🌸മയിൽ‌പീലി🌸: ഭാഗം 26

രചന: അനു രാജീവ്

 രാവിലത്തെ ടിക്കറ്റ് ബുക്ക്‌ ചെയ്തിട്ടുണ്ട് എന്ന് എല്ലാവരോടും പറഞ്ഞെങ്കിലും രാത്രി തന്നെ നാട്ടിലെത്താനുള്ള ഏർപ്പാട് അഭി ചെയ്തിരുന്നു... വിവാഹമടുത്തിരിക്കുന്ന സമയത്ത് ഇങ്ങനെ വിട്ട് നിൽക്കുന്നതിൽ പീലിക്കുള്ള പരിഭവം അവന് മനസിലായിരുന്നു.. കാൾ ചെയ്താലും "വേഗം വായോ വേഗം വായോ" എന്ന് മാത്രമേ പറയാറുള്ളു.. വിവാഹത്തിന് മുന്നുള്ള ലാസ്റ്റ് മതില് ചാട്ടം ഇന്നാവട്ടെ എന്ന് ചിന്തിച്ചാണ് ഈവെനിംഗ് ഫ്ലൈറ്റിനു അഭി കയറിയത്.. ഫോൺ ഫ്ലൈറ്റ് മോഡ് ആയത് കൊണ്ട് പീലി വിളിച്ചിട്ടും കണക്ട് ആവുന്നുണ്ടായിരുന്നില്ല.. കൂടെ സഞ്ജുവും അരുണും മേനോൻ അങ്കിളും ഉണ്ടായിരുന്നു.. വിവാഹം കൂടാൻ കൂട്ടിയിട്ട് വന്നതാണ്... നെടുമ്പാശ്ശേരി എയർപോർട്ടിൽ നിന്നും രണ്ടു മണിക്കൂറോളം വേണം പാലക്കാടെത്താൻ.. ടാക്സിയിൽ കയറിയത്തിന് ശേഷമാണ് അഭി ഫോൺ ഓൺ ആക്കിയത്.. ആദ്യം തന്നെ 6 തവണ പീലി വിളിക്കാൻ ട്രൈ ചെയ്തതിന്റെ നോട്ടിഫിക്കേഷനാണ് വന്നത്.. അവൻ ചിരിയോടെ അവളുടെ നമ്പറിലേക്ക് വിളിച്ചു നോക്കി... അത് സ്വിച്ച് ഓഫ്‌ ആയിരുന്നു... പിന്നെയാണ് അവൾ അയച്ച msg കണ്ടത്.. ഏതോ വണ്ടിയുടെ നമ്പർ ആണല്ലോ... ഇതെന്തിനാ ഇപ്പൊ അയച്ചത്... അപ്പോഴേക്കും പെട്ടെന്ന് അരുണിന്റെ ഫോണിലേക്ക് അല്ലിയുടെ കാൾ വന്നു..

അവൻ സീരിയസ് ആയി സംസാരിക്കുന്നത് കണ്ട് മറ്റു മൂവരുടെയും ശ്രദ്ധ അങ്ങോട്ട് തന്നെയായി.. "മനു.... പീലി അമ്പലത്തിൽ പോയിട്ട് ഒരു മണിക്കൂർ ആയി തിരികെ വീടെത്തിയില്ല എന്ന് പറയാനാ വിളിച്ചത്... അപ്പ തിരക്കി പോയിട്ടുണ്ടെന്ന്..." അഭിക്ക് നെഞ്ചിലൂടെ ഒരു ആന്തൽ കടന്നു പോയി.. പെട്ടെന്ന് അഭിയുടെ ഫോൺ റിങ് ചെയ്തു. ഒരു unknown നമ്പർ ആയിരുന്നു.. അവൻ സംശയത്തോടെ അറ്റൻഡ് ചെയ്തു.. കാൾ കട്ട്‌ ആക്കുമ്പോൾ ആ മുഖം ചുവന്നു മുറുകിയിരുന്നു.. "സഞ്ജു... പ്രണവിന്റെ ചേട്ടൻ ACP അല്ലെ.. അവനെ ഒന്ന് വിളിച്ചേ.. എന്നിട്ട് ദേ ഈ നമ്പർ ഒന്ന് ട്രേസ് ചെയ്യാൻ പറ.. പിന്നെ. ഈ വണ്ടി നമ്പറും കൊടുക്ക്..." "എന്താടാ പ്രശ്നം..?" "എന്റെ മയില്... ഇപ്പൊ ആ നായിന്റെമോന്റെ കയ്യിലാ.. നമ്മൾ ഇനിയും അവിടെയെത്താൻ മിനിമം ഒന്നര മണിക്കൂർ എങ്കിലും എടുക്കും... അതിനുള്ളിൽ നമുക്ക് അവൻ എവിടെയാ ഉള്ളതെന്ന് കണ്ടു പിടിക്കണം.. ഇത് അവന്റെ നമ്പറാ.. ഇതിന്റെ ലൊക്കേഷൻ കണ്ടെത്താൻ പറ.." സഞ്ജു വേഗം കാൾ ചെയ്ത് നമ്പർ കൊടുത്ത് കാര്യവും പറഞ്ഞു.. അര മണിക്കൂറിനു ശേഷം ആ നമ്പർ ഇപ്പോൾ എവിടെയാനുള്ളത് എന്ന ഡീറ്റെയിൽസ് പറഞ്ഞു കൊടുത്തു.. ഒപ്പം തന്നെ കാർ പോയ റൂട്ടും.. രണ്ടും മാച്ച് ആയി വന്നപ്പോൾ അവർ അവിടെ തന്നെ ഉണ്ടാവും എന്നുറപ്പിച്ചു.. അതിനിടയിൽ അഭി മറ്റൊരാൾക്കും കൂടി ആ അഡ്രസ് അയച്ചു കൊടുത്തു.. 🔵🔵🔵🔵🔵🔵🔵🔵🔵🔵🔵🔵

അവൾ കണ്ണുകൾ വലിച്ചു തുറന്നു... നേരം ഒരുപാട് ആയെന്ന് തോന്നുന്നു.. ചുറ്റും നന്നായി ഇരുട്ടിയിട്ടുണ്ട്.. ഒരു മരമില്ല് ആണെന്ന് മനസ്സിലായി.. ചുറ്റും മരം ഈറുന്ന മെഷിനുകളൊക്കെ ഉണ്ട്... ഇരിക്കുന്നിടത് പോലും മരപ്പൊടിയും,ചുറ്റും അടുക്കിവച്ച വിറകുകളും, മരകഷണങ്ങളും... എഴുന്നേൽക്കാൻ ശ്രമിച്ചപ്പോഴാണ് അറിഞ്ഞത് കൈകാലുകൾ ബന്ധിച്ചിരിക്കുന്നു എന്ന് ... കാഴ്ച്ച വ്യക്തമായപ്പോൾ കണ്ടു മുന്നിൽ നിൽക്കുന്ന വ്യക്തിയെ.. ഇന്ദ്രജിത്ത്... പുറകെ തന്നെ വേറെ മൂന്ന് പേർ കൂടെയുണ്ട്... കയ്യിൽ ബിയർകുപ്പികളും സിഗരറ്റും സ്ഥാനം പിടിച്ചിരിക്കുന്നു... അവരുടെ കണ്ണുകൾ സ്ഥാനം തെറ്റിയ ദാവണിയിലൂടെ പീലിയുടെ മേനിയെ കാർന്നു തിന്നുന്ന തിരക്കിലായിരുന്നു... പീലി അറപ്പോടെ ഓരോരുത്തരെയും നോക്കി.. "ഇങ്ങനെ ഒരു കൂടിക്കാഴ്ച നീ പ്രതീക്ഷിച്ചു കാണില്ല അല്ലേ......" അഹങ്കാരത്തോടെയുള്ള ഇന്ദ്രന്റെ ശബ്ദം കേട്ട് അവൾ മൗനം പാലിച്ചു.. അവൻ തുടർന്നു... " നിന്റെ ആ മറ്റവൻ ഇല്ലേ, അഭിമന്യു... അവനെന്നെ ശരിക്കും അറിയില്ല.. ഒരാഴ്ച്ചയാ ഞാൻ ആശുപത്രിയിൽ കിടന്നത്... കാല് ശരിയാവാൻ കാത്തു നിൽക്കുകയായിരുന്നു... അപ്പോഴാണ് നിന്റെ വിവാഹം മറ്റന്നാൾ ആണെന്ന് അറിഞ്ഞത്.... അവന് നിന്നെ ഞാൻ കൊടുക്കും, പക്ഷെ ഇതുപോലെ ആയിരിക്കില്ല.. പിച്ചിച്ചീന്തി ജഡമായിട്ട്.... സാധാരണ ഒരിക്കൽ ഉപയോഗിച്ച വസ്തുക്കൾ പിന്നീട് വേറൊരുത്തൻ ഉപയോഗിച്ചതിനുശേഷം ഞാൻ ഉപയോഗിക്കാറില്ല...

പക്ഷേ നിന്നെ എനിക്ക് അങ്ങനെ വിട്ടുകളയാൻ തോന്നുന്നില്ല... ഇനിയും അനുഭവിക്കണം.. മടുക്കും വരെ.... " എന്നിട്ടും അവളുടെ മുഖത്ത് ഒരു അല്പം പോലും ഭയം വന്നില്ല... "എന്താടി നിന്റെ മുഖത്തൊരു പുച്ഛം... നിന്റെ മറ്റവൻ രക്ഷിക്കാൻ വരും എന്ന് കരുതിയോ??? ഇവിടെ വന്നാൽ അവൻ ജീവനോടെ പോവില്ല... പക്ഷേ എനിക്ക് അവന്റെ ജീവൻ വേണ്ട.. അത്ര പെട്ടെന്ന് ഒരു മരണം.. അതല്ല.. ഞാൻ മനസ്സിലാക്കിയത് വച്ച് അവന് വേദനിക്കണമെങ്കിൽ നിനക്ക് നോവണം...." പറയുന്നതിനോടൊപ്പം അവൾക്ക് അരികിലേക്ക് വന്ന് അവളുടെ മാറിൽ നിന്നും ദാവണി പറിച്ചെറിഞ്ഞു.... അപ്പോഴും അവളുടെ കണ്ണുകളിൽ ഒരു തരം ശൗര്യം ആയിരുന്നു... അത് അവനിൽ ആശങ്കയുണ്ടാക്കി.. അവളുടെ ചുണ്ടിന്റെ കോണിൽ വിരിഞ്ഞ ചിരി കണ്ട് അവൻ അവളുടെ ദേഹത്തേക്ക് വയ്ക്കാൻ പോയ കൈ പിൻവലിച്ചു കവിളിൽ കുത്തി പിടിച്ചു അവൾ മുഖം ബലമായി തിരിച്ച് അവന്റെ കൈകൾ മുഖത്തു നിന്നും വിടുവിച്ചു... "എനിക്കൊരു ചിന്തയുണ്ടായിരുന്നു... പെണ്ണിന്റെ ശരീരത്തിന്റെ പവിത്രതയിലാണ് എല്ലാം എന്ന്.. അവളുടെ ജീവിതം തന്നെ പൊക്കിളിനും മുട്ടിനും ഇടയിലുള്ള കുറച്ച് മാംസത്തിലാണെന്ന്.. അങ്ങനെയല്ല എന്ന് പഠിപ്പിച്ച ഒരു മനുഷ്യനുണ്ട്...

അയാൾ ഉള്ളടത്തോളം കാലം നിന്നെയും ഈ ചാവാലി പട്ടികളെയും കണ്ട് ഞാൻ ഭയക്കില്ലടാ നായെ... നീയൊക്കെ എന്ത് ചെയ്താലും എന്റെ ശരീരത്തിൽ ഒരു പൊടിക്ക് ജീവൻ ബാക്കിയുണ്ടെങ്കിൽ നീ പറഞ്ഞ എന്റെ മറ്റവനില്ലേ, എന്റെ അഭിയേട്ടൻ... എന്നെ ചേർത്ത് പിടിക്കും... എന്തൊക്കെ സംഭവിച്ചാലും എന്റെ കൂടെ ഉണ്ടാവും എന്ന് എനിക്ക് ഉറപ്പുണ്ട്.. അങ്ങനെയുള്ളവനെയാടാ ആണ് എന്ന് പറയുന്നത്.. അല്ലാതെ നിന്നെ പോലെ പല തന്തക്ക് പിറന്ന് സ്വന്തം തള്ളയെ പോലും കൂട്ടികൊടുക്കുന്ന *മാരെയല്ല... പിന്നെ നിന്റെ കാര്യം... എന്നെ നോവിച്ചാൽ നീയൊന്നും ഇനി ഈ ലോകത്ത് ബാക്കിയുണ്ടാവില്ല... എനിക്ക് ഒരംശമെങ്കിലും ജീവൻ ബാക്കിയുണ്ടെങ്കിൽ നിന്റെയൊക്കെ ചത്തു മലച്ച ശരീരം എന്റെ മുന്നിൽ കൊണ്ടു വന്ന് ഇട്ടു തരും... അതുകൊണ്ട് ഭയമില്ല ഈ പാർവണയ്ക്ക്... പിന്നെ.. ശരിയാ നിന്റെ ഈ വരവ് ഞാൻ പ്രതീക്ഷിച്ചിരുന്നില്ല... പക്ഷേ നിന്നെ എന്റെ അഭിയേട്ടൻ കണ്ടിരുന്നു... നിന്റെ കാല് തല്ലിയൊടിച്ച് ആശുപത്രിയിലായിരുന്നു എന്ന് ഇപ്പോൾ നിന്റെ വായിൽ നിന്നും കേട്ടപ്പോൾ എനിക്ക് മനസ്സിലായി, എനിക്ക് ഒന്നും സംഭവിക്കാൻ പോകുന്നില്ല എന്ന്.... നീ അനുഭവിക്കാൻ റെഡി ആയിക്കോ.... " ഇന്ദ്രൻ ദേഷ്യത്തോടെ കൈവീശി അവളുടെ കവിളത് ആഞ്ഞടിച്ചു... വേദന തോന്നിയെങ്കിലും ചെരിഞ്ഞു പോയ മുഖം വീണ്ടും ഉയർത്തി അവന്റെ കണ്ണിലേക്ക് തന്നെ നോക്കിയിരുന്നു അവൾ...

ഭയംകൊണ്ട് പേടിച്ചുവിറച്ചിരിക്കുന്ന പെണ്ണിനെയെ ഇതുവരെ പ്രാപിച്ചിട്ടുള്ളു.... ഇതുപോലെ കണ്ണിൽ നോക്കി വീറോടെ ഇരിക്കുന്നവളെ തൊടാൻ കൈനീട്ടുമ്പോൾ അവന്റെ ഉള്ളു വിറച്ചു... അവൻ പുറകിലേക്ക് നീങ്ങി കൂടെയുള്ള മൂന്ന് പേരിൽ നിന്നും ഒരുത്തനെ കണ്ണു കാട്ടി... അത് മനസ്സിലായ പോലെ ആക്രാന്തത്തോടെ അവൻ അവൾക്കടുത്തേക്ക് വന്നു... വഷളൻ ചിരിയോടെ അവൾ ഇട്ടിരുന്ന പാവാട കാലിൽ നിന്നും പൊക്കി.. അവൾ അനങ്ങിയില്ല... മുട്ടിനു മുകളിലേക്ക് കയറ്റി തുടങ്ങിയതും എവിടെനിന്നോ വന്ന ഒരു മരത്തടി തലയിൽ കൊണ്ട് അവൻ തെറിച്ചുവീണു... ബാക്കി മൂന്ന്പേരും അമ്പരന്ന് നോക്കി.. ചുറ്റും ആരും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല... ഇന്ദ്രന്റെ മനസ്സിൽ അകാരണമായ ഭയം നിറഞ്ഞു... അഭി വന്നിട്ടുണ്ടാകുമോ എന്ന് അവൻ സംശയിച്ചു... മൊബൈൽ നമ്പർ ട്രാക്ക് ചെയ്യാതിരിക്കാൻ നമ്പർ പോലും മാറ്റിയിട്ട് കൂട്ടുകാരന്റെ വണ്ടിയുമെടുത്താണ് വന്നത്... ആരും അറിയാതിരിക്കാൻ... ഏതു വഴിക്കും വരില്ല എന്നൊരു ഉറപ്പ് അവനുണ്ടായിരുന്നു... പക്ഷേ... കണ്ണുകൾകൊണ്ട് ചുറ്റും തേടിക്കൊണ്ടിരിക്കെ ഒരുമിച്ചുനിന്ന രണ്ടുപേരിൽ ഒരുത്തൻ പുറകിൽ നിന്നും കിട്ടിയ പ്രഹരത്തിൽ തെറിച്ചു നിരങ്ങി മരപ്പൊടികൾക്കിടയിലൂടെ ഉയർന്നു വീണു...

ചിതറിത്തെറിച്ച മരപ്പൊടികൾക്കിടയിൽ, പുകമറയിൽ നിന്നും എന്നപോലെ അഭി അവർക്കിടയിലേക്ക് കടന്നു... പരിസരം മുഴുവൻ പൊടി നിറഞ്ഞത് കൊണ്ട് മുഖത്തിന് മുന്നിൽ കൈവീശി മുഖമുയർത്തി നോക്കിയപ്പോൾ മഞ്ഞ നിറത്തിലുള്ള വെളിച്ചത്തിൽ അഭിയേ കണ്ട ഇന്ദ്രൻ ഉമിനീരിറക്കി... അവന്റെ നോട്ടം പീലിയുടെ മുഖത്തേക്കായി... അഭി നടന്നു വന്നു താഴെ കിടന്ന ഷാൾ എടുത്ത് പീലിക്കടുത്തേക്ക് പോയി.. അപ്പോഴും കണ്ണുകൾ ഇന്ദ്രന് മേലെ തന്നെ ആയിരുന്നു... പീലിയുടെ ദേഹത്തേക്ക് ഷാൾ ഇട്ട് കൈകളിലെ കേറ്റഴിച്ചു.. എന്നിട്ടും അവൾ ആ മരചെയറിൽ നിന്നും എഴുന്നേറ്റില്ല... അഭിയെ നോക്കാതെ നിറഞ്ഞ പുച്ഛത്തോടെ ഇന്ദ്രന്റെ മുഖത്തെ ഭാവം തന്നെ ശ്രദ്ധിക്കുകയായിരുന്നു അവൾ... ഇന്ദ്രൻ വേഗം അടുത്തുനിൽക്കുന്നവന് കണ്ണുകാണിച്ചു... അവൻ ഷർട്ടിനു പിന്നിൽനിന്നും നീളമുള്ള ഒരു വാൾ പുറത്തേക്കെടുത്തു... എന്നിട്ടും അഭിയുടെയും പീലിയുടെയും മുഖത്ത് യാതൊരു ഭാവ വ്യത്യാസവും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല... അഭിക്ക് നേരെ വാൾ ഓങ്ങിക്കൊണ്ട് അവൻ അവർക്കരികിലേക്ക് ഓടി... കഴുത്തിലേക്ക് വാൾ നീട്ടുന്നതിനു മുമ്പ് തന്നെ കാലുയർത്തി അവന്റെ തോളിൽ ചവിട്ടി താഴെ കിട്ടിയിരുന്നു അഭി... കാലുകൾ രണ്ടും വായുവിൽ പൊങ്ങി മുഖമടച്ച് വീണതിനോടൊപ്പം കയ്യിലെ വാൾ കുറച്ച് ദൂരേക്ക് തെറിച്ചുവീണു... അവൻ അവിടെ നിന്നും എഴുന്നേൽക്കാൻ ശ്രമിച്ചെങ്കിലും അവിടെ തന്നെ വീണു പോയിരുന്നു...

ഇന്ദ്രന്റെ ഹൃദയം ക്രമാധീതമായി മിടിക്കാൻ തുടങ്ങിയിരുന്നു. ആദ്യം വീണു കിടക്കുന്നവന്റെ അടുത്തു കൂടെ നടന്നു താഴെ കിടന്ന മരക്കഷണം കാലുകൊണ്ട് ചവിട്ടി കയ്യിലേക്ക് ക്യാച്ച് ചെയ്ത് അഭി നേരെ ഇന്ദ്രനടുത്തേക്ക് നടന്നു... അവൻ പതിയെ പുറകോട്ടും... അവന്റെ കണ്ണുകളിൽ നോക്കി തന്നെയായിരുന്നു അഭിയുടെ കാൽ ചലിച്ചത്.. ആദ്യം വീണുകിടന്നവൻ എഴുന്നേറ്റ് അഭിയേ അടിക്കാനായി ഒരു വിറകുകഷ്ണവും എടുത്ത് ഓടി വന്നു.. അഭി അവന്റെ കാൽ മുട്ടിൽ ആഞ്ഞടിച്ച് വീഴ്ത്തി ആ കാൽ തന്നെ പിടിച്ച് പുറകോട്ട് തിരിച്ചൊടിച്ചു... അവന്റെ നിലവിളി കേട്ട് ഇന്ദ്രൻ പുറകോട്ട് നീങ്ങി അടുക്കി വച്ച മരത്തിൽ തട്ടി നിന്നു. അഭി അവന്റെ കാൽ നിലത്തേക്കിട്ട് വീണു കിടന്ന മരകഷ്ണമെടുത്ത് മുറുകെപ്പിടിച്ചുകൊണ്ട് ഇന്ദ്രന്റെ അടുത്തേക്ക് നടന്ന് മുഖത്തേക്ക് ആഞ്ഞ് ഒരടിയായിരുന്നു... വേദന കൊണ്ട് അലറിയ ഇന്ദ്രന്റെ ശബ്ദം ആ സ്ഥലം മുഴുവൻ മുഴങ്ങി കേട്ടു.. നിലത്തുവീണെങ്കിലും മൂക്കിലെ ചോര തുടച്ച് അവൻ അവിടെ നിന്നും എഴുന്നേറ്റ് കാലുയർത്തി അഭിയുടെ നെഞ്ചിലേക്ക് ആഞ്ഞുചവിട്ടി... പക്ഷേ നിന്നിടത്തുനിന്ന് അഭി ഒന്ന് അനങ്ങിയത് പോലുമില്ല.. അവൻ അമ്പരപ്പോടെ നിലത്തുകിടന്ന ഒരു തട്ടിയെടുത്തു കയ്യിൽ പിടിച്ചു...

വീണ്ടും അഭി അടുത്തേക്ക് വരുന്നത് കണ്ട് ഒരടി പുറകോട്ട് വച്ചെങ്കിലും ആലോചിച്ച് മുന്നിലേക്ക് നീങ്ങി കയ്യിലുള്ള തടിയിൽ മുറുകെപിടിച്ച് അഭിയുടെ കയ്യിലേക്ക് ആഞ്ഞടിച്ചു... എന്നിട്ടും ഒന്ന് അനങ്ങുക പോലും ചെയ്യാതെ അവന്റെ കണ്ണുകളിൽ തന്നെ നോക്കി നിൽക്കുകയായിരുന്നു അഭി.. അവന്റെ കയ്യിൽ ഉണ്ടായിരുന്ന മരകഷ്ണം ഒന്നുകൂടെ മുറുകെ പിടിച്ച് ഇന്ദ്രന്റെ കയ്യിലേക്ക് ആഞ്ഞൊരടി കൊടുത്തു... അവൻ വേദന കൊണ്ട് അലറി... കയ്യിലെ തടി നിലത്തേക്ക് വീണു.. ഒന്ന് ചിന്തിക്കാൻ പോലും സമയം കൊടുക്കാതെ മറുകയ്യിലും അടി വീണിരുന്നു... ഇരു കൈകളിലെയും അസഹ്യമായ വേദന കാരണം അവൻ ഉറക്കെ കരഞ്ഞു ... പക്ഷേ അവരുടെ മനസ്സിൽ കുറച്ചു പോലും ദയ തോന്നിയില്ല അവനെ നിലത്തേക്ക് ചവിട്ടി വീഴ്ത്തി കൊണ്ട് അവന്റെ മർമ്മ സ്ഥാനത്ത് അഭി കാലുകൊണ്ട് ആഞ്ഞു തൊഴിച്ചു... അപ്പോഴേക്കും രണ്ടാമതായി വീണു കിടന്നവൻ അഭിയുടെ പുറകിലൂടെ വന്ന് കഴുത്തിനു വട്ടം പിടിച്ചു.. അപ്പോഴും അഭി ഇന്ദ്രനെ തൊഴിക്കുന്നത് നിർത്തിയില്ല.. കഴുത്തിലെ പിടി മുറുകിയപ്പോൾ തിരിഞ്ഞു നോക്കാതെ തന്നെ ഇരുകൈകളും പുറകിലേക്ക് കൊണ്ട് പോയി അവന്റെ കഴുത്തിനു പിൻവശത്തു പിടിച്ചു തിരിച്ച് മുന്നിലേക്ക് നിർത്തി... അവന്റെ കണ്ണിൽ ഭയമായിരുന്നു.. ക്രൂരമായ ചിരിയോടെ അഭി കഴുത്തിലെ പിടി മുറുക്കി ഒരൊറ്റ തിരി തിരിച്ചു.. തല ഒരു വശത്തേക്ക് ചരിഞ്ഞ് കൊണ്ട് അവൻ നിലംപതിച്ചു...

അഭി വീണ്ടും ഇന്ദ്രനെ നോക്കി.. അവന് കൈകൾ കൊണ്ട് അവിടെ മറച്ചുപിടിക്കാൻ പോലും സാധിക്കാതെ അലറി കൊണ്ടിരിക്കുകയായിരുന്നു ... വേദന കൊണ്ട് ഇപ്പോൾ തന്നെ ജീവൻ പോകും എന്നു പോലും ഇന്ദ്രന് തോന്നി.. അഭി അവന്റെ ഷൂസ് ഇട്ട കാല് കൊണ്ട് അവിടെ ചവിട്ടി ഞെരിച്ചു... അവൻ ബോധം പോയ പോലെ കണ്ണുകൾ മുകളിലേക്ക് ആക്കി പിടച്ചിലോടെ കണ്ണടച്ചു.. അഭി അവന് മുന്നിൽ കുനിഞ്ഞിരുന്നു.. "അവിടത്തെ സുഖം മാത്രമല്ലേ ഇത് വരെ അറിഞ്ഞിട്ടുള്ളു.. വേദന എങ്ങനെയുണ്ട്..? ഈ വേദനയാ നീ ഓരോ പെൺകുട്ടിക്കും കൊടുത്തത്.. നിന്നെ കുറിച്ച് അന്ന് എനിക്ക് പൂർണമായും അറിയുമായിരുന്നില്ല.. എന്റെ പീലിയെ, വേദനിപ്പിച്ചു എന്നത് കൊണ്ട് മാത്രമാണ് നിന്റെ കാലൊടിച്ചത്...... നിന്നെ കുറിച്ച് കൂടുതൽ അറിഞ്ഞപ്പോൾ നിന്നെ കൊല്ലാൻ തീരുമാനിച്ചാ ഞാനിങ്ങോട്ട് വന്നത്.. പക്ഷെ എന്നേക്കാൾ അതിന് അർഹതയുള്ള മറ്റൊരാളെ ഞാൻ കണ്ടുമുട്ടി.... അയാൾ വിധിക്കും നിനക്കുള്ള ശിക്ഷ... "ഡോക്ടർ...." അവന്റെ ശബ്ദം ആ ഷീറ്റിട്ട കെട്ടിടത്തിൽ പ്രതിധ്വനിച്ചു... പുകമറയിൽ നിന്നും ഒരു മനുഷ്യൻ പുറത്തേക്ക് വന്നു... ആരാണെന്ന് മനസ്സിലാകാതെ ഇന്ദ്രൻ കണ്ണീര് നിറഞ്ഞ കണ്ണുകൾ മുറുകെ ചിമ്മികൊണ്ട് വലിച്ചു തുറന്നു...

പീലിക്കും അയാളെ മനസിലായില്ല... പുറകെ തന്നെ ഒരു വീൽ ചെയറിൽ ഇരുത്തിയ പെൺകുട്ടിയെ ഒരു സ്ത്രീ അതിനകത്തേക്ക് തള്ളി കൊണ്ട് വന്നു.. അവളെ കണ്ട് ഇന്ദ്രന്റെ കണ്ണുകൾ വികസിച്ചു... പീലിയും ആ കുട്ടിയെ നോക്കി കൊണ്ടിരിക്കുകയായിരുന്നു.. ആ കുട്ടിയുടെ മുഖത്ത് യാതൊരു ഭാവവും ഇല്ല.. തല വീണുപോകുന്ന പോലെ ഒരു വശത്തേക്ക് ചെരിച്ചു വെച്ചിരിക്കുന്നു... മുന്നിൽനിന്ന സാധുമനുഷ്യൻ നിറഞ്ഞ കണ്ണുകളോടെ ഇന്ദ്രനരികിലേക്ക് വന്നു.. "എന്റെ മോൾ... നിനക്ക് ഓർമയുണ്ടാവുമോ എന്നറിയില്ല, കാരണം നീ ജീവിതം നശിപ്പിച്ച പെൺകുട്ടികളിൽ ഒന്ന് മാത്രമായിരുന്നില്ലേ എന്റെ കുഞ്ഞ്... പ്ലസ് ടു നു പഠിക്കുവാ.. മിടുക്കിയാ.. പപ്പയെക്കാൾ വലിയ ഡോക്ടർ ആവണമെന്ന ആഗ്രഹത്തിൽ ഇപ്പോഴേ എൻ‌ട്രൻസിനു പ്രിപേർ ചെയ്യുവായിരുന്നു.. പക്ഷെ നീ ബാക്കി വച്ചത് ഇത് മാത്രമാണ്.. ഈ ജീവൻ മാത്രം അവശേഷിക്കുന്ന ശരീരം... ഇനി.. ഇനി ഒരിക്കലും എന്റെ മോൾ എഴുന്നേറ്റ് നടക്കില്ല... ഒന്നും മിണ്ടില്ല.. കൈകാലുകൾ ചലിക്കില്ല.. കണ്ണിൽ നിന്നും ഒരു തുള്ളി കണ്ണുനീർ പോലും വരില്ല... അവളുടെ ഗതി ഇനി മറ്റാർക്കും ഉണ്ടാവരുത്. ഒരൊ പെണ്മക്കൾക്കും ഇത് പോലെ ഒരച്ഛനും അമ്മയും ഉണ്ടാവും... അവർ ഞങ്ങളെ പോലെ ഉരുകി ജീവിക്കരുത്.. "...

കണ്ണുനിറച്ച് അയാൾ പറയുന്നതിനൊപ്പം നിലത്തു വീണു കിടന്ന വാൾ കയ്യിലെടുത്തു.. അനങ്ങാൻ പോലും സാധിക്കാതെ ഇന്ദ്രൻ ഭയത്തോടെ അയാളെ നോക്കി.. ആ സ്ത്രീ കണ്ണുകൾ നിറച്ച് അവനെ നോക്കി നിന്നു.. പീലിയുടെ കണ്ണുകൾ ആ കുഞ്ഞിന്റെ അവസ്ഥ കണ്ട് നിറഞ്ഞൊഴുകി.. അയാൾ അവനരികിൽ വന്നു നിന്നു... "എന്റെ മോളെ പോലെ ഇനി ഒരു കുഞ്ഞിനും സംഭവിക്കാതിരിക്കട്ടെ..." കയ്യിലെ വാൾ കുത്തനെ പിടിച്ച് ഇന്ദ്രന്റെ ജനേന്ദ്രിയത്തിലേക്ക് അയാൾ അത് ആഞ്ഞു കുത്തിയിറക്കി.. അവനിൽ നിന്നും അടക്കിപിടിച്ചുള്ള നിലവിളി ഉയർന്നു.. നിലത്തു രക്തം തളം കെട്ടിയോഴുകി.. കണ്ണുകൾ മലച്ച് അവന്റെ ശ്വാസം നിന്നു.. 'ശിവാനി'യുടെ കണ്ണിൽ നിന്നും ആനന്ദത്തിൽ കുതിർന്ന കണ്ണുനീർ ഒഴുകിയിറങ്ങി........... തുടരും......

മുന്നത്തെ പാർട്ടുകൾ വായിക്കാൻ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക...