🌸മയിൽ‌പീലി🌸: ഭാഗം 9

രചന: അനു രാജീവ്

കാലങ്ങൾ ആർക്ക് വേണ്ടിയും കാത്തു നിൽക്കാറില്ല... നീണ്ട ആറു മാസങ്ങൾ വേണ്ടി വന്നു പീലിക്ക് പഴയ ഓർമകളിൽ നിന്നും കുറച്ചെങ്കിലും രക്ഷപെടാൻ.. സൂര്യ കിരണങ്ങൾ മുഖത്തേക്ക് അടിക്കുന്നുണ്ടെങ്കിലും കണ്ണ് തുറക്കാതെ അവൾ മുറ്റത്തെ പുല്ലിൽ മാറ്റ് വിരിച്ച് ചമ്രം പടിഞ് കണ്ണുകൾ അടച്ച് ഇരിക്കുകയാണ്... തൂവെള്ള ടോപ്പും പാന്റുമാണ് വേഷം.. അന്നത്തെ പീലിയിൽ നിന്നും കുറച്ചൊക്കെ അവളെ മാറ്റിയെടുക്കാൻ സിത്താരക്ക് കഴിഞ്ഞു.. "മോളെ... " സിത്താരയുടെ വിളി കേട്ട് അവൾ കണ്ണുകൾ തുറന്നു.. "കഴിഞ്ഞില്ലേ ഇന്നത്തെ മെഡിറ്റേഷൻ..." "എഴുന്നേൽക്കാൻ വൈകി അമ്മേ..." "ഹ്മ്മ്... ഒരു എമർജൻസി ഉണ്ടെന്ന് പറഞ്ഞ് ഹോസ്പിറ്റലിൽ നിന്ന് വിളിച്ചു.. ഞാൻ ഇറങ്ങുവാ.. നീ ഒരു പത്തു മണിയാവുമ്പോഴേക്കും അങ്ങോട്ട് എത്തിയാൽ മതി.. അപ്പോഴേക്കുമെ ഡോക്ടർ സ്റ്റീഫെൻ വരുള്ളൂ... കാർ എടുത്തോ..." "ഹ്മ്മ്.. ശരി... " അവളുടെ നെറ്റിയിൽ ഒരു ഉമ്മയും കൊടുത്ത് അവർ വേഗം സ്കൂട്ടിയിൽ കയറിയിരുന്നു... അവൾ അകത്തേക്ക് പോയി കോഫീ ഉണ്ടാക്കി അതുമെടുത്തു പുറത്തു വന്നിരുന്നു.. പല മുഖങ്ങളും താനിന്ന് ഓർക്കുന്നില്ല.. ഓർക്കാൻ ഇഷ്ട്ടപെടുന്നില്ല... ഇപ്പൊ എനിക്ക് എല്ലാം എന്റെ അമ്മയാണ്.. പ്രസവിക്കാൻ കഴിയില്ലെങ്കിലും അവർക്ക് ഞാൻ മോൾ തന്നെയാണ്..

അല്ലെങ്കിൽ അങ്ങനെ ആവാൻ അധിക ദിവസം വേണ്ടി വന്നില്ല എന്ന് പറയുന്നതാവും ശരി. ആദ്യത്തെ ദിവസമൊക്കെ വെറും കരച്ചിൽ മാത്രമായിരുന്നു.. അമ്മ വർക്ക്‌ ചെയ്യുന്ന ഹോസ്പിറ്റലിൽ സൈക്കോളജി വിഭാഗത്തിലേക്ക് എന്നെ കൊണ്ട് പോകുമ്പോൾ എനിക്ക് പേടിയായിരുന്നു.. ഡോക്ടർ സ്റ്റീഫെൻ.. ആളിന്റെ പരിശ്രമത്തിന്റെ ഫലമാണ് എന്റെ പുഞ്ചിരി. യോഗ മെഡിറ്റേഷൻ മാസത്തിൽ രണ്ടു തവണയുള്ള കൗൺസിലിങ്.. പീലി എന്ന നാട്ടിൻപുറത്തുകാരി ഇപ്പൊ കരയാറില്ല.. ആരോടും സഹതാപമോ ദയയോ തോന്നാറില്ല.. സ്നേഹം ഉള്ളിൽ വച്ച് പുറമെ ദേഷ്യം പ്രകടിപ്പിക്കാനും അറിയാം.. ഡോക്ടർ നിർബന്ധിച്ചു ഡ്രൈവിംഗ് പഠിക്കാൻ വിട്ടു. ടൂവും ഫോറും ലൈസൻസ് കിട്ടി.. എങ്ങോട്ട് വേണെങ്കിലും പോവാം.. എന്ത് വസ്ത്രം വേണമെങ്കിലും ധരിക്കാം.. ഈ സ്വാതന്ത്ര്യം അല്ലേ സ്നേഹം...? ഇത്ര കാലം വളർത്തിയവരോട് പുച്ഛം തോന്നി... മനസ്സിലുള്ള എല്ലാ ചിന്തകൾക്കും മാറ്റം വന്നു.. ഒന്നിനൊഴികെ.. അഭിയേട്ടൻ.. ഇന്ന് വരെ എന്നെ കുറിച്ച് അന്വേഷിച്ച് വന്നിട്ടില്ല.. വരണ്ട എന്ന് തന്നെയാണ് ആഗ്രഹമെങ്കിലും എന്തോ ഒരു വേദന.. താൻ പറഞ്ഞ വാക്കുകൾക്ക് ഇനി എന്നെ കുറിച്ച് ഓർക്കാൻ പോലും സാധ്യതയില്ല എന്നറിയാമെങ്കിലും..💙 ഇന്ന് കൗൺസിലിങ്ങിന്റെ ലാസ്റ്റ് ഡേ ആണ്.. അവിടന്ന് നേരെ ലോയർ ഓഫീസിലേക്ക്.. ഡിവോഴ്സ് ഫയൽ ചെയ്യാൻ.. എന്റെ തീരുമാനം തന്നെയാണ്.. എന്റെ ചിറകുകളെ കെട്ടിയിടുന്ന ഒന്നും തനിക്കിനി വേണ്ട..

കഴുത്തിലെ താലി എന്നോ ഊരി വലിച്ചെറിഞ്ഞു.. അത് പോലെ അയാളെയും വലിച്ചെറിയാനുള്ള കാത്തിരിപ്പിലായിരുന്നു ഇത്രയും നാൾ.. മിനിമം 6 മാസം കഴിയണം എന്ന് വക്കീൽ പറഞ്ഞത് കൊണ്ടാണ് ഇത്ര ദിവസം ഇതിനായി കാത്തിരുന്നത്..' ചിന്തകൾക്ക് വിരാമമിട്ട് കൊണ്ട് ഫോണിൽ msg ടോൺ വന്നു.. അമ്മയാണ്.. വരുമ്പോൾ ഡ്രോയെറിൽ ഉള്ള ഫയൽ എടുത്തിട്ട് വരാൻ ഓർമപ്പെടുത്തിയതാണ്.... സമയം കളയാതെ വേഗം പോയി കുളിച്ചു.. ബ്ലാക്ക് ടോപ്പും വൈറ്റ് മിഡ്‌ഡിയും എടുത്തിട്ടു... കണ്ണാടിയിൽ നോക്കിയപ്പോൾ അവൾക്ക് തോന്നി ആ പഴയ പീലി ഇപ്പോൾ കുറച്ചു പോലും ബാക്കിയില്ല എന്ന്.. വേഗം ഫോണും പേഴ്സും കാറിന്റെ കീയും ഫയലും എടുത്ത് വാതിൽ ലോക്ക് ചെയ്ത് അവൾ ഇറങ്ങി... ഹോസ്പിറ്റൽ എത്തിയതും നേരെ Dr.സ്റ്റീഫെൻ സൈക്കാട്രിസ്റ്റ് എന്ന ബോർഡ്‌ എഴുതിയ കേബിനിലേക്ക് കയറി.. "ഡോക്ടർ.." വാതിൽ പാതി തുറന്ന് അവൾ വിളിച്ചു.. തിരിഞ്ഞിരുന്നു ഫോണിൽ സംസാരിച്ചു കൊണ്ടിരുന്ന ആൾ അവളെ നോക്കി. മുപ്പത്തിനടുത്തു പ്രായം തോന്നിക്കുന്ന കാണാൻ ജന്റിൽമാൻ ലുക്ക്‌ ഉള്ള ഒരു ചെറുപ്പക്കാരൻ.. അവളെ കണ്ടതും സ്പെക്സിനുള്ളിലുള്ള അയാളുടെ കണ്ണുകൾ വിടർന്നു.. "Come in പാർവണ..."

അവൾ ചിരിയോടെ ഉള്ളിലേക്ക് കയറി.. അയാൾ ഫോണിലുള്ളവരോട് പിന്നെ വിളിക്കാമെന്ന് പറഞ്ഞു കാൾ കട്ട്‌ ചെയ്തു.. "ഇരിക്കു.." അയാൾ ചിരിയോടെ പറഞ്ഞു.. "How you feel പാർവണ..." "ബെറ്റർ ഡോക്ടർ..." "യോഗയും മെഡിറ്റേഷനുമൊക്കെ ഫോള്ളോ ചെയ്യുന്നില്ലേ.." "ഹ്മ്മ്.. ഉണ്ട്.." "ഓക്കേ.. അപ്പൊ നമുക്ക് ഇന്നത്തെ ഫൈൻഡൗട്സിലേക്ക് കടക്കാം...." 🌸🌸🌸🌸 "പാർവണ.. Now you are perfectly alright..." "എനിക്കറിയാം ഡോക്ടർ..." "ഓക്കേ.. ഇനിയെന്താ നെക്സ്റ്റ് പ്ലാൻ...." "അമ്മ പറയുന്നത് കോളേജിൽ പോവണം എന്നൊക്കെയാ.. എനിക്ക് അതിലൊന്നും താല്പര്യമില്ല..." " no.. പഠിക്കണം... ആക്ച്വലി അത് മാത്രമേ നമുക്ക് ഒരിക്കലും നഷ്ട്ടമാവില്ല എന്ന് ഉറപ്പിക്കാൻ കഴിയു... കോളേജിൽ പോവുന്നതാണ് പ്രോബ്ലം എങ്കിൽ ഡിസ്റ്റൻസ് ആയിരുന്നു ഏതെങ്കിലും ഡിഗ്രി ചെയ്യൂ... ഹെല്പ് ചെയ്യാൻ ഡോക്ടർ ഉണ്ടല്ലോ.." "ഹ്മ്മ്..." "Then.. പാർവണ എനിക്ക് തന്നോട് ഒരു കാര്യം പറയാനുണ്ടായിരുന്നു..." "പറഞ്ഞോളൂ ഡോക്ടർ " "എനിക്ക്.. തന്നെ കൂടെ കൂട്ടിയാൽ കൊള്ളാമെന്നുണ്ട്..." "എന്താ...??" അവൾ നെറ്റി ചുളിച്ചു കൊണ്ട് ചോദിച്ചു.. "തന്നെ ചികിൽസിച്ച ഡോക്ടർ എന്ന നിലക്ക് തനിക്ക് സംഭവിച്ചതെല്ലാം എനിക്കറിയാം.. ഇത് വരെ ഞാൻ ഒരു വിവാഹത്തെ പറ്റി ചിന്തിച്ചിട്ടില്ല.. പക്ഷെ ഇപ്പോൾ തന്നെ വിവാഹം കഴിച്ചാൽ കൊള്ളാമെന്നുണ്ട്..

ശരീരത്തിലേറ്റ മുറിവുകൾ മാഞ്ഞു പോകും.. തന്റെ മനസ്സ് പഴയ പോലെയായെങ്കിൽ എന്റെ കാര്യം ഒന്ന് ചിന്തിക്കു..." "ചിന്തിക്കാനൊന്നുമില്ല ഡോക്ടർ... എനിക്ക് വിവാഹം വേണ്ട.. ഡോക്ടർ നല്ല വ്യക്തി ആണെന്ന് എനിക്കറിയാം.. പക്ഷെ... "Ok.. Fine.. എന്നെങ്കിലും തന്റെ ചിന്തയിൽ മാറ്റം വന്നാൽ just call me" അവൾ ചിരിയോടെ പുറത്തേക്കിറങ്ങി.. നേരെ സിതാര, ഗൈനക്കോളജിസ്റ് എന്നെഴുതിയ കേബിനിലേക്ക് നടന്നു.. പുറത്ത് കുറെ പെഷ്യന്റ്സ് വെയ്റ്റിങ് ആയിരുന്നു.. പീലിയെ കണ്ടതും പുറത്ത് നിന്ന സിസ്റ്റർ ചിരിയോടെ ക്യാബിൻ തുറന്നു കൊടുത്തു.. "അമ്മേ.. കൗൺസിലിങ് കഴിഞ്ഞു.. ഇനിയെപ്പോ ഇത് തീരും...." ചോദിച്ച് കൊണ്ട് ഡോക്ടറിനു നേരെ ഇരിക്കുന്ന വ്യക്തിയെ കണ്ട് അവൾ തറഞ്ഞു നിന്നു.. അവളുടെ നിൽപ്പ് കണ്ട് ഡോക്ടർ തനിക്ക് അരികിലിരിക്കുന്ന കുട്ടിയുടെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി... ആ മുഖത്തും ഒരു തരം അത്ഭുതമായിരുന്നു.. "ചേച്ചീ...." "പീലി മോളെ...". നിറവയറോടെ ഇരിക്കുന്ന അല്ലിക്ക് മുന്നിൽ അവൾ മുട്ട് കുത്തിയിരുന്നു.. "അമ്മേ.. ഇതെന്റെ ചേച്ചിയാ.. അളകനന്ദ.. എന്റെ അല്ലി പെണ്ണ്..." "എന്റെ കുട്ടിയെന്താ ഇവിടെ... " അവളുടെ വേഷവും ഡോക്ടറെ അമ്മേ എന്ന് വിളിച്ചതും അല്ലിയിൽ പലതരം ചോദ്യങ്ങൾ ഉയർത്തി.. "നിന്റെ ചെക്കപ്പ് കഴിഞ്ഞോ.. കുറെ സംസാരിക്കാനുണ്ട്..."

അവർ രണ്ടാളും സിതാരയെ നോക്കി.. "എന്റെ മോൾടെ ചേച്ചിയാണെന്ന് അറിഞ്ഞില്ല.. ഇതാ.. അടുത്ത പ്രാവശ്യം സ്കാനിങ് എടുത്തിട്ട് വരണം... ഇപ്പൊ രണ്ടാളും സംസാരിക്കു.. ബാക്കി ഒരു 10 പേരും കൂടെ ഉണ്ട്.. അര മണിക്കൂറിനുള്ളിൽ ഞാൻ വരാം.." പീലിയും അല്ലിയും അവിടെ നിന്നും എഴുന്നേറ്റു.. അവളുടെ നിറവയർ കാണുമ്പോൾ പീലിക്ക് എന്തെന്നില്ലാത്ത സന്തോഷം തോന്നി.. അവളുടെ കയ്യിൽ മുറുകെ പിടിച്ച് അവർ രണ്ടുപേരും കാന്റീൻലേക്ക് നടന്നു.... അവിടെ പോയി ചായക്ക് ഓർഡർ കൊടുത്തു അവർ സംസാരിച്ചു തുടങ്ങി... "ചേച്ചി ഇവിടെയുണ്ടായിട്ടാണോ ഇത്രയും ദിവസം കാണാതിരുന്നത്.. എത്ര മാസം ആയി ചേച്ചി..??" "8 ആയി.. ഞങ്ങൾ ബാംഗ്ലൂർ ആയിരുന്നു.. അരുണേട്ടൻ അവിടെ ഒരു പ്രൈവറ്റ് ഹോസ്പിറ്റലിൽ ആണ് വർക്ക്‌ ചെയ്യുന്നേ. അഡ്മിഷൻ അങ്ങോട്ട് മാറ്റി എന്റെ ഫൈനൽ ഇയർ കംപ്ലീറ്റ് ചെയ്തു.. ഹൗസർജൻസി ചെയ്യുമ്പോഴാ പ്രെഗ്നന്റ് ആണെന്ന് അറിഞ്ഞത്.. 5 മന്ത്‌ വരെ വർക്ക്‌ ചെയ്ത് അതും കംപ്ലീറ്റ് ആക്കി.. ഇനി വാവ വന്നിട്ട് വേണം ഏതെങ്കിലും ഹോസ്പിറ്റലിൽ ജോയിൻ ചെയ്യാൻ.. കഴിഞ്ഞ മാസം നാട്ടിലേക്ക് വന്നു.. അരുണേട്ടന്റെ അമ്മയും അച്ഛനും പാലക്കാട് തന്നെയാ.. സ്വന്തം മോളെ പോലെ നോക്കും.. നിന്റെ വിശേഷം പറ മോളെ.. നീ ആകെ മാറിപ്പോയി.. എന്താടാ.."

അവൾ കഴിഞ്ഞ ഒന്നര വർഷത്തെ അവളുടെ ജീവിതം മുഴുവൻ ഒരു കഥ പറയും പോലെ പറഞ്ഞ് കൊടുത്തു.. അല്ലിയുടെ കണ്ണിൽ നിന്നും കണ്ണുനീർ ഒഴുകിയിറങ്ങി.. "അയ്യേ.. എന്റെ ചേച്ചിപ്പെണ്ണ് എന്തിനാ കരയുന്നെ.. എല്ലാം അനുഭവിക്കണം എന്ന് എന്റെ തലയിൽ എഴുതിയിട്ടുണ്ടാവും.. പക്ഷെ ഞാനിപ്പോ ഒത്തിരി ഹാപ്പിയാ.. നമ്മുടെ അമ്മയെ ഓർത്തുള്ള വിഷമം മാത്രേ ഉള്ളു.. ആ പാവം അവിടെ ഇനിയും അനുഭവിക്കുകയായിരിക്കും എന്ന സങ്കടം.. എന്നെങ്കിലും എനിക്കെന്റെ അമ്മയെ ആ നരകത്തിൽ നിന്ന് രക്ഷപ്പെടുത്തണം എന്ന ആഗ്രഹം മാത്രേ ഉള്ളു.." രണ്ടു പേരുടെ മിഴിയിലും നാനാവുണ്ടായിരുന്നു.. "ഡ്രൈവർ wait ചെയ്യുവാ.. ചേച്ചി ഇറങ്ങട്ടെ... ചേട്ടൻ വന്നിട്ട് അങ്ങോട്ട് വരാം.." രണ്ടാളും phone നമ്പറും അഡ്രസുമൊക്കെ കൈ മാറിയിട്ട് പിരിഞ്ഞു.. എല്ലാം നഷ്ട്ടമായെന്ന് കരുതിയവൾക്ക് ദൈവം ബാക്കി വച്ച ബന്ധമായിരുന്നു അത്... 💙 🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸 കയ്യിൽ ഒരു ചരടെടുത്തു മുറുകെ കെട്ടി ഒരു ഭാഗം വായിൽ വച്ച് കടിച്ചു വലിച്ചു കൊണ്ട് അവൻ കയ്യിലുള്ള സിറിഞ്ച് ആമ്സിലേക്ക് കുത്തിയിറക്കി... "അഭീ................"

പുറകിൽ നിന്നും വലിയ അലർച്ച കേട്ടെങ്കിലും അവൻ തിരിഞ്ഞ് നോക്കിയില്ല.. സഞ്ജു വന്ന് അവനെ ചവിട്ടി വീഴ്ത്തി.. അവൻ എഴുന്നേറ്റില്ല.. വീണിടത്തു തന്നെ കിടന്നു.. അവന്റെ മുഖം ഉയർത്തി മുഖത്തേക്ക് ആഞ്ഞടിച്ചു.. അഭിക്ക് കണ്ണ് തുറക്കാൻ പറ്റുന്നുണ്ടായിരുന്നില്ല.. ചുവന്ന കണ്ണുകൾ പാതി തുറന്ന് അവൻ പുലമ്പി കൊണ്ടിരുന്നു.. "മയിലേ......." അവന്റെ അവസ്ഥ കണ്ട് കരഞ്ഞു കൊണ്ട് സഞ്ജു അവനെ ചേർത്ത് പിടിച്ചു... അഭി പതിയെ തളർന്നു വീണു.. സഞ്ജു നിറഞ്ഞ കണ്ണുകളുമായി അവനെ നോക്കിയിരുന്നു.. പീലിയുടെ വിവാഹ ദിവസം ഭ്രാന്തനെ പോലെ അങ്ങോട്ട്‌ ഓടാൻ നിന്ന അഭിയെ അവന്റെ അമ്മയും സഞ്ജുവും ചേർന്ന് മുറിയിൽ അടച്ചു വച്ചു.. അല്ലെങ്കിൽ പട്ടിയെ പോലെ അടിച്ചു കൊല്ലും എന്നായിരുന്നു അഗ്രഹാരത്തിലുള്ളവരുടെ ഭീഷണി.. അന്ന് തൊട്ട് അവന് എല്ലാവരോടും ദേഷ്യമായി.. വെറുപ്പായി.. അമ്മയുടെ മുഖത്ത് പോലും നോക്കാതായി... ഒരു ദിവസം ആരോടും പറയാതെ ബുള്ളറ്റും എടുത്തു കലാക്ഷേത്രയിൽ നിന്നും പോയി... എന്നും നിഴൽ പോലെ കൂടെ ഉണ്ടാവുമെന്ന് ആ അമ്മക്ക് വാക്കും കൊടുത്ത് സഞ്ജുവും.. ഈ ആറു മാസത്തിൽ പല നാടുകൾ പലതരം ആളുകൾ.. ആരിൽ നിന്നോ കിട്ടിയ മദ്യപാനവും കണക്കില്ലാത്ത വലിയും.. പതിയെ അതിന്റെ ലഹരി പോരാതായി.. ഡ്രഗ്സ്... കുറച്ചു കഴിഞ്ഞതും അവൻ ഞെരങ്ങിക്കൊണ്ട് കണ്ണ് തുറന്നു.. മുന്നിൽ ഇരിക്കുന്ന സഞ്ജുവിനെ കണ്ട് അവൻ തലയിൽ കൈ താങ്ങി ഇരുന്നു..

"എന്തിനാടാ ഇങ്ങനെ സ്വയം നശിക്കുന്നെ.." "ഞാനോ.. നശിക്കുകയോ... ഒന്ന് പോടാ.. ഞാൻ ജീവിക്കുവാണ്.. എന്റെ മയിലിനൊപ്പം... ഇത് കുത്തി വക്കുമ്പോ എന്റെ കണ്മുന്നിൽ വരും അവൾ.. ഞങ്ങൾക്ക് നഷ്ടമായ ജീവിതം ജീവിച്ചു തീർക്കാൻ... എനിക്കിപ്പോ ഇങ്ങനെയല്ലേടാ അവൾക്കൊപ്പം ജീവിക്കാൻ പറ്റു... നീ പോയി ഒരു കാപ്പി എടുക്ക്.. നല്ല തല വേദന. നീ എന്നെ അടിച്ചോ??" "ഇല്ലടാ ഉമ്മ വച്ചു... എടാ.. നീ അവളെ മറക്കാൻ നോക്ക്.. അല്ലാതെ കണ്ടത് കുത്തി കയറ്റി വീണ്ടും വീണ്ടും നഷ്ട്ടമായതിനെ കുറിച്ച് ഓർത്ത്.... "പ്ലീസ്.. ഉപദേശം വേണ്ട... എനിക്ക് ഇപ്പൊ ഒരു കാപ്പി ഇട്ട് തരാൻ പറ്റുമോ..?" സഞ്ജു പിന്നെ ഒന്നും മിണ്ടാതെ കിച്ചണിലേക്ക് നടന്നു.. അവൻ. എഴുന്നേറ്റ് ബാൽക്കണിയിലേക്ക് നടന്നു. നീണ്ടു നിവർന്നു കിടക്കുന്ന ബാംഗ്ലൂർ സിറ്റി... ഇരുട്ടു മൂടി കിടക്കുന്നുണ്ട് ആകാശം.. മഴക്കുള്ള സൂചനയാണ്... പ്രകൃതി പോലും അവളെ കുറിച്ചുള്ള ഓർമയാണ് തനിക്കിപ്പോൾ... അവളോടൊപ്പം ജീവിക്കാൻ ആഗ്രഹിച്ചു വാങ്ങിയ ഫ്ലാറ്റ്... അവന്റെ കണ്ണിൽ കണ്ണുനീർ ഉരുണ്ടു കൂടി.. പോക്കറ്റിൽ നിന്നു ഒരു സിഗരറ്റ് എടുത്തു കത്തിച്ചു... ആ കണ്ണുനീരിനൊപ്പം ആദ്യത്തെ തുള്ളി മഴയും ഭൂമിയിലേക്ക് പതിച്ചു... 🌸🌸🌸🌸🌸🌸 "May I come in..... "Yes... ഹാ ഡോക്ടർ ആയിരുന്നോ... ലേറ്റ് ആയപ്പോ കരുതി വരില്ലെന്ന്..."

"ഇന്ന് പെഷ്യന്റ്സ് കുറച്ചു കൂടുതൽ ആയിരുന്നു... " പറയുന്നതിനോടൊപ്പം സിതാരയും പീലിയും സീറ്റിലേക്കിരുന്നു... "മിനിമം one ഇയർ ആണ് ഡിവോഴ്സ് പെറ്റിഷൻ ഫയൽ ചെയ്യാനുള്ള ടൈം പിരീഡ്.. പിന്നെ ഇത് പോലീസ് കേസ് ആയത് കൊണ്ടും നിങ്ങളെ പേർസണൽ ആയി അറിയുന്നത് കൊണ്ട് സ്പെഷ്യൽ സെക്ഷൻ ചാർജ് ചെയ്തിട്ടാണ് ഇപ്പൊ തന്നെ ഫയൽ ചെയ്യുന്നത്.. FIR copy, മെഡിക്കൽ സർട്ടിഫിക്കറ്റ്, ഡോക്ടർ റിപ്പോർട്ട്‌, മാര്യേജ് സർട്ടിഫിക്കറ്റ് ഒക്കെ കൊണ്ടു വന്നിട്ടില്ലേ..." പീലി കയ്യിലുള്ള ഫയൽ അയാൾക്ക് നേരെ നീട്ടി.. "മ്യുച്വൽ പെറ്റീഷൻ കൊടുക്കുന്നതാണ് നല്ലത്.. ഇനി അങ്ങനെ അല്ലെങ്കിലും കോർട്ട് ഡിവോഴ്സ് തരാൻ ഈ പേപ്പർസ് തന്നെ ധാരാളം... എന്തായാലും ഞാൻ ഇന്ദ്രജിത്തുമായി ഒന്ന് സംസാരിക്കാം... ഞാൻ അന്വേഷിച്ചപ്പോൾ അയാൾ റിലീസ് ആയിട്ട് രണ്ടാഴ്ച ആയെന്ന് അറിഞ്ഞു.." പീലിക്ക് അത് കേട്ടപ്പോൾ വല്ലാത്ത അസ്വസ്ഥത തോന്നി... വക്കീൽ പറഞ്ഞിടത്തെല്ലാം ഒപ്പിട്ടു കൊടുത്ത് അവർ അവിടെ നിന്നും ഇറങ്ങി.. "മോളെ..." അവൾ പുറത്തേക്ക് നോക്കി എന്തോ ആലോചിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കുമ്പോഴാണ് ഡോക്ടർ വിളിച്ചത്.. "എന്താ അമ്മേ..." "വേണ്ടായിരുന്നു എന്ന് തോന്നുന്നുണ്ടോ..??" "ഹേയ്.. ഇതിലും നേരത്തെ പറ്റുമായിരുന്നെങ്കിൽ എന്നെ ആഗ്രഹിച്ചിരുന്നുള്ളു..

പക്ഷെ അയാൾ പുറത്തിറങ്ങി എന്നറിഞ്ഞപ്പോൾ എന്തോ ഒരു അസ്വസ്ഥത... " "പേടിക്കണ്ട.. ഒന്നും ഉണ്ടാവില്ല.. മോള് എവിടെയാണെന്ന് പോലും അവന് കണ്ടു പിടിക്കാൻ പറ്റില്ല.. ഇനി കോർട്ടിൽ വച്ചേ നിങ്ങൾ കാണുള്ളൂ... " ഒന്ന് മൂളി കൊണ്ട് അവൾ പുറത്തോട്ട് നോക്കിയിരുന്നു.. മേഘങ്ങൾ ഇരുണ്ടു കൂടി.. മഴ തുള്ളികൾ മണ്ണിലേക്ക് പതിച്ചു.. കാറിന്റെ വൈപ്പറിൽ തട്ടി ഒരൊ തുള്ളികളും തെറിച്ചു വീണു... സിഗ്നലിൽ വണ്ടി നിന്നപ്പോൾ അവരുടെ അടുത്ത് ബുള്ളറ്റിൽ ഇരിക്കുന്ന രണ്ടു പേരിലേക്ക് അവളുടെ ശ്രദ്ധ നീണ്ടു.... ഒരു ചെറുപ്പകാരനും ചുരിദാർ ഇട്ടു ഇരിക്കുന്ന പെൺകുട്ടിയും.. അവൻ നനയാതിരിക്കാൻ ചുരിദാറിന്റെ ഷാൾ അവന്റെ തലയ്ക്കു മീതെ പിടിച്ചിട്ടുണ്ട് അവൾ.. അവളുടെ ഓർമകളിൽ ആ മധുരമൂറും യാത്ര കടന്നു വന്നു.. ദേഹമാസകാലം അവന്റെ കൈകളുടെ ചൂട്... അവന്റെ ചുണ്ടിന്റെ മൃദുത്വം... അവളുടെ കൺകോണിൽ മഴയായ് പെയ്തിറങ്ങിയ ഓർമ്മകൾ പറയുന്നുണ്ടായിരുന്നു എത്രയൊക്കെ മാറിയാലും നീ അഭിയുടെ മയില് തന്നെയാണെന്ന്..💙💙💙 ..... തുടരും......

മുന്നത്തെ പാർട്ടുകൾ വായിക്കാൻ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക...