🔥🔥അഗ്നിയായി അവൾ🔥🔥 : ഭാഗം 28

എഴുത്തുകാരി: മിന്നു

മിഴി താഴേക്ക് ഇറങ്ങി വരുമ്പോൾ ഹാളിൽ അമ്മയുടെ മടിയിൽ കിടക്കുന്ന സൂര്യയെ കണ്ടു. "എന്തുപറ്റി സൂര്യാ... എന്താ നിനക്ക് ഒരു സങ്കടം???" "അമ്മാ... ഇന്നാ ആ ദിവസം.. ഒരു വർഷം മുമ്പ് മിത്രയ്ക്ക്... " പൂർത്തീകരിക്കാനാവാതെ സൂര്യയുടെ വാക്കുകൾ ഇടറി. അത് കൂടി കേട്ടതോടെ മിഴിയുടെ ദേഷ്യം ആളിക്കത്തി. അവനെ വെന്ത് വെണ്ണീറാക്കാൻ പാകത്തിൽ അവളുടെ അവളുടെ ഉള്ളിൽ പ്രതികാരം അഗ്നിയായ് ജ്വലിച്ചു. "സാരമില്ല മോനേ... അന്ന് നിനക്ക് ഒരു തെറ്റ് സംഭവിച്ചു. ഇനി അതോർത്ത് വിഷമിച്ചിട്ടെന്താ... കഴിഞ്ഞത് കഴിഞ്ഞു. മിത്ര എവിടെയെങ്കിലും സുഖമായി ജീവിക്കുന്നുണ്ടെന്ന് നമ്മുക്ക് ആശ്വസിക്കാം..." സുമിത്രാമ്മ അവൻ്റെ മുടിയിഴകളിൽ പതിയെ തലോടി. മിഴിയ്ക്ക് സുമിത്രാമ്മയോട് അരിശം തോന്നി.

"എത്ര നിസ്സാരമായ അവർ പറഞ്ഞത് നിനക്ക് ഒരു തെറ്റ് പറ്റി ഇനി അത് മറന്നേക്ക് എന്ന്... സ്വന്തം മകൻ്റെ തെറ്റിന് കുട പിടിക്കുവാണോ അവർ... അല്ലെങ്കിലും എല്ലാവർക്കും സ്വന്തം കാര്യം മാത്രം... അവർക്ക് അവരുടെ മകൻ വലുതാണെങ്കിൽ അതിനേക്കാൾ വലുതാണ് എനിക്കെന്റെ മിത്ര....." മിഴി പല്ല് ഞെരിച്ചു. അമ്മയുടെ മടിയിൽ നിന്നും എഴുന്നേറ്റ് കണ്ണുകൾ തുടച്ച് മുറിയിലേക്ക് പോകാൻ ഒരുങ്ങുമ്പോഴാണ് അവൻ മിഴിയെ കണ്ടത്. എന്തുപറ്റി സൂര്യ....???" ഒന്നുമില്ല. മിഴിയ്ക്ക് മുഖം കൊടുക്കാതെ അവൻ സ്റ്റെപ്പ് കയറി റൂമിലേക്ക് പോയി. ഇന്നലെ രാത്രി മിഴി കാണിച്ചതിൻ്റെ പരിഭവമുണ്ടായിരുന്നു അവന്. "എന്താ അമ്മേ സൂര്യയുടെ മുഖം വല്ലാതെ...

നിങ്ങൾ ആരെയോ പറ്റി സംസാരിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നല്ലോ... ആരാത്... " "ഏയ്യ്... അതൊന്നുമില്ല മോളേ... അല്ല മോള് ഓഫീസിൽ പോണില്ലേ... വേഗം റെഡിയായി വാ..." ഭാര്യഭർത്തൃ ബന്ധത്തിൽ രഹസ്യങ്ങൾ എല്ലാം അവർ തന്നെ പരസ്പരം പങ്ക് വയ്ക്കട്ടെ.. കാര്യങ്ങൾ ഒക്കെ സൂര്യ തന്നെ പറയുന്നതാണ് നല്ലത് എന്നവർ ചിന്തിച്ചു. "ഞാനിന്ന് പോണില്ല അമ്മേ... ഒരു മടി... ഇന്ന് ഇവിടെ ഇരിക്കാം...." "എങ്കിൽ അങ്ങനെ ആയിക്കോട്ടെ...." സുമിത്രാമ്മ അടുക്കളയിലേക്ക് പോയി. "ഹും... പപ്പ പറഞ്ഞത് ശരിയാ... ഈ കുടുംബം മുഴുവൻ ഒത്തുചേർന്നാണ് ൻ്റെ മിത്രയെ ചതിച്ചത്... കണ്ടില്ലേ മിത്രയെ പറ്റി ചോദിച്ചപ്പോൾ അമ്മയും മകനും ഒരുപോലെ ഒഴിഞ്ഞ് മാറിയത്. ഇനിയും കാത്ത് നിൽക്കില്ല മിഴി... ഇടയ്ക്കെപ്പോഴോ സൂര്യ അല്ല അത് ചെയ്തതെന്ന് എന്ന ഒരു തോന്നൽ ഉണ്ടായിരുന്നു.

ഇന്ന് അതും പൂർണമായി ഇല്ലാതായിരിക്കുന്നു. എത്രയും പെട്ടെന്ന് ഇവിടുന്ന് മടങ്ങണം ഇല്ലെങ്കിൽ ഇവരുടെ കള്ള കളികളിൽ പെട്ടു ഞാനും വിശ്വസിച്ചു പോകും സൂര്യ നല്ലവനാണെന്ന്. ഇവരെല്ലാം തനിക്ക് ആരുമല്ല. ഇനിയും ഇവിടെ നിൽക്കേണ്ട ആവശ്യവുമില്ല എത്രയും പെട്ടെന്ന് എനിക്കെന്റെ മിത്രയുടെ അരികിലേക്ക് എത്തണം. സൂര്യയുടെ മരണവാർത്തയുമായി. ഒരു വർഷം മുമ്പ് മിത്ര എത്ര വേദന സഹിച്ചോ അതിന്റെ ഇരട്ടി നിനക്ക് വേദനിക്കണം സൂര്യ... നിനക്കായ് ഞാൻ വിധിച്ചത് മരണശിക്ഷയാണ്. അതിൽ കവിഞ്ഞ് മറ്റൊന്നും നീ അർഹിക്കുന്നില്ല സൂര്യാ.....". ഉള്ളിലെ പകയും ദേഷ്യവും നിറഞ്ഞ് വല്ലാത്തൊരു ഭ്രാന്തമായ അവസ്ഥയിലായിരുന്നു മിഴി.

സ്നേഹിച്ചവർക്ക് വേണ്ടി ജീവൻ കളയാൻ നിൽക്കുന്നവർ മാത്രമല്ല ജീവനെടുക്കാൻ നോക്കുന്നവരും ഈ ഭൂമിയിൽ ഉണ്ട്. അവരിൽ ഒരാളായിരുന്നു മിഴിയും. സൂര്യയുടെ കാറിൻറെ ബ്രേക്ക് അഴിച്ചു മാറ്റുമ്പോൾ അവളുടെ മുഖത്ത് വന്യമായ ഒരു ചിരി പടർന്നു. കരീനില കണ്ണുകളിൽ പകയുടെ ചെഞ്ചുപ്പ് ഉണ്ടായിരുന്നു. 🔥🔥 ഹാളിൽ സുമിത്രാമ്മയുടെ കൂടെ ഇരിക്കുകയായിരുന്നു മിഴി. സുമിത്രാമ്മ എന്തൊക്കെയോ പറയുന്നുണ്ടെങ്കിലും അതിലൊന്നിലുമായിരുന്നില്ല അവളുടെ ശ്രദ്ധ. ഇന്നേരം കൊണ്ട് സൂര്യയ്ക്ക് ആക്സിഡന്റ് സംഭവിച്ചിരിക്കണം... ആ സന്തോഷവാർത്ത ആരെങ്കിലും വിളിച്ചു പറയുന്നത് കാത്തിരിപ്പാണ് അവൾ. ഇടയ്ക്കിടെ നോട്ടം ഹാളിലെ ലാൻഡ് ഫോണിലേക്കായിരുന്നു. ശ്ശെ... അവൻ പോകുമ്പോൾ അടുക്കളയിൽ ആയി പോയി.

അല്ലെങ്കിൽ അവൻ്റെ അവസാനത്തെ ആ പോക്ക് കണ്ണ് നിറയെ ഒന്ന് കാണാമായിരുന്നു. മിഴി നഖം കടിച്ചു കൊണ്ട് മൊബൈൽ എടുത്ത് നോക്കി റേഞ്ച് മറ്റും ഉണ്ടെന്ന് ഉറപ്പാക്കി.... മിഴിയുടെ കാത്തിരിപ്പിനൊടുവിൽ ടെലിഫോൺ റിങ്ങ് ചെയ്തു. സുമിത്രാമ്മ ആയിരുന്നു കോൾ അന്ററ്റ് ചെയ്തത്. മിഴി അവരുടെ മുഖഭാവം ശ്രദ്ധിക്കുകയായിരുന്നു. "അയ്യോ.... എൻ്റെ മോൻ..... അവനെന്താ പറ്റിയത്???? അവലാതിയോടെയുള്ള സുമിത്രാമ്മയുടെ ചോദ്യം കേട്ടപ്പോൾ അപ്പുറത്ത് നിന്നും അറിഞ്ഞത് ഒട്ടും നല്ല വാർത്ത അല്ലെന്ന് ഉറപ്പായതും മിഴി ക്ക് സന്തോഷമായി. ഫോൺ സംഭാഷണം നീണ്ട് പോകുന്നതിന് അനുസരിച്ച് സുമിത്രാമ്മയുടെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞു വന്നു.

റിസീവർ അവരുടെ കൈയിൽ നിന്നും താഴേക്ക് ഊർന്നു വീണു. നെഞ്ചിൽ കൈ വച്ച് കൊണ്ട് തളർച്ചയോടെ സുമിത്രാമ്മ സോഫയിലേക്ക് ഇരുന്നു. "എന്താ പറ്റിയത് അമ്മേ????" മിഴി ഒന്നും അറിയാത്ത ഭാവത്തിൽ അവരുടെ അടുത്തേക്ക് ഇരുന്നു. "ൻ്റെ മോൻ.... അവന് ആക്സിഡന്റ് പറ്റിയെന്ന്... അയ്യോ ദൈവമേ.... എനിക്ക് വയ്യ.... എൻ്റെ കുഞ്ഞ്...." സുമിത്രാമ്മ ഏങ്ങലടിച്ച് കരയാൻ തുടങ്ങി. ആ അമ്മയുടെ കരച്ചിൽ കണ്ടപ്പോൾ ചെറിയൊരു സങ്കടം തോന്നിയെങ്കിലും കുറ്റബോധം തോന്നിയില്ല അവൾക്ക്... ഇതിനേക്കാൾ ഏറെ നെഞ്ച് പൊട്ടി കരഞ്ഞിട്ടുണ്ട് ൻ്റെ പപ്പയും അമ്മയും സ്വന്തം മകൾക്ക് വന്ന ദുർഗതി ഓർത്ത്.... ൻ്റെ മിത്രയെ അങ്ങനെയൊരു അവസ്ഥയിൽ എത്തിക്കാൻ നിങ്ങളും കൂട്ട് നിന്നില്ലേ.... നിങ്ങൾക്കുള്ള ശിക്ഷയാണ് ഇത്....

ഇനിയുള്ള കാലം ആയുസ്സ് എത്താതെ മരിച്ച മകനെ ഓർത്ത് നീറി നീറി കഴിയണം നിങ്ങളും.... സഹതാപത്തിന് പോലും നിങ്ങൾ അർഹരല്ല.." വെറുപ്പ് അങ്ങേയറ്റം വെറുപ്പ് മാത്രമായിരുന്നു അവളിൽ. ആശ്വസിപ്പിക്കാൻ എന്ന മട്ടിൽ സുമിത്രാമ്മയുടെ അരികിൽ നിൽക്കുമ്പോഴും മിഴിയുടെ ചിന്തകൾ ഇതായിരുന്നു. അപ്പോഴേക്കും വിശ്വനാഥൻ ഓടി കിതച്ച് അകത്ത് നിന്നും ഇറങ്ങി വന്നു. വിശ്വനാഥനെ കണ്ടതും ഇരുവരും പിടഞ്ഞെഴുന്നേറ്റു. "വിശ്വേട്ടാ.... നമ്മുടെ മോൻ..." വിതുമ്പി കരഞ്ഞ് കൊണ്ട് സുമിത്ര വിശ്വാനാഥൻ്റെ നെഞ്ചിലേക്ക് ചാഞ്ഞു. "നീ ഇങ്ങനെ കരയാതെ സുമീ... എനിക്ക് ഇപ്പഴാ ഫോൺ വന്നത്. ഞാൻ ഒന്ന് ഹോസ്പിറ്റലിൽ ചെന്ന് നോക്കട്ടെ... "

വിശ്വനാഥൻ പുറത്തേക്ക് ഇറങ്ങാൻ ഭാവിച്ചതും സുമിത്ര വിശ്വനാഥൻ്റെ ഷർട്ടിൽ അള്ളിപ്പിടിച്ചു. "ഞാനും വരുന്നു വിശ്വേട്ടാ... എനിക്കെന്റെ മോനേ കാണണം...." "വേണ്ട സുമീ.... ഞാൻ പോയി കാര്യങ്ങൾ ഒക്കെ ഒന്ന് അന്വേഷിക്കട്ടെ... നീ ഇങ്ങനെ കരഞ്ഞത് നിലവിളിച്ച് മക്കളെ കൂടി പേടിപ്പിക്കല്ലേ....." സുമിത്ര യുടെ അടുത്ത് നിൽക്കുന്ന മിഴിയെ സങ്കടത്തോടെ നോക്കി വിശ്വനാഥൻ. "ഞാനും കൂടി വന്നോട്ടെ അച്ഛാ.... പ്ലീസ്..." സൂര്യയെ ആ അവസ്ഥയിൽ കാണാൻ മിഴിക്ക് കൊതിയായി. "അത് വേണോ മോളെ...." "പ്ലീസ് അച്ഛാ... ഇവിടെ ഇരുന്നാൽ ഒരു സമാധാനവും ഉണ്ടാവില്ല അതോണ്ടാ...." ഉം.... എന്നാ മോള് എൻ്റെ കൂടെ വാ.... സുമീ... നീ കരഞ്ഞ് വിളിച്ച് ഋതുമോളെ കൂടി പേടിപ്പിക്കരുത്. അവള് വയ്യാണ്ട് ഇരിക്കുവല്ലേ...

കാര്യങ്ങൾ ഒക്കെ അറിഞ്ഞിട്ട് ഞാൻ വിളിച്ചു പറയാം.... നീ ടെൻഷനാവാതെ... നമ്മുടെ മോന് ഒന്നും പറ്റില്ല....." വിശ്വനാഥൻ മിഴിയെയും കൂടി വേഗം ഹോസ്പിറ്റലിലേക്ക് പോയി. വിശ്വനാഥനെ കാണിക്കാൻ സങ്കടം അഭിനയിക്കുന്നുണ്ടെങ്കില്ലും തൻറെ പ്രതികാരം നടപ്പിലാക്കിയതിൻ്റെ നിർവൃതി ഉണ്ടായിരുന്നു അവളിൽ. ഏറെ നാളുകളായി മനസ്സിൽ കൊണ്ട് നടന്ന ഒരു പകയ്ക്ക് അന്ത്യമായിരിക്കുന്നു. ഇത്രയും ദിവസം കെട്ടിയാടിയ സൂര്യയുടെ ഭാര്യവേഷം അഴിച്ചു വച്ച് എത്രയും പെട്ടെന്ന് ഇനി ആ വീട് വിട്ടിറങ്ങണം... മിഴി മനസ്സിൽ കണക്ക് കൂട്ടി. തൻ്റെ മകൻ്റെ ജീവന് വേണ്ടി മനമുരുകി പ്രാർത്ഥിക്കുകയാണ് അവൾ എന്നാണ് വിശ്വനാഥൻ കരുതിയത്. ഹോസ്പിറ്റലിൽ എത്തിയതും മിഴിയെയും കൂടി വിശ്വനാഥൻ ICU ലക്ഷ്യം വെച്ച് നടന്നു.

വിശ്വാസത്തിന്റെ ഓരോ കാലടികളും വിറയ്ക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. മനസ്സിൽ നിറഞ്ഞ ആശങ്കകൾ... ആ പിതാവിന്റെ ഹൃദയം സ്വന്തം മകനെ ഓർത്ത് തേങ്ങി കൊണ്ടിരുന്നു. എങ്കിലും മറ്റുള്ളവർക്ക് മുന്നിൽ വിശ്വനാഥൻ തൻ്റെ സങ്കടവും ടെൻഷനും അടക്കിപ്പിടിച്ച് നിൽക്കുകയായിരുന്നു. അവർ ഇരുവരും ICU ൻ്റെ മുന്നിൽ എത്തിയപ്പോഴാണ് ഡോക്ടർ പുറത്തേക്ക് വന്നത്. "ഡോക്ടർ ൻ്റെ മോൻ.....????" വാക്കുകൾ ഇടറാതിരിക്കാൻ പരമാവധി ശ്രമിച്ചു കൊണ്ടായിരുന്നു ആ ചോദ്യം. "കുറച്ചു critical ആണ് we will try our level best... ദൈവത്തോട് പ്രാർത്ഥിക്ക്...." ഡോക്ടർ വിശ്വനാഥൻ്റെ തോളിൽ തട്ടി ആശ്വസിപ്പിച്ചു കൊണ്ട് നടന്നകന്നു..

ഉള്ളിലെ ആന്തൽ മറച്ച് വെച്ച് വിശ്വനാഥൻ ചുമരിൽ ചാരി നിന്നു. മിഴി ICU വിൻ്റെ ഗ്ലാസ് ഡോർ ലക്ഷ്യം വെച്ച് നടന്നു നീങ്ങി. "അച്ഛാ...." പിറകിൽ നിന്നും സൂര്യയുടെ ശബ്ദം കേട്ടതും മിഴി ഞെട്ടി തിരിഞ്ഞ് നോക്കി. കൈയിൽ മരുന്നുകളുമായി ഓടി കിതച്ച് വരികയായിരുന്നു അവൻ. കൺ മുന്നിൽ കണ്ടത് വിശ്വസിക്കാനാവാതെ മിഴി ഒരു നിമിഷം സ്റ്റക്കായി. ഞെട്ടലോടെ ICU വിൻ്റെ ഉള്ളിലേക്ക് നോക്കിയപ്പോൾ മിഴി കണ്ടു വയറുകൾ ക്ക് ഇടയിൽ ശ്വാസത്തിനായി പിടയുന്ന ജീവയെ........... തുടരും......

മുന്നത്തെ പാർട്ടുകൾ വായിക്കാൻ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക...