🔥🔥അഗ്നിയായി അവൾ🔥🔥 : ഭാഗം 34

എഴുത്തുകാരി: മിന്നു

പെട്ടെന്ന് മുറി വാതിൽ തള്ളി തുറന്ന് ആരോ അകത്തേയ്ക്ക് കയറി വന്നു. ശബ്ദം കേട്ട് വിശാൽ പിൻതിരിഞ്ഞു നോക്കുമ്പോഴേക്കും മൂർച്ചയേറിയ ഒരു കത്തി അവൻ്റെ ചുമലിൽ തറഞ്ഞു കയറിയിരുന്നു. ആഹ്,......" വിശാലിൻ്റെ അലർച്ച ആമുറിയിലാകെ പ്രതിധ്വനിച്ചു. വലിച്ചൂരിയ കത്തിയുടെ മൂർച്ചയേറിയ അഗ്രത്തിൽ നിന്നും ചോര തുള്ളികൾ നിലത്തേക്ക് ഇറ്റു വീണു. മിഴി പേടിച്ച് പിറകിലേക്ക് നീങ്ങിയിരുന്നു. വിശാൽ വേദനയോടെ മുറിവിലേക്ക് കൈ ചേർത്തു വച്ചു കരഞ്ഞു. വീണ്ടും ഒരിക്കൽ കൂടി അവനെ ലക്ഷ്യം വെച്ച് ആ കത്തി ഉയർന്നു താണെങ്കില്ലും വിശാൽ ഒഴിഞ്ഞു മാറി. ഒരു കൈ കൊണ്ട് അവൻ അയാളുടെ ചുളിവ് വീണ കൈകൾക്കളിൽ പിടിത്തമിട്ടു. അയാൾ അവൻ്റെ മുറിവിൽ ആഞ്ഞ് ചവിട്ടി. വേദനയോടെ നിലവിളിച്ചു കൊണ്ട് അവൻ സൈഡിലേക്ക് മറിഞ്ഞു വീണു. കൈയിലെ പിടി അയഞ്ഞതും അയാൾ വേഗം ചെന്ന് മിഴിയെ പിടിച്ച് എഴുന്നേൽപ്പിച്ചു. "പോ... മോളേ... പോ.... ഇവിടെ നിൽക്കണ്ട..." അയാൾ അവളെയും കൂട്ടി വാതിൽക്കലേക്ക് നടന്നു. മിഴി നടക്കാൻ പോലും കഴിയാത്ത വിധം ആവശയായിരുന്നു. വേച്ചു പോകുന്നവളെ ആ വൃദ്ധൻ കരുതലോടെ ചേർത്ത് പിടിച്ചിരുന്നു. വേദനയ്ക്ക് ഇടയിലും വിശാൽ അവർ ഇരുവരെയും തുറുപ്പിച്ച് നോക്കി.

ഒരു അച്ഛൻറെ കരുതൽ ലഭിക്കുന്നുണ്ടെങ്കിലും അയാൾ ആരെന്നറിയാത്ത പരിഭ്രമം അവളിൽ വേണ്ടുവോളമുണ്ടായിരുന്നു.അയാൾ മിഴിയെ പുറത്ത് നിർത്തി വാതിൽ ചേർത്തടച്ച് അയാൾ അവളുടെ അടുത്തേക്ക് വന്നു. "മോള് പോയ്ക്കോ.... ഇവിടെ നിൽക്കണ്ട... ആ ദുഷ്ടനെ കുറിച്ച് ഓർക്കണ്ട... അവൻ്റെ അന്ത്യമാണ് ഇന്ന്. ഇനി ഒരിക്കലും അവൻ പെൺകുട്ടികളെ ശല്യം ചെയ്യില്ല...." അയാളുടെ കുഴിയിലാണ്ട കണ്ണുകളിലും വിശാലിനോടുള്ള പക മാത്രമായിരുന്നു തിളങ്ങി നിന്നിരുന്നത്. " അല്ല നിങ്ങൾ... നിങ്ങൾ ആരാ???" " പറഞ്ഞാൽ അറിയാൻ മാത്രം ഞാൻ ആരുമല്ല... പക്ഷേ ഞാൻ ഒരു അച്ഛനാണ് ഇതുപോലെ ഒരു മകൾ എനിക്കും ഉണ്ടായിരുന്നു. അമ്പിളി.. ൻ്റെ രാജകുമാരി ആയിരുന്നവൾ... അമ്മയില്ലാതെ ഞാൻ വളർത്തിക്കൊണ്ടുവന്ന എൻറെ മകൾ... ഇല്ലായ്മയിലും അവളുടെ പുഞ്ചിരിക്കുന്ന മുഖം മാത്രമായിരുന്നു എൻറെ പ്രതീക്ഷ.... ആ അവളെയാ ചെകുത്താൻ...." വാക്കുകൾ പൂർത്തീകരിക്കാൻ കഴിയാതെ അയാളുടെ സ്വരം വിറ കൊണ്ടു. അയാളിലെ വിഷമവും മാനസികസംഘർഷവും ആ സ്വരത്തിൽ വ്യക്തമായിരുന്നു. "ഒരു തുണിഷോപ്പിൽ ആയിരുന്നു അവൾ വർക്ക് ചെയ്തോണ്ടിരുന്നത്. ഒരു ദിവസം രാത്രി ഡ്യൂട്ടി കഴിഞ്ഞ് വരുമ്പോൾ അവൻ്റെ മുന്നില് പെട്ട് പോയി. ഒരു രാത്രി മുഴുവൻ ഞാൻ എൻറെ മകളെയും തിരിഞ്ഞു നടക്കുമ്പോൾ അവൻ എൻറെ കുഞ്ഞിനെ... പിറ്റേന്ന് കാലത്ത് ഞാൻ കാണുമ്പോൾ ചവച്ചുതുപ്പിയ ചണ്ടി പോലെ ആയിരുന്നു എൻറെ മോള്.....

എഴുന്നേറ്റ് നിൽക്കാൻ പോലും ആവത്തില്ലാതെ മേല് മുഴുവൻ മുറിവുകളുമായി നീറി നീറി.... 10 ദിവസം ഹോസ്പിറ്റലിൽ കിടന്നു. കേസും വഴക്കും ഒക്കെ അതിൻറെ മുറയ്ക്ക് നടന്നു. ചാനലുകാര് അവളെ കൊത്തി പറിച്ചു. പോലീസുകാരുടെ കേട്ടാൽ അറയ്ക്കുന്ന ചോദ്യങ്ങളും. അവസാന കേസ് കോടതിയിൽ എത്തിയപ്പോഴോ??? പണം ഉള്ളവൻ്റെ കൂടെയേ ഇവിടുത്തെ നീതിന്യായ വ്യവസ്ഥയും കൂട്ട് നിൽക്കൂ ന്ന് മനസ്സിലായപ്പോൾ ഇനിയും പിടിച്ചു നിന്നിട്ട് കാര്യമില്ല ന്ന് തോന്നി കാണും... ഒരു മുഴം കയറിൽ എൻറെ മോള്...." ആ വൃദ്ധൻ വിതുമ്പി കരഞ്ഞു. ഒരു നിമിഷം മിത്രയുടെ മുഖം മിഴി യുടെ മനസ്സിൽ തെളിഞ്ഞു. അയാളെ ആശ്വസിപ്പിക്കാൻ എന്നവണ്ണം മിഴി അയാളുടെ കൈയ്യിൽ പിടിച്ചു. "ഇല്ല... കരയില്ല... ൻ്റെ മോൾക്ക് നീതി ലഭിക്കണം... അവള് പാതിയിൽ നിർത്തി പോയത് നിക്കി പൂർത്തിയാക്കണം... പെങ്കുട്ടോളുടെ നേരെ കയ്യുയർത്തുന്ന ഇവനെ പോലെ ഉള്ളവനൊന്നും ജീവിച്ചിരുന്നൂട്ടാ.,.. കഴിഞ്ഞ കുറേ നാളുകളായി ഇവനെ ഇങ്ങനെ ഒന്ന് ഒറ്റയ്ക്ക് കിട്ടാൻ ഞാൻ നോക്കി നടക്കുന്നു. മോളും അവനും കൂട്ടി അന്നൊരു ദിവസം ഒരു ഐസ്ക്രീം പീടികേല് വച്ച് മിണ്ടണത് ഞാൻ കണ്ടിട്ടുണ്ട്. മോൾക്ക് എങ്കിലും എൻറെ അമ്പിളികുട്ടിയുടെ ഗതി വരരുതെന്ന് അന്നേ ഉറപ്പിച്ചതാ ഞാൻ...

മോള് പോയ്ക്കോ... നേരത്തെ ഒന്ന് പിഴച്ചുപോയി പക്ഷെ ഇനി ൻ്റെ കൈ വിറയ്ക്കില്ല. അവൻ്റെ പള്ളയിൽ കുത്തി കയറ്റണമെനിക്ക് ഇത്.....* കൈയിൽ കരുതിയ കത്തിയിലെ പിടി മുറുക്കി അയാൾ അവളെ ഗേറ്റിന് പുറത്തേക്ക് വിട്ടു. മിഴി നിറകണ്ണുകളോടെ അയാളെ നോക്കി. ദൂരേക്ക് പോകാൻ മനസ്സ് പറയുന്നുണ്ടെങ്കിലും അയാളെ കുറിച്ചുള്ള ആവലാതികൾ മനസ്സിൽ നിറഞ്ഞു. ചങ്കുറപ്പ് വേണ്ടുവോളമുണ്ടെങ്കില്ലും വിശാലിന്റെ കൈ കരുത്തിന് മുന്നിൽ അയാൾ തോറ്റ് പോകുമോ എന്നവൾ ഭയപ്പെട്ടു. പെട്ടെന്ന് തോന്നിയ ബുദ്ധിയിൽ അടുത്ത് കണ്ട ടെലിഫോൺ ബൂത്തിൽ കയറി പോലീസിനെ വിളിച്ചു കാര്യം പറഞ്ഞു. എന്നിട്ടും അവൾക്ക് സമാധാനമായില്ല. വീണ്ടും അവൾ ആ മുറി ലക്ഷ്യം വെച്ച് നടന്നു. അതിനടുത്ത് എത്തുന്നതിന് മുമ്പ് തന്നെ കണ്ടു വിശാലിന്റെ അടി കൊണ്ട് പുറത്തേക്ക് തെറിച്ചു വീഴുന്ന ആ വൃദ്ധനെ. "അച്ഛാ...." അറിയാതെ തന്നെ അവളിൽ നിന്നും ഒരാന്തൽ ഉടലെടുത്തു. പേര് പോലും അറിയില്ലെങ്കിലും സ്വന്തമായ ആരോ എന്നത് പോലെ അവളുടെ മനസ്സ് നൊന്തു. വലം കൈ കൊണ്ട് ചോര ഇറ്റു വീഴുന്ന മുറിവിനെ പൊതിഞ്ഞു പിടിച്ച് വീണു കിടക്കുന്ന ആ വൃദ്ധനെ വിശാൽ ഒരു ദാക്ഷിണ്യവും കൂടാതെ ചവിട്ടി കൂട്ടി. ചെറുത്തുനിൽക്കാൻ ശ്രമിക്കുന്നുണ്ടെങ്കിലും അയാളുടെ അവശത നിറഞ്ഞ ശരീരം ആരോഗ്യദൃഢഗാത്യമായ വിശാലിന്റെ കരുത്തിന് മുന്നിൽ പിടിച്ചു നിൽക്കാൻ കഴിയുന്നുണ്ടായിരുന്നില്ല.

വിശാലിന്റെ ചവിട്ട് കൊണ്ട് വായിൽ നിന്നും മൂക്കിൽ നിന്നും രക്തം വരാൻ തുടങ്ങി. ഇനിയും താൻ ഒന്നും ചെയ്തില്ലെങ്കിൽ അയാൾ മരിച്ചു പോകും എന്ന് മിഴിയ്ക്ക് തോന്നി. ആ നിമിഷം അയാളെ എങ്ങനെയെങ്കിലും രക്ഷിക്കണം എന്ന ഒറ്റ ചിന്ത മാത്രമേ അവളിൽ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ. അടുത്തുണ്ടായിരുന്ന ഇരുമ്പുവടി എടുത്ത് അവൾ അവൻറെ തലയിൽ ആഞ്ഞടിച്ചു. പ്രതീക്ഷിക്കാതെ പിറകിൽ നിന്ന് കിട്ടിയ അടിയിൽ അവൻ പിടഞ്ഞുപോയി. തല തിരിഞ്ഞ് അവൻ മിഴിയെ പിടിക്കാൻ ശ്രമിച്ചതും അവൾ വീണ്ടും ശക്തമായി അവനെ അടിച്ചു. പൊട്ടി രക്തം ചുറ്റും തെറിച്ചു. ബാലൻസ് തെറ്റി നിലത്ത് വീണു കിടക്കുന്ന വിശാലിനെ പകയോടെ തൻ്റെ ദേഷ്യം തീരും വരെ അവൾ ആഞ്ഞടിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു. ഓരോ തവണ അവൻ്റെ കരച്ചിൽ കേൾക്കുമ്പോഴും അവളിലെ ഊർജം കൂടി വന്നു. അവൻ പിടഞ്ഞ് പിടഞ്ഞ് മരിച്ചു. ജീവൻറെ അവസാനത്തെ കണികയും അവനിൽ നിന്ന് വിട വാങ്ങിയിട്ടും ശ്വാസം നിലച്ചിട്ടും അവൾ വീണ്ടും വീണ്ടും അവനെ പ്രഹരിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു. രക്തം ചുറ്റും തളം കെട്ടി. അഗ്നിയായ് അവളിലെ പകയും ദേഷ്യവും അത്രയും ജ്വലിച്ചു നിൽക്കുകയായിരുന്നു. കിതപ്പോടെ തളർച്ചയോടെ മിഴിയുടെ കൈയ്യിൽ നിന്നും ആ ഇരുമ്പ് വടി താഴേക്ക് വീണു.

വീണ് കിടക്കുന്ന ആ വൃദ്ധൻ്റെ അടുത്തേക്ക് ചമ്രം പടിഞ്ഞിരുന്നു. പരിഭ്രമത്തോടെ അയാളുടെ തല തൻ്റെ മടിയിലേക്ക് എടുത്ത് വച്ചു. സാരി തലപ്പ് കൊണ്ട് അയാളുടെ മുഖത്തെ ചോര പതിയെ ഒപ്പിയെടുത്തു. അവശതയ്ക്ക് ഇടയിലും അയാൾ പ്രയാസപ്പെട്ട് അവളെ നോക്കി ഒന്ന് പുഞ്ചിരിച്ചു പിന്നെ മരിച്ചു കിടക്കുന്ന വിശാലിന് നേരെയും ആത്മനിർവൃതിയോടെ നോക്കി. മിഴി യുടെ ചുണ്ടിലും ആ ചിരി പടർന്നു..... പോലീസ് എത്തുമ്പോൾ കണ്ട കാഴ്ച ഇതായിരുന്നു. മിഴിയെ കൈയ്യോടെ അറസ്റ്റ് ചെയ്തു. ആ വൃദ്ധനെ ഹോസ്പിറ്റലിലേക്ക് മാറ്റി. മിഴി യുടെ കൈയിലേക്ക് വിലങ്ങണിയിക്കുമ്പോഴാണ് സൂര്യ അവിടേക്ക് എത്തി ചേർന്നത്. മിഴീ........ ദയനീയമായിരുന്നു അവൻ്റെ ആ വിളി. അത്ര നേരവും മിഴിയുടെ കണ്ണുകളിൽ ഒരു തരം നിർവികാരത ആയിരുന്നു. സൂര്യയെ കണ്ടപ്പോൾ മാത്രം അവളുടെ കണ്ണിൽ കണ്ണീര് ഉരുണ്ട് കൂടി. പ്രണയമായിരുന്നില്ല അവളിൽ ആ നേരം. കുറ്റബോധം മാത്രം... തെറ്റിദ്ധരണയുടെ പേരിൽ അവനെയും അവൻറെ കുടുംബത്തെയും ദ്രോഹിച്ചതിൻ്റെ കുറ്റബോധം.... മിത്രയെ ഉപദ്രവിച്ചവനോടുള്ള പകരം വീട്ടാൻ ഇറങ്ങി പുറപ്പെട്ടവളാണ് താൻ. ഇന്ന് അത് പൂർത്തിയായിരിക്കുന്നു. അപ്പോഴും സൂര്യയുടെ കുടുംബത്തിൽ താൻ ഉണ്ടാക്കി വച്ച നഷ്ടങ്ങൾ ബാക്കി നിൽക്കുവാണ്.

പോലീസ് ഉദ്യോഗസ്ഥരോട് അനുവാദം വാങ്ങി മിഴി പതിയെ അവന് നേരെ നടന്നു. സൂര്യയ്ക്ക് മുന്നിൽ നിന്ന് അവൾ ചെറുതായി ഒന്ന് പുഞ്ചിരിക്കാൻ ശ്രമിച്ചു. കളങ്കമില്ലാത്തെ ആദ്യമായി അവനോട് ഒന്ന് പുഞ്ചിരിച്ചു. മുൻപ് ഓരോ തവണ അവനോട് ചിരിക്കുമ്പോഴും സംസാരിക്കുമ്പോഴും അതിന് പിന്നിൽ പകയുടെ കനലുകൾ ഒളിച്ചു വച്ചിരുന്നു. അവനെ ഇല്ലായ്മ ചെയ്യാനുള്ള ആവേശമുണ്ടായിരുന്നു. എന്നാൽ ഈ നിമിഷം മനസ്സ് തുറന്നു പുഞ്ചിരിച്ചു അവനിൽ നിന്നുള്ള വിടവാങ്ങൽ കണക്കേ.... "എന്തിനാ വന്നത്??? എന്തായാലും നന്നായി... ഒരിക്കൽ കൂടി കാണണം ന്ന് ഉണ്ടായിരുന്നു. ചെയ്തു പോയ തെറ്റുകൾക്ക് എല്ലാം നേരിട്ട് കണ്ട് മാപ്പ് പറയണമെന്ന് കരുതിയിരുന്നു. നേരത്തെ അതിനൊന്നും കഴിഞ്ഞില്ലല്ലോ... ആകെ ഭ്രാന്ത് പിടിച്ചു നിൽക്കുവായിരുന്നില്ലേ. എനിക്കുമുണ്ടായിരുന്നു ഒരു ഭ്രാന്ത്. മിത്രയോടുള്ള അന്ധമായ സ്നേഹം... അതിന് മുന്നിൽ മറ്റൊന്നും ഞാൻ കണ്ടില്ല... അറിയാൻ ശ്രമിച്ചില്ല. ക്ഷമിക്കണം... ചെയ്തു പോയ തെറ്റുകൾക്ക് എല്ലാം മാപ്പ് തരണം... ഒരു ക്ഷമാപണത്തിൽ തിരുത്താൻ കഴിയുന്ന തെറ്റ് അല്ല ഞാൻ ചെയ്ത്തത്തെന്ന് അറിയാം.... പക്ഷേ ഇതല്ലാതെ ഞാൻ മറ്റെന്തു ചെയ്യാനാ... മിത്രയ്ക്ക് വേണ്ടി ആയിരുന്നു എല്ലാം... എൻ്റെ മുന്നിൽ അവൾ മാത്രമേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ...

സ്വന്തമെന്നു പറയാൻ എനിക്ക് ആകെയുള്ളത് അവളാ... ആ അവൾക്ക് നൊന്തപ്പോൾ മറ്റൊന്നും ഞാൻ ഓർത്തില്ല... പക്ഷേ എല്ലാം വെറുതെ ആയിരുന്നു. മിത്രയ്ക്ക് അവളുടെ സൂര്യേട്ടനോട് ഒരു ദേഷ്യവുമില്ല. സൂര്യയെ ഞാൻ ഉപദ്രവിക്കുമോ എന്ന് പേടിച്ചിട്ട് സത്യങ്ങൾ എന്നെ അറിയിക്കാൻ വേണ്ടിയിട്ടാ അവൾ ഇത്ര പെട്ടെന്ന് സാധാരണ അവസ്ഥയിലേക്ക് മടങ്ങി വന്നത് പോലും.... സൂര്യേട്ടനെയും കുടുംബത്തെയും വേദനിപ്പിച്ചേക്കല്ലെഡാ... എന്നാ അവള് എന്നോട് പറഞ്ഞത്... പക്ഷേ ഞാൻ... കഥയറിയാതെ ആട്ടം ആടിയ വെറുമൊരു കോമാളി ആയിരുന്നു ഞാൻ... ഒരുപാട് തെറ്റ് ചെയ്തിട്ടുണ്ട് തന്നോട് ഞാൻ... അതിൽ എന്നെ കൊണ്ട് പറ്റാവുന്ന ഒന്ന് ഞാൻ ഇപ്പോ തിരുത്തുവാ..." മിഴി യുടെ കൈ അവളുടെ കഴുത്തിലേക്ക് നീണ്ടു. ഇരുകണ്ണുകളും ഇറുക്കി അടച്ച് അവൾ തന്റെ താലി മാല വലിച്ച് പൊട്ടിച്ചു. "ഇത് അണിയാനുള്ള യാതൊരു യോഗ്യതയും എനിക്കില്ല.

വിവാഹം എന്ന് പറയുന്നത് ജൻമാന്തരങ്ങൾ നീണ്ട് നിൽക്കുന്ന ഒരു ബന്ധമാണ്. താൻ സ്നേഹത്തോടെ പ്രാർത്ഥനയോടെ അണിയിച്ച ഈ താലി യുടെ പവിത്രത പോലും ഞാൻ നശിപ്പിച്ചു. ഇത്രയും നാൾ തൻ്റെ ഒപ്പം നിന്ന് തന്നെ ചതിക്കാനുള്ള വെറും ഉപാധിയായി മാത്രമേ ഞാൻ ഇതിനെ കണ്ടിട്ടുള്ളൂ. അങ്ങനെ നോക്കുമ്പോൾ എനിക്ക് ഇത് വെറും മഞ്ഞലോഹമാണ്. തനിക്ക് തൻ്റെ ജീവിതവും.. ഇനിയും എന്നെ സഹിക്കേണ്ട ബാധ്യത തനിക്കില്ല... എന്നോട് പൊറുക്കണം..." മിഴി ആ താലി അവൻ്റെ കൈവെള്ളയിലേക്ക് വച്ച് കൊടുത്തു. പെട്ടെന്ന് മിഴി എന്താണ് ചെയ്ത്തതെന്ന് സൂര്യയ്ക്ക് മനസ്സിലായില്ല. അവനാകെ വിറങ്ങലിച്ചു നിന്നു പോയിരുന്നു. കൈയിൽ പൊട്ടി കിടക്കുന്ന താലി മാലയിലും അവളുടെ ഒഴിഞ്ഞ കഴുത്തിലേക്കും സൂര്യയുടെ നോട്ടം നീണ്ടു. അപ്പോഴേക്കും പോലീസുകാർ വന്ന് മിഴിയെ ജീപ്പിലേക്ക് കയറ്റി കൊണ്ട് പോയിരുന്നു...... തുടരും......

മുന്നത്തെ പാർട്ടുകൾ വായിക്കാൻ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക...