🔥🔥അഗ്നിയായി അവൾ🔥🔥 : ഭാഗം 24

എഴുത്തുകാരി: മിന്നു

"ഓയ്യ് മിഴിപെണ്ണേ...." വലം കൈ കൊണ്ട് സ്റ്റിയറിംഗ് നിയന്ത്രിച്ച് ഇടം കൈ കൊണ്ട് അവൻ അവളെ തൊട്ടു വിളിച്ചു. ഒരു പൊട്ടികരച്ചിലോടെ അവൾ അവന്റെ നെഞ്ചിലേക്ക് ചാഞ്ഞു. ഒന്ന് ഞെട്ടിയെങ്കിലും പതിയെ കാർ ഓരം ചേർത്ത് നിർത്തി. അശ്വാസിപ്പിക്കാനായി അവൻ അവളുടെ മുടിയിഴകളിൽ തലോടി. "അയ്യേ... താനിത്രയെ ഉള്ളോ... ഞാൻ കരുതി താൻ ഭയങ്കര സ്ട്രോങ്ങ് ആണെന്ന്... " മിഴി യുടെ കരച്ചിൽ സൂര്യയ്ക്ക് അവളുടെ നിഷ്ക്കളങ്കതയുടെ പ്രതീകമായിരുന്നു. എന്നാൽ മിഴിയ്ക്ക് ആ കണ്ണുനീർ തുള്ളികൾ താൻ ചെയ്ത തെറ്റിന്റെ കുറ്റബോധമായിരുന്നു. സ്നേഹവും വിശ്വാസവും കൊണ്ട് തന്നിലെ തെറ്റുകളെ പോലും മാറ്റി നിർത്തുന്നവനോടുള്ള ക്ഷമാപണം.......

ഇടനെഞ്ച് അവളുടെ കണ്ണുനീരാൽ കുളിർത്തു ഒപ്പം അവൻ്റെ മനവും... ഇത്രയും ദിവസം അവൾ കാണിച്ച അവഗണനകൾ ഒക്കെ തൻ്റെ തെറ്റിദ്ധാരണ ആയിരുന്നു എന്ന് കരുതി അവൻ.. ആ പെണ്ണിൻ്റെ നിഷ്ക്കളങ്കതയോട് ആയിരം ഇരട്ടി പ്രണയം തോന്നി. വാൽസല്യത്തോടെ അവൻ അവളുടെ പുറത്ത് തട്ടി ആശ്വസിപ്പിച്ചു. ഉള്ളിലെ കുറ്റബോധം മുഴുവൻ കണ്ണീരായി പരിണമിച്ച് പുറത്തേക്ക് ഒഴുകി കളയുന്നത് വരെ അവളുടെ കൈകൾ അവനെ വലയം ചെയ്തു തന്നെയിരുന്നു ഏറെനാളായി കൊതിച്ചത് കൈവെള്ളയിൽ കിട്ടിയതിനാലാവാം അടർത്തിമാറ്റാൻ ഒരുങ്ങാതെ അവനും അവളെ ഇറുകെ ഇറുകെ കെട്ടിപ്പിടിച്ചു. കരച്ചിൽ ഒന്ന് അടങ്ങിയപ്പോഴാണ് താൻ എന്താണ് ചെയ്യാത്തത് എന്നവൾക്ക് ബോധ്യമായത്.

വേഗം അവനിൽ നിന്നും അകന്നു മാറി പുറത്തേക്ക് നോക്കി ഇരുന്നു. "ഇതാ കണ്ണ് തുടയ്ക്ക്..." മുന്നിലേക്ക് ടിഷ്യൂ പേപ്പർ നീട്ടി അവൻ. വാങ്ങിച്ച് കണ്ണ് തുടയ്ക്കുമ്പോഴും അവനിലേക്ക് നോട്ടമെത്തിയില്ല... നാണമോ ചമ്മലോ പേരറിയാത്ത എന്തൊക്കെയോ വികാരങ്ങൾ അണപൊട്ടുന്നത് പോലെ... എത്ര വിലക്കിയിട്ടും കണ്ണുകൾ ഒരുവേള അവനെ തിരഞ്ഞ് ചെന്നു. പുഞ്ചിരിയോടെ തന്നെ നോക്കി ഇരിപ്പുണ്ട്. ഞൊടിയിടയിൽ നോട്ടം പിൻവലിച്ചു. "പോവാം.....???" "മ്മം....." അവൻ്റെ ചോദ്യത്തിന് നേർമ്മയായി ഒന്ന് മൂളി. നിറഞ്ഞ സന്തോഷത്തോടെ അവൻ വണ്ടി മുന്നോട്ട് എടുത്തു. 🔥🔥 വീട്ടിലേക്ക് ഗേറ്റ് കടന്നു ചെല്ലുമ്പോൾ ആദ്യം കണ്ടത് പുറത്തേക്ക് പോകുന്ന ഡോക്ടറുടെ കാർ ആണ്. ഉള്ളിൽ ഒരു ആന്തൽ... "അത്യാവശ്യമായി ഒന്ന് വരണമെന്ന് പറഞ്ഞാ അമ്മ വിളിച്ചത്... ഇനി അമ്മയ്ക്ക് വല്ലതും..." ബാക്കി ചിന്തിക്കാൻ പോലും മുതിർന്നില്ല.

അവനിലെ ഭാവവ്യത്യാസങ്ങൾ മിഴിയും ശ്രദ്ധിച്ചിരുന്നു. കാർപോർച്ചിലേക്ക് കാർ കയറ്റിയിട്ടാൻ മെനകെട്ടാതെ മുറ്റത്ത് തന്നെ നിർത്തി വീട്ടിനുള്ളിലേക്ക് ഓടി കയറി. അവന് പിന്നാലെ മിഴിയും... ജോലിക്കാർ അങ്ങോട്ടും ഇങ്ങോട്ടും പരക്കം പായുന്നത് കണ്ടപ്പോൾ പരിഭ്രമമേറി. "അമ്മയെവിടെ??? "അതാ ആ മുറിയിലുണ്ട്..." മിഴി യുടെ മുറിയിലേക്ക് കൈ ചുണ്ടി കാട്ടി. "അവിടെയോ???" മുഖം ചുളിച്ച് അവൻ അങ്ങോട്ടേക്ക് ഓടി. "അമ്മേ....." "എന്താഡാ കിടന്നു കാറുന്നേ... ഒന്ന് പതുക്കെ വിളി.." സൂര്യയുടെ അലർച്ച കേട്ടതും സുമിത്രാമ്മ ദേഷ്യപ്പെട്ടു. "അമ്മയ്ക്ക് എന്താ പറ്റിയേ... എന്തിനാ പെട്ടെന്ന് വരാൻ പറഞ്ഞേ???"

സൂര്യ ടെൻഷനോടെ ബെഡിൽ അമ്മയുടെ അടുത്ത് ചെന്നിരുന്നു. "എനിക്ക് ഒന്നും പറ്റിയില്ലെഡാ ചെക്കാ... ഞാൻ നിങ്ങളെ രണ്ടാളെയും പെട്ടെന്ന് വിളിപ്പിച്ചത് മറ്റൊരു കാര്യം പറയാനാ.." സുമിത്ര പുഞ്ചിരിയോടെ അരികിൽ ഇരുന്ന ഋതുവിനെ നോക്കി. "എന്താ ചേച്ചി കാര്യം.. പറയ്... രണ്ടാളും നല്ല ഹാപ്പിയാണല്ലോ..." വാതിൽക്കൽ നിന്ന മിഴി റൂമിലേക്ക് കയറി വന്നു. "അതേലോ... ഹാപ്പി ന്യൂസ് തന്നെയാ... പറയട്ടെ മോളേ.." സുമിത്രാമ്മ ഋതുവിനെ നോക്കി. നാണത്തോടെ ഋതു സുമിത്രാമ്മയുടെ പിറകിൽ ഒളിച്ചു. "സസ്പെൻസ് ഇടാതെ ഒന്ന് പറയ് അമ്മേ.... മനുഷ്യൻ ഇവിടെ ടെൻഷൻ അടിച്ചു നിൽക്കുവാ..." "അതേ... നിങ്ങള് ചെറിയച്ഛനും ചെറിയമ്മയും ആവാൻ പോവുവാ...." "ഹേ.... സത്യമാണോ അമ്മേ..."

സൂര്യ അൽഭുതത്തോടെ ഋതുവിനെ നോക്കി. "അതെ ഡാ... മോള് രാവിലെ തല കറങ്ങി വീണു. ഡോക്ടർ വന്ന് ഇപ്പോ കൺഫേം ചെയ്ത് പോയതേയുള്ളൂ..." സുമിത്രാമ്മ ഋതുവിനെ ചേർത്ത് പിടിച്ചു. സൂര്യ സന്തോഷം കൊണ്ട് തുള്ളിച്ചാടി. "Wow... Great.... Congrats ഏടത്തി... അല്ല ഏട്ടൻ എവിടെ അമ്മേ... ഏട്ടൻ അറിഞ്ഞോ??" "നീ ഇങ്ങനെ കിടന്നു പിടയ്ക്കാതെ... ജീവ എത്തിയിട്ടില്ല... വന്നിട്ട് അറിഞ്ഞോട്ടെ..." "Congrats ചേച്ചി... ചേച്ചിക്ക് ഇപ്പോ ക്ഷീണം തോന്നുന്നുണ്ടോ???" "ഇല്ല...." പുഞ്ചിരിയോടെ മിഴി ക്ക് മറുപടി നൽകുമ്പോഴും ഋതുവിൻ്റെ കൈ വയറിനെ തലോടി കൊണ്ടിരുന്നു. 🔥🔥 എല്ലാവരും ഹാളിൽ ജീവ വരുന്നതും കാത്തിരിപ്പാണ്. സോഫയിൽ ഋതുവിന് അപ്പുറവും ഇപ്പുറവും ഇരുന്ന് സുമിത്രാമ്മയും മിഴിയും ഋതുവിനെ ഊട്ടുന്നുണ്ട്.

പലവിധ മധുരങ്ങൾ അവൾക്ക് മുന്നിൽ നിരന്നു. "എന്താ ഇവിടെ... എന്തിനാ അമ്മ വേഗം വരാൻ പറഞ്ഞത്???" ജീവ അകത്തേക്ക് കയറി വന്നതും ഋതുവിന് വല്ലാത്ത പരവേശം തോന്നി. കവിളുകൾ നാണത്താൽ ചുമന്നു തുടുത്തു. അതേ സമയം ആ സന്തോഷവാർത്ത അവനെ അറിയിക്കാൻ അവൾ വെമ്പൽ കൊണ്ടു. "ഹായ് ലഡ്ഡു... ഇന്ന് ഇവിടെ ആരെങ്കിലും വന്നോ... കുറേ ബേക്കറി സാധനങ്ങൾ ഉണ്ടല്ലോ..." വന്ന വഴി ജീവ ലഡ്ഡു എടുത്ത് തിന്നു. "ആ... ഒരാള് വന്നു. അതിൻ്റെയാ ഈ മധുരമൊക്കെ..." ജീവയെ നോക്കി സൂര്യ കണ്ണിറുക്കി ചിരിച്ചു. "ആണോ... ആരാ വന്നേ... എന്നിട്ട് ആൾ എവിടെ??" ജീവ ചുറ്റും നോക്കി. "ആളെ ഇപ്പോഴൊന്നും കാണാൻ പറ്റൂല്ല... അതിന് ഇനിയും ഒരു പത്തുമാസം കഴിയും..."

"അതെന്താ???" ജീവ നിഷ്കുവായി. "വാവ വരാൻ അത്രയും സമയം എടുക്കും..." "ഏത് വാവ???" ജീവയ്ക്ക് അപ്പഴും കത്തിയില്ല. "എൻ്റെ ചേട്ടാ ഇത്രയും പറഞ്ഞിട്ടും മനസ്സിലായില്ലേ... ചേട്ടൻ ഒരച്ഛനാവാൻ പോകുവാ... ന്ന്..." സൂര്യ സർപ്രൈസ് പൊട്ടിച്ചു.. "ആണോ... ഹാ.. നന്നായി..... ഹേ.... അല്ല നീ ഇപ്പോ എന്താ പറഞ്ഞേ???" അൽഭുതം കൊണ്ട് ജീവയുടെ കണ്ണുകൾ മിഴിഞ്ഞു വന്നു. അവൻ ഞെട്ടിത്തരിച്ച് ഋതുവിനെ നോക്കിയപ്പോൾ ഞാൻ പറയേണ്ട സർപ്രൈസ് പൊളിച്ചു കളഞ്ഞില്ലേ എന്ന പരിഭവമായിരുന്നു അവളിൽ. സത്യാമാണോ???" ജീവ ഋതുവിനെയും അവളുടെ വയറ്റിലേക്കും മാറി മാറി നോക്കി. "മ്മം...." ഋതു നാണത്തോടെ ഒന്ന് മൂളി. സന്തോഷം കൊണ്ട് എന്ത് പറയണമെന്ന് അറിയാത്ത അവസ്ഥയിലായിരുന്നു ജീവ.

കഴിഞ്ഞ മൂന്ന് വർഷമായി കേൾക്കാൻ കൊതിക്കുന്ന വാർത്ത. ഒട്ടും പ്രതീക്ഷിക്കാതെ കേട്ടപ്പോൾ... ഋതുവിനെ നോക്കി നിൽക്കെ അവൻ്റെ കണ്ണുകൾ സന്തോഷത്താൽ നിറഞ്ഞു. "അയ്യേ... അമ്മേ ദേ... നോക്കിക്കേ ഏട്ടൻ കരയണൂ..." സൂര്യ ജീവയെ കളിയാക്കി കൊണ്ട് അവൻ്റെ തോളിൽ തട്ടി. "നീ പോടാ...." സൂര്യയുടെ കൈ തട്ടിമാറ്റി ജീവ ഋതുവിന്റെ മുന്നിൽ മുട്ടുകുത്തി ഇരുന്നു. അവളുടെ ഇരുകൈകളും കൂട്ടി പിടിച്ചു. "സത്യമാണോ ഋതു ഞാനീ കേട്ടത്... നമ്മുടെ കുഞ്ഞ്...." സന്തോഷത്താൽ അവൻ്റെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞൊഴുകുന്നത് കണ്ടപ്പോൾ ഋതുവിൻ്റെ കണ്ണുകളും നിറഞ്ഞു.

"മ്മം.... സത്യാ... ദാ... ഇവിടുണ്ട് നമ്മുടെ വാവ.." ഋതു അവൻ്റെ ഇരുകൈകളും തൻ്റെ അടിവയറ്റിലേക്ക് ചേർത്ത് വച്ചു. അവൻ്റെ കൈകൾ വിറ കൊണ്ടു. ചിരിയും കരച്ചിലും മാറി അവൻ്റെ മുഖത്ത് പ്രതിഫലിച്ചു. "ഋതൂ... എനിക്ക്.... ഞാൻ... ഞാനിപ്പോ എന്താ ചെയ്യണ്ടേ.... ഒരുമ്മ തന്നോട്ടെ ഞാൻ...." ഋതു പുഞ്ചിരിയോടെ അവന് കുനിഞ്ഞ് നെറ്റി കാണിച്ചു കൊടുത്തു. ഇരുകൈകളിലും അവളുടെ മുഖം കോരിയെടുത്ത് അവൻ ആ നെറുകയിൽ ചുണ്ടുകൾ ചേർത്തു. കണ്ട് നിന്നവരുടെ യെല്ലാം കണ്ണുകൾ സന്തോഷത്താൽ ഈറനണിഞ്ഞു.......... തുടരും......

മുന്നത്തെ പാർട്ടുകൾ വായിക്കാൻ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക...