🦋 THE TITALEE OF LOVE🦋: ഭാഗം 34

രചന: സൽവ

റൂമിൽ നിന്ന് പുറത്തിറങ്ങിയ ലക്കിയുടെ ചുണ്ടുകൾ എന്തോ നേടിയെടുത്ത പോലെ വിടർന്നു.. ആ പച്ച കണ്ണുകളിൽ ചെറു തിളക്കം ഉടലെടുത്തു.. ഭക്ഷണം കഴിച്ചോണ്ടിരിക്കുന്ന സാബിറയെയും ശംസിയയെയും പുച്ഛിച്ചോണ്ട് അവൾ അവർക്ക് മുന്നിൽ ചെന്നിരുന്നതും അവർ ഇരുവരും അത്ഭുതത്തോടെ അവളെ നോക്കി.. അവൾ ഭക്ഷണം കഴിച്ചു തുടങ്ങിയതും സാബിറ ഭക്ഷണം അവിടെ തന്നെയിട്ട് ഇറങ്ങി പോയി. അവരെ നോക്കി ഒരു വേദനകലർന്ന ചിരി ചിരിച്ച ശേഷം അവളാ ഭക്ഷണത്തിലേക്ക് പുച്ഛത്തോടെ ഒന്ന് നോക്കി പുറത്തിറങ്ങി ഫോൺ എടുത്ത് അമനിനെ വിളിച്ചു.. "അമൻ.. നീ പറഞ്ഞത് ശെരിയാ.. ഹയാസിന് എന്റെ ഇക്ക എവിടെയാന്ന് അറിയാം.. നീ പറഞ്ഞത് പോലെ ഞാൻ അഭിനയിച്ചു.. അപ്പോൾ തന്നെ അവൻ ഇക്കയെയും ആഹിയെയും വിളിച്ചിരുന്നു.. ഞാൻ നീ പറഞ്ഞ അതെ ഡയലോഗ് രണ്ട് പേരോടും പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്.. നീ പറഞ്ഞ പോലെ തന്നെ നടക്കുമായിരിക്കും അല്ലെ.." "ഞാൻ പറഞ്ഞ എന്തെങ്കിലും തെറ്റിയിട്ടുണ്ടോ.." അമൻ ഒരല്പം അഹങ്കാരത്തോടെ പറഞ്ഞു.. "പ്ര്ര്ര്ർ… നീ പറഞ്ഞു തന്നത് എഴുത്തീട്ട എനിക്കെന്റെ പിജി കംപ്ലീറ്റ് ചെയ്യാൻ പറ്റാതായത്.. ഞാൻ നല്ലോണം പഠിക്കല്ലായിരുന്നോ.. അപ്പൊ ലെവന്റെ ഒരു ഡയലോഗ് "ഇങ്ങനെ ബുക്കിൽ തലയിട്ട് പഠിച്ചിട്ട് ഒരു കാര്യവുമില്ല ലക്കീ.. ഞാൻ തുണ്ട് വെക്കുന്നുണ്ട്..നിനക്കും പറഞ്ഞു തരാന്ന്.." നീ പറഞ്ഞു തന്നത് എഴുതിയ എനിക്ക് നല്ല അന്തസായിട്ട് സപ്ലി കിട്ടി.. "

അവൾ ഓർത്തെടുത്തു പറഞ്ഞതും അമൻ ഒന്ന് ഇളിച്ചു.. "അത് പിന്നെ.. ഒരു കൈയബദ്ധം…," ". ഇൻസ്‌പെക്ടർ അമൻ ഷയാൻ.. രഹസ്യമായി പല കേസുകളും അന്വേഷിച്ചു കണ്ടെത്തിയ അങ്ങയ്ക്കു മുൻപിൽ ഞാൻ തോറ്റു തന്നിരിക്കുന്നു.." അവനോടായി ചെറുചിരിയോടെ അതും പറഞ്ഞു കൊണ്ടവൾ ആകാശത്തേക്ക് നോക്കി… ആകാശത്തു തെളിഞ്ഞു കാണുന്ന നക്ഷത്രങ്ങളെയെല്ലാം നോക്കി കൊണ്ടിരിക്കുമ്പോൾ ആയിരുന്നു അവളുടെ കണ്ണുകൾ അത് ഒപ്പിയെടുത്തത് ... അതിലേക്ക് നോക്കി നിൽക്കവെ അവളുടെ നേത്ര ഗോളം വികസിച്ചു വന്നു.. "അതെന്താ…" ആകാശത്തുള്ള നക്ഷത്രങ്ങളിൽ നിന്നും തികച്ചും വ്യത്യസ്തമായ പകുതി ചുവപ്പും പകുതി നീലയും ഉള്ള ഗോളത്തിലേക്ക് ഉറ്റ് നോക്കി കൊണ്ട് അവൾ സ്വയം ചോദിച്ചു.. അതിന്റെ തിളക്കം എത്ര നേരമെന്നില്ലാതെ അവളെ അതിലേക്ക് വെളിച്ചെടുപ്പിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു.. ഒരു നീല നിറമുള്ള ചിത്രശലഭം അവൾക് ചുറ്റും പാറി കളിച്ചു..എങ്കിലും അവൾ അതിലേക്കൊന്നും ശ്രദ്ധ ചെലുത്തിയിരുന്നില്ല..അവളുടെ കണ്ണുകൾ ആ ഗോളത്തിൽ മാത്രമായിരുന്നു.. "ഇത്താ…" പിന്നിൽ നിന്നുള്ളൊരു നേർത്ത സ്വരം കേട്ടതും അവൾ ഞെട്ടികൊണ്ട് തിരിഞ്ഞു നോക്കി.. "നീയെന്താ ഇവിടെ…" തന്റെ പിന്നിൽ നിൽക്കുന്ന ശംസിയയെ നോക്കി അവൾ ചോദിച്ചതും ശംസിയ പൊട്ടി കരഞ്ഞോണ്ട് അവളെ വാരി പുണർന്നു.. എന്ത് ചെയ്യണം എന്ന് പോലും മനസ്സിലാവാതെ ലക്കി അവിടെ തന്നെ നിന്നു..

"ഞാൻ… ഞാനിത്രയും കാലം ഇത്തയെ ചതിക്കുകയായിരുന്നു..ഇപ്പോൾ ഇത്തയെല്ലാ സത്യങ്ങളും തിരിച്ചറിഞ്ഞ സ്ഥിതിക്ക് എനിക്ക് പറയാതിരിക്കാൻ വയ്യ..." അവൾ പറയുന്നതൊന്നും മനസ്സിലാവാതെ ലക്കി അവളെ തന്നിൽ നിന്ന് അകറ്റി നിർത്തി.. എന്നും വെറുപ്പോടെ നോക്കിയിരുന്ന ആ കണ്ണുകളിൽ ഇന്ന് തെളിഞ്ഞു കാണുന്നത് സ്നേഹം ആണെന്നുള്ളത് ലക്കിക്ക് അത്ഭുതം ആയിരുന്നു.. "നീയെന്താ പറയുന്നേ.." "ഞാൻ.. എനിക്ക് ഇത്തയോട് ഒരു വിരോധവും ഇല്ലായിരുന്നു.. ചെറുപ്പം മുതലേ എനിക്ക് ഒത്തിരി ഇഷ്ടമായിരുന്നു ആ പച്ച കണ്ണ് കാരിയെ.. പക്ഷേ ഇത്ത അങ്ങനെ അല്ലായിരുന്നു.. എപ്പോഴും ലൈത്തിക്കയിലേക്ക് മാത്രം ഒതുങ്ങിയൊരു ജീവിതം ആയിരുന്നു നിങ്ങളുടേത്.. ലൈതിക്ക എന്നെ ചേർത്ത് നിർത്തുന്നത് പോലും നിങ്ങൾക് ഇഷ്ടമല്ലായിരുന്നല്ലോ.. അങ്ങനെ ഉള്ള എന്റെ ഉള്ളിലേക്ക് ഉമ്മ ഓരോ വിഷങ്ങൾ കുത്തി കയറ്റാൻ നോകിയെങ്കിലും എനിക്ക് ഇത്തയോട് ഉള്ള ഇഷ്ടം ഒട്ടും കുറഞ്ഞില്ലായിരുന്നു.. ഒരിക്കൽ ഇത്തയെ എനിക്ക് ഇഷ്ടമാണെന്ന് പറഞ്ഞതിന് ഉമ്മയെന്നെ പൊതിരെ തല്ലി… അന്ന് മുതൽ പേടിയോടെയാ ഇത്തയെ ഉമ്മ ദ്രോഹിക്കുന്നതിന് ഓക്കെ കൂട്ട് നിന്നത്.. മനസ്സ് കൊണ്ട് ഓരോ നിമിശവും ഒരായിരം തവണ മാപ്പ് പറയുന്നുണ്ടായിരുന്നു.."

അവൾ പറഞ്ഞു നിർത്തി ലക്കിയെ നോക്കി.. ലക്കിയുടെ മുഖത്തുള്ള ഭാവത്തിൽ ഒരു മാറ്റവും ഇല്ലെന്നുള്ളത് ശംസിയയിൽ വേദന പടർത്തിയിരുന്നു.. "ഇത്താ.. ഇത്തയുടെ ജീവിതത്തിൽ നടക്കുന്ന ഓരോ കാര്യങ്ങളും ലൈതിക്ക പോയ ശേഷം ഞാനാ ലൈതിക്കയെ വിളിച്ചു പറയാറുള്ളത്.. ഇത്തയോട് സ്നേഹം കാണിക്കാൻ ഭയമായിരുന്നു.. അന്ന് ഐസയെ കയറി തല്ലിയത് അവളുടെ ചീത്ത മനസ്സ് എനിക്ക് നല്ലവണം അറിയാം എന്നത് കൊണ്ടായിരുന്നു… അല്ലാതെ എനിക്ക് ഹയാസിനോട് എന്ത് വിരോധം ഉണ്ടാവാനാ..ഞാൻ ഇത് വരേ ചെയ്തതെല്ലാം എന്റെയിത്ത പൊറുത്തു തരില്ലേ.." അവൾ പറഞ്ഞു തീർത്തതും ലക്കിയൊന്ന് പുഞ്ചിരിച്ചു.. "പിന്നല്ലാതെ…." അവളുടെ മുഖം കൈയ്യിൽ എടുത്തോണ്ട് ലക്കി ചോദിച്ചതും ശംസിയയുടെ ചുണ്ടുകൾ വിതുമ്പി. "ഉമ്മ കാണും.." ലക്കിയിൽ നിന്ന് അകന്നു നിന്ന് കൊണ്ട് ശംസിയ പറഞ്ഞു.. അവൾ അകത്തേക്ക് കയറി പോകുന്നത് ഒന്ന് നോക്കിയ ശേഷം അവൾ തന്റെ റൂമിലേക്ക് കയറി.. "ഹലോ ഡിയർ ഇത്താ…" പടച്ചോനെ ഇവൻ പോയില്ലേ..തന്റെ റൂമിന്റെ മുന്നിൽ ഇളിച്ചോണ്ട് നിൽക്കുന്ന ഹയാസിനെ നോക്കി അവൾ മനസ്സിൽ പറഞ്ഞു.. "എന്തിനായിരുന്നു ഈ അഭിനയം…" അവന്റെ ചോദ്യം കേട്ട് അവൾ ഞെട്ടൽ മറച്ചു വെച്ച് അവനെ നോക്കി..

"എന്ത് അഭിനയം.. അഭിനയിച്ചതൊക്കെ നീയും നിന്റെ ഇക്കയും കൂടെ ആയിരുന്നല്ലോ..ദയവ്‌ ചെയ്ത് എന്നോട് സംസാരിക്കാൻ വരരുത്.. ഈ ലോകത്തു ആരെയും വിശ്വസിക്കരുതെന്ന് ഒരിക്കൽ കൂടെ മനസ്സിലാക്കി തന്നതിന് ഒരുപാട് നന്ദിയുണ്ട്.." മുഖത്ത് കപട ദേഷ്യം വരുത്തി അതും പറഞ്ഞു കൊണ്ട് പോവുന്ന ലക്കിയെ അവൻ വേദനയോടെ നോക്കി.. അവൾ സത്യം അറിഞ്ഞാൽ ഇങ്ങനെയൊന്ന് അവൻ പ്രതീക്ഷിച്ചിരുന്നു.. അവൾ റൂമിൽ നിന്ന് ഇറങ്ങിയ പാടെ അവൻ ലൈത്തിനെ വിളിച്ചിരുന്നു.. "ഇനിയും.. ഇനിയും അവളോട് കള്ളങ്ങൾ പറഞ്ഞു പിടിച്ചു നിൽക്കാൻ ആവില്ലെടോ.. എല്ലാം ശെരിയാവട്ടെ.. കേസ് അവിടെ ഏതൊയൊരു വക്കീൽ അന്വേഷിക്കുന്നുണ്ട്.. അതെല്ലാം കഴിഞ്ഞിട്ട് എനിക്കെന്റെ പെങ്ങളോട് സത്യങ്ങൾ പറയണം..ഞാൻ നിന്നോട് ഇത്രയും കാലം അവൾ അറിയരുതെന്ന് പറഞ്ഞതെല്ലാം അവൾ അറിയണം.. മിയ ആരാ എന്നുള്ളതും.. മിയയും ഇവളും തമ്മിലുള്ള ബന്ധവും ഇവൾ അറിയണം.." എന്നതായിരുന്നു ലൈത്തിന്റെ മറുപടി.. ഒരു നിലക്ക് നോക്കുമ്പോൾ ലൈത് പറഞ്ഞതും ശെരിയാണെന്ന് അവന് തോന്നി..കാരണം സത്യങ്ങൾ അറിഞ്ഞാൽ ഒരുപക്ഷെ അവൾ നെഞ്ച് പൊട്ടി മരിച്ചാലോ.. ആരാ മിയ എന്നതിൽ ഉപരി അവളുടെ ആരാന്ന് ബാബി എന്നറിഞ്ഞാൽ.. ആ ആളെ കുറിച്ച് അറിഞ്ഞാൽ.. അതൊന്നും ഒരിക്കലും അവൾ താങ്ങില്ലായിരുന്നു.. ____•🦋•_____ "അമൻ…." പിന്നിൽ നിന്നുള്ള വിളി കേട്ടതും അവൻ തിരിഞ്ഞു നോക്കി..

"എന്താ… ഞാൻ പറയാതെ തന്നെ നിങ്ങൾക്കറിയില്ലേ.. എനിക്കൊരിക്കലും എന്റെ പെണ്ണിനെ വേദനിപ്പിക്കാൻ കഴിയില്ല.. അത്രമേൽ ഇഷ്ടപ്പെട്ടതാ.എന്നിട്ടും അവൾ…" അവൻ വാക്കുകൾ മുഴുപ്പിക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല.. ശബ്ദം ഇടരുന്നുണ്ടായിരുന്നു… "ആഹ്… അവളെ ആരാ കൊന്നതെന്ന് അറിയാവുന്ന ഒരാൾ ഉണ്ടാവും.. നീയില്ലാത്ത സമയത്ത് പലപ്പോഴും.. അവളെ കാണാൻ വരുന്ന ഒരു കണ്ണ് കാണാത്ത പെൺകുട്ടി…" "ജഹനാരാ… " അയാൾ പറഞ്ഞത് കേട്ട അവന്റെ ചുണ്ടുകൾ മൊഴിഞ്ഞു.. "അവൾ വരാനുള്ള സാധ്യതയില്ല.. കാരണം ആറ് വർഷത്തോളം ആയി അവൾ എവിടെയാണ് അവളുടെ വീട്ടുകാർക്കും പോലും അറിയില്ല.. ഇനി ജീവിച്ചിരിപ്പുണ്ടോ എന്ന് പോലും.." അതും പറഞ്ഞു കൊണ്ട് അവൻ അകത്തേക്ക് കയറി.. ചുവരിൽ തൂക്കിയിട്ട അവന്റെയും ദുആയുടെയും ചിത്രങ്ങൾ അവനിൽ വേദന പടർത്തി… നടുക്ക് തന്നെ അവനും ദുഅഃയും ലക്കിയും ആഹിയും ചേർന്നുള്ള ഫോട്ടോ കണ്ടപ്പോൾ അവന് ആഹി നാട്ടിൽ വന്നിട്ട് തന്നെ ഒന്ന് കാണാൻ പോലും വാരാത്തത് ഓർത്തു വേദന തോന്നി. _____•🦋•_____ "ആ വാർത്തയൊന്ന് വെച്ചേ…" അഹമ്മദ ഹാഷിം ടീവിക്ക് മുൻപിൽ ചെന്ന് നിന്ന് പറഞ്ഞതും അയാളുടെ ഭാര്യ വാർത്ത വെച്ചു.. അതിൽ താൻ പ്രതീക്ഷിച്ച പോലെ ഡൗലയുമായി ബന്ധപ്പെയ വാർത്തയൊന്ന് ഇല്ലെന്ന് കണ്ടതും അയാൾ അവിടെന്ന് എണീറ്റു തന്റെ മുറിയിലേക്ക് നടന്നു. മേശയിൽ മടക്കി വെച്ച fair in love 2 കൈയ്യിൽ എടുത്ത് മറിച്ചു നോക്കി..

"ഇതെങ്ങനെ…" ഞെട്ടലോടെ അയാൾ ചോദിച്ചതും അയാളുടെ കൈയ്യിൽ നിന്നാ പുസ്തകം നിലത്തേക്ക് വീണു ചിഞ്ഞി ചിതറിയിരുന്നു.. താൻ കണ്ടത് വിശ്വസിക്കാനാവാതെ അയാൾ നിലത്തുള്ള പുസ്തകത്താളുകളിലേക്ക് ഒന്ന് കൂടെ നോക്കി… അതിൽ നിന്നൊരു താൾ കൈയ്യിൽ എടുത്തു. "അതെ എഴുത്തു രീതിയിൽ… അതെ മനോഹാരിതയിൽ അവരുടെ പ്രണയം വീണ്ടും എഴുതിയത് ആരാണ്. ഒരിക്കലും ഇതേഴുതിയത് ഞാൻ അല്ലാ.. ജഹാനാര എനിക്ക് തന്നപ്പോൾ ഈ ഭാഗങ്ങൾ ഒന്നും ഇതിൽ ഇല്ലായിരുന്നു..പിന്നേയ്ത് ആരാ എഴുതിയത്..ആൻ എഴുതുന്ന അതെ മനോഹാരിതയിൽ ആർക്കാനിത് എഴുതാൻ സാധിക്കുക…" ഒന്നും മനസ്സിലാവാതെ സ്വയം ചോദിച്ചു കൊണ്ട് അയാൾ അതിൽ എഴുതിയതെല്ലാം വായിച്ചു നോക്കി.. ഓരോ അക്ഷരങ്ങൾ പോലും അയാളെ ഭയപ്പെടുത്തിയിരുന്നു.. കണ്ണുകളിൽ ആഗ്രഹിക്കാത്തത് എന്തോ നടക്കാൻ പോവുന്നതിന്റെ ഭീതിയായിരുന്നു.. "വേണ്ടാ.. ഇങ്ങനെയൊന്നും നടക്കേണ്ട.. ഒരു ജീവന് കൂടെ ബലിയാടാവപ്പെടും.. പക്ഷേ ഇതെയുതി വെച്ച ആൾക്ക് എന്തെങ്കിലും ദിവ്യ ശക്തി യുണ്ടോ.." സ്വയം ചോദിച്ചു കൊണ്ട് അയാൾ പുറത്തിറങ്ങി.. അയാൾ പുറത്തിറങ്ങിയതും ആ പുസ്തകത്തിന് ചുറ്റും നീല നിറമുള്ളയാ ചിത്ര ശലഭം പാറി കളിച്ചു.. "ഇവിടെയാരെങ്കിലും വന്നിരുന്നോ…" അയാൾ തന്റെ ഭാര്യക്ക് നേരെ തിരിഞ്ഞു ചോദിച്ചു.. "ആഹ്.. ഒരു കൊച്ചു വന്നിരുന്നു.. നിങ്ങളെയെതോ പുസ്തകം ഏല്പിക്കാൻ ആണെന്ന് പറഞ്ഞോണ്ട്…"

"ഒരു കണ്ണ് കാണാത്ത കുട്ടിയാണോ.." അയാൾ ചോദിച്ചതും അവരുടെ ഭാര്യ അല്ലെന്ന് തലയാട്ടി.. "കണ്ണൊക്കെ കാണും.. ഒരു നീല കണ്ണുള്ള പെൺകുട്ടിയായിരുന്നു.. കൈയുടെ ഒരു സൈഡിൽ ഒരു നീല ശലഭത്തിന്റെ ടാറ്റുവും ഉണ്ടായിരുന്നു…. എന്നെ നേരത്തെ അറിയാവുന്നത് പോലെയായിരുന്നു പെരുമാറ്റം.. പക്ഷേ ആ കുട്ടി ആ മുറിയിൽ നിന്ന് ഇറങ്ങുന്നത് ഞാൻ കണ്ടിട്ടില്ല.. ഞാൻ കാണാതെ പോയിട്ടുണ്ടാവുമെന്ന് കരുതി.." അവരുടെ വാക്കുകൾ കേട്ട് അയാൾ ഞെട്ടികൊണ്ട് അവളുടെ പേര് മൊഴിഞ്ഞു.. " ഡൗലാ….!! " അയാളുടെ ശബ്ദത്തിൽ വിറയൽ പടർന്നിരുന്നു. "ഡൗലാ.. അവളെ പോലീസ് അറസ്റ്റ് ചെയ്തില്ലേ.. പിന്നെയെങ്ങനെ.. ഇനി അഥവാ അവൾ ഏതെങ്കിലും മാർഗത്തിൽ ഇവിടെ എത്തിയാൽ തന്നെ അവൾ ഇറങ്ങി പോവാത്തത് എന്താ.. ഇനിയത് ഡൗലയല്ലേ. എങ്കിൽ ആരാ അത്…?? " അയാൾ സ്വയം ചോദിച്ചു… _____•🦋•_____ "ലൈത്… ഇത് നോകിയെ.." "നിനക്ക് ഉറക്കൊന്നൂല്ലേ എലാ…" "ഉറക്കം ഒന്നുല്ല എല മോൾക്… ലൈത് അതൊന്ന് നോകിയെ.." അവൾ ബാൽകാണിയിലേക്ക് അവനെ പിടിച്ചു വലിച്ചോണ്ട് പറഞ്ഞതും അവനൊരു ചെറു ചിരിയാലെ അവൾക് പിന്നാലെ വെച്ച് പിടിച്ചു.. "ദാ.. ആ സ്റ്റാർ മാത്രം എന്താ അങ്ങനെ ലൈത്…"

ആകാശത്തോട്ട് ചൂണ്ടി കൊണ്ട് എല ചോദിച്ചതും അവൻ അങ്ങോട്ട് നോക്കി.. അർദ്ധമായി നീലയും അർദ്ധമായി ചുവപ്പും ഉള്ള ആ ഗോളം കണ്ട് അവനിൽ ഭയമായിരുന്നു ഉടലെടുത്തത്.. "ലൈത്..കുറച്ചു വർഷങ്ങൾക് ശേഷം ഈ ഗോളം ഒരിക്കൽ കൂടെ ഭൂമിക്ക് അഭിമുകീഖരിച്ചു വരും.. അന്ന് അതിൽ മുക്കാലോലം നീലയും ബാക്കി മാത്രം ചുവപ്പും ആണോ എന്ന് നോക്കണം.. ഒരുപക്ഷെ അങ്ങനെ അല്ലെങ്കിൽ.. അന്നും ഇത് പോലെ രണ്ട് നിറവും സമാസമം ആണെങ്കിൽ നീ ഭയപെടണം…" ഒരിക്കൽ അവൾ പറഞ്ഞ വാക്കുകൾ ഓർത്തു അവൻ ഒന്ന് കൂടെ അതിലേക്ക് നോക്കി.. അതെ… ആ ഗോളത്തിൽ രണ്ട് നിറങ്ങളും സമാസമം തന്നെയായിരുന്നു… അതിലേക്ക് നോക്കും തോറും അവനിൽ വീണ്ടും ഭയം വന്നു. "വേണ്ട എലാ… അതിലേക്കൊന്നും നോക്കണ്ടാ.." അവനവളുടെ കൈ പിടിച്ചു പറഞ്ഞതും അവൾ താല്പര്യം ഇല്ലാത്ത മട്ടിൽ മുഖം ചുളിച്ചോണ്ട് അവന്റെ കൂടെ അകത്തേക്ക് കയറി.. "ലൈത്.. നമ്മക്ക് കായലിൽ പോവാ.." "വേണ്ട എലാ..അവിടെ പോലീസുണ്ടാവും.." "അല്ലെങ്കിലും ലൈത്തിന് എല മോളെ ഇഷ്ടല്ല..ഇനി ലൈത് എല മോളോട് മിണ്ടേണ്ടാ.. കട്ടീസ്." അവനോട് പിണങ്ങി മുഖം വീർപ്പിച്ചു കൊണ്ട് അവൾ ആ പാവയെ കൈയ്യിൽ എടുത്ത് കളിച്ചോണ്ടിരുന്നു… ആ പാവയിലേക്ക് നോക്കും തോറും അവന്റെ ഓർമ വർഷങ്ങൾ പിന്നിലേക്ക് പോയി.. •°•°•°•°•°•°•°• "നിനക്കെന്താ വേണ്ടെ.." "ലൈത് പ്ലീസ് നമ്മക്ക് പോവാം.ലൈത്.. എനിക്ക് പേടിയാവുന്നു.

ഓരോരോരുത്തരും എന്നെ ഭയപ്പെടുത്തുന്നു.." അവളുടെ നീല കണ്ണുകളിൽ തെളിഞ്ഞു കാണുന്ന ഭയം കണ്ടതും അവൻ അവളെ തന്നോട് ചേർത്ത് നിർത്തി.. "എന്റെ മിയയെ ഭയപ്പെടുത്താൻ മാത്രം ഈ ലോകത്ത് ആരും വളർന്നിട്ടില്ല…നീ ധൈര്യമായിട്ട് വാ.." "എന്നാലില്ലേ ലൈത്.. എനിക്കാ പാവയെ വാങ്ങി തരുമോ.." അവൾ ഒരു കടയിൽ തൂക്കിയിട്ട പാവയിലേക്ക് ചൂണ്ടി പറഞ്ഞതും അവൻ അവളെ ആകെ ഉഴിഞ്ഞു നോക്കി.. "എത്ര വയസ്സുണ്ടെന്നാ പറഞ്ഞെ.." "ഇരുപത്…' അവൾ ഇളിച്ചോണ്ട് പറഞ്ഞതും അവൻ ആ കടയിൽ നിന്ന് ആ പാവയെ വാങ്ങി അവളുടെ കൈയ്യിൽ കൊടുത്തു… ബാർബീ ബോയ്…!! ആ പാവയെ തന്റെ മാറോടു ചേർത്ത് വെച്ച് കൊണ്ട് അവൾ പറയുന്നത് അവൻ തെല്ലൊരു കൗതുകത്തോടെ നോക്കി നിന്നു.. ആ ചുണ്ടുകളിൽ വിരിഞ്ഞ അർദ്ധമായ പുഞ്ചിരി അവന്റെ മനസ്സിന് എന്തെന്നില്ലാത്ത സന്തോഷം നൽകി.. •°•°•°•°•°•°•°•°• "ഭാര്ബീ ബോയ്ക്ക് വേറെ ഷർട്ട്‌ വാങ്ങി തരാൻ സെഹ്‌റ മമ്മിയോട്‌ വിളിച്ചു പറയണം…" എലയുടെ ശബ്ദം കേട്ടത് അവൻ ഞെട്ടി കൊണ്ട് അവളെ നോക്കി ചിരിച്ചു.. "എന്നോടൊന്നും ചിരിക്കേണ്ട.. ലൈത് ചീത്തയാ.." അവൾ മുഖം കൊട്ടി പറഞ്ഞതും അവനൊരു ചിരിയാലെ അവള്ടെ അടുത്ത് പോയി അവളെ തന്റെ കൈയ്യിൽ എടുത്ത്..

"എന്റെ ബാർബീ ഗേൾ നെ ഞാനിപ്പോ വേറെ എങ്ങോട്ടെങ്കിലും കൊണ്ട് പോവാം.. എങ്ങോട്ടാ പോവേണ്ട…" അവന്റെ ചോദ്യം കേട്ടതും അത്രയും നേരം മുഖം വീർപ്പിച്ചു നിന്ന എലയുടെ മുഖം നോർമൽ ആയി. "എല മോളെ ദച്ചു നഴ്സിന്റെ വീട്ടിൽ കൊണ്ട് പോവോ.." അവള്ടെ ചോദ്യത്തിന് അവൻ തലയാട്ടിയതും അവൾ ചിരിച്ചോണ്ട് അവന്റെ കവിളിൽ ഒരു ഉമ്മ കൊടുത്തോണ്ട് അവന്റെ കൈയ്യിൽ നിന്ന് ചാടിയിറങ്ങി.. "പോവാല്ലേ.." അവന്റെ കൈയ്യിൽ മുറുകെ പിടിച്ചോണ്ട് അവൾ ചോദിച്ചതും.. അവനൊരു ചിരിയാലെ അവളെയും കൊണ്ട് പുറത്തിറങ്ങി.. "ലൈത്… ലൈത് എങ്ങനെയാ ഇത്രയും വലുപ്പം വച്ചത്.. എല മോൾ ഒക്കെ എന്ത് ചെറുതാ.." അവൾ അവനെയും അവളെയും നിരാശയോട് നോക്കി കൊണ്ട് ചോദിച്ചു. "എല മോൾ എന്താ കഴിക്കൽ.. ചോറും കറിയും ഒക്കെയല്ലേ.. പക്ഷേ ലൈത് കഴിക്കാറുള്ളത് കാലി തീറ്റയാ.. അതാ ലൈത്തിന് ഇത്രയും വലുപ്പം.." "സത്യാണോ ലൈത്.. സ്റ്റൗബെറി കാലി തീറ്റയുണ്ടോ.. എല മോൾക് അതാ ഇഷ്ടം.." "പിന്നല്ലാണ്ട്… നിന്റെ സെഹ്‌റ ഉമ്മയോട് പറഞ്ഞാൽ മതി..

അമേരിക്കയിൽ ഒക്കെ എല്ലാവരും കാലി തീറ്റയാ കഴിക്കാർ.." അവൻ പറഞ്ഞതിം അവൾ സെഹ്‌റ ഉമ്മയോട് പറയണം എന്ന് പറഞ്ഞോണ്ട് അവന്റെ കൈ വിട്ട് മുന്നോട്ട് ഓടി..ഇതിങ്ങനെ ഒരു പൊട്ടത്തി… അവൻ മനസ്സിൽ പറഞ്ഞോണ്ട് അവളെ തന്നെ നോക്കി നിന്നു.. "ലൈത്… വാ… അവിടെയൊരു സംഭവം.." അവൾ തിരിച്ചു വന്നു കൊണ്ട് അവന്റെ കൈ പിടിച്ചു വലിച്ചു പറഞ്ഞതും അവൻ അവൾക് പിന്നാലെ പോയി.. അവൾ ചൂണ്ടി കാണിച്ച സ്ഥലത്തേക്ക് നോക്കിയതും അവൻ അതെ നിമിഷം തന്നെ കഴുത്തു തിരിച്ചു അങ്ങോട്ട് ചെവി കൂർപ്പിച്ചു കണ്ണുകൾ വിടർത്തി നോക്കുന്ന എലയെ നോക്കി.. _____•🦋•______ "ആ….എന്നെയൊന്നും ചെയ്യല്ലേ.." റോഡിൽ കൂടെ തന്നെ വലിച്ചിയക്കുന്നതിനിടയിൽ ലക്കി വേദനയോടെ പറഞ്ഞു.. "നീ അനുഭവിക്കണം.. നീ തന്നെ ശിക്ഷകൾ അനുഭവിക്കണം.." അയാൾ വാശിയോട് പറഞ്ഞു കൊണ്ട് അവളെ വലിച്ചിയക്കുമ്പോൾ അവളുടെ ചുണ്ടുകൾ ആ ആളുടെ പേര് മൊഴിയുന്നുണ്ടായിരുന്നു........ തുടരും....

മുന്നത്തെ പാർട്ടുകൾ വായിക്കാൻ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക...