🔥🔥അഗ്നിയായി അവൾ🔥🔥 : ഭാഗം 33

എഴുത്തുകാരി: മിന്നു

വിശാലിന്റെ കാർ അവൻ്റെ ഓഫീസിലേക്ക് വന്നു നിന്നു. ഗേറ്റിൽ വച്ച് തന്നെ അവൻ സെക്യൂരിറ്റിയെ വീട്ടിലേക്ക് പറഞ്ഞയച്ചു. അവിടുത്തെ മങ്ങിയ പ്രകാശത്തിൽ കാറിന്റെ പിൻസീറ്റിൽ കിടക്കുന്ന മിഴിയെ സെക്യൂരിറ്റി കണ്ടതേയില്ല. കാർ ഒരു സൈഡിലേക്ക് നിർത്തി വിശാൽ പുറത്തിറങ്ങി ചുറ്റും നോക്കി. പരിസരത്ത് ഒന്നും ആരുമില്ലെന്ന് ഉറപ്പാക്കി അവൻ ബാക്ക് ഡോർ തുറന്ന് മിഴിയെ ഇരുകൈകളിലും കോരിയെടുത്തു. ഓഫീസിന്റെ താഴത്തെ നിലയിൽ ഒരു വശത്തായുള്ള പ്രൈവറ്റ് ബെഡ്റൂമിലേക്കാണ് വിശാൽ അവളെ കൊണ്ട് പോയത്. കാല് കൊണ്ട് വാതിൽ ചാരി അടച്ച് അവൻ അവളെ ബെഡിലേക്ക് കിടത്തി. മിഴി യുടെ അടുത്തായി ഇരുന്നു. അവൻ അവളെ നോക്കി കാണുകയായിരുന്നു. അഴിഞ്ഞുലഞ്ഞ സാരി പാറി പറന്ന മുടി. കണ്ണീരും വിയർപ്പും നനച്ച മുഖം.

അവളുടെ തലമുടി മുതൽ കാൽപാദം വരെ അവളുടെ ശരീരത്തിൻറെ നിമ്ന്നോതന്നങ്ങളിൽ തൊട്ടു തൊട്ടില്ല എന്ന മട്ടിൽ അവൻ തഴുകി. ഇടയ്ക്ക് ഒന്ന് ഞെരുങ്ങി അവ്യക്തമായി അവൾ വെള്ളം വെള്ളം എന്ന് പറഞ്ഞു. കാറിൽ നിന്നും മിനറൽ വാട്ടർ എടുത്തു കൊണ്ടുവന്ന് അവൻ അവളുടെ ചുണ്ടിലേക്ക് ഇറ്റിച്ചു കൊടുത്തു. വായിൽ നിറഞ്ഞ് കവിഞ്ഞ വെള്ളം കഴുത്തിലൂടെ ബെഡിലേക്ക് ഒലിച്ചിറങ്ങി. മറ്റൊരു മനുഷ്യജീവിയോടുള്ള സഹാനുഭൂതി ആയിരുന്നില്ല അവനിൽ... മറിച്ച് അവളെ കീഴടക്കുമ്പോൾ അവൾ ബോധത്തിലായിരിക്കണം അവളുടെ വേദനകൾ കരച്ചിൽ കേട്ട് ആസ്വദിക്കണം എന്ന അവൻ്റെ സ്വഭാവ വൈകൃതം .സ്വമേധയാ വഴങ്ങി തരുന്നവരേക്കാൾ അവന് കമ്പം പ്രരിരോധിക്കുന്നവരെ എതിർത്ത് വേട്ടയാടി ഭോഗിക്കുന്നതായിരുന്നു. ആ സമയം ഇരുളിൻ്റെ മറ പറ്റി ഒരു രൂപം മതിൽ ചാടി അകത്തേക്ക് വന്നു. 🔥🔥

സൂര്യ ആകെ തകർന്നിരിക്കുകയാണ്. സോഫയിൽ കാൽമുട്ടുകൾ ക്ക് മേൽ കുത്തി നിർത്തിയ കൈയിൽ തല താങ്ങി അവൻ ഇരുന്നു. മനസ്സാകെ കലങ്ങി മറിഞ്ഞിരിക്കുവാണ്. "മിഴി.... കഴുത്തിൽ താലി കെട്ടി സിന്ദൂരമണിയിച്ച് താൻ കൈപിടിച്ചു കൊണ്ട് വന്നവൾ.. അവൾക്ക് എങ്ങനെ തോന്നി തന്നോട് ഇങ്ങനെയൊരു ചതി ചെയ്യാൻ... പ്രണനെ പോലെ സ്നേഹിച്ചതല്ലേ.... തൻ്റെ ആദ്യപ്രണയം മാത്രമായിരുന്നില്ലല്ലോ ജീവിതം തന്നെ അവളായിരുന്നില്ലേ.... ആ അവൾ... സ്വന്തം തീരുമാനമായിരുന്നു അവളെ ജീവിതത്തിലേക്ക് ക്ഷണിക്കുക എന്നത്. വീട്ടുകാരും അതിന് ഒപ്പം നിന്നപ്പോൾ ഒരുപാട് സന്തോഷിച്ചു. പക്ഷേ ഒക്കെ പാഴായി പോയി. ബിസിനസ്സിൽ മാത്രമാണ് അവൾ തനിക്ക് അ നഷ്ടങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കാൻ ശ്രമിച്ചതെങ്കിൽ എനിക്ക് ക്ഷമിക്കാൻ ആകുമായിരുന്നു

പക്ഷേ അവൾ എൻറെ കുടുംബത്തെ പോലും വെറുതെ വിടാൻ ഒരുക്കമായിരുന്നില്ല... ൻ്റെ ജീവേട്ടൻ..." സൂര്യയുടെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞു തുളുമ്പി. സൂര്യാ....... മുറിയിൽ നിന്നും ജീവയുടെ വിളി കേട്ടു. നിറഞ്ഞ് നിന്ന കണ്ണുകൾ രണ്ടും അമർത്തി തുടച്ച് അവൻ ധൃതിപ്പെട്ട് മുറിയിലേക്ക് ചെന്നു. "എന്താ ഏട്ടാ... എന്തേലും വേണോ???" ഉള്ളിലെ വിഷമം തൻ്റെ മുന്നിൽ മറച്ച് പിടിക്കാൻ ശ്രമിക്കുന്ന സൂര്യയെ ജീവ അരികിൽ പിടിച്ചിരുത്തി. "നീ ഇവിടെ ഇരിക്ക്... ഏട്ടന് അറിയാം ഇപ്പോ നിന്റെ മനസ്സിൽ എന്താണെന്ന്... മിഴിയിൽ നിന്നും നീ ഒരിക്കലും പ്രതീക്ഷിക്കാത്ത കാര്യങ്ങളാ ഇന്ന് നീ അറിഞ്ഞത്. സ്വന്തം ഭാര്യയിൽ നിന്നും ഒരു ഭർത്താവും പ്രതീക്ഷിക്കാത്ത ചതി. തന്നെ കൊന്ന് പ്രതികാരം ചെയ്യാൻ വന്ന പെണ്ണിനെ ഒന്നുമറിയാതെ പ്രണയിച്ച് വിവാഹം ചെയ്ത നിന്റെ മാനസികാവസ്ഥ എനിക്ക് ഊഹിക്കാവുന്നതിലും അപ്പുറമാണ്.

പെട്ടെന്ന് അതൊക്കെ ഒരാൾക്ക് ഉൾക്കൊള്ളാൻ കഴിയണമെന്നില്ല. ഏട്ടന് അറിയാം... അങ്ങനെ പെട്ടെന്ന് ക്ഷമിക്കാൻ പറ്റുന്ന തെറ്റുകളുളല്ല അവളുടെ ഭാഗത്ത് നിന്നും ഉണ്ടായത്...." ജീവ സൂര്യയുടെ കൈയിൽ മുറുകെ പിടിച്ചു. സൂര്യയുടെ കണ്ണിൽ നിന്നും ഒരിറ്റു കണ്ണുനീർ ജീവയുടെ കൈത്തണ്ടയിൽ വീണ് ചിതറി. "പക്ഷേ സൂര്യാ... നീ ഒന്ന് അവളുടെ ഭാഗത്ത് നിന്നും ചിന്തിച്ചു നോക്കിയേ... സ്വന്തം സഹോദരി അത്രയും ക്രൂരമായ രീതിയിൽ പീഡിപ്പിക്കപ്പെട്ടു എന്നറിഞ്ഞാൽ ഏതൊരു സഹോദരിക്കും തോന്നുന്നതല്ലേ അവളും ചെയ്തത്. അവളുടെ മുന്നിൽ നീ മാത്രമായിരുന്നു കുറ്റക്കാരൻ. അവർക്ക് കിട്ടിയ തെളിവുകളെല്ലാം നിനക്കെതിരെ ആയിരുന്നു. വിശാൽ അവരുടെ മുന്നിലേയില്ല. സത്യങ്ങൾ ഒക്കെ അറിയുന്ന മിത്ര ആണെങ്കിൽ ഒന്ന് അനങ്ങാൻ പോലും കഴിയാതെ മരവിച്ച് കിടക്കുകയായിരുന്നു. അവൾക്ക് സംസാര ശേഷി പോലും വീണ്ടു കിട്ടിയിട്ട് ഏതാനും ദിവസങ്ങളേ ആയുള്ളൂ എന്ന് മിഴി പറയുന്നത് നീയും കേട്ടതല്ലേ....

നീ മിത്രയെ പറ്റി ഓർക്കാറുണ്ടോ സൂര്യാ.. എത്ര സന്തോഷത്തോടെ നമുക്ക് ചുറ്റും പാറി പറന്നു നടന്നവളാ... നീ തന്നെ പറയാറില്ലേ ഭംഗിയുള്ള ഒരു ഒരു പൂവിനെ പോലെ ആണ് അവൾ എന്ന്.. ചുറ്റും സുഗന്ധം പരത്തി മറ്റുള്ളവർക്ക് സന്തോഷം നൽകി നിറഞ്ഞുനിൽക്കുന്നവൾ .. ആ അവൾ കയ്യും കാലും അനക്കാൻ പറ്റാതെ ഒന്ന് മിണ്ടാൻ പോലും പറ്റാതെ തളർന്നു കിടക്കുന്നത് ചിന്തിക്കാൻ കഴിയുന്നുണ്ടോ നമ്മുക്ക്... ഇത്രമാത്രം തളർന്നു പോകാൻ ആ ഒരു ഒറ്റ രാത്രിയിൽ അവൾ എന്തുമാത്രം വേദനകൾ സഹിച്ചിട്ടുണ്ട് എന്ന് നിനക്ക് ഊഹിക്കാൻ കഴിയുമോ?? എനിക്ക് രണ്ട് കാലുകൾ അനക്കാൻ പറ്റാതെ ആയപ്പോൾ തന്നെ എന്തുമാത്രം അപമാനങ്ങൾ ഏറ്റുവാങ്ങേണ്ടി വന്നു. നമ്മുടെ കുടുംബം മുഴുവൻ എത്ര ദുഃഖിച്ചു... അപ്പോ സ്വന്തം മകൾ പിച്ചിച്ചീന്തപ്പെട്ട് മരവിച്ച് കിടക്കുന്നത് കണ്ടാൽ അവളുടെ വീട്ടുകാർക്ക് എത്ര നോന്തിട്ടുണ്ടാകും???

ആ ഒരു അവസ്ഥയിൽ അതിന് കാരണക്കാരനായ ആളെ കൊല്ലാൻ തന്നെയല്ലേ ഏതൊരാൾക്കും തോന്നൂ??? അത് തന്നെയല്ലേ മിഴിയും ചെയ്യ്ത്തത്???? ജീവയുടെ ചോദ്യങ്ങൾക്ക് മുന്നിൽ ഉത്തരമില്ലാതെ സൂര്യ തല കുമ്പിട്ട് ഇരുന്നു. ജീവ തുടർന്നു. "അതിനു മിഴി തിരഞ്ഞെടുത്ത മാർഗം തെറ്റായിരുന്നിരിക്കാം... പക്ഷേ അപ്പോ അതായിരുന്നു അവളുടെ ശരി. തെറ്റ് പറ്റി എന്ന് ബോധ്യമായപ്പോൾ തന്നെ അവൾ വന്ന് മാപ്പ് പറഞ്ഞില്ലേ???? അപ്പോഴത്തെ ദേഷ്യത്തിന് നീ അവളെ വഴക്ക് പറയുകയും അടിക്കുകയും ദേഷ്യപ്പെട്ടുകയും ഒക്കെ ചെയ്തില്ലേ... ഇനിയും അവളെ ശിക്ഷിക്കണോഡാ...??" ജീവ സൂര്യയുടെ കൈയിലെ പിടി മുറുക്കി. "എന്നോട് ചെയ്യ്ത്തത് ഒക്കെ പൊറുക്കാം... പക്ഷേ ഒരു തെറ്റും ചെയ്യാത്ത ഏട്ടനെ അല്ലേ അവൾ??" സൂര്യ സങ്കടത്തോടെ ജീവയുടെ തളർന്ന കാലുകളിൽ തലോടി. "അന്ന് മിത്ര എന്ത് തെറ്റ് ചെയ്യ്തിരുന്നു സൂര്യ???

നിന്നെ സ്നേഹിക്കുന്നു എന്ന് പറഞ്ഞതോ??? നിന്നെ വിശ്വസിച്ച് രാത്രിയിൽ ഒപ്പം പോന്നതോ??? ഇരുകൂട്ടർക്കും തെറ്റുകൾ പറ്റിയിട്ടുണ്ട്. പക്ഷേ നഷ്ടങ്ങളുടെ കണക്ക് എടുത്താൽ കൂടുതൽ ബാധിച്ചിരിക്കുന്നത് മിഴിയുടെ കുടുംബത്തെയാണ്... പിന്നെ എൻ്റെ അപകടം അത് അവൾ പറഞ്ഞല്ലോ കരുതി കൂടി ചെയ്തത് അല്ലെന്ന്... അവൾ ഒരിക്കലും എന്നെ വേദനിപ്പിക്കാൻ ആഗ്രഹിച്ചിരുന്നില്ല. അവളുടെ ലക്ഷ്യം നീ ആയിരുന്നു അതും മിത്രയെ ഉപദ്രവിച്ചത് നീ ആണെന്ന് കരുതി. അങ്ങനെ അല്ലെന്ന് അറിഞ്ഞത് മുതൽ അവളിൽ കുറ്റബോധമുണ്ട്. അതുകൊണ്ടാണ് നീ തല്ലിയിട്ടും അവൾ ഒന്ന് എതിർക്കുക പോലും ചെയ്യാതിരുന്നത്... " "മിഴി നിന്നോട് വിശ്വാസവഞ്ചന ചെയ്തു ന്ന് മനസ്സിലായപ്പോ നിനക്ക് ക്ഷമിക്കാൻ കഴിഞ്ഞോ??? ഒരു തരത്തിൽ അന്ന് നീ മിത്രയോട് ചെയ്യ്ത്തതും ഇതേ വിശ്വാസവഞ്ചന അല്ലേ???

ഒരു പക്ഷേ മിത്രയുടെ കാര്യം നീ ആദ്യമേ മിഴിയോട് തുറന്നു പറഞ്ഞിരുന്നെങ്കിൽ ഇന്ന് ഇങ്ങനെയൊന്നും സംഭവിക്കില്ലായിരുന്നു. എന്തിന് വേണ്ടിയിട്ടാ നീ ഇത് അവളിൽ നിന്നും മറച്ച് വച്ചത്??? അവൾ ചോദിച്ചിട്ട് പോലും പറയാതിരുന്നത് കൊണ്ടാണ് അവളുടെ സംശയങ്ങൾ ഇരട്ടിച്ചത്...." സൂര്യ മൗനം പാലിച്ചു. ശരിയാണ് എന്തിന് വേണ്ടിയായിരുന്നു താൻ അവളോട് ഒന്നും പറയാതിരുന്നത്... "നീ ദേഷ്യത്തിൽ അവളെ ഇവിടെ നിന്ന് ഇറക്കി വിട്ടില്ലേ... അന്നൊരു ദിവസം മിത്ര ഒറ്റയ്ക്ക് ഗസ്റ്റ് ഹൗസിൽ ആയപ്പോൾ സംഭവിച്ചത് എന്താണെന്ന് നീ ഓർക്കുന്നില്ലേ... അപ്പോ ഈ രാത്രിയിൽ നടുറോഡിൽ ഒരു പെണ്ണിനെ ഒറ്റയ്ക്ക് കണ്ടാൽ എന്ത് സംഭവിക്കുമെന്ന് നിനക്ക് ആലോചിച്ചൂട്ടേ???" "ഏട്ടാ....." സൂര്യ ശാസനയോടെ വിളിച്ച് ഇരുന്നിടത്ത് നിന്നും ചാടി എഴുന്നേറ്റു. "നീ ടെൻഷൻ ആവാൻ വേണ്ടി പറഞ്ഞതല്ല... പക്ഷേ കാലം അങ്ങനെയാണ്....

അവളെ ശിക്ഷിക്കാൻ നിനക്ക് അധികാരമുണ്ട്. എന്നാൽ അത് ഈ വിധത്തിൽ ആവരുത്. അവൾ മിഴി സൂര്യാംശ് ആണ്... സൂര്യാംശ് വിശ്വനാഥൻ്റെ ഭാര്യ..... ഏത് ആപത്തിലും അവളെ സംരക്ഷിച്ചു നിർത്താൻ നിനക്ക് ഉത്തരവാദിത്വമുണ്ട്.... ചെല്ല് പോയി അവളെ കൂട്ടി കൊണ്ട് വാ..." ജീവയെ നോക്കി ഒന്ന് പുഞ്ചിരിച്ച് സൂര്യ കാറിന്റെ കീയുമെടുത്ത് മുറിയിൽ നിന്നും പുറത്തേക്ക് ഓടി. 🔥🔥 ഒന്ന് ഞെരുങ്ങി മിഴി കണ്ണുകൾ തുറന്നു. തലയ്ക്ക് വല്ലാത്ത കനം പോലെ... നെറ്റിയിൽ കൈ ചേർത്തതും എരിവ് വലിച്ച് കൊണ്ട് അവൾ കൈ പിൻവലിച്ചു. മുറിവിലാണ് കൈ കൊണ്ടത്. മുഖം ചുളിച്ച് അവൾ നിവർന്നിരുന്നു. "ഓ... എഴുന്നേറ്റോ???" പിറകിൽ നിന്നും ആരുടെയോ ശബ്ദം കേട്ടപ്പോൾ മിഴി ഞെട്ടി തിരിഞ്ഞ് നോക്കി.

കൈയിൽ മദ്യം നിറച്ച ഗ്ലാസ്സുമായി നിൽക്കുന്ന വിശാലിനെ കണ്ടതും അവൾ തരിച്ച് ഇരുന്നു. പരിഭ്രമത്തോടെ ചുറ്റും നോക്കി. "പേടിക്കേണ്ടെഡോ... എൻ്റെ ഓഫീസ് ബിൽഡിംഗാ... ഇതെന്റെ പ്രൈവറ്റ് ബെഡ്റൂമാണ്. എൻ്റെ സാമ്രാജ്യം...." ഇരുകൈകളും നീട്ടി കാട്ടി അവൻ പറഞ്ഞു. സംസാരിക്കുമ്പോഴും അവൻറെ നോട്ടം തൻറെ ശരീരത്തിൽ ആണെന്ന് കണ്ടപ്പോഴാണ് അവൾ തന്റെ കോലം ശ്രദ്ധിക്കുന്നത്. മാറിൽ നിന്നും സാരിയുടെ മുന്താണി തെന്നിയിരിക്കുന്നത് കണ്ടതും അവൾ സാരിത്തുമ്പ് എടുത്ത് ദേഹം പുതച്ചു. "എന്തിനാ എന്നെ ഇങ്ങോട്ട് ഇവിടെ കൊണ്ടുവന്നത്... മാറ്... എനിക്ക് പോണം..." വിശാലിന്റെ മുഖത്ത് നോക്കാതെ അവൾ പറഞ്ഞു. ഉള്ളിൽ ഒരു പേടി ഉയരുന്നുണ്ടായിരുന്നു.

"ഹേയ്... അതെന്ത് ഏർപ്പാടാ ഡോ... ഒന്നും ഒന്നുമില്ലേലും വഴിയിൽ വീണു കിടന്ന തന്നെ രക്ഷിച്ച് ഇവിടെ കൊണ്ടുവന്നു കിടത്തിയ ആളല്ലേ... ഒരു നന്ദി പോലും പറയാതെ അങ്ങനെ വിട്ടുകളയാൻ ഒക്കുമോ???" വിശാൽ ചുണ്ട് കടിച്ചു പിടിച്ച് അവളുടെ അടുത്തേക്ക് നീങ്ങി. "വേണ്ട എൻ്റെ അടുത്തേക്ക് വരണ്ടാ...." മിഴി അവനെ മറി കടന്ന് ഓടി പോകാൻ ശ്രമിച്ചതും വിശാൽ അവളെ കടന്നു പിടിച്ചു. മിഴി അവൻ്റെ കൈയിൽ കിടന്ന് കുതറി. "വിട്ടെഡാ എന്നെ... " മിഴി അവൻ്റെ കൈ തണ്ടയിൽ ആഞ്ഞ് കടിച്ചു. വിശാലിന്റെ പിടി അയഞ്ഞതും അവൾ അവനെ തള്ളിയിട്ടു. ഓടി ചെന്ന് ഡോറിന്റെ ബോൾട്ട് എടുക്കുമ്പോഴും വിശാൽ അവളുടെ മുടിയിൽ പിടിത്തമിട്ടിരുന്നു... "ആഹ്......" തലമുടി ഒട്ടാകെ പറിഞ്ഞു വരുന്ന വേദന... മുടി കുത്തിൽ പിടിച്ച് അവളെ തിരിച്ചു നിർത്തി കവിളിൽ ആഞ്ഞടിച്ചു. തലകറങ്ങി പോയി മിഴി ക്ക്.

അവൾ നിലത്തേക്ക് വീണു. സൂര്യയിൽ നിന്നും ഏറ്റ പ്രഹരങ്ങളുടെ വേദന പോലും മാറിയിട്ടില്ല അതിന് മുകളിൽ ഇതും കൂടി.... അവൾക്ക് താങ്ങാൻ കഴിയുന്നുണ്ടായിരുന്നില്ല. പക്ഷേ തോറ്റ് കൊടുക്കാൻ പറ്റില്ല... ചുണ്ടുകൾ കടിച്ചു പിടിച്ചു അവൾ നിവർന്നിരുന്നു. വിശാൽ അവളുടെ അടുത്തായി ഒരു മുട്ട് നിലത്തൂന്നി അവൻ അവളുടെ മാറിൽ നിന്നും സാരിതലപ്പ് പിടിച്ച് മാറ്റാൻ ശ്രമിച്ചു. മിഴി അതിന് സമ്മതിക്കാതെ അവൻ്റെ കൈയ്യിൽ പിടിത്തമിട്ടു. കാലുകൾ കൊണ്ട് അവനെ ചവിട്ടി അകറ്റാൻ അവൾ ശ്രമിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു. പക്ഷേ അവൻ്റെ കൈകരുത്തിന് മുന്നിൽ അവളുടെ പ്രതിരോധങ്ങൾ ഒക്കെ നിഷ്പ്രഭമായി. പെട്ടെന്ന് മുറി വാതിൽ തള്ളി തുറന്ന് ആരോ അകത്തേയ്ക്ക് കയറി വന്നു. ശബ്ദം കേട്ട് വിശാൽ പിൻതിരിഞ്ഞു നോക്കുമ്പോഴേക്കും മൂർച്ചയേറിയ ഒരു കത്തി അവൻ്റെ ചുമലിൽ തറഞ്ഞു കയറിയിരുന്നു...... തുടരും......

മുന്നത്തെ പാർട്ടുകൾ വായിക്കാൻ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക...