🔥🔥അഗ്നിയായി അവൾ🔥🔥 : ഭാഗം 32

എഴുത്തുകാരി: മിന്നു

മനസ്സിൽ സംഘർഷങ്ങളുടെ വേലിയേറ്റം നടക്കുമ്പോഴാണ് മിഴിയുടെ ഫോൺ റിങ് ചെയ്യ്ത്തത്. പപ്പ.... ഉള്ളിലെ വിഷമങ്ങളും കുറ്റബോധവും ഇറക്കി വയ്ക്കാൻ ഒരു അത്താണി കിട്ടിയ ആശ്വാസത്തിൽ അവൾ കോൾ അന്ററ്റ് ചെയ്തു. "പപ്പാ......" കരച്ചിലോടെയുള്ള മിഴി യുടെ വിളിക്ക് മറുപടിയായി ലഭിച്ചത് " അക്കീ........." എന്ന മിത്രയുടെ വിളിയായിരുന്നു. "മിത്ര????" അൽഭുതവും സന്തോഷവും കൂടി കലർന്ന ഭാവമായിരുന്നു മിഴിയിൽ. "മിത്രാ.... നീ... നിനക്ക് സംസാരിക്കാൻ കഴിഞ്ഞോ...." സന്തോഷം കൊണ്ട് അവളുടെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞു. "അതെഡാ... അക്കീ... നീ എവിടാ... എനിക്ക് നിന്നോട് അത്യാവശ്യമായി ചില കാര്യങ്ങൾ പറയാനുണ്ട്. " "പറയെഡാ പറയ്.... എത്ര നാളായി നിന്റെ ശബ്ദം ഒന്ന് കേട്ടിട്ട്.... എനിക്ക് ഇപ്പോ നിന്നെ നേരിട്ട് കാണാൻ തോന്നുവാ... നീ ചെറുതായി കയ്യും കാലും ഒക്കെ അനക്കാൻ തുടങ്ങി ന്ന് പപ്പ പറഞ്ഞിരുന്നു. ഇപ്പോ നിനക്ക് എങ്ങനുണ്ടെഡാ... ഒക്കെ സുഖായോ??? നടക്കാൻ പറ്റണുണ്ടോ???" മിഴി ആവേശത്തോടെ അവളുടെ വിശേഷങ്ങൾ ചോദിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു. "എനിക്ക് ഇപ്പൊ കുഴപ്പമൊന്നുമില്ലെഡാ... കൈയും കാലും ഒക്കെ കുറേ നാൾ അനക്കാതെ വച്ചത് കൊണ്ട് ചെറിയൊരു വേദന ഉണ്ട്.

വേറെ ഒന്നുമില്ല. സംസാരിക്കാൻ കഴിഞ്ഞത് മുതൽ ഞാൻ കാത്തിരിക്കുവായിരുന്നു ഇതുപോലെ നിന്നോട് ഒന്ന് മിണ്ടാൻ...." "ദൈവം നമ്മുടെ പ്രാർത്ഥന കേട്ടല്ലോ അത് മതി... പപ്പയും അമ്മയും ഒക്കെ ഒത്തിരി സന്തോഷത്തിലായിരിക്കും അല്ലേ??? എത്രയും പെട്ടെന്ന് അങ്ങോട്ട് വരാൻ തോന്നുവാ..." "അക്കീ.... നീ ഇപ്പോ സൂര്യേട്ടൻ്റെ കൂടെയാ അല്ലേ??? നിങ്ങളുടെ വിവാഹം കഴിഞ്ഞുല്ലേ..." മിത്രയുടെ ശബ്ദം ചെറുതായി ഇടറി. "മ്മം...." മിഴി ചെറുതായി മൂളിയതേയുള്ളൂ. മിത്രയ്ക്ക് സങ്കടമായോ... അവൾ ആഗ്രഹിച്ച അവളുടെ സൂര്യേട്ടനെ ഞാൻ തട്ടിയെടുത്തു എന്ന് കരുതി കാണുവോ??? "മിത്രാ... നീ കരുതുന്നത് പോലെ അല്ല കേട്ടോ ഞാൻ ഇങ്ങോട്ട് വന്നത് സൂര്യനോടൊപ്പം ജീവിക്കാനുള്ള കൊതി കൊണ്ട് ഒന്നുമല്ല നിന്നെ ആ അവസ്ഥയിൽ ആക്കിയത് പ്രതികാരം ചെയ്യാൻ വേണ്ടി മാത്രമാണ്. അതിനുവേണ്ടി മാത്രം ഞാൻ സ്വീകരിച്ചതാണ് അവൻറെ താലി." തന്നെ മിത്ര തെറ്റിദ്ധരിക്കുമോ എന്ന പേടിയായിരുന്നു അവളിൽ. "എനിക്ക് അറിയാമെഡാ...

ഒന്നിനും വയ്യാതെ കിടക്കുവായിരുന്നെങ്കില്ലും നിങ്ങള് പറയുന്നതൊക്കെ ഞാൻ കേൾക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. ഒരു തരത്തിൽ നീ സൂര്യേട്ടനോട് പ്രതികാരം ചെയ്യാൻ ഇറങ്ങി പുറപ്പെട്ടത് കൊണ്ടാ... ഞാൻ ഇത്ര വേഗം പഴയ ജീവിതത്തിലേക്ക് തിരിച്ചു വന്നത്...." "അത് തന്നെയായിരുന്നെഡാ എനിക്കും വേണ്ടത്... നീ പഴയ ജീവിതത്തിലേക്ക് തിരിച്ചു വരുമ്പോൾ നിനക്ക് നൽകാൻ സൂര്യയുടെ മരണവാർത്ത ഉണ്ടാവണമെന്ന് കരുതി പുറപ്പെട്ടവളാ ഞാൻ... നിന്റെ ജീവിതം നശിപ്പിച്ചിട്ട് നമ്മളെ എല്ലാവരെയും വിഷമപ്പിച്ചിട്ട് അവൻ മാത്രം സന്തോഷത്തോടെ ഇരിക്കണ്ട എന്ന് ഉറപ്പിച്ചതാ ഞാൻ. പക്ഷേ ഇടയ്ക്ക് എനിക്ക് പറ്റിയ ചില ചെറിയ പിഴവുകൾ. അതിലൊന്നാണ് അവൻ കെട്ടിയ താലി. പക്ഷേ അതൊന്നും ലക്ഷ്യത്തിന് തടസ്സമല്ല. ഈ മിഴി തിരിച്ചു വരുന്നുണ്ടെങ്കിൽ അത് ൻ്റെ മിത്രയെ ഉപദ്രവിച്ചവൻ്റെ മരണം ഉറപ്പാക്കിയതിന് ശേഷമായിരിക്കും... അത് ഞാൻ നിനക്ക് തന്ന വാക്കാ... ജീവൻ കൊടുത്തും ഞാൻ ആ വാക്ക് പാലിച്ചിരിക്കും...." "വേണ്ട അക്കീ...നീ മണ്ടത്തരം ഒന്നും കാണിക്കരുത്...

അത് പറയാനാ ഞാൻ വിളിച്ചത്?? മിത്ര അവളെ വിലക്കി. "പിന്നെ അവനോട് ക്ഷമിക്കാനോ??? ഇല്ല മിത്രാ... എന്നെ കൊണ്ട് പറ്റില്ല. നീ വയ്യാതെ കിടന്നപ്പോൾ പപ്പയും അമ്മയും ഒക്കെ എന്തു മാത്രം സങ്കടപ്പെട്ടിട്ടുണ്ടെന്ന് അറിയാമോ.. അതിനു കാരണക്കാരനായവനെ വെറുതെ വിടാനോ.... പാടില്ല മിത്ര.... ചെയ്ത്ത തെറ്റിന്റെ ശിക്ഷ അവൻ അനുഭവിക്കണം... എങ്ങനെ കഴിയുന്നു നിനക്ക് ഇത്രയും പാവമാക്കാൻ..." "അങ്ങനെ അല്ല അക്കീ... എന്നെ വേദനിപ്പിച്ചവനെ വെറുതെ വിട്ടാൻ മാത്രം പാവമൊന്നുമല്ല ഞാൻ... അതിനുള്ള ശിക്ഷ അനുഭവിക്കുക തന്നെ വേണം പക്ഷേ അത് സൂര്യ അല്ല, സൂര്യയുടെ ഒരു ഫ്രണ്ട് വിശാൽ... അവനാണ് അന്ന് ആ രാത്രിയിൽ എന്നെ....." മിത്ര പാതിയിൽ നിർത്തി. അന്ന് ആ നശിച്ച രാത്രിയിൽ താൻ ഏറ്റുവാങ്ങേണ്ടി വന്ന യാതനകൾ വേദനകൾ... അവളുടെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞു. അടിവയറ്റിൽ എന്തോ കൊളുത്തി വലിക്കുന്ന വേദന പോലെ.... കേട്ടത് വിശ്വസിക്കാനാവാതെ തറഞ്ഞിരിക്കുകയായിരുന്നു മിഴി. വിശാൽ 😲😲 അപ്പോ സൂര്യയല്ലേ😨😨😨... "അല്ലെഡാ... സൂര്യേട്ടൻ ഒരു പാവമാ.... ദേഷ്യം വന്നാൽ എടുത്തുചാട്ടും എന്നേയുള്ളൂ... ഇത്രയും ക്രൂരൻ ഒന്നുമല്ല.... ഞാൻ പറഞ്ഞു നിനക്ക് അറിയുന്നതല്ലേ... അല്ലെങ്കിൽ ഇത്രയും ദിവസത്തിനുള്ളിൽ നീ അറിഞ്ഞിട്ടുണ്ടാവില്ലേ ആ മനസ്സിലെ സ്നേഹം..." മിഴി പിന്നൊന്നും കേട്ടില്ല അവളുടെ കൈയിൽ നിന്നും ഫോൺ ബെഡിലേക്ക് വീണു.

"അപ്പോൾ താൻ ഇത്രയും നാൾ കരുതി വച്ചതൊക്കെയും തെറ്റായിരുന്നോ??? എന്തിന് വേണ്ടിയായിരുന്നു സൂര്യയോടും ഈ കുടുംബത്തോടും ഇത്രയും വലിയ തെറ്റുകൾ കാണിച്ചു കൂട്ടിയത്.... സ്നേഹത്തോടെ അടുത്തേക്ക് വരുമ്പോഴൊക്കെയും വെറുപ്പോടെ ആട്ടിപ്പായിച്ചിട്ടല്ലേയുള്ളൂ താൻ... പ്രണയം നിറഞ്ഞ നോട്ടത്തിന് പോലും പകരം നൽകിയത് അവഗണന ആയിരുന്നു... നെറുകയിൽ അവൻറെ പേര് പതിഞ്ഞ സിന്ദൂരം ചാർത്തുമ്പോൾ പോലും അവൻ്റെ മരണം നടന്നു കാണണം എന്നല്ലേ ഞാൻ പ്രാർത്ഥിച്ചുള്ളൂ... സ്വന്തം താലിയോട് പോലും നീതി പുലർത്താതവൾ.... ഒക്കെ എന്തിനു വേണ്ടിയുള്ളതായിരുന്നു???? സൂര്യ അല്ല താൻ ആണ് എടുത്തു ചാടിയത്... കാര്യങ്ങൾ കൃത്യമായി അന്വേഷിക്കാതെ പ്രതികാരത്തിനായി ഇറങ്ങി പുറപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. സ്വയം പുച്ഛം തോന്നി മിഴിയ്ക്ക്. താൻ എന്തുമാത്രം വേദനകളാണ് ഈ കുടുംബത്തിന് നൽകിയത്... രാവിലത്തെ സംഭവങ്ങൾ മനസ്സിലേക്ക് ഓടി വന്നു. എന്നും കരുതലോടെ തന്നെ ചേർത്ത് പിടിച്ച ജീവേട്ടൻ ഇന്ന് സർവ്വസ്വവും നഷ്ടപ്പെട്ടവനെ പോലെ തകർന്നിരുന്നത്....

വയറ്റിൽ ഒരു കുരുന്ന് ജീവനെയും പേറി കൊണ്ട് അലമുറയിട്ടു കരയുന്ന ഋതു ചേച്ചി. മകൻ്റെ പോരായ്മകൾ എണ്ണി പറഞ്ഞവർക്ക് മുന്നിൽ തല കുമ്പിട്ടു നിൽക്കേണ്ടി വന്ന ഒരു അച്ഛനും അമ്മയും... എല്ലാവരോടും താൻ തെറ്റ് ചെയ്തു. എന്തിന് ഈ ഭൂമിയിൽ ഇനിയും പിറവി എടുക്കാത്ത ജീവേട്ടൻ്റെ കുഞ്ഞിനോടു പോലും... അറപ്പ് തോന്നി സ്വയം വെറുപ്പ് തോന്നി. കുറ്റബോധം കൊണ്ട് മാത്രം താൻ ചെയ്ത തെറ്റുകൾ ഇല്ലാതാവുന്നില്ല. ക്ഷമിക്കേണ്ടത് അവരാണ്. മിഴി താഴെ ജീവയുടെ മുറിയിലേക്ക് ഓടി. ബെഡ്ഡിൽ കണ്ണുകൾ അടച്ച് കിടക്കുകയായിരുന്നു അവൻ. മിഴി ഓടി ചെന്ന് അവൻ്റെ കാൽക്കൽ വീണു. ജീവയുടെ കാലിൽ വീണവൾ പൊട്ടി കരഞ്ഞു. കണ്ണീര് കൊണ്ട് അവൻ്റെ പാദം കഴുകി. "മിഴീ.... മോളേ.... എന്തായീ കാണിക്കുന്നേ... എണീക്ക്... എന്തിനാ നീ കരയണേ.... മിഴീ...." ഞെട്ടിയെണീറ്റ ജീവ അവളെ വിളിച്ചു. അവൻ്റെ കാൽക്കൽ കിടന്നവൾ ഏങ്ങലടിച്ച് കരഞ്ഞ് കൊണ്ടിരുന്നു. ജീവ കാലനക്കി അവളെ മാറ്റി നിർത്താൻ ശ്രമിച്ചെങ്കിലും കഴിഞ്ഞില്ല. കാലുകൾ നിർജീവമായി തന്നെ നിലകൊണ്ടു. "മീഴീ... മോളേ... എണീക്ക്... എനിക്ക് ഒറ്റയ്ക്ക് എണീറ്റിരിക്കാൻ പറ്റില്ലെന്ന് അറിയില്ലേ... നീ എൻ്റെ കാലിന് വിട്ട് മോളേ... എന്നിട്ട് ഏട്ടനോട് പറ എന്തിനാ നീ കരയണേ ന്ന്...

നമ്മുക്ക് എന്തിനും പരിഹാരം ഉണ്ടാക്കാം... നീ എണീക്ക് മോളേ....." ജീവ വീണ്ടും അവളോട് പറഞ്ഞു കൊണ്ടിരുന്നു. "എന്നോട് പൊറുക്കണം ജീവേട്ടാ... ഏട്ടന് ഇന്ന് ഈ ഗതി ഉണ്ടാവാൻ കാരണം ഞാനാ... അന്നത്തെ ജീവേട്ടൻ്റെ ആക്സിഡന്റ് അത് ഞാൻ മനപ്പൂർവം ഉണ്ടാക്കിയതാ...." തൊഴുകൈകളോടെ മിഴി അവനോട് പറഞ്ഞു. "മോളേ നീ??? പക്ഷേ എന്തിന്???" ജീവയുടെ വാക്കുകൾ പരിഭ്രമത്താൽ വിറ കൊണ്ടു "ക്ഷമിക്കണം ഏട്ടാ... എല്ലാം എൻ്റെ തെറ്റായിരുന്നു.. ഏട്ടൻ ആയിരുന്നില്ല എൻ്റെ ലക്ഷ്യം സൂര്യ ആയിരുന്നു. പക്ഷേ അതും.... ഒക്കെ എൻ്റെ തെറ്റിദ്ധാരണ ആയിരുന്നു ഏട്ടാ.. സത്യങ്ങൾ അറിയാൻ ഞാൻ ഒരുപാട് വൈകി പോയി... ഞാൻ കാരണമാ ജീവേട്ടൻ ഇന്ന് ഈ അവസ്ഥയിൽ... " മിഴി വീണ്ടും കരഞ്ഞ് കൊണ്ടിരുന്നു. "സൂര്യാ... അവൻ നിന്റെ ഭർത്താവ് അല്ലേ മിഴീ... അവനെ എന്തിനാ നീ???" ജീവയ്ക്ക് അവൾ പറയുന്നതൊന്നും മനസ്സിലായില്ല. "കൊല്ലണമെന്ന് ഉറപ്പിച്ച് തന്നെ ചെയ്യ്ത്തതാ ജീവേട്ടാ... ആ സമയം മിത്രയെ പറ്റി മാത്രമേ ഞാൻ ചിന്തിച്ചുള്ളൂ...." "മിത്ര???

അവളെ നിനക്ക് എങ്ങനെ അറിയാം???" ജീവയ്ക്ക് അതിശയം "അവൾ എൻ്റെ സഹോദരിയാണ്. ജൻമം കൊണ്ട് അല്ലെങ്കിലും കർമ്മം കൊണ്ട് അവൾ എൻ്റെ സ്വന്തം കൂടെപ്പിറപ്പ് തന്നെയാണ്. അവളുടെ പപ്പയും അമ്മയും തന്നെയാണ് എന്നെയും എടുത്ത് വളർത്തിയത്. പത്ത് വയസ്സ് വരെ അനാഥാലയത്തിൽ വളർന്ന എനിക്ക് ഒരു കുടുംബം ഉണ്ടായത് മിത്ര ൻ്റെ ജീവിതത്തിലേക്ക് കടന്നു വന്നപ്പോഴാണ്... ആ അവളെ സൂര്യ ഉപദ്രവിച്ചു ന്ന് അറിഞ്ഞപ്പോൾ ജീവച്ഛവം പോലെ അവളെ തളർത്തി കിടത്തിയെന്ന് അറിഞ്ഞപ്പോൾ കൊല്ലാനുള്ള പകയാ തോന്നിയത്. ...." "പക്ഷേ മോളേ... സൂര്യയല്ല അവളെ ഉപദ്രവിച്ചത്... അവൻ്റെ ആ ഫ്രണ്ട് വിശാൽ ആണ്. അവൻ മിത്രയോട് ചെയ്ത ഏകതെറ്റ് രാത്രിയിൽ അവളെ അവിടെ ഒറ്റയ്ക്കാകി പോന്നു എന്നുള്ളത് മാത്രമാണ്... എന്നിട്ടും മിത്രയെ സേഫാക്കാൻ അവൻ മനുവിനെ പറഞ്ഞ് ഏൽപ്പിച്ചിരുന്നതാ... അച്ഛന് പെട്ടെന്ന് അറ്റാക്ക് വന്ന് ഹോസ്പിറ്റലിൽ അഡ്മിറ്റ് ആയപ്പോ ഞാൻ വിളിച്ചിട്ടാ മനു അങ്ങോട്ട് വന്നത്. അപ്പോഴൊന്നും ഞങ്ങൾ ആരും സ്വപ്നത്തിൽ പോലും കരുതിയില്ല വിശാൽ അവിടെ ചെന്ന് അവളെ ഉപദ്രവിക്കുമെന്ന്.... അല്ലാതെ സൂര്യ അല്ല മിത്രയെ....." "അറിയാം ജീവേട്ടാ മിത്ര പറഞ്ഞു.

ഇത്രയും നാൾ അനങ്ങാനോ സംസാരിക്കാനോ കഴിയാതെ അവൾ മരവിച്ച് കിടക്കുകയായിരുന്നു. സംസാരശേഷി തിരിച്ചു കിട്ടിയപ്പോൾ അവൾ ആദ്യം പറഞ്ഞത് സൂര്യ നിരപരാധി ആണെന്നാണ്. പക്ഷേ ഇതൊന്നും അറിയാതെ ഞാൻ.... അന്ന് മിത്രയുടെ പേരും പറഞ്ഞ് സൂര്യ കരയുന്നത് കണ്ടപ്പോ... ഞാൻ ചോദിച്ചിട്ടും ആരും ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല... ആ സമയം എൻറെ സമനില തെറ്റി പോയി. മനസ്സാകെ കൈ വിട്ടു നിൽക്കുവായിരുന്നു. അപ്പോഴത്തെ ദേഷ്യത്തിൽ ഞാൻ... ഞാനാ സൂര്യയുടെ കാറിൻറെ ബ്രേക്ക് അഴിച്ചു മാറ്റിയത്. പക്ഷേ ജീവേട്ടനെ ഞാൻ പ്രതീക്ഷിച്ചില്ല... തെറ്റാ ഞാൻ ചെയ്തത്.... മാപ്പ് പറയാൻ പോലും അർഹതയില്ല എനിക്ക്...." മിഴി വീണ്ടും കരഞ്ഞ് കൊണ്ടിരുന്നു. ജീവയ്ക്ക് എന്ത് പറയണമെന്ന് അറിയില്ലായിരുന്നു. മിഴിയിൽ നിന്നും ഇങ്ങനെ പ്രതീക്ഷിച്ചതെയില്ലല്ലോ.... വാതിലിൽ ശക്തമായി എന്തോ ഇടിക്കുന്ന ശബ്ദം കേട്ട് നോക്കിയപ്പോൾ വാതിൽക്കൽ എല്ലാം കേട്ട് കൊണ്ട് സൂര്യ ഉണ്ടായിരുന്നു. കരഞ്ഞ് കലങ്ങിയ അവൻ്റെ കണ്ണുകളിൽ ദേഷ്യം മാത്രമായിരുന്നു. പ്രാണനെ പോലെ സ്നേഹിച്ചവൾ... തൻ്റെ ജീവൻ്റെ പാതി. അവൾ വന്നത് തന്നെ കൊല്ലാൻ... ഇത്രയും നാൾ അവൾ കാണിച്ച സ്നേഹവും അടുപ്പവുമെല്ലാം വെറും അഭിനയം...

പ്രതികാരത്തിന്റെ വെറും കരുക്കൾ മാത്രമായിരുന്നു താൻ അവളുടെ കഴുത്തിൽ കെട്ടിയ താലിയും സിന്ദൂരവും പോലും.... അവനിലെ അരിശം നുരഞ്ഞു പൊന്തി. ദേഷ്യം കൊണ്ട് വിറച്ച് നിൽക്കുന്ന സൂര്യയെ കാണേ മിഴി ക്ക് പേടിയായി. ശ്വാസമെടുക്കാൻ പോലും മറന്നവൾ നിന്നു. ഓടി വന്നവൻ അവളുടെ കവിളിൽ ആഞ്ഞടിച്ചു. ഒരു വശത്തേക്ക് ചരിഞ്ഞു വീഴാൻ പോയെങ്കിലും മുടിയിൽ കുത്തി പിടിച്ചവൻ അവളെ നേരെ നിർത്തി മറു കവിളിലും ശക്തമായി അടിച്ചു. ചുണ്ട് പൊട്ടി വായിൽ ചോര ചുവ കലർന്നു. കവിളുകൾ നീറി പുകഞ്ഞു. "ചതിക്കയായിരുന്നല്ലെഡീ.... കൂടെ ജീവിച്ചു കൊണ്ട് ചതിക്കുവായിരുന്നു അല്ലേ... " അവളുടെ കവിളിൽ കുത്തി പിടിച്ചവൻ ചോദിച്ചു. "മനു വിളിച്ച് വിശാലുമായി കോൺടാക്ട് ചെയ്തിരുന്നത് നീ ആണെന്ന് പറഞ്ഞപ്പോൾ വിശ്വസിച്ചില്ല ഞാൻ. കൺ മുന്നിൽ നിൻറെ ഫോൺ കോളുകളുടെ ഡീറ്റെയിൽസ് നിരത്തുമ്പോഴും കേട്ടത് ഒക്കെയും കള്ളം ആകണേ എന്നെ ഞാൻ പ്രാർത്ഥിച്ചുള്ളൂ.... പക്ഷേ നീ... തോൽപ്പിച്ച് കളഞ്ഞില്ലെ ഡീ എന്നെ.... എന്നേക്കാൾ ഞാൻ വിശ്വസിചതല്ലേ.. ഒരു തരി കള്ളമില്ലാതെ മനസ്സറിഞ്ഞ് സ്നേഹിച്ചത് അല്ലേ ഞാൻ... ആ എന്നോട് ഇങ്ങനെ ചെയ്യാൻ നിനക്ക് എങ്ങനെ തോന്നി...

എൻറെ ജീവനായിരുന്നു നിനക്ക് വേണ്ടതെങ്കിൽ അതും തന്നേനല്ലേ ഞാൻ... പക്ഷേ നീ... ഒരു തെറ്റും ചെയ്യാത്ത എൻ്റെ കുടുംബത്തെ കൂടി ചതിച്ചു കളഞ്ഞില്ലെഡീ...... മോളേ.... "ഒക്കെ ഞാൻ ക്ഷമിച്ചെനേ... എനിക്കായ് നീ ഒരുക്കിയ മരണകെണിയിൽ പാവം എൻ്റെ ഏട്ടനെ പെട്ടുതി കളഞ്ഞില്ലെ ഡീ.... ഒരു തെറ്റും ചെയ്യാത്ത ആ പാവത്തിന്റെ ജീവിതം വീൽചെയറിൽ ആക്കി കളഞ്ഞില്ലെ ഡീ നീ... ജീവിതത്തിൽ ഏറ്റവും കൂടുതൽ സന്തോഷിക്കേണ്ട സമയത്ത് എൻ്റെ ഏട്ടത്തിയെ കണ്ണീർക്കയ്യത്തിലേക്ക് തള്ളി വിട്ടില്ലേ നീ.... ആ കണ്ണീരിന് നിനക്ക് മാപ്പില്ല...." സൂര്യ അവളുടെ കഴുത്തിൽ പിടി മുറുക്കി ചുമരോട് ചേർത്തു. ജീവ അരുതെന്ന് വിലക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. മിഴി യാതൊരു എതിർപ്പും കാണിക്കാതെ ഒക്കെയും ഏറ്റുവാങ്ങി. "ഇന്ന് ൻ്റെ ഏട്ടൻ്റെ കുറവുകൾ എണ്ണി പറഞ്ഞ് ഏടത്തിയുടെ അമ്മ അപമാനിച്ചത് നീ കാരണമല്ലേ... സന്തോഷത്തോടെ കഴിഞ്ഞിരുന്ന ഞങ്ങളുടെ ഈ കുടുംബത്തിലേക്ക് ഞാൻ കൈ പിടിച്ചു കൊണ്ട് വന്നത് നിന്നെ പോലെയൊരു പിശാചിനെ ആണല്ലോ....." സൂര്യയുടെ കൈകൾ അവളുടെ കഴുത്തിൽ മുറുകി. ശ്വാസം കിട്ടാതെ അവൾ അവന്റെ കൈയിൽ കിടന്ന് പിടച്ചു. കണ്ണുകൾ മിഴിഞ്ഞു. അവൻ്റെ കൈ കരുത്തിന് മുന്നിൽ അവളുടെ ശരീരം തളർന്നു. മിഴി അവളുടെ മരണം മുന്നിൽ കണ്ടു. "പോ..... എനിക്ക് കാണേണ്ട നിന്നെ... ഇറങ്ങി പോ ഇവിടുന്ന്...."

ഊക്കോടെ മിഴിയുടെ കഴുത്തിന് കുത്തി പിടിച്ച് അവൻ അവളെ പുറത്തേക്ക് ആഞ്ഞ് തള്ളിയിട്ടു. മുറ്റത്തെ മണ്ണിൽ മുഖമടിച്ച് വീണു. കുറച്ചു സമയമെടുത്തു അവളുടെ ശ്വാസഗതി നേരെയാക്കാൻ... നെറ്റി എവിടെയോ തട്ടി മുറിഞ്ഞു. രക്തം കിനിഞ്ഞിറങ്ങിയിട്ടും വേദന പോലും അറിഞ്ഞില്ല അവൾ. പതിയെ എഴുന്നേറ്റ് ദയനീയമായി അവൾ തിരിഞ്ഞു നോക്കി. അവൾക്ക് മുന്നിൽ ആ വീട്ടിൻ്റെ വാതിലുകൾ കൊട്ടിയടയ്ക്കപ്പെട്ടു. സങ്കടം തോന്നിയില്ല. കണ്ണീർ പൊഴിച്ചില്ല. താൻ ചെയ്ത തെറ്റിന് ഇതിനേക്കാൾ വലിയ ശിക്ഷ അർഹിക്കുന്നുണ്ട്. അഴിഞ്ഞുലഞ്ഞ സാരി തെരുപിടിച്ച് അവൾ വേച്ച് വേച്ച് മുന്നോട്ട് നടന്നു. ചുറ്റിനും പരന്ന അന്ധകാരത്തേക്കാൾ വലുതായിരുന്നു തൻ്റെ മനസ്സിലെ ഇരുട്ട്. ഇന്ന് സത്യത്തിന്റെ വെളിച്ചം വീശി തിരിച്ചറിവ് വന്നപ്പോഴേക്കും നികത്താനാവാത്ത നഷ്ടങ്ങൾ താൻ ഉണ്ടാക്കി വച്ചിരുന്നു.

പക മാത്രമായിരുന്നു തൻ്റെ ഉള്ളിൽ... അതിന് മുന്നിൽ യഥാർത്ഥ സ്നേഹത്തെ പോലും തിരിച്ചറിയാൻ കഴിഞ്ഞില്ല... സ്വയം പഴിച്ച് കൊണ്ട് എങ്ങോട്ടെന്നില്ലാതെ അവൾ ആ രാത്രി ഇറങ്ങി നടന്നു. കുറച്ചു ദൂരം ചെല്ലുമ്പോഴേക്കും കാലുകൾ ഇടറി. തൊണ്ട വരണ്ടു. കരഞ്ഞ് വീർത്ത കണ്ണിൽ ഇരുട്ടു കയറി. ബോധമറ്റ് അവൾ ആ തെരുവോരത്തേക്ക് വീണു. തെരുവു പട്ടികൾ ചോരയുടെ മണം പിടിച്ച് അടുത്തേക്ക് വരുമ്പോഴേക്കും ഇരമ്പലോടെ ഒരു കാർ അവളുടെ അടുത്ത് വന്നു നിന്നു. നായ്ക്കൾ കുരച്ച് കൊണ്ട് നാലുപാടും ചിതറി ഓടി. പെണ്ണിന്റെ രൂപം കണ്ടതും തെരുവ് മൃഗത്തേക്കാൾ നീചനായ വിശാൽ ആ വാഹനത്തിൽ നിന്നും ഇറങ്ങി വന്നു. വീണ് കിടക്കുന്നത് താൻ ഏറെ നാളായി മോഹിക്കുന്ന മിഴിയാണെന്ന് മനസ്സിലായതും അവൻ്റെ ചുണ്ടിൽ വന്യമായ ഒരു ചിരി പടർന്നു. അവളെ ഇരുകൈയിലും കോരിയെടുത്ത് കാറിന്റെ പിൻസീറ്റിൽ കിടത്തി. ഡ്രൈവിംഗ് സീറ്റിൽ വന്നിരുന്നു അവൻ ഒന്ന് കൂടി അവളെ തിരഞ്ഞു നോക്കി. ഗിയർ മാറ്റി ഇരുട്ടിലേക്ക് ആ കാർ ഓടിച്ച് പോയി..... തുടരും......

മുന്നത്തെ പാർട്ടുകൾ വായിക്കാൻ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക...