🌸മയിൽ‌പീലി🌸: ഭാഗം 2

രചന: അനു രാജീവ്

ആ ചാറ്റൽ മഴയിൽ വരമ്പിലൂടെ അവൾ ഓടി... "മീനൂ... ഒന്ന് നിന്നെ...." പുറകിൽ നിന്നും ഓടി വരുന്ന പീലിയെ കണ്ട് മീനുവിന്റെ കണ്ണുകൾ വിടർന്നു.. "ഞാൻ വിചാരിച്ചു നീ ഇനി വരില്ലെന്ന്..." "അപ്പ ഇനി വിടില്ലെന്ന് തന്നെയാ ഞാനും കരുതിയത്.. കരഞ്ഞു കാല് പിടിച്ചിട്ടാ സമ്മതിച്ചത്.. അപ്പാവ്ക്ക് അറിയാം നൃത്തം എന്റെ ജീവനാണെന്ന്..." "അല്ലെങ്കിലും നിന്റെ ചേച്ചി ചെയ്ത തെറ്റിന് നീ എന്ത് പിഴച്ചു...". "അവളെന്ത്‌ തെറ്റാ മീനു ചെയ്തത്... ഒരാളെ സ്നേഹിച്ചതോ... അപ്പാവോട് എത്ര അവൾ കരഞ്ഞു കാല് പിടിച്ചതാ... അവളെ പട്ടിണിക്കിട്ടു, റൂമിൽ അടച്ചിട്ടു, അപ്പച്ചി എത്ര അടിച്ചു എന്നറിയോ.. എനിക്കെന്നെ തോന്നി അവളെ ആ ചേട്ടനോടൊപ്പം അയക്കാൻ... വേറെ മതമൊന്നുമല്ലല്ലോ, ജാതി മാറിയെന്നല്ലേ ഉള്ളൂ... പോരാത്തതിന് ഡോക്ടറും.. ശരിക്കും അവൾ ഈ നരകത്തിന്ന് രക്ഷപ്പെട്ടതാ.. അവള് നന്നായി ജീവിക്കും.. നിക്ക് അത് മതി..."

. "അതിനെന്റെ പീലികുട്ടിയല്ലേ ഇപ്പൊ അനുഭവിക്കുന്നെ...". മീനു തിരിഞ്ഞ് നിന്ന് അവളുടെ താടിയിൽ കൈപിടിച്ചു ആട്ടികൊണ്ട് പറഞ്ഞു... "ഞാനും രക്ഷപെടുമായിരിക്കും..." "ആരെയെങ്കിലും പ്രേമിക്കാൻ ആണോടി.." പീലി അവളെ കൂർപ്പിച്ചു നോക്കി.. "ഒരുത്തി പ്രേമിച്ചതിന്റെ ക്ഷീണം മാറിയിട്ടില്ല.. അപ്പോഴാ..." അവൾ സങ്കടത്തോടെ മീനുവിനെ തട്ടി മാറ്റി മുന്നിൽ നടന്നു.. ഒരു ചിരിയോടെ മീനു പുറകിലും. . 🌸🌸🌸 ഇത് പാർവണ ലക്ഷ്മി എന്ന പീലി.. മോഹനാഥ അയ്യരുടെ രണ്ടു മക്കളിൽ ഇളയവൾ.. മൂത്ത മോൾ അളകനന്ദ എന്ന അല്ലി... അവരുടെ അമ്മ ജാനകി.. ഒരു പാവം വീട്ടമ്മ... ഇവരെ കൂടാതെ വീട്ടിൽ ഒരു അപ്പച്ചി കൂടെ ഉണ്ട്.. സുഭദ്ര.. ഏട്ടനെ പിരിയാനുള്ള ദുഃഖം കാരണം വിവാഹം പോലും കഴിക്കാതെ ഇവരുടെയൊപ്പം തന്നെയാണ്... പ്രേമ നൈരാശ്യം ആണെന്നും ഒരു കേട്ടുകേൾവി ഉണ്ട്..

എന്തായാലും ആ സ്ത്രീ ബാക്കിയുള്ളവർക്ക് വലിയ പാരയാണ്.. നന്നായി നൃത്തം ചെയ്യുമായിരുന്ന ജാനകിയെ വെറും lഅടുക്കളക്കാരിയാക്കി വീട്ടിൽ തളച്ചിടാൻ തന്നെ കാരണക്കാരി.. തനിക്ക് വേണ്ടി ജീവിതം തന്നെ ഹോമിച്ച സഹോദരിയോട് മറ്റാരേക്കാളും ഒരല്പം സ്നേഹക്കൂടുതലാണ് മോഹനാഥന്... മോഹനാഥൻ റിട്ടയേർഡ് സ്കൂൾ പ്രിൻസിപ്പൽ ആണ് .. അതിന്റെതായ കണിശക്കാരനും.. അവരെ പഠിക്കാൻ വിടേണ്ട എന്ന് സുഭദ്ര ആണയിട്ട് പറഞ്ഞിട്ടും, എൻട്രൻസിൽ നല്ല റാങ്ക് വാങ്ങിയ അല്ലിയെ അയാൾ പഠിക്കാൻ വിട്ടു... കോഴിക്കോട്ടേക്ക്.. പീലി +2 കഴിഞ്ഞിട്ട് ഇനി നൃത്തം മാത്രം മതി എന്ന തീരുമാനത്തിലെത്തി... ഡിസ്റ്റൻസ് ആയി ഡിഗ്രിക്ക് ജോയിൻ ചെയ്ത് അവൾ വീടും കലാക്ഷേത്രത്തിലും മാത്രമായി ഒതുങ്ങി.. അല്ലി ഫൈനൽ ഇയർ എത്തിയപ്പോൾ അപ്പച്ചി, അവരുടെ ഏതോ ഒരു കൂട്ടുകാരിയുടെ മകന് വേണ്ടി അല്ലിയെ കല്യാണമാലോചിച്ചു. അതും അവളോട് അഭിപ്രായം പോലും ചോദിക്കാതെ..

അപ്പോഴാണ് അവൾ പറയുന്നത് ഒരാളെ ഇഷ്ട്ടമാണെന്ന്.. അവരുടെ മെഡിക്കൽ കോളേജിൽ പഠിപ്പിക്കുന്ന ഡോക്ടർ... ഹിന്ദു ആയിട്ടും ബ്രാഹ്മിൻ അല്ല എന്ന കാരണത്താൽ അപ്പയും അപ്പച്ചിയും എതിർത്തു.. അപ്പച്ചിക്കായിരുന്നു വാശി കൂടുതൽ കൂട്ടുകാരിയോട് പറഞ്ഞ വാക്കു പാലിക്കാൻ സാധിച്ചില്ലല്ലോ എന്ന ദേഷ്യം മുഴുവൻ അല്ലിയുടെ ദേഹം നോവിച്ച് അവർ തീർത്തു.. അപ്പയുടെ മൗനമാണ് മറ്റുള്ളവരെ തളർത്തിയത്.. "മതി ആട്ടവും പാട്ടും, നിർത്തിക്കോ ഇന്നത്തോടെ.." പീലിയുടെ മുഖത്ത് നോക്കി അപ്പച്ചി പറയുമ്പോൾ ഹൃദയം തകർന്ന് പോയിരുന്നു അവളുടെ... അത് കഴിഞ്ഞ് കുറച്ചു ദിവസത്തിനുള്ളിൽ അരുണേട്ടൻ വന്ന് അല്ലിയെ കൊണ്ട് പോയി.. അന്ന് അവളുടെ പേരിൽ അപ്പ ഇരിക്കെപിണ്ഡം വച്ചു പ്രാർത്ഥിച്ചു.. ഇങ്ങനെ ഒരു മകൾ മരിച്ചെന്നു കരുതി കർമങ്ങൾ ചെയ്തു.. എല്ലാത്തിനും അപ്പച്ചി ആയിരുന്നു മുന്നിൽ..

സാരി കൊണ്ട് വായ മൂടി കരയാനെ ജാനകിക്കും പീലിക്കും സാധിച്ചുള്ളൂ.. ടീച്ചറമ്മയെ അത്രക്ക് വിശ്വാസം ആയത് കൊണ്ടും എന്റെ കരച്ചിൽ സഹിക്കാതെയുമാണ് രണ്ടു മാസങ്ങൾക്ക് ശേഷം കലാക്ഷേത്രയിലേക്ക് പോവാൻ അപ്പ സമ്മതം മൂളിയത്.. 🌸🌸🌸 കലാക്ഷേത്രക്ക് അടുത്തെത്തിയപ്പോൾ അവളൊന്ന് നിന്നു.. മീനു തിരിഞ്ഞ് നോക്കി.. "ഞാനൊന്ന് കുളത്തിൽ പോയിട്ട് വരാം..." "ഓഹ്.. നിന്റെ കുട്ടികൾക്ക് തീറ്റ കൊടുക്കാനായിരിക്കും..." അവൾ ഒന്ന് കണ്ണ് ചിമ്മി ചിരിച്ച് കുളത്തിന്റെ ഭാഗത്തേക്കോടി... വിശാലമായ മുറ്റത്തു നാലുകെട്ട് വീട്.. അതിന് ഒരു ഭാഗത്തായി നൃത്തം പഠിപ്പിക്കാൻ വേണ്ടിയുള്ള ഹാൾ... വലിയ നടരാജ വിഗ്രഹവും, കാവി പാകിയ തറയിൽ ഓട് പാകിയ മേൽക്കൂരയും....കലാക്ഷേത്ര... അതിന് ഒരു വശത്തൂടെ ചുറ്റി പോയാൽ പുറക് വശത്തു കുളം..

അവൾ കുളപ്പുരയുടെ കഴിക്കോലിനടിയിൽ തിരുകി വച്ച ഒരു പാക്കറ്റ് എടുത്ത് അതിൽ നിന്നും മീനിന്റെ തീറ്റ പുറത്തെടുത്തു. കുളപ്പുര വാതിൽ തുറന്നതും കുളപ്പടിയിൽ തന്നെ നോക്കി നിൽക്കുന്ന വിടർന്ന കണ്ണുകളെ അവൾ അന്തിച്ചു നോക്കി.. ഒരു യുവാവ്... പത്തിരുപതഞ്ചു വയസ്സ് പ്രായം തോന്നും... വെളുത്തു നല്ല ഹൈറ്റ് ഉണ്ട്.. ഇറുകിയ ടീഷർട്ട് അവന്റെ ഫിറ്റ്‌ ആയ ഫിസീക്ക് എടുതറിയിക്കുന്നുണ്ട്... ആ കണ്ണുകൾ കാന്തം പോലെ ആകർഷിക്കുന്നുണ്ടെന്ന് തോന്നി അവൾക്ക്.. ഒരു നിമിഷം എല്ലാം മറന്ന് പരസ്പരം നോക്കി നിന്നു അവർ... പെട്ടെന്ന് ബോധം വന്ന പോലെ അവൾ ചിന്തകളിൽ നിന്നുയർന്നു... ആ കണ്ണുകളിലും തന്നെ മനസ്സിലാകാതെയുള്ള ചോദ്യ ഭാവമാണെന്ന് കണ്ടതും അവൾ അത് ശ്രദ്ധിക്കാതെ കുളത്തിന് അവസാനത്തെ പടിയിൽ നിന്ന് ദാവണി അല്പം പൊക്കി ആ തീറ്റ അതിലേക്കിട്ടു.. നൂറു കണക്കിന് മീൻ കുഞ്ഞുങ്ങൾ അവളുടെ കാലിന് ചുറ്റും വന്ന് നിന്നു.. അവൻ അവിടെ നിന്നും അത്ഭുതത്തോടെ എഴുന്നേറ്റു...

ആ വെളുത്ത പാദത്തിൽ ആ മീനുകൾ ചുംബിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു... അപ്പോഴേക്കും മഴ ചാറാൻ തുടങ്ങിയിരുന്നു.. അവൾ വേഗം തന്നെ അവിടെ നിന്ന് തിരിഞ്ഞ് പടികൾ കയറുമ്പോഴാണ് അവനെ ശരിക്കും ശ്രദ്ധിച്ചത്... കുറ്റി താടിയും മീശയും.., അലസമായ തലമുടി..., ആരെയും മയക്കുന്ന കണ്ണുകൾ, ആ കണ്ണുകൾ അവളുടെ മുഖമാകെ ഓടി നടക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു, എല്ലാത്തിനുമുപരി ചുണ്ടിന്റെ ഓരോരത്തായി തങ്ങി നിൽക്കുന്ന ഒരു കള്ളച്ചിരി... ആ ചിരിയിൽ അലിഞ്ഞു പോവുന്ന പോലെ.. അപ്പോഴേക്കും മഴ ശക്തി പ്രാപിച്ചു.. കുളത്തിലെ വെള്ളത്തിലേക്ക് മഴത്തുള്ളികൾ വീശിയടിക്കുന്ന ശബ്ദമാണ് അവളെ ബോധത്തിലേക്ക് കൊണ്ട് വന്നത്... അവനെ ഒന്ന് കൂടെ നോക്കി അടുത്ത പടിയിലേക്ക് കാല് വച്ചതും അവൾ ഒന്ന് നിന്നു... അവളുടെ നോട്ടം പാതി കത്തി തീർന്ന അവന്റെ കയ്യിലെ സിഗരറ്റിലേക്കായി... "ടോ... താനേതാ....??

ഇവിടെ സിഗരറ്റ് വലിക്കാൻ പാടില്ലെന്ന് അറിയില്ലേ??? ഇത് കലാക്ഷേത്രമാണ്.. അതിനൊരു പവിത്രതയുണ്ട്.. ഇമ്മാതിരി പരിപാടികളൊന്നും ഇവിടെ നടക്കില്ല.." അവൾ പറയുന്നത് കേട്ട് അവനൊന്നു ഞെട്ടി.. ചെറിയ കുട്ടികളെ പോലെ നിഷ്കളങ്കത നിറഞ്ഞ ഭാവവും രൂപവും.. അവളുടെ വായിൽ നിന്നും ഇത്തരം വാക്കുകൾ അവൻ പ്രതീക്ഷിച്ചിരുന്നില്ല.. "താനെന്താടോ അന്തം വിട്ടു നിൽക്കുന്നെ?? ആ സിഗരറ്റ് കളയാനാ പറഞ്ഞത്..." അവൾ വീണ്ടും ചൂടായി... "അതിന് നീയേതാടി...." "എടി പൊടി എന്നൊക്കേ തന്റെ വീട്ടിൽ പോയി വിളിച്ചാ മതി...". "ഓഹോ.. എങ്കിൽ തമ്പുരാട്ടിയുടെ പേര് മൊഴിഞ്ഞാലും..." അവൻ അല്പം കുനിഞ്ഞ് കളിയാക്കും പോലെ ചോദിച്ചു.. "തന്നോട് പറയണ്ട കാര്യമില്ല.. വഴി മാറെടാ തീവണ്ടി....." "എടീ...." അവൻ അവൾക്കടുത്തേക്ക് നീങ്ങിയതും അവന്റെ നെഞ്ചിൽ പിടിച്ച് തള്ളി മാറ്റി അവൾ പടികൾ കയറിയോടി.. അവൾ കൈവച്ച ഭാഗത്ത് അവന്റെ കൈ ചേർത്ത് പുഞ്ചിരിയോടെ ആ ഓട്ടം നോക്കി നിന്നു.. 🌸🌸🌸

കലാക്ഷേത്രയിലേക്ക് കയറുമ്പോഴേക്കും അവൾ അല്പം നനഞ്ഞിരുന്നു... "പീലി കുട്ടി വന്നോ..." ശബ്ദം കേട്ട് അവൾ പുഞ്ചിരിയോടെ തിരിഞ്ഞു.. "ടീച്ചറമ്മേ..." അവൾ സ്നേഹത്തോടെ വിളിച്ചു.. ഇത് ധാർമികാദേവി.. എല്ലാവർക്കും അവർ നൃത്തം പഠിപ്പിക്കുന്ന അധ്യാപിക മാത്രമാണെങ്കിൽ പീലിക്ക് ടീച്ചറമ്മയാണ്... എന്തും തുറന്ന് പറയാവുന്ന ഒരു സുഹൃത്തിനെ പോലെ.. വളരെ ചെറുപ്പത്തിൽ തന്നെ ഭർത്താവ് മരിച്ചു പോയിട്ടും ജീവിതത്തോട് പൊരുതി ജീവിച്ച വ്യക്തിത്വം... പീലിക്ക് സ്നേഹത്തേക്കാളേറെ ബഹുമാനമാണ് ടീച്ചറോട്.. 23 വർഷം മുന്നേ ഭർത്താവ് മരിക്കുമ്പോൾ രണ്ടു വയസ്സ് മാത്രം പ്രായമുള്ള കൈകുഞ്ഞിനേയും കൊണ്ട് ജീവിതത്തോട് പട പൊരുതിയവർ.. "എന്താ മുടിയൊക്കെ നനഞ്ഞിരിക്കുന്നെ?... മഴ നനഞ്ഞല്ലേ?" അവളുടെ തലയിൽ തലോടികൊണ്ട് അവർ ചോദിച്ചു.. അവൾ ഒന്ന് ഇളിച്ചു കാണിച്ചു.. "അത്... മീനിന് തീറ്റ കൊടുക്കാൻ...." "നീ കൊടുത്തില്ലെങ്കിലും അതിന് വേണ്ടതൊക്കെ ആ കുളത്തിലുണ്ട്..

വെറുതെ നനഞ്ഞ് അസുഖം പിടിക്കാൻ.. പോയി തല തുടച്ചിട്ട് വാ..." അവൾ മുഖം കോട്ടി കലാക്ഷേത്രയുടെ വരാന്തയിലൂടെ വീടിന്റെ ഉമ്മറകോലായിൽ കേറി വാതിൽ തുറന്ന് അകത്തു കയറി.. ടീച്ചറിന്റെ മുറിയിലേക്ക് പോയി തോർത്തെടുത്ത് തല തുടച്ചു... അത് സ്റ്റാൻഡിൽ തന്നെ ഇട്ട് മുടി മുന്നോട്ട് വകഞ്ഞിട്ട് കുടഞ്ഞ് തിരിയുമ്പോഴാണ് നേരത്തെ കണ്ട ആള് വാതിൽ പടിയിൽ നിൽക്കുന്നു.. അവളുടെ ഉള്ളൊന്ന് കാളി.. മൊത്തം മരം കൊണ്ടുള്ള മുറികൾ ആയത് കൊണ്ട് നിലവിളിച്ചാൽ പോലും പുറത്ത് കേൾക്കില്ല.. ഒപ്പം ആർത്തുപെയ്യുന്ന മഴയുടെ ശബ്ദവും.. അവൾ പരിഭ്രമത്തോടെ ചുറ്റും നോക്കി.. എങ്ങനെയോ പതർച്ച മറച്ചു വച്ച് അവൾ വാതിൽക്കലേക്ക് തന്നെ നീങ്ങി.. എന്നാൽ അവൻ ഒരടി പോലും മാറിയില്ല... "മാറി നിൽക്കടോ..." അവൾ ധൈര്യം സംഭരിച്ചു കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.. "എന്ത് മോഷ്ടിക്കാൻ കയറിയതാടി കള്ളി..."

"ദേ, അനാവശ്യം പറഞ്ഞാലുണ്ടല്ലോ..." "ആണ്പിള്ളേരുടെ നേരെ വിരല് ചൂണ്ടുന്നോടി..." അവൻ അവളുടെ നീട്ടിയ വിരലിന്മേൽ പിടിച്ച് കൈ പുറകോട്ടാക്കി ചേർത്ത് പിടിച്ചു.. അവൾക്ക് നെഞ്ചിലൂടെ ഒരു മിന്നൽപിണർ കാലിനടിയിലേക്ക് പാഞ്ഞു പോയ പോലെ തോന്നി.. ഇത്രയും അടുത്ത് ഒരു പുരുഷ സാന്നിധ്യം ആദ്യമായായിരുന്നു... അത് അവളിൽ പല മാറ്റങ്ങളും ഉണ്ടാക്കി.. "വ.. വലിയൊരാണ് വന്നിരിക്കുന്നു.. വിടടോ എന്നെ..." "ആണാണോന്ന് സംശയം ഉണ്ടെങ്കിൽ അത് തീർത്ത് തരാം... എന്നിട്ട് മതി ബാക്കി ചോദ്യവും പറച്ചിലും..." അവന്റെ കണ്ണിലെ ഭാവം കണ്ട് അവൾ ഉമിനീരിറക്കി... നോട്ടം മാറ്റണമെന്നുണ്ടെങ്കിലും സാധിക്കുന്നില്ല.. ആ കണ്ണിൽ അടിമപ്പെട്ടു പോകുന്ന പോലെ.. അവന്റെ മുഖം അവളിലെക്കടുത്തടുത്തു വന്നു.. അവന്റെ നിശ്വാസം മുടിനാരിഴ വ്യത്യാസത്തിൽ.. ഒപ്പം രണ്ടു പേരുടെയും ശരീരത്തിലെ നനവ്.. അവൾ പതിയെ കണ്ണുകളടച്ചു..

അവൻ അവളുടെ കവിളിലൂടെ കവിൾ ചേർത്ത് അവന്റെ ചുണ്ട് അവളുടെ ചെവിക്കരികിലേക്ക് കൊണ്ട് പോയി.. ആ കുറ്റിതാടി അവളിൽ വല്ലാത്ത പരവേശമുണർത്തി.. "ഇത്ര തണുപ്പിലും നീ വിയർത്തു കുളിച്ചത് കണ്ടോ.. ഇപ്പൊ മനസ്സിലായോ ആണ് തന്നെയാണെന്ന്.. ഇതിലും കൂടുതൽ അറിയിക്കാൻ അറിയാഞ്ഞിട്ടല്ല... വേണ്ട.. പൊന്നു മോള് പൊയ്ക്കോ.." അവൻ അവളിൽ നിന്നുമുള്ള പിടി വിട്ടു.. അവൾ അവന്റെ മുഖത്ത് പോലും നോക്കാതെ പുറത്തേക്കോടി... 🌸🌸🌸🌸 തെയ്യം താഹ തെയ്യം താഹ തെയ്യം താഹ തിതിത്തെയ് തിതിത്തെയ്... ക്ലാസ്സ്‌ തുടങ്ങിയിരുന്നു.. അവൾ വേഗം നമസ്കരിച്ച് മറ്റുള്ളവർക്കൊപ്പം വരിയിൽ പോയി നിന്നു.. ഒരൊ ചുവടുകളും വച്ച് കൊണ്ടിരിക്കുമ്പോഴാണ് അവൻ അകത്ത് നിന്നും കലാക്ഷേത്രയിലേക്ക് വരുന്നത് പീലി കണ്ടത്.. "വഷളൻ..."

അവൾക്ക് അവനെ കാണെ ദേഷ്യവും ചമ്മലുമൊക്കെ തോന്നിയെങ്കിലും നൃത്തത്തിൽ മാത്രം ശ്രദ്ധിച്ചു കൊണ്ട് അവൾ ചുവടു വച്ചു.. അവൻ വന്ന് മുന്നിൽ ടീച്ചറമ്മയോടൊപ്പം ഇരുന്നതും മറ്റുള്ളവരൊക്കെ നല്ല ഊർജത്തോടെ കളിക്കുന്നത് അവളുടെ ശ്രദ്ധയിൽ പെട്ടു.. പലരിലും ഒരു പുഞ്ചിരിയുമുണ്ട്.. വല്ലാത്ത ഭാവങ്ങളും.. അവൾക്ക് ചിരി വന്നെങ്കിലും എങ്ങനെയോ അടക്കി പിടിച്ച് കളിച്ചു.. എന്നാൽ അവന്റെ നോട്ടം അവളിൽ തന്നെ ആയിരുന്നു.. മറ്റാരിലും ഇല്ലാത്ത എന്തോ ഒരു പ്രതേകത അവൾക്കുണ്ടെന്ന് അവന് തോന്നി.. അവളുടെ ഭാവങ്ങൾ വിരിയുന്ന മുഖവും മെയ് വഴക്കവും അവൻ കൗതുകത്തോടെ നോക്കി.. അത് ബാക്കി കുട്ടികളിൽ ചിലർ ശ്രദ്ധിച്ചു... അന്നത്തെ ക്ലാസ്സ്‌ കഴിഞ്ഞതും നമസ്ക്കാരിച്ച് ഇടുപ്പിൽ കുത്തി വച്ച ദാവണി ഞൊറികൾ താഴെക്കിടുമ്പോഴാണ് ടീച്ചറമ്മ അടുത്തേക്ക് വന്നത്.. "പീലി....." അവൾ തലയുയർത്തി നോക്കി.. ടീച്ചറമ്മയും ഒപ്പം ആ വഷളനും... "പീലികുട്ടി.. ഇത് എന്റെ മോൻ.. അഭിമന്യു..."

അവൾ ഒന്ന് ഞെട്ടി.. എന്നും ഈ മകനെ കുറിച്ചുള്ള സങ്കടങ്ങളെ ആണ് അമ്മക്ക് ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ.. ഈ നാട്ടിൽ നിൽക്കില്ല.. ഇവിടെ എന്നല്ല എവിടെയും നിലക്കാത്ത പ്രകൃതമാണ് അയാൾക്കെന്ന് ടീച്ചറമ്മ പറഞ്ഞത് അവൾ ഓർത്തു.. അവൾ ഒന്ന് പുഞ്ചിരിച്ചു.. അവനിൽ അതിനേക്കാൾ വിടർന്ന ചിരിയുണ്ടായിരുന്നു.. "ഇതാണോ അമ്മയുടെ ഫേവറേറ്റ് സ്റ്റുഡന്റ് പീലി..." അവൻ കണ്ണിമ ചിമ്മാതെ അവളെ നോക്കി കൊണ്ട് ചോദിച്ചു... " "സ്റ്റുഡന്റ് അല്ല, എന്റെ മോൾ തന്നെയാ.. " അവളുടെ കവിളിലൂടെ തഴുകി കൊണ്ട് അവർ പറഞ്ഞു.. അപ്പോഴും രണ്ടു പേരുടെയും കണ്ണുകൾ തമ്മിൽ കോർതിരിക്കുകയായിരുന്നു.. "എടീ.. പോവെണ്ടേ...??" മീനുവിന്റെ ശബ്ദമാണ് അവളെ ഉണർത്തിയത്... "ആ.. പോവാം.. ടീച്ചറമ്മേ.. നാളെ കാണാവേ..." ടീച്ചറമ്മയോടാണ് പറഞ്ഞതെങ്കിലും കണ്ണുകൾ അവനിലേക്കായിരുന്നു...

'എനിക്കിതെന്ത് പറ്റി... ശേ.. എന്നെ കുറിച്ച് എന്ത് കരുതിയിട്ടുണ്ടാവും.. ഞാനെന്തിനാ ഇങ്ങനെ ബോധമില്ലാത്ത പോലെ അവനെ നോക്കി കൊണ്ട് നിൽക്കുന്നെ.. ' "എന്താടി ഇത്ര വലിയ ആലോചന..?? " "ഒന്നുല്ല.. നീയെന്താ ടീച്ചറമ്മടെ മോൻ വന്നത് എന്നോട് പറയാതിരുന്നത്??" "ഞാൻ വിട്ടു പോയി.. വന്നിട്ട് മൂന്ന് ദിവസമേ ആയിട്ടുള്ളു.. ആളൊരു ഊരുതെണ്ടി ആണെന്നാ അറിഞ്ഞത്.. " പീലി മുഖം ചുളിച്ചു.. "എടീ.. റൈഡറെ... ഈ ബൈക്കെടുത്തു തെണ്ടാൻ നടക്കില്ലേ, ആ ടീംസ്... അത് കൊണ്ട് ഒരാഴ്ച്ച കൊണ്ട് ഇവിടുന്ന് പോകും എന്ന് പറയുന്നത് കേട്ടു..." പീലി അധികം ശ്രദ്ധിക്കാത്ത രീതിയിൽ നടന്നു.. "ശരീട്ടാ.. നാളെ കാണാം ..." മീനുവിന് പോകാനുള്ള വഴി എത്തിയതും അവൾ അതിലെ നടന്നു.. ഇനിയും കുറച്ചു നേരം വരമ്പത്തു കൂടെ നടക്കണം അമ്പാട്ടേക്ക്.. അഗ്രഹാരത്തു നിന്നും വിഷ്ണു സ്തുതികൾ ഉയർന്നു കേൾക്കുന്നുണ്ട്.. മീനുവിന്റെ വാക്കുകളായിരുന്നു അവളിൽ തങ്ങി നിന്നത്.. ഒരാഴ്ച്ച കൊണ്ട് പോവും.. അതിന് എനിക്കെന്താ.. പോവട്ടെ...

എന്നാലും ആ നോട്ടത്തിൽ എന്തൊക്കെയോ ഉള്ള പോലെ.. അടുത്ത് വന്നപ്പോ എന്തിനാ അങ്ങനെയൊക്കെ തോന്നിയെ.. അവൾ ഓരോന്ന് ചിന്തിച്ചു നടന്നു... വീണ്ടും ആകാശം കറുക്കുന്നത് കണ്ട് അവൾ നടത്തതിന്റെ വേഗത കൂട്ടി... അവിടെ എത്തുന്നതിനു മുന്നേ മഴ തകർത്തു പെയ്തിരുന്നു.. നനഞ്ഞ് കൊണ്ട് ഓടി കയറിയ അവളെ നോക്കി കണ്ണുരുട്ടി നിൽപ്പുണ്ടായിരുന്നു സുഭദ്ര.. അവൾ ഒരു നിമിഷം സ്റ്റക്കായി.. പിന്നെ പുറത്തേക്കിറങ്ങി വസ്ത്രം പിഴിഞ്ഞ് അകത്തേക്ക് തന്നെ കയറി.. അപ്പോഴേക്കും ജാനകി തോർത്തുമായി വന്നിരുന്നു.. അവൾ അത് വാങ്ങി തല തുടച്ചു. "ആരുടെ കൂടെ ആടി പാടിയിട്ട് വരുവാടി.." "ദേ അപ്പച്ചി.. ഞാൻ കലാക്ഷേത്രയിന്നാ വരുന്നത്.. " "ആര് കണ്ടു.. നിന്റെ ചേച്ചിന്നു പറയുന്ന അശ്രീകരവും ഇങ്ങനെ പറഞ്ഞിട്ടാ കണ്ടവനെയും കൊണ്ട് പോയത്.. ഏട്ടനോട് പറഞ്ഞിട്ട് കാര്യമില്ല..

പട്ടിണികിടന്നും കരഞ്ഞും കാര്യം സാധിക്കാൻ മിടുക്കിയാണല്ലോ നീ..." "അതേ മിടുക്ക് തന്നെയാ.. അതിന് അപ്പച്ചിക്കെന്താ.. ഞാനും എന്റെ അപ്പയും തമ്മിലുള്ള കാര്യമാ അത്.. അതിൽ വേറെ ആരും ഇടപെടേണ്ട..." അത് വരെ ഉണ്ടായിരുന്ന ദേഷ്യം മുഴുവൻ വാക്കുകളിൽ തീർത്ത് അവൾ മുകളിലേക്ക് പോയി.. ജാനകി ഞെട്ടി പോയി.. സുഭദ്ര തറഞ്ഞു നിന്നു.. ആദ്യമായാണ് ഇവൾ തനിക്ക് നേരെ ശബ്ദമുയർത്തുന്നത്.. ഇടക്ക് അല്ലി തനിക്കെതിരെ സംസാരിക്കുമെങ്കിലും ഇത് വരെ പീലിയിൽ നിന്നും ഇങ്ങനെയൊന്ന് ഉണ്ടായിട്ടില്ല.. ഇവളെ ഇങ്ങനെ വിട്ടുകൂടാ.. അവർ മനസ്സിൽ ചിന്തിച്ചു.. 🌸🌸🌸🌸🌸

"മനുകുട്ടാ.. എന്താ ആലോചിക്കുന്നെ..." മടിയിൽ കിടക്കുന്ന അഭിയുടെ തലയിൽ തലോടി കൊണ്ട് ധാർമിക ചോദിച്ചു.. "ഒന്നുല്ല അമ്മേ..." അവൻ ഓട്ടിൽ നിന്നും നടുമുറ്റത്തേക്ക് വീഴുന്ന മഴത്തുള്ളികളെ നോക്കി കൊണ്ട് ആ മടിയിൽ മുഖം പൂഴ്ത്തി... "അടുത്ത ആഴ്ച പോകുമെന്ന് ഉറപ്പാണോ.." "ഹ്മ്മ്.. " അവൻ ഒന്ന് മൂളി.. "അത്താഴം കഴിക്കണ്ടേ.. എഴുന്നേൽക്കടാ...". "കുറച്ചു നേരം കൂടി... " അവൻ ചിണുങ്ങി കൊണ്ട് പറയുന്നത് കേട്ട് അവർ ചിരിയോടെ ഇരുന്നു.. അവന്റെ മനസ്സിൽ മുഴുവൻ അവളായിരുന്നു.. ആ വെളുത്ത പാദങ്ങൾ.. അവളിൽ നിന്നും വമിക്കുന്ന തുളസി പൂവിന്റെ ഗന്ധം.. ഒരു നോട്ടം കൊണ്ട് തന്റെ മനസ്സിൽ കയറി കൂടിയ ആ കരിമിഴികൾ... പീലി... ❤️ മയിൽ‌പീലി ❤️...... തുടരും......

മുന്നത്തെ പാർട്ടുകൾ വായിക്കാൻ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക...