🌸മയിൽ‌പീലി🌸: ഭാഗം 33

രചന: അനു രാജീവ്

വിശേഷങ്ങൾ ഒക്കെ പറഞ്ഞ് കിടക്കുമ്പോൾ സമയം ഒരുപാട് വൈകിയിരുന്നു... "അഭിയേട്ടാ എനിക്ക് എന്തോ വല്ലാത്ത അസ്വസ്ഥത തോന്നുന്നു... എന്തൊക്കെ പറഞ്ഞാലും വീട്ടുകാരെ വേദനിപ്പിച്ചുകൊണ്ട് ഇങ്ങനെ വരുന്നത് തെറ്റല്ലേ....?" അവൾ എങ്ങോട്ടാ നോക്കി കൊണ്ട് അഭിയോട് ചോദിച്ചു... "നീ ആ തെറ്റ് ചെയ്യാതെ ഇരുന്നിട്ട് എന്ത് ലാഭം കിട്ടി? രണ്ടുപേരും ഒരുപാട് കാലം സങ്കടപ്പെട്ടു..അല്ലാതെ എന്തെങ്കിലും ഉപകാരം ഉണ്ടായോ?" അവളിൽ മറുപടിയുണ്ടായിരുന്നില്ല... ശരിയാണ്... താൻ ഈ ധൈര്യം കാണിച്ചിരുന്നു എങ്കിൽ ജീവിതത്തിൽ കറപുരണ്ട ഓർമ്മകൾ തനിക്ക് ഉണ്ടാവുമായിരുന്നില്ല... അവൾ ഒന്നു കൂടി അവനെ ഇറുകെ പുണർന്നു... " നാളെ അപ്പയോട് വിളിച്ചു പറയണം, എന്തായാലും രാധാകൃഷ്ണൻ അങ്കിളോട് സംസാരിച്ചു നോക്കാൻ.. സമ്മതിക്കുകയാണെങ്കിൽ എല്ലാവരുടെയും സമ്മതത്തോടെ നടത്താലോ... ഇല്ലെങ്കിൽ നമുക്ക് വേണ്ടത് ചെയ്യാം.. ല്ലേ അഭിയേട്ടാ... " അതിന് അഭി ഒന്നു മൂളി കൊടുത്തു... " എന്താ ഇത്ര സീരിയസ് ആയി ആലോചിക്കുന്നത്? " അട്ടം നോക്കി കിടക്കുന്ന അഭിയെ നോക്കി അവൾ ചോദിച്ചു... " ഒന്നുമില്ല മയിലേ... ഇന്ന് അവർ വന്നില്ലായിരുന്നെങ്കിൽ നമ്മുടെ ഫസ്നൈറ്റ് കഴിഞ്ഞേനെ അല്ലെ... " "ച്ചേ... മ്ലേച്ഛം.. ഇത്രയും വലിയ കാര്യം നടന്നുകൊണ്ടിരിക്കുമ്പോഴാണ് നിങ്ങളുടെ ഫസ്നൈറ്റ്...

മിണ്ടാതിരിക്ക് മനുഷ്യ... വേഗം കിടന്നുറങ്... നാളെക്ക് കുറെ കാര്യങ്ങൾ ചെയ്യാനുണ്ട്..." അവൻ നിരാശയോടെ വീണ്ടും ഒന്നു മൂളിക്കൊണ്ട് കണ്ണുകളടച്ചു... അവൾ ചിരിയോടെ അവനെ പുണർന്നു... തൊട്ടപ്പുറത്തെ മുറിയിൽ കിടന്ന് മീനുവും ഹാളിൽ കിടന്നു സഞ്ജുവും തങ്ങളുടെ ജീവിതത്തെ കെട്ടിപ്പടുക്കാനുള്ള ആലോചനയിൽ മുഴുകിയിരുന്നു... രാവിലെ എഴുന്നേറ്റതും മോഹനാഥൻ രാധാകൃഷ്ണന്റെ വീട്ടിലേക്ക് പോയി... അവരാകെ തകർന്നിരിക്കുകയാണ്... അമ്പലത്തിൽ പൂജയുള്ള ദിവസം തന്നെ സഞ്ജു വന്നതുകൊണ്ട് മീനു ഇറങ്ങി പോയത് അഗ്രഹാരത്തിൽ ആരും അറിഞ്ഞിട്ടുണ്ടായിരുന്നില്ല.. വീട്ടിലുള്ളവർ മാത്രമേ കാര്യം അറിഞ്ഞിരുന്നുള്ളൂ... വൈകാതെ അഗ്രഹാരത്തിൽ ഉള്ള എല്ലാവരും അറിയും എന്ന ഭയം ആ കുടുംബത്തെ അലട്ടിയിരുന്നു... മോഹനാഥൻ വന്നപ്പോൾ അയാളുടെ നെഞ്ചിൽ വല്ലാത്ത ഭാരം തോന്നി... മകളെക്കുറിച്ച് ചോദിച്ചാൽ എന്തു പറയാനാണ്? ഇന്നലെ അന്വേഷിച്ചുവന്ന കൂടെ നൃത്ത ക്ലാസിലുള്ള കുട്ടികളോട് അവൾ അമ്മായിയുടെ വീട്ടിലേക്ക് വിരുന്നു പോയി എന്നാണ് പറഞ്ഞത്... ഇനി മോഹനാഥൻ ചോദിക്കുമോ എന്ന ഭയമായിരുന്നു രാധാകൃഷ്ണന്റെ ഉള്ളിൽ... എങ്കിലും മോഹനാഥനെ കണ്ടതും ചിരിച്ച് അകത്തേക്ക് ക്ഷണിച്ചു... അയാളും ഇരുന്നു...

"രാധാകൃഷ്ണാ... ഞാൻ മീനാക്ഷിയുടെ കാര്യം അറിഞ്ഞിട്ട് തന്നെയാണ് വന്നത്...." അയാൾ പറഞ്ഞത് കേട്ട് രാധാകൃഷ്ണന്റെ മുഖത്ത് അമ്പരപ്പ് ഉണ്ടായി... അടുക്കളയിൽ നിന്ന് എത്തി നോക്കുന്ന രണ്ട് മൂന്ന് തലകൾ പരസ്പരം നോക്കിക്കൊണ്ടിരുന്നു... " ഇനിയും വാശി പിടിച്ചിട്ടോ ദേഷ്യം കാണിച്ചിട്ടോ ഒരു കാര്യവുമില്ല... ജാതിയെക്കാൾ നമ്മൾ മുൻതൂക്കം കൊടുക്കേണ്ടത് അവന് തന്റെ മകളെ സംരക്ഷിക്കാനുള്ള കഴിവുണ്ടോ എന്നതിലാണ്.... അത്യാവശ്യം വിദ്യാഭ്യാസം ഉള്ള,, ജോലിയുള്ള, സ്വന്തമായി വീടും സ്ഥലവും ഉള്ള, എല്ലാത്തിലുമുപരി മകളെ നന്നായി സ്നേഹിക്കാനും സംരക്ഷിക്കാനും കഴിയുന്ന ഒരു പയ്യന് തന്റെ മകളെ ഏൽപ്പിച്ചാൽ ഒരിക്കലും അവൾക്ക് സങ്കടപ്പെടേണ്ടി വരില്ല... മാത്രമല്ല ആ കുട്ടിയുടെ സ്വഭാവം, അതൊന്നും നമ്മൾ കണക്കിലെടുക്കാതെ ജാതിയുടെ പേരുപറഞ്ഞ് തടഞ്ഞുവെച്ചത് കൊണ്ട് നമ്മുടെ അഭിമാനത്തിനും വ്രണം ഏൽക്കും, നമ്മുടെ മക്കൾക്കും സമാധാനം എന്നതൊന്നു ഉണ്ടാവില്ലടോ... അച്ഛനെയും കുടുംബത്തെയും സങ്കടപ്പെടുത്തിയിട്ടാണ് ഞാൻ പോയത് എന്ന കുറ്റബോധം അവർക്ക് ഉള്ളിൽ എന്നും ഉണ്ടാകും.... സന്തോഷത്തോടെ ജീവിക്കാൻ പോലും കഴിയില്ല... ഈ ദുരഭിമാനം വിട്ട് താൻ ഒന്ന് ചിന്തിച്ചു നോക്ക്....

അവരെ തിരിച്ചുവിളിക്ക് വിവാഹം നടത്തിക്കൊടുക്ക്... മകൾ സന്തോഷത്തോടെ ജീവിക്കുന്നത് കൺമുന്നിൽ കാണാം... അത്രയൊക്കെയേ നമുക്ക് ചെയ്യാൻ പറ്റുള്ളൂ... അല്ലെങ്കിലും തന്റെ ഒരേയൊരു മകൾ അല്ലേ... അതുകൂടി ആലോചിക്കേണ്ട താൻ... ഞാൻ ചെയ്ത തെറ്റ് താൻ ചെയ്യരുത്.. ഇന്നും ചെയ്ത തെറ്റിൽ പശ്ചാതപിക്കുന്ന ഒരച്ഛന്റെ അപേക്ഷയാണ്... കുടുംബത്തോടെ എന്താ വേണ്ടതെന്നു തീരുമാനിച്ചു എന്നെ അറിയിച്ചാൽ മതി... എന്റെ മോളോട് ഒപ്പം ആണ് അവരുള്ളത്... സേഫ് ആയി തന്നെ ഉണ്ട്... താൻ സമ്മതിച്ചില്ലെങ്കിലും വൈകാതെ അവർ രജിസ്റ്റർ ഓഫീസിൽ പോയി വിവാഹം ചെയ്യും...അവിടെ തന്നെ ജീവിക്കുകയും ചെയ്യും... പിന്നെ ആ ബന്ധം ഒരിക്കലും കിട്ടിയെന്നുവരില്ല... അതുകൊണ്ട് തന്നെ അഭിപ്രായം എന്താണെന്ന് വെച്ചാൽ വൈകാതെ അറിയിക്കു... " ഒന്ന് തൊഴുത് മറുപടിക്ക് കാക്കാതെ അയാൾ തിരികെ നടന്നു.... രാധാകൃഷ്ണൻ അവിടെ തന്നെ തല താഴ്ത്തി ഇരുന്നു... അയാളുടെ തോളിലൊരു കരസ്പർശം അറിഞ്ഞ് തിരിഞ്ഞു നോക്കുമ്പോൾ കണ്ണ് നിറച്ചു നിൽക്കുന്ന തന്റെ ഭാര്യയെ കണ്ടു അയാൾ എഴുന്നേറ്റുനിന്നു.... 24 മണിക്കൂർ ആയി മക്കളെ കുറിച്ച് യാതൊന്നും അറിയാത്ത ഒരു അമ്മയുടെ വേവലാതി ആയിരുന്നു അത്... കണ്ണീരിൽ കുതിർന്ന അപേക്ഷയും...

ഇനിയും ദുരഭിമാനം കൊണ്ട് ഇരുന്നിട്ട് കാര്യമില്ല എന്ന് മനസ്സിലായി അയാൾ അവരെ ചേർത്ത് പിടിച്ച് ആ കണ്ണുനീർ തുടച്ചു കൊടുത്തു.... _________💙 " മീനൂട്ടിയെ നിനക്കൊരു കോൾ ഉണ്ട്.... " പീലിയുടെ ശബ്ദം കേട്ട് മീനു പതിയെ കണ്ണ് തുറന്നു...... "ആരാടി ഇത്ര നേരത്തെ... മനുഷ്യനെ ഉറങ്ങാനും സമ്മതിക്കില്ല..." അവൾ ഉറക്കച്ചടവോടെ എഴുന്നേറ്റ് പീലിയുടെ കയ്യിൽ നിന്നും ഫോൺ വാങ്ങി ചെവിയിൽ വച്ചു... "ഹലോ " "മോളെ..." അച്ഛന്റെ ശബ്ദം കേട്ടതും അവൾ ചാടി പിടഞ്ഞെഴുന്നേറ്റു... "അച്ഛൻ..." "മോളെ... ക്ഷമിക്കണം.. തെറ്റ് പറ്റിപ്പോയി... നിങ്ങൾ രണ്ടാളും തിരിച്ചു പോരെ... അച്ഛൻ നടത്തിത്തരാം എല്ലാം..." അവൾ നെറ്റി ചുളിച്ച് സംശയത്തോടെ പീലിയെ നോക്കി... എന്തുകൊണ്ടോ അവൾക്ക് അതൊക്കെ വിശ്വസിക്കാൻ ബുദ്ധിമുട്ട് തോന്നി... തന്റെ അച്ഛനാണ്... വിശ്വസിക്കാൻ കൊള്ളില്ല... അവൾ ചിന്തിച്ചു... " ശരിക്കും? " ഒന്ന് ഉറപ്പിക്കാൻ മീനു വീണ്ടും ചോദിച്ചു.. "എന്നെ വിശ്വാസമില്ലേ മോളെ.. സത്യമായിട്ടും... രാവിലെ മോഹനാഥൻ വന്ന് സംസാരിച്ചിരുന്നു.. അപ്പോൾ തന്നെ ഞാൻ തീരുമാനിച്ചു.. ഇനിയും ഇങ്ങനെ.. അർത്ഥമില്ല എന്ന് തോന്നി... അച്ഛൻ തന്നെ നല്ല മുഹൂർത്തം നോക്കി നിങ്ങളുടെ വിവാഹം നടത്തി തരാം..." അവൾ സന്തോഷം കൊണ്ട് തുള്ളിച്ചാടി...പീലി അത് കണ്ട് പൊട്ടിച്ചിരിച്ചു...

"ശരി അച്ഛാ ഞങ്ങൾ വേഗം വരാം..." കാൾ കട്ട് ചെയ്ത് റൂം തുറന്ന് മീനു പുറത്തേക്ക് ഓടി... "മതി ഉറങ്ങിയത്.. എഴുന്നേൽക്ക്.. എഴുന്നേൽക്ക്.." ഹാളിൽ തലവഴി പുതപ്പു മൂടി ഉറങ്ങുന്ന സഞ്ജുവിനെ അവൾ കുലുക്കി വിളിച്ചു... അവൻ ഉറക്കച്ചടവോടെ എഴുന്നേറ്റു... "എന്താ മീനമ്മോ രാവിലെ തന്നെ?" "എന്റെ സഞ്ജുട്ടാ..... അച്ഛൻ വിളിച്ചിരുന്നു കല്യാണത്തിന് ഒക്കെ ആണെന്ന് പറഞ്ഞു...വേഗം രണ്ടാളും അങ്ങോട്ട് ചെല്ലാൻ പറഞ്ഞു.. എനിക്ക് സന്തോഷം കൊണ്ടിരിക്കാൻ മേല.. എന്തായാലും വന്ന സ്ഥിതിക്ക് ഇന്നു മുഴുവൻ എന്നെ ബാംഗ്ലൂർ ചുറ്റിക്കണം... നമ്മുക്ക് വൈകുന്നേരം പോകാം... എന്തുപറയുന്നു..." അവളുടെ സന്തോഷം കണ്ട് അവനും ചിരിയോടെ അതിൽ പങ്കുചേർന്നു... അഭിയോടു കൂടി പറഞ്ഞു കഴിഞ്ഞപ്പോൾ അവളുടെ സന്തോഷം ഇരട്ടിയായി.... അങ്ങനെ ആ ദിവസം പുറത്തേക്ക് പോകാം എന്ന് തീരുമാനിച്ച് അവർ നാലുപേരും ബാംഗ്ലൂർ മൊത്തം കറങ്ങി... അത്യാവശ്യം നാട്ടിലേക്ക് വേണ്ട സാധനങ്ങളും വാങ്ങി, വൈകുന്നേരത്തോടെ ഫ്ലാറ്റിലെത്തി ഒന്ന് കുളിച്ചു ഫ്രഷായി കുറച്ച് നേരം അരുണിന്റെ ഫ്ലാറ്റിൽ പോയി സംസാരിച്ചിരുന്നു... അരുണിന് ലീവ് കിട്ടാത്തത് കൊണ്ട് അവർ വരുന്നില്ലായിരുന്നു... ഡാൻസ് ക്ലാസ്സ്‌ ടീച്ചർമാരെ ഏൽപ്പിച്ചു.. അല്ലി കൂടെ ഉള്ളത് പീലിക്ക് കുറച്ച് കൂടെ ആശ്വാസം നൽകി..

പെട്ടെന്ന് തീരുമാനിച്ചതായത് കൊണ്ട് ഫ്ലൈറ്റ് ടിക്കറ്റ്സ് അവൈലബിൾ അല്ലായിരുന്നു...രാത്രി 9 മണിക്കായിരുന്നു ട്രെയിൻ.. ഒരുമിച്ച് ഡിന്നറും കഴിച്ച് ഏഴര കഴിഞ്ഞതും അവർ റെയിൽവേ സ്റ്റേഷനിലേക്ക് പോയി ട്രെയിൻ കൃത്യസമയത്തുതന്നെ വന്നതുകൊണ്ട് യാത്രയ്ക്ക് മറ്റു ബുദ്ധിമുട്ടുകൾ ഒന്നും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല... പുലർച്ചെ നാലരയോടെ ഒലവക്കോട് റെയിൽവേ സ്റ്റേഷനിലേക്ക് എത്തി... അവിടെനിന്ന് അരമണിക്കൂർ യാത്രയെ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ... നേരം ഒട്ടും പുലർന്നിരുന്നില്ല... നല്ല ഇരുട്ട്.. ഇടവപ്പാതിയുടെ മാറ്റു കൂട്ടാൻ എന്ന പോലെ തകർത്തു പെയ്യുന്ന മഴയും... ടാക്സിയിൽ പുറത്തെ കാഴ്ചകളിൽ മുഴുകിയിരിക്കുമ്പോഴും പീലിയുടെ ഉള്ളം, രണ്ടു വർഷങ്ങൾക്ക് മുമ്പ് ഇത് പോലെ പെയ്യുന്ന മഴയിൽ തന്റെ മനസ്സിലേക്ക് കുത്തിയൊലിച്ചു ചെക്കേറിയ പ്രണയത്തിന്റെ ഓർമകളാൽ നിറഞ്ഞു.. മഴ ചാറൽ നനഞ്ഞ് കയ്യിൽ എന്തോ ഒന്നിനെ അടക്കി പിടിച്ച് കുളപ്പടവുകളിറങ്ങി, കയ്യിൽ കരുതിയതിനെ കുളത്തിലേക്കിട്ട് അത് കൊതിയെടുക്കാൻ വന്ന മീനുകളോട് കിന്നാരം പറഞ്ഞ തന്റെ മയിലിന്റെ മുഖമായിരുന്നു അഭിയുടെ മനസ്സിൽ... തന്നെ ദേഷ്യത്തോടെ നോക്കിയ നോട്ടം.. ചുവന്ന മൂക്കിൽ പറ്റി കിടക്കുന്ന മൂക്കുത്തിയോടും ആ കല്ലിൽ തിളങ്ങിയ മഴ തുള്ളിയോട് പോലും അസൂയ തോന്നിയ നിമിഷം..

അടുത്ത് കൂടെ പോയ വാഹനത്തിന്റെ ശബ്ദമാണ് ചിന്തകൾക്ക് വിരാമമിട്ടത്.. തണുപ്പ് കൊണ്ട് ടാക്സിയുടെ ഗ്ലാസ്‌ കയറ്റിയിട്ടിരുന്നു.. കൽപാത്തി എത്തിയതും പീലിയുടെ നിർബന്ധം കാരണം പുറകിലെ രണ്ടു ഗ്ലാസും തുറന്നു.. മീനുവിന് മുന്നിൽ കയറണം എന്ന് വാശി പിടിച്ചത് കൊണ്ട് കോഡ്രൈവിംഗ് സീറ്റിലും പീലിയും അഭിയും സഞ്ജുവും പുറകിലുമാണ് ഇരുന്നത്.. അവൾ കോരിച്ചൊരിയുന്ന മഴയിൽ കൈകൾ നീട്ടി.. കൈവെള്ളയിൽ നിറയുന്ന മഴവെള്ളത്തെ തട്ടി തെറിപ്പിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു.. കാറിനകമാക്കെ തണുപ്പ് അരിച്ചു കയറി.. മഴ വെള്ളം തട്ടി കളിക്കുന്നവളെ നോക്കി പുഞ്ചിരിച്ചു കൊണ്ട് ഓപ്പോസിറ്റ് തിരിഞ്ഞ അഭി ഒന്ന് സ്റ്റക്ക് ആയി.. മഴ മുഴുവൻ നനഞ്ഞ് മുഖവും തലയും ഷർട്ടും വെള്ളത്തിൽ കുതിർന്നിരിക്കുന്ന സഞ്ജു... ആ ഭാഗത്തു നിന്നായിരുന്നു മഴ വീശിയടിച്ചത്.. അഭിക്ക് ചിരി വന്നു.. അവൻ കഷ്ടപ്പെട്ട് വന്ന ചിരിയെ ഒതുക്കുന്നത് കണ്ട് സഞ്ജു പല്ലുകടിച്ചു.. അഭി പിന്നേ ആ ഭാഗത്തേക്ക് നോക്കാനേ പോയില്ല.. ആദ്യം കലാക്ഷേത്രയിലേക്ക് പോവാനായിരുന്നു പ്ലാൻ.. വണ്ടി കലാക്ഷേത്രക്ക് മുന്നിൽ നിന്നതും പീലി ഇറങ്ങി തലയിൽ ഷാൾ ഇട്ട് അകത്തേക്കൊടി... അഭി കൈകൊണ്ട് തല മറച്ച് പിടിച്ച് പൈസ കൊടുത്തു.. പീലി അകത്ത് നിന്നും കുടയെടുത്തിട്ട് വന്നു.. മീനുവിനെ അകത്തേക്ക് കയറ്റി...

സഞ്ജുവിനെ വിളിക്കാൻ കാറിന്റെ മറുഭാഗത്തേക്ക് പോയി... നനഞ്ഞ് കുളിച്ച് കാറിനകത്തിരിക്കുന്ന സഞ്ജുവിനെ കണ്ട് അവൾ നെറ്റിചുളിച്ചു... "ങേ... ഇറങ്ങുന്നതിനു മുമ്പേ ഇത്രയും നനഞ്ഞോ?" അവൾ അത്ഭുതത്തോടെ ചോദിച്ചു... "ദേ..ഒരൊറ്റ വീക്ക് വെച്ച് തന്നാൽ ഉണ്ടല്ലോ... മാറങ്ങോട്ട്.. യാരടി നീ മോഹിനി, നയൻ‌താര ആണെന്നാ വിചാരം. അവളുടെയൊരു വെള്ളത്തിൽ കളി..." അവളെ തള്ളി മാറ്റി, പിറുപിറുത്തു കൊണ്ട് മഴനനഞ്ഞ് അകത്തേക്ക് പോകുന്ന സഞ്ജുവിനെ പീലി വായും പൊളിച്ച് നോക്കി നിന്നു... ________💙 പിന്നെ ഉറങ്ങാനൊന്നും പറ്റിയില്ല.. ഒരു കുളിയും കഴിഞ്ഞ് നാല് പേരും അമ്പാട്ടേക്ക് പോയി.. നാല് മാസങ്ങൾക്കു ശേഷം മകളെ കണ്ട സന്തോഷത്തിലായിരുന്നു ആ കുടുംബം.. അപ്പച്ചിയുടെ വിടവ് അവിടെ ഉണ്ടായിരുന്നു.. അപ്പച്ചിയും മേനോൻ അങ്കിളും വിവാഹിതരായി.. രണ്ടു മാസങ്ങൾക്കു മുന്നേ... രജിസ്റ്റർ ഓഫീസിൽ വച്ച് ചെറിയൊരു ചടങ്ങ്. അധികം ആരെയും അറിയിക്കാതെ... പീലിയോ അല്ലിയോ പോലും വന്നില്ല.. 45 ആം വയസ്സിലെ വിവാഹത്തിൽ ആരും വേണ്ട എന്നത് സുഭദ്രയുടെ വാശി ആയിരുന്നു... മേനോനും സുഭദ്രയും ഇപ്പോൾ അയാളുടെ വീട്ടിലാണ്... അവർ ബ്രേക്ഫാസ്റ് കഴിച്ചതിനു ശേഷം മീനുവിന്റെ വീട്ടിലേക്ക് പോവാം എന്ന് തീരുമാനിച്ചു..

പിന്നീട് അത് വേണ്ട എന്ന് കരുതി രാധാകൃഷ്ണനെ അമ്പാട്ടേക്ക് വിളിച്ചു വരുത്തി.. മകളെ അയാൾ തലയുയർത്തി നോക്കിയില്ല.. അവളും.. ഇനി മുഹൂർത്തമോ ജാതകമോ നോക്കണ്ട എന്ന തീരുമാനത്തിൽ ഇടവം 28, ജൂൺ 13 ന് നല്ല ദിവസമാണെന്ന് പറഞ്ഞ് മോഹനാഥൻ തന്നെ അക്കാര്യത്തിൽ തീരുമാനമുണ്ടാക്കി.. രാധാകൃഷ്ണനോടൊപ്പം പോകുമ്പോൾ മീനു സഞ്ജുവിനെ തിരിഞ്ഞു നോക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.. രണ്ടാൾക്കും വല്ലാത്തൊരു സങ്കടം തോന്നി എങ്കിലും ഒരാഴ്ച്ച കൂടിയേ ഉള്ളൂ എന്നെന്നേക്കുമായുള്ള കൂടിച്ചേരലിനു എന്ന സമാധാനത്തിൽ അവൾ അയാളോടൊപ്പം മടങ്ങി... അഭിയും പീലിയും സഞ്ജുവും കലാക്ഷേത്രയിലേക്ക് പോയി ഉച്ച ഭക്ഷണം കഴിച്ച് സിതാരയേ കാണാൻ പോവാം എന്ന തീരുമാനത്തിലെത്തി... അഭി തന്റെ ബുള്ളറ്റിലേക്ക് കയറി... സഞ്ജുവിന് വേണ്ടി ഇവിടെ നിർത്തിയിട്ട് പോയതായിരുന്നു... ചെറിയ മഴ ചാറലിനെ വകവെയ്ക്കാതെ ബുള്ളെറ്റ് മുന്നിലേക്ക് കുതിച്ചു.. ഓർമ്മകൾ പുതുക്കും പോലെ ഒരു യാത്ര.. ❤️ സിതാരയോടൊപ്പം വൈകുന്നേരം വരെ ചിലവഴിച്ചു.. തനിക്ക് പ്രിയപ്പെട്ടവരെ സ്വന്തമെന്ന പോലെ കാണുന്ന, ഒരു മടിയും കൂടാതെ തനിക്കൊപ്പം എങ്ങോട്ട് വേണമെങ്കിലും കൂടെ വരാൻ തയ്യാറാകുന്ന, താൻ പോവാം എന്ന് പറയുന്നത് വരെ ക്ഷമയോടെ കാത്തിരുന്ന് എല്ലാവരുടെയും സന്തോഷത്തിൽ പങ്കു ചേരുന്ന ഒരു മനുഷ്യൻ.. പീലി അഭിയേ തന്നെ നോക്കിയിരുന്നു.. അവളുടെ നോട്ടത്തിൽ പ്രണയം നിറഞ്ഞൊഴുകി...

"പോവാം..." പീലി പറഞ്ഞപ്പോൾ അഭി സന്തോഷത്തോടെ തലയാട്ടി.. സിതാരയോട് യാത്ര പറഞ്ഞ് അവർ ഇറങ്ങി.. സമയം 4 മണിയെ ആയിട്ടുണ്ടായിരുന്നുള്ളു.. അവിടെ നിന്നും നേരെ മേനോൻ അങ്കിളിന്റെ വീട്ടിലേക്കും പോയിട്ടാണ് അവർ അമ്പാട്ടേക്ക് മടങ്ങിയത്.. അപ്പച്ചി ഒത്തിരി സന്തോഷവതിയാണ് എന്ന് അവരുടെ പെരുമാറ്റത്തിൽ നിന്ന് തന്നെ വ്യക്തമായിരുന്നു.. പീലിക്ക് ഒത്തിരി സന്തോഷം തോന്നി.. അല്ലെങ്കിലും പ്രണയത്തിനു പ്രായമുണ്ടോ.. ഈ 45കാരിയിലും 55കാരനിലും ഉള്ള അതേ പ്രണയം തന്നെയാണ് ഈ ഇരുപതുകാരിയിലും 26കാരനിലും നിറഞ്ഞു നിൽക്കുന്നത്... ഭൂമിയിൽ മരണത്തിനേക്കാൾ അനിശ്ചിതത്വം പ്രണയത്തിനു മാത്രമേ ഉള്ളൂ.. (കടപ്പാട്) ഏത് വയസ്സിലും നമ്മളിലേക്ക് കടന്നു വരാം... _______❤️ കലാക്ഷേത്ര എത്തുമ്പോഴേക്കും ഒരുപാട് വൈകിയിരുന്നു.. ധാർമികയിൽ നിന്നും വൈകിയതിനു കുറച്ച് വഴക്കു കേട്ടെങ്കിലും അതൊന്നും ശ്രദ്ധിക്കാതെ അഭി സഞ്ജുവിനെയും കൂട്ടി തോർത്തുമെടുത്ത് കുളത്തിലേക്ക് പോയി... പീലി റൂമിലേക്കും... അവൾ കുളിച്ചിറങ്ങി, അടുക്കളയിൽ വന്ന് ഭക്ഷണം എല്ലാം എടുത്തു വയ്ക്കാൻ ധാർമികയേ സഹായിച്ചു... അഭിയും സഞ്ജുവും വന്നതും അവർ ഒരുമിച്ചിരുന്ന് ഭക്ഷണം കഴിച്ചു..

പ്രകൃതിയുടെ ക്ഷോപമാണോ സന്തോഷമാണോ എന്നറിയാത്ത വിധം പുറത്ത് മഴ തിമിർത്ത് പെയ്യുന്നുണ്ടായിരുന്നു... ജനലുകളും വാതിലുകളും അടയുന്ന ശബ്ദം കേട്ട് ഇടയ്ക്കിടയ്ക്ക് ഓരോരുത്തരായി ഞെട്ടി കൊണ്ടിരുന്നു... അത്രയധികം ശക്തിയിൽ കാറ്റ് വീശുന്നുണ്ടായിരുന്നു... മരങ്ങൾ പുഴങ്ങി വീഴുമോ എന്ന് പോലും ഭയക്കുന്ന തരത്തിലുള്ള കാറ്റ്... ആകാശത്ത് മിന്നലിന്റെ ചിത്രപ്പണികളും, ഒപ്പംതന്നെ ഇടിമുഴക്കവും... ഇടവപ്പാതിയാണെന്ന് ഓർമിപ്പിക്കാൻ വേണ്ടി പെയ്യുന്ന പോലെ..🌸 കുറച്ചുനേരം പുറത്തിറങ്ങി കോലായിൽ ഇരിക്കാൻ ആഗ്രഹം തോന്നിയെങ്കിലും ധാർമിക അത് മുളയിലെ തുള്ളി... അതുകൊണ്ട് നടുത്തളത്തിൽ മഴവെള്ളം വീഴുന്നിടത്ത് മൂന്നുപേരും മൂന്നു ഭാഗത്തായിരുന്നു... സഞ്ജുവിന് മീനു പോയതിൽ വല്ലാത്ത വിഷമം ഉണ്ടായിരുന്നു.... അതു മാറാൻ എന്ന വിധം ഓരോ ചളി അടിച്ച് അഭി അവന്റെ മനസിലെ ടെൻഷൻ കുറച്ചു.. പീലി ഓപ്പോസിറ്റ് ഇരിക്കുന്ന അഭിയേ തന്നെ നോക്കിയിരിക്കുകയായിരുന്നു... ചലിക്കുന്ന ചുണ്ടുകളും, ചിരിക്കുമ്പോൾ കാണുന്ന നിരയൊത്ത പല്ലുകളും, നെറ്റിയിലേക്ക് വീണുകിടക്കുന്ന നീണ്ട കോലൻ മുടിയിഴകളും, അവളുടെ നോട്ടം അവനിൽ മാത്രമായി ഒതുങ്ങി... ഇടയ്ക്ക് പീലിയേ ശ്രദ്ധിച്ച സഞ്ജു ഇനി അവരുടെ ഇടയിൽ കട്ടുറുമ്പാകണ്ട എന്ന ചിന്തയിൽ ഉറക്കം വരുന്നു എന്നു പറഞ്ഞ് മുറിയിലേക്ക് മടങ്ങി...

അഭിയുടെ നോട്ടവും പീലിയിലെത്തി നിന്നു... ഒരു നിമിഷം പോലും തന്നിൽനിന്നും കണ്ണു മാറ്റാതെ തന്നെ മാത്രം ഉറ്റുനോക്കുന്നവളെ അവൻ പ്രണയത്തോടെ നോക്കി.. രണ്ടുപേർക്കും നടുവിലായി ആർത്തു പെയ്യുന്ന മഴത്തുള്ളികളെ വകവെയ്ക്കാതെ അവൻ നടുത്തളത്തിലേക്ക് ഇറങ്ങി... ദേഹം മുഴുവൻ നനഞ്ഞൊട്ടി തന്റെ അടുത്തേക്ക് നടന്നു വരുന്ന അഭിയേ കാണേ പീലിയുടെ ഹൃദയം ക്രമാതീതമായി മിടിക്കാൻ തുടങ്ങി... അവൾ പതിയെ പുറകിലേക്ക് നിരങ്ങിയിരിക്കുമ്പോഴേക്കും അവൻ അടുത്തേക്ക് വന്ന് അവളെ വലിച്ചു മഴയിലേക്ക് നിർത്തിയിരുന്നു... രണ്ടുപേരെയും നയിച്ചുകൊണ്ട് ആ പ്രണയമഴ ഒഴുകിയിറങ്ങി.. അവളുടെ ചുണ്ടുകളെ പൊതിഞ്ഞ മഴത്തുള്ളികളെ അവൻ ആവേശത്തോടെ നുണഞ്ഞു... ഒന്നു വിറച്ചു കൊണ്ട് അവൾ അവന്റെ ഷർട്ടിൽ മുറുകെ പിടിച്ചു... ദീർഘമായ ചുംബനം.. ❤️ മഴയുടെ തണുപ്പും കുളിരും അവരുടെ ദേഹത്തെ ഒന്നുകൂടി ചേർത്തിണക്കി... അവൻ ചുണ്ടുകളെ തന്നിൽ നിന്നും സ്വാതന്ത്രമാക്കിയപ്പോൾ നനഞ്ഞൊട്ടിയ കൺപീലികൾ തുറന്ന് അവൾ അവനെ നോക്കി.. അവൾ പതിയെ പുറകിലേക്ക് കാലടികൾ വച്ചു... നനഞ്ഞൊട്ടിയ ടോപ്പിലൂടെ അവളുടെ ശരീരഘടന അവനു മുന്നിൽ വ്യക്തമായിരുന്നു.. അവൾ ഒരു ചിരിയോടെ തിണ്ടിലേക്ക് കയറി, അവൻ വീണ്ടും അടുത്തേക്ക് വരുന്നു എന്ന് തോന്നിയതും എഴുന്നേറ്റ് മുറിയിലേക്കോടി... നനഞ്ഞ കാൽപാദങ്ങളുടെ അടയാളങ്ങൾക്കൊപ്പം അവളുടെ വസ്ത്രത്തിലൂടെ ഇറ്റുവീഴുന്ന വെള്ളവും, അഭിയുടെ കാൽപാദവും അവളെ പിന്തുടർന്നു......... തുടരും......

മുന്നത്തെ പാർട്ടുകൾ വായിക്കാൻ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക...