🔥🔥അഗ്നിയായി അവൾ🔥🔥 : ഭാഗം 4

എഴുത്തുകാരി: മിന്നു

സൂര്യയെയും മിഴിയെയും ഹോട്ടലിന് പുറത്തേക്ക് കൊണ്ട് പോയി. അവിടെ അവരെയും കാത്ത് മാധ്യമങ്ങളുടെ ഒരു നീണ്ട നിര തന്നെ ഉണ്ടായിരുന്നു. "ഹലോ.... സുധീഷ്... കേൾക്കാമോ???നമ്മൾ ഇപ്പോൾ നിൽക്കുന്നത് സിൽവർ ഹിൽസ് എന്ന ഫൈവ് സ്റ്റാർ ഹോട്ടലിന്റെ മുന്നിലാണ്... കഴിഞ്ഞ തവണ youth enterprise അവാർഡ് നേടിയ സൂര്യാംശ് വിശ്വനാഥൻ എന്ന യുവ വ്യവസായി വ്യഭിചാര കുറ്റത്തിന് അറസ്റ്റിലായിരിക്കുന്നു എന്നതാണ് നമ്മുക്ക് കിട്ടിയ വിവരം.... ഇവിടെ പോലീസ് ഉന്നതാധികാരികൾ എത്തിയിട്ടുണ്ട്... ഹോട്ടൽ അധികൃതർ തങ്ങളുടെ സ്ഥാപനത്തിൽ ഇത്തരമൊരു സംഭവം ഉണ്ടായതിൽ ഖേതം പ്രകടിപ്പിച്ചിട്ടുണ്ട്. ഇന്ന് രാവിലെ ആണ് സൂര്യാംശ് വിശ്വനാഥൻ ഇവിടെ റൂമെടുത്തത് എന്നാണ് നമ്മുക്ക് വ്യക്തമായത്... കൂടെയുള്ള പെൺകുട്ടിയെ കുറിച്ചുള്ള വിവരങ്ങൾ ലഭ്യമായിട്ടില്ല... സമൂഹത്തിൽ നല്ലൊരു പേരും പെരുമയും നിലനിർത്തുന്ന ഉന്നതൻമാരുടെ നീചമായ മറ്റൊരു മുഖമാണ് ഇതിലൂടെ വെളിപ്പെടുന്നത്... യുവാക്കൾക്ക് ഇടയിലെ സംസ്കാരിക മൂല്യച്യുതിയുടെ ഉദാഹരണമാണ് ഈ സംഭവമെന്ന് മന്നംകുടി പ്രഭാകരൻ അഭിപ്രായപ്പെട്ടു...

ക്യാമറാമാൻ വേണു തിരുവള്ളിക്ക് ഒപ്പം ജനീഷ് സുകു..." മാധ്യമപ്രവർത്തകർ തങ്ങൾക്ക് കിട്ടിയ ന്യൂസിനെ കൃത്യമായി പറഞ്ഞു പൊലിപ്പിക്കുന്നുണ്ട്. അപ്പോഴാണ് സൂര്യാംശിനെയും മിഴിയെയും പോലീസ് ഹോട്ടലിന് പുറത്തേക്ക് കൊണ്ട് വന്നത്.. അവരെ കണ്ടതും ക്യാമറകളുമായി മാധ്യമ പ്രവർത്തകർ ചാടി വീണു... ക്യാമറ ഫ്ലാഷുകൾ പരക്കെ മിന്നി. മിഴി അപമാനഭാരത്തോടെ ഷോള് കൊണ്ട് തന്റെ മുഖം മറച്ചു. ആരോ അതിനിടയിൽ മിഴിയുടെ ഷോള് പിടിച്ച് മാറ്റാൻ ശ്രമിച്ചതും സൂര്യ അവളെ തന്റെ മേലേക്ക് വലിച്ചിട്ടു. ഇരു കൈകൾ കൊണ്ടും രക്ഷാകവചം തീർത്ത് അവളെ ആ ആൾകൂട്ടത്തിൽ നിന്നും മറച്ച് പിടിക്കാൻ ശ്രമിക്കുകയായിരുന്നു അവൻ... അവന്റെ നെഞ്ചിൽ മുഖമമർത്തി നിൽക്കുമ്പോൾ മറ്റൊന്നും അവൾ ചിന്തിച്ചില്ല... പോലീസുകാർ അവരെ പിടിച്ച് മാറ്റാൻ ശ്രമിച്ചെങ്കിലും ഒരിക്കലും വിട്ടു കൊടുക്കാത്തത് പോലെ അവൻ അവളെ ഒന്ന് കൂടി ചേർത്ത് പിടിച്ചു. അവരെ കയറ്റിയ പോലീസ് ജീപ്പ് ഹോട്ടലിൽ നിന്നും പുറത്തേക്ക് പോയപ്പോൾ മാധ്യമപടയും അതിന് പിന്നാലെ വിട്ടു. തങ്ങൾക്ക് കിട്ടിയ ഹോട്ട് ന്യൂസ് വിട്ട് കളയാൻ അവർ ഒരുക്കമായിരുന്നില്ല...

വേട്ടപ്പടികൾക്ക് മുന്നിൽ അകപ്പെട്ട ഇരകളായിരുന്നു അന്ന് സൂര്യയും മിഴിയും... അവരെയും വഹിച്ചു കൊണ്ടുള്ള ജീപ്പ് ഹോട്ടലിന്റെ ഗേറ്റ് കടന്നു പോയപ്പോഴാണ് മിഴിയെ പരിചയപ്പെടാൻ വേണ്ടി സൂര്യയുടെ കുടുംബാംഗങ്ങൾ എല്ലാവരും അവിടെ എത്തി ചേർന്നത്. ഹോട്ടലിന് മുന്നിലെ ആളും ബഹളവും കണ്ട് അന്വേഷിച്ചപ്പോഴാണ് കാര്യങ്ങൾ ഒക്കെ അവർ അറിയുന്നത്... ഇത്രയും നേരം അവിടുത്തെ സ്ഥിതിഗതികൾ വീക്ഷിച്ചു കൊണ്ടിരുന്ന ആ ചാരകണ്ണുകൾ ഇനിയിവിടെ നിൽക്കുന്നത് പന്തിയല്ലെന്ന് മനസ്സിലാക്കി പിൻവാങ്ങി. പോലീസ് സ്റ്റേഷനിൽ ചെന്ന് സൂര്യയുടെ ഏട്ടൻ ജീവയും അച്ഛൻ വിശ്വനാഥനും ജാമ്യത്തിന് ശ്രമിച്ചെങ്കിലും കിട്ടിയില്ല.. കോടതിയിൽ ഹാജരാക്കി അവിടെ നിന്നും മാത്രമേ ജാമ്യം ലഭിച്ചുള്ളൂ.. നേരം ഇരുട്ടി തുടങ്ങിയപ്പോഴാണ് അവർ എല്ലാവരും സൂര്യയുടെ വീട്ടിലേക്ക് എത്തിയത് ഈ സമയത്തിനുള്ളിൽ തന്നെ സൂര്യയെയും മിഴിയെയും മാധ്യമപ്രവർത്തകർ അവരെ കൊണ്ട് കഴിയുന്നത് പോലെ മോശമായി ചിത്രീകരിച്ചിരുന്നു. ആത്മാഭിമാനം ചോദ്യം ചെയ്യപ്പെട്ടപ്പോൾ മിഴി മാനസികമായി വല്ലാതെ തളർന്നു പോയി.

പുറത്തേക്ക് നോക്കി ഇരുന്ന് കരയുന്ന മിഴിയെ എന്തു പറഞ്ഞ് ആശ്വസിപ്പിക്കണം ന്ന് സൂര്യയ്ക്കും നിശ്ചയമുണ്ടായിരുന്നില്ല. സീറ്റിൽ വച്ചിരുന്ന മിഴിയുടെ കൈയിലേക്ക് അവൻ കൈ ചേർത്തു വച്ചു. എന്തിനും ഒപ്പം താനുണ്ടെന്ന് പറയും പോലെ.... നിറഞ്ഞ കണ്ണുകളോടെ അവൾ അവനെ ഒന്ന് നോക്കി. ഒറ്റപ്പെട്ടു പോയപ്പോൾ കൈതാങ്ങായവനോടുള്ള നന്ദിയോ ഇങ്ങനെയൊക്കെ സംഭവിക്കാൻ കാരണം നീയല്ലേ എന്ന കുറ്റപ്പെടുത്തല്ലോ.. അങ്ങനെ പല വിധ ഭാവങ്ങൾ അവളുടെ മനസ്സിൽ അലയടിച്ചു. കാർ നിന്നപ്പോഴാണ് മിഴി ചുറ്റും ശ്രദ്ധിച്ചത്. സൂര്യയുടെ വീട്ടിലേക്കാണ് താനും വന്നിരിക്കുന്നത് എന്ന് അപ്പോഴാണ് അവൾ ഓർമ്മിച്ചത് "മിഴി വാ... ഇറങ്ങ്..." സൂര്യ വന്ന് അവളുടെ ഡോർ തുറന്ന് അവളെ അകത്തേക്ക് ക്ഷണിച്ചു. "വേണ്ട... എന്നെ എന്റെ ഹോസ്റ്റലിൽ കൊണ്ട് ചെന്നാക്കിയേക്ക് ഞാൻ അവിടെ നിന്നോളാം..." മിഴി കാറിൽ നിന്നും ഇറങ്ങാൻ കൂട്ടാക്കിയില്ല. "മോളേ... ഇന്നിനിയിപ്പോ ഹോസ്റ്റലിലേക്ക് ഒന്നും പോവണ്ട... അവിടെ പോയാലും എല്ലാവരും മോളെ മറ്റൊരു കണ്ണിലേ കാണൂ... നമ്മൾ എത്ര സത്യം പറഞ്ഞാലും മറ്റുള്ളവർ അത് വിശ്വസിക്കണം എന്നില്ല.

അത് കൊണ്ട് മോള് ഇറങ്ങി വാ..." വിശ്വനാഥനും ജീവയും അവർക്ക് അരികിലേക്ക് വന്നു. അപ്പോഴാ വീട്ടിൽ നിന്നും സുമിത്രയും ഋതുവും ഇറങ്ങി വന്നത്... "സൂര്യാ... എന്താ ഉണ്ടായത് മോനേ?? എല്ലാരും നിങ്ങളെ രണ്ടാളെയും പറ്റി എന്തൊക്കെയാ പറയണത് ന്ന് അറിയുവോ?? അല്ല ആ കുട്ടി എവിടെ മിഴി??" സൂര്യ കാറിലെ പിൻസീറ്റിൽ ഇരിക്കുന്ന മിഴിയിലേക്ക് കൈ ചുണ്ടി. "അയ്യേ മോള് കരയുവാണോ?? മക്കള് തെറ്റൊന്നും ചെയ്തിട്ടില്ലല്ലോ... പിന്നെ ന്തിനാ വിഷമിക്കണേ... മോള് കയറി വാ..." സുമിത്ര സ്നേഹത്തോടെ മിഴിയുടെ കൈയിൽ പിടിച്ചു. ഒരു നിമിഷം മാധുരിയെ ഓർമ്മ വന്നു മിഴിക്ക്... അവൾ അനുസരണയുള്ള കുട്ടിയായി അവരുടെ ഒപ്പം അകത്തേക്ക് ചെന്നു. "സൂര്യാ... നീ അവിടെ നിൽക്ക്... എനിക്ക് കുറച്ചു കാര്യങ്ങൾ സംസാരിക്കാനുണ്ട്.." അമ്മയുടെയും ഋതുവിന്റെയും കൂടെ അകത്തേക്ക് പോകുന്ന മിഴിയെ നോക്കി നിൽക്കുകയായിരുന്നു സൂര്യ.

അച്ഛന്റെ ഗൗരവത്തിലുള്ള സംസാരം കേട്ടപ്പോൾ തന്നെ ഇന്ന് നടന്നതിന്റെ യൊക്കെ ബാക്കി കാര്യങ്ങൾ സംസാരിക്കാൻ വേണ്ടിയായിരിക്കും എന്നവൻ ഊഹിച്ചു. അച്ഛന്റെയും ഏട്ടന്റെയുമൊപ്പം അവൻ ഓഫീസ് മുറിയിലേക്ക് നടന്നു. "ഇതാ മോളേ... ഋതുവിന്റെ ഡ്രസ്സാ... മോൾക്ക് പാകമാവും.. മോള് ചെന്ന് കുളിച്ച് ഫ്രഷായി ഈ വേഷമൊക്കെ ഒന്ന് മാറി വാ..അപ്പോൾ തന്നെ കുറേ മാറ്റം വരും..." അമ്മയുടെ സ്നേഹപൂർണ്ണമായ സംസാരവും ഋതുവിന്റെ ഹൃദയം നിറഞ്ഞ പുഞ്ചിരി കണ്ടപ്പോൾ കൂടുതൽ സംസാരത്തിനു മുതിരാതെ മിഴി ഡ്രസ്സും എടുത്തു ബാത്ത്റൂമിലേക്ക് നടന്നു. ഷവറിൽ നിന്നും തണുത്ത വെള്ളം ഉച്ചിയിലേക്ക് വീഴുമ്പോഴും മിഴിയുടെ മനസ്സ് കലങ്ങിമറിഞ്ഞു. "താൻ എന്താണ് ഇപ്പോൾ ചെയ്യുന്നത്?? മിത്രയേ വേദനിപ്പിച്ചവരോടുള്ള പ്രതികാരം ചെയ്ത് എത്രയും പെട്ടെന്ന് തിരിച്ചു പോവുക എന്നതാണ് തന്റെ ലക്ഷ്യം... എന്നാൽ ഇവരുടെ ഒക്കെ സ്നേഹത്തിൽ മയങ്ങി താനിപ്പോൾ അവരുടെ അതിഥിയായി ഈ വീട്ടിൽ കഴിയുന്നു. ഇല്ല തെറ്റാണ് ഞാനീ ചെയ്യുന്നത്... ന്റെ മിത്രയെ വേദനിപ്പിച്ച സൂര്യയുടെ വീടാണ് ഇത്.. ഇവിടെയുള്ളവരൊക്കെ അവന് കൂട്ട് നിന്നവരും...

ഒരിക്കലും ഇവരുടെ സ്നേഹത്തിൽ മയങ്ങി ഞാൻ ന്റെ ലക്ഷ്യം മറന്നു പോകരുത്... അന്നേ പപ്പ ഓർമിപ്പിച്ചതാണ് ഇവരൊക്കെ സ്നേഹം കാട്ടി മയക്കാൻ മിടുക്കരാണെന്ന്... എപ്പോഴും കരുതൽ വേണമെന്ന്... ഇന്ന് കുറച്ചു സമയത്തേക്ക് എങ്കിലും ആ കരുതൽ നഷ്ടപ്പെട്ടതിന്റെയാ താൻ ഏറ്റുവാങ്ങിയ അപമാനം... ഇല്ല... മിഴി ഒരിക്കലും തന്റെ ലക്ഷ്യം മറന്നു പ്രവർത്തിക്കില്ല... " മിഴി മനസ്സിൽ ഒന്നുകൂടി ഊട്ടി ഉറപ്പിച്ചു. അപ്പോഴും എല്ലാവരുടെയും മുന്നിൽ തന്നെ പൊതിഞ്ഞു പിടിച്ച സംരക്ഷിച്ച സൂര്യയെ കുറിച്ച് ഓർക്കുമ്പോൾ മനസ്സിൽ എവിടെയോ ഒരു ചാഞ്ചാട്ടം... "വേണ്ട മിഴി.. നിന്റെ മിത്രയെ വേദനിപ്പിച്ചവനാണ് അവൻ... പ്രതികാരം, പക, ദേഷ്യം ഇതിൽ കവിഞ്ഞ് മറ്റൊന്നും... ഒന്നും നിനക്ക് അവനോട് തോന്നാൻ പാടില്ല... നിന്റെയുള്ളിൽ എവിടെയെങ്കിലും അവനോട് ചെറിയൊരു സോഫ്റ്റ് കോർണർ തോന്നിയാൽ പോലും അത് നിന്റെ ലക്ഷ്യത്തിന് തടസ്സമാണ്... അവൻ നിന്റെ ശത്രുവാണ്... നിന്റെ പ്രതികാരാഗ്നിയിൽ വെന്തുവെണ്ണീർ ആവേണ്ടവൻ..." മിഴി സ്വയം തന്റെ മനസ്സിനെ പിടിച്ചു നിർത്താൻ ശ്രമിച്ചു. "പപ്പയും അമ്മയും അറിഞ്ഞിട്ടുണ്ടാവുമോ ഇന്ന് നടന്നതൊക്കെ???

ഇവിടുത്തെ ചാനലുകളിൽ ഒക്കെ വന്നിട്ടുണ്ടാകും.. അങ്ങ് ഹൈദരാബാദിൽ അവർ ടിവി കാണുന്നത് തന്നെ കുറവാണ്. അവിടെ ഈ മലയാളം ചാനലുകളും കിട്ടില്ല... ഒരു വിധത്തിൽ അറിയാതിരിക്കുന്നത് തന്നെയാ നല്ലത്... അറിഞ്ഞാൽ പപ്പയ്ക്കും അമ്മയ്ക്കും ന്റെ കാര്യത്തിൽ ടെൻഷനാവും...." മനസ്സ് ഒന്ന് ഓക്കേ ആയപ്പോൾ ഷവർ ഓഫാക്കി അവൾ പുറത്തേക്ക് ഇറങ്ങി. ഫ്രഷായി പുറത്തിറങ്ങിയ മിഴിയെയും കാത്ത് ഋതു മുറിയിൽ ഉണ്ടായിരുന്നു. മിഴിയെ കണ്ടതും പുഞ്ചിരിയോടെ അവൾ ഭക്ഷണം എടുത്തു കൊടുത്തു. "ഇന്ന് ഒന്നും കഴിച്ചിട്ടുണ്ടാവില്ലല്ലോ... അമ്മ പറഞ്ഞു ഇത് തരാൻ... വാ വന്നിരിക്ക്..." "എനിക്ക് ഒന്നും വേണ്ട ചേച്ചി... വിശപ്പില്ല.." "അതൊന്നും പറഞ്ഞാൽ പറ്റില്ല... കഴിച്ചേ മതിയാവൂ... വാ വന്നിരിക്ക്..." ഋതു നിർബന്ധിച്ച് അവളെ ഭക്ഷണം കഴിപ്പിച്ചു. "ഇന്ന് നടന്നതൊന്നും ഓർത്ത് താൻ ടെൻഷനാവണ്ട... ഇതൊക്കെ ലൈഫിലുള്ള ചില പരീക്ഷണങ്ങൾ ആണ്... നമ്മൾ തെറ്റൊന്നും ചെയ്തിട്ടില്ല ന്ന് നമ്മുക്ക് ഉറപ്പുണ്ടായാൽ മതി... അത് കൊണ്ട് കൂളായിട്ട് ഇരിക്ക് കെട്ടോ..."

മിഴി യുടെ കവിളിൽ ഒന്ന് തലോടി ഋതു പാത്രവുമെടുത്ത് പുറത്തിറങ്ങാൻ ഒരുങ്ങുമ്പോഴാണ് സൂര്യയും ജീവയും അച്ഛനും അമ്മയും മുറിയിലേക്ക് വന്നത്. "മോളേ ഞാൻ സീരിയസ്സായിട്ടുള്ള ഒരു കാര്യം പറയുവാനാണ് വന്നത്. ഇന്ന് നടന്നതിന്റെ സത്യാവസ്ഥ നമ്മുക്ക് എല്ലാവർക്കും അറിയാം... പക്ഷേ മറ്റുള്ളവർക്ക് അത് അറിയില്ല... അവരുടെ മുന്നിൽ നീയും സൂര്യയും തെറ്റ് ചെയ്യ്തവരാണ്... അല്ലെന്ന് നമ്മൾ എത്ര വാദിക്കാൻ ശ്രമിച്ചാലും അത് പരാജയപ്പെട്ടു പോവുകയേ ഉള്ളൂ... എന്തായാലും നിങ്ങള് തമ്മിൽ ഇഷ്ടത്തിലാണ് പരസ്പരം വിവാഹം ചെയ്യാൻ തീരുമാനിച്ചവരുമാണ്. എങ്കിൽ ആ വിവാഹം ഇപ്പോ നടത്തിയാൽ നിങ്ങൾക്കുണ്ടായ പേര് ദോഷം ഏറെക്കുറെ മാറ്റിയെടുക്കാൻ കഴിയും... അത് കൊണ്ട് ഞങ്ങള് തീരുമാനിച്ചു നാളെ ഞങ്ങളുടെ കുടുംബക്ഷേത്രത്തിൽ വച്ച് ചെറിയൊരു ചടങ്ങ്. രജിസ്റ്റർ ഓഫീസിൽ നമ്മുടെ ആളുണ്ട് ചെന്ന് ഒരു ഒപ്പിട്ടാൽ മതി. കേസിനും അതാണ് നല്ലതെന്ന വക്കീലും പറഞ്ഞത്... എന്താ മോളുടെ അഭിപ്രായം??" വിശ്വനാഥൻ പറഞ്ഞതൊക്കെ കേട്ട് തരിച്ച് ഇരിക്കുകയായിരുന്നു മിഴി. അവൾക്ക് ഒട്ടും അംഗീകരിക്കാൻ കഴിയാത്ത കാര്യങ്ങളാണ് ഈ പറഞ്ഞതൊക്കെയും... പക്ഷേ ശക്തമായി എതിർത്താൽ അവർക്ക് തന്റെ മേൽ സംശയം ഉണ്ടായാലോ??

എന്ത് പറയണമെന്ന് അറിയാതെ അവൾ ആശയക്കുഴപ്പത്തിലായി. "അച്ഛാ... ഞാൻ സംസാരിക്കാം അവളോട്.. പ്ലീസ്..." സൂര്യ പറഞ്ഞപ്പോൾ മറ്റുള്ളവർ എല്ലാവരും മുറിയിൽ നിന്നും പുറത്തേക്ക് ഇറങ്ങി. സൂര്യ ബെഡിൽ അവളുടെ അടുത്തേക്ക് ഇരുന്നു. "മിഴീ.... I know now you are not ready for a marriage.... പക്ഷേ ഇപ്പോ ഇത് എന്നെക്കാൾ ആവശ്യം തനിക്കാണ്. ഒരേ തെറ്റ് ആണും പെണ്ണും ചെയ്യ്താലും സമൂഹം എപ്പോഴും കുറ്റം പറയുന്നത് പെണ്ണിനെ ആയിരിക്കും... ഇന്ന് സംഭവിച്ചതിൽ ഒക്കെയും ചോദ്യം ചെയ്യപ്പെട്ടത് തന്റെ അഭിമാനമാണ്. നമ്മുക്കിടയിൽ അങ്ങനെ ഒന്നും സംഭവിച്ചിട്ടില്ല എന്ന് നമ്മൾ എത്ര തന്നെ പറഞ്ഞാലും മറ്റുള്ളവർ അത് വിശ്വസിക്കില്ല. മറ്റുള്ളവർക്ക് മുന്നിൽ തലയുയർത്തി നിൽക്കാൻ തനിക്ക് ഇപ്പോൾ ഒരു താലിയുടെ സംരക്ഷണം കൂടിയേ തീരൂ...

ഇത് എനിക്കോ എന്റെ കുടുംബത്തിന്റെ അന്തസ്സിന് വേണ്ടിയോ പറയുന്നതല്ല.. തനിക്ക് വേണ്ടി.. തന്റെ അഭിമാനം സംരക്ഷിക്കാൻ വേണ്ടി... എപ്പോഴായാലും നമ്മൾ വിവാഹിതരാവാൻ തീരുമാനിച്ചതല്ലേ അത് കുറച്ചു നേരത്തെ ആയി എന്നേയുള്ളൂ... താൻ ഇപ്പോൾ ഒരു വിവാഹജീവിതത്തിന് തയ്യാറല്ലെന്ന് എനിക്കറിയാം എപ്പോഴാണോ തന്റെ മനസ്സ് അതുമായി പൊരുത്തപ്പെട്ടുന്നത് അപ്പോൾ മുതൽ നമ്മുക്ക് ജീവിച്ച് തുടങ്ങാം... എന്താ ഇപ്പോ സമ്മതമല്ലേ തനിക്ക്...." അവളുടെ ഇരുകൈകളും തന്റെ നെഞ്ചോട് ചേർത്ത് പിടിച്ച് കണ്ണിലേക്ക് നോക്കി ആയിരുന്നു അവന്റെ ആ ചോദ്യം അറിയാതെ തന്നെ മിഴി തലയാട്ടി സമ്മതം മൂളി........ തുടരും......

മുന്നത്തെ പാർട്ടുകൾ വായിക്കാൻ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക...