🔥🔥അഗ്നിയായി അവൾ🔥🔥 : ഭാഗം 5

എഴുത്തുകാരി: മിന്നു

അവളുടെ ഇരുകൈകളും തന്റെ നെഞ്ചോട് ചേർത്ത് പിടിച്ച് കണ്ണിലേക്ക് നോക്കി ആയിരുന്നു അവന്റെ ആ ചോദ്യം അറിയാതെ തന്നെ മിഴി തലയാട്ടി സമ്മതം മൂളി. "Thank you dear.. thank you so much ❤️❤️❤️... നീയുമായുള്ള വിവാഹം എന്റെ വലിയ ഒരു സ്വപ്നമായിരുന്നു... അതിങ്ങനെ എടുപിടി ന്ന് നടത്തേണ്ടി വരും ന്ന് ഞാനും വിചാരിച്ച് ഇരുന്നതല്ല... പക്ഷേ സാഹചര്യങ്ങൾ നമ്മളോട് ആവശ്യപ്പെട്ടുന്നത് അതാണ്... ആഡംബരമായ ഒരു വിവാഹാഘോഷത്തിന് അപ്പുറം നമ്മള് രണ്ടാളുടെയും happiest moment ൽ ആയിരുന്നു നിന്നെ ഞാൻ സ്വന്തമാക്കാൻ ആഗ്രഹിച്ചത്. ഇന്ന് സംഭവിച്ചതൊക്കെ ഒരിക്കലും നടക്കാൻ പാടില്ലാത്തത് ആയിരുന്നു..

നിന്നെ ഒരിക്കലും അങ്ങനെയൊരു സിറ്റുവേഷനിൽ കാണാൻ ഞാൻ ആഗ്രഹിച്ചിരുന്നില്ല... എന്റെ മനസ്സറിയാത്ത കാര്യമാണെങ്കിലും I am really sorry മിഴീ... എനിക്ക് ആ സമയത്ത് ഒന്നും... യാതൊന്നും ചെയ്യാൻ കഴിഞ്ഞില്ല... അച്ഛനും അമ്മയുമൊക്കെ നിന്നെ ആദ്യയിട്ട് കാണുന്നത് ഇത്തിരി ഗ്രാന്റ് ആയിക്കോട്ടെ ന്ന് കരുതിയതാ നിന്നോട് ഞാൻ ആ ഹോട്ടലിൽ വരാൻ പറഞ്ഞത്.. നിന്നെ മുറിയിൽ റെസ്റ്റ് എടുക്കാൻ പറഞ്ഞയച്ചതാ മണ്ടത്തരമായത്... അവർക്കും നല്ല സങ്കടമുണ്ട്... ഇങ്ങനെയൊന്നും ആരും പ്രതീക്ഷിച്ചതല്ലല്ലോ... " സൂര്യ ഒരു ദീർഘ നിശ്വാസത്തോടെ പറഞ്ഞു നിർത്തി. "താൻ കിടന്ന് ഉറങ്ങിക്കോ... നല്ല ക്ഷീണം കാണും...

പിന്നെ കാലത്ത് നേരത്തെ എണീക്കണം.. കുടുംബക്ഷേത്രം ഇവിടുന്ന് ഒത്തിരി ദൂരെയാ... അപ്പോ good night dr..." അവളുടെ കവിളിൽ പതിയെ ഒന്ന് തലോടി അവൻ മുറിയിൽ നിന്നും പുറത്തേക്ക് ഇറങ്ങി. വാതിൽ അടയുന്ന ശബ്ദം കേട്ടപ്പോഴാണ് മിഴി യാഥാർത്ഥ്യത്തിലേക്ക് വന്നത്.. താൻ.. താനിപ്പോ എന്താ ചെയ്ത്തത്??? സൂര്യയുമായുള്ള വിവാഹത്തിന് സമ്മതിച്ചിരിക്കുന്നു... എങ്ങനെ തനിക്ക് അവനെ വിവാഹം ചെയ്യാൻ കഴിയും??? അവൻ.. അവനെന്റെ മിത്രയെ.... ആ അവനുമായി ഒരു വിവാഹം... No...... മിഴി തലമുടിയിൽ വിരലുകൾ കോർത്തു വലിച്ചു. "No.... ഒരിക്കലും ഞാൻ ഇതിന് സമ്മതിക്കരുതായിരുന്നു. നാളെ അവനെന്റെ കഴുത്തിൽ താലി അണിയിച്ചാൽ ഞാൻ അവന്റെ ഭാര്യ ആവില്ലേ...

ഇല്ല ഒരിക്കലും എനിക്ക് അതിന് കഴിയില്ല... ഒരിക്കൽ മിത്ര ഒരുപാട് ആഗ്രഹിച്ചതാണ് അവൻറെ കൈ കൊണ്ട് ഒരു ആലിലത്താലിക്കായി... അത് തന്നെയായിരുന്നു ന്റെ മിത്രയുടെ ജീവിതത്തിൽ പറ്റിയ ഏറ്റവും വലിയ പിഴവും.... മിത്രാ.... നീ അറിയുന്നുണ്ടോ ന്റെ നെഞ്ച് വിങ്ങുവാ... ഒന്നും വേണ്ടായിരുന്നു ന്ന് തോന്നുവാ ഇപ്പോ... ഈ പ്രതികാരവും ദേഷ്യവും ഒന്നും.... പക്ഷേ ന്നെ കൊണ്ട് പറ്റണില്ല... മരവിച്ചുള്ള നിന്റെയാ കിടപ്പ് ഓർക്കുമ്പോ അവനെ വെട്ടി വെട്ടി കൊല്ലാൻ ന്റെ കൈ തരിക്കുവാ.... മിത്രാ.... ചെയ്യുന്നത് ശരിയാണോ ന്ന് അറിയില്ല എങ്കിലും ഞാനിവിടെ നിൽക്കുവാ... നാളെ അവൻ മുന്നിൽ ഞാൻ കഴുത്ത് നീട്ടി കൊടുക്കും... പക്ഷേ അതൊരിക്കലും നിന്നെ മറന്ന് അവനോടൊപ്പം ജീവിക്കാനുള്ള കൊതി കൊണ്ടല്ല മിത്രാ...

സ്നേഹിച്ച് കൂടെ നിന്ന ആള് ചതിക്കുമ്പോൾ ഉള്ള വേദന അവനും അറിയണം... അറിയിക്കും ഞാൻ അത് അവനെ...." അൽപം മുമ്പ് വരെ തന്നെ മറ്റുള്ളവർക്ക് മുന്നിൽ ചേർത്ത് പിടിച്ചവനോടുള്ള നന്ദി ഉണ്ടായിരുന്നു മിഴിയുടെ മനസ്സിൽ എന്നാൽ മിത്രയെ കുറിച്ച് ഓർക്കുമ്പോൾ പകയും ദേഷ്യവും അല്ലാതെ മറ്റൊന്നും മിഴിക്ക് സൂര്യയോട് തോന്നിയില്ല... കാലത്ത് ആരോ ഡോറിൽ മുട്ടുന്നത് കേട്ടപ്പോഴാണ് മിഴി എഴുന്നേറ്റത്... വലം കൈ കൊണ്ട് കണ്ണ് തിരുമ്മി ചെന്ന് ഡോർ തുറന്നപ്പോൾ മുന്നിൽ ഋതു ഉണ്ടായിരുന്നു. ചുവന്ന പട്ടുസാരിയും തല നിറയെ മുല്ലപ്പൂവും കഴുത്തിൽ നാഗപ്പടമാലയും അണിഞ്ഞ് നിൽക്കുന്ന ഋതുവിനെ കാണാൻ ശരിക്കും ഒരു ദേവിയെ പോലെ ഉണ്ടായിരുന്നു. മിഴി കൗതുകത്തോടെ അവളെ നോക്കി

"അല്ലാ മിഴിമോള് എണീറ്റിലായിരുന്നോ??? എല്ലാരും റെഡിയായി... മോള് വേഗം ചെന്ന് കുളിച്ചിട്ട് വായോ..." പുഞ്ചിരിയോടെ ഒത്തിരി അടുപ്പത്തോടെ ഋതു അവളെ കുളിക്കാൻ പറഞ്ഞയച്ചു. കുളിച്ച് വന്നപ്പോൾ കട്ടിലിൽ ചിലി റെഡ് നിറത്തിലെ ഒരു ഹെവി വർക്ക് ലെഹങ്ക കട്ടിലിൽ നിവർത്തി വച്ചിട്ടുണ്ടായിരുന്നു. "ഇതെന്താ ചേച്ചി???" "ഇതാണ് മോളുടെ വിവാഹവസ്ത്രം... പരമ്പരാഗതമായി കൈ മാറി വരുന്നതാണ് ഇതൊക്കെ... ഇവിടുത്തെ ചടങ്ങുകളും ആചാരങ്ങളും കുറച്ച് വ്യത്യസ്തമാണ്.. ഒക്കെ മോൾക്ക് പതിയെ മനസ്സിലാവും... വേഗം വാ... ഇപ്പോ തന്നെ സമയം വൈകി..." ഋതു ആ വസ്ത്രങ്ങളും അതിന് മാച്ചായ ആഭരണങ്ങളും അണിയിച്ച് മിഴിയെ ഒരുക്കി...

എല്ലാം കഴിഞ്ഞ് കണ്ണാടിയിൽ തെളിഞ്ഞു കണ്ട പ്രതിബിംബത്തിൽ കണ്ണെടുക്കാതെ കുറച്ച് സമയം നോക്കി നിന്നു. ആ വേഷത്തിൽ അവളുടെ സൗന്ദര്യം പതിന്മടങ്ങു ജ്വലിച്ചുനിന്നു. " സുന്ദരിക്കുട്ടി ആയിട്ടുണ്ട് ആരുടെയും കണ്ണ് തട്ടാതിരിക്കട്ടെ...." ഋതു നീട്ടി വരച്ച തൻറെ കൺ കോണിൽ നിന്നും കരി എടുത്ത് മിഴിയുടെ ചെവിക്കു പിറകിൽ തൊട്ടു കൊടുത്തു. താഴെ എല്ലാവരും അവർക്കായി കാത്ത് നിൽപ്പുണ്ടായിരുന്നു. സൂര്യയും ജീവയും മാത്രം ആ കൂട്ടത്തിൽ ഉണ്ടായിരുന്നില്ല.. ഋതുവും സുമിത്രയും വിശ്വാനാഥന്റെയുമൊപ്പം മിഴിയും ക്ഷേത്രത്തിലേക്ക് തിരിച്ചു. നവവധുവായി ഒരുങ്ങിയിറങ്ങിയത് മുതൽ തന്റെ മനസ്സിൽ തോന്നുന്നത് എന്താണെന്ന് മിഴിക്ക് നിശ്ചയമുണ്ടായിരുന്നില്ല...

മനസ്സിന്റെ കോണിൽ എവിടെയോ പപ്പയുടെയും അമ്മയുടെയും സാന്നിധ്യം ആഗ്രഹിക്കുന്നത് പോലെ... കഴുത്തിൽ താലി വീഴുമ്പോൾ അവരുടെ അവരുടെ അനുഗ്രഹവും കൂടെ ഉണ്ടാവണമെന്ന് മനസ്സിലിരുന്ന് ആരോ പറയും പോലെ... "മിഴീ... മോളേ വാ ഇറങ്ങ്... " സുമിത്ര മിഴിയുടെ കൈ പിടിച്ചിറക്കി. ഒരു ദേവി ക്ഷേത്രമായിരുന്നു. ശിവ പാർവതിമാരുടെ അർദ്ധനാരീശ്വര പ്രതിഷ്ഠ... ക്ഷേത്രത്തിലെ നടുമുറ്റത്ത് പൂജ നടക്കുന്നുണ്ട്. ഒരു തിരശ്ശീലയ്ക്ക് അപ്പുറം മിഴിക്ക് നേരെ സൂര്യയും ഇരിപ്പുണ്ട്. പൂജ അവസാനിക്കും വരെ വരനും വധുവും പരസ്പരം കാണാൻ പാടില്ലാത്രേ.... കർമ്മിയുടെ നിർദ്ദേശങ്ങൾക്ക് അനുസരിച്ച് മിഴിയും സൂര്യയും ഓരോ ചടങ്ങും പൂർത്തികരിച്ചു...

പൂജ അവസാനഘട്ടത്തിലേക്ക് എത്തി ചേർന്നതും ക്ഷേത്രത്തിലെ മണികൾ വലിയ ശബ്ദത്തിൽ ചുറ്റും മുഴങ്ങി കേട്ടു. ഉയർന്നു പൊന്തിയ കർപ്പൂരത്തിന്റെ ഗന്ധം ഏവരുടെയും നാസികയെ ത്രസിപ്പിച്ചു. മന്ത്രോച്ചാരണങ്ങൾ ഉച്ചത്തിലായി അപ്പോഴാണ് ഇരുവർക്കും ഇടയിലുള്ള തിരശ്ശീല താഴേക്ക് ഇറങ്ങി വീണത്. പരസ്പരം നോട്ടമിടഞ്ഞു. വിവാഹവേഷത്തിൽ ഒരുങ്ങി നിൽക്കുന്ന മിഴിയെ കണ്ടപ്പോൾ സൂര്യയിലെ പ്രണയം ഇരട്ടിച്ചു. "സൂര്യാ... താലി വാങ്ങിക്കൂ..." വിശ്വനാഥൻ സൂര്യയുടെ കൈയിലേക്ക് മഞ്ഞചരടിൽ കോർത്ത ആലിലതാലി വച്ച് കൊടുത്തു. തന്റെ പേരെഴുതിയ താലി കൈ നീട്ടി വാങ്ങുമ്പോൾ സൂര്യയുടെ കൈ ചെറുതായി വിറയ്ക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. മിഴിയുടെ കഴുത്തിലേക്ക് നിറഞ്ഞ മനസ്സോടെ അവൻ ആ താലി ചാർത്തി.

കഴുത്തിൽ താലി പതിഞ്ഞപ്പോൾ അറിയാതെ തന്നെ മിഴിയുടെ കണ്ണുകൾ കൂമ്പിയടഞ്ഞു. ഇരുകൈകളും കൂപ്പി പ്രാർത്ഥിച്ചു. നെഞ്ചോട് ചേർന്ന് കിടക്കുന്ന താലിയിൽ കൈ മുറുകി. മോതിരവിരലാൽ സൂര്യ മിഴിയുടെ സീമന്തരേഖയെ നീട്ടി ചുവപ്പിച്ചു. കൈ കോർത്ത് പിടിച്ച് ഏഴുതവണ അഗ്നിയെ വലം വച്ചു. വീണ്ടും ഓരോ ചടങ്ങുകളും പൂർത്തിയാക്കുമ്പോഴും സൂര്യ മിഴിയുടെ കൈയിൽ ചെറുവിരൽ കോർത്ത് പിടിച്ചിരുന്നു. ചടങ്ങുകളെല്ലാം പൂർത്തിയാക്കി അവർ ആ ദേവസന്നിധിയിൽ ചെന്ന് നിന്നു പ്രാർത്ഥിച്ചു. വീട്ടിൽ തിരിച്ചെത്തുമ്പോൾ ഉച്ച കഴിഞ്ഞിരുന്നു. സുമിത്ര നൽകിയ വിളക്ക് വാങ്ങി വലം കാൽ വച്ച് അവൾ വീണ്ടും വീട്ടിൽ ഗൃഹപ്രവേശനം ചെയ്തു.

മധുരം വെപ്പും കഴിഞ്ഞ് ഋതു മിഴിയെ മുറിയിലേക്ക് കൂട്ടിക്കൊണ്ടുപോയി. വൈകിട്ട് കൺവെൻഷൻ ഹാളിൽ റിസപ്ഷൻ ഒരുക്കിയിട്ടുണ്ട്. അതിന് റെഡിയാവണം.. മിഴിയെ ഫ്രഷാവാൻ പറഞ്ഞു വിട്ട് ഋതു മുറിക്ക് പുറത്തേക്ക് പോയി. മുറിയിൽ തനിച്ചായപ്പോൾ മിഴി കണ്ണാടിയിൽ നോക്കി. സിന്ദൂരവും താലിയും അവൾ ഇപ്പോൾ ഒരു ഭാര്യയാണെന്ന് വിളിച്ചോതുന്നുണ്ടായിരുന്നു. നെറ്റിയിൽ പരന്ന് കിടക്കുന്ന സിന്ദൂരത്തിൽ പതിയെ തലോടി. അവളുടെ ചുണ്ടിൽ മായാതെ ഒരു പുഞ്ചിരി തെളിഞ്ഞു കിടപ്പുണ്ടായിരുന്നു. കണ്ണാടിയിൽ തന്റെ പ്രതിബിംബത്തെ ആസ്വദിച്ചു നിന്നപ്പോൾ പെട്ടെന്ന് അവളുടെ രൂപം മങ്ങി അവിടെ പുഞ്ചിരിക്കുന്ന മിത്രയുടെ രൂപം തെളിഞ്ഞു വരുന്നതായി തോന്നി. മിഴി ഞെട്ടലോടെ അസ്വസ്ഥതയോടെ ആ കാഴ്ച നോക്കി നിന്നു.

മിത്രയുടെ മുഖത്തെ പുഞ്ചിരി മാഞ്ഞ് നിസ്സഹായതയോടെ വേദനയോടെ മരവിച്ച് കിടക്കുന്ന മിത്രയുടെ മുഖം തെളിഞ്ഞതും മിഴിയുടെ മുഖത്തെ പുഞ്ചിരി നിശ്ശേഷം അവശേഷിക്കാത്ത വിധം മങ്ങി. ഏതോ ഒരു നിമിഷം മിത്രയെ മറന്ന് സൂര്യയോടൊപ്പം ഒരു ജീവിതം സ്വപ്നം കണ്ടോ എന്ന ശങ്കയിൽ ഉള്ളിൽ എവിടെയോ കുറ്റബോധം തോന്നി തുടങ്ങി.. "ഇല്ല മിത്രാ നിന്നേക്കാൾ വലുതല്ല മിഴിയ്ക്ക് ഈ ലോകത്ത് മറ്റൊന്നും ഈ താലി പോലും... നിന്നെ മറന്ന് ഒരു ജീവിതം മിഴിയ്ക്ക് ഇല്ല... നിന്നെ ഇഞ്ചിഞ്ചായി വേദനിപ്പിച്ചതിന് സൂര്യയോട് ഞാൻ പകരം ചോദിച്ചിരിക്കും ഇത് ഞാൻ നിനക്ക് തരുന്ന വാക്കാണ്... മിഴിയുടെ നീലമിഴികളിൽ പ്രതികാരാഗ്നി തെളിഞ്ഞു നിന്നു. അപ്പോൾ അവളുടെ മനസ്സിൽ കുറുമ്പ് കാട്ടി ഓടി മറയുന്ന മിത്രയുടെ മുഖം മാത്രമായിരുന്നു........... തുടരും......

മുന്നത്തെ പാർട്ടുകൾ വായിക്കാൻ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക...