🔥🔥അഗ്നിയായി അവൾ🔥🔥 : ഭാഗം 13

എഴുത്തുകാരി: മിന്നു

നുരഞ്ഞു പൊന്തിയ ദേഷ്യം... കുമിഞ്ഞു കൂടിയ സങ്കടം... ഓർക്കുന്തോറും കൂടി വരുന്ന കുറ്റബോധം.... മിത്രയിൽ നിന്നും ഒരിക്കലും പ്രതീക്ഷിക്കാത്ത വാക്കുകൾ കേട്ടതിന്റെ നടുക്കം... തനിക്ക് ഇപ്പോൾ തോന്നുന്നത് എന്താണെന്ന് സൂര്യയ്ക്ക് തന്നെ നിശ്ചയമില്ലായിരുന്നു. ചിന്തകൾ കാറ്റിനേക്കാൾ വേഗത്തിൽ സഞ്ചരിച്ചപ്പോൾ കാൽ ആക്സിലറേറ്ററിൽ ശക്തമായി അമർന്നു. എങ്ങോട്ട് എന്നില്ലാതെ ഏറെ ദൂരം മുന്നോട്ട് പോയി. മിത്രയുടെ കരഞ്ഞ് കലങ്ങിയ കണ്ണുകൾ ഓർക്കുമ്പോൾ മനസ്സിൽ എവിടെയോ ഒരു നീറ്റൽ... അനിയത്തിയായി കണ്ട് സ്നേഹിച്ചതല്ലേ ഞാൻ... ആ എന്നെ അവൾ അങ്ങനെയാണോ മനസ്സിലാക്കിയത്??? ഒരു ഏട്ടന്റെ കരുതലോടെ ഞാൻ അവളെ ചേർത്തു പിടിച്ചത് അത്രയും എന്നിലെ പ്രണയമായി അല്ലേ അവൾ കണ്ടത്??? അവളുടെ മനസ്സിൽ എന്റെ സ്പർശവും സംസാരവും എല്ലാം അവളോടുള്ള പ്രണയത്തിന്റെ പ്രതീകങ്ങളായിരുന്നില്ലേ?? എങ്ങനെ തോന്നി അവൾക്ക് തന്നോട് ഇങ്ങനെയൊക്കെ??? കണ്ണുകൾ നിറയുന്നത് പോലെ.. എന്നാൽ ദേഷ്യമായിരുന്നു പിടിവാശി ആയിരുന്നു അതിനേക്കാൾ ഒക്കെ മുകളിൽ..

തിരിച്ചു ചെല്ലാൻ ദുരഭിമാനം അനുവദിച്ചില്ല... ഭൂമിയുടെ അറ്റം പോലെ മുന്നോട്ട് പോകാൻ വഴിയില്ലാതെ ഒരു താഴ്വരയിൽ എത്തി നിന്നു. സഡൺബ്രേക്കിട്ട് കുറച്ചു സമയം സ്റ്റിയറിങ്ങിലേക്ക് മുഖമമർത്തി. മിത്ര അവിടെ ഒറ്റയ്ക്കാണെന്ന തോന്നൽ വന്നപ്പോൾ ഫോൺ എടുത്ത് മനുവിനെ വിളിച്ചു. "ഹലോ മനൂ... ഗസ്റ്റ് ഹൗസിൽ മിത്രയുണ്ട്.. അവളെ ഒന്ന് ഹോസ്റ്റലിൽ കൊണ്ട് ചെന്നാക്കിയേക്ക്..." മനു തിരിച്ച് എന്തെങ്കിലും മറുപടി പറയുന്നതിന് മുൻപേ ഫോൺ കട്ടാക്കി സീറ്റിലേക്ക് ഇട്ടു. കുറച്ചു സമയം കൂടി സീറ്റിൽ കണ്ണുകളടച്ച് ചാരിയിരുന്നു. മനസ്സിലെ പിടപ്പ് ഒന്ന് അടങ്ങിയെന്ന് തോന്നിയപ്പോൾ പതിയെ കാർ തിരിച്ചു ഡ്രൈവ് ചെയ്തു. ഫോൺ നിർത്താതെ ബെല്ലടിക്കുന്നത് കേട്ടു. പതിയെ കാർ ഓരം ചേർത്ത് നിർത്തി. വീട്ടിൽ നിന്നാണ്... "ഹലോ.. എന്താ അമ്മേ...." മറുവശത്ത് ഒരു പൊട്ടിക്കരച്ചിലായിരുന്നു. ഏടത്തിയുടെ നേർത്ത സ്വരത്തിൽ കേട്ടു അച്ഛൻ സിറ്റി ഹോസ്പിറ്റലിൽ ആണെന്ന്... പിന്നെയൊന്നും കേട്ടില്ല... കേൾക്കാൻ നിന്നില്ല.. വന്ന വഴി അത്രയും പരമാവധി വേഗത്തിൽ തിരിച്ചു സഞ്ചരിച്ചു.

ഉൽകണ്ഠയോടെ ഹോസ്പിറ്റലിനുള്ളിലേക്ക് ചെല്ലുമ്പോൾ തന്നെ കണ്ടു. ICU ന് മുന്നിൽ തളർന്നിരിക്കുന്ന അമ്മയെ.... "അമ്മേ... എന്താ പറ്റിയത് അച്ഛന്???" അടുത്തേക്ക് ചേർന്നിരുന്ന് ആ കൈകളിൽ മുറുകെ പിടിച്ചു. "കിടക്കാൻ നേരം ചെറിയൊരു നെഞ്ച് വേദന ന്ന് പറഞ്ഞു... എന്താന്ന് ശരിക്കും ചോദിക്കണതിന് മുൻപേ കുഴഞ്ഞു വീണു. വന്നപ്പോ ICU ൽ കേറ്റിയതാ മോനേ... അമ്മയ്ക്ക് ആകെ പേടിയാവണൂ....." അന്ന് ആ രാത്രിയിൽ അച്ഛൻ മാത്രമായിരുന്നു മനസ്സിൽ... അമ്മക്കുട്ടി ആയിരുന്നെങ്കിലും അച്ഛനായിരുന്നു എന്റെ ഹീറോ... കുട്ടിക്കാലത്ത് എവിടെയെങ്കിലും തട്ടി വീഴുമ്പോൾ ഓടി വന്ന് തന്നെ കോരിയെടുക്കുന്ന അച്ഛൻ.. മുറിവ് പറ്റി വിതുമ്പുമ്പോൾ തന്നെ ആശ്വസിപ്പിച്ച് തട്ടി വീണ നിലത്തെ പോലും ശകാരിക്കും... ഓരോ തവണ ക്ലാസ്സുകളിൽ ഒന്നാമനാകുമ്പോഴും കിട്ടുന്ന സമ്മാനത്തേക്കാൾ അച്ഛന്റെ മുഖത്തെ അഭിമാനമായിരുന്നു തന്നെ സന്തോഷിപ്പിച്ചത്. അച്ഛന് വേണ്ടി തന്നെയായിരുന്നു പിന്നീടുള്ള തന്റെ പല വിജയങ്ങളും... ആ അച്ഛനാണ് ഇപ്പോൾ... ഓർക്കുമ്പോൾ നെഞ്ചിലാകെ ഒരു പുകച്ചിൽ... അമ്മയെയും ഋതു ഏടത്തിയെയും ഏട്ടൻ കഷ്ടപ്പെട്ട് ആശ്വസിപ്പിക്കാൻ ശ്രമിക്കുന്നുണ്ട്.. പിറ്റേന്ന് വെളുപ്പാൻ കാലം ആയപ്പോഴാണ് അച്ഛന് ഇപ്പോൾ കുഴപ്പമൊന്നുമില്ല എന്ന് ഡോക്ടർ വന്ന് പറഞ്ഞത്.

അപ്പഴാ മനസ്സിന് ഒരു സമാധാനമായതും.... അച്ഛനെ കുറച്ചു കഴിഞ്ഞാൽ റൂമിലേക്ക് മാറ്റും എന്നറിഞ്ഞപ്പോൾ അമ്മയെയും ഏടത്തിയെയും നിർബന്ധിച്ച് മുറിയിലേക്ക് പറഞ്ഞയച്ചു. മനസ്സ് ഒന്ന് ശാന്തമായപ്പോഴാണ് മിത്രയെ കുറിച്ച് ഓർമ്മ വന്നത്. മനുവിനെ ഇത്രയും നേരം ഹോസ്പിറ്റലിൽ തന്റെ കൂടെ തന്നെ ഉണ്ടായിരുന്നു എന്ന് ഓർമ്മിച്ചത്. "അല്ല നീ മിത്രയെ കൂട്ടാൻ പോയില്ലേ??" "ഇല്ല അപ്പഴാ ജീവേട്ടൻ വിളിച്ച് അത്യാവശ്യമായി ഹോസ്പിറ്റലിലേക്ക് വരാൻ പറഞ്ഞത്... നീ ടെൻഷൻ ആവണ്ട... വിശാലിനോട് ഞാൻ പറഞ്ഞിട്ടുണ്ടായിരുന്നു. ഇന്നലെ രാത്രി നമ്മൾ മൂന്ന് പേരും അവിടെ കൂടാം എന്ന് പറഞ്ഞിരുന്നതല്ലേ... അവൻ അതിനടുത്ത് എവിടെയോ തന്നെ ഉണ്ടായിരുന്നു. അവൻ മിത്രയെ ഹോസ്റ്റലിൽ കൊണ്ട് ചെന്നാക്കി കാണും...." "മ്മം....." അപ്പോഴും മിത്ര യോടുള്ള പിണക്കം മാറാത്തത് കൊണ്ട് ഒന്നമർത്തി മൂളി സൂര്യ പപ്പയുടെ അടുത്തേക്ക് ചെന്നു. വീട്ടിൽ ചെന്ന് അത്യാവശ്യം ഡ്രസ്സും കാര്യങ്ങളും എടുത്ത് വരുമ്പോഴാണ് മിത്രയ്ക്ക് ഒരു ആക്സിഡന്റ് പറ്റി എന്നറിയുന്നത്. മനുവിനെ വിളിച്ച് കാര്യങ്ങൾ ചെന്ന് അന്വേഷിക്കാൻ പറഞ്ഞേൽപ്പിച്ചു. "ഹലോ... ഡാ സൂര്യാ... മിത്രയെ ICU ൽ അഡ്മിന്റ് ചെയ്തിരിക്കുവാ..... " "What??? മിത്രയ്ക്ക് നല്ല പരിക്കുണ്ടോ???" "അറിയില്ല ഡാ... ഇപ്പോ ഡ്യൂട്ടി ഡോക്ടർ ആണ് ഉള്ളത്.

അവളെ ഇന്നലെ രാത്രി ഇവിടെ അഡ്മിറ്റ് ചെയ്ത്തത്.. അവളുടെ കേസ് അന്ററ്റ് ചെയ്ത ഡോക്ടർ കുറച്ചു കഴിഞ്ഞേ എത്തൂ.. അപ്പോഴേ കൂടുതൽ ഡിറ്റെയ്ൽസ് അറിയൂ...." "ഇന്നലെ രാത്രിയോ??? അപ്പോ അവൾ ഇന്നലെ ഹോസ്റ്റലിൽ എത്തിയില്ലേ... നീയാ വിശാലിനെ വിളിച്ച് ചോദിച്ചേ എന്താ ഉണ്ടായതെന്ന്..." "ഞാൻ വിശാലിനെ വിളിച്ച് അന്വേഷിച്ചു. ഇന്നലെ മിത്രയെയും കൂടി മടങ്ങും വഴി ചെറിയൊരു ആക്സിഡന്റ് പറ്റി എന്ന് മാത്രമേ പറഞ്ഞുള്ളൂ... അവൻ കുടിച്ചിരുന്നു ന്ന് തോന്നണൂ... നാവ് ഒക്കെ ഇപ്പഴും കുഴയുന്നുണ്ടായിരുന്നു..." "Oooh damn it.... അവനെ പോലെ ഒരു ഇഡിയറ്റിന്റെ കൂടെയാണല്ലോ ഇന്നലെ അവളെ പറഞ്ഞു വിട്ടത്... മിത്രയെ നീ സേഫായി എത്തിക്കും എന്നുള്ളത് കൊണ്ടാ ഞാൻ നിന്നെ വിളിച്ചു പറഞ്ഞത്... എന്നിട്ട് നീ എന്തിനാ അത് അവനെ ഏൽപ്പിക്കാൻ പോയത്...." "ഡാ... ഞാൻ...." "Just shut up... ഞാൻ അങ്ങോട്ട് വരുവാ.. നീ അവിടെ ഉണ്ടാവണം... ബാക്കി ഞാൻ വന്നിട്ട്..." സൂര്യ ദേഷ്യത്തോടെ ഫോൺ കട്ട് ചെയ്തു. നേരെ മിത്രയെ അഡ്മിറ്റ് ചെയ്ത ഹോസ്പിറ്റലിലേക്ക് ചെന്നു. മനുവിനെ നോക്കി പേടിപ്പിച്ചു കൊണ്ട് നടന്ന് വരുമ്പോഴാണ് ICU വിലേക്ക് ഡോക്ടർ കയറി പോകുന്നത് കണ്ടത്. "ഡോക്ടർ... ഇന്നലെ ആക്സിഡന്റ് പറ്റി കൊണ്ട് വന്ന മിത്രയ്ക്ക് ഇപ്പോ എങ്ങനെയുണ്ട്??"

"ഓ... കുട്ടിയുടെ ആളാണോ... ആക്സിഡന്റിലെ പരിക്കുകൾ ഒന്നും അത്ര കാര്യമായിട്ടുള്ളതല്ല... But....." ഡോക്ടർ ബാക്കി പറയും മുൻപേ സൂര്യയുടെ ഫോൺ റിങ്ങ് ചെയ്തു. "One minute doctor...." സൂര്യ കോൾ അന്ററ്റ് ചെയ്തു അമ്മയാണ് വിളിച്ചത്. അച്ഛനെ റൂമിലേക്ക് മാറ്റി എന്ന് പറഞ്ഞു. "ആണോ??? എങ്കിൽ ഞാൻ ഇപ്പോ വരാം അമ്മേ..." സൂര്യ ഫോൺ കട്ട് ചെയ്ത് പോക്കറ്റിലേക്ക് ഇട്ടു. "ഒക്കെ ഡോക്ടർ... അപ്പോ മിത്രയ്ക്ക് വേറെ പ്രശ്നങ്ങൾ ഒന്നുമില്ലല്ലോ... നിങ്ങൾ അവളുടെ കാര്യങ്ങൾ നന്നായി നോക്കില്ലേ.. ഞാൻ ഓഫീസിൽ നിന്നും ആരെയെങ്കിലും പറഞ്ഞയക്കാം ഇങ്ങോട്ട്... ബില്ലുകൾ ഒക്കെ സൂര്യഗ്രൂപ്പ്സിന്റെ അക്കൗണ്ടിൽ നിന്നും പേ ചെയ്യും..." അച്ഛന്റെ അടുത്തേക്ക് ചെല്ലാനുള്ള ധൃതിയിൽ അവൻ ഡോക്ടർക്ക് നിർദ്ദേശങ്ങൾ കൊടുത്ത് കൊണ്ടിരുന്നു. ഡോക്ടർ നെറ്റി ചുളിച്ച് സൂര്യയെ ഒന്ന് അടിമുടി നോക്കി. "അല്ല നിങ്ങൾ ആ കുട്ടിയുടെ ആരാണ്??" "മിത്ര എന്റെ PA ആണ്...." പെട്ടെന്നായിരുന്നു അവന്റെ ഉത്തരം... അതിൽ കവിഞ്ഞ് യാതൊരു വിധ അടുപ്പവും ഇനി മുതൽ മിത്രയോട് കാണിക്കില്ല എന്ന വാശിയിലായിരുന്നു അവൻ. "ഒക്കെ... ആ കുട്ടിയുടെ റിലേറ്റീവ്സ് ആരെങ്കിലും വന്നാൽ എന്നെ മീറ്റ് ചെയ്യാൻ പറയണം.... എനിക്ക് അവരോട് കുറച്ചു സംസാരിക്കാനുണ്ട്.."

"മ്മം.. ഒക്കെ ഡോക്ടർ... അവളുടെ ഫാമിലിയെ വിവരം അറിയിച്ചിട്ടുണ്ട്... ഉടൻ എത്തും..." സൂര്യയും മനുവും പുറത്തേക്ക് ഇറങ്ങുമ്പോഴാണ് പോലീസുകാർ അങ്ങോട്ടേക്ക് വന്നത്. അവർ മിത്രയുടെ ആക്സിഡന്റ് കേസിനെ കുറിച്ച് അന്വേഷിക്കാൻ വന്നതായിരുന്നു. "ഡാ സൂര്യാ... പോലീസ്... ഇത് കേസാവുമോ???" "ഇല്ലാതെ പിന്നെ... Drunken drive case അല്ലേ... പോരാത്തതിന് കൂടെയുള്ള കുട്ടിക്ക് പരിക്കും... വിശാലിന് ഇത് കിട്ടേണ്ടതാ..." "ഡാ സൂര്യാ... അടുത്ത മാസം അവന് കാനഡയ്ക്ക് പോവേണ്ടതാ... ബാംഗ്ലൂരിലെ അവന്റെ തല്ല് കൊള്ളിത്തരങ്ങള് സഹിക്കാൻ പറ്റാഞ്ഞിട്ടാ ദാസങ്കിൾ അവനെ ഇങ്ങോട്ട് കൊണ്ട് വന്നത്. എത്രയും പെട്ടെന്ന് അവനെ ഇവിടുന്ന് കെട്ട് കെട്ടിക്കാൻ... നീ ഒന്ന് പോലീസുകാരോട് സംസാരിച്ചു നോക്കെഡാ... ഈ ഒരു കേസിന്റെ പേരിൽ ചുമ്മാ അവന്റെ പോക്ക് മുടക്കണ്ടല്ലോ...." ആലോചിച്ചപ്പോൾ സൂര്യയ്ക്ക് അത് ശരിയാണെന്ന് തോന്നി. ഈ ഒരു ചെറിയ ആക്സിഡന്റിന്റെ പേരിൽ വിസപ്രോസ്സസ്സിങ്ങ് തടസ്സപ്പെട്ടണ്ട.. "Excuse me sir... I am സൂര്യാംശ് വിശ്വനാഥൻ... സൂര്യ ഗ്രൂപ്പ്സിന്റെ MD ആണ്. നിങ്ങൾ ഇപ്പോൾ അന്വേഷിക്കാൻ വന്നത് എന്റെ PA യുടെ ആക്സിഡന്റ് കേസാണ്. ഡോക്ടറോട് ഞാൻ സംസാരിച്ചു അവൾക്ക് കാര്യമായ പരിക്കുകൾ ഒന്നുമില്ല.. എന്റെ ഒരു ഫ്രണ്ടിന്റൊപ്പം വരുമ്പോഴാ ഈ ആക്സിഡന്റ് ഉണ്ടായത്.. അപ്പോ പിന്നെ ഇതിന്റെ പേരിൽ ഒരു കേസ് വേണ്ടല്ലോ... അവൻ അടുത്ത ആഴ്ച കാനഡയിൽ പോകുവാ...

ഇപ്പോ ഒരു കേസ് വന്നാൽ ശരിയാവില്ല അതോണ്ടാ... മിത്രയോട് ഞാൻ സംസാരിച്ചോളാം... അവൾക്കും പരാതി ഒന്നും ഉണ്ടാവില്ല...." പറയുന്നതിനോടൊപ്പം സൂര്യ ഒരു ചെക്ക് എഴുതി ഇൻസ്പെക്ടറെ ഏൽപ്പിച്ചു. അത് കിട്ടിയതും പോലീസുകാർ വേഗം മടങ്ങി. ഇനി ഇതിന്റെ പേരിൽ ഒരു കേസും വഴക്കും വേണ്ടല്ലോ എന്ന് മാത്രമേ അപ്പോൾ അവൻ ചിന്തിച്ചുള്ളൂ... ക്ലൈന്റ് മീറ്റിംഗിങ്ങിന്റെ കാര്യങ്ങൾ ഒരുക്കുവാൻ മനുവിനെ ഓഫീസിലേക്ക് പറഞ്ഞയച്ച് സൂര്യ അച്ഛന്റെ അടുത്തേക്ക് പോയി. അച്ഛനെ റൂമിലേക്ക് മാറ്റിയിരുന്നു. ഇന്നലത്തെ ക്ഷീണമൊക്കെ പോയി ആൾ ഒക്കെയായി. ഇത്രയും നേരം എവിടെയായിരുന്നു എന്നുള്ള അമ്മയുടെ ചോദ്യത്തിന് മുന്നിൽ ഇന്നലെ ഉണ്ടായ കാര്യങ്ങൾ ഒക്കെ സൂര്യ വിശദീകരിച്ചു. "അയ്യോ പാവം മിത്ര മോള്... എന്നിട്ട് നീ ആ കുട്ടിയെ ഒന്ന് കാണുക പോലും ചെയ്യാതെ വന്നത് മോശമായി പോയി..." സുമിത്രയ്ക്ക് ആകെ സങ്കടമായി. "വേണ്ടമ്മേ... ഇനി ഞാൻ കാണാൻ ചെന്നിട്ട് വേണം അവൾ അത് മറ്റൊരു അർത്ഥത്തിൽ എടുക്കാൻ...." സൂര്യയുടെ മുഖത്ത് ഒരു തരം പുച്ഛമായിരുന്നു. "അങ്ങനെ പറയരുത് സൂര്യാ... പ്രണയം തോന്നുന്നതും തുറന്ന് പറയുന്നതും ഒരിക്കലും ഒരു തെറ്റല്ല... മിത്രയുടെ ഉള്ളിൽ ഉള്ളത് അവൾ തുറന്ന് പറഞ്ഞു. നിന്റെ ഭാഗം നീയും പറഞ്ഞു.

ഇനി അതിന്റെ ഒരു ദേഷ്യം വച്ച് പുലർത്തുന്നത് എന്തിനാ??? അതൊരു പാവം കുട്ടിയാ... നിന്നെ അറിയാതെ ഒന്ന് സ്നേഹിച്ച് പോയതിന് ഇന്നലെ ഒറ്റ ദിവസം കൊണ്ട് തന്നെ നീ അവളെ ഒത്തിരി വിഷമിപ്പിച്ചില്ലേ... തല്ലിയില്ലേ... എന്തിന് ഇപ്പോ അവൾക്ക് പറ്റിയ ആക്സിഡന്റിന് പോലും നീയും ഒരു കാരണക്കാരനാണ്. നിന്നെ മാത്രം വിശ്വസിച്ചാണ് രാത്രിയിൽ ഒറ്റയ്ക്ക് നിന്നോടൊപ്പം ആ ഗസ്റ്റ് ഹൗസിലേക്ക് അവൾ വന്നത്. അവളെ സേഫായി തിരിച്ചെത്തിക്കേണ്ടത് നിന്റെ ഉത്തരവാദിത്വമായിരുന്നു. എത്രയൊക്കെ ദേഷ്യം പിടിച്ചാലും നീ അവളെ അവിടെ ഒറ്റയ്ക്കാകി പോവാൻ പാടില്ലായിരുന്നു. അത് നിന്റെ ഭാഗത്ത് നിന്നും സംഭവിച്ച വലിയ ഒരു മിസ്റ്റേക്ക് തന്നെയാ... ചെന്ന് അവളോട് സോറി പറയ്.. എന്നിട്ട് അവളോടുള്ള പിണക്കം അവസാനിപ്പിക്ക്.... അമ്മയ്ക്ക് ഉറപ്പുണ്ട് അവൾക്ക് നിന്നെ മനസ്സിലാക്കാൻ കഴിയും... നിന്റെയുള്ളിൽ ഇല്ലാത്ത ഇഷ്ടത്തെ അവൾ ഒരിക്കലും പിടിച്ചു വാങ്ങാൻ ശ്രമിക്കില്ല... മനസ്സിൽ നൻമ മാത്രം ഉള്ള കുട്ടിയാ അവള്... നിനക്ക് അവൾ അനിയത്തിയെ പോലെ ആണെന്ന് പറഞ്ഞത് സത്യമാണെങ്കിൽ നീ ചെന്ന് സോറി പറയും... അനിയത്തിക്കുട്ട്യോള് തെറ്റ് ചെയ്താൽ ഏട്ടൻമാരല്ലേ ക്ഷമിക്കേണ്ടത്..." സുമിത്ര സൂര്യയുടെ മുടിയിൽ തലോടി കൊണ്ട് പറഞ്ഞു. അമ്മ സമാധാനപരമായി പറഞ്ഞ ഓരോ കാര്യങ്ങളും അവൻ മനസ്സിലേക്ക് ആവാഹിച്ചെടുത്തു. തന്റെ ഭാഗത്തും തെറ്റുണ്ടെന്ന് ബോധ്യപ്പെട്ടപ്പോൾ സൂര്യ മിത്രയോട് മാപ്പ് പറയാൻ തീരുമാനിച്ചു............. തുടരും......

മുന്നത്തെ പാർട്ടുകൾ വായിക്കാൻ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക...