🌸മയിൽ‌പീലി🌸: ഭാഗം 24

രചന: അനു രാജീവ്

 ഏകദേശം പത്തു മണി ആകുമ്പോഴാണ് അഭി ഉറക്കത്തിൽ നിന്നും എഴുന്നേറ്റത്.... അടുക്കളയിൽ പോയി ധാർമികയുടെ കയ്യിൽ നിന്നും ചായയും വാങ്ങി കോലായിൽ വന്ന് ഇരിക്കുമ്പോഴാണ് ദൂരെനിന്നും കുടയും പിടിച്ചു വരുന്ന ഒരാളെ കണ്ടത്... ആരാണെന്ന് കുറച്ചു നേരം നോക്കി നിന്നെങ്കിലും പെട്ടെന്ന് ആളെ മനസ്സിലായപ്പോൾ വേഗം എഴുന്നേറ്റു നിന്നു... .അവനെ കണ്ട് ഒരു ചിരിയോടെ മോഹനാഥൻ അകത്തേക്ക് കയറി വന്നു... " ഇവിടെ ഉണ്ടായിരുന്നോ? നേരം വൈകിയതു കൊണ്ട് പുറത്തു പോയിട്ടുണ്ടാകും എന്ന് പ്രതീക്ഷിച്ചു.... " അവൻ അതിന് ഒരു പുഞ്ചിരി മാത്രം തിരികെ നൽകി.. അയാൾ അകത്തേക്ക് കയറിയതും ധാർമിക പുറത്തേക്കിറങ്ങി വന്നു... "അകത്തേക്ക് വരു സാർ... എന്താ ഇത്ര നേരത്തെ... എന്തെങ്കിലും പ്രധാനപ്പെട്ടത്?" " ആ അങ്ങനെയും പറയാം... പ്രധാനപ്പെട്ട വിഷയം തന്നെയാണ്... ഇരുന്നു സംസാരിക്കാം... " അയാൾ ചെയർലേക്ക് കാണിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു... രണ്ടുപേരും രണ്ടു ചെയറുകൾലേക്ക് ഇരുന്നു... സഞ്ജു പുറത്ത് പോയതാണ്.. അതുകൊണ്ട് വീട്ടിൽ അവർ മാത്രമേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ... " ഇനി കാര്യത്തിലേക്ക് കടക്കാം... കുട്ടികളുടെ കാര്യം പെട്ടെന്ന് നടത്തിയാൽ കൊള്ളാം എന്നൊരു ചിന്ത... ടീച്ചറിനെന്തെങ്കിലും എതിർപ്പ്... "

"നല്ല കാര്യായി... എതിർപ്പോ?? എത്രയും വേഗം ഇത് നടത്തി കാണണം എന്നെ എനിക്കും ആഗ്രഹം ഉള്ളു... ഞങ്ങൾ ഇതിനെക്കുറിച്ച് സംസാരിക്കാൻ അങ്ങോട്ട് വരാൻ ഇരുന്നതാണ്..." " ഞാനിന്നലെ ഒരു കണിയാനെ പോയി കണ്ടിരുന്നു... ഇപ്പൊ ധനു കഴിയാറായില്ലേ... മകരമാസത്തിലെ മൂന്നു നല്ല ദിവസങ്ങൾ നോക്കിയിട്ടുണ്ട്... രണ്ടുകൂട്ടർക്കും ഏതാ സൗകര്യം എന്ന് വെച്ചാൽ അത് നോക്കിയിട്ട് തീരുമാനിക്കാം... നിശ്ചയത്തിന്റെ കാര്യമൊന്നുമില്ലല്ലോ... " ധാർമിക ചിരിയോടെ അഭിയുടെ മുഖത്ത് നോക്കി... അവൻ കണ്ണുചിമ്മി സമ്മതം അറിയിച്ചു... ഒരു പേപ്പറിൽ എഴുതിയ മുഹൂർത്ത ദിവസങ്ങൾ അയാൾ ടീച്ചറിന് കൈമാറി... "ഞങ്ങൾക്കിപ്പോൾ പറയത്തക്ക ബന്ധുക്കൾ ഒന്നുമില്ലാത്തതുകൊണ്ട് സൗകര്യം നോക്കേണ്ട കാര്യം ഒന്നും ഇല്ല... സാർ പറയുന്ന ദിവസം തന്നെ നോക്കാം.. " " മകരമാസം 22, ഫെബ്രുവരി 4, അതാവുമ്പോൾ ഇനിയും ഒരു മൂന്നാഴ്ച യുടെ ഗ്യാപ്പ് കിട്ടുമല്ലോ... എന്തു പറയുന്നു " "പിന്നെന്താ.. സന്തോഷം..." "പിന്നെ ആദ്യത്തെ വിവാഹം അല്ലാത്തതുകൊണ്ട് നിങ്ങൾക്ക് എന്തെങ്കിലും ബുദ്ധിമുട്ട് ഉണ്ടെങ്കിൽ വളരെ ലഘുവായി തന്നെ നടത്താം..." " ഞങ്ങൾക്ക് എന്ത് ബുദ്ധിമുട്ട്?? അത്യാവശ്യം നല്ല രീതിയിൽ തന്നെ വിവാഹം നടത്താം.. ഒന്നിനും കുറവ് വേണ്ട. അവൾ ആദ്യം വിവാഹം കഴിച്ചതാണെന്നോ,ബന്ധം പിരിഞ്ഞതാണെന്നോ, ഒന്നും തന്നെ ഞങ്ങളെ ബാധിക്കുന്ന കാര്യമല്ല... ഞങ്ങളുടെ വീട്ടിൽ വരുന്ന മരുമകളാണ്... അല്ല മകൾ ആണ്...

അവൾ സ്വപ്നം കണ്ട പോലെ ഒരു വിവാഹം തന്നെയായിരിക്കണം... എന്റെ മോനും എന്റെ മോൾക്കും എന്താണ് താല്പര്യം.. ആ രീതിയിൽ നടക്കണം.. എനിക്ക് അത്രയേ ഉള്ളൂ" "ആയിക്കോട്ടെ.." അയാൾ ചിരിയോടെ പറഞ്ഞു കൊണ്ട് എഴുന്നേറ്റു... " അല്ല കാപ്പി കുടിച്ചിട്ട്... " "ഞാനിപ്പോൾ കഴിച്ചിട്ട് ഇറങ്ങിയതെ ഉള്ളൂ... വീട്ടിൽ പറഞ്ഞിട്ടില്ല... മോളെയും ജാനകിയെയും പോയി അറിയിക്കട്ടെ..." അയാൾ അഭിയുടെ അടുത്തേക്ക് നീങ്ങി "പോട്ടെടോ...?" അഭിയുടെ തോളിൽ തട്ടി കൊണ്ട് ചോദിച്ചു .. അവൻ ചിരിയോടെ അയാളുടെ കൈകളിൽ മുറുകെ പിടിച്ചു... ആ കാലൻകുടയും പിടിച്ച് നടന്നു പോകുന്ന രൂപത്തെ അവർ രണ്ടുപേരും നോക്കി നിന്നു... 🔵🔵🔵🔵🔵🔵🔵🔵🔵🔵 ഇന്ദ്രന്റെ വീട്ടിൽ പാത്രം കഴുകുകയായിരുന്നു സുഭദ്ര... ഒരു കുന്നു പാത്രങ്ങളാണ് സിങ്കിൽ കൂട്ടിയിട്ടിരിക്കുന്നത്... അവർക്ക് അത് കാണേ സങ്കടം വരുന്നുണ്ടായിരുന്നു.... എങ്ങനെ ജീവിച്ചിരുന്നതാണ്... ചേട്ടന്റെ തണലിൽ, ഏടത്തിയമ്മ ഒരു പണി പോലും ചെയ്യുപ്പിച്ചിരുന്നില്ല... നേരമാകുമ്പോൾ ടേബിളിനു മുന്നിൽ പോയി കഴിക്കുക മാത്രമായിരുന്നു ജോലി... എന്നാലിപ്പോൾ ഇവിടത്തെ പണിക്കാരെകാളും കഷ്ടമാണ് തന്റെ കാര്യം... പക്ഷെ ഇനി എങ്ങനെ അങ്ങോട്ട് പോകും?

പോകണമെന്ന് ഒരായിരം പ്രാവശ്യം മനസ്സ് ആഗ്രഹിക്കുന്നു എങ്കിലും അവിടെനിന്നും വീരവാദം മുഴക്കി ഇറങ്ങിയിട്ട് ഇനിയങ്ങോട്ട് എന്ത് മുഖം വെച്ച് കയറിപ്പോകും... അവർക്ക് വേറെ ഗത്യന്തരമില്ലാതെ വീണ്ടും പാത്രങ്ങൾ കഴുകി കൊണ്ടിരുന്നു.. കണ്ണുകൾ നിറയുന്നുണ്ടായിരുന്നെങ്കിലും പുറംകൈകൊണ്ട് തുടച്ച് അവരുടെ പണി തുടർന്നു.. "ആ സുഭദ്രേ ഇത് കഴിഞ്ഞെങ്കിൽ കുറച്ചു പരിപ്പ് എടുത്ത് അടുപ്പിൽ വച്ചേക്ക്.. എന്നിട്ട് സാമ്പാറിനുള്ള കഷ്ണങ്ങൾ മുറിച്ചോ.. തേങ്ങ വറുത്തരച്ചു ചേർത്താൽ മതി " സരസ്വതിയുടെ ശബ്ദം കേട്ട് അവർ തിരിഞ്ഞു നോക്കി.. "കുക്കറിൽ വേവിച്ചാൽ പോരെ? " "ഗ്യാസിന്റെ പൈസ നിന്റെ വേറെ ആരെങ്കിലും വന്നു തരുമോ...? അടുപ്പിൽ കത്തിച്ചാൽ മതി..." എടുത്തടിച്ച പോലെയുള്ള മറുപടി കേട്ട് അവർക്ക് വല്ലാതെ ദേഷ്യം വന്നെങ്കിലും മറ്റു നിർവാഹമില്ലാത്തത് കൊണ്ട് തലയാട്ടി... അപ്പോഴേക്കും ഇന്ദ്രൻ പടികളിറങ്ങി വന്നു... "അമ്മേ എന്താ ആന്റിയോട് ഇങ്ങനെ സംസാരിക്കുന്നത്.. ആന്റി കുക്കറിൽ വച്ചാൽ മതിട്ടോ...കുഴപ്പം ഇല്ലാ.." അവൻ നിഗൂഡമായ ചിരിയോടെ അവരെ നോക്കി പറഞ്ഞു... ഇത്രയും പണികൾക്കിടയിലും ഇങ്ങനെയെങ്കിലും മനസിലാക്കാൻ ഒരാളുണ്ടല്ലോ എന്ന് ആലോചിച്ച് അവരുടെ മനം കുളിർത്തു... സന്തോഷത്തോടെ തലയാട്ടി പരിപ്പ് എടുത്തു കഴുകി വെള്ളമൊഴിച്ച് കുക്കറിൽ വച്ചു.. ഇന്ദ്രനെ ഒന്ന് നോക്കി പേടിപ്പിച്ച് സരസ്വതി പുറത്തേക്കു നടന്നു... "

എന്താ നിന്റെ ഉദ്ദേശം? എന്തിനാ അവരെ ഇങ്ങനെ നിർത്തുന്നത്?? " " ഉപയോഗം കഴിഞ്ഞാൽ നമുക്ക് പുറത്തേക്കിറങ്ങി വിടാം അമ്മേ... ഇപ്പോൾ ഇവിടത്തെ പണിയൊക്കെ ചെയ്യുന്നുണ്ടല്ലോ... അതിനിടയിൽ ഇങ്ങനെ റൂഡ് ആയി പെരുമാറുകയും കൂടി ചെയ്താൽ അവർ ഇവിടെ നിന്നും ഇറങ്ങി പോകും... അങ്ങനെ ഉണ്ടാകരുത്... എനിക്ക് അവരെക്കൊണ്ട് ഒരു ആവശ്യമുണ്ട്... ബാക്കി പണിയൊക്കെ ചെയ്യിപ്പിച്ചോളൂ... പക്ഷേ സ്നേഹത്തോടെ വേണം... " . അവൻ പറഞ്ഞതിന്റെ പൊരുൾ മനസ്സിലായ രീതിക്ക് സരസ്വതി തലയാട്ടി... അവൻ കാറിന്റെ കീയും എടുത്ത് പുറത്തേക്കിറങ്ങി ... 🔵🔵🔵🔵🔵🔵🔵🔵🔵🔵🔵 മീനു അമ്പലത്തിൽ പോയി തിരികെ വരുകയായിരുന്നു... പീലിയെ വിളിച്ചെങ്കിലും അവൾക്ക് വരാൻ പറ്റില്ല എന്ന് പറഞ്ഞു... ആരോ ആൽമരത്തിനു മുന്നിൽ നിന്ന് തന്നെ മാത്രം വീക്ഷിക്കുന്നത് കണ്ട് അവൾ അയാളെ സൂക്ഷിച്ചു നോക്കി.. ബ്ലാക്ക് ഷർട്ടും ബ്ലാക്ക് കരയുള്ള മുണ്ടും ഉടുത്താണ് നിൽപ്പ്.. കുറച്ച് അടുത്തെത്തിയപ്പോൾ മുഖം വ്യക്തമായി.. അത് വരെ ആകാംഷയോടെ നോക്കിയ അവളുടെ മുഖത്ത് ദേഷ്യം കലർന്ന പുച്ഛം വിരിഞ്ഞു.. "മീനമ്മോ......" അവൾ കുറച്ച് അടുത്തെത്തുമ്പോഴേക്കും അവൻ വിളിച്ചു കൂവി... അവൾ ദേഷ്യത്തോടെ ചുറ്റും നോക്കി.. ആരുമില്ലെന്ന് ഉറപ്പിച്ച് നേരെ അവനടുത്തേക്ക് നീങ്ങി.. "ഇന്നലെ എന്റെ കയ്യിൽ നിന്നും കിട്ടിയത് മറന്നോ? " അവൻ വേഗം തലയിൽ കൈ വച്ചു.. " ഓഹോ അപ്പോൾ ഓർമ്മയുണ്ടല്ലേ.. ഇനി ഒരു തവണ കൂടി എന്നെ അങ്ങനെ വിളിച്ചാൽ ഒരിക്കലും മറക്കാത്ത പോലെ ഒന്നുകൂടി തരും ഞാൻ..." കൈയ്യിലെ പേഴ്സ് അവന്റെ തലയിലേക്ക് ഓങ്ങിയാണ് അവളത് പറഞ്ഞത്..

" എന്റെ മീനമ്മോ... താൻ ഇങ്ങനെ ടെൻഷൻ ആവല്ലേ.. ഒരു റിലേഷൻഷിപ്പ് ബ്രേക്കപ്പ് ആയ കാര്യത്തിനാണോ ഇങ്ങനെ ഹൈപ്പ് ആവുന്നേ... അങ്ങനെ ആണെങ്കിൽ ഞാനൊക്കെ BP അടിച്ച് ചത്തു പോയേനെ... എത്ര പെണ്ണുങ്ങളാ എന്നെ തേച്ചിട്ട് പോയത്.. ഹാ ഞാനും തേച്ചിട്ട്ണ്ട്... എന്നിട്ടും ഒരു കുലുക്കവുമില്ലാതെ നിൽക്കുന്നത് കണ്ടോ Be strong meenamma.. Be strong... " "ദേ.. എന്റെ വായീന്ന് ഒന്നും കേൾക്കേണ്ടങ്കിൽ താൻ മാറിനിന്നോ..." അവൾ നടക്കാൻ ഒരുങ്ങിയതും അവൻ അവളുടെ കയ്യിൽ പിടിച്ചു നിർത്തി.. "തന്നെ ഇങ്ങനെ സാരിയിൽ കാണാൻ സൂപ്പർ ആയിട്ടുണ്ട് കേട്ടോ..." അവൾ ഉടുത്ത കസവു സാരി നോക്കി അവൻ പറഞ്ഞു... അറിയാതെ ചുണ്ടിൽ ചെറിയൊരു പുഞ്ചിരി വിടർന്നു എങ്കിലും അതിനെ മറച്ചുപിടിച്ച് ദേഷ്യത്തോടെ അവനെ നോക്കി... "കയ്യീന്ന് വിടഡോ.." അവൻ ചിരിയോടെ ആ കയ്യിൽ മുറുകെ പിടിച്ചു... " ഞാൻ പറയട്ടെ മീനമ്മോ.. എന്നിട്ട് വിടാം... ഞാനിതുവരെ ഒരു 10, 20, 30,അല്ലെങ്കിൽ വേണ്ട കണക്കെടുക്കാൻ പറ്റാത്തത്രയും പെണ്ണുങ്ങളെ വായിനോക്കിയിട്ടുണ്ടാകും... ചുരുക്കത്തിൽ പറയണമെങ്കിൽ ഇതുതന്നെയാണ് തൊഴിൽ" അവളുടെ മുഖത്ത് പുച്ഛം നിറഞ്ഞു... "ഇന്നലെ നിങ്ങൾ കുറെ പെൺകുട്ടികൾ ഡാൻസ് പഠിക്കാൻ വരും എന്നു പറഞ്ഞപ്പോഴും വായിനോക്കി മരിക്കാം എന്ന പ്രതീക്ഷയിൽ രണ്ടു മണി തൊട്ട് കാത്തിരുന്നു.. മൂന്നര വരെ.. എത്ര തരുണീമണികളിനെ കാണാം എന്നൊരു ചിന്തയായിരുന്നു മനസ്സിൽ നിറയെ...

പക്ഷേ നിന്റെ മുഖം കണ്ടതിനുശേഷം ഞാൻ മറ്റാരേയും കണ്ടില്ലടീ...." എങ്ങോ നോക്കിനിന്ന അവൾ പെട്ടെന്ന് അവന്റെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി... " സത്യമായും... നിന്റെ മുഖം കണ്ടതിനുശേഷം പിന്നെ ഞാൻ അവിടെ വന്ന ആരുടെ മുഖവും കണ്ടില്ല... നിന്നെ മാത്രം നോക്കി നിന്നു... നിന്റെ കണ്ണിൽ മാത്രം.... ആദ്യമായിട്ടാണ് ഇങ്ങനെയൊന്ന്.. അപ്പൊ മനസ്സിലായി നീ എനിക്ക് ആരോ ആണെന്ന്... ഞാൻ നിന്നെ കെട്ടിക്കോട്ടെ പെണ്ണെ... " അവൾ അവന്റെ കണ്ണുകളിലേക്ക് തന്നെ നോക്കി നിന്നു... അവൻ പിടിച്ച കൈകളിൽ നിന്നും തന്റെ കൈ വലിച്ചെടുത്തു.. അവനെ തന്നെ ഒന്ന് നോക്കി കൊണ്ട് മറുപടി കൊടുക്കാതെ നടന്നു നീങ്ങി.. അവൻ ഇടുപ്പിൽ കൈ കൊടുത്തു അവളെ നോക്കിക്കൊണ്ട് നിന്നു... ഒരുതവണയെങ്കിലും തിരികെ തിരിഞ്ഞു നോക്കിയിരുന്നെങ്കിൽ എന്ന് ആഗ്രഹിച്ചു... പക്ഷെ അതുണ്ടായില്ല... നിരാശ തോന്നിയെങ്കിലും എന്നും മുഖത്തുണ്ടാവാറുള്ള പുഞ്ചിരിയോടെ അവൻ വീട്ടിലേക്ക് മടങ്ങി... 🔵🔵🔵🔵🔵🔵🔵🔵🔵 വീട്ടിൽ വന്ന് ഡേറ്റ് നോക്കിയ കാര്യവും അത് അഭിയുടെ വീട്ടിൽ പോയി പറഞ്ഞ് തീരുമാനിച്ച കാര്യവും വന്ന് പറഞ്ഞപ്പോൾ തൊട്ട് പീലി നിലത്തൊന്നും അല്ലായിരുന്നു... സന്തോഷംകൊണ്ട് കാലുകൾ നിലത്തുറക്കാത്ത അവസ്ഥ...

അഭി വിളിച്ചു പറയാത്തതിൽ ചെറിയ പരിഭവം തോന്നിയെങ്കിലും അത് അപ്പയുടെ വായിൽ നിന്നും കേട്ടപ്പോൾ ഇതുവരെ തോന്നാത്ത ഒരു പുതിയ അനുഭൂതി അവളിൽ വന്നു പൊതിഞ്ഞു... അഭിയെ വിളിച്ചു നോക്കിയെങ്കിലും കോൾ കണക്ട് ആവുന്നുണ്ടായിരുന്നില്ല... കലാക്ഷേത്രയിൽ റെയിഞ്ച് കുറവായതുകൊണ്ട് ഇടയ്ക്കിടയ്ക്ക് പരിധിക്ക് പുറത്ത് എന്ന് പറയും... അതറിയാവുന്നതു കൊണ്ട് അവൾ ഉച്ച കഴിഞ്ഞ് അങ്ങോട്ട് പോവാമല്ലോ എന്ന സമാധാനത്തിൽ ഇരുന്നു... പിന്നെ വേഗം ഫോൺ എടുത്തു സിത്താരക്ക് കോൾ ചെയ്തു... കുറച്ചുനേരം റിങ് ചെയ്തതിനുശേഷമാണ് അവർ എടുത്തത്... "അമ്മേ..." "ഹാ.. അമ്മേടെ പീലി കുട്ടി സന്തോഷത്തിൽ ആണല്ലോ..." "ഹ്മ്മ്..അതേ.. അപ്പ വിവാഹത്തിന് ഡേറ്റ് തീരുമാനിച്ചു ഇപ്പൊ അവിടെ പോയി പറഞ്ഞിട്ട് വന്നു..." " ആഹാ എന്നിട്ട് എന്നെ ഇപ്പോഴാണോ അറിയിക്കുന്നത്?? " "ഞാനേ ഇപ്പോഴാണ് അറിയുന്നത് ഞാൻ അറിഞ്ഞതും വിളിച്ചതാ.. ഫെബ്രുവരി 4നാ... അപ്പോഴേക്കും തീരില്ലേ ക്യാമ്പ്.." " തീർന്നില്ലെങ്കിലും നമുക്ക് തീർക്കാം... എന്റെ മോളുടെ കല്യാണത്തിന് ഞാൻ വരാതിരിക്കുമൊ..? എന്തായാലും കല്യാണത്തിന് രണ്ടു ദിവസം മുൻപെങ്കിലും അവിടെ എത്തും... " അവരുടെ സംഭാഷണം കുറച്ച് കൂടെ നീണ്ടു...നേരെ തന്റെ വീട്ടിലേക്ക് വരണം എന്ന് ചട്ടംകെട്ടിയാണ് പീലി ഫോൺ വെച്ചത്... സിത്താരയ്ക്കും ഒരുപാട് സന്തോഷമായി... തന്റെ മകൾ തന്റെ അടുത്തിനി ഉണ്ടാവില്ല എന്ന ഒരു സങ്കടം ഉണ്ട് എങ്കിൽ പോലും അവൾ ആഗ്രഹിച്ച പോലെ ഒരു ജീവിതം കിട്ടും എന്നതിൽ അവർ വളരെ സന്തോഷവതിയായിരുന്നു... പീലിക്ക് വേണ്ടി പ്രാർത്ഥിച്ചു കൊണ്ട് അവർ വീണ്ടും അവരുടെ ഡ്യൂട്ടിയിലേക്ക് കടന്നു... 🔵🔵🔵🔵🔵🔵🔵🔵🔵🔵🔵

ഉച്ച കഴിഞ്ഞതും കലാക്ഷേത്രയിലേക്ക് പോകാനുള്ള തിടുക്കമായിരുന്നു പീലിയിൽ.. വേഗമൊന്ന് അഭിയേ കാണണം എന്ന ആഗ്രഹം മാത്രം.... വരമ്പിലൂടെ കാലുകൾ പായുകയായിരുന്നു.. "ടീച്ചറമ്മേ... " "ഇന്നും നേരത്തെ വന്നോ?" അതിന് അവളൊന്ന് ഇളിച്ചു കാണിച്ചു... "മനുകുട്ടൻ പക്ഷെ പുറത്തു പോയല്ലോ പീലി കുട്ട്യേ..." അവളുടെ മുഖം പെട്ടെന്ന് വാടി... "എവിടെ പോയതാ ടീച്ചറമ്മേ...?" "അറിയില്ല.. പോയിട്ട് രണ്ടു മൂന്ന് മണിക്കൂർ ആയി. വിളിച്ചിട്ട് കിട്ടുന്നില്ല.. സഞ്ജുവും ഉണ്ട്..." ഉണ്ടാക്കിയ ചിരിയോടെ അവൾ കലാക്ഷേത്രക്ക് പോയി... അപ്പോഴും എങ്ങോട്ടാ പറയാതെ പോയത് എന്ന പരിഭവം അവളിൽ ബാക്കിയായി.. മീനു വന്നതും കണ്ണുകൾ ആരെയോ തേടുന്നുണ്ടായിരുന്നു.. പീലിയെ കണ്ട് ചിരിയോടെ അവൾക്കരികിലെത്തി.. "എന്താടി എന്തോ പോയ അണ്ണാനെ പോലെയിരിക്കുന്നെ?" "ഏയ്‌ ഒന്നുല്ല..." "എന്തെ? അഭിയേട്ടൻ ഇവിടെ ഇല്ലേ?" അവൾ അത്ഭുതത്തോടെ മീനുവിനെ നോക്കി... "അപ്പൊ അതെന്നെ കാര്യം ലേ..." "മ്മ്മ്..." "അതിന് ഇങ്ങനെ മൂഡോഫ് ആകുന്നതെന്തിനാ?? വിളിച്ചു നോക്ക്..." "വിളിച്ചു നോക്കി.. കിട്ടുന്നില്ല.." "അതിനെന്താ.. ക്ലാസ്സ്‌ കഴിയാൻ മൂന്ന് മണിക്കൂർ ബാക്കി കിടക്കുവല്ലേ.. അപ്പോഴേക്കും വരും..." അതിനും പീലി ഒന്ന് മൂളി കൊടുത്തു.. കുറച്ച് കഴിഞ്ഞ് മറ്റു കുട്ടികളും വന്നു.. ക്ലാസ്സ്‌ തുടങ്ങി.. അപ്പോഴും പീലിയുടെ കണ്ണുകൾ ഇടക്കിടക്ക് ഗേറ്റിലേക്ക് നീങ്ങി... 🔵🔵🔵🔵🔵🔵🔵🔵🔵

അഭിയുടെ ബുള്ളറ്റ് ആളൊഴിഞ്ഞ ഒരു കെട്ടിടത്തിനു മുന്നിൽ നിന്നു.. അതിൽ നിന്നും അഭിയും സഞ്ജുവും ഇറങ്ങി... "എടാ.. അവനെന്തിനാ ഇത് പോലെ ഒരു സ്ഥലത്തേക്ക് വരാൻ പറഞ്ഞത്.. എനിക്കെന്തോ ഒരു......" "ഞാനില്ലേ.. നീ വാടാ..." അഭി മുന്നിൽ നടന്നു.. അഭിയുടെ കൂസലില്ലാത്ത പോക്ക് കണ്ട് സഞ്ജു മുകളിലേക്ക് നോക്കി ഒന്ന് പ്രാർത്ഥിച്ച് അവന് പുറകെ നടന്നു... ഒരു ഗോഡൗൺ പോലത്തെ കെട്ടിടമായിരുന്നു അത്. അവിടെ കുറെ ചാക്കുകളിലായി എന്തൊക്കെയോ സ്റ്റോക്ക് അടുക്കി വച്ചിരുന്നു... അവർ ചുറ്റും നിരീക്ഷിച്ചു അതിനകത്തേക്ക് കയറി. ഒന്ന് നിലവിളിച്ചാൽ പോലും കേൾക്കാൻ പാകത്തിന് ചുറ്റും ആളുകൾ ഇല്ല എന്ന് ഉറപ്പായ സ്ഥലം... ചാക്കുകളുടെ ഇടയിൽ ഒരു വൃത്താകൃതിയിൽ സ്ഥലം ഒഴിച്ചിട്ടിരുന്നു.. അതിന് ഒത്ത നടുക്ക് ഒരു ടേബിളിലായി ചാരി നിൽക്കുന്ന ഇന്ദ്രനെ കണ്ട് അവന് മുന്നിൽ കൈകെട്ടി അഭിയും നിന്നു... "എന്റെ ഭാര്യയെ.. Sorry.. എന്റെ മുൻ ഭാര്യയെ നീ വിവാഹം കഴിക്കാൻ പോവുവാണെന്ന് കേട്ടു..." സ്വരത്തിൽ പുച്ഛമായിരുന്നു... "അതേ.. എന്റെ കാമുകിയെ നീ ഭാര്യയാക്കിയതിന്റെ അത്ര മോശമല്ലല്ലോ അത്... " "എന്നാൽ നീ കേട്ടോ.. അത് നടക്കാൻ പോവുന്നില്ല.. അവളെ നീ വേണ്ടത്രേം അനുഭവിച്ചിട്ടുണ്ടെന്നൊക്കെ എനിക്കറിയാം... പക്ഷെ ഞാൻ അറിഞ്ഞതിൽ എന്നെ ഏറ്റവും കൂടുതൽ ത്രസിപ്പിച്ച പെണ്ണ് അവളാ.. അവളെ അങ്ങനെ വിട്ട് കളയാൻ തോന്നുന്നില്ല.. അത് കൊണ്ട് അവളെ നിനക്ക് തരുന്നില്ല എന്ന് ഞാൻ തീരുമാനിച്ചു...."

"പന്ന പൊ** മോനെ... നീ വിട്ട് തരാൻ അവള് നിന്റെ ** അല്ല.. എന്റെ പെണ്ണാ. ഇനി ഒരക്ഷരം അവളെ കുറിച്ച് പറഞ്ഞാൽ പിന്നെ നീ ജീവനോടെ കാണില്ല..." "ആ *-#%₹ മോളെ കുറിച്ച് പറയുമ്പോഴേക്കും........ ആഹ്ഹ്ഹ്ഹ്ഹ്ഹ്..... അതിലും കൂടുതൽ കേൾക്കാൻ അഭിക്ക് സാധിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നില്ല ടേബിളിന് താഴെ കിടന്നിരുന്ന സ്റ്റൂൾ എടുത്ത് അവന്റെ തലയിൽ ആഞ്ഞടിച്ചു... ഒരു നിലവിളിയോടെ ഇന്ദ്രൻ താഴെക്ക് വീണു.. പൊളിഞ്ഞു കിടക്കുന്ന സ്റ്റൂളിൽ നിന്നും ഒരു കാല് മാത്രം പുഴക്കിയെടുത്ത് അഭി അവനരികിൽ കുനിഞ്ഞിരുന്നു... തലയിൽ നിന്നും വന്ന രക്തം കണ്ട് അവൻ കിടന്നു കൊണ്ട് നിലവിളിച്ചു... "ഡാ... നീ എന്നെ... ആഹ്ഹ്ഹ്ഹ്... ബാക്കി പറയും മുന്നേ കയ്യിലുള്ള സ്റ്റൂളിന്റെ കാല് കൊണ്ട് അവന്റെ കാലിൽ അഭി ആഞ്ഞടിച്ചിരുന്നു.. "അവളെ കുറിച്ച് ഒരക്ഷരം മോശമായി പറഞ്ഞാൽ, വേണ്ട.. മനസ്സിൽ ചിന്തിച്ചു എന്നറിഞ്ഞാൽ പോലും നീ പിന്നെ ബാക്കി കാണില്ല.. പിന്നെ ഇത് നീ അവളോട് ചെയ്ത ക്രൂരതക്കുള്ളതാണ്...." പറഞ്ഞതിനോടൊപ്പം കയ്യിലെ മരകഷ്ണം ഒന്ന് ചുറ്റി അവന്റെ മറുകാലിലും ആഞ്ഞാഞ്ഞു അടിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു.. അവന്റെ കരച്ചിൽ ആ കെട്ടിടത്തിൽ പ്രതിധ്വനിച്ചു... അത് കേട്ട് ഇരുവരുടെയും മനസ്സിൽ അല്പം പോലും ദയ തോന്നിയില്ല... "ഇനി നിന്റെ നിഴൽവട്ടം പോലും എന്റെ പെണ്ണിന്റെ മേൽ വീഴരുത്... വീഴരുത്!!!!" ഭീഷണി ആയിരുന്നു അത്... അപ്പോഴും വേദന കൊണ്ട് ഇന്ദ്രൻ ആർത്തു കരയുകയായിരുന്നു... അഭിയും സഞ്ജുവും തിരികെ മടങ്ങി.. ഇന്ദ്രൻ പോക്കറ്റിൽ നിന്നും തെറിച്ച ഫോൺ കയ്യെത്തി എടുത്ത് കൂട്ടുകാരനെ കാൾ ചെയ്തു.. അപ്പോഴും അവന്റെ കലങ്ങിയ കണ്ണിൽ അഭിയോടും പീലിയോടുമുള്ള പകയായിരുന്നു... എന്നാൽ ഇവർ മൂവരുമല്ലാതെ മറ്റൊരാൾ കൂടി ഇതെല്ലാം വീക്ഷിച്ച് അവിടെ ഉണ്ടായിരുന്നു.. ഇന്ദ്രന്റെ വേദനയിൽ ആനന്ദം കൊണ്ട്... ആ വ്യക്തിയും അഭിക്ക് പുറകെ നടന്നു നീങ്ങി........ തുടരും......

മുന്നത്തെ പാർട്ടുകൾ വായിക്കാൻ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക...