🔥🔥അഗ്നിയായി അവൾ🔥🔥 : ഭാഗം 12

എഴുത്തുകാരി: മിന്നു

മുറിക്ക് പുറത്ത് അമ്മയുടെ വാക്കുകൾ കേട്ട് കൊണ്ട് സൂര്യയും നിൽപ്പുണ്ടായിരുന്നു. ഒരു നിമിഷം എങ്കിൽ ഒരു നിമിഷം അമ്മയെ തെറ്റുദ്ധരിച്ചതിൽ... ആ മനസ്സ് കാണാതെ പോയതിന് സൂര്യയ്ക്ക് വല്ലാത്ത കുറ്റബോധം തോന്നി. എന്നാൽ അതിനേക്കാൾ അവനെ വിഷമിപ്പിച്ചത് മിത്രയെ കുറിച്ചുള്ള ഓർമ്മകൾ ആയിരുന്നു. വീണ്ടും പഴയ കാര്യങ്ങൾ ഓരോന്നായി അവന്റെ മനസ്സിലേക്ക് തെളിഞ്ഞു വന്നപ്പോൾ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞു ചെന്നിയിൽ വിയർപ്പ് തുള്ളികൾ പൊടിഞ്ഞു.... മിത്ര.... പേര് പോലെ എല്ലാവരോടും കൂട്ട് കൂടി നടക്കുന്നവൾ... തുമ്പപൂവിന്റെ നൈർമല്യം ഉള്ളവൾ... സദാ പുഞ്ചിരിച്ചു നിൽക്കുന്ന ഒരു കിലുക്കാം പെട്ടി. വേഷം കൊണ്ട് ആൾ ഇച്ചിരി മോഡേൺ ആണെങ്കിലും മനസ്സു കൊണ്ട് എല്ലാവരെയും സ്നേഹിക്കാൻ മാത്രമറിയാവുന്ന ഒരു പാവം . എന്നും മിത്രയെ കുറിച്ച് ഓർക്കുമ്പോൾ മനസ്സിൽ ആദ്യം തെളിയുന്നത് അപ്പോയിന്റ്മെന്റ് ഓർഡറുമായി തന്റെ ഓഫീസ് കാമ്പിനിലേക്ക് പുഞ്ചിരിയോടെ കടന്നു വരുന്ന അവളുടെ രൂപമാണ്. പരിചയപ്പെട്ട ആദ്യ നാൾ മുതൽ എന്നും അവളുടെ മുഖത്ത് ആ പുഞ്ചിരി മായാതെ ഉണ്ടായിരുന്നു. അവസാനമായി കണ്ട് പിരിഞ്ഞ ആ ദിവസമൊഴിച്ച്.... കമ്പനി തുടങ്ങിയതിനു ശേഷമുള്ള ആദ്യ നാളുകളിൽ ഭയങ്കര ടെൻഷൻ ആയിരുന്നു.

കമ്പനി വിജയിക്കുമോ??? തന്റെ പരിശ്രമങ്ങളൊക്കെ ലക്ഷ്യത്തിൽ എത്തിചേരുമോ എന്നിങ്ങനെ... ബിസ്സിനസ്സ്മാൻ വിശ്വനാഥന്റെ മകൻ എന്ന ലേബലിൽ നിന്നും സൂര്യാംശ് വിശ്വനാഥൻ എന്ന ബിസ്സിനസ്സുകാരനിലേക്കുള്ള യാത്ര വളരെ കഠിനമായിരുന്നു... Hard-working ആയിരുന്നു.. അതുകൊണ്ട് തന്നെ workers ന്റെ ഭാഗത്തു നിന്നും വരുന്ന ചെറിയ മിസ്റ്റേക്കുകൾക്ക് പോലും നന്നായി ചീത്ത പറയുമായിരുന്നു. Work load അധികമായപ്പോഴാണ് ഒരു PA യെ പോസ്റ്റ് ചെയ്യാൻ തീരുമാനിച്ചത്. ആ ഒഴിവിലേക്കാണ് അവൾ വന്നത്. മിത്ര... മുൻപ് യാതൊരു വിധ എക്സ്പീരിയൻസുമില്ലാതിരിന്നിട്ട് പോലും ഇന്റർവ്യൂവിൽ അവളുടെ പെർഫോമൻസ് ഒന്ന് കൊണ്ട് മാത്രമാണ് അവളെ തിരഞ്ഞെടുത്തത്. എന്റെ ആ തീരുമാനം ശരിയായിരുന്നു എന്ന് പീന്നീടുള്ള ദിവസങ്ങളിൽ അവൾ തെളിയിച്ചു. എത്ര heavy work കൊടുത്താലും പുഞ്ചിരിയോടെ ഒരു മടുപ്പും കൂടാതെ കഴിയുന്നതും വേഗം അവൾ പൂർത്തിയാക്കും... ഒപ്പം ടെൻഷനിൽ ഞാൻ മറന്ന് പോകുന്ന കുഞ്ഞ് കാര്യങ്ങൾ വരെ വളരെ കൃത്യമായി ഓർമ്മിപ്പിക്കും... ഓഫീസിലെ എല്ലാ സ്റ്റാഫുകളോടും അവൾ പെട്ടെന്ന് സൗഹൃദത്തിലായി. ആ സൗഹൃദത്തിലൂടെ അവർ പോലും അറിയാതെ അവരെ കൊണ്ട് ജോലികൾ കൃത്യമായി ചെയ്യിക്കുന്നതിൽ മിത്രയ്ക്ക് ഒരു പ്രത്യേക കഴിവുണ്ടായിരുന്നു.

ശരിക്കും മിത്ര വന്നതിന് ശേഷം ഓഫീസിലെ തന്റെ ജോലികൾ പാതി കുറഞ്ഞു. അവൾ വന്നതിനു ശേഷമാണ് കമ്പനിയും ഒന്ന് മെച്ചപ്പെട്ടു വന്നത്. എത്ര ടെൻഷനിൽ ആണെങ്കിലും മിത്രയോട് കുറച്ചു സമയം സംസാരിക്കുമ്പോൾ അതൊക്കെ മാറും.. അങ്ങനെ അങ്ങനെയാണ് മിത്രയോട് കൂടുതൽ അടുത്തത്.. കുറഞ്ഞ കാലയളവിനുള്ളിൽ തന്നെ ഒരു സഹപ്രവർത്തക എന്നതിലുപരി അവൾ എനിക്ക് നല്ലൊരു സുഹൃത്തായി മാറി. സാർ വിളി മാറ്റി സൂര്യ എന്ന് വിളിച്ചോളാൻ അനുവാദം നൽകി. പിന്നീട് ഇടയ്ക്ക് എപ്പോഴോ അവളുടെ വിളി 'സൂര്യ' യിൽ നിന്നും സൂര്യേട്ടനിലേക്ക് മാറി. കൂടെപ്പിറപ്പായി ജീവേട്ടൻ ഉണ്ടെങ്കിലും മനസ്സിൽ എപ്പഴോ കടന്ന് കൂട്ടിയ പെങ്ങളൂട്ടി എന്ന മോഹം മിത്രയുടെ ആ വിളിയിൽ പൂവണിഞ്ഞതായി തോന്നി. ദിവസവും രാത്രി അമ്മയുടെ മടിയിൽ കിടന്ന് അന്നന്നത്തെ വിശേഷങ്ങൾ പങ്കു വയ്ക്കുന്നത് ഒരു ശീലമായിരുന്നു. ആ സംസാരത്തിലൂടെ അമ്മയ്ക്കും ഋതു ചേച്ചിക്കും മിത്രയെ നല്ല പരിചയമായിരുന്നു. ഇടയ്ക്ക് അമ്മ ആവശ്യപ്പെട്ടിട്ട് അവളെ വീട്ടിലും കൊണ്ട് വന്നിട്ടുണ്ട്. എവിടെയും അവൾ എല്ലാവരുടെയും കണ്ണിലുണ്ണി തന്നെയായി മാറി. അതുകൊണ്ട് തന്നെ വീട്ടിലും ഓഫീസിലും ഞാൻ അവൾക്ക് പൂർണ്ണ സ്വാതന്ത്ര്യവും കൊടുത്തിരുന്നു.

എന്നാൽ തന്റെയാ സ്നേഹവും സൗഹൃദവും മിത്ര മറ്റൊരു രീതിയിലാണ് കണ്ടിരുന്നത് എന്ന് എനിക്കറിയില്ലായിരുന്നു. ആ സമയത്താണ് കമ്പനിക്ക് വലിയ ഒരു ഡീൽ കിട്ടിയത്. പുതിയ ഡീൽ കിട്ടിയതിൽ എന്നേക്കാൾ സന്തോഷമായിരുന്നു മിത്രയ്ക്ക്... ഊണും ഉറക്കവും പോലും ഉപേക്ഷിച്ച് പിന്നീട് ആ ഒരു പ്രോജക്ടിന് പിന്നാലെയായിരുന്നു. തനിക്ക് കൈ താങ്ങായി ഒപ്പം മിത്രയും.... പ്രോജക്ട് പ്രസന്റേഷന് രണ്ട് ദിവസം മുമ്പ് തന്നെ പേപ്പർ വർക്കുകൾ എല്ലാം കംപ്ലീറ്റ് ചെയ്തു. കംപ്ലീറ്റ് ചെയ്ത വർക്കുകൾ എല്ലാം ഒന്ന് അറേൻജ് ചെയ്ത് നല്ല രീതിയിൽ മറ്റന്നാൾ ക്ലൈന്റ് മീറ്റിംഗിങ്ങിന് പ്രസന്റ് ചെയ്യണം. അതിന് വേണ്ടിയാണ് അന്ന് ഓഫീസ് ടൈം കഴിഞ്ഞപ്പോൾ മിത്രയെയും കൂടി ഗസ്റ്റ് ഹൗസിലേക്ക് പോയത്. മുൻപും ഇത്തരം ഹെവി വർക്ക് ചെയ്യാൻ മിത്രയെയും കൂടി ഞാൻ അവിടെ പോയിട്ടുണ്ട്. അന്ന് ചെറിയൊരു ചാറ്റൽ മഴ ഉണ്ടായിരുന്നു. ആറ് മണി ആയപ്പോൾ തന്നെ നല്ല ഇരുട്ട് പിടിച്ചു. വർക്ക് കഴിയാൻ ലേറ്റായാൽ അന്നവിടെ തങ്ങാൻ തീരുമാനിച്ച് വന്നത് കൊണ്ട് സെക്യൂരിറ്റിയെ പറഞ്ഞു വിട്ടു. മിത്രയുടെ ഹോസ്റ്റൽ വാർഡനെ വിളിച്ച് അവൾ വരാൻ കുറച്ചു വൈകുമെന്ന് അറിയിച്ചു. മിത്രയും ഞാനും കൂട്ടിയിരുന്ന് വർക്ക് ചെയ്യാൻ തുടങ്ങി. ഒരു ഒൻപത് മണി ആവാനായപ്പോഴേക്കും എല്ലാം ഒരുവിധം സെറ്റ് ചെയ്തു.

മിത്രയെ ഡ്രോപ്പ് ചെയ്യാനായി പുറത്തേക്ക് ഇറങ്ങുമ്പോഴാണ് പുറത്ത് നല്ല കനത്ത മഴ പെയ്യുകയാണെന്ന് മനസ്സിലായത്. ഇത്രയും നേരം ജോലിയിൽ മുഴുകി രണ്ടുപേരും അതൊന്നും അറിഞ്ഞതേയില്ല. മഴ തോർന്നിട്ട് പോകാമെന്ന് തീരുമാനിച്ചു. അടുക്കളയിൽ നിന്നും രണ്ട് ചൂട് കോഫി ഉണ്ടാക്കി കൊണ്ട് വന്നു. കോഫിമഗ്ഗ് മിത്രയ്ക്ക് നേരെ നീട്ടുമ്പോൾ അവളുടെ മുഖത്ത് ഭയങ്കര സന്തോഷമായിരുന്നു കണ്ണുകളിൽ വല്ലാത്ത തിളക്കം... ഓരോ തവണ കോഫി മുത്തി കുടിക്കുമ്പോഴും അവളുടെ നോട്ടം തന്നിൽ തന്നെയിരുന്നു. അവളുടെ മുഖത്ത് നിറഞ്ഞ് നിൽക്കുന്ന excitement ൽ നിന്നും അവൾക്ക് തന്നോട് എന്തോ ഒന്ന് പറയാനുണ്ടെന്ന് വ്യക്തം... പതിവില്ലാത്ത വിധം അവൾ വിരലുകൾ ഞെരിച്ചുടയ്ക്കുന്നത് കണ്ടപ്പോൾ കൈയിലെ കോഫിമഗ്ഗ് വാങ്ങി ടേമ്പിളിലേക്ക് വച്ചു. "ഇനി പറയ്.... തനിക്ക് എന്താ പറയാനുള്ളത്???" "എനിക്കോ.... എനിക്ക് ഒന്നുല്ലല്ലോ.. സത്യായിട്ടും ഒന്നും പറയാനില്ല സൂര്യേട്ടാ...." പരുങ്ങലോടെ മിത്ര പറഞ്ഞു. "അത് കള്ളം... നിന്റെയീ പേടിയും വെപ്രാളവും കാണുമ്പോ മനസ്സിലാവണുണ്ട് എന്തോ പറയാനുണ്ടെന്ന്... എന്താണെങ്കിലും പറയെഡോ... എന്നോടല്ലേ..." "അത് സൂര്യേട്ടാ ഞാൻ......" മിത്ര നിന്ന് വിക്കി... "മ്മം.... പോരട്ടെ... തനിക്ക്???" സൂര്യ ആകാംക്ഷയോടെ അവളുടെ വാക്കുകൾക്കായി കാതോർത്തു.

പതറി നിന്നിരുന്ന മിത്ര സൂര്യയുടെ നിൽപ്പ് കണ്ടപ്പോൾ കണ്ണുകൾ ചിമ്മി അടച്ച് ഒന്ന് ദീർഘ നിശ്വസിച്ചു. ഇത്രയും ബിൽഡപ്പ് കൊടുത്ത് എന്താണ് ഇവൾ പറയാൻ പോകുന്നത് എന്ന് ആലോചിച്ചു നിൽക്കുകയായിരുന്നു സൂര്യ. പെട്ടെന്നാണ് മിത്ര ഓടി വന്ന് അവനെ ഇറുകെ കെട്ടിപ്പിടിച്ചത്. "I love you സൂര്യേട്ടാ.... I love you so much ❣️❣️❣️❣️❣️... ഒത്തിരി നാളായി ഞാൻ ഇത് പറയണമെന്ന് കരുതി ഇരിക്കുന്നു.. ഇനിയും ഇത് ഇങ്ങനെ മറച്ച് വെയ്ക്കാൻ എനിക്ക് വയ്യ... സൂര്യേട്ടനോട് ഒപ്പമുള്ള ഓരോ നിമിഷവും ഞാൻ അത്ര കണ്ട് ഹാപ്പിയാണ്... I want this happiness till my death..." നാണത്താൽ ചുവന്ന് തുടുത്ത കവിൾത്തടങ്ങളെ സൂര്യയുടെ നെഞ്ചിലേക്ക് ചേർത്തു വച്ചു. തന്റെ പ്രണയം തുറന്നു പറഞ്ഞ ആത്മസംതൃപ്തിയിൽ അവൾ അവന്റെ ഹൃദയമിടിപ്പുകൾക്ക് കാതോർത്തു നിന്നു. തന്റെ മാറിൽ ചാഞ്ഞ് കിടക്കുന്ന മിത്രയെ അവൻ പിറകിലേക്ക് തള്ളി മാറ്റി. "What???" ദേഷ്യം കൊണ്ട് അവന്റെ കണ്ണുകൾ ചുവന്നു കലങ്ങുന്നത് മീശ തുമ്പ് വിറകൊള്ളുന്നതും കണ്ടപ്പോൾ മിത്രയുടെ മുഖത്തെ പുഞ്ചിരി മങ്ങി.. "സൂര്യേട്ടാ ഞാൻ....." മിത്ര സൂര്യയുടെ അടുത്തേക്ക് വരാൻ തുടങ്ങിയതും അവൻ കൈ വച്ച് തടഞ്ഞു. "Enough മിത്രാ....enough... എനിക്ക് ഇനി ഒന്നും കേൾക്കണ്ട... ഞാൻ നിനക്ക് തന്ന സ്നേഹവും പരിഗണനയും നീ ഇത്തരത്തിലാണോ കണ്ടത്????"

സൂര്യയുടെ കണ്ണുകൾ ദേഷ്യത്താൽ കുറുക്കി. "അപ്പോ??? അപ്പോ സൂര്യേട്ടൻ ഒരിക്കലും എന്നെ ഇഷ്ടപ്പെട്ടിടില്ലേ... എന്നെ സ്നേഹിച്ചിട്ടില്ലേ???" അവളുടെ ചുണ്ടുകൾ വിതുമ്പി തുടങ്ങിയിരുന്നു. "ഞാൻ നിന്നെ ഇഷ്ടപ്പെട്ടിരുന്നു മിത്രാ... നിന്നെ ഞാൻ സ്നേഹിച്ചിരുന്നു... Like a good friend... Loveable sister... നിന്റെ കൂടെയുള്ള ഓരോ നിമിഷവും ഞാൻ enjoy ചെയ്തിരുന്നു... പക്ഷേ ഞാൻ കാണിച്ച സ്നേഹത്തിനും പരിഗണനയ്ക്കും നീ ഇങ്ങനെയൊരു അർത്ഥമാണ് കണ്ടതെന്ന് എനിക്ക് അറിയില്ലായിരുന്നു... I feel pity on you... ഞാൻ മനസ്സിലാക്കിയ മിത്രയ്ക്ക് കുറച്ചു കൂടി കാര്യവിവരമുണ്ടായിരുന്നു. പക്ഷേ ഇത്... low class പെൺപ്പിള്ളേരെ പോലെ നിന്റെ ചിന്താഗതികൾ ഇത്രയും ഇടുങ്ങിയതായിരിക്കും എന്ന് ഞാൻ കരുതിയില്ല." സൂര്യയുടെ വാക്കുകളിലെ അമർഷവും പുച്ഛവും അവളെ വീണ്ടും തളർത്തി. "സൂര്യേട്ടാ.... ഞാൻ...." "വിളിക്കരുത് എന്നെ അങ്ങനെ... ഓരോ തവണ നിന്റെ സൂര്യേട്ടാ ന്നുള്ള വിളി കേൾക്കുമ്പോഴും എനിക്ക് ഉണ്ടായ സന്തോഷം.. ഒരിക്കലും ലഭിക്കാനിടയില്ലാത്ത ഒരു അനിയത്തിയെ ആണ് ഞാൻ നിന്നിൽ കണ്ടത്. അതുകൊണ്ടാ നിനക്ക് എന്റെ വീട്ടിൽ പോലും അമിത സ്വാതന്ത്ര്യം തന്നത്... അതിനുള്ള പ്രതിഫലം എനിക്ക് ഇപ്പോ കിട്ടി.. ഇനി ഇത് വേണ്ട...

ഇപ്പോ ഈ നിമിഷം മുതൽ നീ എനിക്ക് വെറുമൊരു subordinate മാത്രമാണ്. Call me sir... അങ്ങനെയായിരിക്കണം ഇനി നിന്റെ വിളി...." "ഇങ്ങനെയൊന്നും പറയല്ലേ സൂര്യേട്ടാ... എന്നെ ഇഷ്ടമല്ലെങ്കിൽ വേണ്ട... പക്ഷേ എന്നെ വെറുക്കല്ലേ... അറിയാണ്ട് സ്നേഹിച്ച് പോയതാ ഞാൻ... " മിത്ര സൂര്യയുടെ ഇരുകൈകളും കൂടി പിടിച്ച് തന്റെ നെഞ്ചോട് ചേർത്തു മിത്രയുടെ കരച്ചിലും സംസാരവും പ്രവൃത്തിയും എല്ലാം സൂര്യയ്ക്ക് വല്ലാത്ത irritation ആയി തോന്നി. അവളുടെ കൈപ്പിടിയിൽ നിന്നും കൈ വലിച്ചെടുക്കാൻ ശ്രമിക്കുന്തോറും അവൾ കരഞ്ഞ് കൊണ്ട് അവന്റെ കൈയിൽ മുറുകെ പിടിച്ചു. ദേഷ്യം സഹിക്ക വയ്യാതെ ആയപ്പോൾ കൈകൾ കുടഞ്ഞെറിഞ്ഞ് അവൻ അവളുടെ കവിളിൽ ആഞ്ഞടിച്ചു. പെട്ടെന്നുള്ള ആ അടിയിൽ അവൾ പിറകിലേക്ക് വേച്ച് വീണു. ചുണ്ട് പൊട്ടി ചോര വായിലേക്ക് കിനിഞ്ഞിറങ്ങി. നീറി പുകഞ്ഞ കവിൾത്തടത്തിൽ കൈ ചേർത്ത് അവൾ പേടിയോടെ അവനെ നോക്കി. വീണ് കിടക്കുന്ന മിത്രയെ... അവളുടെ സ്നേഹത്തിനായി യാചിച്ചു കൊണ്ടുള്ള നോട്ടത്തെ പാടെ അവഗണിച്ച് കൊണ്ട് അവൻ ധൃതിയിൽ പുറത്തേക്ക് ഇറങ്ങി. കാർ സ്റ്റാർട്ട് ചെയ്ത് പോകും മുമ്പ് അവൻ ഒരിക്കൽ കൂടി അവളെ നോക്കി. ഹാളിലെ വെറും നിലത്ത് കണ്ണീരൊഴുക്കി പ്രജ്ഞ അറ്റവളെ പോലെ ഇരിക്കുകയായിരുന്നു മിത്ര... കൺകോണിലൂടെ ഒഴുകിയിറങ്ങിയ കണ്ണുനീർ തുള്ളികൾ കവിളിലൂടെ ചാലിട്ടൊഴുകി താടി തുമ്പിൽ നിന്നും നിലത്തേക്ക് ഇറ്റു വീണ് കൊണ്ടിരുന്നു. പിന്നീട് ഒരു തിരിഞ്ഞ് നോട്ടം പോലും നൽകാതെ അവൻ കാർ വേഗത്തിൽ ഓടിച്ചു പോയി................ തുടരും......

മുന്നത്തെ പാർട്ടുകൾ വായിക്കാൻ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക...