🦋 THE TITALEE OF LOVE🦋: ഭാഗം 44

രചന: സൽവ

"ആഹ് ബോഡി പോസ്റ്റ്മോർട്ടത്തിന് കൊണ്ട് പോയിക്കോ.. എനിക്ക് വളരെ അത്യാവശ്യം ആയിട്ട് എന്റെ ഓഫീസിൽ എത്തണം…" വിശാലിനോടായി അതും പറഞ്ഞു കൊണ്ട് ലക്കി തിരിഞ്ഞു നിന്നതും അവൾ ആരിലോ തട്ടി നിന്നു.. ഉള്ളിലൂടെ ഒരു മിന്നർ പിണർപ്പ് പോയത് പോലെ തോന്നിയ അവൾ വല്ലാത്തൊരു പകപ്പോടെ മിഴികൾ ഉയർത്തി നോക്കി… "ആഹി.." തന്റെ മുന്നിൽ ഉള്ളവനെ നോക്കി അവൾ വല്ലാത്തൊരു ഞെട്ടലോടെ മൊഴിഞ്ഞു.സാധാരണയായി എന്തെങ്കിലും പറഞ്ഞു അവളെ ചൊറിയാറുള്ള അവൻ അന്നൊന്നും പറഞ്ഞില്ല..അവന്റെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞിട്ടാണ് ഉള്ളതെന്ന് കണ്ടപ്പോൾ തന്നെ അവൾക്കത് ലെന മരിച്ചതിന്റേത് ആണെന്ന് മനസ്സിലായിരുന്നു.. അവളൊന്നും പറയാതെ കുറച്ചു മുന്നോട്ട് നിന്നു അവന്റെ ഓരോ പ്രവർത്തികളും വീക്ഷിച്ചു.. അപ്പോയായിരുന്നു അവനെ തന്നെ വല്ലാത്തൊരു ഭയത്തോടെ നോക്കുന്ന ജനങ്ങളെ കണ്ടത്.. അവരിൽ രണ്ടാൾകാർ അവന്റെ അടുത്ത് വന്നു എന്തോ പറയുന്നുണ്ട്.. അതിനവൻ കൊടുത്ത മറുപടി കെട്ടിട്ടാണെന്ന് തോന്നുന്നു അവർ വല്ലാത്തൊരു ഞെട്ടലോടെ അവനെ നോക്കി.. അവൻ അവരെ ഒന്ന് നോക്കിയ ശേഷം ലെനയുടെ ഉമ്മാന്റെ അടുത്തേക്ക് പോയി..

ഇതെല്ലാം വീക്ഷിച്ചു നിന്ന ലക്കിക്ക് തന്റെ മുന്നിൽ നടക്കുന്ന നാടകം ഒന്നും മനസ്സിലായില്ല.. "ഹലോ മാം പോവുന്നില്ലേ.." വിശാലിന്റെ ശബ്ദം കേട്ടതും അവൾ ഞെട്ടികൊണ്ട് അവനെ നോക്കി..വണ്ടിയുടെ അടുത്തേക്ക് നടന്നപ്പോൾ ആയിരുന്നു ടയർ പഞ്ചർ ആണെന്ന് കണ്ടത്..അവൾ ഒരു കോൺസ്റ്റബിളിനെ വിളിച്ചു കാണിച്ചു കൊടുത്തു.. "ഇതിപ്പോ ശെരിയാക്കാൻ കുറച്ചു സമയം എടുക്കുമല്ലോ മാം.. ഇവിടെ അടുത്തൊന്നും ഒരു മെക്കാനിക് പോലും ഇല്ലാത്തതാ…ഇപ്പോൾ പഞ്ചർ ആയതേ സ്റ്റെപ്പിനിയാ.." അയാൾ പറഞ്ഞതും അവൾ വല്ലാത്തൊരു നിരാശയോടെ അവിടെ നിന്നു..ഇപ്പോൾ അവിടെ പോയില്ലെങ്കിൽ അത്‌ ജോലിയെ ബാധിക്കും.എന്ത് ചെയ്യണം എന്നറിയാതെ അവൾ പകച്ചു നിന്നു. "പറ്റുമെങ്കിൽ നിനക്ക് എന്റെ കൂടെ വരാം.." അത്ര മാത്രം പറഞ്ഞു കൊണ്ട് ആഹി മുന്നോട്ട് നടന്നു..തന്റെ വണ്ടിയിൽ കയറാൻ നേരം തിരിഞ്ഞു നോക്കിയതും വലിയ താല്പര്യം ഇല്ലാത്ത മട്ടിൽ തന്റെ തൊട്ട് പിന്നിലായി നിൽക്കുന്ന ലക്കിയെ കണ്ട് അവന്റെ ചുണ്ടുകൾ ഒന്ന് വിടർന്നു.. "എനിക്ക് അർജന്റ് ആയതോണ്ട് മാത്രാ.." മുഖം കോട്ടി അതും പറഞ്ഞു കൊണ്ടവൾ വണ്ടിയിൽ കയറി ഇരുന്നു..അവളെയൊന്ന് നോക്കിയ ശേഷം ആഹി വണ്ടി മുന്നോട്ടെടുത്തു.

"ഹലോ ഭാര്യെ.." മൗനം ബേധിച്ചു കൊണ്ടവൻ വിളിച്ചതും അവൾ മുഖം തിരിച്ചു.. "പാവം ലെനയും മരിച്ചു പോയി.. അതും നമുക്ക് വേണ്ടിയാണെന്ന് അറിഞ്ഞാൽ നിനക്ക് വേദന തോന്നില്ലേ.." അവന്റെ ചോദ്യം കേട്ട അവൾ അവനെ ഒന്ന് നോക്കി.. "അവളെന്തിനാ നമുക്ക് വേണ്ടി മരിച്ചത്.. അവളും നമ്മുടെ ജീവിതത്തിൽ നടന്ന പ്രശ്നങ്ങളും തമ്മിൽ ഒരു ബന്ധവും ഇല്ലാല്ലോ.. ആഹ്.. പിന്നെ അവൾക് നിന്നെ വല്ലാത്ത ഇഷ്ടമായിരുന്നു…അതിനാണോ അവളെ അവർ കൊന്നത്..." അവളുടെ ചോദ്യം കേട്ട അവനിൽ ഒരു വേദന കലർന്ന ചിരി വിരിഞ്ഞു.. "അല്ലാ.. അവൾക് എന്നോട് പ്രണയം ഒന്നുമില്ലായിരുന്നു.. അതൊക്കെ അവൾ വെറുതെ നിന്നെ ചോദിപ്പിക്കാൻ വേണ്ടി പറയുന്നതാ.. അത്‌ കേട്ട് നീ മുഖം ഒരു കൊട്ട വീർപ്പിച്ചു പോവുന്നത് കണ്ടാൽ കൊച്ചു കുട്ടികളെ പോലെ എന്റെ അടുത്ത് വന്നു പറയും.. "ആഹീ ദേ നോക്ക്… ആഹിടെ കുശുമ്പി പാറു മത്തങ്ങ വിഴുങ്ങി പോവുന്നു…" അവൻ പറഞ്ഞതും അവളൊന്നും പറയാതെ പുറത്തേക്ക് നോക്കി ഇരുന്നു.. ആറ് മാസങ്ങൾ കൊണ്ട് അവളിൽ ഉണ്ടായ മാറ്റം അവൻ അറിയുന്നുണ്ടായിരുന്നു.. പൊതുവെ അവൾ ഇങ്ങോട്ട് വന്നായിരുന്നു സംസാരിക്കാർ ഉണ്ടായിരുന്നത്.. പക്ഷേ ഇപ്പോൾ അവൾ അവളുടെ ആവശ്യത്തിന് മാത്രം സംസാരിക്കുന്നു.

. "ഇനിയിപ്പോൾ നമ്മൾ രണ്ട് പേരും ഡിവോഴ്സ് ആവാണല്ലോ.. നിനക്കെന്നെ ഇഷ്ടമില്ലാത്ത സ്ഥിതിക്ക് അത്‌ തന്നെയാ ഏറ്റവും നല്ലത്… ലക്കി പുതിയ റിലേഷൻ വല്ലതും നോക്കുന്നുണ്ടോ.. എനി അഫൈറസ്…" അവന്റെ ചോദ്യം അവളുടെ ഹൃദയത്തിൽ ആയിരുന്നു കൊണ്ടത്. "ഞാനീ ലോകത്തു നിന്നെ മാത്രമേ പ്രണയിച്ചിട്ടുള്ളു.. ഇനി പ്രണയിക്കുകയും ഉള്ളു… എന്ന് പറഞ്ഞു അവനെ വാരി പുണരാൻ തോന്നിയെങ്കിലും അവൻ തന്നോട് ചെയ്തതും പറഞ്ഞതും ഓർത്തു അവൾക് അവനോട് വെറുപ്പ് തോന്നി.. ആ നിമിഷം അവളുടെ ചുണ്ടുകൾ ഉരിയാടിയിരുന്നത് "എന്റെ ദുആ " എന്നായിരുന്നു.. "ലക്കി നോക്കുന്നുണ്ടാവില്ല അല്ലെ.. എനിക്ക് പിന്നെ അതിനൊക്കെ ആൾകാർ ഒരുപാട് ഉണ്ട്.. ഹൈദരാബാദിൽ ആയപ്പോൾ അവിടെ വെച്ചൊരു കുട്ടി പ്രൊപ്പോസ് ചെയ്തിരുന്നു… അവൾ അല്ലെങ്കിൽ മറ്റൊരാൾ… അങ്ങാനേ ഉള്ളവനാണല്ലോ അഹ്‌സാൻ.. " അവളെ കുശുമ്പ് കേറ്റാൻ വേണ്ടി അവൻ പറഞ്ഞു. "കെട്ടിക്കോ.. ഹൈദരാബാദിൽ നിന്ന് കണ്ടവളെയോ ന്യൂയോർക്കിന്ന് കണ്ടവളെയോ.. ആരെയെങ്കിലും കെട്ടിക്കോ.. എനിക്കെന്താ… വല്ലതും കുത്തി കേറ്റി അലറി വിളിക്കുമ്പോൾ അവളുമാർ വന്നു നോക്കുമല്ലോ..

അല്ലെങ്കിലും കാണുന്നോർ കാണുന്നോർ ഓക്കെ പ്രൊപ്പോസ് ചെയ്യാൻ ഇവനാര് zayn malik ഓ.. അതിനൊക്കെ എന്റെ ഇക്ക.." പുറത്തേക്ക് നോക്കി ദേഷ്യത്തിൽ പിറുപിറുക്കുന്ന അവളെ കണ്ട് അവന് ചിരി വന്നു.. "പുതിയ കല്യാണത്തിന്റെ കാര്യം ഞാൻ തമാശക്ക് പറഞ്ഞതാട്ടോ..നിനക്കെന്നെയൊന്ന് മനസ്സിലാക്കി കൂടെ.. പഴയതെല്ലാം മറന്നു നമുക്കൊരു പുതിയ ജീവിതം തുടങ്ങി കൂടെ.." അവൻ പ്രതീക്ഷയോടെ ചോദിച്ചതും അവൾ അവനെയൊന്ന് തിരിഞ്ഞു നോക്കി.. "പഴയതെല്ലാം മറക്കണം അല്ലെ.. നീയന്ന് പറഞ്ഞതൊക്കെ ഞാൻ മറക്കണമാവും.. എന്നെ തനിച്ചാക്കി പോയത് ഞാൻ മറക്കണമാവും.. ഇതൊക്കെ മറന്നാലും എന്റെ കുഞ്ഞ് പോയത് എനിക്കും മറക്കാനാവും എന്ന് തോന്നുന്നുണ്ടോ.. എന്നിലെ അമ്മ അതിന് സമ്മതിക്കുമെന്ന് നിനക്ക് തോന്നുന്നടോ… എനിക്ക് നിന്നോട് വെറുപ്പാണ് അഹ്‌സാൻ.. അതെന്നും അങ്ങാനേ തന്നെയാവും…" വല്ലാത്തൊരു ദേഷ്യത്തോടെ അവൾ അവന് നേരെ കുരച്ചു ചാടിയതും അവനിൽ പുച്ഛം വിരിഞ്ഞു.. "നീ പറയുന്നത് കേട്ടാൽ തോന്നും ആ കുഞ്ഞു നിന്റെ മാത്രമാണെന്ന്.. എനിക്കും സങ്കടം ഉണ്ടായിരുന്നു ലക്കീ… അതെന്റെ കൂടെ കുഞ്ഞായിരുന്നു..അന്ന് മരിച്ചത് എന്റെ പെങ്ങൾ ആയിരുന്നു.. എനിക്കും നഷ്ടപ്പെട്ടത് എന്റെ പ്രണയത്തെ ആയിരുന്നു.. നമുക്ക് രണ്ട് പേർക്കും ഒരേ രീതിയിൽ തന്നെയുള്ള വിഷമങ്ങൾ ആയിരുന്നു...അല്ലെങ്കിലും എന്റെ വിഷമങ്ങൾക് ഇവിടെയൊരു വാല്യുവും ഇല്ലല്ലോ..

ഇന്നേ വരേ ഞാൻ നിന്റെയും ദുആയുടെയും മുന്നിൽ അല്ലാതെ തോറ്റു കൊടുത്തില്ല..പറഞ്ഞിട്ട് എന്ത് കാര്യം… എല്ലാവർക്കും അവരുടെ കാര്യം മാത്രം മതി.." ദേഷ്യത്തിൽ അവൻ പറഞ്ഞതും അവളൊന്നും മിണ്ടിയില്ല… പുറത്തേക്ക് തന്നെ നോക്കി നിന്നു.. എന്തിനെന്നില്ലാതെ അവളുടെയും കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞു വന്നു.. "എന്നെ ഈ ലോകത്തു അവൾക്കല്ലാതെ ആർക്കും മനസ്സിലായിട്ടില്ല.. അവളാണെങ്കിൽ ഭൂമി വിട്ട് പോവേം ചെയ്ത്.." അവൻ മനസ്സിലോർത്തു.. _____•🦋•_____ "ഇവിടത്തെ വാര്ഡൻ എവിടെ.. ഇത്രയായിട്ടും സെൽ അടചിട്ടില്ലല്ലോ.. എന്തോ എവിടെയോ പ്രശ്നമുണ്ട്.." ഹബ്ദക്കും ഡൗലയ്ക്കും ഇടയിൽ ഉള്ള സ്ത്രീകളിൽ ഒരാൾ പറഞ്ഞു.. "മറ്റേ അവൾ ഇല്ലേ നാലഞ്ച് കൊല്ലം മുൻപ് ജയിൽ ചാടി പോയിരുന്ന പെൺകുട്ടി.. അവള്ടെ കേസുമായി ബന്ധപ്പെട്ട് എന്തോ പ്രശ്നം ഉണ്ട്.. അവളെ കാണുന്നില്ലെന്നോ.. അവള്ടെ വീട്ടിൽ എത്തിയിട്ടില്ലന്നോ അങ്ങനെയെന്തോ.. ഇപ്പോ ജയിലുകാർ കൊന്നിട്ട് അവൾ ജയിൽ ചാടിയതാണെന്ന് പറഞ്ഞു പരാതിയതാണെന്ന് പറഞ്ഞാണ് പ്രശ്നം…" "ഏത് മറ്റേ ആ ആണ് ജൈലിന്റെ അത്രയും വലിയ മതിൽ ചാടിയ കൊച്ചോ.. അവളെ കാണാത്തത് വേറെയൊന്നും കൊണ്ടായിരിക്കില്ല.. ഏതെങ്കിലും ചെക്കന്റെ കൂടെ പോയി കാണും.."

അവരുടെ സംസാരംഎല്ലാം ശ്രദ്ധിച്ചു കൊണ്ട് അവൾ ഹബ്ദയെ നോക്കി.. ഹബ്ദ എന്തെന്നില്ലാത്ത ഭയത്തോടെ ആയിരുന്നു ഡൗഹയെ നോക്കിയതും.. നേരത്തെ അവൾ ചെയ്ത പ്രവർത്തി ഹബ്ദയുടെ മനസ്സിലേക്ക് ഓടിയെത്തിയതും അവളൊന്ന് ഉമിനീർ ഇറക്കി.. "എന്താ എന്നെയിങ്ങനെ നോക്കുന്നത് ദൗലാ…" ഹബ്ദയുടെ ചോദ്യം കേട്ട അവളൊന്ന് പുഞ്ചിരിച്ചു.. "ഇവരിപ്പോൾ ആരുടെ കാര്യമാ പറയുന്നത്.." "അതോ.. ഒരഞ്ചു വർഷം മുൻപ് ഒരു പെൺകുട്ടിയെ ഇങ്ങോട്ട് കൊണ്ട് വന്നിരുന്നു.. കേസ് ഓക്കെ എന്തോ ചെറുതായിരുന്നു.. പക്ഷേ ആ കുട്ടിയുടെ അവസ്ഥ വല്ലാതെ ഗുരുതരം ആയിരുന്നു.. എല്ലാവരെയും വല്ലാതെ ദ്രോഹിക്കും.. ഇടക്ക് കരയും… ചിലപ്പോൾ കണ്ണുകളിൽ ക്രൂര ഭാവം ആയിരിക്കും…ഇടക്ക് ഒരിക്കൽ ആണുങ്ങളുടെ ജൈലിന്റെ ആ കൂറ്റൻ മതിൽ ചാടി അപ്പുറത്തേക്ക് കടന്നിരുന്നു.. എങ്ങനെ ആണെന്ന് ഒന്നുമറിയില്ല.. അവൾ നല്ല ടാലെന്റെഡ് ആയിരുന്നു.. പിന്നീട് കുറെ കാലം അവൾ ഇവിടെ നിന്നു.. പച്ച കണ്ണുള്ള ഒരു വാർഡൻ ഉണ്ടായിരുന്നു.. ഒരു ദിവസം അവരെ ഉപദ്രവിക്കാൻ നോക്കി..

അതിന് ശേഷം അവളെ സെല്ലിൽ നിന്ന് പുറത്തിറക്കിയില്ല..പക്ഷേ ഒരുദിവസം അവൾ ജയിൽ ചാടി പോയി.. ഇപ്പോൾ ആർക്കും അവളെ കുറിച്ച് അറിയില്ല.. ഇവരെല്ലാം പറഞ്ഞത് പോലെ ജയിലുകാർ കൊന്നെന്നോ അറിയില്ല…" ഹബ്ദ അതും പറഞ്ഞുകൊണ്ട് ഡൗലയുടെ നീല മിഴികളിലേക്ക് നോക്കി..അതിലേക്ക് നോക്കും തോറും അവർക്ക് ഭയം തോന്നി.. "ആരെങ്കിലും നിന്റെയീ കണ്ണ് കണ്ടാലോ…" അവളുടെ കണ്ണുകളിലേക്ക് ഉറ്റ് നോക്കി ഹബ്ദ മനസ്സിൽ പറഞ്ഞു.. "ആ കുട്ടിയുടെ പേര് വല്ലതും ഓർമയുണ്ടോ…പിന്നെ അവളെ ചെയ്ത തെറ്റും…" "പേരൊന്നും അറിയില്ല… എപ്പോഴും I'm AB's queen എന്ന് പറഞ്ഞോണ്ടിരിക്കും.. കൊലപാതക ശ്രമം ആണെന്നാ പറഞ്ഞു കേട്ടത്.. എനിക്കത്രയേ അറിയുള്ളൂ.." ഹബ്ദ പറഞ്ഞതും അവളൊന്ന് അമർത്തി മൂളി.. "ആരാ ആ പെൺകുട്ടി…" അവൾ സ്വയം ചോദിച്ചു. "ദൗലാ തന്നെ കാണാൻ ഒരാൾ വന്നിട്ടുണ്ട്.." വാർഡൻ വന്നു പറഞ്ഞതും മറുതൊന്നും പറയാതെ അവളെ അവരുടെ കൂടെ പോയി തന്നെ കാണാൻ വന്ന ആളിലേക്ക് നോക്കി.. തന്റെ മുന്നിൽ ഉള്ള ആളെ കണ്ട് നിമിഷം നേരം കൊണ്ട് അവളുടെ കണ്ണുകളിൽ തീ ആളി കത്തി… "Don't ഡിസ്റ്റർബ് മീ…ഭർത്താവ് ആണെന്ന അധികാരത്തിൽ എന്നെ ഡിസ്റ്റർബ് ചെയ്യാൻ വരരുത്.." അത്ര മാത്രം പറഞ്ഞു കൊണ്ട് അവളെ തിരിഞ്ഞു നടന്നു.. "എന്താ ദൗലാ ഇത്.. സ്വന്തം ഭർത്താവല്ലേ വന്നത്.. നീയിത്ര സമയം മാത്രമേ അവനോട് സംസാരിച്ചുള്ളൂ..

ഇതിൽ പേര് ചേർത്തിയ പോലെ നിന്റെ ഭർത്താവ് ബെഹണം ലൈത് ആണെന്ന് പറഞ്ഞതോണ്ടാ ഞാൻ കാണാൻ അനുവദിച്ചത് പോലും…" രാവിലെ കണ്ടത് പോലത്തെ മോശം സ്വഭാവം ഉള്ള സ്ത്രീ അല്ലായിരുന്നു അത്‌.. വളരെ നല്ല പെരുമാറ്റം ഉള്ളയാളായിരുന്നു.. ആ സ്ത്രീ പറഞ്ഞത് കേട്ട് അവളൊന്ന് ഞെട്ടി.. "അത്‌ ബെഹ്‌നാം ലൈത് അല്ലാ.." അത്ര മാത്രം അവൾ തന്റെ മനസ്സിൽ മൊഴിഞ്ഞു. _____•🦋•_____ "ലക്കീ.. അവസാനമായിട്ട് എന്നോണം ചോദിക്കാ… വരുന്നോ…" അവന്റെ ചോദ്യത്തിന് അവൾ മറുപടി ഒന്നും പറഞ്ഞില്ലാ.. "ലക്കീ…." "എന്നെ തനിച്ചാക്കി പോയിട്ടല്ലേ.. എന്നോട് അങ്ങനെയൊക്കെ പറഞ്ഞിട്ടല്ലേ… എല്ലാത്തിനും കാരണം അവളാ ആ ഡൗല.. എന്റെ ഇക്കാന്റെ ഭാര്യ ആണെങ്കിലും അവൾക്കൊരിക്കലും ഞാൻ മാപ്പ് കൊടുക്കില്ല…" അത്‌ പറയുമ്പോൾ അവളുടെ ശബ്ദത്തിലെ ഇടർച്ചയവൻ ശ്രദ്ധിച്ചിരുന്നു.. "ഞാൻ നിന്നെ തനിച്ചാക്കി പോയെന്ന് നീയിങ്ങനെ എപ്പോഴും പറയാറുണ്ടല്ലോ.. എന്തിനാണെന്ന് നിനക്കറിയോ.. നിന്നെക്കാൾ വലുതായിട്ട് എനിക്കൊന്നുണ്ടെങ്കിൽ അതെന്താണെന്ന് നീ അന്വേഷിച്ചിട്ടുണ്ടോ.. അതറിഞ്ഞാൽ തീരാവുന്ന പ്രശ്നങ്ങൾ മാത്രമേ ഉള്ളു.. സത്യത്തിൽ അന്ന് ഞാൻ നിന്നെ ഒഴിവാക്കി പോയതല്ലായിരുന്നു..

നിന്റെ എല്ലാ കാര്യങ്ങളും ഞാൻ ശ്രദ്ധിക്കാർ ഉണ്ടായിരുന്നു… അത്‌ നിനക്ക് തന്നെ അറിയാവുന്ന കാര്യമല്ലേ…" അവൻ ചോദിച്ചതും അവളൊന്നും പറഞ്ഞില്ല പുറത്തേക്ക് തന്നെ നോക്കിയിരുന്നു.. "നീയെന്നെ ഇപ്പോഴും പ്രണയിക്കുന്നില്ലേ ലക്കീ.. ഇല്ലെന്ന് നിനക്ക് ഉറപ്പിച്ചു പറയാൻ പറ്റുമോ…" അവൻ അവളുടെ കൈകളിൽ മുറുകെ പിടിച്ചതും എന്ത് കൊണ്ടോ അവൾ അവനെ തടഞ്ഞില്ല.. ഇരുവരുടെയും മനസ്സിലേക്ക് അവരുടെ കഴിഞ്ഞ കാലം തെളിഞ്ഞു വന്നു.. •°•°•°•°•°•°•°•°• രക്‌ത്തിൽ കുളിച്ചു കിടക്കുന്ന ആഹിയെ നോക്കി എന്ത് ചെയ്യണം എന്നറിയാതെ അവൾ അവനിലേക്ക് തന്നെ നോക്കി നിന്നു.. ആൾകാരൊക്കെ തടിച്ചു കൂടി..അപ്പോഴും അവൾ വല്ലാത്തൊരു അവസ്ഥയിൽ ആയിരുന്നു.. "ആ ചെക്കൻ ഈ കുട്ടിയെ രക്ഷിക്കാൻ വേണ്ടി വന്നതായിരുന്നു.. ഈ കുട്ടിയാ അവനെ പിടിച്ചു തള്ളിയെ…" "സഹായിക്കാൻ വന്നവരോട് പോലും നന്ദിയില്ലാത്ത ഇനങ്ങൾ…" "ഇനി ഏതായാലും ഈ കുട്ടി തന്നെ അവനെ ആശുപത്രിയിൽ കൊണ്ട് പോവട്ടെ…" ആൾക്കൂട്ടത്തിനിടയിൽ പലരും പറയുന്നതൊന്നും അവളുടെ കാതിൽ എത്തിയില്ല… മനസ്സിലേക്ക് എന്തൊക്കെയോ തെളിഞ്ഞു വന്നു.. അവൾക് ഭ്രാന്ത് പിടിക്കുന്ന പോലെ തോന്നി..കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞു വന്നു.. ലക്കിക്ക് പിന്നാലെ വന്നിരുന്ന ദുആ ആൾക്കൂട്ടത്തിന് നടുവിൽ വല്ലാത്തൊരു അവസ്ഥയിൽ നിൽക്കുന്ന ലക്കിയെ കണ്ടു.. ഒരു നിമിഷം അവളെ ഭയപ്പെട്ടു.. "അവൾക് പഴയതെല്ലാം ഓർമ വന്നോ..

അങ്ങനെയൊക്കെ സംഭവിച്ചാൽ അവളെ ഒരുപാട് ചോദ്യങ്ങൾ ചോദിക്കില്ലേ… അതിന് ഞാനെന്ത് മറുപടി നൽകും.. അവരൊക്കെ എവിടെ എന്ന് ചോദിച്ചാൽ ഞാനെന്ത് ചെയ്യും.." സ്വയം ചോദിച്ചു കൊണ്ടവൾ ആൾക്കൂട്ടത്തെ വകഞ്ഞു മാറ്റി ലക്കിക്ക് അടുത്തേക്ക് ചെന്ന്.. തന്റെ മുന്നിൽ കാണുന്ന കാഴ്ച കണ്ട് അവളെ ഞെട്ടലോടെ ഒന്ന് കൂടെ നോക്കി.. ആൾക്കൂട്ടത്തിൽ നിന്നുള്ള സംസാരങ്ങൾ കേട്ട് അവൾക് കാര്യങ്ങളും മനസ്സിലായിരുന്നു.. "ഞങ്ങൾ ആശുപത്രിയിൽ കൊണ്ട് പൊയ്ക്കോളം.." ആൾകാരോട് അതും പറഞ്ഞു കൊണ്ട് ദുഅ ലക്കിയെ തട്ടി വിളിച്ചു..അവൾ ഞെട്ടി കൊണ്ട് ദുആയെ നോക്കി.. "ആശുപത്രിയിൽ കൊണ്ട് പോവാം.." ദുആ പറഞ്ഞതും ലക്കി തലയാട്ടി..ആൾകാർ പിടിച്ചു വണ്ടിയിലേക്കിട്ട്.. ആശുപത്രിയിൽ കൊണ്ട് പോയി.. ___🦋 "ലക്കീ… എഴുന്നേൽക് ലക്കീ.. നീയെന്തിനാ ഒന്നും കഴിക്കാതെ ഇവിടെയിങ്ങനെ ഇരിക്കുന്നത്… അവർക്ക് കുഴപ്പം ഒന്നുമില്ലന്നല്ലേ ഡോക്ടർ പറഞ്ഞത്.." ദുഅ ലക്കിയെ തട്ടി വിളിച്ചതും ലക്കി കണ്ണ് നിറച്ചു അവളെ നോക്കി.. "എന്നാലും ദുആ ഞാൻ കാരണം ഒരാൾ…" അതും പറഞ്ഞു കൊണ്ട് ലക്കി ദുആയുടെ മേലേക്ക് വീണു.. "ഒന്നും സംഭവിക്കില്ല ലക്കീ...ഇതിപ്പോ ഒന്നര ദിവസമായി നീയൊന്നും കഴിക്കാതെ ഇരിക്കുന്നു.. ഇങ്ങനെ പോയാൽ മിക്കവാറും നിന്നെയും ഇവിടെ അഡ്മിറ്റ്‌ ചെയ്യേണ്ടി വരും..വാ എഴുന്നേൽക്.. എന്തെങ്കിലും കഴിക്കാം…" അതും പറഞ്ഞു കൊണ്ട് ദുആ അവളെ പിടിച്ചെഴുന്നേൽപ്പിച്ചു.

. "അകത്തുള്ളയാളുടെ വേണ്ടപ്പെട്ടവർ ആരെങ്കിലും ഉണ്ടോ..ഒരു ഓപ്പറേഷൻ ഉണ്ടായിരുന്നു… അതിന് സൈൻ ചെയ്തു തരണം…" ഡോക്ടർ വന്നു പറഞ്ഞതും ദുആ അങ്ങോട്ട് പോവാൻ തുനിഞ്ഞെങ്കിലും അതിന് മുൻപ് ഞാനുണ്ട് എന്ന് ആരോ പറയുന്നത് കേട്ട് ലക്കിയും ദുആയും ഒരേ സമയം അങ്ങോട്ട് നോക്കി.. കരഞ്ഞു കലങ്ങിയ കണ്ണുമായി വരുന്ന ആ ചെറുപ്പ കാരനെ ദുആ ഒന്ന് നോക്കി.. "ഞാനറിയാതെ എന്റെ ഇക്കാക്ക് ഏത് വേണ്ടപ്പെട്ടവർ.." അവനെ തന്നെ നോക്കി അവൾ മനസ്സിൽ മൊഴിഞ്ഞു.. "നിങ്ങൾ അകത്തുള്ളയാളുടെ…" ഡോക്ടർ ചോദിച്ചു. "എന്റെ ഫ്രണ്ട് ആണ്.. അവൻ അഹ്‌സാൻ ബാഖിർ.. ഞാൻ അമൻ ഷയാൻ.." അമൻ പറഞ്ഞതിലെ ആഹിയുടെ പേര് ലക്കി നോട്ട് ചെയ്തിരുന്നു.. "അഹ്‌സാൻ ബാഖിർ.." അവളുടെ ചുണ്ടുകൾ മൊഴിഞ്ഞു.. അതെ സമയം ദുആ അമന്റെ പേര് കേട്ട ഞെട്ടലിൽ ആയിരുന്നു.. ഒരുപാട് തവണ ആഹി പറഞ്ഞിട്ട് അവൾ അവന്റെ പേര് കെട്ടിട്ടുണ്ടായിരുന്നു..ഇതാണ് കക്ഷിയെന്ന് അവൾക്കപ്പോൾ ആയിരുന്നു മനസ്സിൽ ആയത്.. "മ്മ്.. ബോഡി ക്കെ കൊള്ളാം.. എന്നാലും സിക്സ് പാക്ക് അല്ലെന്ന് തോന്നുന്നു.. മുഖത്തിന്‌ ഒരു ചോക്ലേറ്റ് ബോയ് ലുക്ക്‌ ഒക്കെയുണ്ട്.. ആകെ തുകെ തരക്കേടില്ല.. ഇവിടുന്ന് പോവുന്നത് വരേ ഇവനെ വെച്ച് അഡ്ജസ്റ്റ് ചെയ്യാം…"

അവനെ നോക്കി ദുആ ആത്മഗതിച്ചു.. "പുര കത്തുമ്പോൾ വാഴ വെട്ടല്ലെടി കോപ്പേ…" ആ അവശ അവസ്ഥയിലും ലക്കിയത് പറഞ്ഞപ്പോൾ ആയിരുന്നു ദുആക്ക് തന്റെ ആത്മഗതം ശബ്ദത്തിൽ ആയിരുന്നെന്നു മനസ്സിൽ ആയത്.. അവൾ ലക്കിയെ പിടിച്ചു മുന്നോട്ട് നടന്നു..അവൾക് ആഹിയുടെ കാര്യത്തിൽ വലിയ ടെൻഷൻ ഒന്നുമില്ലായിരുന്നു… കാരണം വണ്ടി ഇടിച്ചതു കൊണ്ട് തന്നെ വീണ സമയത്ത് കാലിന് ചെറിയ ഫ്രാക്ചർ ഉണ്ട്.. നെറ്റിയിൽ ഒരു മുറിവും ഉണ്ട്.. ഉച്ച നേരം ആയത് കൊണ്ട് മുറിവിൽ നിന്നായിരുന്നു രക്തം മുഴുവൻ ഒലിച്ചു വന്നത്… "എന്നെ നീ പിടിക്കണം എന്നൊന്നും ഇല്ല ദുആ ..എനിക്ക് പ്രശ്നങ്ങൾ ഒന്നുമില്ല…" അതും പറഞ്ഞു കൊണ്ട് ലക്കി മുന്നോട്ട് നടന്നതും അവൾ തലയിൽ ഇരുട്ട് കയറുന്ന പോലെ തോന്നി.. വീയാൻ പോയതും ആരോ ഒന്ന് അവളെ പിടിച്ചു.. അവ്യക്തമായ അവസ്ഥയിൽ ലക്കിക്ക് ആളെ മനസ്സിലായില്ല.. ലക്കിയുടെ അരയിലൂടെ കൈയ്യിട്ട് തന്നോട് ചേർത്ത് വെയ്ക്കുന്ന ആളെ കണ്ട് ദുആ ഞെട്ടലോടെയും ഭയത്തോടെയും അവനെ നോക്കി.. അവളുടെ ചുണ്ടുകൾ അവന്റെ പേര് മൊഴിഞ്ഞു....... തുടരും....

മുന്നത്തെ പാർട്ടുകൾ വായിക്കാൻ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക...