം കൊണ്ടു ഉണ്ടായതെല്ലാം പീലി മീനുവിനോട് പറഞ്ഞു.. മീനു അവളെ ചേർത്ത് പിടിച്ചു.. "ഇനി നിന്റെ അഭിയേട്ടന്റെ കൂടെ സന്തോഷത്തോടെ ഒരുപാട് കാലം ജീവിക്കാൻ വേണ്ടി ഭഗവാൻ കുറച്ചു പരീക്ഷിച്ചതാണെന്ന് കരുതിയാൽ മതി..." പീലി തലയാട്ടി. "ഇതേ സർപ്രൈസ് ഞാൻ നിനക്ക് തരാൻ നിന്നതായിരുന്നു.. പീലി കുട്ടിയുടെ അപ്പ ഇവിടെ വന്നിരുന്നു.. അകത്ത് നിന്നും ധാർമികയുടെ സ്വരം കേട്ട് പീലിയും മീനുവും അകത്തേക്ക് നീങ്ങി.... "അപ്പയോ...??" പീലിക്ക് അത്ഭുതം തോന്നി..

"ഹ്മ്മ്.. എന്റെ പീലിമോളെ സ്വീകരിക്കാൻ ഇപ്പോഴും അഭിമന്യുവിന് താൽപ്പര്യമുണ്ടോ എന്നറിയാനാ വന്നത്.. ഉണ്ടെങ്കിൽ എന്റെ മോൾക്ക് നഷ്ട്ടപെട്ട സന്തോഷം തിരികെ നൽകണം എന്ന ആഗ്രഹത്തോടെ..." അവൾക്ക് സന്തോഷം കൊണ്ടു എന്ത് ചെയ്യണമെന്നറിയാത്ത അവസ്ഥയായിരുന്നു.. അഭിക്ക് അയാളോട് ഒരുപാട് ദേഷ്യമുണ്ടെങ്കിലും പീലിയുടെ സന്തോഷത്തിനു വേണ്ടി ചിരിയോടെ നിന്നു.. "അഭിയേട്ടാ.. എനിക്ക്.. നിക്കെന്റെ അപ്പയെ കാണണം..." അവൻ അമ്മയെ നോക്കിയപ്പോൾ കൊണ്ടു പോവാൻ കണ്ണുകൾ കൊണ്ടു തന്നെ പറഞ്ഞു.. എന്തോ ആലോചിച്ചുറപ്പിച്ച പോലെ അവൻ ചിരിയോടെ വണ്ടിക്കടുത്തേക്ക് നടന്നു.. പീലി അവനു പുറകെയും...... തുടരും......

മുന്നത്തെ പാർട്ടുകൾ വായിക്കാൻ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക...