🌸മയിൽ‌പീലി🌸: ഭാഗം 8

രചന: അനു രാജീവ്

"മയിലേ.... ❤️ എന്തിനാ പെണ്ണെ കരയുന്നെ??? നിന്നേ പേടിപ്പിക്കണം എന്ന് വിചാരിച്ചതല്ല... സർപ്രൈസ് ആയിക്കോട്ടെ എന്ന് കരുതി... സോറി... സോറി.. സോറി..." അവൻ അവളുടെ കരച്ചിൽ കണ്ട് ഭയന്ന് കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.... " ഞാൻ ഒരുപാട് ആഗ്രഹിച്ചിരുന്നു ഒന്ന് കണ്ടിരുന്നെങ്കിൽ എന്ന്.." " അതെനിക്ക് മനസ്സിലായതു കൊണ്ടല്ലേ മയിലേ, ഞാൻ ഇങ്ങ് പറന്നു വന്നത്....പിന്നെ വേറൊരു വിശേഷം കൂടി ഉണ്ടല്ലോ... " അവൾ മനസ്സിലാകാതെ തലയുയർത്തി നോക്കി .. അവൻ അവളെ പിടിച്ച് പതുക്കെ ജനലിന്റെ സൈഡിലേക്ക് കൊണ്ടുപോയി... മൊത്തം ഇരുട്ട് ആയതുകൊണ്ട് പുറത്തുനിന്ന് വരുന്ന ഇത്തിരിവെട്ടം മാത്രമേ മുറിയിൽ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ... അവൻ അവിടെനിന്ന് ഒരു വിസിലടിച്ചു... അതു കണ്ടതും അവൾ ഭയന്നു കൊണ്ട് അവന്റെ വായിൽ കൈകൾ ചേർത്തു... അവളുടെ കണ്ണിലേക്ക് തന്നെ നോക്കി കൊണ്ട് അവൻ കണ്ണു കൊണ്ട് പുറത്തേക്ക് നോക്കാൻ ആക്ഷൻ കാണിച്ചു... അവൾ പുറത്തേക്ക് നോക്കിയതും അവളുടെ മിഴികൾ വിടർന്നു... ആ കണ്ണുകളിൽ മുഴുവൻ ദീപങ്ങൾ നിറഞ്ഞുനിന്നു... പുറത്ത് റോഡിൽ Happy Birthday Mayile ❤️ എന്ന് ദീപങ്ങൾകൊണ്ട് എഴുതിയിരുന്നു.. അവൾ വിടർന്ന കണ്ണുകളോടെ അവനെ നോക്കി... എന്നിട്ട് ഇറുക്കെ കെട്ടിപ്പിടിച്ചു...

പെട്ടെന്ന് എന്തോ ഓർത്ത് പോലെ അവനിൽനിന്ന് പിടിവിട്ടു... "ആരെങ്കിലും കാണില്ലേ... മാറ്റാൻ പറയൂ..." "അതിനു മയിൽ ആരാണെന്ന് എനിക്ക് മാത്രമല്ലേ അറിയൂ... ആരുകണ്ടാലും പ്രശ്നമില്ല.." അവൾ വീണ്ടും ഒരു ചിരിയോടെ അവനെ മുറുകെ കെട്ടിപ്പിടിച്ചു... അപ്പോഴേക്കും കറണ്ട് വന്നു... "അയ്യോ. കറണ്ട് വന്നു.. വേഗം പോ..." "വേണെങ്കിൽ ഇനിയും പോയിപ്പിക്കാം..." അവൾ അവനെ നെറ്റിച്ചുളിച്ചു നോക്കി.. "നോക്കണ്ട ടി പെണ്ണെ . ഞാൻ തന്നെയേ ഓഫ്‌ ആക്കിയത്.. ഇങ്ങോട്ട് വരാൻ വേറെ വഴി വേണ്ടേ.. മുൻവാതിലിലൂടെ മാത്രമേ വരാൻ പറ്റുള്ളൂ.. സഞ്ജു ഉണ്ട് പുറത്ത് അവനാ കട്ട്‌ ചെയ്ത് വിട്ടത്.. ഇനി ഞാൻ miss കാൾ കൊടുക്കുമ്പോ ഒന്നുടെ കട്ട് ആക്കും..." "എന്നാൽ വേഗം പോവാൻ നോക്ക്.. നിക്ക് പേടിയാവുന്നു" "ഞാൻ ഇന്ന് പോകുന്നില്ല മയിലേ.. ഇവിടെയാ കിടക്കുന്നെ..." "അയ്യടാ അതൊന്നും ശരിയാവില്ല.. മര്യാദയ്ക്ക് പൊയ്ക്കോ..?" "പോകണോ.. ഓക്കേ... മയിലേ..നീ ഒരു തവണ i love you പറഞ്ഞാൽ ഞാൻ പോകാം...." "അയ്യടാ... അങ്ങനെ ഞാൻ പറയുന്നില്ല.. ഇയാള് പോകേണ്ട...ഇവിടെ തന്നെ നിന്നോ.." " എന്നെ പേടി ഇല്ലാതായി അല്ലേ....ശരിയാക്കിത്തരാം.. " അവൻ പതുക്കെ പോയി വാതിൽ കുറ്റിയിട്ട് അവൾക്കരികിൽ വന്നു...

അപ്പോഴും കൈ കെട്ടിയുള്ള അതേ നോട്ടത്തിലും ഭാവത്തിലും നിൽക്കുകയായിരുന്നു പീലി... അവൻ കുറച്ചു കൂടെ അവൾക്കരികിലേക്ക് നീങ്ങി... അവളുടെ ഹൃദയമിടുപ്പ് വർധിക്കുന്നുണ്ടെങ്കിലും അത് മുഖത്തിൽ വരാതിരിക്കാൻ പരമാവധി ശ്രദ്ധിച്ച് അവനിൽ തന്നെ ഉറ്റു നോക്കിക്കൊണ്ട് അവൾ നിന്നു... അവന്റെ കൈകൾ അവളുടെ ഇടുപ്പിലൂടെ അരിച്ചുകയറി... കാലുറയ്ക്കാത്ത പോലെ തോന്നി അവൾക്ക് കണ്ണുകൾ ഇറുക്കിയടച്ചു.... അവൻ അവളുടെ അടുത്തേക്ക് വന്ന് ആ ചെവിയിൽ അവന്റെ ചുണ്ട് പതിപ്പിച്ചു... കുഞ്ഞ് ജിമുക്കിയോട് ചേർത്ത് കടിച്ചു പിടിച്ചു.. അവൾ കുറുകി കൊണ്ട് അവനെ ഇറുകെ കെട്ടിപിടിച്ചു.. പൊടുന്നനെ അവൻ അവളെ കൈകളിൽ കോരിയെടുത്ത് ബെഡിലേക്ക് കിടത്തി.... അവളുടെ ദേഹത്ത് സ്പർശിക്കാത്ത പോലെ പോലെ രണ്ടുഭാഗത്തും കൈകൾ കുത്തി അവൾക്ക് മുകളിൽ കിടന്നു... അവന്റെ ചുണ്ടുകൾ അവളുടെ നെറ്റിയിലൂടെ ഒഴുകി ചുണ്ടിൽ മൃദുവായി ഒന്ന് ചുംബിച്ച് അവിടെ നിന്നും കഴുത്തിലേക്ക് അരിച്ചിറങ്ങി... അവൾ കുറുകി കൊണ്ട് അവന്റെ പുറത്തേക്ക് കൈവച്ച് അവളുടെ മേലേക്ക് അമർത്തി... പ്രതീക്ഷിക്കാത്തതായതുകൊണ്ട് അവൻ അവളിലേക്ക് അമർന്നു.. രണ്ടാളും വല്ലാത്തൊരു അനുഭൂതിയിലായിരുന്നു...

അവളുടെ ശരീരത്തെ ഇത്രയധികം ചേർന്ന്... ഇതുവരെ ഉണ്ടായിട്ടില്ല... അതിന്റെതായ പരവേശം രണ്ടുപേരിലും പ്രകടമായിരുന്നു... അവന്റെ കൈകൾ അവളുടെ ശരീരത്തിലൂടെ ഒഴുകിനടന്നു... ഒപ്പംതന്നെ ചുണ്ടുകൾ പലയിടങ്ങളിലായി മുദ്രണം ചാർത്തി... അവൾ കണ്ണുകളടച്ച് അത് സ്വീകരിക്കുന്നതോടൊപ്പം അവന്റെ ഷർട്ടിനുള്ളിലൂടെ കയ്യിട്ട് പുറത്ത് നഖങ്ങൾ ആഴ്ത്തി... അത് അവനിൽ ആവേശം കൂട്ടി. അവളുടെ മാറിൽ നിന്നും ദാവണി ഊർന്നു പോയി... അവൻ അവളുടെ മാറിലേക്ക് മുഖം പൂഴ്ത്തി... അവിടെ പല്ലുകൾ ഒട്ടും വേദനിപ്പിക്കാത്ത രീതിയിൽ പതിപ്പിച്ചു... അവൾ അവന്റെ തലയിൽ കൊരുത്തു വലിച്ചു.... പെട്ടെന്ന് അവന്റെ ഫോൺ റിംഗ് ചെയ്തപ്പോഴാണ് എന്താണ് ചെയ്തുകൊണ്ടിരിക്കുന്നത് എന്ന ബോധം രണ്ടാൾക്കും വന്നത്.. അവൻ ഞെട്ടി പിടഞ്ഞു അവളുടെ മുകളിൽ നിന്നും മാറി പോക്കറ്റിൽ നിന്നും ഫോൺ എടുത്തു ജനലിന്റെ സൈഡിലേക്ക് പോയി അറ്റൻഡ് ചെയ്തു... അവൾ വേഗം ശരീരത്തിൽനിന്നും തെന്നിമാറിയ ദാവണി എടുത്തിട്ടു കൊണ്ട് തലക്കടിച്ച് സ്വയം കുറ്റപ്പെടുത്തി കൊണ്ടിരുന്നു... അവന്റെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കാൻ പോലും വല്ലാത്ത ജാള്യത തോന്നി... ഫോൺ കട്ട് ചെയ്ത് അവളിലേക്ക് നോക്കി അവൾക്ക് അടുത്തു വന്നിരുന്നു... അവൾ തലയുയർത്തി നോക്കുന്നണ്ടായിരുന്നില്ല... അവളുടെ മുഖം ഇരുകൈയ്യാലും കോരിയെടുത്ത് തന്റെ മുഖത്തിനു നേരെ പിടിച്ച് അവൻ പറഞ്ഞു..,,,,,

"വെളിയിൽ ആരൊക്കെയോ സഞ്ജുവിനെ ശ്രദ്ധിക്കുന്നുണ്ട് എന്ന് പറയാനാ വിളിച്ചത്... ഞാൻ പോകുവാ വരാൻ ചെലപ്പോ ഒന്നോ രണ്ടോ മാസം എടുക്കും... ബാംഗ്ലൂരിൽ ഒരു ഫ്ളാറ്റ് വാങ്ങാൻ നോക്കുന്നുണ്ട്... പോയി നോക്കി...ഇഷ്ടപ്പെട്ടു... ക്യാഷ് ചെറിയൊരു ഷോട്ടേജ് ഉണ്ട്... അതൊന്നു സെറ്റിൽ ചെയ്യണം... രജിസ്ട്രേഷൻ കഴിഞ്ഞ് ഞാൻ അമ്മയെയും കൂട്ടിയിട്ട് വരും...നിന്നെ ചോദിക്കാൻ... അവർ തന്നില്ലെങ്കിൽ നീ എന്റെ കൂടെ വരണം... ഇപ്പോൾ പോയിട്ട് വരാം..." അവളുടെ മറുപടിക്ക് കാക്കാതെ ഫോണെടുത്ത് സഞ്ജുവിന് ഒരു മെസ്സേജ് വിട്ടതും അവിടെ കറണ്ട് കട്ടായി അവൻ ഒന്നുകൂടി അവളുടെ നെറ്റിയിൽ ഒരു ഉമ്മ കൊടുത്തു... "സോറി മയിലേ... I love you... And Happy birthday..." പറയുന്നതിനോടൊപ്പം പോക്കറ്റിൽ നിന്നു ഒരു റിങ് എടുത്തു അവളുടെ കയ്യിലെക്കിട്ട് കൊടുത്തു.. അവളുടെ കവിളിൽ ഒന്ന് തട്ടി അവൻ പുറത്തേക്കിറങ്ങി... അവന്റെ വാക്കുകൾ ചെവിയിൽ വീണ്ടും വീണ്ടും മുഴങ്ങി കേട്ടുകൊണ്ടിരുന്നു... "അഭിയേട്ടനൊപ്പം ഇറങ്ങി പോവാൻ കഴിയുമോ... അറിയില്ല... പക്ഷെ എന്റെ ജീവനാണ്.. മാറ്റാരേക്കാളും ഇപ്പൊ തന്നെ മനസിലാക്കുന്ന വ്യക്തി.. വേദനിപ്പിക്കില്ല ഞാൻ...പക്ഷേ.... അപ്പ..." ചിന്തകൾക്ക് വിരാമം ഇട്ടു കൊണ്ട് മുറിയിൽ വെളിച്ചം തെളിഞ്ഞു... കയ്യിലെ മോതിരത്തിലേക്ക് നോക്കി..

അവളുടെ കണ്ണുകൾ വിടർന്നു..."Abhi "എന്ന് കുഞ്ഞ് വൈറ്റ് സ്റ്റോൺസ് കൊണ്ട് എഴുതിയിരിക്കുന്നത കുഞ്ഞ് മോതിരം.. അവനോടൊപ്പം ഉണ്ടായ നല്ല നിമിഷങ്ങളുടെ ഓർമയിൽ മറ്റെല്ലാം മറന്ന് അവൾ ഉറക്കത്തിലേക്ക് ഊളിയിട്ടു.. 🔵🔵🔵🔵🔵🔵🔵🔵🔵🔵🔵🔵🔵🔵🔵🔵🔵🔵 മാസങ്ങൾ കടന്നു പോയി. ഒരു ദിവസം കലാക്ഷേത്രയിൽ നിന്നും മടങ്ങി വരുമ്പോൾ അപ്പയും അപ്പച്ചിയും ഹാളിൽ ഇരുന്ന് വലിയ ചർച്ചയിലാണ്.... മുറിയുടെ വാതിൽക്കൽ നിന്ന് അമ്മ തലയിട്ട് അത് കേട്ടു നിൽക്കുന്നുണ്ട്.... അവിടെ നിന്നാൽ ഉറപ്പായും ചീത്ത കേൾക്കും എന്ന് അറിയുന്നതുകൊണ്ട് തന്നെ അവരെ ശ്രദ്ധിക്കാതെ പീലി കോണി കയറി മുകളിലേക്ക് പോകാൻ നിന്നു.. പെട്ടെന്ന് അവളുടെ കാലുകൾ നിശ്ചലമായി... "നമ്മൾ ഒരു തവണ വാക്ക് കൊടുത്തത് പാലിക്കാൻ പറ്റിയില്ലല്ലോ... ഇത് നമ്മുടെ തെറ്റുതിരുത്താൻ കിട്ടിയ അവസരമായി കാണണം ഏട്ടാ .....ജിത്തു മോൻ നല്ല പയ്യനാ.. നമ്മുടെ കുഞ്ഞിനെ നന്നായി നോക്കും..." അപ്പച്ചിയുടെ വാക്കുകളാണ്.. അവൾ വേഗം തിരിഞ്ഞുനോക്കി... അപ്പ മൗനം പാലിച്ച് ഇരിക്കുന്നുണ്ട്... എന്തായിരിക്കും മറുപടി എന്നത് അവളിൽ ആകാംഷ ഉണ്ടാക്കി... " നീ പറയുന്നത് ശരിയാ സുഭദ്ര... പക്ഷേ മൂത്തതിന് വേണ്ടി ആലോചിച്ചിട്ട് ഇപ്പോൾ പീലിയെ കൊടുക്കുന്നത് ശരിയാകുമോ... " " ഒക്കെ ശരിയാകും... എത്ര നല്ല ആള്ക്കാരാ അവര് എന്ന് ഏട്ടന് അറിയുമോ?? നമുക്ക് സ്വപ്നം പോലും കാണാൻ പറ്റാത്ത ബന്ധം....

ഞാൻ അവരുടെ വീട്ടിൽ പോയതല്ലേ. എത്ര വലിയ വീടാ...ബംഗ്ലാവ് തോറ്റുപോകും... നമ്മുടെ കുട്ടിയെ അങ്ങോട്ട് കൊടുക്കുന്നത് ഭാഗ്യമായി കരുതിയാൽ മതി.... " ജാനകി പതിയെ തല വെളിയിലേക്ക് ഇട്ടു.. "കുട്ടിയോട് ഒന്ന് ചോദിച്ചിട്ട് പോരെ..." ജാനകി പറഞ്ഞതും സുഭദ്ര അവരെ പേടിപ്പിച്ചു നോക്കി... " ഇവിടെ മുതിർന്ന ആളുകൾ ഉണ്ട്, കുട്ടികളുടെ കാര്യം തീരുമാനിക്കാൻ, വേറെ ആരും ഇടപെടേണ്ട... " ദേഷ്യത്തോടെ പറഞ്ഞുകൊണ്ട് അവർ വീണ്ടും മോഹനാഥനു നേരെ മുഖം തിരിച്ചു... ജാനകി ഉള്ളിലേക്ക് വലിഞ്ഞു... ഇത് കണ്ട് പീലിക്ക് ദേഷ്യം സഹിക്കാൻ പറ്റാതെ താഴേക്കിറങ്ങി വന്നു... " എന്റെ കാര്യം തീരുമാനിക്കാൻ എന്റെ അമ്മയോളം ഇവിടെ വേറെ ആർക്കും അധികാരമില്ല... " അവളുടെ മറുപടി കേട്ട് സുഭദ്ര എഴുന്നേറ്റ് നിന്നു.. അപ്പയും അതേമാതിരി ഒരു അവസ്ഥയിലായിരുന്നു... ഇങ്ങനെ ഇതുവരെ പീലി സംസാരിച്ചിട്ടില്ല.. ഇപ്പോൾ എന്തുപറ്റി എന്ന് അയാൾ ചിന്തിച്ചു... "എന്റെ അമ്മയെ കഴിഞ്ഞെ ന്റെ കാര്യം തീരുമാനിക്കാൻ നിങ്ങൾക്ക് അവകാശമുള്ളൂ..." "പീലി.... ആരോടാ നീ സംസാരിക്കുന്നത്.. നിന്റെ അപ്പച്ചി ആണത്.. " "എന്റെ അമ്മയേക്കാൾ എനിക്ക് ബന്ധം അപ്പച്ചിയോടാണോ അപ്പാ..." അയാൾ ഒരു നിമിഷം സ്ഥബ്ധനായി.. ചോദ്യം ശരിയാണ്.. "

ഞാൻ സംസാരിച്ചത് കൊണ്ടാണോ അതോ നിന്റെ കല്യാണ കാര്യം സംസാരിച്ചത് കൊണ്ടാണോ നിനക്കിത്ര കൊള്ളുന്നത്?? എന്താണ് ചേച്ചിയെ പോലെ നീയും കണ്ടു പിടിച്ചിട്ടുണ്ടോ ആരെയെങ്കിലും...??? " സുഭദ്രയുടെ ചോദ്യം ശരം കണക്കെ അവളിലേക്ക് തറഞ്ഞു കയറി.. അവൾക്ക് വാക്കുകൾ ഒന്നും വന്നില്ല . "നിക്ക്.. നിക്ക് അയാളെ ഇഷ്ടല്ല... അത് കൊണ്ടാ..." "അതെന്താ നിനക്ക് ഇഷ്ട്ടമല്ലാതെ..." "ഇഷ്ടല്ല അത്രേന്നെ..." അവൾ മറുപടിക്ക് കാക്കാതെ മുകളിലേക്ക് പോയി.. ചിന്തകൾ അവളെ അലട്ടിക്കൊണ്ടിരുന്നു.. എന്തിനെന്നറിയാതെ അവൾ കരഞ്ഞുകൊണ്ട് ബെഡിലേക്ക് വീണു.... ഇപ്പോൾ അഭിയേട്ടന്റെ കാര്യം പറഞ്ഞു കഴിഞ്ഞാൽ ഉറപ്പായും ഇത് നടത്തും എന്നുള്ളത് അവൾക്ക് തീർച്ചയായിരുന്നു. പിന്നീട് ഇതിനെപറ്റി വലിയ ചർച്ചകളൊന്നും നടന്നില്ല... വീണ്ടും ദിവസങ്ങൾ കടന്നുപോയി... ഒരു ദിവസം ക്ലാസ്സ് കഴിഞ്ഞു വന്നതും അപ്പിയുടെ കൈ ശക്തിയിൽ കവിളിൽ പതിച്ചു... അവൾ താഴേക്കു വീണു പോയിരുന്നു... ഞെട്ടി എഴുന്നേറ്റു നോക്കുമ്പോൾ ക്രോധം കൊണ്ട് വിറച്ചു നില്കുകയായിരുന്നു അപ്പാ... എന്താണ് കാര്യം എന്ന് മനസ്സിലാക്കാതെ അവൾ ചുറ്റും നോക്കി... സുഭദ്രയുടെ മുഖത്തും ദേഷ്യമായിരുന്നു... ജാനകി മാത്രം വായിൽ സാരി തിരികി കണ്ണുനീരൊഴുക്കി കൊണ്ടിരുന്നു...

എന്തോ സംഭവിച്ചിരിക്കുന്നു എന്ന് അവൾ ക്ക് തീർച്ചയായി... പെട്ടെന്ന് അവളുടെ മുഖത്തേക്ക് ഒരു പേപ്പർ വന്നു വീണു... അതെടുത്തു നോക്കിയപ്പോഴാണ് മനസ്സിലായത് അഭിയേട്ടൻ പണ്ട് എനിക്ക് എഴുതിയ കത്ത് ആയിരുന്നു... അത് സൂക്ഷിച്ചുവെക്കാൻ തോന്നിയ നേരത്തെ ശപിച്ചുകൊണ്ട് അവൾ കവിളിൽ കൈവെച്ച് എഴുന്നേറ്റു... " ഞാൻ പറഞ്ഞില്ലേ... അപ്പോഴേ പറഞ്ഞില്ലേ... ഒന്നും കാണാതെ അവള് കല്യാണം വേണ്ട എന്ന് പറയില്ല എന്ന്... ഇപ്പൊ എന്തായി?? ഏതാടി ഇവൻ?? " സുഭദ്ര ദേഷ്യം കൊണ്ട് വിറച്ചു... അവൾക്ക് വാക്കുകൾ പുറത്തേക്ക് വരുന്നുണ്ടായിരുന്നില്ല... മോഹനാഥന്റെ കൈ ഒന്നുകൂടെ അവളുടെ കവിളിൽ പതിഞ്ഞു.... " പറയാൻ.... " മോഹൻ നാഥൻ ദേഷ്യത്തോടെ ചോദിച്ചു... " അത് ടീച്ചറമ്മയുടെ മകനാ... അഭി... അഭിമന്യു..." അവൾ കരഞ്ഞുകൊണ്ട് കവിളിൽ കൈവെച്ച് പറഞ്ഞു... അപ്പോൾ തന്നെ മറുകവിളിലും ഒരു അടി കിട്ടി... "നിന്റെ ചേച്ചിയെ പോലെ തന്നെ അന്യജാതിയിൽ പെട്ട ഒരുത്തനെ കിട്ടിയുള്ളൂ അല്ലേടി.. എങ്ങനെയാ നല്ല അമ്മമാർ ഉണ്ടായാൽ അല്ലേ മക്കളും നന്നാവുകയുള്ളൂ... വളർത്താൻ അറിയില്ലെങ്കിൽ പ്രസവിക്കരുത് ആയിരുന്നു..." ജാനകിയെ നോക്കി അവർ ദേഷ്യത്തോടെ പറഞ്ഞു... " എന്റെ അമ്മയെ ഒന്നും പറയണ്ട... നിങ്ങൾ അത്ര വലിയ ശീലാവതി ചമയുകയും വേണ്ട." പറഞ്ഞു തീർന്നതും വീണ്ടും അവളുടെ കവിളിൽ അയാളുടെ കൈ പതിഞ്ഞിരുന്നു.. അവൾ നിൽക്കാൻ പോലും കെൽപ്പില്ലാതെ താഴേക്ക് വീണു പോയി....

" ഇനി ആ മുറിയിൽ നിന്ന് പുറത്തിറങ്ങിയാൽ കൊന്നുകളയും രണ്ടിനെയും... " "സുഭദ്രേ...അവരെ വിളിച്ച് ഈ കല്യാണം എത്രയും അടുത്ത മുഹൂർത്തത്തിൽ തന്നെ ഉറപ്പിക്കാൻ പറ..." അതൊരു അജ്ഞയായിരുന്നു.... സുഭദ്രയുടെ മുഖത്ത് വളരെ കുടിലമായ ഒരു ചിരി വിടർന്നു... ജാനകി വന്ന് അവളെ കൈകളിൽ പിടിച്ച് മുകളിലേക്ക് കൊണ്ടുപോയി.... അവൾ കരഞ്ഞുകൊണ്ടു ജാനകിയെ കെട്ടിപ്പിടിച്ചു... അവർ തലയിൽ തലോടി ആശ്വസിപ്പിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു.... പീലി ജിത്തുവിനെ വിവാഹം കഴിക്കാൻ സമ്മതിക്കില്ല എന്നതിൽ തന്നെ ഉറച്ചു നിന്നു... അടി കൊടുത്തിട്ടും പട്ടിണി കിടന്നിട്ടും അവൾ തന്റെ തീരുമാനത്തിൽ നിന്നും പിന്മാറിയില്ല... ജനലിൽ നിന്ന് പുറത്തേക്ക് നോക്കി അഭിയുടെ വരവും ആഗ്രഹിച്ചു ഇരിക്കും.... അഭിയോടൊപ്പം ഇറങ്ങി പോവാം എന്ന് അവൾ തീരുമാനിച്ചു.... അനുഭവിച്ച വേദനകളും യാധനകളും അവളെക്കൊണ്ട് അങ്ങനെയൊരു തീരുമാനം എടുപ്പിക്കാൻ പ്രേരിപ്പിച്ചു... ആ ദിവസത്തിനായി ഊണും ഉറക്കവുമില്ലാതെ അവൾ കാത്തിരുന്നു... 🌸🌸🌸 താഴെ എന്തൊക്കെയോ ബഹളം കേട്ട് അവൾ ജനലിലൂടെ നോക്കി.... അവിടെ വന്ന് പ്രശ്നമുണ്ടാക്കുന്ന ചേട്ട അഭിയെ കണ്ട് അവളുടെ കണ്ണുകൾ വിടർന്നു... താഴെ ഓടിപ്പോകാൻ മനസ്സ് കൊതിച്ചു...

പക്ഷേ വാതിൽ പുറത്തുനിന്നും പൂട്ടിയിരിക്കുകയായിരുന്നു.. അവൾ കരഞ്ഞു കൊണ്ട് നിലത്തേക്കൂർന്നിരുന്നു... കുറച്ചു സമയം കഴിഞ്ഞതിനുശേഷം പെട്ടെന്ന് വാതിൽ തുറക്കപ്പെട്ടു... ഉള്ളിലേക്ക് ജാനകി തള്ളിയിട്ടു കൊണ്ട് മോഹനാഥൻ കയറി വന്നു... അവൾ ഞെട്ടി അവരെ രണ്ടുപേരെയും മാറിമാറി നോക്കി... "അവൻ നിന്നെ വിളിച്ചു കൊണ്ടുപോകാൻ വന്നിരിക്കുന്നു... നീ ഇവിടുന്ന് ഇറങ്ങി പോയാൽ നിന്റെ അമ്മയെ പിന്നെ ജീവനോടെ കാണില്ല..." അവളുടെ ഉള്ളം നടുങ്ങിപ്പോയി... "പ്ലീ...പ്ലീസ് അപ്പ എനിക്ക് പോണം..." അവൾ കരഞ്ഞു കൊണ്ട് പറഞ്ഞു... "നിങ്ങൾ രണ്ടു പെൺകുട്ടികൾ ആയപ്പോ എന്റെ പെങ്ങൾ അടക്കം എല്ലാവരും എന്നെ കുറ്റപ്പെടുത്തി.. രണ്ടു പെൺകുട്ടികൾ ഉണ്ടായിട്ട് എന്താ കാര്യം എന്ന്.... അന്നൊക്കെ ഞാൻ പറഞ്ഞു എന്റെ മക്കൾ എന്റെ അഭിമാനം ആകുമെന്ന്... അതുകൊണ്ട നിന്റെ ചേച്ചി എന്നു പറയുന്ന നശൂലത്തെ എംബിബിഎസ് നു ചേർത്ത് വിട്ടത്...എന്നിട്ട് അവൾ ചെയ്തത് എന്താ??? ദ്രോഹം.... എന്നിട്ടും ഞാൻ നിന്നെ പുറത്തേക്ക് വിട്ടു... നീ ഇപ്പൊ ചെയ്യുന്നത് എന്താ??? നീ കൂടിപ്പോയാൽ ഞങ്ങൾ കൂട്ടത്തോടെ ആത്മഹത്യ ചെയ്യണം.... കാരണം പുറത്ത് അഗ്രഹാരത്തെ എല്ലാരും ഉണ്ട്.... അവരുടെ മുന്നിൽ ഒരിക്കൽകൂടി അപമാനിക്കപ്പെട്ടാൽ ഒരു തുണ്ട് കയറിൽ അവസാനിപ്പിക്കും എന്റെ ജീവൻ മാത്രമല്ല നിന്റെ അമ്മയുടെയും... അവളെ കൊന്നിട്ട് ഞാനും ചാകും... അവൻ ഇനി ഒരിക്കലും നിന്നെ തേടി വരരുത്...

ആ വിധം അപമാനിച്ച് വിടണം ഇവിടെനിന്ന്... അഗ്രഹാരത്തിലെ ആൾക്കാരുടെ മുന്നിൽ എനിക്കിനി തല താഴ്ത്താൻ വയ്യ... അങ്ങനെ തലതാഴ്ത്തി വന്നാൽ പിന്നെ നിനക്ക് ആരും ഉണ്ടാവില്ല.." "അപ്പാ... അപ്പ ഒന്നു മനസ്സിലാക്ക്... എനിക്ക് അഭിയേട്ടൻ ഇല്ലാതെ ജീവിക്കാൻ പറ്റില്ല... അദ്ദേഹത്തിന് അല്ലാതെ മറ്റാർക്കും ന്റെ മനസ്സിൽ സ്ഥാനം ഉണ്ടാവില്ല... അത്രയ്ക്ക് ഇഷ്ടപ്പെട്ടു പോയി... ഞാൻ ഒന്ന് പൊക്കോട്ടെ അപ്പാ... പ്ലീസ് അപ്പാ." അവൾ പൊട്ടി കരഞ്ഞു കൊണ്ട് അയാളുടെ കാലിൽ വീണു... " ഇത്രയൊക്കെ പറഞ്ഞിട്ടും വീണ്ടും നീ ആദ്യം തൊട്ട് തുടങ്ങുകയാണ് അല്ലേ... അയാൾക്ക് പിന്നിൽ മറച്ചിരുന്ന കത്തിയെടുത്ത് ജാനകിയുടെ കയ്യിൽ പിടിച്ച് അവരുടെ കൈത്തണ്ടയിൽ നീട്ടിവരച്ചു... എല്ലാരും ഞെട്ടിപ്പോയി... ജാനകി വേദനകൊണ്ടു പുളഞ്ഞു... അവളുടെ ശ്വാസം ഒരു നിമിഷം നിലച്ചുപോയി... "അപ്പാ ചോര വരുന്നു... ആശുപത്രിയിൽ കൊണ്ടുപോകാ... അപ്പാ... അമ്മ.. അമ്മ...." "നീ അവിടെ പോയി അവനെ അപമാനിച്ച് ഇവിടെ നിന്നും പറഞ്ഞയച്ചാൽ മാത്രമേ ഇവളെ ആശുപത്രിയിൽ കൊണ്ടു പോകു.... ഇല്ലെങ്കിൽ......" പറയുന്നതിനോടൊപ്പം അയാളും അയാളുടെ കൈത്തണ്ട മുറിച്ചു... അവളുടെ ശ്വാസം വിലങ്ങി പോയി... അവൾ കണ്ണുകൾ തുടച്ച് വാതിൽ തുറന്ന് പുറത്തേക്ക് ഓടി.... അവിടെ അഭിയെ അഗ്രഹാരത്തെ ആളുകൾ പിടിച്ചു വച്ചിരിക്കുകയായിരുന്നു..

പിടിയും വലിയും നടന്നിട്ടുണ്ട് എന്ന് അഭിയുടെ വേഷത്തിൽ നിന്നു തന്നെ മനസിലായി.. "പീലി മോളെ.. നിങ്ങൾ തമ്മിൽ ഇഷ്ടത്തിലാണ് എന്നാണ് ഈ ചെറുക്കൻ പറയുന്നത്.. മോഹനാഥൻ സാർ പറഞ്ഞു നിങ്ങൾ തമ്മിൽ യാതൊന്നും ഇല്ല എന്ന്.. മോള് പറയണം സത്യം എന്താണെന്ന്..." കൂടെ നിന്നവരിൽ മുതിർന്ന ഒരാൾ പറഞ്ഞു. "മയിലേ... വാ പോകാം.... എന്നെ ഇഷ്ട്ടാണെന്ന് പറ മയിലേ...." "ഞാൻ എന്നെങ്കിലും പറഞ്ഞിട്ടുണ്ടോ തന്നെ ഇഷ്ട്ടമാണെന്ന്..." അവളുടെ വാക്കുകളിൽ അവൻ തറഞ്ഞു നിന്നു പോയി.. ആദ്യം ഒന്നും മനസിലാക്കാതെ നിന്നെങ്കിലും അവൻ ഇല്ല എന്ന് തലയാട്ടി "പിന്നെ..എന്തിനാ... എന്തിനാ ഇങ്ങോട്ട് വന്നത്...ആരാ നിങ്ങൾ... നിക്ക് നിക്ക് അറിയില്ല.. നിക്ക് ആരെയും അറിയില്ല.. ന്റെ ന്റെ കല്യാണം ഉറപ്പിച്ചു.. ചെക്കൻ എഞ്ചിനീയറാ.. നിങ്ങളെ പോലെ ഒരു ഊരുതെണ്ടിയോടൊപ്പം ഇറങ്ങി വരാൻ എനിക്ക് ഭ്രാന്തൊന്നും ഇല്ലാ.. ഇപ്പൊ പോണം ഇവിടെ നിന്നു.. പോ... " അവൾ അലറുകയായിരുന്നു.. ഭ്രാന്തിയെ പോലെ.. അവൻ തരിച്ചു നിന്നു.. "പറഞ്ഞത് മനസ്സിലായില്ലേ ആ കുട്ടിക്ക് തന്നെ പരിജയമില്ല.. ഇറങ്ങി പോടോ..." . ഒരാൾ അഭിയെ നിലത്തേക്ക് തള്ളിയിട്ടു.. പീലിയുടെ ഉള്ളം പിടഞ്ഞു. പക്ഷെ മനസ്സിൽ നിറയെ ചോര ചുവപ്പായിരുന്നു.. പ്രസവിച്ചു വളർത്തിയവളുടെ വേദന.. അവൻ വീണിടത്തു നിന്നും പൊടി തട്ടി എഴുന്നേറ്റു.. "മയിലേ... " അവൻ കരഞ്ഞു കലങ്ങിയ കണ്ണുകളോടെ ദയനീയമായി വിളിച്ചു.. ആ വിളിയിൽ അവളുടെ ചങ്ക് പൊളിഞ്ഞു ചോര പൊടിഞ്ഞിരുന്നു. "എന്റെ അപ്പയും അമ്മയുമാ എനിക്ക് വലുത്.. നിങ്ങളെ ഇനി എന്റെ മുന്നിൽ കാണരുത്. ഒന്ന് പോയി തരുമോ.. പ്ലീസ്....".

അവളിൽ നിന്നും കേട്ട വാക്കുകളുടെ ആഘാതത്തിൽ അവന് ചലിക്കാൻ പോലും കഴിഞ്ഞില്ല... കണ്ണുകൾ ചുവന്നു കലങ്ങിയിരുന്നു... സഞ്ജു വന്ന് അവന്റെ കയ്യിൽ പിടിച്ച് വലിച്ച് കൊണ്ടുപോയി... അപ്പോഴും അവളുടെ മുഖത്തു നിന്നും അവൻ കണ്ണുകൾ മാറ്റിയില്ല.. നാവു കള്ളം പറഞ്ഞാലും അവളുടെ കണ്ണുകളിൽ തെളിഞ്ഞു കണ്ടിരുന്നു പറഞ്ഞതത്രയും നുണയാണെന്ന്.. ആ പെണ്ണ് അനുഭവിക്കുന്ന വേദന ആ മുഖത്തു പ്രകടമായിരുന്നു... "മയിലേ....... 💙." അവൻ ഒന്ന് കൂടെ വിളിച്ചു... അവസാനമായി... 🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸 അവളുടെ കണ്ണുകൾ പെയ്തു കൊണ്ടിരുന്നു.. പുറത്ത് പെയ്യുന്ന മഴയെക്കാൾ ശക്തിയിൽ.. ആ മഴയുടെ തണുപ്പിൽ പോലും പൊള്ളി പിടഞ്ഞു കൊണ്ടിരിക്കുകയായിരുന്നു ആ പെണ്ണിന്റെ ഹൃദയം... അവിടെ നിന്നും ഭീഷണിപ്പെടുത്തിയുള്ള കല്യാണം.. ആദ്യ ദിവസം തന്നെ അനുഭവിക്കേണ്ടി വന്ന വേദനകൾ... ഇപ്പൊ ആരോരുമല്ലാതിരുന്നിട്ടും തന്നെ സംരക്ഷിക്കാൻ തയ്യാറായ ഡോക്ടർ... ജീവിതം ഒരിക്കലും വിചാരിക്കുന്ന പോലെ ആവില്ല... ആശുപത്രിയിൽ കിടക്കുമ്പോൾ ചിന്തിച്ചത് അഭിയേട്ടന്റെ വാക്കുകൾ ആയിരുന്നു.. "❤️ മയിലേ നമ്മൾ നമുക്ക് വേണ്ടി ജീവിക്കണം.. മറ്റുള്ളവരുടെ ഇഷ്ടത്തിന് വേണ്ടി ജീവിക്കുന്നത് ഒരിക്കലും നമുക്ക് സന്തോഷം തരില്ല... ആ ജീവിതത്തിന് അർത്ഥം ഉണ്ടാവില്ല... എന്റെ മയില് അവൾക്കിഷ്ടമുള്ളത് എന്ന് ധൈര്യത്തോടെ ചെയ്യാൻ തുടങ്ങുന്നോ.. അന്ന് തൊട്ട് ഈ ജീവിതം നീ ആസ്വദിക്കാൻ തുടങ്ങും ❤️"

ആ വാക്കുകളാണ് ഇന്ദ്രേട്ടനെതിരെ കേസ് കൊടുക്കാൻ പ്രേരിപ്പിച്ചത്.. അപ്പയുടെ അഭിമാനത്തിന് ഒരു കോട്ടവും തട്ടാതെ മകളെ വിവാഹം കഴിപ്പിച്ചയച്ചു.. ഇനി കാണണ്ട നിക്ക് ആരെയും.. ഈ ജന്മത്തിലെ എല്ലാ ബന്ധങ്ങളും തീർന്നു.. മതിയായി.. കണ്ണുകൾ പേമാരിയായി... "മോളെ..." അവൾ ഞെട്ടി തിരിഞ്ഞ് നോക്കി.. "സമയം ഒരുപാട് വൈകി... കഴിക്കാൻ വാ.. ഡോക്ടർ കഞ്ഞി ഉണ്ടാക്കിയിട്ടുണ്ട്.." അവൾ കണ്ണ് തുടച്ച് ചെറിയ പുഞ്ചിരിയോടെ തലയാട്ടി.. അവർ ഒരുമിച്ചു ഭക്ഷണം കഴിച്ചു.. റൂമിലേക്ക് വന്ന് അവൾ കിടക്കാൻ നിന്നതും ഡോക്ടർ വന്നു. "ശരീരത്തിൽ ഒത്തിരി പാടുകൾ ഉണ്ടല്ലോ.. ഈ ഓയിൻമെന്റ് തേച്ചാൽ ആ മാർക്സ് ഒക്കെ മാറും " കയ്യിലുള്ളത് അവൾക്ക് നേരെ നീട്ടി കൊണ്ട് അവർ പറഞ്ഞു.. അവൾ മിണ്ടാതെ ഇരിക്കുന്നത് കണ്ട് അവളുടെ ടോപ് പൊക്കി അവർ തന്നെ അത് എല്ലായിടത്തും തേച്ചു കൊടുത്തു.. വയറിനു സൈഡിൽ സിഗരറ്റ് കൊണ്ട് പൊള്ളിച്ചത് ഒരു വലിയ വട്ടത്തിൽ വീർത്തു പൊള്ളം കുത്തി പൊട്ടിയിരുന്നു... അതിൽ തൊട്ടപ്പോൾ വേദന കൊണ്ട് അവൾ എരിവ് വലിച്ചു... മാറിൽ മുറിഞ്ഞു കിടക്കുന്ന പല്ല് പതിഞ്ഞ അടയാളം കാണെ ഡോക്ടറിന്റ കണ്ണും ഈറനായി... അവളെ കിടത്തി അവർ പതിയെ തട്ടി കൊടുത്തു... അവൾ ഉറങ്ങിയതിനു ശേഷം പുതപ്പ് പുതപ്പിച്ചു കൊടുത്തിട്ടാണ് ഡോക്ടർ പുറത്തേക്ക് പോയത്.. ഡോക്ടർ പുറത്തു പോയതും അവൾ കണ്ണ് തുറന്നു.. കാത്തു നിന്ന പോലെ കണ്ണുനീർ പുറത്തേക്കൊഴുകി.. അകലെ അവളെ ഓർത്തു കണ്ണ്നീര് പൊഴിച്ച് അവനും ഉറങ്ങാതെ കിടപ്പായിരുന്നു... പുറത്ത് പെയ്യുന്ന മഴയിൽ അലിഞ്ഞു ചേർന്ന്....... തുടരും......

മുന്നത്തെ പാർട്ടുകൾ വായിക്കാൻ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക...