🔥🔥അഗ്നിയായി അവൾ🔥🔥 : ഭാഗം 35

എഴുത്തുകാരി: മിന്നു

 എത്ര വേഗമാണ് അഞ്ച് വർഷങ്ങൾ കടന്നുപോയത്. ജയിലിന്റെ ഇരുമ്പുഴിയിലേക്ക് ചാരി ഇരുന്ന് പുറത്തെ നിലാവിനെ നോക്കുകയായിരുന്നു മിഴി. അന്നത്തെ കേസിൽ മിഴിയ്ക്ക് ലഭിച്ചത് അഞ്ച് വർഷത്തെ ജയിൽശിക്ഷയാണ്. മറ്റുള്ളവർക്ക് അത് വിശാലിന്റെ കൊലപാതക കേസിന്റെ ശിക്ഷ ആയിരുന്നുവെങ്കിൽ മിഴിയ്ക്ക് ഇത് ജീവേട്ടനോട് താൻ ചെയ്ത തെറ്റിനുള്ള ശിക്ഷയായിരുന്നു. ഇന്ന് അതിന്റെ അവസാന ദിവസമാണ്. നാളെ രാവിലെ ഞാൻ സ്വതന്ത്രയാവും.... സന്തോഷമോ ആകാംക്ഷയോ അങ്ങനെ എന്തൊക്കെയോ മനസ്സിൽ വന്നു നിറയുന്നുണ്ടായിരുന്നു. പപ്പ വരുമായിരിക്കും കൊണ്ട് പോവാൻ... കഴിഞ്ഞ അഞ്ച് വർഷത്തിനിടെ പപ്പയെ മാത്രമേ കണ്ടിട്ടുള്ളൂ... ഇടയ്ക്ക് മൂന്നാല് തവണ സൂര്യ വന്നിരുന്നുവെങ്കില്ലും കാണാൻ കൂട്ടാക്കിയില്ല. അപ്പോഴോക്കെ സൂര്യയെ ഫേസ് ചെയ്യാൻ വല്ലാത്തൊരു അപകർഷതാ ബോധമായിരുന്നു. താൻ അയാളെ അർഹിക്കുന്നില്ലെന്ന തോന്നൽ. അപ്പഴും ഒഴിഞ്ഞ് കിടക്കുന്ന കഴുത്തിൽ തലോടുമ്പോൾ ഉള്ളിൽ ഒരു നോവ്... താനായി നഷ്ടപ്പെട്ടുതിയതാണ് അപ്പോ അതായിരുന്നു തൻ്റെ ശരി. പക്ഷേ ഈ കാലയളവിനിടയിൽ ഉറക്കം വരാത്ത രാത്രികളിൽ ഒക്കെയും മനസ്സിൽ നിറഞ്ഞു നിന്നത് സൂര്യയുടെ മുഖം തന്നെയായിരുന്നു.

ഇഷ്ടമാണെന്ന് മുൻപ് സൂര്യയോട് പറഞ്ഞിട്ടുണ്ടെങ്കിലും അതിൽ ഒട്ടും ആത്മാർത്ഥത ഇല്ലായിരുന്നു. പക്ഷേ ഇന്ന് ആ വാക്കുകൾ ആത്മാർത്ഥമായി പറയാൻ ആഗ്രഹമുണ്ടെങ്കിലും പുറത്തേക്ക് വരാതെ തൊണ്ട കുഴിയിൽ കിടന്ന് വിങ്ങുവാണ്. വേണ്ട... സൂര്യയ്ക്ക് താൻ വേണ്ട... ആ കുടുംബത്തിൽ ഒരിക്കലും ഒരു നല്ല മരുമകളാവാൻ തനിക്ക് കഴിയില്ല. ഒരിക്കലും പൊറുക്കാൻ പറ്റാത്ത തെറ്റല്ലേ ഞാൻ ജീവേട്ടനോട് ചെയ്ത്തത്. അമ്മയും ഋതു ചേച്ചിക്കും ഒന്നും ഒരിക്കലും തന്നോട് ക്ഷമിക്കാൻ കഴിയില്ല. ഋതു ചേച്ചി പ്രസവിച്ചു കാണും. കുഞ്ഞ് എന്താണെന്ന് പോലും അറിയില്ല. ആ കുഞ്ഞിനോട് പോലും തെറ്റ് ചെയ്തവളല്ലേ താൻ... ഇനിയും കുടുംബത്തിലേക്ക് കയറി ചെല്ലാൻ എന്ത് യോഗ്യതയാണ് തനിക്ക് ഉള്ളത്??? മനസ്സിൽ നൻമയുള്ളൊരു കുട്ടി വേണം ആ കുടുംബത്തിലേക്ക് കയറി വരാൻ. ഒരിക്കലും താനല്ല അത്... സൂര്യയ്ക്ക് ഇനിയെങ്കിലും നല്ലൊരു ജീവിതം ലഭിക്കട്ടെ....." അവളുടെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞു തുളുമ്പി. 🔥🔥 വലിയ ഇരുമ്പ് വാതിൽ അവൾക്ക് മുന്നിൽ തുറക്കപ്പെട്ടു. തല കുനിച്ച് ആ ചെറിയ വാതിലിലൂടെ അവൾ പുറത്തേക്ക് ഇറങ്ങി. സ്വാതന്ത്ര്യം കിട്ടിയ പറവ കണക്കേ വാനിൽ ഉയർന്ന് പൊങ്ങാൻ തോന്നി. ഇരുകൈകളും വിടർത്തി ഒന്ന് നീട്ടി ശ്വാസം വലിച്ചു വിട്ടു. കണ്ണുകൾ ചുറ്റും പരത്തി.

പരിചയമുള്ള ആരെയും കാണാതായപ്പോൾ ഉള്ളിലെ സന്തോഷത്തിന് മങ്ങലേറ്റു. ആരും വന്നില്ലേ??? എല്ലാരും മറന്ന് കാണുമോ തന്നെ..." "മിഴി മേഡമല്ലേ????" ഉള്ളിൽ വിഷമങ്ങൾ നിറയുമ്പോഴാണ് പിന്നിൽ നിന്നും ഒരു ചോദ്യം കേട്ടത്. "മ്മം.... ആരാ???" "രാജീവ് സാർ അയച്ചതാ.. മേഡത്തെ കൂടി കൊണ്ട് വരാൻ... വരൂ... കാർ അവിടെ പാർക്ക് ചെയ്തിട്ടുണ്ട്..." കൈയിലെ ബാഗ് വാങ്ങി അയാൾ മുന്നോട്ട് നടന്നു. "പപ്പ എന്താ വരാഞ്ഞത്???" "നാളെ മിത്രമേഡത്തിൻ്റെ എൻഗേജ്മെൻ്റ് അല്ലേ... സാറ് തിരക്കിലാണ്. വീട്ടിൽ ആരെക്കെയോ വന്നിട്ടുണ്ട്..." ഡ്രൈവിംഗിനിടയിൽ അയാൾ പറഞ്ഞു. മിത്രയുടെ എൻഗേജ്മെൻ്റോ??? താൻ അറിഞ്ഞില്ലല്ലോ... കഴിഞ്ഞ തവണ വന്നപ്പോൾ പോലും പപ്പ ഒന്നും പറഞ്ഞില്ലല്ലോ... ആരായിരിക്കും അവളുടെ ചെറുക്കൻ പിന്നൊന്നും ചോദിക്കാൻ നിന്നില്ല. കണ്ണുകളടച്ച് സീറ്റിലേക്ക് ചാഞ്ഞിരുന്നു ഡ്രൈവർ തട്ടി വിളിച്ചപ്പോഴാണ് വീട്ടിൽ എത്തിയത് അറിഞ്ഞത്. കണ്ണ് തുറന്നു നോക്കി. നാട്ടിൽ തന്നെ പുതിയൊരു വീട് വാങ്ങിയ കാര്യം പപ്പ ഒരിക്കൽ പറഞ്ഞിരുന്നു. അത്യാവശ്യം വലിയൊരു വീടാണ്. മുന്നിൽ വിശാലമായ ഗാർഡൻ. നീണ്ട വരാന്ത... വരാന്ത നിറയെ ചെടി ചട്ടികൾ നിരന്ന് നിൽപ്പുണ്ട്. മിത്രയുടെ പണി ആവും ഇതിലൊക്കെ ആൾക്ക് പണ്ടേ വലിയ താൽപര്യമാണ്.

ചിരിയോടെ ഓർത്തു. അകത്തേക്ക് കയറാൻ ഒരുങ്ങുമ്പോഴാണ് ഉള്ളിൽ നിന്നും ആരുടെയോക്കെയോ ചിരിയും സംസാരവും കേട്ടത്. മിത്രയുടെ ചെറുക്കൻ്റെ വീട്ടുകാർ ആകുമോ? ചെറുക്കനും വീട്ടുകാരും വന്നിട്ടുണ്ടെന്ന് ഡ്രൈവർ പറഞ്ഞിരുന്നു. മിഴി തൻ്റെ രൂപം ആകെ ഒന്ന് നോക്കി. നിറം മങ്ങിയ ഒരു സാരിയാണ് വേഷം. കൈയിലുള്ളത് ചുരുട്ടി പിടിച്ച ഒരു ബാഗും.. താൻ ആരാണെന്ന് ചോദിച്ചാൽ പപ്പയൊക്കെ എന്ത് പറയും??? ജയിലിൽ നിന്നും വരികയാണെന്ന് അറിഞ്ഞാൽ മിത്രയുടെ ജീവിതം പ്രതിസന്ധിയിലാകുമോ?? പിന്നാമ്പുറം വഴി കയറാമെന്ന് മിഴി ഉറപ്പിച്ചു. പിറകിലേക്ക് നടക്കുമ്പോഴാണ് മോളേ എന്നൊരു വിളി കേട്ടത്. അമ്മയാണ്. കണ്ടതും ഓടി വന്ന് കെട്ടിപ്പിടിച്ചു. അറിയാതെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞു വന്നു. അപ്പോഴേക്കും പപ്പയും എത്തി. സ്നേഹത്തോടെ വാൽസല്ല്യത്തോടെ മുടിയിൽ തലോടിയപ്പോൾ മനസ്സ് നിറഞ്ഞു. വേണ്ടാത്ത ചിന്തകൾ ഒക്കെ മനസ്സിൽ നിന്നും ഇല്ലാതായി. അക്കീ....... മിത്രയുടെ വിളി കേട്ടു. മുഖമുയർത്തി നോക്കുമ്പോഴേക്കും ഓടി വന്നവൾ ഇറുകെ പുണർന്നു. മുഖം നിറയെ മുത്തങ്ങൾ നൽകി. കണ്ണീരിനിടയിലും ചുണ്ടിൽ പുഞ്ചിരി തെളിഞ്ഞു നിന്നു. "നീ വല്ലാണ്ട് കോലം കെട്ട് പോയലോ???" പകുതി കൊഴിഞ്ഞ മുടിയിഴകളിൽ പിടിച്ചു മിത്ര സങ്കടത്തോടെ അവളെ നോക്കി.

"ഞാൻ സുഖിക്കാൻ പോയതല്ലലോ... അപ്പോ ഇത്രയൊക്കെ ഭംഗിയേ കാണൂ...." മിഴി പുഞ്ചിരിയോടെ ആണ് അത് പറഞ്ഞതെങ്കിലും കേട്ട് നിന്നവരുടെ മുഖം മങ്ങി. "മതി മതി വിശേഷം പറഞ്ഞത്. ൻ്റെ മോള് അകത്തേക്ക് വന്നേ...." മാധൂരി അവളെയും കൂട്ടി അകത്തേക്ക് നടന്നു. ഹാളിൽ ഇരിക്കുന്ന ആരെക്കെയോ ഇരിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. "മിത്രാ... ഡീ.. നിന്റെ ചെറുക്കനും കൂട്ടരും വന്നൂന്ന് പറഞ്ഞിട്ട് എവിടെ???" "വാ... കാണിച്ചു തരാം... അതാ ഇറങ്ങി വരുന്നു ചെറുക്കൻ...." മിത്ര സ്റ്റെയറിലേക്ക് കൈ ചൂണ്ടി. സ്റ്റെപ്പ് ഇറങ്ങി വരുന്ന സൂര്യയെ കണ്ടപ്പോൾ ആദ്യം അമ്പരപ്പായിരുന്നു. അതിയായ സന്തോഷം തോന്നി വീണ്ടും പ്രതീക്ഷിക്കാതെ കണ്ടപ്പോൾ.... പക്ഷേ മിത്ര പറഞ്ഞത് അവളുടെ ചെറുക്കൻ എന്നല്ലേ??? സൂര്യയാണോ അവളെ??? അവിശ്വസനീയതയോടെ മിത്രയെ നോക്കി. അവൾ സൂര്യയെ നോക്കി പുഞ്ചിരിയോടെ നിൽക്കുവാണ്. ഹൃദയം കീറീ മുറിയുന്നത് പോലെ.... എത്ര സൂര്യയ്ക്ക് മറ്റൊരു ജീവിതം ലഭിക്കണം എന്ന് ആഗ്രഹിച്ചിരുന്നെങ്കില്ലും ഇപ്പൊ.... സൂര്യയുടെ ഒരു നോട്ടം പോലും മിഴിയിൽ വീണില്ല. മിത്രയെ നോക്കി പുഞ്ചിരിച്ചു കൊണ്ട് അവൻ വിശ്വനാഥൻ്റെ അരികിൽ ചെന്നിരുന്ന് സംസാരിക്കാൻ തുടങ്ങി. "സൂര്യേട്ടാ കണ്ടില്ലേ... ൻ്റെ അക്കീ വന്നു. ഞാൻ പറഞ്ഞതല്ലേ നമ്മുടെ കല്ല്യാണത്തിന് അവളും കാണുമെന്ന്...."

മിത്ര പുഞ്ചിരിയോടെ മിഴിയെ ചേർത്ത് നിർത്തി. സൂര്യ അമർത്തി ഒന്ന് മൂളി. അപ്പോഴും അവൻ്റെ നോട്ടം മിഴിയിൽ എത്തിയില്ല. "മിത്രാ.... നീ ചെന്ന് മോൾക്ക് ഡ്രസ്സ് ഒക്കെ എടുത്ത് കൊടുക്ക്... അവൻ ഒന്ന് ഫ്രഷായി വരട്ടെ...." മധു പറഞ്ഞു. മിത്ര മിഴിയെയും കൂടി മുകളിലേക്ക് നടന്നു. "നാളെ എൻഗേജ്മെൻ്റ്... ഒരു മാസം കഴിഞ്ഞ് കല്ല്യാണം. അങ്ങനെയാ തീരുമാനിച്ചത്. സൂര്യേട്ടൻ തന്നെ ഇങ്ങോട്ട് വന്ന് ചോദിച്ചതാ. പണ്ട് ഞാൻ ഇഷ്ടം പറഞ്ഞു ചെന്നപ്പോ ദേഷ്യപ്പെട്ട ആളാ... കുറച്ചു വൈകി ആണെങ്കിലും എൻ്റെ സ്നേഹം തിരിച്ചറിഞ്ഞൂല്ലോ... അത് മതി. പപ്പയ്ക്കും അമ്മയ്ക്കും ഒക്കെ സന്തോഷമായി. സൂര്യേട്ടൻ്റെ വീട്ടുകാർക്കും സമ്മതാ... പുള്ളിയെ കൊണ്ട് മറ്റൊരു വിവാഹം ചെയ്യിക്കാൻ കുറേ നാളുകളായി അവര് ശ്രമിക്കുന്നു. അപ്പോ സൂര്യേട്ടൻ തന്നെയാ ൻ്റെ പേര് പറഞ്ഞത്. ൻ്റെ കുറ്റങ്ങളും കുറവുകളും ഒന്നും ആൾക്ക് പ്രശ്നവുമല്ല... ഞാനും ഒരു ഡിവോഴ്സി അല്ലേ എന്നാ സൂര്യേട്ടൻ പറയുന്നേ....." മിത്ര ഓരോ വിശേഷങ്ങൾ പറയുമ്പോഴും മിഴി ഉള്ളം തേങ്ങി കൊണ്ടിരുന്നു. അന്നത്തെ ആവേശത്തിൽ വക്കീലിനെ കൊണ്ട് ഡിവോർസ് നോട്ടീസ് തയ്യാറായി ഒപ്പിട്ട് നൽകിയിരുന്നു സൂര്യയ്ക്ക് നൽകാൻ. പക്ഷേ പീന്നീട് ആരും അതിനെ പറ്റി ഒന്നും പറഞ്ഞു കേൾക്കാഞ്ഞപ്പോൾ കരുതി സൂര്യ അത് കീറി കളഞ്ഞിട്ടുണ്ടാകുമെന്ന്. അവൻ്റെയുള്ളിൽ തന്നോട് സ്നേഹമുണ്ടെന്ന ഒരു പ്രതീക്ഷ ഉണ്ടായിരുന്നു.

അതും അണഞ്ഞു പോയത് പോലെ.... മുറിയിൽ കുറച്ചു സമയം ഒറ്റയ്ക്ക് ഇരിക്കാൻ തോന്നി. ഡോർ തുറക്കുമ്പോഴേക്കും മിത്ര തടഞ്ഞു. "ഈ മുറി അല്ല. ഇത് ഞാൻ സൂര്യേട്ടന് കൊടുത്തേക്കുവാ... അവര് ഇപ്പോ നമ്മുടെ ഗസ്റ്റ് അല്ലേ... നാളത്തെ ഫങ്ങ്ഷന് വേണ്ടി പപ്പ നിർബന്ധിച്ചിട്ടാ അവരൊക്കെ ഇന്ന് തന്നെ വന്നത്. അപ്പോ നല്ല മുറി വേണ്ടേ കൊടുക്കാൻ..." മിത്ര മിഴിയെ നോക്കി ചോദിച്ചു. "മ്മം.... വേണം... സൂര്യയ്ക്ക് വേണ്ടി ഞാൻ ഒഴിഞ്ഞ് മാറിക്കോളാം....." മിഴി തെളിച്ചമില്ലാതെ ഒന്ന് പുഞ്ചിരിക്കാൻ ശ്രമിച്ചു. കുറച്ചു അപ്പുറത്തെ കുഞ്ഞ് മുറിയാണ് മിത്ര അവൾക്കായി തുറന്നു കൊടുത്തത്. മാറിയുടുക്കാനുള്ള വസ്ത്രങ്ങൾ കാട്ടി കൊടുത്തു. മിത്ര താഴേക്ക് പോയതും മിഴി കട്ടിലിലേക്ക് മറിഞ്ഞു. തലയിണയിൽ മുഖമമർത്തി കിടന്നപ്പോൾ കൺകോണിൽ നിന്നും കണ്ണുനീർ ഒലിച്ചിറങ്ങി. പേരറിയാത്ത നോവുകൾ ചങ്കിൽ കൊളുത്തി വലിക്കുന്നത് പോലെ.... "നീ ആയിട്ട് കൈവിട്ടു കളഞ്ഞതല്ലേ പിന്നെന്തിനാ ഇപ്പോ സങ്കടപ്പെട്ടുന്നത്??? മിത്രയ്ക്ക് സൂര്യയോടുള്ള ഇഷ്ടം ഇന്നോ ഇന്നലെയോ തുടങ്ങിയതല്ല. അവൾക്ക് വേണ്ടി ഒരു കൊലപാതകം ചെയ്യാൻ തയ്യാറായ തനിക്ക് സൂര്യയെ വിട്ട് കൊടുക്കാൻ കഴിയില്ലേ??? അതിന് ഞാൻ എന്തിനാ വിട്ട് കൊടുക്കുന്നത്?? സൂര്യയ്ക്ക് ഇപ്പോൾ ഞാനാരുമല്ലല്ലോ....."

അവളുടെ കണ്ണുനീർ വീണ് തലയിണ കുതിർന്നു. വയറ്റിൽ വട്ടം പിടിച്ച് മിത്ര അടുത്ത് വന്നു കിടന്നത് അറിഞ്ഞു. കണ്ണുകൾ അവൾ കാണാതെ തുടച്ച് തിരിഞ്ഞ് അവളെ മുറുകെ കെട്ടിപ്പിടിച്ചു. "അക്കീ.... റും മാറിയത് നിനക്ക് വിഷമായോ?? അതോ സൂര്യേട്ടനെ കണ്ടത് കൊണ്ടാണോ???" "ഏയ്യ് അതൊന്നുമല്ലെഡാ... ഏറെ നാൾ കൂടി എല്ലാവരെയും കണ്ടതല്ലേ അതിന്റെയൊരു..." മിഴി എണീറ്റിരുന്നു. "സൂര്യേട്ടനോട് നിനക്ക് ഒന്നുല്ലെന്ന് എനിക്കറിയാം. എനിക്ക് വേണ്ടി മാത്രമല്ലേ നീ സൂര്യേട്ടനെ വിവാഹം ചെയ്യ്ത്തത്. അതുകൊണ്ട് തന്നെയല്ലേ തെറ്റുദ്ധാരണകൾ ഒക്കെ മാറിയപ്പോൾ ഒരു വിഷമവും കൂടാതെ നീ താലി ഊരി കൊടുത്തത്??? " മിഴി മറുപടി ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല. കാൽവിരലുകളിലേക്ക് നോട്ടം ഊന്നി അവൾ ഇരുന്നു. "മതി ഇങ്ങനെ ഇരുന്നത്. പോയി ഫ്രഷായി വന്നേ....' മിത്ര ഉന്തിതള്ളി അവളെ ബാത്ത്റൂമിലേക്ക് പറഞ്ഞയച്ചു. ഷവറിന് കീഴെ നിന്ന് മതിവരുവോളം ശബ്ദമില്ലാതെ കരഞ്ഞു. സൂര്യയുടെ ഇഷ്ടം അതാണെങ്കിൽ മിത്രയുടെ സന്തോഷം താനായിട്ട് ഇല്ലാതാക്കണ്ട എന്നൊരു തീരുമാനമെടുത്തു. കരഞ്ഞ് കലങ്ങിയ കണ്ണുകളിൽ കൺമഷി എഴുതി ഒരു കുഞ്ഞ് പൊട്ട് തൊട്ടു. സിന്ദൂരം കണ്ടപ്പോൾ അറിയാതെ തന്നെ കൈ നീണ്ടു ചെന്നു. മനസ്സിനെ ശാസിച്ചു നിർത്തി.

കട്ടിലിൽ കിടന്ന ഷാൾ എടുത്തിട്ട് താഴേക്ക് ചെന്നു. താഴെ എല്ലാവരുമുണ്ടായിരുന്നു. രാജീവ് വിശ്വനാഥനോട് സംസാരിച്ചിരിക്കുന്നു. മധുവിന്റെ അടുത്ത് സുമിത്രയും. ഇവരിൽ നിന്നെല്ലാം മാറി ഒരു വശത്ത് നിന്നും മിത്രയും സൂര്യയും എന്തൊക്കെയോ കളിതമാശക്കൾ പറഞ്ഞു പൊട്ടി ചിരിക്കുന്നു. ഇടറുന്ന മനസ്സിനെ പിടിച്ചു നിർത്താൻ ശ്രമിച്ചു. അപ്പോഴാണ് വോക്കിങ്ങ് സ്റ്റിക്കും കുത്തി ജീവേട്ടൻ അങ്ങോട്ട് വന്നത് ഒപ്പം ഒരു കുട്ടി കുറുമ്പിയും. "ൻ്റെ ഋതൂ... ചോക്ലേറ്റ് ന്നും പറഞ്ഞ് പോയിട്ട് ഈ പെണ്ണ് വാങ്ങിച്ച് കൊണ്ട് വന്നത് കണ്ടോ... തേൻ മിഠായി. അവൾക്ക് ഇതേ പറ്റുത്രേ.." ആണോ ഡാ ചക്കരേ..." ഋതു വന്ന് കുറുമ്പിയെ ഒന്ന് എടുത്ത് പൊക്കി. കുണുങ്ങി ചിരിച്ചു കൊണ്ടവൾ അമ്മയുടെ വായിലേക്ക് തേൻമിഠായി വച്ച് കൊടുത്തു. "നല്ല രച്ചമില്ലമ്മേ???( നല്ല രസമില്ലേ അമ്മേ???") "പിന്നെ അടിപൊളി അല്ലേ...." ഋതു അവളുടെ നെറ്റിയിലേക്ക് നെറ്റി മുട്ടിച്ചു. "ഈ അച്ഛയ്ക്ക് ഒന്നും അറിയത്തില്ല..." വാ പൊത്തി ചിരിച്ച് കൊണ്ട് കുറുമ്പി പെണ്ണ് പറഞ്ഞു. "ആഹാ... അങ്ങനെയാ ഇനി ഇങ്ങ് വാ... അച്ഛേ ന്നും വിളിച്ച്... അച്ഛ പിണക്കവാ..." ജീവ മുഖം വീർപ്പിച്ച് കാട്ടി. ഒന്ന് ചിണുങ്ങി കുഞ്ഞിപെണ്ണ് ജീവേട്ടൻ്റെ തോളിലേക്ക് ചാടി. ഒരു കൈ കൊണ്ട് ജീവേട്ടൻ അവളെ അടക്കി പിടിച്ചതും അവൾ അച്ഛൻ്റെ കവിളിൽ നൂറ് മുത്തങ്ങൾ നൽകി.

ആ കാഴ്ച കണ്ട് നിൽക്കുമ്പോഴും മിഴിയുടെ ഉള്ളിൽ കുറ്റബോധം നിറഞ്ഞു. വേച്ച് വയ്ക്കുന്ന ജീവയുടെ വലം കാൽ ഇപ്പഴും താൻ ചെയ്ത തെറ്റുകളെ ഓർമ്മിപ്പിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു. മെല്ലെ സ്റ്റെപ്പിറങ്ങി വരാന്തയിലേക്ക് നടന്നു. ഇടയിൽ ആരുടെയും നോട്ടം തൻ്റെ മേൽ വീഴുന്നില്ല. അല്ലെങ്കിൽ ആരുടെയും കണ്ണിൽ തന്നെ കാണുന്നില്ല. ഒറ്റപ്പെട്ടത് പോലെ.... കർമ്മഫലം എന്ന് സ്വയം ആശ്വസിച്ചു. നീണ്ട വരാന്തയിലെ ഒരു ഒഴിഞ്ഞ മൂലയിൽ ചെന്നിരുന്നു. മുറ്റത്ത് വച്ചിരിക്കുന്ന അലങ്കാര ദീപങ്ങളുടെ മങ്ങിയ പ്രകാശം മാത്രം.... ഇങ്ങോട്ട് വരരുതായിരുന്നു എന്ന് തോന്നി മിഴിയ്ക്ക്. എങ്ങോട്ടെങ്കിലും ഓടി പോയാലോ???" അടുത്ത് ആരോ വന്ന് നിൽക്കുന്നതായി തോന്നി. മുഖം ചെരിച്ചു നോക്കിയപ്പോൾ കുഞ്ഞിപ്പെണ്ണാണ്. "ആന്റി... ന്താ ചെയ്യണേ??" കൊഞ്ചലോടെ ചോദിച്ചു. "ഒന്നൂല്ലല്ലോ... എന്താ ഈ സുന്ദരിക്കുട്ടിയുടെ പേര്???" കുഞ്ഞികവിളിൽ മൃദുവായി തലോടി. "പൗമി ന്നാ... അല്ലല്ല... പൗനമി(പൗർണമി) ന്നാ" "ആണോ ഡാ... " മിഴി അവളെ വാരിയെടുക്കാൻ തുടങ്ങിയതും പിറകിൽ നിന്നും ഋതുവിൻ്റെ ദേഷ്യത്തോടെ ഉള്ള വിളി കേട്ടു. "പൗമീ.... ഇവിടെ വാ...." "മ്മേ... നോക്കിയേ ഒരാൻ്റി...." "നിന്നോട് അല്ലേ വരാൻ പറഞ്ഞത്...." ഋതു അവളെ വാരിയെടുത്ത് അകത്തേക്ക് കൊണ്ട് പോയി. തല താഴ്ത്തി ഇരുന്നതേയുള്ളൂ. ഇതൊക്കെയേ താൻ അർഹിക്കുന്നുള്ളൂ എന്നറിയാം.... താൻ ചെയ്ത തെറ്റ് ഒരുപക്ഷേ അവരുടെ ജീവിതം തന്നെ ഇല്ലാതാക്കുമായിരുന്നു. മടിയിലേക്ക് കണ്ണുനീർ ഇറ്റു വീണു.

പുറത്തേക്ക് നടക്കാൻ ഒരുങ്ങിയതും മിത്ര വന്ന് കൈയ്യിൽ പിടിച്ചു വലിച്ച് അകത്തേക്ക് കൊണ്ട് പോയി. എല്ലാവരിലും നിന്നും ഒഴിഞ്ഞു മാറി അടുക്കളയിൽ ചെന്ന് നിന്നു. പണിക്കാരോടൊപ്പം ഓരോ സഹായങ്ങൾ ചെയ്തു. ഹാളിൽ എല്ലാവരും ഇരുന്ന് സംസാരിക്കുമ്പോഴും ഒരുമിച്ച് ഇരുന്ന് ഭക്ഷണം കഴിക്കുമ്പോഴും മിഴി അടുക്കളയിൽ തന്നെയായിരുന്നു. ഓരോരുത്തരായി മുറിയിലേക്ക് പോയി എന്ന് ഉറപ്പായപ്പോഴാണ് മിഴി അങ്ങോട്ടേക്ക് വന്നത്. ഉറക്കം വരാത്തത് കൊണ്ട് മുറിയിലേക്ക് പോയില്ല. മുകളിലെ ടെറസ്സിൽ ചെന്ന് നിന്നു. തണുത്ത കാറ്റ് വീശുന്നുണ്ടെങ്കില്ലും ഉള്ളം ചൂട്ട് പൊള്ളുന്നത് പോലെ.... എത്രയോ തവണ സൂര്യയെ അവഗണിച്ചിട്ടുണ്ട്. ഇന്ന് അവൻ്റെ ഒരു നോട്ടത്തിനായി മനസ്സ് കൊതിച്ചു പോകുവാ... തൊട്ടടുത്ത നിമിഷം മിത്രയുടെതാണ് അവൻ എന്ന് ഓർക്കുമ്പോൾ നെഞ്ചിലെ പിടപ്പ് കൂടിയതേയുള്ളൂ.... ഇത്രയും വലിയൊരു ധർമ്മം സങ്കടത്തിൽ എത്തിച്ചേരുമെന്ന് കരുതിയതല്ല. കൈവിട്ടു കളഞ്ഞതിനെ ഓർത്തിട്ട് ദുഖിച്ചിട്ട് കാര്യമില്ല എങ്കിലും....." പെട്ടെന്ന് ടെറസ്സിലേക്ക് ആരോ കയറി വന്നു. സൂര്യ ആണെന്ന് മനസ്സിലായതും ഒളിച്ചു നിന്നു. സിഗരറ്റ് എടുത്ത് വലിക്കുന്നത് കണ്ടു. ഉടനെയൊന്നും പോകാൻ ഭാവമില്ലെന്ന് കണ്ടതും ഇരുട്ടിന്റെ മറ പറ്റി പുറത്തേക്ക് ഇറങ്ങി വേഗം മുറിയിൽ കയറി വാതിലടച്ചു.

മിത്ര കിടന്നുറങ്ങുന്നുണ്ട്. അടുത്ത് ചെന്നിരുന്നതും ചുറ്റി പിടിച്ച് കിടന്നു. പുഞ്ചിരിയോടെ അവളുടെ മുടിയിൽ തലോടി. 🔥🔥 രാവിലെ എണീക്കുമ്പോൾ മിത്ര റെഡിയായി നിന്നിരുന്നു. ഒരു ചുവപ്പ് ലഹങ്ക ആയിരുന്നു വേഷം. ഒരു നിമിഷം തൻ്റെ വിവാഹദിവസം ഓർമ വന്നു മിഴിയ്ക്ക്. സൂര്യയുടെ വീട്ടുകാർ അണിയിച്ച പരമ്പരാഗത വസ്ത്രവും ആഭരണങ്ങളും.... "ആഹാ നീ എണീറ്റോ.... നല്ല ഉറക്കമായിരുന്നില്ലേ അതാ വിളിക്കാഞ്ഞത്. എങ്ങനെയുണ്ട് ഈ ഡ്രസ്സ് കൊള്ളാമോ??? സൂര്യെട്ടൻ്റെ വീട്ടുകാര് കൊണ്ട് തന്നതാ... ഇതാ നിൻ്റേത്. പപ്പ വാങ്ങിയതാ..." ഒരു പിങ്ക് ഹെവി വർക്ക് ലഹങ്ക അവൾ മിഴിയ്ക്ക് നേരെ നീട്ടി. എന്നാൽ മിഴി യുടെ കണ്ണുകൾ ആ ചുവപ്പ് ലഹങ്കയിൽ തന്നെ തറഞ്ഞിരിക്കുകയായിരുന്നു. "നീ റെഡിയായിട്ട് വായോ.... ഞാൻ താഴേ ഉണ്ട്..." പാവാട തുമ്പ് ഉയർത്തി പിടിച്ച് മിത്ര പുറത്തേക്ക് പോയി. മിത്ര എടുത്ത് വച്ച ഡ്രസ്സ് ഇടാൻ മിഴിയ്ക്ക് തോന്നിയില്ല. അലമാര മുഴുവൻ തപ്പി അവസാനം അവൾ ഒരു ചുവന്ന സാരി കണ്ട് പിടിച്ചു. അത് ദേഹത്തോട് ചേർത്തു വച്ചു. ഒരു സിംപിൾ സാരി അത് മതി. കുളിച്ച് ഫ്രഷായി അധികം ഒരുക്കങ്ങളില്ലാതെ അവൾ താഴേക്ക് ചെന്നു. എല്ലാവരും ഓരോ തിരക്കിലാണ്. പട്ടുപാവാടയിട്ട് പൗമി മോള് ഓടി നടക്കുന്നത് കണ്ടു. ഋതുവിനെ പേടിച്ച് ദൂരെ മാറിനിന്നു നോക്കിയതേയുള്ളൂ. മുറ്റത്ത് പണിക്കാർക്ക് ഒപ്പം ഗസ്റ്റുക്കൾക്ക് കൊണ്ട് കൊടുക്കാൻ നിന്നു. അത് ചെയ്തോണ്ട് നിന്നപ്പോഴാ ഗേറ്റ് കടന്നു ഒരാൾ വരുന്നത് കണ്ടത്. കണ്ണുകൾ വിടർന്നു. ഓടി അയാൾക്ക് അരികിലേക്ക് ചെന്നു...... തുടരും......

മുന്നത്തെ പാർട്ടുകൾ വായിക്കാൻ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക...