🔥🔥അഗ്നിയായി അവൾ🔥🔥 : ഭാഗം 14

എഴുത്തുകാരി: മിന്നു

പിറ്റേന്ന് രാവിലെ തെളിഞ്ഞ മുഖവുമായാണ് സൂര്യ മിത്രയെ കാണാൻ ചെന്നത്. പിണക്കം ഒക്കെ പറഞ്ഞവസാനിപ്പിക്കണം... അന്നവളെ ഒത്തിരി വഴക്ക് പറഞ്ഞു. ഒറ്റയ്ക്കാകി പോയി. എല്ലാത്തിനും അവളോട് സോറി പറയണം... അമ്മ പറഞ്ഞത് പോലെ അവളൊരു പാവമാണ്.. പെട്ടെന്ന് പ്രതീക്ഷിക്കാത്തത് അവളിൽ നിന്നും കേട്ടപ്പോൾ ദേഷ്യം തോന്നി എന്നുള്ളത് ശരിയാ പക്ഷേ മിത്ര യോടുള്ള കൂട്ട് പൂർണമായും ഉപേക്ഷിക്കാൻ തന്നെ കൊണ്ട് സാധിക്കില്ല... "ഡോക്ടർ മിത്ര???" "ആ കുട്ടിയെ അവളുടെ വീട്ടുകാർ കൊണ്ട് പോയല്ലോ... "മിത്രയെ ഡിസ്ചാർജ് ചെയ്തോ???" "ഡിസ്ചാർജ് അല്ല ബെറ്റർ ട്രീറ്റ്മെന്റിന് വേണ്ടി അവർ ആ കുട്ടിയെ ഇവിടെ നിന്നും ഷിഫ്റ്റ് ചെയ്ത്തതാ..." "ബെറ്റർ ട്രീറ്റ്മെന്റ്??? ഡോക്ടർ അല്ലേ അന്ന് പറഞ്ഞത്.. അവൾക്ക് കുഴപ്പം ഒന്നുമില്ല ന്ന്..." സൂര്യയുടെ മുഖം ഇരുണ്ടു. "ഞാൻ അങ്ങനെ പറഞ്ഞില്ല. പറയുന്നത് മുഴുവൻ കേൾക്കാതെ താൻ പോവുകയാ ചെയ്ത്തത്..." സൂര്യയ്ക്ക് വല്ലാത്ത കുറ്റബോധം തോന്നി. "സോറി ഡോക്ടർ അന്ന് ഞാൻ.... ഓക്കേ ഡോക്ടർ ഇപ്പോ പറയൂ... എന്താ മിത്രയുടെ ഇപ്പഴത്തെ കണ്ടീഷൻ...

എന്താ അവളുടെ പ്രശ്നം... ആക്സിഡന്റിന്റെ പരിക്കുകൾ ഒന്നും അത്ര കാര്യമായിട്ടുള്ളതല്ല എന്നല്ലേ ഡോക്ടർ അന്ന് എന്നോട് പറഞ്ഞത്..." "Yes.... But ആ കുട്ടിയുടെ പരിക്കുകൾ ആക്സിഡന്റിൽ സംഭവിച്ചതല്ല... She.. she was a rape victim....." "What???" "അന്ന് രാത്രി ആ കുട്ടിയെ ആരോ ക്രൂരമായി റേപ്പ് ചെയ്തിട്ടുണ്ട്. അതിന് ശേഷം റോഡരികിൽ ഉപേക്ഷിച്ചപ്പോഴാണ് ആ കുട്ടിക്ക് ആക്സിഡന്റ് സംഭവിച്ചത്. ആക്സിഡന്റ് കേസ് എന്ന നിലയിൽ ഞങ്ങൾ പോലീസിനെ അറിയിച്ചിരുന്നു... പക്ഷേ അവരുടെ ഭാഗത്ത് നിന്നും പിന്നീട് ഒരു പ്രോപ്പർ അന്വേഷണം ഒന്നും ഉണ്ടായില്ല. ആ കുട്ടിയുടെ പേരന്റ്സ് ആരെയോ പേടിക്കുന്നുണ്ട് എന്ന് തോന്നി... അവർ നിർബന്ധിച്ച് ഹോസ്പിറ്റൽ മാറുകയായിരുന്നു..." കേട്ടതൊന്നും വിശ്വസിക്കാനാവാതെ സൂര്യ തറഞ്ഞു നിന്നു. "ആ കുട്ടിയുടെ കേസിൽ ഹോസ്പിറ്റൽ റെക്കോർഡ്സിൽ പോലും എന്തൊക്കെയോ തിരിമറികൾ നടക്കുന്നുണ്ട്. ഏതെങ്കിലും വിധത്തിൽ തനിക്ക് ആ കുട്ടിയെ ഹെൽപ്പ് ചെയ്യാൻ കഴിയുമെങ്കില്ലോ എന്ന് കരുതിയാണ് ഞാൻ ഇത് പറഞ്ഞത്..."

"ഡോക്ടർ മിത്രയുടെ ഇപ്പോഴത്തെ അവസ്ഥ??" "ആ കുട്ടി ഇപ്പോ ഒരു freezing condition ലാണ്. ശരീരത്തിന്റെ ചലന ശേഷി മുഴുവൻ നഷ്ടപ്പെട്ട ഒരവസ്ഥ. മാനസികമായും ശാരീരികമായും ആ കുട്ടി വളരെ വീക്കാണ്... സാധാരണ ഒരു പെൺകുട്ടിക്കും സഹിക്കാൻ കഴിയുന്നതല്ലല്ലോ ഒറ്റരാത്രികൊണ്ട് അവളുടെ ജീവിതത്തിൽ സംഭവിച്ചത്...." "ഡോക്ടർ... അപ്പോ ഇനി മിത്രയ്ക്ക് ഒരിക്കലും...." സൂര്യയുടെ വാക്കുകൾ ഇടറി. "ഏയ്യ്... അങ്ങനെയല്ല..കൃത്യമായ ചികിത്സയും പരിചരണവും ശ്രദ്ധയും കൊണ്ട് ആ കുട്ടിയെ പഴയ അവസ്ഥയിലേക്ക് എത്തിക്കാൻ കഴിയും... പക്ഷേ ചിലപ്പോ അതിന് ഒരുപാട് സമയം എടുത്തു ന്ന് വരും... പഴയ ജീവിതത്തിലേക്ക് മടങ്ങി വരണമെന്ന ആഗ്രഹം എത്രമാത്രം ആ കുട്ടിയുടെ ഉള്ളിൽ ഉണ്ടാവുന്നോ അത്രമാത്രം വേഗത്തിൽ റിക്കവറിയും ഉണ്ടാവും...." "ഡോക്ടർ മിത്രയെ എങ്ങോട്ടാ കൊണ്ട് പോയത്???" "സോറി അത് ഞങ്ങൾക്ക് അറിയില്ല...." ഡോക്ടർ തിരിഞ്ഞ് നടന്നു. അപ്പോഴാണ് കാര്യങ്ങളുടെ യാഥാർഥ വശം സൂര്യയ്ക്ക് മനസ്സിലായത്. താനന്ന് ചെയ്ത തെറ്റിന്റെ ആഴവും വ്യാപ്തിയും അവന് ബോധ്യപ്പെട്ടത്...

"എന്റെ മിത്രാ...." മിത്രയെ പറ്റി ഓർക്കുന്തോറും സൂര്യയ്ക്ക് തല വെട്ടി പുളരുന്നതായി തോന്നി. തന്റെ ദേഷ്യവും വാശിയും അവളുടെ ജീവിതം ഇങ്ങനെ ഇല്ലാതാക്കുമെന്ന് കരുതിയില്ല... അന്ന് അവസാനമായി തന്റെ കൈയിൽ മുറുകെ പിടിച്ച് വെറുക്കല്ലേ എന്നെ... എന്നും പറഞ്ഞ് കരയുന്ന മിത്രയുടെ കണ്ണുകൾ അവന്റെ ഹൃദയത്തെ കീറി മുറിച്ചു. അന്ന് മിത്രയ്ക്ക് എന്താണ് സംഭവിച്ചത് എന്ന് അറിയാൻ സൂര്യയ്ക്ക് അധികം കഷ്ടപ്പെടേണ്ടി വന്നില്ല. ഗസ്റ്റ് ഹൗസിലെ സിസിടിവി ദൃശ്യങ്ങളിൽ ഉണ്ടായിരുന്നു അന്ന് അവിടെ സംഭവിച്ചത് ഒക്കെയും... കാൽമുട്ടുകൾ ക്ക് ഇടയിൽ മുഖം പൂഴ്ത്തി ഇരുന്ന് കരയുകയായിരുന്നു മിത്ര... പുറത്ത് ഒരു ഇരമ്പലോടെ കാറ് വന്നു നിൽക്കുന്നത് കേട്ടപ്പോൾ സൂര്യയായിരിക്കും അതെന്ന് അവൾ കരുതി കാണും... വലം കൈയ്യിൽ മദ്യക്കുപ്പി യുമായി ആടിയാടി കയറി വന്ന വിശാൽ.. കാമകണ്ണോടെ അവൻ അവളെ അടിമുടി ഒന്ന് നോക്കി. പതിയെ അവളുടെ മുടിയിൽ തലോടി. തലയുയർത്തി നോക്കിയ മിത്ര പ്രതീക്ഷിക്കാതെ വിശാലിനെ കണ്ട ഞെട്ടലിൽ പിറകിലേക്ക് നിരങ്ങിയിരുന്നു.

അവൻ വീണ്ടും അവളുടെ നേരെ ചെല്ലുന്നത് കണ്ടപ്പോൾ ഇരുന്നിടത്ത് നിന്നും എഴുന്നേറ്റ് ഓടാൻ അവൾ ശ്രമിച്ചു. കൈയിൽ കടന്ന് പിടിച്ച് അവൻ അവളെ നിലത്തേക്ക് തള്ളിയിട്ടു. തന്നിലേക്ക് അമരാൻ ശ്രമിക്കുന്ന അവന്റെ ശരീരത്തെ തന്നാൽ ആവും വിധം മിത്ര എതിർത്തു. വിശാലിന്റെ മുഖത്ത് ദേഷ്യം നിറയുന്നതും കൈയിൽ കിട്ടിയ ഫ്ലവർവേസ് എടുത്ത് അവൻ അവളുടെ തലയിൽ ആഞ്ഞടിച്ചു. നാലുപാടും ചിന്നിച്ചിതറിയ രക്തതുള്ളികളെ കണ്ട് കൊണ്ട് അവളുടെ കണ്ണുകൾ അടഞ്ഞു. ബോധരഹിതയായി നിലത്തേക്ക് വീണ മിത്രയുടെ ശരീരത്തെ ആർത്തിയോടെ അവൻ ഭോഗിക്കുന്നത് കണ്ട് നിൽക്കാൻ സൂര്യയ്ക്ക് കഴിഞ്ഞില്ല.... മിത്രയ്ക്ക് മേൽ തന്റെ കാമം ഒടുക്കിയ തളർച്ചയിൽ കിടക്കുമ്പോഴാണ് മനുവിന്റെ ഫോൺ കോൾ വിശാലിനെ തേടിയെത്തുന്നത്. മിത്രയെ ഹോസ്റ്റലിൽ കൊണ്ട് ചെന്നാക്കാൻ... മിത്രയ്ക്ക് സംഭവിച്ചതിന് പിന്നിൽ താനാണെന്ന് എല്ലാവരും തിരിച്ചറിയും എന്ന് ബോധ്യപ്പെട്ട നിമിഷം വിശാലിന്റെ മുഖത്ത് ഭയം പ്രകടമായി. അഴിച്ചു പറിച്ചു കളഞ്ഞ വസ്ത്രങ്ങൾ വാരി ചുറ്റി അവൻ മിത്രയെ കൈയിൽ എടുത്ത് പുറത്തേക്ക് പോയി.

"വിശാൽ........" അത്രയും ദൃശ്യങ്ങൾ കണ്ടപ്പോൾ സൂര്യയ്ക്ക് ദേഷ്യം അടക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല. കൊടുങ്കാറ്റ് പോലെ അവൻ വിശാലിന്റെ വീട്ടിലേക്ക് കുതിച്ചു. വിശാൽ........ ഹാളിലേക്ക് കയറി ചെന്ന് സൂര്യ അലറി. "എന്താ സൂര്യാ??? വിച്ചു ഇവിടെ ഇല്ലല്ലോ...." മറുപടി പറഞ്ഞു കൊണ്ട് ദാസ് സ്റ്റെപ്പിറങ്ങി വന്നു. "എവിടെ അവൻ??? എനിക്കറിയണം അവൻ എവിടെ ഉണ്ടെന്ന്???" സൂര്യ ദാസിന്റെ കോളറിൽ പിടിച്ചുലച്ചു. "അവൻ.. അവൻ ബാംഗ്ലൂരിലേക്ക് മടങ്ങി പോയി ഇന്നലെ... എന്താ കാര്യം...." "എന്താന്നോ.... അമ്മയെയും പെങ്ങളെയും തിരിച്ചറിയാൻ കഴിയാത്ത ആ നാറി എന്താ ചെയ്ത്തതെന്ന് അറിയണോ നിങ്ങൾക്ക്??? അവൻ ഉപദ്രവിച്ചത് എന്റെ മിത്യയെയാ... സ്വന്തം അനിയത്തിക്കുട്ടിയെ പോലെ ഞാൻ താലോലിച്ചു കൊണ്ടുനടന്നവളെ.... അവളുടെ ജീവന് വല്ലതും സംഭവിച്ചാൽ ഏകമകനെ നിങ്ങടെ മുന്നിലിട്ട് വെട്ടിനുറുക്കും ഞാൻ... കരുതി ഇരുന്നോളാൻ പറയ് അവനോട്..." ഭീഷണിയുടെ സ്വരമായിരുന്നു അത്. അടിമുടി കോപത്താൽ വിറച്ച് നിൽക്കുന്ന സൂര്യയെ പേടിയോടെ ആണ് ദാസ് നോക്കിയത്.

അവിടുന്നങ്ങോട്ട് മിത്രയെ കണ്ടെത്താനുള്ള അന്വേഷണത്തിലായിരുന്നു സൂര്യ... എന്നാൽ എത്ര അന്വേഷിച്ചിട്ടും അവളെ കുറിച്ച് യാതൊരു വിവരവും കിട്ടിയില്ല. മിത്രയ്ക്ക് അപകടം പറ്റാൻ കാരണം താനാണെന്നുള്ള കുറ്റബോധം അവനെ വരിഞ്ഞു മുറുക്കി. അച്ഛനും അമ്മയും അടക്കം എല്ലാവരും അവൻ്റെ ഭാഗത്ത് നിന്നും ഉണ്ടായ പിഴവുകൾ ചൂണ്ടിക്കാട്ടി കുറ്റപ്പെടുത്തിയപ്പോൾ ഉമിതീയിൽ അകപ്പെട്ടത് പോലെ അവൻ്റെ മനസ്സ് നീറി. ശരിയാണ് വിശാൽ എന്ന ചെന്നായയ്ക്ക് മുന്നിലേക്ക് ഞാൻ അവളെ എറിഞ്ഞിട്ട് കൊടുക്കുകയായിരുന്നു. വിശാലും മനുവും അന്ന് ഗസ്റ്റ് ഹൗസിലേക്ക് വരുമെന്ന് തന്നോട് പറഞ്ഞിരുന്നതാണ്. എന്നിട്ടും അതോർമ്മിക്കാതെ താൻ അവളെ തനിച്ചാക്കി പോന്നു. വിശാലിന്റെ ചീത്ത കൂട്ടുകെട്ടുകളെ പറ്റി തനിക്ക് മുന്നേ അറിവുണ്ടായിരുന്നതാണ്... സത്യത്തിൽ മിത്രയ്ക്ക് അന്ന് സംഭവിച്ചതിനൊക്കെയും താൻ ഒരു കാരണക്കാരൻ തന്നെയാണ്.. അല്ല താൻ മാത്രമാണ് കാരണക്കാരൻ... മിത്രയെ കണ്ടെത്താൻ കഴിയാതെ വന്നപ്പോൾ കുറ്റബോധത്തിന്റെ ആഴകടലിലേക്ക് വീണ് തുടങ്ങിയപ്പോൾ...

മനസ്സ് പിടി വിട്ടു പോകുന്നത് പോലെ തോന്നി തുടങ്ങിയപ്പോൾ സ്വയം ഒരു സൈക്യാട്രിസ്റ്റിനെ ചെന്ന് കണ്ടു. കൗൺസിലിങ്ങിന് വിധേയനായി. ഡോക്ടറുടെ നിർദേശപ്രകാരം തന്നാൽ കഴിയുന്നതെന്തെങ്കില്ലും അവൾക്കായി ചെയ്യാൻ... അങ്ങനെയാണ് ഒരിക്കൽ താനായിട്ട് മുടക്കിയ മിത്രയുടെ കേസിൻ്റെ അന്വേഷണം വീണ്ടും തുടങ്ങാൻ ആവശ്യപ്പെട്ടത്. തൻ്റെ കൈയിലുള്ളത തെളിവുകൾ ഹാജരാക്കി വിശാലിന് കിട്ടാവുന്നതിൽ വച്ച് ഏറ്റവും വലിയ ശിക്ഷ തന്നെ വാങ്ങിച്ച് കൊടുക്കാൻ തീരുമാനിച്ചത്. എന്നാൽ അവിടെയും തോറ്റു പോയി. ഒരിക്കൽ പണം കൊടുത്ത് താൻ ഒതുക്കി തീർത്ത കേസ് അതിൽ കൂടുതൽ പണം വാരിയെറിഞ്ഞ് ദാസങ്കിൾ ഒതുക്കി തീർത്തു. ഓഫീസിലും മിത്രയ്ക്ക് പറ്റിയ അപകടത്തിന് കാരണം സൂര്യയാണെന്ന രീതിയിലുള്ള കിംവദന്തികൾ പ്രചരിച്ചിരുന്നു. സൂര്യ മിത്രയോട് അപമര്യാദയായി പെരുമാറി എന്നും അത് കൊണ്ടാണ് അവൾ ഓഫീസിൽ നിന്നും പോയത് എന്നുമായിരുന്നു പ്രചരിച്ചത്. സൂര്യയും മിത്രയും തമ്മിലുള്ള അടുപ്പം ഓഫീസിൽ ആദ്യമേ സംസാരവിഷയം ആയിരുന്നതിനാൽ സ്റ്റാഫുകൾ പലരും അത് വിശ്വസിക്കുകയും ചെയ്യ്തിരുന്നു. പക്ഷേ സൂര്യയുടെ മുന്നിൽ അതിനെപ്പറ്റി ചോദിക്കാൻ ആരും ധൈര്യപ്പെട്ടില്ല.

സൂര്യ വീണ്ടും ആ പഴയ കർക്കശക്കാരനായ ബോസ്സ് ആയി മാറി. ടെൻഷൻ കുറയ്ക്കാൻ വേണ്ടിയാണ് ഓൺലൈനിൽ സജീവമായത്. അവിടെ വച്ചാണ് മിഴിയെ പരിചയപ്പെടുന്നത്. മിത്രയോട് സംസാരിക്കുമ്പോൾ ലഭിക്കുന്ന അതേ പോസിറ്റീവിറ്റി മിഴിയിൽ നിന്നും ലഭിച്ചു തുടങ്ങിയപ്പോൾ അവളോട് കൂടുതൽ അടുത്തു. പ്രണയിക്കാൻ പ്രത്യേകിച്ച് കാരണങ്ങൾ ഒന്നും വേണ്ടെന്ന് അപ്പോഴാണ് ബോധ്യമായത്. സ്നേഹവും പരിഗണനയും കിട്ടുന്നിടത്തേക്ക് നമ്മുടെ മനസ്സ് ചായുന്നത് സ്വാഭാവികമാണെന്ന് മനസ്സിലായി. മിത്ര തന്നെ സ്നേഹിച്ചതിൽ ഒരു തെറ്റുമില്ല എന്ന് ബോധ്യമായത് മിഴിയെ താൻ പ്രണയിച്ചു തുടങ്ങിയതിനു ശേഷമാണ്. "സോറി മിത്രാ... സോറി... മനസ്സിൽ ഒരായിരം വട്ടം നിന്റെ കാലിൽ വീണ് മാപ്പ് പറഞ്ഞു ഞാൻ... എന്നാൽ എൻ്റെ ഒരു മാപ്പ് പറച്ചിലിൽ നികത്താവുന്ന നഷ്ടങ്ങളല്ല നിനക്ക് ഉണ്ടായതെന്ന് എനിക്കറിയാം... പക്ഷേ എനിക്കറിയില്ല മിത്ര.. ഞാൻ ഇനി നിനക്കായി എന്തു ചെയ്യണമെന്ന്....... മിത്രയെ പറ്റിയുള്ള ഓർമ്മകളിൽ കണ്ണിൽ ഉറിഞ്ഞു കൂടിയ നീർമണിയെ തുടച്ച് മാറ്റി സൂര്യ പുറത്തേക്ക് നടന്നു. കണ്ണുകൾ തുടച്ച് പുറത്തേക്ക് ഇറങ്ങി പോകുന്ന സൂര്യയെ സംശയദൃഷ്ടിയോടെ നോക്കി മിഴിയും... 🔥🔥

രണ്ട് ദിവസങ്ങൾ പെട്ടെന്ന് കടന്ന് പോയി. രണ്ട് ദിവസം കൊണ്ട് പുതിയ സാഹചര്യങ്ങളോട് പെരുത്തപ്പെട്ടു വരികയായിരുന്നു മിഴി. പപ്പയോടും അമ്മയോടും ഇതുവരെ സൂര്യയുമായുള്ള തൻ്റെ വിവാഹം നടന്നത് പറഞ്ഞിട്ടില്ല. എങ്ങനെ ഇത് അവരോട് അവതരിപ്പിക്കും??? അവർ ഇതെങ്ങനെ എടുക്കും എന്നൊക്കെയുള്ള ചിന്തകൾ അവളെ അലട്ടി കൊണ്ടിരുന്നു ഓഫീസിൽ നല്ല വർക്ക് ഉള്ള സമയമായതിനാൽ സൂര്യ വീട്ടിൽ എത്തുമ്പോഴേക്കും വൈകും.. ഭക്ഷണം കഴിക്കുന്ന സമയത്ത് എല്ലാവരുടെയും മുന്നിൽ വച്ചല്ലാതെ മിഴിയെ ഒന്ന് കാണാൻ പോലും പറ്റുന്നില്ല... കല്ല്യാണം കഴിഞ്ഞ് മൂന്നാല് ദിവസമായിട്ടും മിഴിയോട് ഒന്നും സംസാരിക്കാൻ പറ്റാത്തതിൽ സൂര്യ ആകെ ഞെരിപിരി കൊള്ളുകയായിരുന്നു. വൃതത്തിൻ്റെ കാലാവധി കഴിയാതെ വീട്ടിൽ വച്ച് മിഴിയെ സ്വസ്ഥമായി ഒന്ന് അടുത്ത് കിട്ടില്ലെന്ന് ബോധ്യമായപ്പോൾ സൂര്യ തൻ്റെ കുരുട്ടു ബുദ്ധി പ്രവർത്തിപ്പിക്കാൻ തുടങ്ങി. അല്ലാതിനി രക്ഷയില്ല.... "മിഴി.... Get ready...." പിറ്റേന്ന് രാവിലെ ബ്രേക്ക് ഫാസ്റ്റ് കഴിച്ചു കഴിയാനായതും സൂര്യ മിഴിയോടായി പറഞ്ഞു. പെട്ടെന്നുള്ള സൂര്യയുടെ ആ സംസാരം കേട്ടപ്പോൾ എന്തിന് എന്ന ചോദ്യം ആയിരുന്നു അവളുടെ മുഖത്ത് "എങ്ങോട്ടാ നീ അവളെയും കൊണ്ട്???"

സുമിത്ര കനപ്പിച്ചു ചോദിച്ചു. "ഓഫീസിലേക്ക്...." "മോളെയെന്തിനാ ഓഫീസിൽ കൊണ്ട് പോവുന്നേ...." "നീ എന്താ സുമിത്ര ഇങ്ങനെ... അവൻ മോളെ അവിടെ സ്റ്റാഫ്സിന് പരിചയപ്പെടുത്തി കൊടുക്കാൻ കൊണ്ട് പോകുന്നതായിരിക്കും അല്ലേ സൂര്യാ???" വിശ്വനാഥൻ സമാധാനപരമായി ചോദിച്ചു. "അല്ല.... മിഴിയെ ഞാൻ എന്റെ പ്രൈവറ്റ് സെക്രട്ടറി ആയി അപ്പോയിന്റ്മെന്റ് ചെയ്തു.. ഇന്ന് മുതൽ അവളും എന്റൊപ്പം ഓഫീസിൽ വരും...." സൂര്യ ഒരു കൂസലില്ലാതെ മറുപടി നൽകി. "അതെന്തിനാ... മോള് ജോലിക്ക് പോവുന്നേ... അതിന്റെ ആവശ്യമെന്താ???" "അവള് പഠിച്ചത് ചുമ്മാ വീട്ടിൽ കുത്തിയിരിക്കാനല്ല... എൻ്റെ ഭാര്യ ജോലിക്ക് പോകുന്നതിൽ എനിക്ക് കുഴപ്പമില്ല പിന്നെ അമ്മയ്ക്കെന്താ.... മറ്റ് എവിടെയുമല്ലല്ലോ... നമ്മുടെ ഓഫീസിൽ തന്നെയല്ലേ... പിന്നെ ഈ കാര്യത്തിൽ തീരുമാനം പറയേണ്ടത് മിഴിയാണ്... പറയ് മിഴീ...

തനിക്ക് ഈ ജോലി വേണോ വേണ്ടയോ???" സൂര്യ മിഴിയുടെ നേരെ തിരിഞ്ഞിരുന്നു. മിഴി ചുറ്റും എല്ലാവരെയും നോക്കി. ജീവേട്ടൻ കണ്ണ് കൊണ്ട് സമ്മതം പറഞ്ഞോ എന്ന് ആംഗ്യം കാട്ടി. "എനിക്ക് ജോലിക്ക് പോകാൻ ഇഷ്ടമാണ്" "കേട്ടല്ലോ... അവൾക്ക് സമ്മതമാണ്... ഇനി ഇതിൽ ചർച്ച വേണ്ട... മിഴി എൻ്റൊപ്പം വരും... വേഗം ഫുഡ് കഴിച്ച് റെഡിയായി വാ..." സൂര്യ വിജയചിരിയോടെ എഴുന്നേറ്റു. മിഴി സുമിത്ര യുടെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി. "മോള് പോയ്ക്കോ... അമ്മയ്ക്ക് സമ്മതമാണ്... ഇനി അതിന്റെ പേരിൽ അവനെ പിണക്കണ്ട..." അവരും എഴുന്നേറ്റു പോയി. മിഴിയ്ക്ക് ആശ്വസമായി... ഇവിടെ തന്നെ ഇരുന്നാൽ തൻ്റെ പദ്ധതികൾ ഒന്നും നടക്കില്ല. എത്രയും പെട്ടെന്ന് സൂര്യയെ ഇല്ലാതാക്കണം. തൻ്റെ പ്രതികാരം പൂർത്തിയാക്കി ഉടനെ ഇവിടം വിട്ടണം... മിഴി മനസ്സിൽ കണക്ക് കൂട്ടി......... തുടരും......

മുന്നത്തെ പാർട്ടുകൾ വായിക്കാൻ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക...