🌸മയിൽ‌പീലി🌸: ഭാഗം 37

രചന: അനു രാജീവ്

ഒരുപാട് നേരം സംസാരിച്ചും ചിരിച്ചും യാത്ര തുടർന്നു.. മൂന്നുമണിക്കൂറോളം പിന്നിട്ടപ്പോൾ ഒരിടത്തു നിർത്തി ചായ കുടിച്ചു വീണ്ടും യാത്ര തുടർന്നു.. മണിക്കൂറുകൾ പിന്നിട്ടപ്പോൾ അവന്റെ പുറത്ത് ചാരി എപ്പോഴോ അവൾ കണ്ണുകളടച്ചു... അവൾ ഉറങ്ങി എന്ന് മനസിലായപ്പോൾ അവൻ സ്പീഡ് കുറച്ചു.. തണുപ്പും കാറ്റും കൊണ്ട് അവൾ സുഖമായി ഉറങ്ങി... കണ്ണ് തുറക്കുമ്പോൾ ഇരുട്ട് വീണു തുടങ്ങിയിരുന്നു.. എഴുന്നേറ്റ് മൂരിനിവർന്നു ചുറ്റും നോക്കി... ഏതെങ്കിലും കടയുടെ ബോർഡ് കണ്ടാൽ സ്ഥലം മനസിലാക്കാമെന്ന് കരുതി.. അവൾ ഉണർന്നത് കണ്ട് അവൻ വണ്ടി സൈഡ് ഒതുക്കി .. ഒരു ചായയും കൂടെ വാങ്ങി കൊടുത്തു... അത് മൊത്തി കുടിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കുമ്പോൾ അവൾ ചുറ്റും നോക്കി.. എല്ലായിടത്തും അറിയാത്ത ഏതോ ഭാഷയാണ് എഴുതിയിരിക്കുന്നത് എന്ന് അവൾക്ക് മനസ്സിലായി... എന്തായാലും കന്നഡയല്ല, അത് കണ്ടു പരിചയം ആയല്ലോ... ഒരു കടയുടെ താഴെ ഇംഗ്ലീഷിൽ എഴുതിയത് അവൾ ശ്രദ്ധിച്ചു... Nallamalai, Hydrabad. "ഹൈദരാബാദോ... എന്തിനാ ഇത്രയും ദൂരം വന്നത്?" അവൾ ഞെട്ടലോടെ അവനോട് ചോദിച്ചു.. "നമുക്ക് പോവാൻ ഉള്ള സ്ഥലം എത്തിയിട്ടില്ല മയിലെ..." "ഇനി എങ്ങോട്ടാ..." "അതൊക്കെ പറയാം വാ..." അവിടുന്ന് തന്നെ രാത്രിക്കുള്ള ഫുഡ് പാർസൽ വാങ്ങി കൊണ്ട് അവൻ ബൈക്കിലേക്ക് കയറി.... ഒന്നും മനസ്സിലായില്ലെങ്കിലും അവളും പുറകിൽ കയറി... വീണ്ടും കുറച്ചു ദൂരം കൂടി പിന്നിട്ടു... ഇരുട്ട് കൂടി വന്നു..

ആളൊഴിഞ്ഞ ഒരു പ്രദേശത്തിലെക്കായി വണ്ടികയറി... ദൂരെനിന്നും ക്യാമ്പ് ഫയർ പോലെ എന്തോ കാണുന്നുണ്ട് എന്ന് അവൾ ശ്രദ്ധിച്ചു... അടുത്തേക്ക് പോകുന്തോറും മനസ്സിലായി ഒരു ആറിന് അരികിലായി കുറച്ച് വിദേശികൾ ഒരുമിച്ചിരുന്ന് മ്യൂസിക് പ്ലേ ചെയ്യുന്നുണ്ട് ഭക്ഷണം കഴിക്കുന്നുണ്ട്... അതിലൊരാൾ അഭിയേ കണ്ടതും എഴുന്നേറ്റ് വന്നു കൈ കൊടുത്തു.. " hai Jain, this's my wife, parvana" അഭി പീലിയേ അയാൾക്ക് പരിചയപ്പെടുത്തി കൊടുത്തു... അയാൾ അവൾക്കു നേരെ കൈനീട്ടി.. അവളും കൈ കൊടുത്തു.. "Hi parvana, iam Jain justifer, this charm guy, Abhimanyu is my best buddy.." അവൾ ചെറുതായി ഒന്ന് പുഞ്ചിരിച്ചു... അവർ ഒരുമിച്ച് ഒരുപാട് നേരം ചെലവഴിച്ചു... ഒരുമിച്ച് ഭക്ഷണം കഴിച്ചു.. കൂടെയുള്ള വിദേശികളെ ഒക്കെ അവർക്ക് പരിചയപ്പെടുത്തി കൊടുത്തു... ഇന്ത്യ കാണാനിറങ്ങിയ കുറച്ച് നല്ല മനുഷ്യർ... അവർ ഒരുക്കിയ ടെന്റിൽ തന്നെ അഭിയും പീലിയും കിടന്നു... അവൾക്ക് പുതുമയുള്ളതായിരുന്നു അങ്ങനെയൊരു രാത്രി... ഇത്രയും സുന്ദരമായ രാത്രി... അതിനകത്ത് ഇരുവരും കെട്ടിപ്പുണർന്ന് കിടന്നുറങ്ങി... സന്തോഷത്തോടെ... ______💙 നേരം വെളുത്ത് അവരോടൊക്കെ യാത്ര പറഞ്ഞ് വീണ്ടും ദൂരങ്ങളിലേക്ക് നീങ്ങി.... എത്ര നിർബന്ധിച്ചിട്ടും എങ്ങോട്ടാണെന്ന് അഭി പീലിയോട് പറഞ്ഞില്ല... വഴിയിൽ കാണുന്ന ഭക്ഷണം എല്ലാം കഴിച്ച്, അവളുടെ ആഗ്രഹങ്ങൾക്കൊത്ത് വേണ്ടിടത്തെല്ലാം നിർത്തി ഒരു ദിവസം മുഴുവൻ നീണ്ടു നിൽക്കുന്ന യാത്ര...

പകലിനെ ഇരുട്ട് വിഴുങ്ങാൻ തയ്യാറായി നിൽക്കെ അവൾ ആ ബോർഡ് ശ്രദ്ധിച്ചു.. ❤️'All season state' Welcomes you❤️ "All season state?? ഹിമാചൽ ആണോ ഇത്?ഇവിടെക്കെന്താ? എന്തിനാ?" അവൻ മറുപടി ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല... തണുപ്പിന്റെ ദൈർഘ്യം കൂടിക്കൂടിവന്നു... അവൾ കുറച്ചു കൂടി അവനെ പുണർന്നിരുന്നു.. വീണ്ടും ഒന്ന് രണ്ടു മണിക്കൂറിലേറെ യാത്ര.. അവളുടെ കണ്ണുകൾ വിടർന്നു... ഇന്ത്യയുടെ വടക്കേ അറ്റത്ത് സ്ഥിതിചെയ്യുന്ന സംസ്ഥാനം ഹിമാചൽ പ്രദേശ്... ഇന്ത്യയുടെ പഴക്കൂട, പർവ്വത സംസ്ഥാനം, എന്നെല്ലാം അറിയപ്പെടുന്നു. എല്ലാകാലത്തും മഞ്ഞുകളാൽ മൂടപ്പെടുന്ന ഒരേയൊരു സംസ്ഥാനം... മണാലി...💙 ഇന്ത്യയിലെ ഏറ്റവും പ്രധാനപ്പെട്ട വിനോദസഞ്ചാര കേന്ദ്രം... കുളു താഴ്‌വരയുടെ വടക്കേ അറ്റത്തെ, ബിയാസ് നദിയുടെ തീരത്ത് സ്ഥിതി ചെയ്യുന്ന മണാലി... ദൈവങ്ങളുടെ താഴ്‌വര എന്നറിയപ്പെടുന്നു.. അത്രയേറെ ക്ഷേത്രങ്ങൾ... കിടുംബി ക്ഷേത്രം, വശിഷ്ഠ ക്ഷേത്രം, മണികരൻ ഹിന്ദുസിക്ക് തീർത്താടന കേന്ദ്രം, ഗുരുദ്വാരകൾ... ഇരുട്ടിനെ പോലും നിഷ്പ്രഭമാക്കി കൊണ്ട് മഞ്ഞുകൾ വെളുത്തനിറത്തിൽ തിങ്ങിനിറഞ്ഞു നിൽക്കുന്ന കാഴ്ച പീലിയുടെ കണ്ണുകളെ കുളിരണിയിച്ചു... വാക്കുകൾ പുറത്ത് വരുന്നുണ്ടായിരുന്നില്ല.. അത്രയേറെ മനോഹരമായ കാഴ്ചകളായിരുന്നു അവ... നേരെ ഒരു ഹോട്ടലിലേക്ക് ആയിരുന്നു വണ്ടി പോയത്... ഇഷ്ടംപോലെ റസ്റ്റോറന്റ്കളും ലോഡ്ജുകളും തിങ്ങിനിറഞ്ഞ സ്ഥലമായിരുന്നു അത്...

അവൻ അത്യാവശ്യം നല്ലൊരു ഹെറിറ്റേജ് ഹോട്ടലിൽ വണ്ടി നിർത്തി.. പീലിക്ക് സന്തോഷം കൊണ്ട് കൈ കാലുകൾ നിലത്തുറക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നില്ല... എല്ലാത്തിനുമുപരി അതി കഠിനമായ തണുപ്പും... അവളുടെ കണ്ണുകൾ ചുറ്റും അലഞ്ഞുകൊണ്ടിരുന്നു... കണ്ടിട്ടും കണ്ടിട്ടും മതിവരാത്ത അത്രയും മഞ്ഞുകണങ്ങൾ... 💙 നേരത്തെ ബുക്ക് ചെയ്ത റൂമിന്റെ കീ വാങ്ങി അവർ അകത്തേക്ക് പോയി .. നല്ലൊരു സ്യൂട് റൂം ആയിരുന്നു... തണുപ്പിനെ അകത്തേക്ക് കടക്കാൻ വിടാത്തത്രയും സുരക്ഷിതമായ റൂം... പക്ഷെ അകത്തേക്ക് വന്നപ്പോൾ അവൾക്ക് ആ തണുപ്പിനെ വല്ലാതെ മിസ്സ് ചെയ്യാൻ തുടങ്ങി,. ഒരു കുളിയും പാസാക്കി അവളെയും കൊണ്ട് വീണ്ടും പുറത്തേക്കിറങ്ങി... വീണ്ടും തണുപ്പ് ഉടലാകെ വ്യാപിച്ചു... ഭക്ഷണം കഴിച്ച് കുറച്ച് സമയം പുറത്ത് ചിലവഴിച്ചു റൂമിലേക്ക് വരുമ്പോൾ നല്ലോണം വൈകിയിരുന്നു.. ക്ഷീണം കൊണ്ട് വേഗം തന്നെ അവർ നിദ്രയിലേക്കാണ്ടു.. രാവിലെ എഴുന്നേറ്റ് ഫ്രഷായി റിസപ്ഷനിൽ കീ ഏൽപ്പിച്ച് അവർ ഇറങ്ങി.. 'രോഹത്താൻ പാസ്സ്' ആയിരുന്നു ലക്ഷ്യം... രണ്ടു ഭാഗവും മഞ്ഞുകളാൽ മൂടപ്പെട്ട ഒരു വലിയ വണ്ടിക്ക് പോകാൻ മാത്രം ഗ്യാപ്പ് ഉള്ള ഒരു സഞ്ചാരപാത... മതിൽക്കെട്ടുകൾ പോലെ ഇരുവശവും മഞ്ഞു മലകൾ... വേനൽക്കാലത്തും മഞ്ഞുകൊണ്ട് മൂടിക്കിടക്കും ആ വഴികൾ എന്നതാണ് പ്രത്യേകത...

മണാലിയിലെ സാഹസിക വിനോദ കേന്ദ്രങ്ങളിൽ ഒന്നാണ് രോഹ്താൻ പാസ്.. അങ്ങോട്ട് പോകുന്നതിന് തുടക്കത്തിലാണ് രഹാല വെള്ളച്ചാട്ടം... അവിടെയായി അഭി വണ്ടി ഒതുക്കി.. പീലി വേഗം ഇറങ്ങി നോക്കി... അധികം ഉയരത്തിൽ നിന്നുമല്ലാതെ ഏകദേശം ഒരു 15 അടിക്കുള്ളിൽ മാത്രം താഴ്ചയിൽ വെള്ളം വീഴുന്ന വെള്ളച്ചാട്ടം... പക്ഷേ കണ്ണിന് കുളിർമ നൽകുന്ന ഭംഗിയുള്ള കാഴ്ച.. അവൾ പതിയെ ഒഴുകുന്ന വെള്ളത്തിലേക്ക് കാൽ മുട്ടിച്ചു നോക്കി... ഉടൻ തന്നെ എരിവലിച്ചു കൊണ്ട് കാലുകൾ പിൻവലിച്ചു...അത്രയധികം തണുപ്പായിരുന്നു ആ വെള്ളത്തിന്... പക്ഷേ പതിയെ പതിയെ ഓരോ വിരലുകൾ ആയി വെള്ളത്തിലേക്ക് മുക്കി.. അവസാനം കാലുകൾ രണ്ടും വെള്ളത്തിലേക്കിട്ട് കൊണ്ട് അവൾ അതിൽ കളിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു... അഭി കുറച്ചു മാറിയിരുന്ന് അവളുടെ സന്തോഷത്തെ നോക്കി കണ്ടു.. മറ്റെല്ലാം മറന്നു കൊണ്ട് ഇത്രയധികം സന്തോഷത്തോടെ ചിരിച്ച ആ കുഞ്ഞ് മുഖം മാത്രം മതിയായിരുന്നു അവന്.. ഇതിനു വേണ്ടി മാത്രമാണ് തന്റെ ജീവിതം.. അവളുടെ മുഖത്തെ ചിരിക്ക് വേണ്ടി മാത്രം..💙 അവിടന്ന് നേരെ രോഹത്താൻ പാസ്... അവളുടെ കണ്ണുകൾ ഇപ്പോൾ തള്ളി പുറത്തു വരും എന്ന് തോന്നിയ നിമിഷം.. അത്രയധികം മഞ്ഞുകട്ടകൾ.. മഞ്ഞിലൂടെ ഓടിയും ചാടിയും അങ്ങോട്ടുമിങ്ങോട്ടും മഞ്ഞുകട്ടകൾ എറിഞ്ഞും ആ ഇരുപത്താറുകാരൻ അവളുടെ ഒപ്പം കളിച്ചു നടന്നു.. ആഘോഷമായിരുന്നു ആ ദിവസം അവരുടെ ജീവിതത്തിൽ...

വൈകുന്നേരം വരെ അവിടെ തന്നെ ചിലവഴിച്ചു .. മഞ്ഞുകട്ടകൾ ഉരുകി തുടങ്ങിയപ്പോൾ ഡെയിഞ്ചർ അലാറം പുറപ്പെടുവിച്ചു... അവൾക്ക് അല്പം സങ്കടം തോന്നിയെങ്കിലും ഇനിയും ഒരുപാടുണ്ട് കാണാൻ എന്ന് പറഞ്ഞ് സമാധാനിപ്പിച്ച് അഭി പീലിയേ അവിടെനിന്നും കൂട്ടികൊണ്ട് പോയി.. റൂമിലേക്ക് എത്തുമ്പോഴേക്കും തണുപ്പ് വീണ്ടും അതിക്രമിച്ചിരുന്നു.. റൂമിലേക്ക് കയറിയതും അഭി പീലിയെ പുറകിലൂടെ വട്ടം പിടിച്ചു.. അവൾ കണ്ണുകളടച്ച് അവനോട് ചേർന്നു നിന്നു.. അവൻ അവളെ തന്റെ നേരെ തിരിച്ചു നിർത്തി... ആ ചുവന്ന മുഖം മുഴുവൻ ചുംബനങ്ങൾ കൊണ്ട് മൂടി. "മയിലേ...." അവൾ പതിയെ കണ്ണുകൾ തുറന്നു... "ഹാപ്പി അല്ലേടി?" അവൾ മറുപടി പറയാതെ അവനെ ആഞ്ഞു പുണർന്നു... അവന്റെ കഴുത്തിലും കവിളിലും മുഴുവൻ ചുംബനങ്ങൾ കൊണ്ട് മൂടി... അവനവളെ അങ്ങനെതന്നെ ഇടുപ്പിലൂടെ കൈയ്യിട്ട് പൊക്കിയെടുത്ത് ബെഡിലേക്ക് കിടത്തി.. ആ തണുത്ത ശരീരങ്ങൾ പതിയെ ചൂടുപിടിച്ചു തുടങ്ങി.. വസ്ത്രങ്ങൾ ഓരോന്നായി നിലത്തു ചിതറി വീണു... ശരീരത്തെ തണുപ്പിനെ കുറയ്ക്കാൻ എന്നോണം അവളുടെ ശരീരമാകെ അവന്റെ നാവുകളും ചുണ്ടും ഇഴഞ്ഞു നടന്നു.. രാത്രിയുടെ ഏതോ യാമത്തിൽ അവളുടെ നഗ്നമായ ശരീരത്തെ കെട്ടിപ്പുണർന്ന് ഇരുവരും ഉറക്കത്തെ കൂട്ടുപിടിച്ചു..

പിന്നീടുള്ള ദിവസങ്ങൾ അമ്പലങ്ങളും ഗുരുദ്വാരകളുമായി സമയം പോയി.. പീലിക്ക് അമ്പലങ്ങളിലേക്കും അത്തരം ദൈവീകമായ സ്ഥലങ്ങളിലേക്കമുള്ള യാത്രകൾ വളരെ ഇഷ്ടമാണെന്ന് അഭിക്ക് അറിയാമായിരുന്നു... താൽപര്യമില്ലെങ്കിൽ പോലും അവളുടെ സന്തോഷത്തിനു വേണ്ടി ഒരു അമ്പലം പോലും വിടാതെ എല്ലായിടത്തും കൊണ്ട് പോയി.. അതിൽ ഏറ്റവും വിശിഷ്ടമായ അമ്പലം ആയിരുന്നു മണികരൺ.. അതൊരു ഹിന്ദു-സിക്ക് തീർഥാടന കേന്ദ്രമായിരുന്നു... അതിനോട് ചേർന്ന് പലതരം ക്ഷേത്രങ്ങളും ഗുരുദ്വാരകളും സ്ഥിതി ചെയ്തിരുന്നു. ആ പ്രദേശത്തിന്റെ ഏറ്റവും വലിയ പ്രത്യേകത ചൂട് നീരുറവകളായിരുന്നു.. പീലിക്ക് അത്ഭുതം തോന്നി.. ഇത്രയും തണുപ്പിൽ 86 ഡിഗ്രി ചൂടിൽ ഒഴുകുന്ന നീരുറവകൾ... അവൾക്ക് അത്ഭുതം അടക്കാനായില്ല.. എങ്ങനെ ഇത് എന്ന സംശയം അവളിൽ അവശേഷിച്ചു.. അഭി തന്നെ അവൾക്ക് ആ സംശയം ദൂരീകരിച്ചു കൊടുത്തു... മണ്ണിലെ ഗന്ധകത്തിന്റെ സാന്നിധ്യം കൊണ്ടാണ് വെള്ളത്തിൽ ചൂട് വരുന്നത് എന്ന് അവൻ അവൾക്ക് മനസിലാക്കി കൊടുത്തു. അൽഭുതങ്ങൾ മാത്രം നൽകിക്കൊണ്ട് ഒരാഴ്ച്ച അവർ അവിടെ ചിലവിട്ടു... ജീവിതത്തിൽ ഏറ്റവും നല്ല നിമിഷങ്ങളായി മനസ്സിൽ കോറിയിട്ട ദിനങ്ങൾ.. വീണ്ടും രണ്ട് ദിവസത്തെ മടക്കയാത്ര...

പോയ അതേ ആസ്വാദനത്തോടെ തിരികെയും... തന്റെ സന്തോഷത്തിലൂടെ സ്വന്തം സന്തോഷങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കുന്ന തന്റെ പാതിയെ അവൾ വളരെയധികം ആരാധനയോടെ നോക്കി... ഓരോ ക്ഷേത്രങ്ങളിൽ പോയപ്പോഴും പ്രാർത്ഥിച്ചത് ഒന്നുമാത്രമാണ്.. ഇനിയെത്ര ജന്മങ്ങൾ ഉണ്ടെങ്കിലും തനിക്ക് പാതിയായി അവനെ തന്നെ നൽകണമെന്ന്.. തന്റെ മരണം വരെ കണ്മുന്നിൽ ഉണ്ടാവണമെന്ന്... മരണം പോലും ഒരുമിച്ചേ വരാവൂ എന്ന്... അവൾ അവനെ പുണർന്നു കൊണ്ട് പുറത്ത് മുഖം ചേർത്ത് കണ്ണുകളടച്ചു... തിരികെ ബാംഗ്ലൂർ എത്തുമ്പോഴും ആ തണുപ്പ് തന്റെ ശരീരത്തിൽ തങ്ങി നിൽക്കുന്നതായി തോന്നി അവൾക്ക്... അത്രയുമധികം ഉള്ളിൽ ഉറഞ്ഞു പോയിരുന്നു ആ കുളിരും, യാത്രയും... 💙...... തുടരും......

മുന്നത്തെ പാർട്ടുകൾ വായിക്കാൻ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക...