💟 സങ്കീർത്തനം 💟: ഭാഗം 18

രചന: കാർത്തിക

രുദ്ര സംഗീതിന്റേയും ഋഷികയുടേയും സൗഹൃദം അവിടെ തുടങ്ങുവായിരുന്നു. ലൈബ്രറിയിലും അമ്പലകുളത്തിലെ പടവുകളിലും ക്യാമ്പസിൽ നിറഞ്ഞു നിൽക്കുന്ന ഗുൽമോഹർ മരങ്ങളുടെ ചുവട്ടിലുമൊക്കെയായി അവരുടെ സൗഹൃദം വളർന്നു. പതിയെ എല്ലാവരുടെയും ഋഷിക അവന്റെ മാത്രം ഋതു ആയി മാറി, അവനവൾക് രുദ്രേട്ടനും പരസ്പരം കാണുമ്പോഴൊക്കെ അവർക്ക് സംസാരിക്കാൻ കഥകളും കവിതകളുമൊക്കെയായി ഒരു പാട് വിഷയങ്ങൾ ഉണ്ടാകുമായിരുന്നു. നൃത്തവും സംഗീതവും അവളുടെ ജീവിതത്തിന്റെ ഭാഗം തന്നെയായിരുന്നു എന്നവൻ മനസ്സിലാക്കി. പരസ്പരം തുറന്നു പറഞ്ഞില്ലെങ്കിലും അവർക്കറിയാമായിരുന്നു അവരുടെ പ്രണയം..... രുദ്രൻ തന്റെ ഇഷ്ടം വീട്ടിൽ പറഞ്ഞു അവർക്ക് എതിരഭിപ്രായമൊന്നുമില്ലാത്തതിനാൽ രുദ്രൻ അച്ഛനേയും കുട്ടി ഋഷികയുടെ വീട്ടിൽ ചെന്നു കാര്യമവതരിപ്പിച്ചു. അവിടെയും സമ്മതം ആയിരുന്നു. പഠനമൊക്കെ കഴിഞ്ഞ് ഒരു ജോലിയായതിനു ശേഷം കല്ല്യാണം നടത്തി കൊടുക്കാമെന്ന് രണ്ട് അച്ഛൻമാരും വാക്ക് കൊടുത്തു. വീട്ടുകാരുടെ സമ്മതം കിട്ടിയപ്പോൾ തന്നെ രുദ്രൻ തന്റെ പ്രണയം ഋതുവിനോട് പറഞ്ഞു.

അവരുടെ ജീവിതത്തിലെ പ്രണയകാലം അവിടെ തുടങ്ങുവായിരുന്നു. ആർക്കും അസൂയ തോന്നും വിധമായിരുന്നു അവരുടെ പ്രണയം. രുദ്രനു ജോലി ആയപ്പോൾ വിവാഹ നിശ്ചയം നടത്തി കല്ല്യാണത്തിന് ദിവസം കുറിച്ചു, തങ്ങൾ കണ്ട സ്വപ്നം സഫലമാകാൻ പോകുന്ന സന്തോഷത്തിലായിരുന്നു രുദ്രനും ഋതുവും..... പക്ഷേ ആ സന്തോഷത്തിന് ആയുസ്സ് കുറവാണെന്ന് ആരും അറിഞ്ഞിരുന്നില്ല. കല്ല്യാണത്തിന് മുൻപ് മൂകാംബികയിൽ ദർശനം നടത്തണമെന്നുള്ള ഋതുവിന്റെ അമ്മയുടെ ആഗ്രഹപ്രകാരം അവർ മൂകാംബികയിലേക്ക് പോയി വരുന്ന വഴി ഒരു ആക്സിഡന്റിൽ ഋതു എന്നന്നേക്കുമായി രുദ്രനിൽ നിന്നും അകന്നു കാലയവനികയ്ക്കുള്ളിൽ മറഞ്ഞു....... ഋതുവിന്റെ മരണത്തിൽ രുദ്രൻ ആകെ തകർന്നു പോയിരുന്നു. തന്റെ പ്രിയപ്പെട്ടവൾ തന്നിൽ നിന്നും അകന്നുപോയെന്നു വിശ്വസിക്കാൻ അവനാകുമായിരുന്നില്ല. വല്ലാത്തൊരു ഡിപ്രഷനിലായിപ്പോയിരുന്നു അവൻ. ഒടുവിൽ മകന്റെ ഈ അവസ്ഥയിൽ നിന്നൊരു മാറ്റം വരനായി ആ കുടുംബം അവിടുള്ളതൊക്കെ വിറ്റിട്ട് മറ്റൊരു നാട്ടിലേക്ക് മാറി താമസിച്ചു.

അത് ഏറെ കുറെ ഫലവത്തായി മാറിയിരുന്നു. ഇനിയൊരു പെണ്ണ് തന്റെ ജീവിതത്തിൽ ഇല്ലെന്ന് പറഞ്ഞ് ഋതുവിന്റെ ഓർമ്മകളുമായി കഴിയുകയാണ് രുദ്രൻ. (പാസ്റ്റ് കഴിഞ്ഞൂട്ടോ.....) 🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁 പിറ്റേന്ന് കോളേജിലേക്ക് കീർത്തി ബസ്സിലാണ് പോയത്. ബസ്സ് കാത്ത് സ്റ്റോപ്പിൽ നിൽക്കുമ്പോൾ അവളറിയുന്നുണ്ടായിരുന്നു അടുത്ത് നിന്ന പെണ്ണുങ്ങളുടെ പുച്ഛത്തോടെ ഉള്ള നോട്ടം..... പതിവുപോലെ ക്ലാസിലെത്തുമ്പോൾ എല്ലാവരും ബുക്കും തുറന്നു പിടിച്ച് ഭയങ്കര പഠിത്തം, ഇന്നു ക്ലാസ് ടെസ്റ്റ് ഒന്നും പറഞ്ഞിട്ടില്ലല്ലോ ആരോടാ ചോദിക്കുക അപ്പോഴാണ് ദേവിക കീർത്തിയെ കണ്ടത്, "ഡോ അഭിജിത്ത് സർ ഇന്നലെ പഠിപ്പിച്ചത് ഇന്ന് എഴുതി കൊടുക്കണമെന്ന് വന്ന് പറഞ്ഞിട്ടു പോയി..... " "മം...." ഇതെന്താ സർ പെട്ടെന്ന് ടെസ്റ്റ് വച്ചത് എന്നാലോചിച്ചു കൊണ്ട് ഞാനെന്റെ സീറ്റിൽ ചെന്നിരുന്നു. എന്തായാലും ഒന്നു വായിച്ചു നോക്കാമെന്നു കരുതി ബുക്കെടുത്തപ്പോഴേക്കും സംഗീത് സർ ക്ലാസിലേക്ക് വന്നു. അഭിസർ (ഇനി അങ്ങനെ മതി) വന്നപ്പോൾ എല്ലാവരും ടെസ്റ്റ്ന് തയ്യാറായിരുന്നു. പക്ഷെ സാർ എല്ലാവരോടുമായി പറഞ്ഞു ടെസ്റ്റ് നടത്തുന്നില്ല പകരം ഒരാൾ ഇവിടെ വന്നു നിന്ന് ഇന്നലെ പഠിപ്പിച്ചത് ഒന്നു കൂടി മറ്റുള്ളവർക്കായി പറഞ്ഞു കൊടുക്കണം എന്നായിരുന്നു. ആരെയാവും സർ വിളിക്കുക എന്ന ടെൻഷനിലായിരുന്നു എല്ലാവരും പക്ഷെ എനിക്ക് ആ കാര്യത്തിൽ ഒരു സംശയവും ഇല്ലായിരുന്നു.

ഞാൻ കരുതിയത് പോലെ സർ എന്നെ തന്നെയാണ് വിളിച്ചത്...... സർ ക്ലാസെടുക്കുന്നതു പോലെ തന്നെ വേണമെന്ന് പറഞ്ഞു. കീർത്തി ക്ലാസെടുത്തു കഴിഞ്ഞപ്പോഴേക്കും നിശബ്ദമായിരുന്ന ക്ലാസിൽ പെട്ടെന്ന് കുട്ടികളുടെ കരഘോഷം മുഴങ്ങി, അത്രയ്ക്ക് മനോഹരമായിരുന്നു കീർത്തിയുടെ അവതരണം. അഭി ഒട്ടും പ്രതീക്ഷിച്ചിരുന്നില്ല അത്, കീർത്തിയെ മനപ്പൂർവ്വം കൊച്ചാക്കൻ വേണ്ടിയായിരുന്നു അങ്ങനെ ചെയ്തത്.... ബ്രേക്ക് ടൈം ആയപ്പോഴേക്കും ദേവിക അടുത്തു വന്നിരുന്നു വിശേഷങ്ങളൊക്കെ ചോദിച്ചു... എന്തൊ സ്പെല്ലിംഗ് മിസ്റ്റേക്ക് തോന്നി എനിക്ക് വരട്ടേ നോക്കാം എവിടെ വരെ പോകും എന്ന്. അന്നും ലൈബ്രററിയിൽ വച്ച് സംഗീത് കീർത്തിയെ കണ്ടു. ഇവൾ എപ്പോൾ നോക്കിയാലും ഇവിടെയാണല്ലോ..... അന്നു വൈകുന്നേരം വീട്ടിലേക്ക് പോകുന്ന വഴിക്ക് ഏതാനും ചെറുപ്പക്കാർ ബൈക്കിലായി അവളുടെ അടുത്തേക്ക് വന്നു കേട്ടാലറയ്ക്കുന്ന അശ്ലീലമായിരുന്നു പറഞ്ഞത്.

അതും കൂടിയായപ്പോൾ ഇനി പഠിക്കാനേ പോകുന്നില്ല എന്ന് അവൾ തീരുമാനിച്ചു. എല്ലാവരും അതിനെ എതിർത്തെങ്കിലും അവളുടെ തീരുമാനത്തിൽ മാറ്റമില്ലായിരുന്നു. ഏട്ടൻമാരുടെ ഉപദേശം കൂടി കൂടി വന്നപ്പോൾ അവൾ ഗത്യന്തരമില്ലാതെ പഠനം തുടരാമെന്ന് സമ്മതിച്ചെങ്കിലും അവൾ അതിന് പകരമായി ഒരു ഉപാധി വച്ചു. ഹോസ്റ്റലിലേക്ക് പോകണം എന്നായിരുന്ന് അത്. അവിടാകുമ്പോൾ നാട്ടുകാരെ പേടിക്കണ്ടല്ലോ. കീർത്തിയുടെ അച്ഛനെ വിളിച്ചും അവൾ ഇക്കാര്യം സമ്മതിപ്പിച്ചിരുന്നു. കീർത്തി പോകുന്നതിന്റെ അന്നു രാവിലെ കുഞ്ഞേട്ടൻ വന്ന് അവൾക്ക് ഒരു സമ്മാനം കൊടുത്തു നോക്കുമ്പോൾ ഒരു ഫോൺ ആയിരുന്നു അത്. അവൾക്ക് നല്ല സന്തോഷമായി (കുഞ്ഞേട്ടൻ കൈലാസ് നാഥ്, MBA കഴിഞ്ഞ് സ്വന്തമായി ബിസ്നസ്സ് ആണ്.. വല്ല്യേട്ടൻ കാശിനാഥ്, ബാങ്ക് മാനേജറാണ് ) ഏട്ടൻമാരാണ് അവളെ ഹോസ്റ്റലിലേക്ക് കൊണ്ടാക്കാമെന്ന് ഏറ്റിരുന്നത്. എല്ലാവരോടും യാത്ര പറഞ്ഞ് അവളിറങ്ങി........ അങ്ങനെ കീർത്തി ഹോസ്റ്റലിലേക്ക്............ തുടരും..

മുന്നത്തെ പാർട്ടുകൾ വായിക്കാൻ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക...